Yakamarlar (lat. Galbulidae) — ağacdələnkimilər dəstəsinə aid heyvan fəsiləsi.
Vikianbarda Yakamarlar ilə əlaqəli mediafayllar var.
Yakamarlar (lat. Galbulidae) — ağacdələnkimilər dəstəsinə aid heyvan fəsiləsi.
Ar jakamared(Daveoù a vank) eo an evned a ya d'ober ar c'herentiad Galbulidae, termenet e 1825 gant al loenoniour iwerzhonat Nicholas Aylward Vigors (1785-1840).
Diouzh Doare 6.2 an IOC World Bird List[1] ez a pemp genad d'ober ar c'herentiad :
O c'havout a reer e Kreizamerika, Mec'hiko ha Suamerika.
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Ar jakamared(Daveoù a vank) eo an evned a ya d'ober ar c'herentiad Galbulidae, termenet e 1825 gant al loenoniour iwerzhonat Nicholas Aylward Vigors (1785-1840).
Diouzh Doare 6.2 an IOC World Bird List ez a pemp genad d'ober ar c'herentiad :
Els jacamars formen la família dels galbúlids (Galbulidae). Són aus que viuen a zones tropicals d'Amèrica del Sud i Central fins a Mèxic. La família pertany a l'ordre dels Piciformes i conté cinc gèneres i 18 espècies. La família està estretament relacionada amb la dels bucònids, una altra família neotropical. Alguns autors han separat aquestes dues famílies en un ordre diferent: els Galbuliformes.[1] Habiten principalment boscos de terres baixes i selves.
Són aus insectívores, caçant una gran varietat de d'insectes (molts d'ells estan especialitzats en papallones i arnes) que agafen al vol. Les aus romanen a una perxa favorable i surtin cap a la presa quan està prop. Només Jacamerops aureus es comporta de manera diferent i troba el seu aliment furgant entre les fulles, en les quals, de vegades agafa sargantanes i aranyes.
No s'ha estudiat en profunditat la cria d'aquests ocells. En general es pensa que són monògams, encara que algunes espècies es creu que de vegades alguns adults cooperen en la cria, compartint funcions. Els nius se situen en forats, ja sigui a terra o en monticles de tèrmits arbòries. Algunes espècies poden fer el niu en talussos a la vora dels rius (o modernament a les carreteres)i si no disposen d'aquests indrets, a terra, sota les arrels d'arbres caiguts. Els jacamars que nien en talussos, de vegades constitueixen colònies de cria. La posta és d'1-4 ous, amb una major freqüència de 2-4. Tots dos pares participen en la incubació. Poc se sap sobre el període d'incubació de la majoria de les espècies, tot i que té una durada de 19-26 dies a Galbula ruficauda. Els pollets neixen amb plomes, cas únic entre els piciformes.
Aquesta família s'ha classificat en 5 gèneres amb 18 espècies:[2]
Els jacamars formen la família dels galbúlids (Galbulidae). Són aus que viuen a zones tropicals d'Amèrica del Sud i Central fins a Mèxic. La família pertany a l'ordre dels Piciformes i conté cinc gèneres i 18 espècies. La família està estretament relacionada amb la dels bucònids, una altra família neotropical. Alguns autors han separat aquestes dues famílies en un ordre diferent: els Galbuliformes. Habiten principalment boscos de terres baixes i selves.
Glansfugle også kaldet jacamarer (Galbulidae) er en familie af fugle.
Familie Glansfugle Galbulidae
Die Glanzvögel (Galbulidae) sind eine Familie der Spechtvögel mit 18 Arten in fünf Gattungen.
