nomes no trilho de navegação
Los gónfidos (Gomphidae) son una familia de odonatos anisópteros que tien cerca de 90 xéneros y 900 especies. Rambur, 1842. Son cortanarices de llarga cola; nes femes ye más curtia, ya inclusive falta en delles especies.
Tienen los güeyos bien separaos, calter que comparten colos Petaluridae y colos zigópteros. Los adultos miden de vezu de 4 a 7 cm de llargor. Munchos viven en regueros o ríos. [1]
Los gónfidos (Gomphidae) son una familia de odonatos anisópteros que tien cerca de 90 xéneros y 900 especies. Rambur, 1842. Son cortanarices de llarga cola; nes femes ye más curtia, ya inclusive falta en delles especies.
Tienen los güeyos bien separaos, calter que comparten colos Petaluridae y colos zigópteros. Los adultos miden de vezu de 4 a 7 cm de llargor. Munchos viven en regueros o ríos.
Els gòmfids (Gomphidae) són una família d'odonats anisòpters que té prop de 90 gènere i 900 espècies. Són libèl·lules de llarga cua; en les femelles és més curta, i inclusivament falta en algunes espècies.
Tenen els ulls molt separats, caràcter que comparteixen amb els Petaluridae i amb els zigòpters. Els adults mesuren usualment de 4 a 7 cm de longitud. Molts viuen en rierols o rius.
Les espècies de gòmfids presents a Catalunya són el rodadits esperonat (Gomphus graslinii), el rodadits groc (Gomphus simillimus) el rodadits de bassa (Gomphus pulchellus), el tallanassos gros (Onychogomphus uncatus), el tallanassos petit (Onychogomphus forcipatus), Onychogomphus costae [1]
Els gòmfids (Gomphidae) són una família d'odonats anisòpters que té prop de 90 gènere i 900 espècies. Són libèl·lules de llarga cua; en les femelles és més curta, i inclusivament falta en algunes espècies.
Tenen els ulls molt separats, caràcter que comparteixen amb els Petaluridae i amb els zigòpters. Els adults mesuren usualment de 4 a 7 cm de longitud. Molts viuen en rierols o rius.
Les espècies de gòmfids presents a Catalunya són el rodadits esperonat (Gomphus graslinii), el rodadits groc (Gomphus simillimus) el rodadits de bassa (Gomphus pulchellus), el tallanassos gros (Onychogomphus uncatus), el tallanassos petit (Onychogomphus forcipatus), Onychogomphus costae
Teulu o bryfaid a elwir yn aml yn Weision neidr tindrom yw'r Gomphidae. Mae'r teulu hwn o Weision neidr o fewn Urdd yr Odonata ac yn cynnwys tua 90 genera (gweler isod) a 900 rhywogaeth. Mae'r enw 'tindrom' (tin / pen ôl) yn cyfeirio at gylchrannau 7-9 o'r abdomen, sydd yn aml, ond nid pob amser, wedi'i chwyddo fel pastwn.
Mae'r gair Lladin (a gwyddonol) Gomphidae yn dod tarddu o'r gair 'gomffws', sef colyn (Saesneg: hinge).
Un o'u nodweddion pennaf yw eu llygaid - sydd wedi'u gosod ymhell o'i gilydd ar eu pennau; ond gofal! - mae hyn hefyd yn nodwedd o rai o'r mursennod a'r Petaluridae. Gwyrdd, glas neu wyrddlas yw lliw'r llygad. Digon llwydaidd ydy thoracs y rhan fwyaf o'r rhywogaethau ac mae ganddynt resi tywyll arno, rhesi sy'n gymorth i adnabod y gwahanol fathau. Prin yw lliwiau llachar a metalig y grŵp hwn o weision neidr, digon gwelw o'u cymharu gydag eraill; y rheswm a mhyn yw er mwyn i'w lliw gydweddu gyda'u hamgylchedd gwelw.
Ychydig iawn o wahaniaeth sydd rhwng y fenyw a'r gwryw ac maen nhw'n mesur 40 – 70 mm (1.6 - 2.8 mod).
Gomphidae - rhannau
Paru
Gomphus vulgatissimus gan ddangos yr abdomen sy'n nodweddiadol o'r tulu
Pen Gomphus vulgatissimus
Paragomphus lineatus, gwryw
Paragomphus lineatus, benyw
Teulu o bryfaid a elwir yn aml yn Weision neidr tindrom yw'r Gomphidae. Mae'r teulu hwn o Weision neidr o fewn Urdd yr Odonata ac yn cynnwys tua 90 genera (gweler isod) a 900 rhywogaeth. Mae'r enw 'tindrom' (tin / pen ôl) yn cyfeirio at gylchrannau 7-9 o'r abdomen, sydd yn aml, ond nid pob amser, wedi'i chwyddo fel pastwn.
