dcsimg

Trogony ( Polish )

provided by wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Trogony[3]rząd (Trogoniformes) oraz rodzina (Trogonidae) ptaków z podgromady Neornithes.

Zasięg występowania

Rząd obejmuje gatunki zamieszkujące Amerykę od południowej Arizony po północną Argentynę[4], podzwrotnikową strefę Afryki oraz krainę orientalną od Indii po Filipiny i Sumatrę[5]. Zasięg gatunków azjatyckich rozciąga się od zachodnich Indii do płd.-wsch. Chin, kontynentalnej części płd.-wsch. Azji i indonezyjskich wysp[4].

Morfologia

Trogony osiągają długość ciała około 23–38 cm. Ozdobny ogon kwezala herbowego, który tworzą pokrywy nadogonowe, dorasta do 60 cm długości. Ptaki z rodziny Trogonidae posiadają krótkie, grube nogi oraz krótkie, zaokrąglone skrzydła, które w połączeniu z długimi ogonami zapewniają zwrotność w locie. Dzioby są grube, często piłkowane. Trogony posiadają dwa palce skierowane do przodu i dwa do tyłu. Wizualnie ich układ podobny jest do papug (u których występuje zygodaktylia), jednak do przodu skierowane są inne palce – trzeci i czwarty[4] (w j. angielskim taki układ palców nazywa się heterodactyly).

Upierzenie jest miękkie i gęste. Dymorfizm płciowy zwykle przejawia się jedynie w nasyceniu barw, które jest mniejsze u samic; mogą one również różnić się deseniem na zewnętrznych sterówkach. Niekiedy jaskrawozielony lub niebieski połysk piór samców u samic zastąpiony jest barwą brązową, brązowoszarą lub grafitową. Dwadzieścia pięć gatunków amerykańskich z wierzchu ma pióra zielone, niebieskie, brązowe lub fioletowe, zaś na brzuchu silnie kontrastujące czerwone, różowe, pomarańczowe lub żółte upierzenie. Trzy gatunki afrykańskie z rodzaju Apaloderma są niezwykle podobne do gatunków amerykańskich, różnią się jaskrawo ubarwionymi plamami nagiej skóry ulokowanymi z przodu głowy. U gatunków z rodzaju Harpactes nie występują barwy metaliczne; za to u obu płci są obecne plamy nagiej skóry wokół oczu[4].

Ekologia

Środowiskiem życia trogonów są lasy i zadrzewienia, także te wtórne, od poziomu morza do wysokości ponad 3000 n.p.m. Nadzwyczaj różnorodne siedliska zasiedla trogon obrożny – są to zarówno wilgotne lasy Kostaryki, jak i chłodne, dębowo-sosnowe lasy południowego zachodu USA do wysokości 2500 m n.p.m. W Afryce trzy gatunki zasiedlają wilgotną strefę równikową. Najpospolitszy jest tam afrotrogon zielony, żyjący w lasach, zarówno nizinnych, jak i tych leżących w okolicach 3300 m n.p.m. Na jego zasięg częściowo nachodzi zasięg afrotrogona prążkowanego, który jednak sięga do jedynie 1600 m n.p.m. W Azji Indonezja i Malezja są najbogatsze w gatunki. Do gatunków o obszerniejszym zasięgu należy sędzioł zielonkawy[4].

Trogony żywią się głównie owocami i bezkręgowcami, w tym pająkami. Połykają także owoce o dużych pestkach, jak awokado. Pestka zostaje zwrócona. Ptaki zbierają również zwierzęta z liści i gałęzi. Preferują duże owady, jak prostoskrzydłe i gąsienice motyli, ale większe gatunki niekiedy łapią kręgowce, np. jaszczurki i płazy. Pokarm zwierzęcy zyskuje na znaczeniu podczas okresu lęgowego[4].

Zarówno samce, jak i samice wydają głosy terytorialne i te wabiące partnerów. Gniazdo przeważnie znajduje się w naturalnym zagłębieniu, opuszczonej dziupli dzięcioła lub nowej dziupli, wydłubanej w próchniejącym drewnie. Kilka gatunków tropikalnych drąży dziuple w termitierach. W zniesieniu 2–4 jaja, o skorupce barwy płowej, białawej lub niebieskiej – jak u ptaków z rodzaju Pharomachrus i kwezala ciemnego. Inkubacja trwa 17–19 dni. Wysiadują oba ptaki z pary, również oboje rodzice opiekują się młodymi, które pozostają w gnieździe 17–28 dni i mogą pozostawać niesamodzielne jeszcze przez kilka miesięcy po wykluciu[4].

Systematyka

Nie jest pewne, w jakim stopniu trogony są spokrewnione z pozostałymi rzędami ptaków nowoczesnych. Zasugerowano, że cały rząd trogonów powinien zostać włączony do rzędu kraskowych[6]. Do rodziny należą następujące rodzaje[3]:

Przypisy

  1. Trogoniformes, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Trogonidae, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.) [dostęp 2015-06-125]
  3. a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Trogonidae Lesson, 1828 - trogony - Trogons (wersja: 2015-09-05). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2016-11-15].
  4. a b c d e f g Sheri L. Williamson & P. R. Colston: Trogonidae. W: Ptaki. Wszystkie rodziny świata. Buchmann, 2010, s. 362–363. ISBN 978-83-7670-263-6.
  5. F. Gill, D. Donsker (red.): Mousebirds, trogons & Cuckoo Roller (ang.). IOC World Bird List: Version 6.4. [dostęp 2016-11-15].
  6. U.S. Johansson, P.G.P. Ericson. Molecular support for a sister group relationship between Pici and Galbulae (Piciformes sensu Wetmore 1960). „Journal of Avian Biology”. 34. s. 185–197 (ang.).
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Trogony: Brief Summary ( Polish )

provided by wikipedia POL

Trogony – rząd (Trogoniformes) oraz rodzina (Trogonidae) ptaków z podgromady Neornithes.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL