dcsimg

Amenazas ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Destrucción de selvas por apertura de tierras para la agricultura, explotación forestal y en algunos casos por incendios forestales. Cacería furtiva.

Situación actual del hábitat con respecto a las necesidades de la especie

La principal amenaza para el gavilán pantanero es la severa destrucción del hábitat, ya que las selvas están siendo arrasadas en tasas aceleradas. Los incendios forestales representan otro factor en la pérdida de hábitat, disminuyendo las poblaciones de esta especie.

Refugios

En Veracruz, la región de Los Tuxtlas y Alto Uxpanapa; en Tabasco, Sierra de Tabasco y pantanos de Centla; en Campeche, Calakmul; en Yucatán Celestún y Ría Lagartos y las reservas estatales de El Palmar y Dzilam; Oaxaca, las áreas adyacentes al Mar Muerto; Chiapas, Selva Lacandona y manglares y selvas de La Costa (MacKinnon 1992, González-García 1993, Howell y Webb 1995, Schaldach y Escalante-Pliego 1997, Morales-Pérez, en prep).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Chávez-Castañeda, N. & Morales-Pérez, J. E. 2009. Ficha técnica de Leptodon cayanensis. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Chávez-Castañeda, N.
autor
Morales-Pérez, J. E.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Biología ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Historia de vida

Gavilán esbelto de mediano tamaño con una disparidad en plumaje de adulto, inmaduro y juvenil que marcan de dos a tres fases de coloración que los distinguen de los demás. Este milano se alimenta de invertebrados y vertebrados pequeños. La época reproductora es de marzo a junio, tiene dos nidadas al año con una puesta de dos a tres huevos blancos. Anida en la copa de los árboles en plataformas. Es una rapaz quieta que vuela con cierta pereza y que cambia sólo de rama o de árbol de vez en cuando (Álvarez del Toro 1971, Stiles y Skutch 1989, Bierregaard 1994).

Antecedentes del estado de la especie o de las poblaciones principales

Especie de sensibilidad media, poco común en la Región de los Tuxtlas, Veracruz, detectando de 1 a 5 individuos y a menudo, no vistos hasta por 1 a 3 días (Schaldach y Escalante-Pliego 1997). En la Reserva de la Biosfera Calakmul, Campeche se registraron de 1 a 8 individuos durante dos años de observaciones (Jones y Sutter 1992, Whitacre y Thorstrom 1992). Otros autores como Stotz et al. (1996) señalan también que de manera general es poco común. Por su parte, Thiollay (1989) registra en los bosques pluviales de la Guyana Francesa, una densidad muy baja del milano cabecigris, en un área de 10 000 ha detecta más o menos 3 individuos. Como consecuencia de estos estudios se estima una similitud en los resultados de abundancia y se categoriza su abundancia en poco común. Aunque en los bosques lluviosos de la Sierra de Imataca en Venezuela el milano cabecigris esta ampliamente distribuido, así como en las orillas de los bosques y sabanas ( Álvarez et al. 1996).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Chávez-Castañeda, N. & Morales-Pérez, J. E. 2009. Ficha técnica de Leptodon cayanensis. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Chávez-Castañeda, N.
autor
Morales-Pérez, J. E.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Comportamiento ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
En Costa Rica se registró un comportamiento algo inusitado, ya que un juvenil voló hacia un árbol de 4 m de altura con escasas hojas, el ave perchó brevemente sobre una rama a 3 m de altura del piso y se balanceó hacia atrás y se mantuvo colgada de sus patas con las alas medio extendidas, por casi 15 minutos, para posteriormente regresar a su posición original, aleteando ligeramente y balanceándose hacia arriba, sin dificultad aparente. Posiblemente, este comportamiento se trate solamente de alguna "actitud" juvenil (Foster 1971).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Chávez-Castañeda, N. & Morales-Pérez, J. E. 2009. Ficha técnica de Leptodon cayanensis. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Chávez-Castañeda, N.
autor
Morales-Pérez, J. E.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Conservación ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
La alteración de los hábitats es el factor causal de la pérdida de la especie, por lo que se requiere de protección y un manejo adecuado de los bosques tropicales para que se beneficien todos los procesos biológicos involucrados en un ecosistema de esta naturaleza. Estableciendo los requerimientos de uso de hábitat se comprenderá mejor el papel que juegan en las comunidades de aves (Whitacre y Thorstrom 1992).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Chávez-Castañeda, N. & Morales-Pérez, J. E. 2009. Ficha técnica de Leptodon cayanensis. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Chávez-Castañeda, N.
autor
Morales-Pérez, J. E.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Descripción ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Es un ave de tamaño regular mide entre 46 y 54 cm, con un peso aproximado de 416 a 605 g. De figura esbelta y cola larga. El Adulto es monomórfico, con cabeza gris azuloso. Partes superiores negras contrastadas con el blanco de la parte ventral, Pico negro. Iris gris azulado. Cola negra con dos o tres barras blancas delgadas. El inmaduro en fase clara tiene la cabeza blanca, la corona y la línea mediana negra, anillo ocular negro, partes superiores negras e inferiores blancas. La fase oscura tiene la cabeza café oscuro o negruzca, rayado en la parte del pecho y vientre, cola con barras claras. El juvenil es parecido a la fase oscura pero el rayado o listado es más tenue. Los tarsos o plumas de los flancos pueden ser blancas o ante, las plumas color ante tienen rayas cafés. Las remeras, rectrices y sus coberteras son esencialmente, del mismo color en todas las formas. (Álvarez del Toro 1971, Foster 1971, Blake 1972, Edwards 1972, Amadon y Bull 1988, Grossman y Hamlet 1988, Brown y Amadon 1989, Peterson y Chalif 1989, Bierregaard 1994).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Chávez-Castañeda, N. & Morales-Pérez, J. E. 2009. Ficha técnica de Leptodon cayanensis. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Chávez-Castañeda, N.
autor
Morales-Pérez, J. E.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Distribución ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Actual

MEXICO / CHIAPAS / HUIXTLA

Isla La Concepción.

MEXICO / CHIAPAS / JUAREZ

Rancho Alejandría, 6 km al SE de Estación Juárez.

MEXICO / CHIAPAS / MAPASTEPEC

Mapastepec.

