Abies cilicica és una espècie de conífera de la família de les Pinàcies, cultivada a Europa central com a planta ornamental.
És un arbre gairebé piramidal, fort, que arriba fins als 25-30 m d'alçada i un diàmetre de 75 a 210 cm. L'escorça és inicialment suau i a les branques joves és de color groc rogenc a gris verdós oliva. Les fulles són estretes com agulles de color verd brillant. El període de floració és al maig, i les llavors maduren al setembre-octubre. Els cons cilíndrics de color vermell marronós tenen una longitud de 15 a 30 cm i un diàmetre de 4 a 6 cm. Les llavors alades són de color vermell marronós, i aproximandament de 5 cm de llarg.
Es troba al Líban, Síria i Turquia. A les Muntanyes del Taure, a altures des de 1.000 a 2.100 m. Prefereix un clima suau, amb hiverns humits i estius secs. A les Muntanyes del Taure forma grans colònies pures o barrejades amb els boscos de cedre del Líban a altures superiors als 1.900 m al vessant sud i oest, juntament amb els faigs.
Abies cilicica va ser descrita per (Antoine & Kotschy) Carrière i publicada a Traité Général des Conifères 299. 1855.[1]
Abies cilicica és una espècie de conífera de la família de les Pinàcies, cultivada a Europa central com a planta ornamental.
Jedle cilicijská (Abies cilicica) je jehličnatý, značně proměnlivý strom se vzpřímenými větvemi, rostoucí v horách jihozápadní Asie.
Stálezelený, jehličnatý, rychle rostoucí (více než 30 cm za rok a více než 4,5 m za deset let) strom dorůstající 25-35 m. Koruna je úzce pyramidální. Větve jsou stoupající. Borka je šedá a zpočátku hladká, později rozpraskaná do šupinovitých plátů. Letorosty jsou hladké, červenožlutošedohnědé, nepravidelně chlupaté (poddruh cilicica) či bez chlupů (poddruh isaurica). Pupeny jsou vejčité, bez pryskyřice (poddruh cilicica) či s pryskyřicí (poddruh isaurica) a hnědé. Jehlice jsou 2-4 cm dlouhé, 1,5-3 mm široké, seshora tmavě zelené, zespodu s bílými pruhy, spirálovitě uspořádané, tupé. Samčí šištice jsou krátké, válcovité, 10-15 mm dlouhé. Samičí šištice (šišky) jsou přímé, válcovité, 15-30 cm dlouhé a 4-6 cm široké, s tupým vrcholem, zpočátku zelenavé, dozráváním červenohnědé. Semena jsou červenohnědá, 10-12 mm dlouhá a 5 mm široká, se světle hnědým, 20 mm dlouhým křídlem.
Jedle cilicijská Abies cilicica se vyskytuje ve 2 poddruzích[2]:
Domovinou stromu je:
Strom roste v nadmořských výškách 1000-2100 m, často ve společenství cedru libanonského a jalovců. Jedle cilicijská upřednostňuje plné oslunění, vlhké, kamenité a dobře odvodňované půdy s pH 6.1 - 7.5 (mírně kyselé až neutrální), nicméně v přírodě přesto dokáže prosperovat, a často též roste, v půdách vápenatých. Jedle cilicijská je mrazuvzdorná do −28 °C.
Strom je někdy napadán houbou kořenovníkem vrstevnatým (Heterobasidion annosum), především v monokulturních porostech.
Místně je používán pro dřevo, ze kterého se vyrábí překližka, používaná ve stavebnictví na vnitřní konstrukce.
Populace stromu (všechny poddruhy) je klesající[2]:
Jedle cilicijská, samičí šištice, v přírodní rezervaci Horsh Ehden, Libanon.
Jedle cilicijská, jehličí, Aladağlar Mountains, pohoří Taurus, Turecko.
Jedle cilicijská, les, Aladağlar Mountains, pohoří Taurus, Turecko.
Obrázky, zvuky či videa k tématu jedle cilicijská ve Wikimedia Commons
Jedle cilicijská (Abies cilicica) je jehličnatý, značně proměnlivý strom se vzpřímenými větvemi, rostoucí v horách jihozápadní Asie.
Die Kilikische Tanne (Abies cilicica), auch Zilizische Tanne genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Tannen (Abies) in der Familie der Kieferngewächse (Pinaceae). Sie kommt in Klein- und Westasien vor.
