La libélula emperador (Anax imperator) ye una especie de odonato anisóptero de la familia Aeshnidae. Puede algamar los 8 cm de llargor y un valumbu de 12 cm, habita en güelgues.[2][3]
La Anax imperator ye la más grande d'Europa Occidental, namái ye superada en tamañu por especies tropicales que pueden llegar a midir más de 20 cm de llargu. Les sos ales nun pueden replegase, tienen una estructura ríxida y n'ángulu rectu en rellación al cuerpu. El so cuerpu ye finu, allargáu y de colores vistosos como verde y mariellu.
Aliméntase de too tipu d'inseutos, especialmente aquellos de gran tamañu como los tabanes.
Atópase nel centru y sur d'Europa, y el norte d'África, sicasí les sos migraciones tomen tol planeta.
Amuesa les traces necesaries pa convertila nuna gran cazadora. Los sos quexales estensibles son capaces de taramiar grandes inseutos y los sos güeyos contienen hasta 30.000 unidaes oculares, lo que-y dexa tener una visión panorámica de 360 graos con tal agudez, que puede detectar el más mínimu movimientu a una distancia d'hasta cincu metros y mediu.
Son altamente especializaes nel arte de volar, llogrando atrapar y hasta taramiar a les sos preses en plenu vuelu. Pueden movese palantre y escontra tres en llinia recta, xubir o baxar en direición vertical, xirar sobre'l so cuerpu, detenese, llexar y algamar en pocos segundos una velocidá de 200 kilómetru per hora.
Utilizando los sos apéndices añales los machos suxeten a les femes pol pescuezu mientres la cópula. La fema introduz el so abdome na agua pa depositar los sos güevos nos tarmos somorguiaos de les plantes acuátiques. Dempués de la xestación, que puede durar hasta dos años, nacen les pequeñes libélulas o ninfes. Éstes nun miden más qu'unos pocos milímetros y namái pueden nadar, pero tienen una gran voracidad y encloyen pequeños animales acuáticos.
La libélula emperador (Anax imperator) ye una especie de odonato anisóptero de la familia Aeshnidae. Puede algamar los 8 cm de llargor y un valumbu de 12 cm, habita en güelgues.
La Anax imperator ye la más grande d'Europa Occidental, namái ye superada en tamañu por especies tropicales que pueden llegar a midir más de 20 cm de llargu. Les sos ales nun pueden replegase, tienen una estructura ríxida y n'ángulu rectu en rellación al cuerpu. El so cuerpu ye finu, allargáu y de colores vistosos como verde y mariellu.
İmperator iynəcə (lat. Anax imperator) — İynəcələr dəstəsinə, Cırcımalar fəsiləsinə aid növ.
İri ölçülü iynəcə növünə aid olub bədəninin uzunluğu 62–82 mm təşkil edir. Erkək fədlər mavi, dişi fərdlər isə yaşıl rəngdə olur. Bədənin üst hissəsində çıxıntılı uzun qara zolaq gedir. İri mavi-yaşıl rəngli gözləri var. Qanad arakəsməsi ikirəngli olub boz-ağ çalardadır.
Qusar, Lənkəran, Masallı rayonlarının ərazisində, Mingəçevir və Varvara su anbarlarının ətraf ərazilərində, Araz su anbarı ətrafı ərazilərdə yayılmışdır.
Su və sahil bitkiləri ilə zəngin olan durğun sututarlarında: Su snbarları, kanallar və şirinsulu göllərdə və onların yaxınlıqlarında yaşayırlar. Az saylı olması ilə səciyəvidir.
İmperator iynəcə (lat. Anax imperator) — İynəcələr dəstəsinə, Cırcımalar fəsiləsinə aid növ.
La libèl·lula emperador (Anax imperator) és una espècie d'odonat anisòpter de la família dels èsnids.[1]
Es troba per tota Àfrica, gran part d'Europa (excepte l'extrem més septentrional) i sud-oest i centre d'Àsia.[2]
Les nimfes viuen en aigües de poc corrent o estancades, permanents o estacionals, borejades de joncs i vegetació.[2][1]
Al nord d'Àfrica, de març a desembre, encara que més retallat més al nord. Arriba a la màxima abundància entre juny i agost.[1]
És l'única espècie d'Anax en la que la femella deposita els ous sense el mascle. Acostumen a pondre'ls sobre les plantes flotants.[1]
La libèl·lula emperador (Anax imperator) és una espècie d'odonat anisòpter de la família dels èsnids.
Gwas neidr mawr o deulu'r Aeshnidae yw Ymerawdwr (enw gwrywaidd; llu. Ymerawdwyr; Lladin: Anax imperator; Saesneg: Emperor dragonfly) sy'n bryfyn yn Urdd yr Odonata (sef Urdd y Gweision neidr a'r Mursennod). Mae tiriogaeth yr A. mixta yn ymestyn o ogledd Affrica i dde a chanol Ewrop hyd at rhabarthau'r Baltig.
Dyma un o'r gweision neidr mwyaf: 78 millimetr (3.1 in).[2] Yn Ewrop, Affrica ac Asia mae i'w gael gan fwyaf. Gallant hedfan yn uchel, gan fwyta pryfaid fel gloynnod byw. Mae nhw hefyd yn bwyta penbyliaid. Mae nhw'n paru ac yn cyplu mewn cynefin gwlyb, pyllau dŵr neu lynnoedd, sydd â thyfiant ynddo. Mae'r fenyw yn dodwy ei hwyau i fewn i'r planhigion hyn yn y dŵr. Mae'r gwryw yn cadw at ei filltir sgwâr.[3]
Gwryw, wisg ei ochr
Gwryw ar ei adain
MHNT
Y fenyw yn dodwy
Gwas neidr mawr o deulu'r Aeshnidae yw Ymerawdwr (enw gwrywaidd; llu. Ymerawdwyr; Lladin: Anax imperator; Saesneg: Emperor dragonfly) sy'n bryfyn yn Urdd yr Odonata (sef Urdd y Gweision neidr a'r Mursennod). Mae tiriogaeth yr A. mixta yn ymestyn o ogledd Affrica i dde a chanol Ewrop hyd at rhabarthau'r Baltig.
Dyma un o'r gweision neidr mwyaf: 78 millimetr (3.1 in). Yn Ewrop, Affrica ac Asia mae i'w gael gan fwyaf. Gallant hedfan yn uchel, gan fwyta pryfaid fel gloynnod byw. Mae nhw hefyd yn bwyta penbyliaid. Mae nhw'n paru ac yn cyplu mewn cynefin gwlyb, pyllau dŵr neu lynnoedd, sydd â thyfiant ynddo. Mae'r fenyw yn dodwy ei hwyau i fewn i'r planhigion hyn yn y dŵr. Mae'r gwryw yn cadw at ei filltir sgwâr.