MEXICO / CHIAPAS / OCOSINGO

Bonampak, zona arqueológica. Chajul, estación biológica. Estación Biológica, Selva Lacandona. Yaxchilán, zona arqueológica, Selva Lacandona.

Histórica

MEXICO / TAMAULIPAS

Histórica-actual

HONDURAS

Del este de México, Honduras, norte de Bolivia y Argentina.

MEXICO

Distribución histórica: Residente de México en los estados de la costa Atlántica, particularmente las tierras bajas del sur de Tamaulipas, Veracruz, Tabasco, Campeche y Península de Yucatán. En la costa del Pacífico al este de Oaxaca y Chiapas (Hellmayr & Conover, 1949; Blake, 1972, 1977; Foster, 1971; Friedmann, 1950; Friedmann et al., 1950, Paynter, 1955; Edwards, 1972; Peterson & Chalif, 1989; Macouzet, 1993; Howell & Webb, 1995; AOU, 1998).
El registro más antiguo data de octubre de 1864, colectado en Veracruz, sin localidad. Los demás datos corresponden a: Tamaulipas: Tampico. Oaxaca: Matías Romero, 18 mi W; Tutla, 20 mi W Tolosa; Rancho Sol y Luna; Matías Romero 24 mi N; Río Sarabia, 18 mi N Matías Romero. Chiapas: Pijijiapan, 20 Km SE; Escuintla La Esperanza; Toanalá, Paredón; Escuintla, La Grada. Veracruz: Oteapa; Los Tuxtlas. Tabasco: Villahermosa. Campeche: Sabancuy; Champotón. Yucatán: Santa Clara y Quintana Roo: Chetumal, Carrillo Puerto.

Distribución actual: Desde el sur de Veracruz hacia el Este, Tabasco, Campeche en la Reserva de la Biosfera Calakmul, Yucatán y Quintana Roo. En la vertiente del Pacífico, localmente desde el este de Oaxaca y Chiapas (Jones & Sutter, 1992; Howell & Webb, 1995).

MEXICO / CAMPECHE

MEXICO / CHIAPAS

MEXICO / OAXACA

MEXICO / QUINTANA ROO

MEXICO / TABASCO

MEXICO / VERACRUZ

MEXICO / YUCATAN

MEXICO / CHIAPAS / ESCUINTLA

La Esperanza.

MEXICO / CHIAPAS / PIJIJIAPAN

20 km SE Pijijiapan.

MEXICO / CHIAPAS / TONALA

Paredón.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Chávez-Castañeda, N. & Morales-Pérez, J. E. 2009. Ficha técnica de Leptodon cayanensis. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Chávez-Castañeda, N.
autor
Morales-Pérez, J. E.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Estado de conservación ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
NOM-059-SEMARNAT-2001

Pr sujeta a protección especial




NOM-059-SEMARNAT-2010

Pr sujeta a protección especial




CITES

Apéndice II




Otras clasificaciones de riesgo

(NOM-ECOL-059 1994)

licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Chávez-Castañeda, N. & Morales-Pérez, J. E. 2009. Ficha técnica de Leptodon cayanensis. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Chávez-Castañeda, N.
autor
Morales-Pérez, J. E.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Estrategia trófica ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Presenta una dieta variada, consume insectos, de los cuales destacan los isópteros, himenópteros (avispas y avispones), coleópteros, ortópteros y larvas de lepidópteros. También se alimenta de pequeños vertebrados como ranas, lagartijas, culebras, aves y sus huevos e incluso, moluscos. A menudo caza desde una percha expuesta, especialmente temprano por la mañana o ya entrado el atardecer. En Sudamérica se ha observado una asociación inusual de forrajeo entre Ictinia plumbea y Leptodon cayanensis, que aprovechando los disturbios causados por el mono tití (Callithrix flaviceps) provocan la salida de las cigarras alborotándolas con sus movimientos, lo que les permitie a estos milanos aprovechar esta conducta para forrajear. Se sugiere que la estructura de la pata con dedos cortos y gruesos y un tarso con muchas escamas, podrían ser buenas adaptaciones para tomar presas reptilianas ya que se ha reportado que existe una fuerte correlación entre esta estructura de pata y estas presas reptilianas (Haverschmidt 1962, Stiles y Skutch 1989, Ferrari 1990, Bierregard, 1994, Robinson 1994, Thorstrom 1997).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Chávez-Castañeda, N. & Morales-Pérez, J. E. 2009. Ficha técnica de Leptodon cayanensis. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Chávez-Castañeda, N.
autor
Morales-Pérez, J. E.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Hábitat ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Selvas altas tropicales, selva baja y vegetación secundaria, orillas de los bosques primarios al igual que manchones no perturbados del bosque húmedo, arbustos altos y matorrales espesos en áreas húmedas, matorrales y breñales en áreas más secas, agua dulce, agua salobre, manglares, orillas de ciénegas, hábitats fragmentados (Coates-Estrada y Estrada 1985, Brown y Amadon 1989, Peterson y Chalif 1989, Stiles y Skutch 1989, Bierregaard 1994, Stotz et al. 1996, Schaldach y Escalante 1997).

Macroclima

Habita en climas cálido húmedo (Af, Am) y cálido subhúmedo (Aw). Altitud: Del nivel del mar a los 2000 msnm, principalmente bajo los 500 msnm (Howell y Webb, 1995, Bierregaard 1994).

Tipo de ambiente

Bosque tropical perennifolio tanto de tierra baja como de montaña, bosque caducifolio, bosque secundario, bosque de galería, pantanos, ríos, lagos y sabanas (Coates-Estrada y Estrada 1985, Peterson y Chalif 1989, Stotz et al. 1996, Schaldach y Escalante 1997).