Die Kilikische Tanne ist ein wuchskräftiger, fast pyramidaler Baum, der Wuchshöhen von 25 bis 30 Meter und Brusthöhendurchmesser von 75 bis 210 Zentimeter erreicht. Die Borke ist aschgrau und anfangs glatt. Später entstehen tiefe Risse und es bilden sich schuppige Platten aus. Die Rinde junger Zweige ist rötlich gelb-grau bis oliv-grün.[1]
Die eiförmigen Knospen sind rotbraun, harzlos und weisen einen Durchmesser von 1 bis 1,8 Millimeter auf. Die biegsamen, am Grunde gedrehten Nadeln werden bis zu 4 Zentimeter lang und besitzen eine meist abgerundete, nicht stechende Spitze die zweigeteilt sein kann. Oberseits sind sie dunkelgrün, unterseits weißlich-grün gefärbt. An der Unterseite verlaufen zwei bis drei breite weißgraue Stomatastreifen.[1]
Die Blütezeit ist im Mai. Der rötlich-braune, zylindrische Zapfen wird 15 bis 30 Zentimeter lang und 4 bis 6 Zentimeter dick. Der geflügelte, rötlich-braune Samen ist etwa 2 Zentimeter lang. Die Samen reifen von September bis Oktober.[1]
Die Kilikische Tanne kommt in Kleinasien und Westasien im Taurusgebirge, Anti-Taurus, Amanos- und Libanongebirge in Höhenlagen von 1000 bis 2100 Meter vor.[1]
An den Standorten dominieren milde, niederschlagsreiche Winter und trocken-heiße Sommer. Die Art bevorzugt kalkhaltige Böden, wächst aber bei hohen Niederschlägen auch auf Sandsteinböden. Im Taurus bildet sie großflächige Reinbestände oder Mischbestände mit der Libanon-Zeder (Cedrus libani). Im Amanos-Gebirge treten oberhalb von 1900 Metern Mischbestände mit der Orient-Buche (Fagus orientalis) auf, die vor allem an Süd- und Westhängen zu finden sind. Weitere Vergesellschaftungen gibt es mit dem Stinkenden Wacholder.
In Mitteleuropa wird sie als spätfrostgefährdetes Ziergehölz angepflanzt.
Die Erstbeschreibung dieser Art erfolgte 1853 durch Franz Antoine und Theodor Kotschy unter dem Namen Pinus cilicica Antoine & Kotschy im Oesterreichischen Botanischen Wochenblatt, 3, S. 409. Élie Abel Carrière stellte sie unter dem Namen Abies cilicica (Antoine & Kotschy) Carrière in die Gattung Abies in Traité gén. conif., 1855, 229. Die Kilikische Tanne wird innerhalb der Gattung der Tannen (Abies) der Sektion Abies zugeordnet.[2]
Von Abies cilicica gibt es zwei Unterarten[1]:
Die Abies cilicica subsp. cilicica wird in der Roten Liste der IUCN als „nicht gefährdet“ eingestuft. Die Abies cilicica subsp. isaurica wird als „gering gefährdet“ geführt. Für beide Unterarten wird angegeben, dass eine erneute Überprüfung der Gefährdung nötig ist.[3][4]
Die Kilikische Tanne (Abies cilicica), auch Zilizische Tanne genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Tannen (Abies) in der Familie der Kieferngewächse (Pinaceae). Sie kommt in Klein- und Westasien vor.
Abies cilicica, also known as Cilician fir[2] or Taurus fir, is a species of conifer in the family Pinaceae. It is found in Lebanon, Syria, and Turkey.[3] Abies cilicica and Cedrus libani, together with Acer hyrcanum subsp. tauricolum and Sorbus torminalis subsp. orientalis, are the predominant trees in the phytocoenosis Abeti-Cedrion, a type of forest of the middle and eastern Taurus Mountains of Turkey. These forests occur between 800 and 2,100 meters elevation. Over 5,000 years of logging, burning, and grazing have reduced these forests to enclaves.[4]
In 2009 at Berenice Troglodytica, the Egypto-Roman port on the Red Sea, archaeologists found: "two blocks of resin from the Syrian fir tree (Abies cilicica), one weighing about 190 g and the other about 339 g, recovered from 1st-century AD contexts in one of the harbour trenches. Produced in areas of greater Syria and Asia Minor, this resin and its oil derivative were used in mummification, as an antiseptic, a diuretic, to treat wrinkles, extract worms and promote hair growth."[5]
The Cilician fir is a significant source of timber in Turkey, where it is relatively common; it is primarily used for plywood for construction.[6]: 72 It is not commonly cultivated, however, because of its susceptibility to late frost in early spring.[6]: 72
Abies cilicica in the Horsh Ehden reserve, Lebanon
Abies cillicica cones
Abies cilicica, close-up
Abies cilicica, also known as Cilician fir or Taurus fir, is a species of conifer in the family Pinaceae. It is found in Lebanon, Syria, and Turkey. Abies cilicica and Cedrus libani, together with Acer hyrcanum subsp. tauricolum and Sorbus torminalis subsp. orientalis, are the predominant trees in the phytocoenosis Abeti-Cedrion, a type of forest of the middle and eastern Taurus Mountains of Turkey. These forests occur between 800 and 2,100 meters elevation. Over 5,000 years of logging, burning, and grazing have reduced these forests to enclaves.
