الأسماء في صفحات التنقل
Die sangvoëls van die genus Aphelocoma sluit struikgaaie en verwante voëls in. Hulle is nuwewêreldse gaaie wat in Mexiko en die weste van Sentraal-Amerika en die die VSA voorkom, met nog ’n bevolking in Florida. Hierdie genus behoort moontlik tot ’n aparte subfamilie wat nie naby verwant is aan ander gaaie en eksters nie.[1] Hulle word aangetref in oop en gemenge immergroen woude.
Sewe spesies van Aphelocoma word tans algemeen erken. Daar word geglo hulle het in die Pleistoseen ontstaan, en dit is bekend dat die Florida-spesie reeds 2 miljoen jaar lank bestaan.[2] Die westelike struikgaai van die binneland, kus en Santa Cruz-eiland word nou as drie aparte spesies beskou, naamlik die Woodhouse-, Kaliforniese en eilandstruikgaai. Verskillende bevolkings van die Mexikaanse struikgaai kan moontlik ook twee aparte spesies wees.[3]
Toetse met mitochondriale DNS kon nie uitsluitsel gee oor die verhouding tussen die verskillende spesies nie. Uit biogeografiese data lyk dit of die Mexikaanse struikgaai die mees basale lyn is, terwyl geen uitsluitsel uit molekulêre data gekry kan word nie. Die data van Rice et al. (2003)[3] dui op ’n klein kans dat die Mexikaanse struikgaai twee verskillende spesies kan wees.
Aphelocoma is effens groter as die blougaai en het ’n langer stert; die vlerke is effens korter en meer gerond en daar is geen kuif op die kop nie. Die bokant van die kop, agternek en kante van die kop is ’n ryk, diep blou. Sommige spesies het ’n wit streep bo die oë en donker dekvere by die ore. Die bors is wit of gryswit en die rug grysbruin. Die meeste spesies se stert en vlerke is helderblou. Een spesie, Aphelocoma unicolor, is heeltemal blou. Die snawel en pote is swart.
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Aphelocoma.
Wikispecies het meer inligting verwant aan: Aphelocoma
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
Die sangvoëls van die genus Aphelocoma sluit struikgaaie en verwante voëls in. Hulle is nuwewêreldse gaaie wat in Mexiko en die weste van Sentraal-Amerika en die die VSA voorkom, met nog ’n bevolking in Florida. Hierdie genus behoort moontlik tot ’n aparte subfamilie wat nie naby verwant is aan ander gaaie en eksters nie. Hulle word aangetref in oop en gemenge immergroen woude.
Aphelocoma a zo ur genad e rummatadur an evned, ennañ spesadoù tost ouzh ar gegin hag a vev e Kreiz ha Norzhamerika.
Aphelocoma és un gènere d'ocells de la família dels còrvids (Corvidae) que en general habiten a l'oest dels Estats Units, Mèxic, i oest d'Amèrica Central, amb una espècie a Florida. Viuen en boscos oberts de pins i roures, garrigues i boscos mixtos de fulla perenne.
Segons la classificació del Congrés Ornitològic Internacional (versió 3.4, 2013) aquest gènere està format per 7 espècies:[1]
Aphelocoma és un gènere d'ocells de la família dels còrvids (Corvidae) que en general habiten a l'oest dels Estats Units, Mèxic, i oest d'Amèrica Central, amb una espècie a Florida. Viuen en boscos oberts de pins i roures, garrigues i boscos mixtos de fulla perenne.
Aphelocoma je rod ptáků z čeledi krkavcovití (Corvidae).
Seznam dosud žijících druhů:
Galerie Aphelocoma ve Wikimedia Commons Obrázky, zvuky či videa k tématu Aphelocoma ve Wikimedia Commons
Aphelocoma je rod ptáků z čeledi krkavcovití (Corvidae).
The passerine birds of the genus Aphelocoma[a] include the scrub jays and their relatives. They are New World jays found in Mexico, western Central America and the western United States, with an outlying population in Florida. This genus belongs to the group of New World (or "blue") jays–possibly a distinct subfamily–which is not closely related to other jays, magpies or treepies.[1] They live in open pine-oak forests, chaparral, and mixed evergreen forests.