Uso de hábitat

Utiliza el dosel para forrajear.
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Chávez-Castañeda, N. & Morales-Pérez, J. E. 2009. Ficha técnica de Leptodon cayanensis. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Chávez-Castañeda, N.
autor
Morales-Pérez, J. E.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Relevancia de la especie ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Relevancia de la especie

Las aves rapaces en donde se incluye este milano son indicadoras de la salud del ecosistema y como especies protectoras "sombrilla" en la conservación de la diversidad biológica ( Whitacre y Thorstrom 1992).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Chávez-Castañeda, N. & Morales-Pérez, J. E. 2009. Ficha técnica de Leptodon cayanensis. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Chávez-Castañeda, N.
autor
Morales-Pérez, J. E.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Reproducción ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por Conabio
Se reproduce en los meses de marzo a junio. Con dos nidadas, cada una con dos a tres huevos. Cuando inicia el cortejo, realiza un despliegue de vuelo que involucra un rápido aleteo hacia abajo. Construye sólo un nido; los huevos son blanco grisáceo jaspeados de café rojizo, aunque en Trinidad se han registrado dos huevos sin marcas. El nido se construye de ramas secas y en promedio mide 40 cm de largo, 33 cm de ancho y 8 cm de profundidad, al parecer ambos sexos participan en la incubación. La construcción del nido inicia a finales de abril. En Tikal Guatemala, la altura de los nidos es entre 22 y 26 m del piso utilizando árboles de chicozapote (Manilkara zapota) y de Palo de danto (Vatairea lundellii). De los tres intentos de anidación observados en Tikal, se detectó que los nidos eran estructuralmente débiles y ubicados cerca del ápice del nivel del dosel o árboles emergentes. Esta ubicación, típica de otras especies frecuentemente conlleva serios problemas en la anidación, ya que debido a factores ambientales como tormentas intensas, los debilita, haciéndolos más vulnerables a la depredación de otras especies aéreas. En Oaxaca, México a 8 mi N de Matías Romero se registró una hembra en época de reproducción en abril de 1962, encontrando un ovulo de 8mm (Stiles y Skutch 1989, Bierregaard 1994, Schaldach y Escalante-Pliego 1997, Thorstrom 1997).
licença
cc-by-nc-sa-2.5
direitos autorais
CONABIO
citação bibliográfica
Chávez-Castañeda, N. & Morales-Pérez, J. E. 2009. Ficha técnica de Leptodon cayanensis. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
autor
Chávez-Castañeda, N.
autor
Morales-Pérez, J. E.
original
visite a fonte
site do parceiro
Conabio

Behavior ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Se mueven crípticamente entre la vegetación densa y casi siempre se les observa solitarios.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Habitat ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Viven en el dosel y los bordes de bosque, en bosques secundarios y en zonas semiabiertas cerca del bosque.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Diagnostic Description ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Localidad del tipo: n Cayana = Bahía, Brasil.
Depositario del tipo:
Recolector del tipo:
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Diagnostic Description ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Mide 52 cm. y pesa 440 grs. Es de tamaño mediano, alas muy anchas y pico y patas pequeños, y de cola relativamente larga. Los adultos son negruzcos por encima y blancos por debajo, con la cabeza gris pálido. El forro alar es negro, las remeras son gris pálido por debajo, barreteado de negro, y la cola cuenta con franjas gris claro y negro, anchas y uniformes. El iris es oscuro y la cera y las patas son gris azulado. Los individuos inmaduros son variables. Son café negruzco por encima. La cabeza y la región inferior varían desde completamente blancos (excepto la coronilla y raya detrás del ojo, que son negruzcas) hasta negruzcos en su mayoría, con algo de listado blanquecino en el abdomen y el forro de las alas, y ocasionalmente con collar nucal rojizo. El iris es amarillento, y la cera y las patas son amarillas. Frecuentemente, estas aves se identifican con mayor facilidad por su forma y comportamiento.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Reproduction ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Su nido consiste en una plataforma delgada hecha de palitos y se encuentra localizado en una horqueta bien alta en el dosel del bosque. Los huevos no han sido descritos aún(?). Se reproducen de marzo a junio.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Trophic Strategy ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Se alimenta de huevos y crías de aves pequeñas, ranas y lagartijas pequeñas e insectos, especialmente avispas y hormigas.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Distribution ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por INBio
Distribucion en Costa Rica: Es una especie residente poco común y local en las zonas boscosas de las bajuras y el piedemonte, a lo largo de ambas vertientes, hasta aproximadamente los 750 m.s.n.m.


Distribucion General: Se encuentra desde el este de México hasta el oeste de Ecuador y el norte de Argentina.

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
INBio, Costa Rica
autor
Luis Humberto Elizondo C.
editor
The Nature Conservancy
site do parceiro
INBio

Leptodon cayanensis ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST

Leptodon cayanensis ye una especie d'ave Accipitriforme de la familia Accipitridae que viven en montes abiertos y montes pantanosos de Centro y Suramérica.

Otros nomes vulgares

Tamién ye conocíu como milano cabeza gris, gavilán cabecigrís, gavilán palomberu, gavilán guacharaquero, aguililla cabecigrís, elanio cabecigrís y bilanu blanquigrís.

Distribución

La so área de distribución estender dende l'este de Méxicu y Trinidá hasta Perú, Chile, Bolivia y el norte d'Arxentina.

Carauterístiques

El bilanu cabecigrís mide de 46 a 53 cm de llargor y pesa ente 410 y 605 g. L'adultu tien la cabeza gris, l'envés negru, el banduyu blancu y la cola negra con dos o tres bandes blanques. El picu ye azul y les pates, curties y grises. Les nales tienen les plumes cobertoras negres y les remeres reticulaes y barreadas de blancu.

El neñones tienen dos fases de coloración. La fase clara ye similar al adultu, pero cola cabeza y el pescuezu blancos, una "mázcara" y una corona negres, picu negru y pates marielles. Na fase escura, la cabeza, el pescuezu y l'envés son coritos, la parte inferior amarellentada con franxes escures. Pon unu o dos güevos blancos, purpúreos nun estremu y enllordiaos de castañal. El nial, construyíu na copa d'un árbol, ta fechu de ramines y tapizáu con yerba.

Hestoria natural

El bilanu cabecigrís aliméntase principalmente de reptiles, pero tamién come xaronca y inseutos grandes. De normal pósase nun llugar alto y esteno dende onde s'ablaya sobre la so presa. El so cantar ye un débil "kiou". El so vuelu ye lentu, combina planeos con bater de nales.

==Subespecies conocen dos subespecies de Leptodon cayanensis:[1]

Referencies

Enllaces esternos

Protonotaria-citrea-002 edit.jpg Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Leptodon cayanensis: Brief Summary ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST
Leptodon cayanensis

Leptodon cayanensis ye una especie d'ave Accipitriforme de la familia Accipitridae que viven en montes abiertos y montes pantanosos de Centro y Suramérica.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Boz başlı çalağan ( Azerbaijano )

fornecido por wikipedia AZ

Boz başlı çalağan (lat. Leptodon cayanensis) - leptodon cinsinə aid heyvan növü.