In 2009 at Berenice Troglodytica, the Egypto-Roman port on the Red Sea, archaeologists found: "two blocks of resin from the Syrian fir tree (Abies cilicica), one weighing about 190 g and the other about 339 g, recovered from 1st-century AD contexts in one of the harbour trenches. Produced in areas of greater Syria and Asia Minor, this resin and its oil derivative were used in mummification, as an antiseptic, a diuretic, to treat wrinkles, extract worms and promote hair growth."
The Cilician fir is a significant source of timber in Turkey, where it is relatively common; it is primarily used for plywood for construction.: 72 It is not commonly cultivated, however, because of its susceptibility to late frost in early spring.: 72
La kilikia abio (Abies cilicica) estas specio de konifero en la familio de la pinacoj. Ĝi vegetas en Libano, Sirio, kaj Turkujo.
La kilikia abio estas fortkreskanta kvazaŭ konusforma arbo, kiu atingas altecojn de 25 al 30 metroj kaj diametrojn de 75 al 210 centimetroj. La ŝelo estas cindrogriza kaj eke glata. Pli malfrue estiĝas profundaj sulkoj kaj formiĝas skvamaj platoj. La ŝelo de junaj brancetoj estas ruĝece flav-grizaj al oliv-verdaj.
La ovoformaj burĝonoj estas ruĝbrunaj, senrezinaj kaj diametras 1 al 1,8 mm. La flekseblaj, ĉe la bazo turnitaj pingloj longas ĝis 4 centimetrojn kaj havas rondigitan nepikan pinton kiu foje estas dupeca. Supre ili estas malhele verde, sube blankec-verde koloraj. Sube troviĝas du al tri larĝaj blank-grizaj stomo-strioj.
La florado okazas en majo. La ruĝ-brunaj, cilidraj strobiloj longas 15 al 30 centimetrojn kaj diametras 4 al 6 centimetrojn. La flugilhavaj, ruĝbrunaj semoj longas 2 centimetrojn. La semoj maturiĝas de septembro al oktobro.
Tiu palearktisa specio troviĝas en Taŭruso, Anti-Taŭruso, Nur-Montaro kaj Lebanono ĉe altitudoj inter 1 000 al 2 100 metroj. En la kreskejo kutimas malseveraj, pluvoriĉaj vintroj kaj sekaj-varmegaj someroj. La specio preferas kalkoŝtonenhavantajn grundojn, sed ĝi vegetas ankaŭ sur grejsaj grundoj se la precipitaĵo estas sufiĉe alta. En Taŭruso ĝi konstituas vastajn unuspeciajn arbarerojn aŭ miksajn arbarerojn kun lebanona cedro (Cedrus libani). En Nur-Montaro troviĝas, je altitudoj super 1 900 metroj, miksaj arbareroj kun orienta fago (Fagus orientalis), kiuj situas en sudaj kaj okcidentaj deklivoj. Aliaj miksaĵoj ekzistas kun stinka junipero (Juniperus foetidissima).
La unua priskribo de tiu specio okazis en 1853 far Franz Antoine kaj Theodor Kotschy sub la nomo de Pinus cilicica Antoine & Kotschy en la Oesterreichischen Botanischen Wochenblatt, 3, S. 409. Élie Abel Carrière metis ĝin sub la nomo de Abies cilicica (Antoine & Kotschy) Carrière en la genro Abies en Traité gén. conif., 1855, 229.
De Abies cilicica oni diferencigas du subspeciojn :
En 2009 ĉe Berenice Troglodytica, la egypt-romia haveno ĉe Ruĝa Maro, arkeologoj trovis: "du bulojn de rezino de la kilikia abio, unu pezante proksimume 190 g kaj la alia proksimume 339 g, rekuperitaj el aĵoj de la 1-a jarcento AD en unu el la havenotranĉeoj. Produktitaj en areoj de Granda Sirio kaj Malgranda Azio, tiu rezino kaj ĝia petroloderivaĵo estis utiligita en mumifikado, kiel antisepsaĵo, kiel diurezigilo, por trakti faltojn, forpeli vermojn kaj malhelpi elfalon de la haroj" [1].
La kilikia abio (Abies cilicica) estas specio de konifero en la familio de la pinacoj. Ĝi vegetas en Libano, Sirio, kaj Turkujo.
Abies cilicica es una especie de conífera perteneciente a la familia Pinaceae.