Gwryw, wisg ei ochr
Gwryw ar ei adain
MHNT
Y fenyw yn dodwy
Šídlo královské (Anax imperator) patří mezi vážky, do podřádu šídla (Anisoptera). Tento druh je naší největší domácí vážkou. Je výborným a rychlým letcem. Tomu napovídá i jeho vědecké jméno (latinsky anax = pán, imperator = vládce). Za teplého dne je možno vidět samečky létat nad vodou celé hodiny, aniž by na chvíli usedli. Během letu také loví svou kořist (mouchy).[2][3]
Šídlo královské je dlouhé 70–80 mm. Rozpětí křídel je 90–110 mm. Hruď je po stranách modrozelená. Modrý zadeček má černou kresbu. Křídla jsou vychlípeninami pokožky, patří tedy do vnější kostry. Tenká blanka křídla je zpevněna žilnatinou, jemnou sítí trubiček, které přivádějí vzduch (tracheje).[4]
Jeho zrak je výborný; složené oči jsou rozděleny na dvě poloviny – horní slouží k vidění na dálku a spodní je uzpůsobena nablízko. Jejich křídla jsou v klidu vodorovně roztažena. Při kladení vajíček samička usedne na vodní rostlinu, např. na rdest. Poté vajíčka vpichuje do silných stonků. Zadeček je přitom potopený ve vodě. Křídla jí pomáhají vyrovnávat pohyby kymácejících se rostlin.
Jeho larvy žijí na dně stojatých vod. Postrádají listovité přívěsky na konci těla, vpřed se tedy pohybují pomocí zpětného odrazu, vytlačováním vody z konečníku. Jsou dravé a živí se jiným hmyzem, pulci a rybičkami. Přemůžou také drobné mloky. Loví spodním pyskem (maskou), kterou bleskově vysunou dopředu. Vývoj larvy trvá přibližně jeden rok. Před vylíhnutím vyleze larva z vody (vyšplhá po rostlině nad hladinu) a v podobě imaga (plně vyvinutý dospělec) opouští prasklou larvální pokožku.[2][3]
Tato vážka je rozšířena po celé Evropě. Žije především na zarostlých rybnících, bohatých na živiny. Je ale možné ho pozorovat i daleko od vod. Setkáváme se s ním od června do srpna.
Obrázky, zvuky či videa k tématu šídlo královské ve Wikimedia Commons
Šídlo královské (Anax imperator) patří mezi vážky, do podřádu šídla (Anisoptera). Tento druh je naší největší domácí vážkou. Je výborným a rychlým letcem. Tomu napovídá i jeho vědecké jméno (latinsky anax = pán, imperator = vládce). Za teplého dne je možno vidět samečky létat nad vodou celé hodiny, aniž by na chvíli usedli. Během letu také loví svou kořist (mouchy).
Anax imperator (dansk: Stor kejserguldsmed[1]) er den største af de europæiske guldsmede. Insektet tilhører familien Aeshnidae (mosaikguldsmede).
Arten er meget vidt udbredt, idet den findes over det meste af Europa og store dele af Asien og Afrika. Nordgrænsen i Europa har hidtil været Danmark og Skotland, men arten har været under hurtig ekspansion nordover i de seneste år. Den nåede Danmark første gang i 1994.[2]
Kroppen er 80 mm lang og vingespændet er op til 110 mm. Hele guldsmeden har livlige, metalliske farver, den er den farverigeste af de nordeuropæiske mosaikguldsmede. Facetøjnene, der har omtrent 10.000 facetter (enkeltøjne), er blågrønne. Brystet er skinnende grønt bortset fra to trekantede, blå felter på ryggen lige foran det første vingepar. Bagkroppen er skinnende blå med en sort rygstribe.
Anax imperator er en god flyver og kan flyve længe uden ophold, og den kan derfor foretage lange vandringer. Den er i stand til at flyve højt op i trætoppene i forbindelse med patruljering af reviret. Den lever af mindre insekter som fluer, døgnfluer, vårfluer og sommerfugle. Den kan også tage enkelte vandnymfer og haletudser, der svømmer på lavt vand. Som hos andre guldsmede benyttes de forreste ben til at gribe byttet i luften og fortære det flyvende.
Anax imperator (dansk: Stor kejserguldsmed) er den største af de europæiske guldsmede. Insektet tilhører familien Aeshnidae (mosaikguldsmede).
Die Große Königslibelle (Anax imperator) ist eine Libellenart aus der Familie der Edellibellen (Aeshnidae), die der Unterordnung der Großlibellen (Anisoptera) angehören. Es handelt sich um eine der größten in Mitteleuropa beheimateten Libellen.
Die Große Königslibelle erreicht Flügelspannweiten von 9,5 bis 11 Zentimetern. Der Brustabschnitt (Thorax) der Tiere ist grün gefärbt, der Hinterleib (Abdomen) der Männchen ist hellblau mit einem durchgehenden schwarzen Längsband am Rücken, das an jedem Segment eine zahnartige Ausbuchtung besitzt. Der Hinterleib der Weibchen ist blaugrün, das Längsband am Rücken ist braun und breit. Im Gegensatz dazu hat die etwas kleinere Kleine Königslibelle (Anax parthenope) eine braune Brust und der Hinterleib ist nur im vorderen Bereich blau.
Die Große Königslibelle ist häufig anzutreffen, vor allem in der Nähe von stehenden Gewässern. Auf ihren Jagdflügen kann sie sich allerdings auch sehr weit vom Wasser entfernen. Die männlichen Tiere bilden Reviere und vertreiben auch Angehörige anderer Arten aus diesem Bereich. Sie fliegt in den Monaten Juni bis August. Zum Nahrungsspektrum der Imagines gehören überwiegend Fliegen und Mücken, darüber hinaus andere Libellen (auch relativ große Arten). Gelegentlich werden zudem weitere Insekten, beispielsweise auch Schmetterlinge, erbeutet.
Zur Fortpflanzung greift das Männchen ein vorbeifliegendes Weibchen im Flug und beginnt sofort mit der Paarung. Ist das Weibchen nicht paarungswillig, lässt dieses seinen Hinterleib hängen und täuscht so ein eierlegendes Weibchen vor. Beendet wird das Paarungsspiel meist allerdings im Sitzen in der Ufervegetation. Dabei kommt es mehrfach zur Kopulation. Nach etwa zehn Minuten trennen sich die Tiere wieder, die Eiablage vollzieht das Weibchen allein. Dabei sticht es die Eier an unter Wasser liegenden Stellen in Wasserpflanzen oder schwimmende Pflanzenteile ein. Den dazu nötigen Druck erzeugt es durch Flügelschlag. Bei diesem Prozess werden die Tiere häufig durch andere Libellen gestört.