Mənbə

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AZ

Boz başlı çalağan: Brief Summary ( Azerbaijano )

fornecido por wikipedia AZ

Boz başlı çalağan (lat. Leptodon cayanensis) - leptodon cinsinə aid heyvan növü.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AZ

Barged penn gris ( Bretã )

fornecido por wikipedia BR

Ar barged penn gris a zo un evn-preizh, Leptodon cayanensis an anv skiantel anezhañ.

Doareoù pennañ

 src=
Ur bargad penn gris.

Boued

Annez

Bevañ a ra al labous en Amerika[1].

Rummatadur

Diouzh an evnoniourien e vez renket ar bargeded en urzhiad Falconiformes, Ciconiiformes pe Accipitriformes.

Liammoù diavaez

Daveennoù

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia BR

Barged penn gris: Brief Summary ( Bretã )

fornecido por wikipedia BR

Ar barged penn gris a zo un evn-preizh, Leptodon cayanensis an anv skiantel anezhañ.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia BR

Milà capgrís ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

El milà capgrís (Leptodon cayanensis) és un ocell rapinyaire de la família dels accipítrids (Accipitridae) que habita boscos, sovint prop de llacs o rius, a l'àrea Neotropical, des d'Oaxaca, Tamaulipas i la Península de Yucatán, cap al sud, per Amèrica Central, Colòmbia, Veneçuela, Trinitat i Guaiana, cap al sud, per l'oest dels Andes fins a Equador i per l'est dels Andes, a través de d'Equador i Brasil fins a Bolívia, Paraguai i nord-est de l'Argentina.

Referències

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Milà capgrís Modifica l'enllaç a Wikidata
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Milà capgrís: Brief Summary ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

El milà capgrís (Leptodon cayanensis) és un ocell rapinyaire de la família dels accipítrids (Accipitridae) que habita boscos, sovint prop de llacs o rius, a l'àrea Neotropical, des d'Oaxaca, Tamaulipas i la Península de Yucatán, cap al sud, per Amèrica Central, Colòmbia, Veneçuela, Trinitat i Guaiana, cap al sud, per l'oest dels Andes fins a Equador i per l'est dels Andes, a través de d'Equador i Brasil fins a Bolívia, Paraguai i nord-est de l'Argentina.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Barcud penllwyd ( Galês )

fornecido por wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Barcud penllwyd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: barcudiaid penllwyd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Leptodon cayanensis; yr enw Saesneg arno yw Grey-headed kite. Mae'n perthyn i deulu'r Eryr (Lladin: Accipitridae) sydd yn urdd y Falconiformes.[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn L. cayanensis, sef enw'r rhywogaeth.[2]

Teulu

Mae'r barcud penllwyd yn perthyn i deulu'r Eryr (Lladin: Accipitridae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Aquila spilogaster Aquila spilogaster Aquila wahlbergi Aquila wahlbergi
Aquila wahlbergi.jpg
Barcud wynepgoch Gampsonyx swainsonii
Gampsonyx swainsonii Pearl Kite.jpg
Eryr Adalbert Aquila adalberti
Aquila adalberti (ad.).jpg
Eryr Bonelli Aquila fasciata
Bonelli's Eagle.jpg
Eryr euraid Aquila chrysaetos
Maakotka (Aquila chrysaetos) by Jarkko Järvinen.jpg
Eryr Gurney Aquila gurneyi
AquilaGurneyiWolf.jpg
Eryr nadroedd Madagasgar Eutriorchis astur
EutriorchisAsturKeulemans.jpg
Eryr rheibus Aquila rapax
2012-tawny-eagle-0.jpg
Eryr rheibus y diffeithwch Aquila nipalensis
Steppe Eagle Portrait.jpg
Eryr ymerodrol Aquila heliaca
Eastern Imperial Eagle cr.jpg
Fwltur yr Aifft Neophron percnopterus
Egyptian vulture.jpg
Diwedd y rhestr a gynhyrchwyd yn otomatig o Wicidata.

Gweler hefyd

Cyfeiriadau

  1. Gwefan Cymdeithas Edward Llwyd; adalwyd 30 Medi 2016.
  2. Gwefan Avibase; adalwyd 3 Hydref 2016.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CY

Barcud penllwyd: Brief Summary ( Galês )

fornecido por wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Barcud penllwyd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: barcudiaid penllwyd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Leptodon cayanensis; yr enw Saesneg arno yw Grey-headed kite. Mae'n perthyn i deulu'r Eryr (Lladin: Accipitridae) sydd yn urdd y Falconiformes.

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn L. cayanensis, sef enw'r rhywogaeth.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CY

Gray-headed kite ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

The gray-headed kite (Leptodon cayanensis) is a raptor found in open woodland and swamp forests. It shares the genus Leptodon with the extremely rare white-collared kite. It breeds from eastern Mexico and Trinidad south to Peru, Bolivia, Brazil and northern Argentina.

Description

The gray-headed kite is 46–53 cm in length and weighs 410-605 g. The adult has a grey head, black upperparts, white underparts, and a black tail with two or three white bars. The bill is blue and the legs grey. The flight is a deliberate flap-flap-glide.

Immature birds have three colour morphs; the light phase is similar to the adult, but has a white head and neck, with a black crown and eyestripe, black bill and yellow legs, closely resembling the Black and White Hawk-eagle (Spizaetus melanoleucus). The rufous phase has a reddish neck with a white throat, black malar stripes and a black, long crest closely resembling the adult Ornate Hawk-eagle (Spizaetus ornatus). The dark phase has a blackish head, neck and upper parts, and dark-streaked buff underparts. The sophistication in the mimicry of these juveniles is remarkable and has only been described a few times. [3]

Ecology

The gray-headed kite feeds mainly on reptiles such as arboreal geckos, other lizards and snakes, but also takes frogs, molluscs and large insects (including larvae and combs of hornets, wasps and bees). It also feeds on eggs, young or injured birds.[4] It usually sits on an open high perch from which it swoops on its prey. The call is a mewling keow. The nest is made of sticks lined with grass and is built high in a tree. The clutch is one or two white eggs, purplish at one end and spotted brown.