El abeto es un árbol casi piramidal fuerte, que alcanza alturas de 25 a 30 metros y un diámetro de 75 a 210 centímetros. La corteza es inicialmente suave y en las ramas jóvenes es de color amarillo-rojizo a gris-verde oliva. Las hojas son estrechas como agujas de color verde brillante, El periodo de floración es en mayo, las semillas maduran en septiembre-octubre. Los conos cilíndricos de color rojizo-marrón, tienen una longitud de 15 a 30 cm y un diámetro de 4 a 6 cm. Las semillas aladas son de color rojizo-marrón, y de aproximadamente 5 cm de largo.
Se encuentran en Líbano, Siria, y Turquía.En los Montes Tauro, en alturas desde 1000 a 2100 metros. Prefiere un clima suave, con inviernos húmedos y veranos secos. En Taurus, forma grandes colonias puras o mezcladas con los bosques de cedro del Líbano en alturas superiores a los 1900 metros en la vertiente sur y oeste, junto con los hayedos.
En Europa central se cultiva como planta ornamental.
Abies cilicica fue descrita por (Antoine & Kotschy) Carrière y publicado en Traité Général des Conifères 299. 1855.[2]
Abies: nombre genérico que viene del nombre latino de Abies alba.[3]
cilicica: epíteto
Kilikianpihta (Abies cilicica) on pihtalaji (Abies). Se on ainavihanta havupuu, joka on alun perin kotoisin Lähi-idästä.[2][3] Lajin nimi viittaa historialliseen Kilikian alueeseen nykyisessä Turkissa.
Kilikianpihta on ainavihanta puu, joka kasvaa 25–35-metriseksi. Sen runko voi tulla läpimitaltaan hieman yli kaksimetriseksi. Oksat ovat usein kohenevia ja latvus on kapean kartiomainen. Kaarna on harmaata ja aluksi sileätä, mutta halkeilee vanhemmiten levymäisesti. Silmut ovat munanmuotoisia ja pihkattomia.[2]
Neulaset ovat kaksirivisesti ja viistosti verson kärkeä kohti. Ne ovat 20–40 millimetriä pitkiä ja 1,5–3 millimetriä leveitä, väriltään tummanvihreitä päältä ja lähes valkoisia alta. Ilmarakojuovia on 2–3 neulasten yläpinnalla ja 6–7 alapinnalla.[2]
Kävyt ovat punaruskeita, 15–30 senttimetriä pitkiä, 4–6 senttimetriä leveitä ja muodoltaan lieriömäisiä. Käpysuomut ovat muodoltaan viuhkamaisia. Suojussuomut eivät näy käpysuomujen alta. Siemenet ovat punaruskeita ja siivellisiä. Siipi on vastapuikea ja jopa kaksi senttimetriä pitkä.[2]
Kilikianpihta kasvaa luonnonvaraisena Lähi-idässä Turkin, Syyrian ja Libanonin vuoristoalueilla. Se viihtyy 1 000–2 100 metrin korkeudessa ja kestää enimmillään noin 23–29 celsiusasteen pakkasia.[2]
Kilikianpihta (Abies cilicica) on pihtalaji (Abies). Se on ainavihanta havupuu, joka on alun perin kotoisin Lähi-idästä. Lajin nimi viittaa historialliseen Kilikian alueeseen nykyisessä Turkissa.
Abies cilicica est une espèce de conifères de la famille des Pinaceae.
Cette espèce pousse en Turquie, en Syrie et au Liban. On la trouve entre 1 000 et 2 000 m d'altitude[2].