Mae'r gair Lladin (a gwyddonol) Gomphidae yn dod tarddu o'r gair 'gomffws', sef colyn (Saesneg: hinge).
Klínatkovití (Gomphidae) jsou velmi rozsáhlá čeleď vážek s mnoha druhy po celém světě.[1]
Na celém světě existuje asi 952 druhů.[2] V Evropě se vyskytuje 12 druhů.[3] V Česku žijí jen 4 druhy,[4] které jsou nehojné nebo vzácné a ohrožované znečišťováním nebo mizením jejich biotopů.[5] Dva druhy jsou chráněny zákonem jako silně ohrožený druh.[6] Zatím u nás nelze vyloučit, ani potvrdit, výskyt dalších 3 druhů klínatek, které se objevují v okolních státech (klínatka západní, klínatka žlutá a klínatka žlutořitná).[7]
Klínatky jsou středně velké vážky s dvoubarevným tělem se skvrnami.[1] V Česku se dá snadno určit příslušnost těchto šídel k čeledi klínatkovití podle očí, které jsou od sebe vzdáleny natolik, že se nedotýkají.[1] Ze šídel jsou jediné, které se u nás vyskytují s tímto znakem.[8]
Obrázky, zvuky či videa k tématu klínatkovití ve Wikimedia Commons
Die Flussjungfern (Gomphidae) sind eine Familie der Großlibellen (Anisoptera). Sie gehören damit auch zu den Libellen (Odonata). Ihr Verbreitungsschwerpunkt liegt in den Tropen Ostasiens und Südamerikas. Weltweit bilden sie 91 Gattungen mit etwa 950 Arten, von denen es in Deutschland nur sieben Arten gibt, die zum Teil gefährdet sind.
Die Imagines der Flussjungfern erreichen Körperlängen von maximal fünf Zentimetern (lediglich der Seedrache wird bis zu 5,7 cm lang) und fallen innerhalb der Großlibellen durch deutlich voneinander getrennte Komplexaugen auf. Sie sind schwarz-gelb oder schwarz-grün gezeichnet. Wie ihr Name bereits andeutet, findet man die Tiere vor allem an Bächen und Flüssen, die meisten Arten können sich aber auch in Stillgewässern entwickeln. Auf ihren Jagdflügen fliegen sie auch weitab der Gewässer, vornehmlich in bewaldeten Gebieten.
Die Flussjungfern gelten als morphologisch ursprüngliche Familie der Großlibellen, die zahlreiche plesiomorphe Merkmale erhalten haben, zum Beispiel in der Flügeladerung. Nach molekularen Merkmalen (Phylogenomik, Vergleich homologer DNA-Sequenzen) ist ihre Schwestergruppe die pazifisch verbreitete Familie der Petaluridae, mit denen sie unter anderem die weit getrennten Komplexaugen gemeinsam haben. Diese beiden sind vermutlich Schwestergruppe der anderen Großlibellen zusammengenommen.[1]
Innerhalb der Familie werden acht Unterfamilien unterschieden,[2] die nach den molekularen Ergebnissen aber nicht alle monophyletisch sind. In Zukunft sind daher Veränderungen des Systems zu erwarten.
Die folgende Übersicht stellt die europäischen Vertreter der Flussjungfern dar.
Flussjungfern – Gomphidae
Die Flussjungfern (Gomphidae) sind eine Familie der Großlibellen (Anisoptera). Sie gehören damit auch zu den Libellen (Odonata). Ihr Verbreitungsschwerpunkt liegt in den Tropen Ostasiens und Südamerikas. Weltweit bilden sie 91 Gattungen mit etwa 950 Arten, von denen es in Deutschland nur sieben Arten gibt, die zum Teil gefährdet sind.
Die Imagines der Flussjungfern erreichen Körperlängen von maximal fünf Zentimetern (lediglich der Seedrache wird bis zu 5,7 cm lang) und fallen innerhalb der Großlibellen durch deutlich voneinander getrennte Komplexaugen auf. Sie sind schwarz-gelb oder schwarz-grün gezeichnet. Wie ihr Name bereits andeutet, findet man die Tiere vor allem an Bächen und Flüssen, die meisten Arten können sich aber auch in Stillgewässern entwickeln. Auf ihren Jagdflügen fliegen sie auch weitab der Gewässer, vornehmlich in bewaldeten Gebieten.
