Żbik europejski (Felis silvestris silvestris) – podgatunek żbika europejskiego, ssaka z rodziny kotowatych, opisanego po raz pierwszy w 1775 roku przez niemieckiego przyrodnika Johanna Christiana Daniela von Schrebera, blisko spokrewniony z kotem nubijskim, kotem domowym i kotem stepowym (zobacz: żbik).
Nieduży kot o gęstym długim futrze od żółtawoszarego do ciemnoszarego. Na tym tle wzór: 4-4 prążków wzdłuż głowy i karku, ciemna, niezbyt wyraźna pręga od grzbietu do nasady ogona. Na ogonie poprzeczne prążki (do 6, ale tylko 3 wyraźne). Uwaga! Prążki na ogonie nie łączą się z pręgą grzbietową - cecha odróżniająca żbika od kota domowego. Na bokach tułowia do 12 pręg poprzecznych. Uszy spiczaste, czarne opuszki stóp i żółte tęczówki. Nos cielistoczerwony.
Poznany dobrze. Występuje na obszarze Europy, głównie na terenach lesistych. W Szkocji zamieszkuje obszary bezleśne, górzyste, a na obszarze śródziemnomorskim zarośla makii. Obdarzony dużymi zdolnościami adaptacyjnymi. Żbiki zostały zdziesiątkowane w okresie od XVII do XX wieku (jako szkodniki i na futro), obecnie zaczynają powracać na swe pierwotne tereny. Swobodnie krzyżują się z kotami domowymi. Zwierzęta chronione w wielu krajach. W Polsce podlegają ochronie całkowitej.
Żbik europejski (Felis silvestris silvestris) – podgatunek żbika europejskiego, ssaka z rodziny kotowatych, opisanego po raz pierwszy w 1775 roku przez niemieckiego przyrodnika Johanna Christiana Daniela von Schrebera, blisko spokrewniony z kotem nubijskim, kotem domowym i kotem stepowym (zobacz: żbik).