Selon Catalogue of Life (25 août 2014)[3] :
Selon World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) (25 août 2014)[4] :
Selon The Plant List (25 août 2014)[5] :
Selon Tropicos (25 août 2014)[1] (Attention liste brute contenant possiblement des synonymes) :
Abies cilicica, atau umumnya dikenal dengan nama Fir sisilia[2] atau Fir Taurus, adalah spesies konifer dalam familia Pinaceae. Tumbuhan ini dapat ditemukan di Lebanon, Suriah, dan Turki.[3] Abies cilicica dan Cedrus libani, bersama dengan Acer hyrcanum subsp. Tauricolum dan Sorbus torminalis subsp. Orientalis, adalah pohon-pohon yang dominan tumbuh di hutan Abeti-Cedrion di bagian tengah dan timur Pegunungan Taurus di Turki. Hutan ini terletak pada ketinggian antara 800 hingga 2100 meter. Selama lebih dari 5000 tahun hutan ini menjadi sasaran penebangan, pembakaran, dan dijadikan padang rumput penggembalaan, telah menjadikan hutan ini menjadi amat kecil.[4]
Pada tahun 2009 di Berenice Troglodytica, pelabuhan Mesir-Romawi yang terletak di Laut Merah, arkeolog menemukan: "dua blok resin dari pohon Cemara Suriah ( Abies cilicica), satu dengan berat sekitar 190 g dan yang lainnya sekitar 339 g, diperkirakan berasal dari abad-1, resin ini ditemukan di salah satu parit pelabuhan. Diproduksi di daerah Suriah yang lebih besar dan Asia Kecil, resin dan minyak derivatif ini digunakan dalam mumifikasi, sebagai antiseptik, diuretik, untuk mengobati keriput, ekstrak cacing dan meningkatkan pertumbuhan rambut. "[5]
Abies cilicica di cagar alam Ehden, Lebanon
Rujung Abies cillicica
Abies cilicica, tampak dekat
Abies cilicica, atau umumnya dikenal dengan nama Fir sisilia atau Fir Taurus, adalah spesies konifer dalam familia Pinaceae. Tumbuhan ini dapat ditemukan di Lebanon, Suriah, dan Turki. Abies cilicica dan Cedrus libani, bersama dengan Acer hyrcanum subsp. Tauricolum dan Sorbus torminalis subsp. Orientalis, adalah pohon-pohon yang dominan tumbuh di hutan Abeti-Cedrion di bagian tengah dan timur Pegunungan Taurus di Turki. Hutan ini terletak pada ketinggian antara 800 hingga 2100 meter. Selama lebih dari 5000 tahun hutan ini menjadi sasaran penebangan, pembakaran, dan dijadikan padang rumput penggembalaan, telah menjadikan hutan ini menjadi amat kecil.
Pada tahun 2009 di Berenice Troglodytica, pelabuhan Mesir-Romawi yang terletak di Laut Merah, arkeolog menemukan: "dua blok resin dari pohon Cemara Suriah ( Abies cilicica), satu dengan berat sekitar 190 g dan yang lainnya sekitar 339 g, diperkirakan berasal dari abad-1, resin ini ditemukan di salah satu parit pelabuhan. Diproduksi di daerah Suriah yang lebih besar dan Asia Kecil, resin dan minyak derivatif ini digunakan dalam mumifikasi, sebagai antiseptik, diuretik, untuk mengobati keriput, ekstrak cacing dan meningkatkan pertumbuhan rambut. "
Abies cilicica, almennt kallaður Keiluþinur, er barrtré í Þallarætt. Hann finnst í Líbanon, Sýrlandi, og Tyrklandi.[2] Abies cilicica og Cedrus libani, ásamt Acer hyrcanum subsp. Tauricolum og Sorbus torminalis subsp. Orientalis, eru ríkjandi trjátegundir í "Abeti-Cedrion" skógum mið og austur Taurus-fjöllum Tyrklands. Þessir skógar eru á milli 800 og 2100 metra hæð yfir sjávarmáli. Yfir 5000 ára skógarhögg, bruni, og beit hafa minnkað þessa skóga í bletti (enclaves).[3]
Árið 2009 við Berenice Troglodytica (Egypsk-Rómversk höfn við Rauðahafið), fundu fornleifafræðingar tvo klumpa af kvoðu úr Abies cilicica, önnur viktaði 190g. og hin um 339g., sem voru í 1 aldar (AD) hafnarskurðum. Framleiddir á svæðum Sýrlands og Litlu Asíu, var þessi kvoða og olían unnin úr henni notaðar fyrir múmíur, sem sótthreinsandi, þvagræsilyf, til að meðhöndla hrukku, eyða ormum og auka hárvöxt( "two blocks of resin from the Syrian fir tree (Abies cilicica), one weighing about 190 g and the other about 339 g, recovered from 1st-century AD contexts in one of the harbor trenches. Produced in areas of greater Syria and Asia Minor, this resin and its oil derivative were used in mummification, as an antiseptic, a diuretic, to treat wrinkles, extract worms and promote hair growth.")[4]
Abies cilicica í "Ehden cedar reserve", Líbanon
Abies cillicica könglar
Abies cilicica, nærmynd
Abies cilicica, almennt kallaður Keiluþinur, er barrtré í Þallarætt. Hann finnst í Líbanon, Sýrlandi, og Tyrklandi. Abies cilicica og Cedrus libani, ásamt Acer hyrcanum subsp. Tauricolum og Sorbus torminalis subsp. Orientalis, eru ríkjandi trjátegundir í "Abeti-Cedrion" skógum mið og austur Taurus-fjöllum Tyrklands. Þessir skógar eru á milli 800 og 2100 metra hæð yfir sjávarmáli. Yfir 5000 ára skógarhögg, bruni, og beit hafa minnkað þessa skóga í bletti (enclaves).