De Kohsteerten (Gomphidae) sünd en Familie mank de Echten Goldpeer. Dor höört se mit to de Goldpeer (Odonata). Över de ganze Welt hen gifft dat 91 Geslechter mit bi 950 Aarden. Dor leevt seven vun in Düütschland. To’n Deel sünd de in Gefohr.
De utwussen Kohsteerten könnt bit to 5 cm lang weern, bloß de Seedrake warrt bit to 5,7 cm lang. Binnen de Echten Goldpeer fallt de Kohsteerten up, vunwegen dat jem ehre Ogen düütlich vun’nanner scheden sünd. Dorbi is de Afstand twuschen de beiden Ogen lüttjer, as de Dörsnitt vun en Oge. Dat maakt nu wedder den Unnerscheed ut to de Jumfern. De Heken hefft eckige Achterflunken un lüttje „Ohren“ an de Siet vun dat tweete Segment an dat Achterlief. De Deerter sünd swart-geel oder swart-gröön. Se leevt an Beken un Strööm, man de meisten Aarden kaamt ok mit stille Water torecht. Wenn se up Jagd unnerwegens sünd, fleegt se ok wiet af vun’ Water, sünnerlich in Hölter un Woolden.
Hier folgt nu de Kohsteerten, de dat in Europa gifft.
Kohsteerten - Gomphidae
Stroomkohsteert (Gomphus flavipes)
Miegkohsteert (Gomphus pulchellus)
Gemeen Beekkohsteert (Gomphus vulgatissimus)
Gröön Gaffelgoldpeerd (Ophiogomphus cecilia)
De Kohsteerten (Gomphidae) sünd en Familie mank de Echten Goldpeer. Dor höört se mit to de Goldpeer (Odonata). Över de ganze Welt hen gifft dat 91 Geslechter mit bi 950 Aarden. Dor leevt seven vun in Düütschland. To’n Deel sünd de in Gefohr.
De utwussen Kohsteerten könnt bit to 5 cm lang weern, bloß de Seedrake warrt bit to 5,7 cm lang. Binnen de Echten Goldpeer fallt de Kohsteerten up, vunwegen dat jem ehre Ogen düütlich vun’nanner scheden sünd. Dorbi is de Afstand twuschen de beiden Ogen lüttjer, as de Dörsnitt vun en Oge. Dat maakt nu wedder den Unnerscheed ut to de Jumfern. De Heken hefft eckige Achterflunken un lüttje „Ohren“ an de Siet vun dat tweete Segment an dat Achterlief. De Deerter sünd swart-geel oder swart-gröön. Se leevt an Beken un Strööm, man de meisten Aarden kaamt ok mit stille Water torecht. Wenn se up Jagd unnerwegens sünd, fleegt se ok wiet af vun’ Water, sünnerlich in Hölter un Woolden.
The Gomphidae are a family of dragonflies commonly referred to as clubtails or club-tailed dragonflies. The family contains about 90 genera and 900 species found across North and South America, Europe, Asia, and Australia.[2] The name refers to the club-like widening of the end of the abdomen (abdominal segments 7 through 9). However, this club is usually less pronounced in females and is entirely absent in some species.
The name may be derived from Latin gomphus or gond meaning "hinge".
Clubtails have small, widely separated compound eyes, a trait they share with the Petaluridae and with damselflies. The eyes are blue, turquoise, or green. The thorax in most species is pale with dark stripes, and the pattern of the stripes is often diagnostic. They lack the bright metallic colors of many dragonfly groups and are mostly cryptically colored to avoid detection and little difference between the sexes is seen.[3] Adults are usually from 40 to 70 mm (1.6 to 2.8 in) in length; there are 6 specific variations that are native to Africa alone, and vary from 33 to 40 mm (1.3 to 1.6 in) in length; there are also 97 varieties specific to North America as well|url=http://cfb.unh.edu/StreamKey/html/organisms/OOdonata/SO_Anisoptera/FGomphidae/Gomphidae.html%7Curl=http://addo.adu.org.za/index.php?taxon_id=46000
Clubtails are fast-flying dragonflies with short flight seasons. They spend much time at rest, perching in a suitable position to dart forth to prey on flying insects. They tend to perch on the ground or on leaves with the abdomen sloping up and its tip curling down a little. Larger species may perch with a drooping abdomen or lie flat on a leaf. Another stance adopted by clubtails perching in the open is "obelisking", standing with the abdomen raised vertically, a posture adopted otherwise only by the skimmers.[3]
Most clubtails breed in streams, rivers, or lakes. The nymphs are unusual in having a flat mentum, part of the mouthparts, and their antennae have only four segments. They burrow in the sediment at the bottom of the water body, with the nymphs of the dragonhunter (Hagenius brevistylus) living among damp bark and leaf litter at the edge of the water.[4] Some larvae variations actually differ from this typical burrowing. Some will only come out during daytime, which differs from the predominant nighttime emergence. Some larvae also will lay on flat surfaces, whereas most larvae prefer a vertical-type surface.[5]
Gomphidae wing structure: Note the similar-sized triangles of the front and hind wings and the widely separate eyes.