Glanzvögel sind kompakt gebaut und haben einen eisvogelartigen Kopf mit einem geraden, sehr langen Schnabel. Damit erinnern sie an einen großen Kolibri. Die Schwanzfedern sind bei den meisten Arten fächerartig angeordnet, bei manchen aber auch übereinander zusammengelegt, wobei die zwei mittleren Federn über die äußeren hervorragen. Die zweiten und dritten Zehen ihrer kleinen Füße sind teilweise miteinander verwachsen, sie dienen beim Bau der Nisthöhle als Grabwerkzeuge. Das Gefieder ist goldgrün und smaragdgrün glänzend, die Schwungfedern sind dunkel und die Brust und der Bauch von rosa bis rotbraun gefärbt. Der unbefiederte Ring um die Augen (der auch bei den Faulvögeln vorhanden ist) hat eine schmale Verbindung zum Schnabel. In sitzender Haltung schieben die Vögel ihre Brust weit vor und heben den Kopf leicht an. Die ersten Federn an der Stirn stehen hoch und liegen nicht an, an der Kehle ist ein kleiner Bart vorhanden. Die Körperlänge beträgt 15 bis 30 cm, ihr Gewicht 15 bis 25 Gramm.
Alle Glanzvögel sind Einzelgänger und leben an Waldrändern, nur in der Fortpflanzungszeit kommen sie zusammen. Sie sonnen sich oft stundenlang auf den oberen Ästen eines Baumes. Ihr Gesang besteht aus einem lauten Ton, der mehrfach hintereinander wiederholt wird, er wird als unheimlich und traurig beschrieben.
Die Vögel halten am Rande von Gewässern Ausschau nach Insekten wie Schmetterlingen, Bienen und geflügelten (männlichen) Ameisen um sich dann von der Warte fallen zu lassen und die Beute in der Luft zu fangen. Einige Arten haben sich besonders auf die Schmetterlinge der Gattung Morpho spezialisiert. Die harten Flügel der Beute werden durch Schlagen gegen einen Ast entfernt. Der Boden unter dem Beobachtungsposten ist oft mit Schmetterlingsflügeln übersät.
Die Nisthöhle wird in Uferböschungen oder die Bauten von Termiten gegraben. Vom Eingang führt eine längere Röhre direkt zur Brutkammer, in die das Weibchen zwei bis vier Eier legt. Diese werden etwa drei Wochen lang bebrütet. In der Nacht sucht das Männchen einen Schlafplatz auf, während das Weibchen in der Kammer bleibt. Die Jungen haben beim Schlüpfen schon ein Daunenkleid, sie verlassen das Nest nach ca. 25 Tagen. Sie geben als Jungvögel trillernde Laute von sich.
Glanzvögel sind eine rein amerikanische Familie. Sie kommen von Nordost-Argentinien über Uruguay, Paraguay, Bolivien, Westbrasilien, Ecuador, Venezuela, Guayana (etc.) und Mittelamerika bis nach Mexiko vor. Sie bewohnen Waldränder, Bergland und sogar Savannen. Dichten Regenwald, Grassteppen und Hochgebirge meiden sie.
Glanzvögel haben mit den Faulvögeln einige gemeinsame Merkmale, mit den Bartvögeln, Honiganzeigern und Spechten nur wenige. Deshalb bilden sie mit den Faulvögeln eine eigene Unterordnung, die Glanzvogelartigen.
Im Einzelnen zählen zu dieser Familie:
Die Glanzvögel (Galbulidae) sind eine Familie der Spechtvögel mit 18 Arten in fünf Gattungen.
The jacamars are a family, Galbulidae, of near passerine birds from tropical South and Central America, extending up to Mexico. The family contains five genera and 18 species. The family is closely related to the puffbirds, another Neotropical family, and the two families are often separated into their own order, Galbuliformes, separate from the Piciformes. They are principally birds of low-altitude woodlands and forests, and particularly of forest edge and canopy.
