Turzyca drobnozadziorkowa (Carex microglochin Wahlenb.) – gatunek rośliny z rodziny ciborowatych.
Rozmieszczenie geograficzne
Występuje w Eurazji i Ameryce[2]. W Polsce znany tylko z jednego stanowiska odkrytego w 1912 r. na torfowisku koło wsi Zocie. Od tego czasu niepotwierdzony i obecnie uznany za wymarły.
Morfologia
- Pokrój
- Roślina trwała, wysokości 7–15 cm.
-
Łodyga
- Wzniesiona, u podstawy ulistniona.
-
Liście
- 4-8.
-
Kwiaty
- Roślina jednopienna. Kwiatostan stanowi jedyny kłos szczytowy, u góry z 4-12 kwiatami męskimi, u dołu z 5–6 żeńskimi. Plewy kasztanowobrunatne. Pęcherzyki brunatne, z delikatnymi nerwami. Słupek z 3 znamionami.
Biologia i ekologia
Bylina, geofit. Kwitnie od maja do czerwca. Siedlisko: torfowiska przejściowe i niskie. Występuje na kwaśnych, ubogich glebach torfowych. Gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Caricetalia davallianae[3]. Liczba chromosomów 2n = 50.
Zmienność
Gatunek zróżnicowany na dwa podgatunki[4]:
-
Carex microglochin subsp. fuegina Kük. - występuje w Ameryce Południowej
-
Carex microglochin subsp. microglochin - rośnie w całym zasięgu gatunku
Zagrożenia i ochrona
Według Czerwonej listy roślin i grzybów Polski (2006) gatunek wymarły w naturze (kategoria zagrożenia Ex)[5]. W wydaniu z 2016 roku otrzymał kategorię RE (wymarły na obszarze Polski)[6]. W Polskiej Czerwonej Księdze Roślin posiada kategorię EX[7].
Przypisy
-
↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2013-09-19].
-
↑ World Checklist of Selected Plant Families] [dostęp 2013-09-19]
-
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
-
↑ Carex microglochin na eMonocot [dostęp 2013-11-23].
-
↑ Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kazimierz Zarzycki. Kraków: IB PAN, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
-
↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
-
↑ Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