References

  1. ^ BirdLife International (2020). "Leptodon cayanensis". IUCN Red List of Threatened Species. 2020: e.T22694967A168671612. doi:10.2305/IUCN.UK.2020-3.RLTS.T22694967A168671612.en. Retrieved 12 November 2021.
  2. ^ Gill F, D Donsker & P Rasmussen (Eds). 2020. IOC World Bird List (v10.2). doi : 10.14344/IOC.ML.10.2.
  3. ^ Menq, Willian (2013). "Mimicry in Birds of Prey" (PDF). whitehawkbirding.com.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (link)
  4. ^ Ferguson-Lees, J. & Christie, D.A. & Franklin, K. & Mead, D. & Burton, P.. (2001). Raptors of the world. Helm Identification Guides.
Immature, light morph in Pantanal, Brazil
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Gray-headed kite: Brief Summary ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

The gray-headed kite (Leptodon cayanensis) is a raptor found in open woodland and swamp forests. It shares the genus Leptodon with the extremely rare white-collared kite. It breeds from eastern Mexico and Trinidad south to Peru, Bolivia, Brazil and northern Argentina.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Grizkapa milvo ( Esperanto )

fornecido por wikipedia EO

La Grizkapa milvo aŭ laŭ la latina scienca nomo Kajena milvo, Leptodon cayanensis, estas rabobirdo de la familio de Akcipitredoj, kiu inkludas ankaŭ multajn aliajn tagajn rabobirdojn kiaj milvoj, agloj kaj cirkuoj. Ili loĝas en malfermaj arbaroj kaj marĉarbaroj. Ĝi kunhavas saman genron Leptodon kun la tre rara Blankakola milvo. Ĝi reproduktiĝas el orienta Meksiko kaj Trinidado suden al Peruo, Bolivio, Brazilo kaj norda Argentino.

Aspekto

La Grizkapa milvo estas 46–53 cm longa kaj pezas 410-605 g. Plenkreskulo havas grizan kapon (kio nomigas la specion), nigrajn suprajn partojn, blankajn subajn partojn, kaj nigran voston kun du aŭ tri blankaj bendoj. La beko estas blueca kaj la kruroj grizaj. La flugmaniero estas intenca glitado flap-flap.

Nematuruloj havas du kolormorfojn; la hela fazo estas simila al plenkreskulo, sed havas blankajn kapon kaj kolon, kun nigraj krono kaj okulstrio, nigra beko kaj flavaj kruroj. La malhela fazo havas nigrecajn kapon, kolon kaj suprajn partojn, kaj malhelstriecajn sablokolorajn subajn partojn.

Kutimoj

La nesto estas farata el bastoneteroj kovrataj el herberoj kaj estas konstruata alte en arbo. La ino demetas 1 aŭ 2 blankajn ovojn, kiuj estas purpurecaj je unu pinto kaj makulecbrunaj.

La Grizkapa milvo manĝas ĉefe reptiliojn, sed ankaŭ ranojn kaj grandajn insektojn. Ĝi kutime sidas sur malferma alta ripozejo el kiu ĝi gvatas predon. La alvoko estas miaŭa kiŭ.

Subspecioj

Oni konas du subspeciojn de Leptodon cayanensis:[1]

Referencoj

  1. Clements, J. F. 2007. The Clements Checklist of Birds of the World, 6th Edition. Cornell University Press. Elŝutebla el Laboratorio Cornell de Ornitologio
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EO

Grizkapa milvo: Brief Summary ( Esperanto )

fornecido por wikipedia EO

La Grizkapa milvo aŭ laŭ la latina scienca nomo Kajena milvo, Leptodon cayanensis, estas rabobirdo de la familio de Akcipitredoj, kiu inkludas ankaŭ multajn aliajn tagajn rabobirdojn kiaj milvoj, agloj kaj cirkuoj. Ili loĝas en malfermaj arbaroj kaj marĉarbaroj. Ĝi kunhavas saman genron Leptodon kun la tre rara Blankakola milvo. Ĝi reproduktiĝas el orienta Meksiko kaj Trinidado suden al Peruo, Bolivio, Brazilo kaj norda Argentino.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EO

Leptodon cayanensis ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

El milano cabecigrís (Leptodon cayanensis) es una especie de ave Accipitriforme de la familia Accipitridae que viven en bosques abiertos y bosques pantanosos de Centro y Sudamérica.

Otros nombres vulgares

También es conocido como milano cabeza gris, gavilán cabecigrís, gavilán palomero, gavilán guacharaquero, aguililla cabecigrís, elanio cabecigrís y milano blanquigrís.

Distribución

Su área de distribución se extiende desde el este de México y Trinidad hasta Perú, Bolivia y el norte de Argentina.

Características

El milano cabecigrís mide de 46 a 53 cm de longitud y pesa entre 410 y 605 g. El adulto tiene la cabeza gris, el dorso negro, el vientre blanco y la cola negra con dos o tres bandas blancas. El pico es azul y las patas, cortas y grises. Las alas tienen las plumas cobertoras negras y las remeras reticuladas y barreadas de blanco.

Los inmaduros tienen tres fases de coloración. La fase clara es similar al adulto, pero con la cabeza y el cuello blancos, una "máscara" y una corona negras, pico negro y patas amarillas. En la fase rufa, la parte posterior del cuello es rojizo, la garganta es blanca, tiene una larga cresta negra, bigotes negros y la espalda de color marrón. En la fase oscura, la cabeza, el cuello y el dorso son negruzcos, la parte inferior amarillenta con franjas oscuras. Tanto en la fase clara como en la rufa, los juveniles están imitando[1]​ con gran detalle el plumaje de dos especies diferentes de aguililla muy diferentes entre sí, el aguililla blanquinegra (Spizaetus melanoleucus) y el aguililla ornada (Spizaetus ornatus) Pone uno o dos huevos blancos, purpúreos en un extremo y manchados de castaño. El nido, construido en la copa de un árbol, está hecho de ramitas y tapizado con hierba.

Historia natural

El milano cabecigrís se alimenta principalmente de reptiles, pero también come ranas e insectos grandes. Normalmente se posa en un lugar alto y despejado desde donde se abate sobre su presa. Su canto es un débil "kiou". Su vuelo es lento, combina planeos con batir de alas.