Pair of yellow-striped hunters mating
_W_IMG_0224.jpg)
Common clubtail, Ictinogomphus rapax
Gomphus vulgatissimus, showing the "clubbed" abdomen characteristic of the family
The common clubtail Gomphus vulgatissimus head with widely separated eyes
Paragomphus lineatus, male
Paragomphus lineatus, female
These genera belong to the family Gomphidae.[6]
The Gomphidae are a family of dragonflies commonly referred to as clubtails or club-tailed dragonflies. The family contains about 90 genera and 900 species found across North and South America, Europe, Asia, and Australia. The name refers to the club-like widening of the end of the abdomen (abdominal segments 7 through 9). However, this club is usually less pronounced in females and is entirely absent in some species.
Los gónfidos (Gomphidae) son una familia de odonatos anisópteros que tiene cerca de 90 géneros y 900 especies. Son libélulas de larga cola; en las hembras es más corta, e incluso falta en algunas especies[cita requerida].
Tienen los ojos muy separados, carácter que comparten con los Petaluridae y con los zigópteros. Los adultos miden usualmente de 4 a 7 cm de longitud. Muchos viven en arroyos o ríos.
Estructura alar de los gónfidos. Nótese la simetría geométrica de alas, y la separación ocular.
Gomphus vulgatissimus, mostrando el abdomen característico de la familia.
Los gónfidos (Gomphidae) son una familia de odonatos anisópteros que tiene cerca de 90 géneros y 900 especies. Son libélulas de larga cola; en las hembras es más corta, e incluso falta en algunas especies[cita requerida].
Tienen los ojos muy separados, carácter que comparten con los Petaluridae y con los zigópteros. Los adultos miden usualmente de 4 a 7 cm de longitud. Muchos viven en arroyos o ríos.
Estructura alar de los gónfidos. Nótese la simetría geométrica de alas, y la separación ocular.
Gomphus vulgatissimus, mostrando el abdomen característico de la familia.
Vesihobulased (Gomphidae) on kiililiste seltsi kuuluv kiilide sugukond.
Tiivakolmnurgad on neil ees-ja tagatiibadel sarnased, pikisuunas välja venitatud, silmad ei puutu kokku. Nende valmikud on kiire lennuga ja lendavad peamiselt vooluvete läheduses.
Vastsed on lameda, karvase keha ning neljalüliliste tundlatega. Vastsed on reofiilid, eelistavad elupaikadena hõreda taimestikuga, kruusaseid või õhukese mudakihiga vooluveekogusid. Vastseiga kõigub liigist olenevalt kahest kuni nelja aastani.
"Fauna Europaea" andmetel esineb Euroopas vesihobulaste sugukonnast 12 liiki, millest Eestis elavad:[1]
Ophiogomphus cecilia Rohe-vesihobu
Onychogomphus forcipatus isane
Gomphus Pulchellus
Gomphus vulgatissimus harilik-vesihobu
Austrogomphus guerini
Vesihobulased (Gomphidae) on kiililiste seltsi kuuluv kiilide sugukond.
Gomphidae Odonata ordenako eta Anisoptera azpiordenako intsektu familia da. Burruntzi handi edo ertainak dira (40-70 mm), oso begi bereiziak eta abdomenaren amaieran (7. eta 9. segmentuen artean) zati lodi bat dutenak[1].
Gomphidae Odonata ordenako eta Anisoptera azpiordenako intsektu familia da. Burruntzi handi edo ertainak dira (40-70 mm), oso begi bereiziak eta abdomenaren amaieran (7. eta 9. segmentuen artean) zati lodi bat dutenak.
Jokikorennot (Gomphidae) ovat aitosudenkorentojen heimo. Niiden silmät eivät kosketa toisiaan päälaella kuten muilla aitosudenkorennoilla.
Jokikorennot ovat keskikokoisia (30–80 mm) korentoja, ja useilla lajeilla on mustan- ja keltaisenkirjava väritys. Jokikorentoja elää kaikilla mantereilla Etelämannerta lukuun ottamatta.
Suomessa jokikorentoja elää kolme lajia:
Euroopassa elää lisäksi useita muita sukuja ja lajeja.
Jokikorennot (Gomphidae) ovat aitosudenkorentojen heimo. Niiden silmät eivät kosketa toisiaan päälaella kuten muilla aitosudenkorennoilla.
Jokikorennot ovat keskikokoisia (30–80 mm) korentoja, ja useilla lajeilla on mustan- ja keltaisenkirjava väritys. Jokikorentoja elää kaikilla mantereilla Etelämannerta lukuun ottamatta.
Suomessa jokikorentoja elää kolme lajia:
Aitojokikorento (Gomphus vulgatissimus) Pihtijokikorento (Onychogomphus fordpatus) Kirjojokikorento (Ophiogomphus cecilia)Euroopassa elää lisäksi useita muita sukuja ja lajeja.
La famille des Gomphidae ou Gomphidés fait partie des Anisoptères, dans l'ordre des Odonates. Il s'agit d'une famille qui a conservé des caractéristiques ancestrales comme l'espacement entre les yeux au-dessus de la tête et une asymétrie au niveau de leur thorax. Ces libellules possèdent aussi des caractéristiques distinctes évolutives comme un ovipositeur réduit à une paire minuscule de lamelle[1]. Cette famille contient 95 genres avec près de 1000 espèces[2].
Les Gomphidae ont généralement des ailes sans tache et transparentes. Les triangles des ailes antérieures et postérieures sont placés à égale distance de l'arculus et orientés vers l'apex de l'aile[3]. Les yeux sont séparés au-dessus de la tête.
Ailes de Gomphidae
Yeux séparés de Gomphidae
Aphylla williamsoni
Arigomphus cornutus
Dromogomphus spinosus
Hagenius brevistylus
Ictiogomphus rapax
Onychogomphus forcipatus
Paragomphus lineatus
La famille des Gomphidae ou Gomphidés fait partie des Anisoptères, dans l'ordre des Odonates. Il s'agit d'une famille qui a conservé des caractéristiques ancestrales comme l'espacement entre les yeux au-dessus de la tête et une asymétrie au niveau de leur thorax. Ces libellules possèdent aussi des caractéristiques distinctes évolutives comme un ovipositeur réduit à une paire minuscule de lamelle. Cette famille contient 95 genres avec près de 1000 espèces.
Gomphidae Rambur, 1842 è una famiglia di insetti dell'ordine degli Odonata (sottordine Anisoptera).[1]
Caratteristico della famiglia è l'ingrossamento nella parte terminale dell'addome (segmenti addominali dal 7 al 9); nelle femmine però questo ingrossamento è meno pronunciato, e in alcune specie manca del tutto. Hanno occhi composti ampiamente separati, caratteristica che condividono con la famiglia Petaluridae e il gruppo Zygoptera. Gli adulti misurano in genere dai 40 ai 70 mm. La maggior parte degli appartenenti alla famiglia vive presso corsi d'acqua.
Alla famiglia Gomphidae appartengono i generi:[1]
Gomphidae Rambur, 1842 è una famiglia di insetti dell'ordine degli Odonata (sottordine Anisoptera).
Skėstaakiai laumžirgiai (lot. Gomphidae, vok. Flußjungfern) – žirgelių (Odonata) šeima.
Žirgeliai vidutinio dydžio (pilvelio ilgis 30-40 mm, atstumas tarp išskėstų sparnų – 65-75 mm). Ramioje būklėje sparnai laikomi išskėsti į šonus. Užpakaliniai sparnai ties pamatais aiškiai platesni už priekinius. Galva ir krūtinė geltona arba žalsva, su juodomis juostelėmis. Akys viršugalvyje nesusiglaudžia.
Lietuvoje 4 rūšys:
De rombouten (Gomphidae) vormen een familie binnen de onderorde echte libellen, die behoort tot de orde Odonata (Libellen).