Seven species of Aphelocoma are generally recognized at the present time. They are believed to have evolved in the Pleistocene, and the Florida scrub jay is known to have been recognizably distinct and present in its current range for at least two million years.[2] The inland, coastal, and Santa Cruz island populations of the (former) western scrub-jay are now considered three separate species: Woodhouse's, the California and the island scrub jays. Two different populations of the Mexican jay might similarly represent two separate species.[3]
mtDNA NADH dehydrogenase subunit 2 sequence data[3] is unable to properly resolve the relationships of the species. Judging from New World jay biogeography, the unicolored or Mexican jays might represent the most basal lineage; morphology would tentatively lean towards the latter which retains more of the group's color patterns, while the available molecular data allows no robust conclusions whatsoever. In any case, the data of Rice et al. (2003)[3] suggests – albeit also with very low confidence – that the Mexican jay comprises two clades which might constitute two separate species. However, far too few individuals have been sampled to say anything definite on that matter, except that the lineages – if they indeed exist – do not correspond to the geographical pattern of intraspecific variation (see species article for more).
The western scrub-jay is now made up of three species. These would be separated by the Great Basin, with the Pacific coastal lineage (California scrub-jay) and the island scrub-jay, as well as the inland lineage (Woodhouse's scrub-jay), with the Florida scrub-jay being a sister species. This treatment fails to address the problem of birds from inland southern Mexico.[3] Nonetheless, it is actually because the molecular diversity pattern is so badly resolved that it supports the view that rapid Late Pliocene radiation of the North American scrub-jays led to the present diversity. Studies on the evolutionary history of Aphelocoma jays suggests that all New World jays originated in North America or Mesoamerica.[4]
Aphelocoma jays are slightly larger than the Blue Jay and differ in having a longer tail, slightly shorter, more rounded wings, and no crest on the head. The top of the head, nape, and sides of the head are a rich deep blue. Some species have a white stripe above the eye and dark ear coverts. The breast is also white or grey-white and the back is a grey-brown contrasting with the bright blue tail and wings in most species. One species, the Unicolored Jay, is blue all over, superficially similar to the Pinyon Jay from much further north. The bill, legs, and feet are black.
The diet consists mainly of acorns and pine nuts. However, grain, berries, and other fruits are often eaten as well. These birds can also be omnivorous; their diet can include insects, eggs and nestlings, small frogs, mice, and reptiles. As food-storing birds, the scrub jays demonstrate a unique episodic memory. They can find their food hiding places with great precision, even several days after the initial cache.
Wild Aphelocoma jays are frequent visitors at campsites and picnics and have frequently learned to eat from the hands of people where they have become accustomed to being fed.
The nest is in a tree or a bush, sometimes quite low down. The nests are compact and lined with hair and fine roots with an outer diameter of about 30 cm to 60 cm. Usually 2 to 4 eggs are laid and incubated over 14 to 16 days. There are two main variations of egg shell color: green with olive markings or a paler background of grayish-white to green with red-brown markings. The Florida scrub jay and the Mexican jay both have cooperative breeding systems involving several 'helpers' at each nest, usually relatives of the breeding pair.
Increased prolactin in the breeding pair leads to the expression of parental behavior and physiology.[5] The source of the alloparental behavior found in helper birds has been the focus of many studies. A positive correlation was found between increased prolactin levels during the breeding period and helping behavior in non-breeding Aphelocoma jays.[5] This suggests that helper birds do not simply respond to the calls of the young, but begin to show parental behavior even before the chicks hatch. These data suggest that natural selection may be acting on cooperative breeding in Aphelocoma jays and New World jays in general because the birds are reacting to more than just an environmental stimulus. Studies have also been done on Florida scrub jays (Aphelocoma coerulescens) and results have confirmed the hypothesis that increased prolactin levels are correlated with an increase in parental behavior in helper birds.[6] Scrub jays are members of the family Corvidae, which are considered the most intelligent of the birds and among the most intelligent of all animals.[7]
Aphelocoma jays are quite vocal and have a huge range of sounds and calls; common calls include a cheek, cheek, cheek and a guttural churring krr'r'r'r'r. Aphelocoma jays are also, like all other jays, often quite aggressive, antagonistic at feeding areas and sometimes regarded as a nuisance.
The passerine birds of the genus Aphelocoma include the scrub jays and their relatives. They are New World jays found in Mexico, western Central America and the western United States, with an outlying population in Florida. This genus belongs to the group of New World (or "blue") jays–possibly a distinct subfamily–which is not closely related to other jays, magpies or treepies. They live in open pine-oak forests, chaparral, and mixed evergreen forests.