Die Larven sind sehr aktiv und schwimmen bei Störung mit den Beinen und durch Rückstoß davon. Die Kraft zum Rückstoß bekommen sie durch das Ausstoßen von Atemwasser aus den Rektalkiemen. Die Larven erreichen nach einem bis zwei Jahren Entwicklungszeit eine maximale Länge von 55 Millimetern. Dabei hängt die Dauer der Entwicklung vor allem vom Zeitpunkt der Eiablage und der Wassertemperatur ab. Königslibellenlarven ernähren sich von verfügbaren Kleintieren in ihrem Wasserlebensraum, etwa Insektenlarven, Wasserwanzen und Kaulquappen. Gelegentlich erbeuten sie auch Fischbrut und -laich.
Das Verbreitungsgebiet der Großen Königslibelle erstreckt sich über ganz Afrika und einen Großteil Europas, die Arabische Halbinsel, Südwest- und Zentralasien. In Indien tritt die Art in den Bundesstaaten Westbengalen, Uttarakhand, Maharashtra und Tamil Nadu auf. In Europa dehnt sie ihr Verbreitungsgebiet derzeit deutlich nach Norden aus. Auf den Britischen Inseln sind bereits Sichtungen aus Schottland bekannt, im Süden Schwedens bis etwa auf die geographische Breite von Uppsala.[1]
Die Art Anax imperator wird in der Roten Liste der IUCN als nicht gefährdet (Least Concern) geführt;[1] in Deutschland wird sie als Art der Ordnung der Libellen als besonders geschützt betrachtet, ist in ihrem Bestand aber nicht gefährdet. Auch in der Schweiz und Österreich wird sie als ungefährdet angesehen.
Die Große Königslibelle (Anax imperator) ist eine Libellenart aus der Familie der Edellibellen (Aeshnidae), die der Unterordnung der Großlibellen (Anisoptera) angehören. Es handelt sich um eine der größten in Mitteleuropa beheimateten Libellen.
Император или син император (Anax imperator) е вид на вилинско коњче од семејството Aeshnidae, со просечен распон на крилата со должина од 78 милиметри.[2]
Овој вид има широко распространување низ цела Африка и низ поголемиот дел од Европа, на Арабискиот Полуостров, југо-западна и централна Азија. Од 2000 година, неговиот опсег на дистрибуција се проширил и во Европа, како и на повисоки надморски височини.[3]
Император или син император (Anax imperator) е вид на вилинско коњче од семејството Aeshnidae, со просечен распон на крилата со должина од 78 милиметри.
The emperor dragonfly[2] or blue emperor[1] (Anax imperator) is a large species of hawker dragonfly of the family Aeshnidae, averaging 78 millimetres (3.1 in) in length.[2] The generic name Anax is from the ancient Greek ἄναξ, "lord";[3] the specific epithet imperator is the Latin for "emperor", from imperare, to command.[4]
This dragonfly has a wide distribution; it is found throughout Africa and through most of Europe, the Arabian Peninsula, and south-western and central Asia.[1] Since 2000, its range has expanded in Europe, both northwards and to higher altitudes.[1][5]
They frequently fly high up into the sky in search of prey, which includes butterflies, other Odonata and tadpoles; small prey is eaten while flying. They breed in a variety of aquatic habitats from large ponds to dikes, but they require a plentiful supply of vegetation in the water. The females lay the eggs into plants such as pondweed, and always lay alone. The larvae are very aggressive and are likely to influence the native species composition of colonized freshwater ecosystems.[5] The adult male is highly territorial, and difficult to approach.[6] In the summer months emperor dragonflies are frequent visitors to gardens, being especially prevalent in the southern counties of Great Britain.
When they first emerge, both sexes appear pale green with brown markings. The legs are brown with a yellow like base. Wings are born black but grow yellow-brown when they grow. Males have a sky blue abdomen marked with a diagnostic black dorsal stripe and an apple green thorax. The thorax and head of a male is green and their prominent eyes are blue. Females have similar markings but they are mainly green.[6]
.jpg)
Male
hydro.JPG)
Male in side view
In flight
Laying eggs
.JPG)
Emerging
The emperor dragonfly or blue emperor (Anax imperator) is a large species of hawker dragonfly of the family Aeshnidae, averaging 78 millimetres (3.1 in) in length. The generic name Anax is from the ancient Greek ἄναξ, "lord"; the specific epithet imperator is the Latin for "emperor", from imperare, to command.
La libélula emperador (Anax imperator) es una especie de odonato anisóptero de la familia Aeshnidae. Puede alcanzar los 8 cm de longitud y una envergadura de 12 cm, habita en humedales.[2]
La libélula emperador es la más grande de Europa occidental, sólo es superada en tamaño por especies tropicales que pueden llegar a medir más de 20 cm de largo. Sus alas no pueden replegarse, tienen una estructura rígida y en ángulo recto en relación al cuerpo. Su cuerpo es fino, alargado y de colores vistosos como verde y amarillo.
Se alimenta de todo tipo de insectos, especialmente aquellos de gran tamaño como los tábanos.
Se encuentra en toda África, Europa, la península arábiga y en Asia suroccidental y central.[1] Desde el año 2000 se ha difundido en Europa hacia el norte y hacia mayores altitudes.[1][3]
Muestra los rasgos necesarios para convertirla en una gran cazadora. Sus mandíbulas extensibles son capaces de devorar grandes insectos y sus ojos contienen hasta 30 000 unidades oculares (omatidios), lo que le permite tener una visión panorámica de 360 grados con tal agudeza que puede detectar el más mínimo movimiento a una distancia de hasta 5 metros y medio.
Están altamente especializadas en el arte de volar, logrando atrapar, e incluso devorar, a sus presas en pleno vuelo. Pueden moverse hacia delante y hacia atrás en línea recta, subir o bajar en dirección vertical, girar sobre su cuerpo, detenerse, flotar y alcanzar en pocos segundos una velocidad de 200 kilómetros por hora.
Utilizando sus apéndices anales los machos sujetan a las hembras por el cuello durante la cópula. La hembra introduce su abdomen en el agua para depositar sus huevos en los tallos sumergidos de las plantas acuáticas. Después de la gestación, nacen las ninfas. Estas no miden más que unos pocos milímetros y solo pueden nadar, pero tienen una gran voracidad y engullen pequeños animales acuáticos.