Subespecies

Se conocen dos subespecies de Leptodon cayanensis:[2]

Referencias

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Leptodon cayanensis: Brief Summary ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

El milano cabecigrís (Leptodon cayanensis) es una especie de ave Accipitriforme de la familia Accipitridae que viven en bosques abiertos y bosques pantanosos de Centro y Sudamérica.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Leptodon cayanensis ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Leptodon cayanensis Leptodon generoko animalia da. Hegaztien barruko Accipitridae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

  1. (Ingelesez)BirdLife International (2012) Species factsheet. www.birdlife.org webgunetitik jaitsia 2012/05/07an
  2. (Ingelesez) IOC Master List

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Leptodon cayanensis: Brief Summary ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Leptodon cayanensis Leptodon generoko animalia da. Hegaztien barruko Accipitridae familian sailkatua dago.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Jokihaukka ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI


Jokihaukka (Leptodon cayanensis) on haukkojen heimoon kuuluva lintu. Sen levinneisyysaluetta ovat Etelä-Amerikassa Argentiina, Belize, Bolivia, Brasilia, Colombia, Costa Rica, Ecuador, El Salvador, Ranskan Guyana, Guatemala, Guayana, Honduras, Meksiko, Nicaragua, Panama, Paraguay, Peru, Suriname, Trinidad ja Tobago ja Venezuela.[1]

Linnun kanta on levinneisyysalueellaan pienenemässä.[1]

Linnun paino on 474 grammaa.[3]

Lähteet

  1. a b c BirdLife: Leptodon cayanensis IUCN Red List of Threatened Species. Version ver 3.1. 2013. International Union for Conservation of Nature, IUCN, Iucnredlist.org. Viitattu 4.11.2016. (englanniksi)
  2. Integrated Taxonomic Information System (ITIS): Leptodon cayanensis (TSN 175447) itis.gov. Viitattu 4.11.2016. (englanniksi)
  3. Birdlife.org viitattu 4.11.2016 (englanniksi)
Tämä lintuihin liittyvä artikkeli on tynkä. Voit auttaa Wikipediaa laajentamalla artikkelia.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Jokihaukka: Brief Summary ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI


Jokihaukka (Leptodon cayanensis) on haukkojen heimoon kuuluva lintu. Sen levinneisyysaluetta ovat Etelä-Amerikassa Argentiina, Belize, Bolivia, Brasilia, Colombia, Costa Rica, Ecuador, El Salvador, Ranskan Guyana, Guatemala, Guayana, Honduras, Meksiko, Nicaragua, Panama, Paraguay, Peru, Suriname, Trinidad ja Tobago ja Venezuela.

Linnun kanta on levinneisyysalueellaan pienenemässä.

Linnun paino on 474 grammaa.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Bec-en-croc de Cayenne ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Leptodon cayanensis

Le Bec-en-croc de Cayenne (Leptodon cayanensis), anciennement connu sous le nom de Milan de Cayenne, est une espèce de rapaces de la famille des Accipitridae.

Description

Leptodon cayanensis.jpg

Il mesure 46 à 53 cm de longueur et pèse 410 à 605 g. L'adulte a une tête grise, le dos noir, le ventre blanc et une queue noire avec deux ou trois barres blanches. Le bec est bleu et les pattes grises. Le vol est un vol battu-glissé.

Les immatures de l'espèce peuvent être de différents morphes :

  • une couleur dans l'ensemble noir avec des bandes grises sur la queue.
  • les ailes marrons foncés avec le reste du corps blanc.
  • les ailes légèrement striées sur un ton noir, une teinte rousse et la présence d'un huppe.

Ces différents plumages chez les jeunes individus pourraient respectivement s'expliquer par un mimétisme avec l'Aigle tyran (Spizaetus tyrannus), l'Aigle noir et blanc (Spizaetus melanoleucus) et enfin l'Aigle orné (Spizaetus ornatus)[1]. Ces trois spizaètes sont des rapaces redoutés dans le lieu de répartitions du Bec-en-croc de Cayenne.

Mode de vie

Il se nourrit principalement de reptiles, mais attrape aussi des grenouilles et des gros insectes. Il se tient normalement au sommet d'un piquet duquel il fonce sur sa proie. L'appel est un miaulant Keow.

Reproduction

Le nid, fait de branches et bordé d'herbes, est construit au sommet d'un arbre. La couvée est de un ou deux œufs blancs, violacés à une extrémité et tachetés de brun.

Répartition

On le trouve de l'est du Mexique et de Trinité au sud jusqu'au Pérou, Bolivie, Brésil et nord de l'Argentine.

Habitat

On le trouve dans les savanes boisées et les forêts marécageuses.

Sous-espèces

D'après Alan P. Peterson, cette espèce est constituée des deux sous-espèces suivantes :

  • Leptodon cayanensis cayanensis (Latham) 1790
  • Leptodon cayanensis monachus (Vieillot) 1817

Notes et références

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Bec-en-croc de Cayenne: Brief Summary ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Leptodon cayanensis

Le Bec-en-croc de Cayenne (Leptodon cayanensis), anciennement connu sous le nom de Milan de Cayenne, est une espèce de rapaces de la famille des Accipitridae.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Leptodon cayanensis ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT

Il nibbio testagrigia (Leptodon cayanensis Latham, 1790) è un rapace della famiglia degli Accipitridi[2].

Descrizione

Il nibbio testagrigia misura 46–54 cm di lunghezza e pesa 410-605 g. Possiede ali e coda lunga e, nell'adulto, la colorazione grigia della testa risalta nettamente su quella bianca di addome e petto, così come quella nera del dorso. La coda, nera, presenta tre larghe fasce bianche, la più prossimale delle quali di ampiezza inferiore e parzialmente nascosta dalle piume del ventre. Le zampe sono robuste e color grigio-bluastro, lo stesso colore della pelle nuda attorno alle narici, mentre il becco è blu. Gli esemplari giovani hanno un piumaggio diverso e possono presentarsi in due forme distinte, quella chiara e quella scura. La forma chiara è simile all'adulto, ma ha testa e collo bianchi, con vertice e stria oculare neri, becco nero e zampe gialle. La forma scura ha testa, collo e regione dorsale di colore nerastro, e regione ventrale color camoscio listata da strisce scure.