Makisgaroloj (tio estas garoloj kiuj loĝas en makiso aŭ arbustejo) estas populara nomo por la paserinaj birdoj de la genro Aphelocoma[1]), kiuj povus esti nomitaj ankaŭ kiel afelokomoj. Ili estas garoloj de Ameriko kiuj troviĝas en Meksiko, okcidenta Centrameriko kaj okcidenta Usono, kun malproksima populacio en Florido. Tiu genro apartenas al grupo de amerikaj (aŭ "bluaj") garoloj - eble distinga subfamilio – kiu ne estas proksima parencaro de la aliaj garoloj, pigoj aŭ arbopigoj (Ericson et al, 2005 [2]). Ili loĝas en malferma arbaro de pinoj aŭ kverkoj, arbustejoj kaj nubarbaroj.
Oni agnoskas kutime kvin speciojn de Aphelocoma, ekde kiam du taksonoj iam konsideritaj kiel rasoj de A. coerulescens ĵus estis disigitaj kiel separataj specioj (A. californica kaj A. insularis); la 3 nune separataj specioj diferencas laŭ koloro kaj bekogrando. Oni supozas, ke ili evoluis en la Pleistoceno kaj la Florida specio estis konata en sia nuna teritorio ekde almenaŭ 2 milionoj da jaroj (Emslie, 1996 [3]). Siaflanke ankaŭ la internaj kaj marbordaj populacioj de A. californica ŝajne konstituas 2 distingajn speciojn kiel diferencaj populacioj de la Meksika makisgarolo (Rice et al. 2003 [4]).
Analizoj de DNA (Rice et al. 2003 [4]) ne kapablas taŭge solvi la rilataron de la specioj. Laŭ la biogeografio de la amerikaj garoloj, la Unukolora aŭ Meksika makisgaroloj povus reprezenti la plej bazan stirpon; la studoj pri morfologio provizore indikus tiun lastan ĉar retenas pliajn el la koloraj ecoj de la grupo, dum la disponeblaj molekulaj datumoj ne havigas klarajn konkludojn. Ĉiukaze, la datumoj de Rice et al. (2003) [4] sugestas - kvankam ankaŭ sen senduba certigo – ke la Meksika makisgarolo enhavas 2 kladojn kiuj povus konstitui diferencajn speciojn. Tamen, oni uzis por tiaj komparoj tre malmultajn individuojn kio ne povas alporti definitivaĵon pri la afero, escepte ke la stirpoj – se vere ili ekzistas - ne korespondas al la geografia distribuo de la interspecia variado (vidu artikolojn pri specioj).
Aliflanke, estas pli probable ke la Okcidenta makisgarolo estas formata de 2 specioj. Tiuj estus separataj de la Granda Baseno, kun la stirpo de la Pacifika marbordo ("Kalifornia" makisgarolo) kaj la Insula makisgarolo, dumm la interna stirpo (Makisgarolo de Woodhouse) kaj la Florida makisgarolo estus frataj specioj. Tiu traktado malsukcesas antaŭ la problemo de la birdoj el interna suda Meksiko. Kio estas konata pri la paleogeografio de Nordameriko subtenas tiujn trovaĵojn, sed ili devas esti konsiderataj provizore de analizoj de multe pli da datumoj (Rice et al. 2003 [4]). Fakte pro tio ke la molekula diverseco ne estas solvita, tio subtenas la ideon ke rapida radiado de la Malfrua Plioceno de la Nordamerikaj makisgaroloj kondukis al la nuna diverseco.
La makisgaroloj Aphelocoma estas iom pli grandaj ol la Blua garolo kaj diferencaj pro siaj pli longaj vostoj, pli mallongaj kaj rondoformaj flugiloj kaj malhavo de kresto. La kapopinto, nuko kaj flankoj de la kapo estas tre bluaj. Kelkaj specioj havas blankan strion super la okulo kaj malhelajn orelkovrilojn. Ankaŭ la brusto estas blanka aŭ grizblanka kaj la dorso estas grizbruna kontraste kun la brilbluaj vosto kaj flugiloj en plej parto de specioj. Unu specio, la Unukolora makisgarolo estas tute blua, ŝajne simila al la Pinsemgarolo multe pli norda. La beko, gamboja kaj piedoj estas nigraj.
Ili manĝas kaj surgrunde kaj en arboj. Glanoj kaj pinsemoj estas la plej ĉefaj manĝaĵoj kaj la granda kerno de la dieto, kun greno, beroj kaj aliaj fruktoj formante la reston de la vegetala dieto. Ili krome manĝas ankaŭ multajn insektojn kaj aliajn senvertebrulojn, ovojn kaj birdidojn, etajn ranojn, musojn kaj reptiliojn.
La makisgaroloj Aphelocoma estas oftaj vizitantoj ĉe kampadejoj kaj kamparmanĝoj kaj multaj lernis manxgi el la manoj de homoj kie ili alkutimiĝis je tio.
La nesto estas en arbo aŭ arbusto, foje tre malalte. La nestoj estas fortikaj kaj kovritaj el haroj kaj maldikaj radiketoj kun ekstera diametro de ĉirkaŭ 30 cm al 60 cm. Kutime la ino demetas 2 al 4 ovojn kiuj estas kovataj dum 14 al 16 tagoj. Estas du ĉefaj variantoj de ovokonko: verdaj kun olivverdaj markoj aŭ pli pala fono de grizecblanka al verda kun ruĝbrunaj markoj. La Florida makisgarolo kaj la Meksika makisgarolo havas sistemojn de Kooperativa reproduktado inkludante kelkajn nestohelpantojn, kutime fratoj de la ĉefa paro.
La makisgaroloj Aphelocoma estas tre voĉemaj kaj havas grandan gamon de sonoj kaj alvokoj; komunaj alvokoj inkludas ĉiik, ĉiik, ĉiik kaj gorĝecan krr'r'r'r'r. La makisgaroloj Aphelocoma estas ankaŭ, kiel aliaj garoloj, ofte tre agresemaj ĉe manĝareoj, kaj foje estas konsiderataj kiel ĝeno.
Makisgaroloj (tio estas garoloj kiuj loĝas en makiso aŭ arbustejo) estas populara nomo por la paserinaj birdoj de la genro Aphelocoma), kiuj povus esti nomitaj ankaŭ kiel afelokomoj. Ili estas garoloj de Ameriko kiuj troviĝas en Meksiko, okcidenta Centrameriko kaj okcidenta Usono, kun malproksima populacio en Florido. Tiu genro apartenas al grupo de amerikaj (aŭ "bluaj") garoloj - eble distinga subfamilio – kiu ne estas proksima parencaro de la aliaj garoloj, pigoj aŭ arbopigoj (Ericson et al, 2005 ). Ili loĝas en malferma arbaro de pinoj aŭ kverkoj, arbustejoj kaj nubarbaroj.
Aphelocoma es un género de aves paseriformes compuesto por varias especies de urracas o charas propias de América Central y del Norte.
Contiene las siguientes especies:[1]
Aphelocoma es un género de aves paseriformes compuesto por varias especies de urracas o charas propias de América Central y del Norte.
Pensasnärhet (Aphelocoma) on varisten heimoon kuuluva varpuslintusuku, joka esiintyy lähinnä Yhdysvalloissa ja Meksikossa. Pensasnärhien sukuun kuuluu 7 lajia[2]:
Pensasnärhet (Aphelocoma) on varisten heimoon kuuluva varpuslintusuku, joka esiintyy lähinnä Yhdysvalloissa ja Meksikossa. Pensasnärhien sukuun kuuluu 7 lajia:
Floridanpensasnärhi (Aphelocoma coerulescens) Isopensasnärhi (Aphelocoma insularis) Kalifornianpensasnärhi (Aphelocoma californica) Katajapensasnärhi (Aphelocoma woodhouseii) Meksikonpensasnärhi (Aphelocoma wollweberi) Sinipensasnärhi (Aphelocoma unicolor) Vuoripensasnärhi (Aphelocoma ultramarina)Le genre Aphelocoma regroupe des passereaux appartenant à la famille des Corvidae.
Selon la classification de référence du Congrès ornithologique international (version 2.9, 2011)[1] :
Le régime alimentaire de ces geais est principalement composé de glands et de pignons de pin. Ils consomment également des céréales, des baies, des insectes, des oisillons, des œufs et des petits reptiles.
Le genre Aphelocoma regroupe des passereaux appartenant à la famille des Corvidae.
Aphelocoma Cabanis, 1851 è un genere di uccelli passeriformi della famiglia dei Corvidi[1].
Il nome scientifico del genere, Aphelocoma, deriva dall'unione delle parole greche αφελης (aphelēs, "liscio" o "semplice") e κομη (komē, "chioma"), col significato di "dai capelli lisci", in riferimento all'assenza in questo genere di una cresta erettile e di penne striate o maculate.
Al genere vengono ascritte specie di medie dimensioni (26-32 cm di lunghezza), dall'aspetto massiccio, munite di grossa testa squadrata, becco piuttosto corto e conico, ali digitate, forti zampe e lunga coda (quasi la metà del totale) dall'estremità squadrata.
Il piumaggio varia da specie a specie, ma è sempre caratterizzato da un'ampia diffusione dell'azzurro e del blu iridescente, con tendenza a scurirsi sulla faccia (dove non di rado è presente una mascherina), sulle ali e sulla coda ed a schiarirsi su petto e ventre (che in alcune specie sono del tutto bianchi).
Al genere vengono ascritti uccelli che possono essere osservati da soli, in coppie o in gruppetti familiari, i quali passano la maggior parte della giornata alla ricerca di cibo (principalmente ghiande e pinoli, ma anche una gran varietà di alimenti sia di origine vegetale che animale) fra i rami di cespugli ed alberi, non di rado scendendo al suolo per reperirlo.
Si tratta di uccelli monogami, che cominciano a riprodursi molto in anticipo rispetto ad altri uccelli, deponendo in alcuni casi già verso la metà di gennaio: ciò è reso possibile dalle abbondanti provviste di cibo che le varie specie accumulano in vari punti del proprio territorio durante il periodo caldo, similmente a quanto osservabile in numerose specie di corvidi.
I due sessi collaborano durante tutte le fasi dell'evento riproduttivo, dalla costruzione del nido alla cova ed all'allevamento della prole: quest'ultima è assistita anche da altri individui esterni alla coppia, in genere giovani provenienti da covate precedenti che non si sono riprodotti. A prescindere dall'appartenenza o meno a un gruppo, lo stimolo parentale è indotto dall'aumento dei livelli di prolattina nel sangue[2].
Il genere Aphelocoma ha diffusione neartica: la maggior parte delle specie popola le aree boschive miste (a prevalenza di querce, pini e ginepri) delle montagne del Messico, tuttavia questi uccelli si spingono a nord fino all'Oregon e a sud fino alla foresta pluviale tropicale del Nicaragua, con una specie isolata in Florida.
Al genere vengono ascritte 7 specie[1]:
La sistematica interna del genere è ancora lungi dall'essere chiarita del tutto: esso pare essersi originato in Messico durante il tardo Pliocene e differenziato per radiazione adattativa durante il Pleistocene[3][4], con le specie californica, insularis e woodhouseei (in passato considerate sottospecie di un'unica specie) originatesi per allopatria in aseguito la formazione del Gran Bacino, formando un clade fratello rispetto alla specie coerulescens, che si sta evolvendo in isolamento da almeno due milioni di anni[5]. Allo stesso modo, anche le specie wollweberi ed ultramarina sono state divise, e per lo stesso motivo potrebbero essere elevate al rango di specie a sé stanti anche altre popolazioni attualmente considerate delle sottospecie[6].
Nell'ambito della famiglia dei corvidi, il genere Aphelocoma rimane basale rispetto al clade Gymnorhinus/Cyanocitta[7].