Een duidelijk kenmerk van de rombouten is dat ze binnen de echte libellen Anisoptera de enige familie zijn met duidelijk van elkaar gescheiden facetogen. De afstand tussen de ogen is echter kleiner dan de doorsnede van de ogen, dit in tegenstelling tot de juffers (Zygoptera). De ocelli (enkelvoudige ogen) staan min of meer op een rechte lijn. De driehoekcellen in de voor- en achtervleugel zijn gelijk. De basis van de achtervleugel is bij de mannetjes hoekig en bij de vrouwtjes afgerond. Het einde van het achterlijf (abdomen) is bolvormig / breed uitlopend, met name bij het mannetje.[1] Mannetjes hebben "oortjes" aan de zijkanten van de tweede achterlijfsegmenten. De Gomphidae hebben een vaste rustplaats.
De familie kent de volgende geslachten:[2]
In Europa komen 12 soorten voor, waarvan 5 in het noordwestelijke deel.
De rombouten (Gomphidae) vormen een familie binnen de onderorde echte libellen, die behoort tot de orde Odonata (Libellen).
Een duidelijk kenmerk van de rombouten is dat ze binnen de echte libellen Anisoptera de enige familie zijn met duidelijk van elkaar gescheiden facetogen. De afstand tussen de ogen is echter kleiner dan de doorsnede van de ogen, dit in tegenstelling tot de juffers (Zygoptera). De ocelli (enkelvoudige ogen) staan min of meer op een rechte lijn. De driehoekcellen in de voor- en achtervleugel zijn gelijk. De basis van de achtervleugel is bij de mannetjes hoekig en bij de vrouwtjes afgerond. Het einde van het achterlijf (abdomen) is bolvormig / breed uitlopend, met name bij het mannetje. Mannetjes hebben "oortjes" aan de zijkanten van de tweede achterlijfsegmenten. De Gomphidae hebben een vaste rustplaats.
Elvelibeller (Gomphidae) er en delgruppe av øyenstikkere, (Odonata).
Elvelibeller er utbredt i hele verden unntatt i Antarktis. De fleste arter finnes i varmere strøk.
Elvelibeller er blant de større øyenstikkerne, vanligvis større enn vannymfene. Men størrelsen varierer mellom de ulike artene.
Kroppen har ofte mørke farger. På bakkroppen er de siste ledd bredere (oppsvulmet), noe som danner en «klubbe».
Hanner er generelt mer fargerike enn hunnene. Øynene møtes ikke, støter ikke sammen, på hodet overside, noe som skiller delgruppen fra alle de andre arter i gruppen øyenstikkere og libeller.
Alle de fire vingene er omtrent like av utseende og størrelse, de holdes rett ut fra kroppen under hvile. Bakvingene er noe bredere ved roten, nærmest kroppen, enn framvingene. Vingemerket (pterostigma) er langt og firkantet. Vingespennet er mellom 50 og 100 millimeter.
Nymfene er kraftige, med sylindrisk kropp. På ryggsiden har den anlegg til vinger. Beina er godt utviklet og på hodet har den litt store øyne. På hodets underside har nymfene en fangmaske (en «leddet munn»).
Elvelibeller er gode flygere, men holder vanligvis til i vegetasjonen ikke langt fra vannet der de hadde sine nymfestadier. Hannene er de mest aktive. Hunnene finnes ofte gjemt i vegetasjonen eller sittende på en grein, og er ikke så aktive som hannene.
Parringen skjer på land. Under eggleggingen flyr hunnen over vannoverflaten og slår bakkroppen mot vannet.
Nymfene lever i vegetasjonen, langs bredden av både elver, kanaler, dammer og innsjøer. Nymfene er rovdyr og spiser andre mindre dyr.
Elvelibeller har ufullstendig forvandling, overgang fra nymfe til det voksne kjønnsmodne insektet går gradvis gjennom flere hudskift (nymfestadier). Nymfene lever i vann og ligner derfor lite på de voksne (imago), bortsett fra størrelsen. Når nymfen kommer til det siste hudskiftet finner den et strå eller noe, der den kan klatre opp over vannflaten. Her blir den hengende, mens huden revner på ryggsiden. Den nyklekte øyenstikkeren blir hengende på den gamle huden, eller like ved siden av, helt til den nye huden er noe herdet, og vingene har fått sin endelige form.
Elvelibeller (Gomphidae) er en delgruppe av øyenstikkere, (Odonata).
Elvelibeller er utbredt i hele verden unntatt i Antarktis. De fleste arter finnes i varmere strøk.
Multimedia w Wikimedia Commons Gadziogłówkowate (Gomphidae) – rodzina owadów z rzędu ważek należąca do podrzędu ważek różnoskrzydłych (Anisoptera). Występują na wszystkich kontynentach poza Antarktydą. Ich nazwa wzięła się od kształtu ich głowy przypominającej głowę gadów. W ubarwieniu dominuje zieleń, żółć i czerń[2].