La libélula emperador (Anax imperator) es una especie de odonato anisóptero de la familia Aeshnidae. Puede alcanzar los 8 cm de longitud y una envergadura de 12 cm, habita en humedales.
La libélula emperador es la más grande de Europa occidental, sólo es superada en tamaño por especies tropicales que pueden llegar a medir más de 20 cm de largo. Sus alas no pueden replegarse, tienen una estructura rígida y en ángulo recto en relación al cuerpo. Su cuerpo es fino, alargado y de colores vistosos como verde y amarillo.
Kuningkiil (ka rohevööt-kuningkiil,[1] Anax imperator) on tondihobulaste sugukonda kuuluv kiililine, Euroopa üks suurimaid kiile.
Kuningkiil (ka rohevööt-kuningkiil, Anax imperator) on tondihobulaste sugukonda kuuluv kiililine, Euroopa üks suurimaid kiile.
Anax imperator Aeshnidae familiako burruntzia da. Europako odonaturik handiena da, 70-80 mm arteko luzera izaten baitu. Arrak eta emeak torax berdea daukate. Arraren abdomena urdina da, luzetarako marra beltz batekin. Emearena, berriz, berdea, marra ilun zabal batekin[2]. Arrak oso lurraldekoiak dira. Larbak urmael, aintzira eta ur geldiko ibaietan bizi dira.
Anax imperator Aeshnidae familiako burruntzia da. Europako odonaturik handiena da, 70-80 mm arteko luzera izaten baitu. Arrak eta emeak torax berdea daukate. Arraren abdomena urdina da, luzetarako marra beltz batekin. Emearena, berriz, berdea, marra ilun zabal batekin. Arrak oso lurraldekoiak dira. Larbak urmael, aintzira eta ur geldiko ibaietan bizi dira.
Keisarikorento (Anax imperator) on suuri ja voimakas eurooppalainen Aeshnidae-heimoon kuuluva ukonkorento, joka on keskimäärin 78 mm pitkä.
Koirailla on taivaansininen takaruumis, jossa on tunnusomainen musta raita selässä ja vihreä keskiruumis. Naarailla on vihreä keski- ja takaruumis. Koiras puolustaa reviiriään ja on vaikeasti lähestyttävissä. Lajin esiintymispaikkoja ovat suuret lammikot, soramontut ja hitaasti virtaavat joet.
Keisarikorento on keski- ja eteläeurooppalainen laji, jonka vakituisen esiintymisalueen pohjoisraja kulkee Virossa ja Etelä-Ruotsissa.
Laji on tavattu Suomesta yhden kerran: 12. heinäkuuta 2010 Ahvenanmaan Lemlandin kuntaan kuuluvalla saarella.
Tämä voimakasrakenteinen ukonkorento on suurimpia Euroopassa esiintyvistä ukonkorennoista. Keisarikorennot lentävät usein korkealla saalistaessaan perhosia ja itseään pienempiä korentoja. Naaraat laskevat munansa kasveille ja jättävät ne hoitamatta.
Keisarikorento (Anax imperator) on suuri ja voimakas eurooppalainen Aeshnidae-heimoon kuuluva ukonkorento, joka on keskimäärin 78 mm pitkä.
Anax imperator
L'anax empereur, Anax imperator, est une des plus grandes espèces de libellules d'Europe. Elle appartient à la famille des Aeshnidae.
Mesurant généralement 70 à 85 mm de long, son envergure peut atteindre 110 mm.
Son thorax est vert (uniformément vert de profil), l'abdomen du mâle adulte est bleu orné d'une bande noire dorsale, celui de la femelle est vert avec une bande noire également.
Femelle déposant ses œufs
Larve
Mâle mature
En vol
Le mâle vole vigoureusement aux alentours de son point d'eau des heures durant[1], parfois aussi au-dessus des canaux ; à la différence de la plupart des autres libellules, elle peut se poser en hauteur dans les arbres.
Les mâles sont généralement les dominants des eaux qu'ils fréquentent chassant les autres æschnes et capturant, mangeant les libellules plus petites qu'eux[2].
Les larves se transforment en même temps en imago, la nuit, et généralement haut perchées sur un arbre[2].
Eurasie occidentale (où l'espèce s'étend vers le nord), nord du Maghreb, toute la France continentale, Corse, Méditerranée, Caucase.
D'origine africaine, elle est assez commune sur la plupart des milieux stagnants (ou à courant faible) riches en végétation (et non pollués par des pesticides) en plaine surtout. Visible d'avril à octobre en Europe occidentale et centrale.
Elle a fortement régressé ou disparu des zones d'agriculture intensive.
Pas de statut de protection pour l'espèce.
Seule libellule du genre Anax à pondre seule, la femelle libère ses œufs dans des débris végétaux flottants ou les inocule dans les tiges. Ils éclosent après 3 à 6 semaines, selon la température. La larve très carnassière peut manger des mollusques ou têtards plus gros qu'elle.
L'espèce Anax imperator a été décrite par l’entomologiste britannique William Elford Leach en 1815.
Anax imperator
L'anax empereur, Anax imperator, est une des plus grandes espèces de libellules d'Europe. Elle appartient à la famille des Aeshnidae.
La libellula imperatore o imperatore comune (Anax imperator Leach, 1815) è una libellula della famiglia Aeshnidae.
Con una lunghezza di 66–84 mm può essere considerata la più grande libellula europea.[2]
Larva
Exuvia
Femmina durante l'ovodeposizione
Questa specie ha un ampio areale che si estende dall'Europa e dal Nordafrica sino all'Asia centrale.[1]
La libellula imperatore o imperatore comune (Anax imperator Leach, 1815) è una libellula della famiglia Aeshnidae.
Imperatoriškasis laumžirgis , sin. didysis karališkasis laumžirgis (lot. Anax imperator, angl. Emperor Dragonfly, vok. Große Königslibelle) – laumžirgių (Aeshnidae) šeimos vabzdys. Įrašytas į Lietuvos raudonąją knygą.
Lervos plėšrios, vystosi 1-2 metus, gyvena pratakiuose vandens telkiniuose, tarp povandeninių augalų. Suaugėliai skraido birželio – rugsėjo mėnesiais.
Lietuvoje nepakankamai ištirta, negausi, reliktinė pietinė rūšis. Rasta Vilniuje (prie Žaliųjų ežerų), Lazdijų, Švenčionių, Ignalinos, Varėnos, Kelmės rajonuose ir kitur.
Imperatoriškasis laumžirgis , sin. didysis karališkasis laumžirgis (lot. Anax imperator, angl. Emperor Dragonfly, vok. Große Königslibelle) – laumžirgių (Aeshnidae) šeimos vabzdys. Įrašytas į Lietuvos raudonąją knygą.