The placement of the combined puffbird and jacamar lineage was in question, with some bone and muscle features suggesting they may be more closely related to the Coraciiformes. However, analysis of nuclear DNA in a 2003 study placed them as sister group to the rest of the Piciformes, also showing that the groups had developed zygodactyl feet before separating.[1] Per Ericson and colleagues, in analysing genomic DNA, confirmed that puffbirds and jacamars were sister groups and their place in Piciformes.[2]
The jacamars are small to medium-sized perching birds, 14–34 cm (5.5–13.4 in) in length and weighing 17–75 g (0.60–2.65 oz). They are elegant, glossy birds with long bills and tails. In appearance and behaviour they resemble the Old World bee-eaters, as most aerial insectivores tend to have short, wide bills rather than long, thin ones. The legs are short and weak, and the feet are zygodactylic (two forward-pointing toes, two backward-pointing). Their plumage is often bright and highly iridescent, although it is quite dull in a few species. There are minor differences in plumage based on sex, males often having a white patch on the breast.[3]
Jacamars are insectivores, taking a variety of insect prey (many specialize on butterflies and moths) by hawking in the air. Birds sit in favoured perches and sally towards the prey when it is close enough. Only the great jacamar varies from the rest of the family, taking prey by gleaning and occasionally taking small lizards and spiders.[3]
The breeding systems of jacamars have not been studied in depth. They are thought to generally be monogamous, although a few species are thought to engage in cooperative breeding sometimes, with several adults sharing duties. The family nests in holes either in the soil or in arboreal termite mounds. Ground-nesting species usually nest in the banks of rivers (or, more recently, roads), although if these are not available they will nest in the soil held by the roots of fallen trees. Bank-nesting jacamars can sometimes be loosely colonial. Clutch sizes are between one and four eggs, and usually more than one. Both parents participate in incubation. Little is known about the incubation times of most species, but it lasts between 19 and 26 days in the rufous-tailed jacamar. Chicks are born with down feathers, unique among the piciformes.[3]
FAMILY: GALBULIDAE
The jacamars are a family, Galbulidae, of near passerine birds from tropical South and Central America, extending up to Mexico. The family contains five genera and 18 species. The family is closely related to the puffbirds, another Neotropical family, and the two families are often separated into their own order, Galbuliformes, separate from the Piciformes. They are principally birds of low-altitude woodlands and forests, and particularly of forest edge and canopy.
Galbuledoj aŭ jakamaraoj estas familio, science Galbulidae, de preskaŭpaserinaj birdoj el tropika Suda kaj Centrameriko, ĝis Meksiko. La grupo enhavas kvin genrojn kaj 18 speciojn. La familio estas tre rilata al la Bukonedoj, alia tropika familio, kaj ambaŭ familioj estas ofte separataj en sia propra ordo for de la Pegoformaj, kaj anstataŭe oni lokas ilin en la Galbuloformaj. Ili estas ĉefe birdoj de arbaroj de malaltaj altitudoj, kaj ĉefe de arbara aŭ arbarborda foliaro.
La jakamaroj estas malgrandaj aŭ mezgrandaj birdoj inter 14 kaj 34 cm longaj kaj inter 17 kaj 75 g pezaj. Ili estas brilaj elegantaj birdoj kun longaj bekoj kaj vostoj. Laŭ aspekto kaj kutimaro ili montras similecon al la abelmanĝuloj, ĉar plej parto de enaeraj insektomanĝantoj tendencas havi mallongajn larĝajn bekojn anstataŭ longajn maldikajn bekojn. La kruroj estas mallongaj kaj malfortaj, kaj la piedoj estas zigodaktilaj. La plumaro estas ofte brila kaj tre iriza, kvankam ĝi estas tre senkolora en kelkaj specioj. Estas malgrandaj diferencoj en plumaro bazitaj sur sekso, ĉar maskloj ofte havas blankan makulon en brusto.
Jakamaraoj estas insektomanĝantoj, kiu prenas varion de insektoj (multaj specialiĝas en papilioj kaj tineoj) prenitaj dumfluge. Tiuj birdoj kutime ripozas sur favoritaj ripozejoj kaj saltas al la predo kiam ĝi estas sufiĉe proksima. Nur la Granda jakamarao varias el la resto de la familio, ĉar predas per plukado kaj eventuale prenante etajn lacertojn kaj araneojn.
La reproduktado de la jakamaroj ne estis ankoraŭ bone studita. Oni supozas, ke ili estas monogamaj, kvankam oni supozas, ankaŭ ke kelkaj specioj entreprenas kooperativan reproduktadon kie kelkaj plenkreskuloj kunhavas zorgojn. La familio nestumas en truoj ĉu engrunde ĉu en arbaj termitejoj. Grundonestumantaj specioj kutime nestumas en riverbordoj (aŭ pli ĵuse, eĉ bordoj de ŝoseoj), kvankam se tio ne estas disponebla, ili povas nestumi engrunde helpe de radikoj de falitaj arboj. Bordonestumantaj jakamaraoj povas foje formi izolitajn koloniojn. La ovodemetado gamas el 1 al 4 ovoj, kun pli komunaj de 2-4 ovoj. Ambaŭ gepatroj partoprenas en kovado. Oni scias malmulte pri la kovodaŭro de plej parto de specioj, kvankam ĝi daŭras inter 19 kaj 26 tagoj ĉe la Ruĝvosta jakamarao. Idoj naskiĝas jam kovritaj el lanugo, unikaĵo inter pegoformaj.