Árið 2009 við Berenice Troglodytica (Egypsk-Rómversk höfn við Rauðahafið), fundu fornleifafræðingar tvo klumpa af kvoðu úr Abies cilicica, önnur viktaði 190g. og hin um 339g., sem voru í 1 aldar (AD) hafnarskurðum. Framleiddir á svæðum Sýrlands og Litlu Asíu, var þessi kvoða og olían unnin úr henni notaðar fyrir múmíur, sem sótthreinsandi, þvagræsilyf, til að meðhöndla hrukku, eyða ormum og auka hárvöxt( "two blocks of resin from the Syrian fir tree (Abies cilicica), one weighing about 190 g and the other about 339 g, recovered from 1st-century AD contexts in one of the harbor trenches. Produced in areas of greater Syria and Asia Minor, this resin and its oil derivative were used in mummification, as an antiseptic, a diuretic, to treat wrinkles, extract worms and promote hair growth.")
L'abete della Cilicia (Antoine & Kotschy) Carrière è un albero della famiglia delle Pinaceae endemico della Turchia, della Siria e del Libano.[1]
Il nome generico Abies, utilizzato già dai latini, potrebbe, secondo un'interpretazione etimologica, derivare dalla parola greca ἄβιος = longevo.[2] Il nome specifico cilicica fa riferimento alla Cilicia, antica provincia romana e regione geografica storica corrispondente all'area attuale delle montagne del Tauro in Turchia.[3]
Albero alto fino a 35 m, con tronco che può raggiungere i 2 m di diametro, a portamento conico. La corteccia, grigio-cenere e liscia da giovane, diviene con l'età fessurata in scaglie. I rami principali hanno portamento ascendente; i rami secondari sono di colore dal rosso giallastro al marrone olivastro, glabri. Le gemme sono di forma ovoidale, non resinose, di colore castano; le perule che le rivestono sono carenate e libere in punta.[4]
Le foglie sono aghiformi, di colore verde scuro superiormente, verde biancastro inferiormente, lunghe fino a 4 cm, con apice intero o lievemente bifido.[4]
Gli strobili femminili, di color verde inizialmente, marroni a maturazione, sono cilindrici, lunghi fino a 20 cm e larghi fino a 6 cm, talvolta disposti in coppia, con corto peduncolo; le scaglie sono a forma di ventaglio, lunghe 3 cm, larghe 3,5 cm, lisce. Gli strobili maschili sono lunghi 1,5 cm, giallastri con microsporofilli rossi. I semi, di colore marrone chiaro, sono lunghi fino a 12 mm, a forma di uovo rovesciato, con ali marrone chiaro di 17 mm, cuneate.[3]
Sommità con strobili femminili
Foresta pura di A. cilicica
Giovane esemplare di abete della Cilicia
Esemplare dal Tauro
Specie endemica di Turchia (Tauro), dove può formare boschi puri e dove risiede la stragrande maggioranza della popolazione, Siria (entroterra di Laodicea), e Libano (parte settentrionale del Monte Libano) con subpopolazioni ristrette e frammentate.[1] Predilige quote montane comprese tra i 1.000 e i 2.000 m, con piovosità annua compresa tra 1.000 e 1.500 mm, con estati calde e secche e inverni umidi e non troppo freddi. Vegeta su suoli calcarei, asciutti, ben drenati, talvolta rocciosi. Si ritrova spesso in associazione con Cedrus libani, Taxus baccata, e specie del genere Quercus; meno frequenti le associazioni con Pinus nigra e Juniperus excelsa.[3]
Il suo legno viene utilizzato per la fabbricazione di compensati. L'utilizzo in giardini e orti botanici è invece limitato, a causa della sua fragilità nei confronti delle gelate primaverili.[3]
Il suo areale è vasto (stima di 3.397 km²) con una buona densità vegetativa nel Tauro. Tuttavia questa specie viene considerata sensibile ai cambiamenti climatici che potrebbero aumentare il rischio di incendi boschivi e di vulnerabilità agli agenti patogeni; pertanto è inserita nella Lista rossa IUCN tra le specie prossime a essere minacciate. Le due subpopolazioni siriane e libanesi sono invece a rischio critico di estinzione a causa dell'esiguità e del degrado degli areali.[1]
L'abete della Cilicia (Antoine & Kotschy) Carrière è un albero della famiglia delle Pinaceae endemico della Turchia, della Siria e del Libano.
De Syrische zilverspar of Cilicische zilverspar (Abies cilicica) is een soort conifeer uit de dennenfamilie (Pinaceae). De soort staat op de Rode Lijst van de IUCN geklasseerd als 'gevoelig'.[1]
De soort komt voor in Anatolië en Zuidwest-Afrika, waar hij groeit in het Taurusgebergte, de Anti-Taurus, het Nurgebergte en het Libanongebergte op hoogtes tussen 1000 en 2100 meter.[2]
Bronnen, noten en/of referentiesKilikia-edelgran (Abies cilicica) er et bartre i furufamilien.