Lervos plėšrios, vystosi 1-2 metus, gyvena pratakiuose vandens telkiniuose, tarp povandeninių augalų. Suaugėliai skraido birželio – rugsėjo mėnesiais.
Lietuvoje nepakankamai ištirta, negausi, reliktinė pietinė rūšis. Rasta Vilniuje (prie Žaliųjų ežerų), Lazdijų, Švenčionių, Ignalinos, Varėnos, Kelmės rajonuose ir kitur.
De grote keizerlibel (Anax imperator) is een libel uit de familie van de Aeshnidae, de glazenmakers. Het is een zeer grote en opvallende libel die algemeen voorkomt. De soort is zeer mobiel en weet nieuwe leefgebieden snel te bereiken.
Anax imperator is in 1815 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Leach.
De grote keizerlibel is de grootste vertegenwoordiger van de glazenmakerfamilie. Het is in België en Nederland na de zeer zeldzame gewone bronlibel de grootste libel. De lichaamslengte van volwassen dieren ligt tussen 64 en 84 millimeter. Ook de larve is groot tot zeer groot (45-59 mm), met een lang halsvormig ingesnoerd prementum en ovaalvormige ogen met een licht gebogen achterrand.
Het borststuk van de libel is vrijwel egaal groen zonder schouderstrepen. De tekening op het voorhoofd bestaat uit een zwart vijfhoekje en een zwarte streep, met daartussen een blauwe lijn. Het mannetje heeft een hemelsblauw achterlijf met aan de bovenzijde een zwarte lengtestreep. De ogen zijn groen met een blauwe tint. Het vrouwtje heeft een groen achterlijf (soms flets blauw), met een brede donkerbruine lengtestreep. Bij jonge vrouwtjes kan de groene kleur op borststuk en achterlijf bruinig worden. De ogen zijn groen, vaak met een bruine tint. De vleugels hebben vaak een lichte bruine beroking, op beide helften van de vleugels. Pas uitgeslopen dieren van beide geslachten hebben een gelig achterlijf.
De vliegtijd van de grote keizerlibel is van half mei tot en met eind oktober, met de grootste aantallen van half juni tot eind augustus.
Jonge larven leven tussen ondergedoken waterplanten, dicht bij het wateroppervlak. Oudere larven kunnen ook op ander plaatsen in ondiep water worden aangetroffen. De larven overwinteren één of twee keer. De larven die een tweede winter doorbrengen doen dit als volgroeide larve, waardoor ze al in mei in een korte periode kunnen uitsluipen. De larven die na één winter al uitsluipen doen dit later en verspreid over een langere periode: juni tot en met eind augustus. De mannetjes patrouilleren langdurig boven het water en de oever, waarbij ze hun achterlijf kenmerkend licht gebogen houden. Andere grote libellen worden verjaagd. Net als andere glazenmakers maken grote keizerlibellen lange jachtvluchten op beschutte plaatsen, zoals bosranden, heidevelden, enz. Soms worden daarbij grote prooien gegrepen, waaronder vlinders en andere libellen. De paring vindt meestal plaats in een boom. In tegenstelling tot andere keizerlibellen zet het vrouwtje daarna solitair de eitjes af, meestal in drijvend plantenmateriaal. Vaak gebeurt dit aan het einde van de middag.
De habitat van de grote keizerlibel omvat plassen, poelen, vennen, vijvers, sloten en langzaam stromende wateren, bij voorkeur met een voedselrijk, basisch of lemig karakter. De soort komt vaak voor bij grotere plassen of vijvers, maar voortplanting vindt ook plaats bij kleinere plasjes, vennen, (stromende) sloten en kanalen. Voor de geschiktheid van een biotoop lijkt bepalend dat het water relatief snel opwarmt en voldoende ruimte biedt voor de vrij grote territoria van de mannetjes.[2][3]
De soort komt in vrijwel heel Europa voor (in Scandinavië alleen in het uiterste zuiden) en ook in het westen van Azië en in geheel Afrika. In België is de soort zeer algemeen en in Nederland algemeen, maar schaars in de open zeekleigebieden van Noord-Holland, Friesland en Groningen.
Verwarring is mogelijk met de zuidelijke keizerlibel, de groene glazenmaker, de zuidelijke glazenmaker en eventueel met de zadellibel.
Mannetjes van de zuidelijke keizerlibel en de zadellibel hebben meestal geen blauw achterlijf, maar dit is zandkleurig, bruin of grijs. Wel hebben zij een sterk contrasterend blauw ‘zadel’, wat bij de grote keizerlibel ontbreekt. Het borststuk van de zuidelijke keizerlibel en de zadellibel kan verschillende kleuren hebben, maar is nooit geheel grasgroen zoals bij de grote keizerlibel.
Vrouwtjes van de grote en zuidelijke keizerlibel zijn variabel gekleurd en lijken soms sterk op elkaar. Het borststuk van de grote keizerlibel is doorgaans groener. Aan het begin van het achterlijf hebben zuidelijke keizerlibellen een gele ring, die bij grote keizerlibellen alleen aanwezig is bij jonge dieren. Vrouwtjes van de zadellibel hebben vaak geen duidelijk blauw zadel, maar verschillen dan van de grote keizerlibel door het oranjebruine achterlijf en het bruingele borststuk.
De drie soorten hebben verder detailverschillen in de koptekening en de vorm van de achterlijfsaanhangselen. Vrouwtjes van de zuidelijke keizerlibel hebben bovendien twee kleine doorntjes achter de ogen.
Mannetjes van de zuidelijke glazenmaker doen soms in eerste instantie even denken aan een grote keizerlibel (blauwe ogen, een groen borststuk en een blauw achterlijf). Zuidelijke glazenmakers zijn echter beduidend kleiner, zijn nog feller blauw en hebben een lichter getint borststuk, met zwarte lijnen. Ze missen de centrale zwarte streep over het achterlijf.
Tot slot lijkt ook de groene glazenmaker op de grote keizerlibel. Groene glazenmakers hebben echter een mozaïektekening van vlekjes op het achterlijf, in plaats van een doorlopende zwarte streep. Bovendien is het borststuk van groene glazenmakers aan de bovenkant bruin met twee brede groene schouderstrepen, in plaats van geheel groen.
In het larvenstadium lijkt de soort ook sterk op de zuidelijke keizerlibel. De verschillen zitten hem met name in de geslachtskenmerken. De ovipositor bij vrouwtjes van de zuidelijke keizerlibel is korter en breder. De mannelijke projectie is bij de zuidelijke keizerlibel redelijk kort.