Galbuledoj aŭ jakamaraoj estas familio, science Galbulidae, de preskaŭpaserinaj birdoj el tropika Suda kaj Centrameriko, ĝis Meksiko. La grupo enhavas kvin genrojn kaj 18 speciojn. La familio estas tre rilata al la Bukonedoj, alia tropika familio, kaj ambaŭ familioj estas ofte separataj en sia propra ordo for de la Pegoformaj, kaj anstataŭe oni lokas ilin en la Galbuloformaj. Ili estas ĉefe birdoj de arbaroj de malaltaj altitudoj, kaj ĉefe de arbara aŭ arbarborda foliaro.
Los jacamares, jacamarás o yacamarás (Galbulidae) son una familia de aves arbóreas de la zona tropical de América; su distribución geográfica se extiende, al norte, hasta México. Son aves brillantes y elegantes, de pico y cola muy largos, que se alimentan de insectos capturados en pleno vuelo. Se parecen en su aspecto y comportamiento a los abejarucos del Viejo Mundo (familia Meropidae), aunque en realidad están relacionados con los pájaros carpinteros (familia Picidae).
Esta familia suele incluirse en el orden Piciformes, aunque algunos autores la colocan en su propio orden, Galbuliformes, junto con la familia Bucconidae.
Como la mayoría de sus parientes cercanos, los yacamarás nidifican en agujeros. Ponen de 2 a 4 huevos blancos en un hueco en el suelo.
Los jacamares, jacamarás o yacamarás (Galbulidae) son una familia de aves arbóreas de la zona tropical de América; su distribución geográfica se extiende, al norte, hasta México. Son aves brillantes y elegantes, de pico y cola muy largos, que se alimentan de insectos capturados en pleno vuelo. Se parecen en su aspecto y comportamiento a los abejarucos del Viejo Mundo (familia Meropidae), aunque en realidad están relacionados con los pájaros carpinteros (familia Picidae).
Esta familia suele incluirse en el orden Piciformes, aunque algunos autores la colocan en su propio orden, Galbuliformes, junto con la familia Bucconidae.
Como la mayoría de sus parientes cercanos, los yacamarás nidifican en agujeros. Ponen de 2 a 4 huevos blancos en un hueco en el suelo.
Galbulidae Piciformes ordenako hegazti familia da, Amerika tropikalean bizi dena.
Galbulidae Piciformes ordenako hegazti familia da, Amerika tropikalean bizi dena.
Jakamarit (Galbulidae) on tikkalintujen heimo, jonka lajeja tavataan Etelä-Amerikassa. Ne ovat tyylikkäitä, kiiltäviä lintuja, jotka sieppaavat ravinnokseen hyönteisiä lennosta. Ne pesivät koloissa, ja munivat 2–4 munaa maakoloon. Heimoon kuuluu 20 lajia, jotka jaetaan viiteen sukuun[1]. Yleisin laji on noin 25 cm pitkä ruostepyrstöjakamari (Galbula ruficauda), joka elää Meksikossa.[2][3]
Jakamarit (Galbulidae) on tikkalintujen heimo, jonka lajeja tavataan Etelä-Amerikassa. Ne ovat tyylikkäitä, kiiltäviä lintuja, jotka sieppaavat ravinnokseen hyönteisiä lennosta. Ne pesivät koloissa, ja munivat 2–4 munaa maakoloon. Heimoon kuuluu 20 lajia, jotka jaetaan viiteen sukuun. Yleisin laji on noin 25 cm pitkä ruostepyrstöjakamari (Galbula ruficauda), joka elää Meksikossa.