Den blir 25–35 m høy med en stammediameter på 210 cm. Arten er ganske lik nordmannsgran (Abies nordmanniana), men kan kjennes på at barken er mørkegrå og glatt med store, svarte ringer der greiner har falt av. Konglene er 15–30 cm lange og 4–6 cm brede.[2][3]
Kilikia-edelgran er utbredt i fjellstrøk 1000–2000 moh. ved den nordøstlige middelhavskysten og finnes i Taurusfjellene i Tyrkia og noen steder i Syria og Libanon. Den vokser i rene bestander, eller sammen med libanonseder. I Libanon kan den også vokse sammen med gresk einer, middelhavseiner, osp og libanoneik, mens den i Tyrkia finnes sammen med europahumlebøk, orientagnbøk, tarmvriasal, mannaask og mahaleb.[1]
Kilikia-edelgran (Abies cilicica) er et bartre i furufamilien.
Den blir 25–35 m høy med en stammediameter på 210 cm. Arten er ganske lik nordmannsgran (Abies nordmanniana), men kan kjennes på at barken er mørkegrå og glatt med store, svarte ringer der greiner har falt av. Konglene er 15–30 cm lange og 4–6 cm brede.
Kilikia-edelgran er utbredt i fjellstrøk 1000–2000 moh. ved den nordøstlige middelhavskysten og finnes i Taurusfjellene i Tyrkia og noen steder i Syria og Libanon. Den vokser i rene bestander, eller sammen med libanonseder. I Libanon kan den også vokse sammen med gresk einer, middelhavseiner, osp og libanoneik, mens den i Tyrkia finnes sammen med europahumlebøk, orientagnbøk, tarmvriasal, mannaask og mahaleb.
Multimedia w Wikimedia Commons Jodła syryjska (Abies cilicica (Antoine & Kotschy) Carrière) – gatunek zimozielonych drzew z rodziny sosnowatych.
Występuje w łańcuchach górskich Taurus i Antytaurus, na terenie Libanu, Syrii i Turcji. Rośnie w lasach wraz z cedrem libańskim (Cedrus libani) i jałowcem cuchnącym (Juniperus foetidissima). Osiąga zasięg pionowy do 1500 m n.p.m.[3].
Jest rośliną biblijną. Wymieniona jest np. w Księdze Ezechiela (27,3-9). W polskim tłumaczeniu tej księgi w Biblii Tysiąclecia użyto słowa cedr, jednak według większości badaczy roślin biblijnych chodzi właśnie o jodłę syryjską. Jej smukły i wytrzymały pień znacznie lepiej nadaje się do wykonania masztu statku. o którym mówi Ezechiel. Z drewna tej jodły wykonywano także drzewce chorągwi stojących przed świątyniami i było ono obiektem handlu między Izraelem a ościennymi krajami i Egiptem[4].
Jodła syryjska (Abies cilicica (Antoine & Kotschy) Carrière) – gatunek zimozielonych drzew z rodziny sosnowatych.
Abies cilicica é uma espécie de conífera da família Pinaceae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Líbano, Síria e Turquia.
Abies cilicica é uma espécie de conífera da família Pinaceae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Líbano, Síria e Turquia.
Toros göknarı (Abies cilicica), çamgiller (Pinaceae) familyasından Suriye, Lübnan dağları ve Türkiye'de doğal olarak yetişen bir göknar türü.
30-40 metre boylanır. Gövde iri renkli ve pürüzsüz, tepe dar piramit şeklindedir. Dallar horizontal ve hafifçe aşağıya sarkık ve dipten itibaren dallanır. Kozalakları 15–20 cm uzunlukta, silindir şeklinde ucu sivri ve kırmızı kahverengidir. yaprakların üstü açık yeşil, altta iki adet beyaz şerit vardır.
Güneşli ve yarı gölge nemli kumlu ve normal killi topraklarda iyi gelişir. İlkbahar geç donlarından zarar görür.
Toros göknarı (Abies cilicica), çamgiller (Pinaceae) familyasından Suriye, Lübnan dağları ve Türkiye'de doğal olarak yetişen bir göknar türü.
