The subgenus Syrrhophus as currently recognized (Hedges et al. 2008) contains 26 species of small (20-40 mm), terrestrial, direct-developing frogs that occur from Texas through Mexico and into Guatemala and Belize, with two species in western Cuba. Like other members of the Terrarana (Hedges et al. 2008), these frogs reproduce on land and have direct development. They inhabit a variety of different habitats along elevational gradients from sea level to about 2,000 meters, and are characterized by considerable microendemism, with several species known only from the type locality (IUCN 2012). Members of this group have had an unstable taxonomic history (reviewed in Lynch, 1970). In part, this taxonomic confusion stems from overall morphological conservatism among Syrrhophus species, and a history of delimiting species using evolutionarily plastic characters such as color pattern, skin texture, relative digit length, and size of digital discs (Dixon 1957; Lynch 1970; Hedges et al. 2008).
Members of this group were previously placed in two separate genera, Syrrhophus and Tomodactylus (Smith and Taylor 1948). Lynch (1968, 1970, 1971) maintained these genera as distinct, and discussed differences separating them from Eleutherodactylus. Hedges (1989) proposed that species previously placed in the genera Syrrhophus and Tomodactylus be placed in the subgenus Syrrhophus based on osteological similarities (Lynch 1971). Heinicke et al. (2007) found that two species from western Cuba formerly assigned to the subgenus Euhyas, E. symingtoni and E. zeus, grouped with the mainland Eleutherodactylus (Syrrhophus) marnockii in their phylogenetic analysis, and as a result, transferred them to the subgenus Syrrhophus. Their presence in Cuba suggests mainland Syrrhophus arose through dispersal from Cuba (Hedges 1989; Hass and Hedges 1991; Heinicke et al. 2007).
Hedges et al. (2008) conducted a monographic revision of New World direct developing frogs using DNA sequences, including three (of 24) mainland species of Syrrhophus in their phylogeny. They recognized the mainland and Cuban clades as informal "species series", the E. longipes series (24 species) and E. symingtoni series (two species), respectively. Within the E. longipes series, species were placed into six species groups defined by Lynch (1970): the E. leprus, E.longipes, E.marnockii, E.modestus, E.nitidus, and E.pipilans species groups (Hedges et al. 2008).
AmphibiaWeb provides access to information on amphibian declines, natural history, conservation, and taxonomy. This is a link to the family Eleutherodactylidae.
A link to a project on iNaturalist for recording observations of frogs of the subgenus Syrrhophus.
Eleutherodactylus és un gènere divers d'amfibis anurs de la família Leptodactylidae, compost per 185 espècies. Els membres d'aquest gènere es troben en el sud dels Estats Units, Amèrica Central, Amèrica del Sud i les illes del Carib. Una de les espècies més coneguda és el coquí comú (Eleutherodactylus coqui), el qual és el símbol nacional de Puerto Rico, i ha estat un famós invasor a Hawaii. Dues espècies d'aquest gènere, E. limbatus i E. iberia, són els tetràpodes més petits del món, mesurant amb prou feines 8½ mm.
Dins del gènere Eleutherodactylus a Puerto Rico es troben les següents espècies:
Eleutherodactylus és un gènere divers d'amfibis anurs de la família Leptodactylidae, compost per 185 espècies. Els membres d'aquest gènere es troben en el sud dels Estats Units, Amèrica Central, Amèrica del Sud i les illes del Carib. Una de les espècies més coneguda és el coquí comú (Eleutherodactylus coqui), el qual és el símbol nacional de Puerto Rico, i ha estat un famós invasor a Hawaii. Dues espècies d'aquest gènere, E. limbatus i E. iberia, són els tetràpodes més petits del món, mesurant amb prou feines 8½ mm.
Eleutherodactylus is a genus of frogs in the family Eleutherodactylidae.[1] Many of the 200 species of the genus are commonly known as "rain frogs" or "robber frogs", due to their sharp, high-pitched, insect-like calls.[2]
The best-known species is the common coquí (E. coqui), which is both a national symbol of Puerto Rico and a notorious invasive species in Hawaii. Two Eleutherodactylus species, E. limbatus and E. iberia, are among the smallest known frogs, measuring only 8.5 mm in length[3] (only slightly larger than Paedophryne amauensis, which measures around 7.7 mm).[4]
The name "Eleutherodactylus" is derived from the Greek words for ‘free-toed’, composed of the Ancient Greek eleutheros (ἐλεύθερος, ‘free, unbound’) and dactylos (δάκτυλος, ‘finger, toe’).[5] Most species are small, slender, and cryptically colored, with three to five free toes. A few, such as the web-footed coquí (E. karlschmidti) of Puerto Rico, do have completely webbed feet.