Les Galbulidae (ou galbulidés en français) sont une famille d'oiseaux constituée de 5 genres et de 18 espèces existantes de jacamars.
Les jacamars sont des oiseaux percheurs élancés, de taille petite à moyenne (14 à 34 cm), à petites pattes, aux ailes arrondies, et au bec droit et très long, utilisé pour saisir des insectes en vol. Suivant les espèces, le plumage varie de brillamment coloré à assez terne.
Ils sont endémiques à la zone néotropicale (Amérique intertropicale), dans des milieux boisés, surtout en plaine.
Se basant sur leur morphologie générale, Brisson et Carl von Linné les considérèrent comme de proches parents des martins-pêcheurs. Buffon les rapprocha des pics car ils sont zygodactyles (doigts 1 et 4 tournés vers l'arrière, les deux centraux tournés vers l'avant).
Avec la famille des bucconidés, les galbulidés ont longtemps été classés dans un sous-ordre des Piciformes, les Galbulae. Ce sous-ordre est devenu l'ordre des Galbuliformes dans la classification de Sibley-Ahlquist, dorénavant obsolète.
Le mot galbula désignant en latin, le loriot, a été donné par Brisson (surement dans l'idée d'oiseau d'or, car ayant des couleurs chatoyantes) et conservé par Linné.
Le nom vernaculaire « jacamar » est d'origine tupi-guarani.
D'après la classification de référence (version 5.1, 2015) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :
Les Galbulidae (ou galbulidés en français) sont une famille d'oiseaux constituée de 5 genres et de 18 espèces existantes de jacamars.
Jakamari (Galbulidae) ili sjajnice[1] su porodica ptica iz reda Galbuliformes, donedavno plasificirane u djetlovke. Nastanjuju tropske predjele Južne i Srednje Amerike do Meksika. Ova porodica sadrži pet rodova i 18 vrsta. U bliskom su srodstvu s pufovima (Bucconidae) i često su obje porodice odvojene u vlastiti red, Galbuliformes. Staništa su im šume na niskim nadmorskim visinama, rubovi šuma i krošnje.
Jakamari su malene do srednje velike ptice, 14-34cm duge i težine od 17 do 75 grama. Elegantne su ptice s dugim repovima i kljunovima. Po izgledu i ponašanju su sličniji pčelaricama Starog svijeta, jer ptice najprilagođenije životu u zraku imaju kratke i široke kljunove, za razliku od dugih i tankih kljunova jakamara. Noge su kratke i slabe, a stopala zigodaktilna. Perje je često svijetlo, iako je sasvim blijedo kod nekih vrsta. Postoje samo manje razlike između spolova (mužjaci često imaju bijelu pjegu na grlu).
Insektojedi su, i jedino veliki jakamar ponekad jede malene guštere i paukove.
Način razmnožavanja jakamara nije dobro proučen. Misli se da su monogamni, iako kod nekoliko vrsta i druge jedinke pomažu roditeljima u odgajanju ptića. Gnijezde se u rupama u tlu ili termitnjacima. Vrste koje se gnijezde na tlu to obično rade blizu rijeka (i odnedavno blizu puteva), ali će se gnijezditi u tlu koje drži korijenje palog drveća ako ovakva gnijezdilišta nisu dostupna. Ponekad su kolonijalni. Ženka nese 1-4 jajeta, najčešće 2-4. Oba roditelja ih inkubiraju. O periodu inkubacije se malo zna. Ptići se legu s paperjem, što je jedinstveno za djetlovke.[2]
Rod Galbalcyrhynchus
Rod Brachygalba
Rod Jacamaralcyon
Rod Galbula
Rod Jacamerops
U Wikimedijinu spremniku nalazi se još gradiva na temu: jakamari
Wikivrste imaju podatke o: jakamarima Jakamari (Galbulidae) ili sjajnice su porodica ptica iz reda Galbuliformes, donedavno plasificirane u djetlovke. Nastanjuju tropske predjele Južne i Srednje Amerike do Meksika. Ova porodica sadrži pet rodova i 18 vrsta. U bliskom su srodstvu s pufovima (Bucconidae) i često su obje porodice odvojene u vlastiti red, Galbuliformes. Staništa su im šume na niskim nadmorskim visinama, rubovi šuma i krošnje.