W Polsce rodzina reprezentowana jest przez cztery gatunki:
Występujące w Polsce Gomphidae są związane z wodami płynącymi. Niektóre z nich rozwijają się w dużych zbiornikach wód stojących[2].
Do gadziogłówkowatych zaliczane są podrodziny [3]:
Do rodziny Gomphidae zaliczono blisko 1000 gatunków zgrupowanych w ponad 90 rodzajach[4]. Rodzajem typowym rodziny jest Gomphus.
Do gadziogłówkowatych zaliczane są rodzaje[1]:
Gadziogłówkowate (Gomphidae) – rodzina owadów z rzędu ważek należąca do podrzędu ważek różnoskrzydłych (Anisoptera). Występują na wszystkich kontynentach poza Antarktydą. Ich nazwa wzięła się od kształtu ich głowy przypominającej głowę gadów. W ubarwieniu dominuje zieleń, żółć i czerń.
W Polsce rodzina reprezentowana jest przez cztery gatunki:
gadziogłówka pospolita (Gomphus vulgatissimus) gadziogłówka żółtonoga (Gomphus flavipes) trzepla zielona (Ophiogomphus cecilia) smaglec mniejszy (Onychogomphus forcipatus)Występujące w Polsce Gomphidae są związane z wodami płynącymi. Niektóre z nich rozwijają się w dużych zbiornikach wód stojących.
Do gadziogłówkowatych zaliczane są podrodziny :
Gomphinae Gomphoidinae Hageniinae Lindeniinae OnychogomphinaeDo rodziny Gomphidae zaliczono blisko 1000 gatunków zgrupowanych w ponad 90 rodzajach. Rodzajem typowym rodziny jest Gomphus.
Do gadziogłówkowatych zaliczane są rodzaje:
Acrogomphus Agriogomphus Amphigomphus Anisogomphus Anomalophlebia Anormogomphus Antipodogomphus Aphylla Archaeogomphus Arigomphus Armagomphus Asiagomphus Austroepigomphus Austrogomphus Brasiliogomphus Burmagomphus Cacoides Ceratogomphus Cinitogomphus Cornigomphus Crenigomphus Cyanogomphus Cyclogomphus Davidioides Davidius Desmogomphus Diaphlebia Diastatomma Dromogomphus Dubitogomphus Ebegomphus Eogomphus Epigomphus Erpetogomphus Fukienogomphus Gastrogomphus Gomphidia Gomphidictinus Gomphoides Gomphus Hagenius Heliogomphus Hemigomphus Ictinogomphus Idiogomphoides Isomma Labrogomphus Lamelligomphus Lanthus Leptogomphus Lestinogomphus Lindenia Macrogomphus Malgassogomphus Megalogomphus Melanocacus Melligomphus Merogomphus Microgomphus Mitragomphus Neogomphus Nepogomphoides Nepogomphus Neurogomphus Nihonogomphus Notogomphus Nychogomphus Octogomphus Odontogomphus Onychogomphus Ophiogomphus Orientogomphus Paragomphus Perigomphus Perissogomphus Peruviogomphus Phaenandrogomphus Phyllocycla Phyllogomphoides Phyllogomphus Platygomphus Praeviogomphus Progomphus Scalmogomphus Shaogomphus Sieboldius Sinictinogomphus Sinogomphus Stylogomphus Stylurus Tibiagomphus Tragogomphus Trigomphus Zephyrogomphus ZonophoraGonfídeos[1] (Gomphidae) é uma família de libélulas que contém cerca de 90 gêneros e mais de 900 espécies.
Gomphidae wing structure. Note the similarly sized triangles of the front and hind wings and the widely separate eyes.
Pair of Yellow Striped Hunters mating
Gomphus vulgatissimus, showing the "clubbed" abdomen characteristic of the family.
Common Clubtail Ictinogomphus rapax
O nome desta família vem das palavras latinas gomphus e gond, significando hinge.
Gonfídeos (Gomphidae) é uma família de libélulas que contém cerca de 90 gêneros e mais de 900 espécies.
Flodtrollsländor (Gomphidae) är en familj i underordningen egentliga trollsländor som innehåller ungefär 90 släkten och 900 arter, utspridda över både Gamla och Nya världen. Kännetecknande för familjen är att de flesta arter är medelstora trollsländor, från omkring 40 till 70 millimeter i längd och ofta färgade i gult, svart och grönt. Deras ögon möter inte varandra på ovansidan av huvudet, utan där finns ett litet mellanrum. Detta brukar anses som ett primitivt drag, eftersom det är ovanligt för de egentliga trollsländorna, men vanligt hos flicksländor och jungfrusländor. De flesta arter av flodtrollsländor fortplantar sig i bäckar eller åar.