Species of Eleutherodactylus are found throughout the Neotropics, including the southern United States, Mexico, Central America, and the Caribbean. Additionally, the common coquí (E. coqui) has been introduced to several islands in the Hawaiian archipelago, as well as elsewhere in the Pacific.[6]
They can be terrestrial, arboreal, or aquatic, typically living in forests or riparian areas, and feeding primarily upon arthropods. Many Eleutherodactylus species have highly restricted ranges and are found on only one island or in one or a few localities. Even some of these restricted species can occur at very high densities.
All species of Eleutherodactylus are characterized by direct development, in which eggs hatch directly into small frogs, completely bypassing the tadpole stage. This adaptation may be largely responsible for their ecological and evolutionary success. Most species are characterized by parental behaviors, such as egg-guarding by either the male or female parent. In some cases, even young froglets are attended by parents. Another extinct Puerto Rican species, the golden coquí (E. jasperi), gave birth to live young. Many species (for example, Cook's robber frog, E. cooki), also of Puerto Rico, exhibit sexual dimorphism in size and color.
Study on Eleutherodactylus and Lithobates amphibians shows that number of offsprings instead of body size may help to find which species require conservation from being extinct.[7]
The basis of forming this genus has been morphological, but sequence comparisons of protein-encoding DNA, mitochondrial DNA, and ribosomal RNA have shown geographic range is a much more consistent predictor of cladistics for this group of frogs. The climbing habits of many species have evolved independently. All true members of the genus have been clustered into subgenera, but many less-related species require more genetic data before they are to be officially classified elsewhere. The theory that the eleutherodactyline colonization of Central America and the Caribbean from their origins in South America occurred during the Cretaceous has fallen out of favor. The fossil record, combined with molecular clock analyses, indicate the subgenera were probably founded by small groups of individuals by flotsam dispersal during the Eocene or Oligocene epochs. Land bridges would have been limited to facilitating dispersal between West Indian islands, however, the Oligocene division of Hispaniola and Cuba resulted in further speciation. The distribution of the subgenus Syrrhopus is most likely due to a secondary dispersal to Central America from the Greater Antilles during the Miocene. The formation of the Panama Isthmus during the Pliocene has caused some intercontinental distribution among the clades, although only 20 "South American frogs" have ever made it northwards after the original colonization.[8] Sensu stricto, however, it should exclude clades with distributions south of the Panama Canal.[8]
Frog remains referred to Eleutherodactylus have been reported from Dominican amber.[9]
The following species are recognised in the genus Eleutherodactylus:
Cliff chirping frog, Eleutherodactylus marnockii Eleutherodactylus is a genus of frogs in the family Eleutherodactylidae. Many of the 200 species of the genus are commonly known as "rain frogs" or "robber frogs", due to their sharp, high-pitched, insect-like calls.
The best-known species is the common coquí (E. coqui), which is both a national symbol of Puerto Rico and a notorious invasive species in Hawaii. Two Eleutherodactylus species, E. limbatus and E. iberia, are among the smallest known frogs, measuring only 8.5 mm in length (only slightly larger than Paedophryne amauensis, which measures around 7.7 mm).
Eleutherodactylus es un género diverso de anfibios anuros de la familia Eleutherodactylidae.[1] Los miembros de este género se encuentran en el sur del estado de Texas en los Estados Unidos, México, Belice, Guatemala y las Indias Occidentales.
El género Eleutherodactylus solía tener más de 800 especies, pero se consideraba como un grupo artificial por la pobre información disponible. El género fue separado usando datos de ADN mitocondrial y ahora muchos de ellos están en las familias Craugastoridae o Brachycephalidae.[2]
Una de las especies más conocida es el coquí común (Eleutherodactylus coqui), el cual es el símbolo nacional de Puerto Rico, y notable invasor en Hawái. Dos especies de este género, E. limbatus y E. iberia, están entre los tetrápodos más pequeños del mundo, midiendo apenas 8,5 mm de longitud, algo más que Paedophryne amauensis que ostenta el récord.[3][4]
Todas las especies del género Eleutherodactylus se caracterizan por tener desarrollo directo, en el que de los huevos eclosionan directamente ranas pequeñas, saltando completamente la etapa de renacuajo. Esta adaptación puede ser, en gran parte, responsable de su éxito ecológico y evolutivo. La mayoría de las especies de Eleutherodactylus se caracterizan por conductas de cuidado parental. En algunos casos, incluso ranitas jóvenes son atendidas por sus padres. Una especie casi extinta de Puerto Rico, el coquí dorado (Eleutherodactylus jasperi), es ovovivípara, o sea que retiene los huevos en su interior y las ranas nacen de la madre.