Galbulidae Vigors, 1825 è una famiglia di uccelli dell'ordine dei Piciformi.[1]
Comprende 5 generi e 18 specie:[1]
Žakamariniai, auksapaukščiai (lot. Galbulidae) – žakamarinių paukščių (Galbuliformes) šeima, sutinkama Pietų bei Centrinėje Amerikoje iki Meksikos. Jai priklauso 18 spalvingų mirguliuojančiomis plunksnomis paukščių rūšių, mintančių stambiais vabzdžiais, kurių daugumą savo aštriu galu snapu sugauna ore. Gali išsirausti urvus žemėje ir termitynuose.
Žakamariniai, auksapaukščiai (lot. Galbulidae) – žakamarinių paukščių (Galbuliformes) šeima, sutinkama Pietų bei Centrinėje Amerikoje iki Meksikos. Jai priklauso 18 spalvingų mirguliuojančiomis plunksnomis paukščių rūšių, mintančių stambiais vabzdžiais, kurių daugumą savo aštriu galu snapu sugauna ore. Gali išsirausti urvus žemėje ir termitynuose.
Glansvogels (Galbulidae) zijn een familie van vogels uit de orde Spechtvogels. De familie telt 18 soorten.[1]
Deze kleurrijke vogels hebben een lange staart, een lange, smalle en puntige snavel en korte, afgeronde vleugels.
Glansvogels (Galbulidae) zijn een familie van vogels uit de orde Spechtvogels. De familie telt 18 soorten.
Jakamarar, Galbulidae, er ein familie som lever Sør-Amerika og Sentral-Amerika nord til Mexico. Dei 18 artane er nærmast relatert til dovenfuglar og saman dannar dei ordenen Galbuliformes. Generelt er dette låglandsfuglar, dei fleste med habitat i skog eller i randsona av skog, gjerne i lauvtaket.
Jakamarar er små til mellomstore fuglar frå 14 til 34 cm lange og veg mellom 17 og 75 g. Dette er skinande elegante fuglar med langt nebb og lang stjert. I utsjånad og åtferd kan dei minne om bietarar i «den gamle verda», men som dei fleste insektetarar som fangar insekt i lufta har bietarar tendens til å ha korte breie nebb i motsetnad til lange tynne hos jakamarar. Beina er korte og svake, og føtene har første og fjerde tå bakovervendt. Fjørdrakta er ofte lys og svært glinsande, sjølv om nokre artar har meir kjedeleg drakt. Det er mindre kjønnsbaserte ulikskapar i drakta, hannane har ofte ein kvit brystflekk som hoene manglar.
Jakamarar er insektetarar og tar ulike bytte i lufta, mange spesialiserer seg på sommarfuglar og møll. Fuglane kan sitte stille og åtake byttet når det er nært nok. Storjakamar er atypisk ved at han plukkar stillesittande insekt og dessutan tar små øgler og edderkoppar.
Det finst få grundige studiar av hekkevanar til jakamarar. Ein trur dei generelt er monogame, sjølv om nokre få artar organiserer seg i samarbeidande hekking kor fleire vaksne deler plikter. Fuglane er hòlerugarar med reir enten i bakken eller i termittuer i skogshabitat. Dei som hekkar i jorda gjer det vanlegvis i elvebreidda eller i vegkantar. Dei kan òg grave hòl ved opprivne røter i nedfallsskog. Ved elvebreiddene kan hekkinga somme tider vere i lausare koloniar. Storleiken på kulla varierer frå eitt til fire egg, begge foreldra medverkar i ruginga. Til skilnad frå spettar så er ungane kledde med dunfjør når dei vert klekte.
Jakamarar i rekkjefølgje etter Clementslista versjon 6.8 frå august 2013[1] med norske namn etter Norske navn på verdens fugler.[2]
Slekt Galbalcyrhynchus
Slekt Brachygalba
Slekt Jacamaralcyon
Slekt Galbula
Slekt Jacamerops
Jakamarar, Galbulidae, er ein familie som lever Sør-Amerika og Sentral-Amerika nord til Mexico. Dei 18 artane er nærmast relatert til dovenfuglar og saman dannar dei ordenen Galbuliformes. Generelt er dette låglandsfuglar, dei fleste med habitat i skog eller i randsona av skog, gjerne i lauvtaket.