Denna systematik anger släkten.
Flodtrollsländor (Gomphidae) är en familj i underordningen egentliga trollsländor som innehåller ungefär 90 släkten och 900 arter, utspridda över både Gamla och Nya världen. Kännetecknande för familjen är att de flesta arter är medelstora trollsländor, från omkring 40 till 70 millimeter i längd och ofta färgade i gult, svart och grönt. Deras ögon möter inte varandra på ovansidan av huvudet, utan där finns ett litet mellanrum. Detta brukar anses som ett primitivt drag, eftersom det är ovanligt för de egentliga trollsländorna, men vanligt hos flicksländor och jungfrusländor. De flesta arter av flodtrollsländor fortplantar sig i bäckar eller åar.
Gomphidae là một họ chuồn chuồn. Họ này có khoảng 90 chi và khoảng 900 loài.
Bài viết về họ chuồn chuồn ngô Gomphidae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
Gomphidae là một họ chuồn chuồn. Họ này có khoảng 90 chi và khoảng 900 loài.
Дедки[1][2], или речники[2] (лат. Gomphidae), — семейство стрекоз из подотряда разнокрылых. Более 900 видов.
Обычно от 40 до 70 мм в длину. Глаза разделены промежутком. Самка разбрасывает яйца поодиночке, ударяя в полете концом брюшка по воде (яйцеклад отсутствует).
Широко распространены в мире, кроме Антарктиды. Древнейшие представители семейства (в узком смысле слова) были найдены в меловом бирманском янтаре[3].
5 подсемейств, около 90 родов, более 900 видов.
В Европе 12 видов, в России 22, распространенных, в основном, восточнее Урала[4].
Дедки, или речники (лат. Gomphidae), — семейство стрекоз из подотряда разнокрылых. Более 900 видов.
見文內
春蜓科（Gomphidae）是差翅亞目下的一個科，下含90屬900種蜻蜓。學名來自拉丁語gomphus或gond，意思是“樞紐”。
幼蟲生活在溪流中，成年體體長約40～70毫米（1.6～2.8英寸），複眼之間的距離很大。
春蜓科（Gomphidae）是差翅亞目下的一個科，下含90屬900種蜻蜓。學名來自拉丁語gomphus或gond，意思是“樞紐”。
幼蟲生活在溪流中，成年體體長約40～70毫米（1.6～2.8英寸），複眼之間的距離很大。
サナエトンボ科（サナエトンボか、Gomphidae）はトンボ目・トンボ亜目に属する昆虫。本科の種はヤンマ科やオニヤンマ科と混同されやすい。
中型から大型のトンボ。比較的しっかりした体をしており、腹部は円筒形。普通は黒地に黄色、あるいは黄緑色のい斑紋を持つ。頭部がヤンマなどよりも扁平で、ややイトトンボなどに似る。胸の背側には明瞭な八の字状の模様がある。腹節の上部に明色の紋があり、末端の三節を除いて腹節は全て同型である。また、アオサナエやオナガサナエ、ウチワヤンマなどでは特定の腹節が特殊な形状をしているものもある。翅のアスペクト比は約3。黒い地に黄色い模様と緑色の複眼が基本的で、姿がオニヤンマに近い。
飛翔力は弱くないが、止まっていることの多い種が多い。縄張りを守るときも静止占有型（枝先などに止まって見張る）のものが多く、一部にはパトロール飛行をするものがある。雌の産卵管は退化的。産卵は雌が単独で行うが、その方法は多様。
幼虫は比較的扁平で紡錘形に近い形をしており、足はあまり長くない。触角は棒状、へら型、しゃもじ型などをしている。あまり活発に泳ぐようなものはなく、多くは水底の泥や砂に潜る。羽化の際には陸にでて、やや平らな面の上に定位した後、その背中から成虫が抜け出て、幼虫の殻の上に尾で立つようにして翅を広げる（直立型）。
オセアニア以外の世界に広く生息し、78属788種が知られる。日本からは14属27種が知られる。一部のものはヤンマの名を与えられている。
ウチワヤンマ
タベサナエ
コオニヤンマ
_W_IMG_0224.jpg)
_male_Macedonia.jpg)
_W_IMG_0224.jpg)
_W_IMG_0224.jpg)
_W_IMG_0224.jpg)