Se llaman coquíes a las ranas del género Eleutherodactylus endémicas de Puerto Rico. Reciben el nombre onomatopéyico común de coquí debido a la llamada de dos notas que hacen los machos de dos especies, E. coqui y E. portoricensis, que suena como "co" - "quí". La hembra del coquí común (E. coqui) pone entre veinticinco y cuarenta huevos cada vez, por lo general en hojas de bromelias o palmas, y sus crías nacen ya como adultos en miniatura. Esta forma de reproducción le permite vivir en los bosques y en otros hábitats sin depender de cuerpos de agua temporales o permanentes.
Algunas de las especies de coquíes parecen estar en peligro de extinción o no se las ha visto en mucho tiempo y se cree que se han extinguido. El coquí palmeado, el dorado y el de Eneida se cree que están extintos, y aunque las razones pueden variar se coincide en que la principal es la pérdida de hábitat y la contaminación de este.
Dentro del género Eleutherodactylus en Puerto Rico se encuentran las siguientes especies:
Se reconocen las 191 siguientes según ASW:[1]
Eleutherodactylus es un género diverso de anfibios anuros de la familia Eleutherodactylidae. Los miembros de este género se encuentran en el sur del estado de Texas en los Estados Unidos, México, Belice, Guatemala y las Indias Occidentales.
El género Eleutherodactylus solía tener más de 800 especies, pero se consideraba como un grupo artificial por la pobre información disponible. El género fue separado usando datos de ADN mitocondrial y ahora muchos de ellos están en las familias Craugastoridae o Brachycephalidae.
Una de las especies más conocida es el coquí común (Eleutherodactylus coqui), el cual es el símbolo nacional de Puerto Rico, y notable invasor en Hawái. Dos especies de este género, E. limbatus y E. iberia, están entre los tetrápodos más pequeños del mundo, midiendo apenas 8,5 mm de longitud, algo más que Paedophryne amauensis que ostenta el récord.
Eleutherodactylus anfibio genero bat da, Anura ordenaren barruko Eleutherodactylidae familian sailkatua.
Eleutherodactylus anfibio genero bat da, Anura ordenaren barruko Eleutherodactylidae familian sailkatua.
Eleutherodactylus on heimoon Eleutherodactylidae kuuluva sammakkosuku, jossa on 198 lajia.[1] Ne ovat enimmäkseen yöeläimiä.
Lajit Eleutherodactylus iberia ja kuubansammakko (E. limbatus) kuuluvat maailman pienimpiin sammakoihin. Ne elävät Kuubassa ja kasvavat vain 8,5 millimetriä pitkiksi.[2] Suurimpien Eleutherodactylus-suvun sammakoiden pituus on kymmenen senttiä. Väriltään lajit ovat ruskeita, vihreitä tai oransseja. Joillakin lajeilla on tumma juova, joka yltää kuonosta silmän taakse. Useimmilla lajeilla on lehtisammakoiden tapaan tarttumalevyiksi laajentuneet sormien ja varpaiden kärjet[3].
Lajeja tavataan eteläläisestä Teksasista ja läntisestä Meksikosta Belizeen ja Guatemalaan ulottuvalla alueella sekä Karibian saaristossa.[1] Niitä esiintyy sade- ja lehtimetsissä, joitakin lajeja myös pensaissa. Lajeja esiintyy myös puutarhoissa, pelloilla ja puistoissa.
Muniminen tapahtuu maalla ja yksilö kehittyy kokonaan munan sisällä.[3] Munia on yli 20. Munista pidetään huolta. Useimmiten naaras vartioi niitä, mutta joillakin lajeilla koiras on vartioimassa munia.
Lajit pyydystävät pieniä selkärangattomia eläimiä.
Joitakin sukuun kuuluvia lajeja:[3][4][5]
Eleutherodactylus on heimoon Eleutherodactylidae kuuluva sammakkosuku, jossa on 198 lajia. Ne ovat enimmäkseen yöeläimiä.
Eleutherodactylus est un genre d'amphibiens de la famille des Eleutherodactylidae[1].
Les 191 espèces de ce genre se rencontrent dans le sud des États-Unis, au Mexique, au Belize, au Guatemala et aux Antilles[1].
Des espèces ont été introduites en Floride, en Louisiane et à Hawaii. Dans cette dernière île, elles sont considérées comme espèces invasives.