Distribuzione e habitat

Il nibbio testagrigia è una specie a distribuzione neotropicale ed è presente dal Messico fino al Paraguay e al nord dell'Argentina[3]. In Brasile è presente ovunque vi siano aree boschive, ma al di fuori dell'Amazzonia è considerato poco comune[4].

Questo nibbio vive in boschi e foreste aperte, foreste rivierasche, foreste secche e cerrado, e solo raramente viene avvistato in zone dalla vegetazione più aperta. Si aggira nelle foreste ed è in grado di volare a grande altezza. Nonostante le dimensioni, si sposta con facilità attraverso la fitta vegetazione ed è difficile da individuare. Nel volo planato si pone controvento e sbatte soltanto la punta delle ali, mantenendo fermo il resto. Le ali, viste dal basso, sono nere, con le penne listate di grigio chiaro.

Biologia

Alimentazione

La dieta di questa specie è varia, essendo costituita da larve di insetti e insetti adulti come vespe, formiche, coleotteri e cavallette, oltre che da uova di uccelli e piccoli invertebrati, come molluschi[4]. Inoltre può catturare con rapidità insetti in volo e persino serpenti e piccole lucertole[3].

Riproduzione

La maggior parte delle informazioni relative alla riproduzione in questa specie derivano dagli studi effettuati da Thorstrom (1997) in Guatemala e da Carvalho Filho et al. (2005) in Brasile[4]. Il nido è una struttura costituita da ramoscelli posta su un albero. Depone 1-2 uova bianche macchiate di marrone, grandi in media 53,1 × 41,5 mm. Thorstrom e Carvalho Filho et al. hanno osservato in entrambi i casi i genitori incubare le uova, e fornire successivamente cibo ai pulcini. Nei tre nidi studiati da Carvalho Filho et al. nello stato di Minas Gerais, la costruzione del nido ebbe inizio nel mese di settembre, la cova si protrasse per metà del mese di ottobre e i piccoli si ricoprirono interamente di piume nel novembre/dicembre dello stesso anno[4].

Tassonomia

Attualmente vengono riconosciute 2 sottospecie di nibbio testagrigia[2]:

Il rarissimo nibbio dal collare bianco, L. forbesi, era considerato in passato una forma di L. cayanensis dal piumaggio aberrante, ma è stato riconosciuto come specie a parte da Teixiera et al. (1987)[4].

Note

  1. ^ (EN) BirdLife International 2012, Leptodon cayanensis, su IUCN Red List of Threatened Species, Versione 2020.2, IUCN, 2020.
  2. ^ a b (EN) Gill F. and Donsker D. (eds), Family Accipitridae, in IOC World Bird Names (ver 9.2), International Ornithologists’ Union, 2019. URL consultato il 12 giugno 2014.
  3. ^ a b James Ferguson-Lees and David A. Christie. Illustrated by Kim Franklin, David Mead, and Philip Burton, Raptors of the World, Houghton Mifflin, 2001, ISBN 978-0-618-12762-7. URL consultato il 29 maggio 2011.
  4. ^ a b c d e Global Raptor Information Network. Species Account: Gray-headed Kite Leptodon cayanensis (March, 2010).

Bibliografia

  • Richard ffrench, A Guide to the Birds of Trinidad and Tobago, 2nd edition, Comstock Publishing, 1991, ISBN 0-8014-9792-2.
  • Steven L. Hilty, Birds of Venezuela, London, Christopher Helm, 2003, ISBN 0-7136-6418-5.
  • A guide to the birds of Costa Rica by Stiles and Skutch ISBN 0-8014-9600-4.

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Leptodon cayanensis: Brief Summary ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT

Il nibbio testagrigia (Leptodon cayanensis Latham, 1790) è un rapace della famiglia degli Accipitridi.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Grijskopwouw ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

Vogels

De grijskopwouw (Leptodon cayanensis) is een vogel uit de familie van de havikachtigen (Accipitridae).

Verspreiding en leefgebied

Deze soort komt voor van het oostelijke deel van Centraal-Mexico tot noordelijk Argentinië en telt 2 ondersoorten:

Externe link

Bronnen, noten en/of referenties
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Grijskopwouw: Brief Summary ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

De grijskopwouw (Leptodon cayanensis) is een vogel uit de familie van de havikachtigen (Accipitridae).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Leptodon szarogłowy ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL

Leptodon szarogłowy (Leptodon cayanensis) – gatunek ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych, żyjącego w niezbyt gęstych lasach, w pobliżu terenów podmokłych w Ameryce Środkowej i Ameryce Południowej. Przeciętny leptodon szarogłowy ma 46-53 cm długości i waży 410-605 g. Dorosły osobnik posiada szarą głowę, czarny grzbiet i ogon oraz biały brzuch. Jego dziób ma barwę niebieską, a nogi są szare. Jego pożywienie stanowią głównie gady i płazy oraz duże insekty[3].

Przypisy

  1. Leptodon cayanensis, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Leptodon cayanensis. Czerwona księga gatunków zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
  3. Richard Ffrench: A Guide to the Birds of Trinidad and Tobago. Comstock Pub. Associates, 1991. ISBN 978-0-8014-9792-6.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Leptodon szarogłowy: Brief Summary ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL

Leptodon szarogłowy (Leptodon cayanensis) – gatunek ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych, żyjącego w niezbyt gęstych lasach, w pobliżu terenów podmokłych w Ameryce Środkowej i Ameryce Południowej. Przeciętny leptodon szarogłowy ma 46-53 cm długości i waży 410-605 g. Dorosły osobnik posiada szarą głowę, czarny grzbiet i ogon oraz biały brzuch. Jego dziób ma barwę niebieską, a nogi są szare. Jego pożywienie stanowią głównie gady i płazy oraz duże insekty.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Gavião-gato ( Português )

fornecido por wikipedia PT

O gavião-gato (Leptodon cayanensis), também conhecido como gavião-de-cabeça-cinza, é uma ave accipitriforme segundo a União Ornitológica Internacional[2] da família Accipitridae.