Aphelocoma est genus caerulearum avium familiae corvidarum. Species sex hoc genere sunt, dum apud unam, Aphelocomam californicam, tres subspecies:
Haec stipula ad avem spectat. Amplifica, si potes! Aphelocoma est genus caerulearum avium familiae corvidarum. Species sex hoc genere sunt, dum apud unam, Aphelocomam californicam, tres subspecies:
Aphelocoma californica Aphelocoma [californica] californica Aphelocoma [californica] woodhouseii Aphelocoma [californica] sumichrasti Aphelocoma coerulescens Aphelocoma insularis Aphelocoma ultramarina Aphelocoma unicolor Aphelocoma wollweberiKrūmu sīļi (Aphelocoma) ir zvirbuļveidīgo (Passeriformes) kārtas viena no vārnu dzimtas (Corvidae) ģintīm, kas apvieno 7 sugas.[1][2] Ģints zinātniskais nosaukums cēlies no grieķu un latīņu valodas, tā pirmā daļa ir grieķu vārds apheles, kas latviski nozīmē vienkāršs, bet latīņu vārds coma latviski nozīmē mati, tādējādi zinātniskais nosaukums akcentē faktu, ka krūmu sīļiem nav cekula, kāds parasti ir pārējiem Ziemeļamerikas sīļiem.[3]
Krūmu sīļi ir Jaunās pasaules putni, tie ir sastopami Centrālamerikas un ASV rietumos, kā arī austrumos Floridā dzīvo viena izolēta krūmu sīļu populācija - Floridas sīlis (Aphelocoma coerulescens).[4] Krūmu sīļi ir iemīļojuši skrajus ozolu mežus, krūmājus un jauktu koku mežus.
Krūmu sīļi ir nedaudz lielāki kā zilie sīļi (Cyanocitta), un salīdzinoši tiem ir garāka aste, nedaudz īsāki un noapaļotāki spārni, un uz to galvām nav cekulu. Galvas apspalvojums parasti ir koši zils. Dažām sugām virs acs ir šaura, balta svītra un ausu caurumiņu apsplavojums tumšs. Krūmu sīļu krūšu apspalvojums ir balts vai pelēks, bet mugura pelēka vai brūna, kas kontrastē ar koši zilo asti un spārniem. Toties zilais krūmu sīlis (Aphelocoma unicolor) ir viscauri zils, ārēji atgādinot uz ziemeļiem dzīvojošo pīniju sīli (Gymnorhinus cyanocephalus). Knābis un kājas krūmu sīļiem ir melnas.
Krūmu sīļi (Aphelocoma) ir zvirbuļveidīgo (Passeriformes) kārtas viena no vārnu dzimtas (Corvidae) ģintīm, kas apvieno 7 sugas. Ģints zinātniskais nosaukums cēlies no grieķu un latīņu valodas, tā pirmā daļa ir grieķu vārds apheles, kas latviski nozīmē vienkāršs, bet latīņu vārds coma latviski nozīmē mati, tādējādi zinātniskais nosaukums akcentē faktu, ka krūmu sīļiem nav cekula, kāds parasti ir pārējiem Ziemeļamerikas sīļiem.
Krūmu sīļi ir Jaunās pasaules putni, tie ir sastopami Centrālamerikas un ASV rietumos, kā arī austrumos Floridā dzīvo viena izolēta krūmu sīļu populācija - Floridas sīlis (Aphelocoma coerulescens). Krūmu sīļi ir iemīļojuši skrajus ozolu mežus, krūmājus un jauktu koku mežus.
Aphelocoma is een geslacht van zangvogels uit de familie kraaien (Corvidae).
Het geslacht kent de volgende soorten:[1]
Aphelocoma is een geslacht van zangvogels uit de familie kraaien (Corvidae).
Aphelocoma er én av fem slekter i underfamilien Cyanocoracinae, som inngår i kråkefamilien (Corvidae). Slekten omfatter fem arter, som finnes i Nord-Amerika (det vestlige USA, Mexico, samt i det vestlige Sentral-Amerika).
Inndelingen under følger HBW Alive og er i henhold til dos Anjos & Bonan (2017)[1]. Oppdelingen av underfamilier følger Jønsson et al. (2016).[2] Alle norske navn følger Norsk navnekomité for fugl (NNKF) og er i henhold til Syvertsen et al. (2008),[3] med unntak for navn gitt i parentes. Disse har fortsatt ikke fått avklart sitt norske navn og må derfor kun betraktes som beskrivende uttrykk.
Aphelocoma er én av fem slekter i underfamilien Cyanocoracinae, som inngår i kråkefamilien (Corvidae). Slekten omfatter fem arter, som finnes i Nord-Amerika (det vestlige USA, Mexico, samt i det vestlige Sentral-Amerika).
Multimedia w Wikimedia Commons Aphelocoma – rodzaj ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Północnej i Środkowej[3].
Długość ciała 26-33 cm, masa ciała 70-150 g (samce są większe i cięższe od samic)[4].
Nazwa rodzajowa jest połączeniem słów z języka greckiego: αφελης aphelēs – „gładki, prosty” (negatywny przedrostek α- a- oraz φελλευς phelleus – „kamienisty, ziemisty”) oraz κομη komē – „włosy”[5].