Країни поширення: Ліван; Сирія; Туреччина. Росте на висотах 1000–2000 м над рівнем моря. У Туреччині він може утворювати чисті ліси (640 км2; Bozkus 1988) але у всьому діапазоні його в основному росте в змішаних лісах (1733 км2; Bozkus 1988) в основному з Cedrus libani. У Туреччині може бути пов'язаний з Juniperus excelsa, Juniperus oxycedrus, Populus tremula і Quercus libani, в той час як в Сирії зростає з Ostrya carpinifolia, Carpinus orientalis, Sorbus torminalis, Fraxinus ornus, Cerasus mahleb. Полюбляє вапняні субстрати, неглибокі, скелясті, вологі й добре дреновані.
Вузько пірамідальне дерево 25-35 м заввишки, до 210 см в обхваті, з висхідними гілками. Кора попелясто-сіра, гладка, стає глибоко розколотою на лускаті пластини. Бруньки яйцеподібні, не смолисті, каштано-коричневі, 1-1.8 мм в діаметрі. Голки лінійні, зверху темно-зелені, білувато-зелені знизу, у довжину 20-40 мм і 1,5-3 мм в ширину, вершина вся або злегка роздвоєна. Пилкові шишки блідо-жовті. Жіночі шишки циліндричні, червонувато-коричневі, довжиною 15-30 см та 4-6 см завширшки. Насіння червонувато-коричневе, крила оберненояйцевидні, до 2 см в довжину. Цвіте в травні. Насіння дозріває у вересні-жовтні.
Шишки
Стовбур
Дерево
Існує місцева торгівля деревиною з цього виду. Деревина використовується для внутрішнього будівництва в основному як фанера. Насіння привабливе для деяких птахів.
Вид фрагментований і деградував через тиск урбанізації, пожежі, випас кіз. Загальне зниження здоров'я лісів існує через вплив високих літніх температур і зменшення кількості опадів, які можна пов'язати з глобальним потеплінням. Abies cilicica захищена в національних парках у всьому діапазоні. Приклади охоронних територій: Ліван: англ. Horsh Ehden Nature Reserve; Туреччина: англ. Kovada Lake National Park; англ. Olimpos-Beydağları National Park. Сирія: англ. Latakia Reserve.
Це незавершена стаття про родину Соснові.Abies cilicica là một loài thực vật hạt trần trong họ Thông. Loài này được (Antoine & Kotschy) Carrière miêu tả khoa học đầu tiên năm 1855.[1]
Abies cilicica là một loài thực vật hạt trần trong họ Thông. Loài này được (Antoine & Kotschy) Carrière miêu tả khoa học đầu tiên năm 1855.
Abies cilicica (Antoine & Kotschy) Carrière (1855)
Охранный статус
Пи́хта килики́йская[1] (лат. Ábies cilicica) — вечнозелёное однодомное дерево; вид рода Пихта семейства Сосновые (Pinaceae), в естественных условиях произрастающий в Ливане, Сирии и Турции.
Синонимы подвида Abies cilicica subsp. cilicica[3]:
Синонимы подвида Abies cilicica subsp. isaurica[4]:
Узкое пирамидальное дерево с восходящими вверх ветвями от самой земли, 25—35 метров высотой и до 210 см в обхвате[5][6].
Кора пепельно-серая, гладкая, со временем покрывается глубокими трещинами[5][6].
Молодые побеги гладкие с небольшим опушением, от светло-жёлтого до коричневого цвета[5][6].
Почки яйцевидные, не смолистые, каштаново-коричневые, заострённые или тупые, 3—4 мм длиной и 1—1,8 мм в диаметре[5][6].
Хвоя сверху тёмно-зелёная с 2—3 рядами устьиц, снизу — светло-зелёная с 6—7 рядами устьиц, голубоватая; направлена косо верх. Длина 20—40 мм, ширина 1,5—3 мм; при основании сильно скручена[5][6].
Шишки красноватые, цилиндрические, тупые, крупные: 15—30 см в длину и 4—6 см в ширину. Семенные чешуйки очень широкие, крупные, цельнокрайние; кроющие чешуйки мелкие достигают 1/4—1/2 длины семенных. Семена красновато-коричневые, 13—14 мм в длину, крылья — до 2 см в длину[5][6].
Родина пихты — горные районы Ливана, Сирии и Турции (Киликийский Тавр и Антитавр). Образует на высотах 1300—2000 метров чистые и смешанные леса.
Пихта киликийская — медленнорастущее дерево. Предпочитает хорошо освещенные места или частичную полутень, хорошо дренированные влажные почвы. Климатические зоны выращивания: с 6 по 8[7].
Пи́хта килики́йская (лат. Ábies cilicica) — вечнозелёное однодомное дерево; вид рода Пихта семейства Сосновые (Pinaceae), в естественных условиях произрастающий в Ливане, Сирии и Турции.
Имеет два подвида:
Abies cilicica subsp. cilicica (Antoine & Kotschy) Carrière (1855) Abies cilicica subsp. isaurica Coode & Cullen (1965)