Características

Mede de 46 a 54 cm de comprimento. Possui asas e cauda longa, no adulto, a cabeça cinza destaca-se da barriga e peito brancos, bem como das costas negras. A cauda, negra, possui três largas faixas brancas, sendo a mais interna menor e parcialmente escondida pelas penas do ventre. As pernas são poderosas e cinza azuladas, mesma cor da pele nua das narinas. O juvenil possui uma plumagem diferente. O alto da cabeça é escuro, com a cabeça, pescoço e barriga brancos. O dorso, embora negro como no adulto, não é uniforme e possui áreas mais claras. A pele nua ao redor das narinas, da cara e as pernas são amarelas. Nos juvenis podem ocorrer a fase escura e fase clara.

Alimentação

A dieta desse gavião é variada, composta por larvas de insetos e insetos adultos como vespas, formigas, besouros e gafanhotos, além de ovos de aves e pequenos invertebrados, como moluscos (Hilty e Brown 1986). Ainda pode capturar com agilidade insetos em voo e até cobras e pequenos lagartos (Ferguson-Lees e Christie 2001).

Reprodução

A maioria das informações de nidificação dessa espécie são de estudos realizados por Thorstrom (1997) na Guatemala e Carvalho Filho et. al (2005) no Brasil. O ninho é constituído com ramos em árvores. Bota de 1-2 ovos brancos manchados de marrons. Com tamanho médio de 53,1 x 41,5 mm. Thorstrom e Carvalho Filho et al observaram a incubação por ambos os pais, e os autores viram os adultos entregarem o alimento aos filhotes. Carvalho Filho e outros (2005) relataram três ninhos em Minas Gerais, onde a construção do ninho começou em setembro, a incubação em meados de outubro e os jovens ficaram totalmente emplumados em novembro/dezembro do mesmo ano.

Hábitos

Este gavião vive em florestas e matas abertas, matas ribeirinhas, mata seca e cerradões, visto ocasionalmente em áreas de vegetação mais aberta. Voa por dentro da mata, assim como pode sobrevoar a grande altura. Apesar do tamanho, movimenta-se com facilidade pela vegetação e é difícil localizá-lo. Nos voos planados coloca-se contra o vento e bate seguidamente a ponta das asas, mantendo parado o restante. As asas, por baixo, são negras, com as penas listradas de cinza claro.

Distribuição Geográfica

O gavião-de-cabeça-cinza possui distribuição neotropical, sendo encontrado do México até o Paraguai e norte da Argentina (Ferguson-Lees e Christie 2001). No Brasil distribui-se em todo o território em regiões florestadas, e fora da Amazônia é considerado pouco comum (Sick 1997).

Referências

  1. «IUCN red list Leptodon cayanensis». Lista vermelha da IUCN. Consultado em 24 de março de 2022
  2. «Raptors». IOC World Bird List (em inglês). Consultado em 13 de Outubro de 2010
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Gavião-gato: Brief Summary ( Português )

fornecido por wikipedia PT

O gavião-gato (Leptodon cayanensis), também conhecido como gavião-de-cabeça-cinza, é uma ave accipitriforme segundo a União Ornitológica Internacional da família Accipitridae.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Gråhuvad glada ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Gråhuvad glada[2] (Leptodon cayanensis) är en amerikansk fågel i familjen hökartade rovfåglar inom ordningen hökfåglar.[3]

Utbredning och systematik

Gråhuvad glada delas in i två underarter:[3]

Status

Värdspopulationen uppskattas till under 50.000 par och den minskar i antal, dock inte tillräckligt kraftigt för att den ska betraktas som hotad. IUCN kategoriserar därför arten som livskraftig.[1]

Namn

Fågeln har på svenska även kallats gråhuvad gökfalk.

Referenser

  1. ^ [a b] Birdlife International 2012 Leptodon cayanensis Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-02-01.
  2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2017) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2017-08-14
  3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2017) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2017 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2017-08-11

Externa länkar

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Gråhuvad glada: Brief Summary ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Gråhuvad glada (Leptodon cayanensis) är en amerikansk fågel i familjen hökartade rovfåglar inom ordningen hökfåglar.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Gri başlı çaylak ( Turco )

fornecido por wikipedia TR

Gri başlı çaylak (Leptodon cayanensis), atmacagiller (Accipitridae) familyasından yırtıcı bir kuş türü.

Yuva çim ile kaplı çubuklarla yapılır ve yüksek bir ağacın içinde inşa edilmiştir. 46–53 cm uzunluğunda ve 410-605 gram ağırlığındadır. Genellikle sürüngenle beslenirler. Kurbağa ve büyük böceklerle de beslenebilirler.

Kaynakça

  • BirdLife International (2004). Leptodon cayanensis. Tehlike altında olan türlerin 2006 IUCN Kırmızı Listesisi. IUCN 2006. 11 Mayıs 2006 tarihinde alınmıştır. Database entry includes justification for why this species is of least concern
  • ffrench, Richard (1991). A Guide to the Birds of Trinidad and Tobago (2nd edition bas.). Comstock Publishing. ISBN 0-8014-9792-2.KB1 bakım: Fazladan yazı (link)
  • Hilty, Steven L (2003). Birds of Venezuela. London: Christopher Helm. ISBN 0-7136-6418-5.
  • A guide to the birds of Costa Rica by Stiles and Skutch ISBN 0-8014-9600-4
Stub icon Gündüz yırtıcı kuşları ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia yazarları ve editörleri
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia TR

Gri başlı çaylak: Brief Summary ( Turco )

fornecido por wikipedia TR

Gri başlı çaylak (Leptodon cayanensis), atmacagiller (Accipitridae) familyasından yırtıcı bir kuş türü.

Yuva çim ile kaplı çubuklarla yapılır ve yüksek bir ağacın içinde inşa edilmiştir. 46–53 cm uzunluğunda ve 410-605 gram ağırlığındadır. Genellikle sürüngenle beslenirler. Kurbağa ve büyük böceklerle de beslenebilirler.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia yazarları ve editörleri
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia TR

Leptodon cayanensis ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Leptodon cayanensis là một loài chim trong họ Accipitridae.[1]

Chú thích

  1. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson (2012). “The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.7.”. Truy cập ngày 19 tháng 12 năm 2012.

Tham khảo


Hình tượng sơ khai Bài viết Bộ Ưng này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Leptodon cayanensis: Brief Summary ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Leptodon cayanensis là một loài chim trong họ Accipitridae.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI