Karczowniki[2], nornikowate[3] (Arvicolinae) – podrodzina gryzoni z rodziny chomikowatych, wydzielana czasami jako odrębna rodzina Arvicolidae lub Microtidae. Obejmuje około 200 gatunków. W Polsce żyje 9 z nich.
Żyją w norach, w których gromadzą zapasy pożywienia. Zamieszkują umiarkowaną i chłodną strefę Europy, Azji, Indochin i Ameryki Płn. Jeden gatunek zamieszkuje północną Afrykę.
Karczowniki to gryzonie o niewielkich rozmiarach, krępej budowie ciała, dużej głowie, krótkim ogonie, małych oczach i uszach. Zęby trzonowe rosną przez całe życie. Samice kilka razy w roku rodzą młode, które po upływie kilku tygodni osiągają dojrzałość rozrodczą. Nie zapadają w sen zimowy. Żyją pojedynczo, w grupach rodzinnych lub koloniach. Roślinożerne, pożywienie norników stanowi w głównej mierze pokarm roślinny: korzenie, kłącza, trawy, zioła, nasiona, warzywa uprawne, owoce. Niektóre gatunki zjadają również bezkręgowce. W latach gdy pojawiają się masowo – średnio co 4 lata – niektóre gatunki stają się poważnymi szkodnikami upraw roślinnych.
Do karczowników należą między innymi następujące rodzaje[4][2]:
Podział na plemiona takie jak Arvicolini, Ondatrini i Pliomyini został uznany za zbędny[4]. Przodkami nornikowatych były żyjące w pliocenie gryzonie z rodzaju Baranomys[4].
Karczowniki, nornikowate (Arvicolinae) – podrodzina gryzoni z rodziny chomikowatych, wydzielana czasami jako odrębna rodzina Arvicolidae lub Microtidae. Obejmuje około 200 gatunków. W Polsce żyje 9 z nich.