De soort staat op de Rode Lijst van de IUCN als niet bedreigd, beoordelingsjaar 2009, de trend van de populatie is volgens de IUCN stabiel.[1] De zuidelijke keizerlibel komt niet voor op de Nederlandse Rode Lijst (2004). Op de Belgische Rode Lijst (1998) geldt hij als niet bedreigd.
Mannetje in het Aamsveen
Pas uitgeslopen volwassen dier dat zich oppompt
Paring
Referenties
Bronnen
De grote keizerlibel (Anax imperator) is een libel uit de familie van de Aeshnidae, de glazenmakers. Het is een zeer grote en opvallende libel die algemeen voorkomt. De soort is zeer mobiel en weet nieuwe leefgebieden snel te bereiken.
Anax imperator is in 1815 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Leach.
Anax imperator vanligvis omtalt som «keiserøyenstikker», er den største av de europeiske øyenstikkerne og tilhører familiegruppen mosaikkøyestikkere, (Aeshnidae).
Anax imperator har vært utbredt i Europa nord til Danmark, men har i de siste årene også etablert seg i sørlige deler av Sverige og Finland.[1] Det første norske eksemplaret ble oppdaget i Lindesnes, Vest-Agder i september 2013. Det er foreløpig ingen indikasjoner på permanente bestander i Norge, men arten forventes å etablere seg her i nær framtid.[2] Den har vært i rask ekspansjon nordover de siste årene, den nådde Danmark første gang i 1994 [3]. Arten er svært vidt utbredt, over det meste av Europa og store deler av Asia og Afrika.
Vingene holdes i en rett vinkel ut fra kroppen i hvile. Vingespennet er ca. 110 mm. Kroppen er 80 mm lang. De store fasettøynene har omtrent 10 000 fasetter (enkelt øyne). Hele øyenstikkeren har livlige, metalliske farger, den er den fargerikeste av de nordeuropiske mosaikkøynestikkerne. Fasettøynene er blågrønne, thorax er skinnende grønn bortsett fra to trekantede, blå felter på ryggen rett foran det første vingeparet, bakkroppen skinnende blå med en svart ryggstripe.
Anax imperator er gode flygere og kan fly lenge uten opphold. Den kan også foreta lange vandringer. Den flyr ofte høyt oppe i tretoppene, der de patruljerer innenfor sitt avgrensede område (revir). Den er predator (rovdyr) på andre mindre insekter som fluer, døgnfluer, vårfluer og sommerfugler. Den kan også ta enkelte vannymfer og mindre libeller, og rumpetroll som svømmer på grunt vann. Frambeina er litt framoverstilt og brukes til å ta byttet i lufta. Det er ikke uvanlig at byttet blir spist under flukten, uten at øyenstikkeren lander. De voksne øyenstikkerne er sterkt territorielle og forsvarer store territorier, slik at denne arten nesten alltid forekommer i lave tettheter. Andre arter av store øyenstikkere blir også jaget bort fra territoriet [3]. Nymfene lever i grunne, varme, ofte næringsrike vann og dammer, også slike som tørker ut av og til. Arten stiller ikke strenge krav til vannmiljøet men det bør finnes noen åpne vannflater og vannet må ikke være for dypt.
Anax imperator har ufullstendig forvandling, overgang fra nymfe til det voksne kjønnsmodne insektet går gradvis gjennom flere hudskift (nymfestadier). Eggleggningen skjer på små flytende blad eller gress i mindre dammer. De små nymfene (larvene) lever i vann og ligner derfor lite på de voksne (imago). De beveger seg i vannet ved å svelge vann som de spruter ut fra analåpningen. De er også predatore, til å begynne med på andre insekter, men etterhvert også på små fisker. Når nymfen kommer til det siste hudskiftet finner den et strå eller noe, der den kan klatre opp over vannflaten. Her blir den hengende, mens huden revner på ryggsiden. Den nyklekte øyenstikkeren blir hengende på den gamle huden, eller like ved siden av, helt til den nye huden er noe herdet, og vingene har fått sin endelige form. Livssyklusen er ett år.
Anax imperator vanligvis omtalt som «keiserøyenstikker», er den største av de europeiske øyenstikkerne og tilhører familiegruppen mosaikkøyestikkere, (Aeshnidae).
Multimedia w Wikimedia Commons Husarz władca (Anax imperator) – gatunek ważki różnoskrzydłej z rodziny żagnicowatych (Aeshnidae). Występuje w Europie, środkowej Azji oraz północnej Afryce. W ciągu ostatnich dziesięcioleci[kiedy?] rozszerzył zasięg występowania na północ.
Zasiedla wody stojące, najczęściej duże, gęsto porośnięte roślinnością zbiorniki.
To jedna z największych ważek Europy Środkowej. Ubarwienie błękitno-zielone. Długość tylnego skrzydła może osiągać od 45 do 52 milimetrów, zaś długość ciała 66–84 milimetrów. Jest doskonałym lotnikiem. Można go spotkać nawet w dużej odległości od zbiorników wodnych.
Jaja są składane do żywych roślin wodnych lub ich szczątków. Po 2–3 tygodniach wylęgają się larwy. Po przezimowaniu następuje przeobrażenie w dorosłego owada, imago. Imagines występują od marca do grudnia w północnej Afryce, ale dużo krócej w północnej części zasięgu występowania. Najbardziej aktywne są od czerwca do sierpnia.
Husarz władca (Anax imperator) – gatunek ważki różnoskrzydłej z rodziny żagnicowatych (Aeshnidae). Występuje w Europie, środkowej Azji oraz północnej Afryce. W ciągu ostatnich dziesięcioleci[kiedy?] rozszerzył zasięg występowania na północ.
Zasiedla wody stojące, najczęściej duże, gęsto porośnięte roślinnością zbiorniki.
To jedna z największych ważek Europy Środkowej. Ubarwienie błękitno-zielone. Długość tylnego skrzydła może osiągać od 45 do 52 milimetrów, zaś długość ciała 66–84 milimetrów. Jest doskonałym lotnikiem. Można go spotkać nawet w dużej odległości od zbiorników wodnych.
Jaja są składane do żywych roślin wodnych lub ich szczątków. Po 2–3 tygodniach wylęgają się larwy. Po przezimowaniu następuje przeobrażenie w dorosłego owada, imago. Imagines występują od marca do grudnia w północnej Afryce, ale dużo krócej w północnej części zasięgu występowania. Najbardziej aktywne są od czerwca do sierpnia.
Anax mauricianus
Anax mauritianus (lapsus)
Veliki spremljevalec (znanstveno ime Anax imperator) je raznokrili kačji pastir iz družine dev, ki živi v Evropi, Afriki in zahodni Aziji.
Sodi med največje evropske kačje pastirje in doseže v dolžino do 84 mm, od tega je zadek dolg med 50 in 61 mm. Razpon kril znaša 90 do 104 mm. Samci imajo sinje moder zadek z značilno neprekinjeno črno progo po vrhu in jabolčno zeleno oprsje, le pri odraslih samcih sta pred sprednjim parom kril na vrhu oprsja modri lisi. Samice imajo tudi zadek zelen, le pri starejših lahko pomodri. Tudi barva velikih sestavljenih oči se preliva iz zelene v modro, le občasno tudi rahlo rjavo. Odrasle osebke je na prvi pogled mogoče zamenjati z nekaterimi vrstami dev (npr. zeleno devo), a imajo vse druge vrste po oprsju temne vzorce, so manjše in nimajo neprekinjene temne črte po vrhu zadka.
Mladi osebki imajo zadek rjavkasto zelen.
Živi ob večjih in gosto obraščenih ribnikih, jezerih, peskokopih napolnjenih z vodo in počasi tekočih rekah. Samci so izrazito teritorialni. Po parjenju odlagajo samice jajčeca v vodno rastlinje. Ličinke odrastejo v enem ali dveh letih; dvoletne ličinke izletajo pozno pomladi ali zgodaj poleti, enoletne pa kasneje, julija in avgusta.
Razširjen je po večjem delu Evrazije in Afrike, kjer so na voljo ustrezni habitati, pri čemer je severni del Evrope poselil šele razmeroma pred kratkim.[2] Ker je izredno močan letalec, je posamezne osebke mogoče opaziti tudi daleč stran od vodnih teles. V toplih krajih leti od marca do decembra, proti severu pa se doba aktivnosti krajša. Največkrat ga je možno opazovati od junija do avgusta. Pogosto ga navajajo kot najpogostejšo vrsto v posameznih državah, a je to verjetno le posledica njegove opaznosti.
Zaradi njegove pogostosti in razširjenosti ga ne smatramo za ogroženo vrsto. Tudi v Sloveniji ni zaščiten.
Veliki spremljevalec (znanstveno ime Anax imperator) je raznokrili kačji pastir iz družine dev, ki živi v Evropi, Afriki in zahodni Aziji.
Kejsartrollsländan (Anax imperator) är en trollslända tillhörande familjen Aeshnidae (Mosaiktrollsländor).
Kejsartrollsländan är en stor och kraftig trollslända med ett vingspann på upp till 106 millimeter och en kroppslängd på upp till 80 millimeter. Hanen har blå bakkropp med svart mittlinje och svarta sidostrimmor. Honan har grön bakkropp med bruna strimmor. Mellankroppen och huvudet är på båda könen gröna.
Kejsartrollsländans utbredningsområde innefattar större delen av västra och mellersta Europa, Nordafrika och österut i ett bälte bort till nordvästra Indien. Den har iakttagits i Sverige under 2000-talet, i för varje år ökande antal.[1]
Som vuxen är kejsartrollsländan en skicklig jägare som fångar sina byten, andra flygande insekter, i luften med hjälp av sin utmärkta syn. Som larv ligger den och lurpassar på vattengråsuggor och andra byten i lämplig storlek på botten av en damm eller långsamt rinnande vattendrag. Larvstadiet varar i 1 till 2 år och den vuxna insekten lever i cirka 4 veckor. Under den tiden ska den hinna med att hitta en partner och para sig. Äggen läggs i skydd av växter under vattnet och nästa generation trollsländor kläcks efter 3 till 4 veckor.
Wikimedia Commons har media som rör Kejsartrollslända.
Kejsartrollsländan (Anax imperator) är en trollslända tillhörande familjen Aeshnidae (Mosaiktrollsländor).
Wikimedia Commons'ta Anax imperator ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur. 
Wikispecies'te Anax imperator ile ilgili detaylı taksonomi bilgileri bulunur. Anax imperator, daha çok Avrupa'da ve yakınlarında Afrika ile Asya'da da görülen, yaklaşık 78 mm uzunluğunda iri bir kız böceği türü. Türkiye'de de bulunur.
9,5 – 11 cm uzunluğunda iri bir kız böceğidir. Erkeklerin üzerinde siyah çizgi olan gök mavisi bir karna ve elma yeşili göğse sahiptir. Dişiler ise yeşil göğse ve karna sahiptir[1].
Büyük göletler ve yavaş akan nehirlerde türler yaşıyor
Yusufçuklar ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Anax imperator, daha çok Avrupa'da ve yakınlarında Afrika ile Asya'da da görülen, yaklaşık 78 mm uzunluğunda iri bir kız böceği türü. Türkiye'de de bulunur.
Найбільша бабка в фауні України та одна з найбільших в Європі, довжина тіла 83—85 мм, крил 45—51 мм. Самці мають блакитне забарвлення черевця з чорною смугою на вентральному боці, груди зелені. Самки мають зелене забарвлення черевця і грудей. Самці мають певну територію, яку охороняють від інших самців. Імаго тримаються поблизу доволі великих водойм та по берегах річок з нешвидкою течією.
По всій території України. Ареал виду охоплює Західну (на півні — до Швеції) і Східну (на півночі — до країн Балтії) Європу, Північну і Центральну Африку, Західну Азію та Північну Індію, Кавказ, Закавказзя і Середню Азію.
Узлісся та лісові галявини, вздовж берегів річок, озер і ставків.
Незначна (поодинокі особини). За сприятливих умов концентрація личинок на дні водойм може становити 1—2 особини на 1 м².
Причини зміни чисельності. Несприятливий вплив на личинок хімічного та органічного забруднення водойм.
Вірогідно, має дворічну генерацію. Літ імаго з червня по вересень. Хижаки, живляться дрібними літаючими комахами, зокрема кровососами. Яйця відкладають у тканини листків і стебел водяних рослин. Личинки — одні з найбільших серед личинок інших бабок (досягають 60 мм); протягом життя линяють майже 12 разів. Вони теж хижаки: підстерігаючи здобич (дрібні ракоподібні, п'явки, пуголовки, личинки водяних комах тощо), тривалий час можуть сидіти нерухомо на дні або серед водоростей.
Вид внесено до Червоної книги України. Заходи охорони не здійснювалися. Рекомендується охороняти місця перебування виду (прибережну смугу та водойми) від забруднення. Розмноження у неволі не проводилось.
Chuồn chuồn ngô hoàng đế[2] hay Chuồn chuồn hoàng đế xanh[1], tên khoa học Anax imperator, là một loài chuồn chuồn lớn, săn mồi trong họ Aeshnidae. Loài này được Leach mô tả khoa học đầu tiên năm 1815.[3]
Loài chuồn chuồn này có chiều dài trung bình 78 milimét (3,1 in).[2] Nó được tìm thấy chủ yếu ở châu Âu và gần châu Phi và châu Á.
Con đực có bụng màu xanh lá cây điểm một dải đen và thorax xanh táo. Con cái có một thorax và bụng màu xanh lá cây.[2] Con đực có lãnh thổ riêng và khó tiếp cận. Loài này sinh sống bên các hồ nhỏ, sông chảy chậm.
Loài chuồn chuồn này là một trong các loài lớn nhất ở châu Âu. Chúng thường bay cao lên trời trong mỗi đợt săn mồi, con mồi của chúng gồm bướm ngày, Four-spotted Chaser và tadpoles; con mồi nhỏ bị ăn ở cánh. Con cái đẻ trứng vào cây như pondweed, và thường đẻ một mình.
.jpg)
.JPG)
Bài viết về họ chuồn chuồn ngô Aeshnidae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
Chuồn chuồn ngô hoàng đế hay Chuồn chuồn hoàng đế xanh, tên khoa học Anax imperator, là một loài chuồn chuồn lớn, săn mồi trong họ Aeshnidae. Loài này được Leach mô tả khoa học đầu tiên năm 1815.
Loài chuồn chuồn này có chiều dài trung bình 78 milimét (3,1 in). Nó được tìm thấy chủ yếu ở châu Âu và gần châu Phi và châu Á.
Дозорщик-император[1], или дозорщик-повелитель[2] (лат. Anax imperator) — стрекоза из семейства коромысловых (Aeshnidae). Одна из самых крупных стрекоз России. Занесена в Красную книгу РФ в категорию 2 (сокращающийся в численности вид).
Грудь зелёная, с широкими чёрными полосами на швах. Крылья прозрачные, длиной 5 см. Крыловая пластинка контрастной серо-белой окраски. Ноги с длинными шипами, из которых в полёте складывается «корзиночка» для ловли насекомых. Брюшко у взрослого самца голубое, у самки зелёное или голубовато-зелёное, со сплошной чёрной зазубренной продольной полосой на спинной стороне. Глаза крупные, сине-зелёной окраски.
Вид имеет необычно широкий ареал, пересекающий почти все природные зоны Земли от Скандинавского полуострова до Южной Африки, но на большинстве территорий в пределах ареала его распространение довольно локально. В России ареал ограничен лишь южной половиной Европейской части. Северная граница ареала проходит по линии Псковское озеро — Рыбинское водохранилище — Куйбышевское водохранилище — исток реки Тобол. Возможно, что севернее широты Москвы вид известен по залётам, и в норме там не обитает. Распространение в пределах российской части ареала мозаичное, с чёткой тенденцией к усилению локализации местообитаний в направлении с юго-запада на северо-восток.
Дозорщик-император обитает на водоёмах, как в открытых, так и в закрытых лесных ландшафтах. Личинки развиваются в стоячих и слабопроточных водоёмах, по образу жизни зарослевые хищники-засадники. Спектр питания личинок очень широк и включает практически всех мелких водных животных от ветвистоусых рачков до головастиков и мальков рыб. Развитие продолжается 1—2 года в зависимости от светового и температурного режимов конкретного водоёма, а также от доступности пищи. Линька на взрослую стадию на юге России проходит в конце мая, у северных пределов распространения в середине июня. Лёт имаго продолжается до середины августа. Взрослые стрекозы — активные хищники, преследующие добычу в воздухе. Кормятся самыми разнообразными летающими насекомыми, но основу рациона обычно составляют комары. В биотопическом распределении самцов и самок существуют большие различия: первые в большей степени концентрируются у водоёмов, вторые рассеиваются на значительных пространствах, предпочитая опушки лесов, кустарниковые заросли, лесополосы. В период размножения самцам свойственно территориальное поведение — патрульные полёты в пределах индивидуального участка, на котором происходит спаривание и откладка яиц.
В Западной Европе и северной Африке численность местами высокая. В России численность устойчиво сокращается. Наибольшие показатели обилия отмечены на Северном Кавказе, в Ставропольском и Краснодарском краях. На пойменных озёрах в равнинной части Кабардино-Балкарии плотность популяций личинок может достигать 16 экз./м2. Численность взрослых стрекоз вблизи этих водоёмов составляла 12 экз./100 м учётного маршрута. В Воронежской области по одним данным вид редок (0,2—5 встреч в год), по другим очень редок. Разлёт имаго от мест выплода широкий, стрекозы в местах, пригодных для кормления, могут встречаться на расстоянии 3—4 км от ближайшего водоёма. В Европейской части России в ряде густонаселённых районов вид, по-видимому, исчез вследствие загрязнения водоёмов. К Северу численность вида резко снижается, на широте Москвы известны лишь единичные встречи дозорщиков в локальных, сильно разобщённых местообитаниях. На большей части ареала вид очень быстро и легко колонизирует пруды, водохранилища и другие вновь создаваемые водоёмы. Естественные лимитирующие факторы в распространении вида — температурный режим водоёмов и конкуренция со стрекозами рода коромысел (Aeshna), многочисленными на северной границе ареала дозорщика. Отрицательные воздействия со стороны человека — загрязнение водоёмов, применение пестицидов.
Дозорщик-император, или дозорщик-повелитель (лат. Anax imperator) — стрекоза из семейства коромысловых (Aeshnidae). Одна из самых крупных стрекоз России. Занесена в Красную книгу РФ в категорию 2 (сокращающийся в численности вид).
帝王伟蜓（学名：Anax imperator）是一种大型蜻蜓，平均长度为78毫米（3.1英寸）。[2]牠們主要生活在欧洲以及附近的非洲和亚洲。因为牠們的活动范围很广，因此也可能在其他地方发现。
雄性的腹部为天蓝色，上面有黑色条纹，胸部为苹果绿。雌性的腹部和胸部均为绿色。[2]该物种生活在较大的池塘，砂石场以及流速较缓慢的河流附近。
这种蜻蜓是欧洲最大的蜻蜓之一。牠們通常飞翔在高空搜寻食物，包括蝴蝶、蝌蚪等。雌性在水草上产卵，通常单独产卵。
hydro.JPG)
.jpg)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.jpg)
_depositing_eggs.jpg)
.jpg)
_(Blue_Emperor)_-_(larva_-_nimf),_Buren_(Gld.),_the_Netherlands.jpg)
.jpg)
.JPG)
.jpg)
.JPG)
.JPG)