Parmi la faune de Porto Rico ces petites grenouilles de 15 à 80 mm, particulièrement bruyantes, se retrouvent dans les zones forestières de toute l'île et même en ville, mais leur écosystème de prédilection demeure la forêt tropicale humide El Yunque. Il existe environ seize espèces distinctes sur l'île de Porto Rico dont treize dans El Yunque.
Ce genre regroupe de petites grenouilles arboricole.
Elles ont la particularité de ne pas avoir de stade têtard et de sortir de l'œuf directement conformées.
Sur l'île de Porto Rico, elles sont appelées coquí. Elles doivent leur nom aux sons qu'elles émettent en deux temps : un "co" interrogatif, puis un "qui" strident (le mâle pouvant atteindre jusqu'à 100 dB). C'est le symbole de l'île de Porto Rico. On appelle certaines d'entre elles des hylodes.
Selon Amphibian Species of the World (18 juin 2015)[2] :
Le nom de ce genre vient du grec eleutheros, libre, et du grec dactylos, doigt ou orteil, en référence à l'absence de palmure entre les doigts et orteils[3].
Ce genre a été réduit des trois-quarts de ses 700 espèces qui vivent en Amérique du Sud, elles sont maintenant dans les familles des Craugastoridae ou des Brachycephalidae[4].
Eleutherodactylus est un genre d'amphibiens de la famille des Eleutherodactylidae.
Antilliaanse fluitkikkers[1] (Eleutherodactylus) zijn een geslacht van kikkers uit de familie Eleutherodactylidae.[2]
De wetenschappelijke naam van het geslacht werd in 1841 voorgesteld door André Marie Constant Duméril & Gabriel Bibron. Het geslacht werd lange tijd in de familie fluitkikkers (Leptodactylidae) geplaatst, en later in de Brachycephalidae. De wetenschappelijke naam Eleutherodactylus is afgeleid uit het Oudgrieks en betekent vrij vertaald 'vrijgelegen tenen' – ἐλεύθερος (eleutheros) betekent 'vrij' en δάκτυλος (daktulos) betekent 'teen'.
De meeste soorten worden niet langer dan 4 centimeter. De mannetjes maken ondanks de geringe lengte een enorm kabaal met de kwaakblaas, voornamelijk in de paartijd. Een groot aantal soorten produceert een fluitachtige lokroep, die kilometers ver te horen is. Niet alle soorten kunnen dergelijke geluiden maken. Enkele Antilliaanse fluitkikkers zijn uitgezet in streken waar ze van nature niet voorkomen. Ze worden hier soms beschouwd als een invasieve soort en worden gezien als een plaagsoort. De kikkers beconcurreren de lokale soorten en brengen ziektes over.
De Antilliaanse fluitkikkers lijken uiterlijk op boomkikkers (Hylidae). Ze zijn klein en hebben een gladde huid. Tussen de tenen aan de achterpoten zijn vaak zwemvliezen aanwezig. De vingers en tenen dragen hechtschijfjes zodat de fluitkikkers goed kunnen klimmen. Het zijn erg actieve diertjes en sommige soorten hebben een enorme verspreidingsdichtheid tot wel 20.000 exemplaren per hectare.
Met de vijf soorten die in 2015 als nieuw aan het geslacht van de Antilliaanse fluitkikkers werden toegevoegd, telt het 191 soorten, en er worden nog regelmatig nieuwe soorten beschreven.[3]
De soorten uit dit geslacht worden nog weleens per ongeluk geïmporteerd omdat sommige soorten de eieren aan (gekweekte) planten vastmaken.
Antilliaanse fluitkikkers (Eleutherodactylus) zijn een geslacht van kikkers uit de familie Eleutherodactylidae.
De wetenschappelijke naam van het geslacht werd in 1841 voorgesteld door André Marie Constant Duméril & Gabriel Bibron. Het geslacht werd lange tijd in de familie fluitkikkers (Leptodactylidae) geplaatst, en later in de Brachycephalidae. De wetenschappelijke naam Eleutherodactylus is afgeleid uit het Oudgrieks en betekent vrij vertaald 'vrijgelegen tenen' – ἐλεύθερος (eleutheros) betekent 'vrij' en δάκτυλος (daktulos) betekent 'teen'.
De meeste soorten worden niet langer dan 4 centimeter. De mannetjes maken ondanks de geringe lengte een enorm kabaal met de kwaakblaas, voornamelijk in de paartijd. Een groot aantal soorten produceert een fluitachtige lokroep, die kilometers ver te horen is. Niet alle soorten kunnen dergelijke geluiden maken. Enkele Antilliaanse fluitkikkers zijn uitgezet in streken waar ze van nature niet voorkomen. Ze worden hier soms beschouwd als een invasieve soort en worden gezien als een plaagsoort. De kikkers beconcurreren de lokale soorten en brengen ziektes over.