Garrulus californicus Vigors
Do rodzaju należą następujące gatunki[6]:
Aphelocoma – rodzaj ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae).
Aphelocoma, po slovensky kapuciarka (staršie sojka), je rod vtákov z čeľade krkavcovité (Corvidae).
Zoznam dosiaľ žijúcich druhov:
Commons ponúka multimediálne súbory na tému Aphelocoma
Wikidruhy ponúkajú informácie na tému Aphelocoma
Aphelocoma, po slovensky kapuciarka (staršie sojka), je rod vtákov z čeľade krkavcovité (Corvidae).
Aphelocoma är ett fågelsläkte i familjen kråkfåglar inom ordningen tättingar:[1] Släktet omfattar sju arter som förekommer i västra Nordamerika, Florida och Centralamerika söderut till Honduras:[2][3]
Inlandssnårskrikan och santacruzsnårskrikan behandlas av vissa som underart till A. californica.
Aphelocoma är ett fågelsläkte i familjen kråkfåglar inom ordningen tättingar: Släktet omfattar sju arter som förekommer i västra Nordamerika, Florida och Centralamerika söderut till Honduras:
Mexikansk skrika (A. wollweberi) Ultramarinskrika (A. ultramarina) Indigoskrika (A. unicolor) Västlig snårskrika (A. californica) Inlandssnårskrika (A. woodhouseii) Santacruzsnårskrika (A. insularis) Floridasnårskrika (A. coerulescens)Inlandssnårskrikan och santacruzsnårskrikan behandlas av vissa som underart till A. californica.
Мешкають в Мексиці, на заході Центральної Америки і заході США, з популяцією у віддаленій Флориді. Живуть у відкритих сосново-дубових лісах, колючих чагарниках і змішаних вічнозелених лісах.
Aphelocoma трохи більші, ніж блакитна сойка і мають довший хвіст, трохи коротші, більш округлі крила і не мають гребеня на голові. Верх голови, потилиця і боки голови забарвлені в густий синій колір. Деякі види мають білі смуги над очима. Дзьоб та лапи чорні.
Харчуються як на землі так і на деревах. Жолуді і кедрові горіхи є найбільш важливими продуктами, зерна, ягоди та інші плоди, складають іншу частину овочевого раціону. Комах та інші безхребетні, яйця і пташенята, невеликі жаби, миші та рептилії є доповненням раціону.
Дикі Aphelocoma є частими гостями в кемпінгах та пікніках і можуть їсти з рук людей, де вони вже звикли до того, що їх годують.
Гніздо будується на дереві або в кущах, іноді досить низько. Гнізда компактні, вистелені волоссям і тонким корінням із зовнішнім діаметром від близько 30 см до 60 см. Зазвичай кладка становить від 2 до 4 яєць, які висиджуються протягом 14 — 16 днів.
грец. ἀφελής — «простий», грец. κόμη — «волосся», з посиланням на відсутність смугастості.
Це незавершена стаття з орнітології.Aphelocoma là một chi chim trong họ Corvidae.[1]
Кустарниковые сойки (лат. Aphelocoma) — род птиц семейства врановых.
Представители вида обитают в Северной Америке, один вид — также и в Центральной Америке.
Aphelocoma californica обитает в США, Мексике и Канаде
мексиканская кустарниковая сойка обитает в Мексике и США
голубая кустарниковая сойка — эндемик Флориды
Это заготовка статьи по орнитологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Кустарниковые сойки (лат. Aphelocoma) — род птиц семейства врановых.
Представители вида обитают в Северной Америке, один вид — также и в Центральной Америке.
Род включает 5 видов:
Aphelocoma californica Aphelocoma coerulescens — голубая кустарниковая сойка Aphelocoma insularis Aphelocoma ultramarina — мексиканская кустарниковая сойка Aphelocoma unicolor — одноцветная кустарниковая сойка丛鸦属（学名：Aphelocoma），是鸦科的一属。属下共有5种鸟类。
属下物种有：
圣岛丛鸦 Aphelocoma insularis 西丛鸦 Aphelocoma californica 丛鸦 Aphelocoma coerulescens 灰胸丛鸦 Aphelocoma ultramarina 纯色丛鸦 Aphelocoma unicolor