De Antilliaanse fluitkikkers lijken uiterlijk op boomkikkers (Hylidae). Ze zijn klein en hebben een gladde huid. Tussen de tenen aan de achterpoten zijn vaak zwemvliezen aanwezig. De vingers en tenen dragen hechtschijfjes zodat de fluitkikkers goed kunnen klimmen. Het zijn erg actieve diertjes en sommige soorten hebben een enorme verspreidingsdichtheid tot wel 20.000 exemplaren per hectare.
Met de vijf soorten die in 2015 als nieuw aan het geslacht van de Antilliaanse fluitkikkers werden toegevoegd, telt het 191 soorten, en er worden nog regelmatig nieuwe soorten beschreven.
De soorten uit dit geslacht worden nog weleens per ongeluk geïmporteerd omdat sommige soorten de eieren aan (gekweekte) planten vastmaken.
Eleutherodactylus é um gênero de anfíbios da família Eleutherodactylidae. Está distribuído do sul dos Estados Unidos (sul do Texas) e oeste do México ao sul até Belize e Guatemala; e nas Antilhas das Bahamas e Cuba ao leste e sul até as ilhas de sotavento no Caribe.[1]
Hedges, em 1989, através de uma análise molecular dividiu o gênero Eleutherodactylus em cinco subgêneros: Craugastor, Eleutherodactylus, Pelorius, Syrrhophus e Euhyas.[2] Darst e Canatella, em 2004, demonstraram que o gênero era polifilético através de análise filogenética molecular.[3] Em 2005, o subgênero Craugastor foi elevado a categoria de gênero distinto.[4] Em 2007, Pristimantis foi removido da sinonímia de Eleutherodactylus e elevado a gênero distinto.[5] Em 2008, o gênero foi revisado e proposto cinco subgêneros: Eleutherodactylus, Euhyas, Pelorius, Schwartzius e Syrrhopus.[6] Em 2011, uma análise filogenética confirmou a monofilia do gênero, e também que os subgêneros Eleutherodactylus, Schwartzius e Syrrhopus são monofiléticos, enquanto o Euhyas é polifilético.[7]
As seguintes espécies são reconhecidas no gênero Eleutherodactylus:[1]
Eleutherodactylus é um gênero de anfíbios da família Eleutherodactylidae. Está distribuído do sul dos Estados Unidos (sul do Texas) e oeste do México ao sul até Belize e Guatemala; e nas Antilhas das Bahamas e Cuba ao leste e sul até as ilhas de sotavento no Caribe.
Загальна довжина представників цього роду коливається від 1 до 8,8 см. Спостерігається статевий диморфізм: самиці більші за самців. Голова невелика. Морда дуже коротка. Є великі очі з горизонтальними зіницями. Тулуб стрункий. Помітні зовнішні залози. Кінцівки витончені з 3—5 пальцями. У різних видів перетинки на пальцях розвинені не однаково. У забарвлені переважають сірі, коричневі, бурі, бежеві кольори.
Полюбляють здебільшого тропічні та субтропічні ліси, місцини біля водойм. Ведуть напівдеревний або наземний спосіб життя. Активні у присмерку та вночі. Живляться різними безхребетними.
Парування відбувається пахвовим амплексусом. Самиці відкладають яйця у воду. У цих земноводних відбувається прямий розвиток жабенят, без личинкової стадії.
Мешкають у південних штатах США, Мексиці. Белізі, Гватемалі, Антильських островах.
Eleutherodactylus là một chi động vật lưỡng cư trong họ Eleutherodactylidae, thuộc bộ Anura. Chi này có 186 loài và 81% bị đe dọa hoặc tuyệt chủng.[1]
Phương tiện liên quan tới Eleutherodactylus tại Wikimedia Commons
Bài viết Eleutherodactylidae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
Eleutherodactylus là một chi động vật lưỡng cư trong họ Eleutherodactylidae, thuộc bộ Anura. Chi này có 186 loài và 81% bị đe dọa hoặc tuyệt chủng.
Eleutherodactylus Duméril & Bibron, 1841
Листовые лягушки[1] (лат. Eleutherodactylus) — род лягушек из семейства Eleutherodactylidae.
На ноябрь 2018 года в род включают 200 видов[2]:
Это заготовка статьи по герпетологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Листовые лягушки (лат. Eleutherodactylus) — род лягушек из семейства Eleutherodactylidae.