Jakamarar er små til mellomstore fuglar frå 14 til 34 cm lange og veg mellom 17 og 75 g. Dette er skinande elegante fuglar med langt nebb og lang stjert. I utsjånad og åtferd kan dei minne om bietarar i «den gamle verda», men som dei fleste insektetarar som fangar insekt i lufta har bietarar tendens til å ha korte breie nebb i motsetnad til lange tynne hos jakamarar. Beina er korte og svake, og føtene har første og fjerde tå bakovervendt. Fjørdrakta er ofte lys og svært glinsande, sjølv om nokre artar har meir kjedeleg drakt. Det er mindre kjønnsbaserte ulikskapar i drakta, hannane har ofte ein kvit brystflekk som hoene manglar.
Jakamarar er insektetarar og tar ulike bytte i lufta, mange spesialiserer seg på sommarfuglar og møll. Fuglane kan sitte stille og åtake byttet når det er nært nok. Storjakamar er atypisk ved at han plukkar stillesittande insekt og dessutan tar små øgler og edderkoppar.
Det finst få grundige studiar av hekkevanar til jakamarar. Ein trur dei generelt er monogame, sjølv om nokre få artar organiserer seg i samarbeidande hekking kor fleire vaksne deler plikter. Fuglane er hòlerugarar med reir enten i bakken eller i termittuer i skogshabitat. Dei som hekkar i jorda gjer det vanlegvis i elvebreidda eller i vegkantar. Dei kan òg grave hòl ved opprivne røter i nedfallsskog. Ved elvebreiddene kan hekkinga somme tider vere i lausare koloniar. Storleiken på kulla varierer frå eitt til fire egg, begge foreldra medverkar i ruginga. Til skilnad frå spettar så er ungane kledde med dunfjør når dei vert klekte.
Jakamarfamilien eller jakamarer (Galbulidae) er ei familie spettefugler som lever Sør-Amerika og Sentral-Amerika nord til Mexico. De 18 artene er nærmest beslektet med dovenfugler og de to delgruppene blir ofte sett på som egen orden fugler, Galbuliformes. Generelt er dette låglandsfugler, de fleste med habitat i skog eller i randsona av skog, gjerne i løvtaket.
Jakamere er små til mellomstore fugler fra 14 til 34 cm lange og veier mellom 17 og 75 g. Dette er skinnende elegante fugler med langt nebb og lang stjert. I utseende og atferd kan de minne om bietere i den gamle verda, men som de fleste insektetere som fanger insekt i lufta har bietere tendens til å ha korte brede nebb i motsetning til lange tynne hos jakamarene. Beina er korte og svake, og føttene har første og fjerde tå bakovervendt. Fjærdrakta er ofte lys og svært glinsende, selv om noen arter har en mer kjedelig drakt. Det er mindre kjønnsbaserte ulikheter i drakta, hannene har ofte en kvit brystflekk som hunnene mangler.
Jakamarerne er insektetere og tar ulike bytte i lufta, mange spesialiserer seg på sommerfugler og møll. Fuglene kan sitte stille og angripe byttet når det er nært nok. Storjakamar er atypisk ved at den plukker stillesittende insekt og dessuten tar små øgler og edderkopper.
Det fins få grundige studier av hekkevanene til jakamarer. Man tror de generelt er monogame, selv om noen få arter organiserer seg i samarbeidende hekking hvor flere voksne deler plikter. Fuglene er hulerugere med reir enten i bakken eller i termitt-tuer i skogshabitat. De som hekker i jorda gjør det vanligvis i elvebredda eller i veikanter. De kan også grave huler ved opprevne røtter i nedfallsskog. Ved elvebreddene kan hekkinga tidvis være i løsere kolonier. Størrelsen på kullene varierer fra ett til fire egg, begge foreldra deltar i ruginga. Til forskjell fra spetter så er ungene kledde med dunfjær når de blir klekt.
Jakamarfamilien eller jakamarer (Galbulidae) er ei familie spettefugler som lever Sør-Amerika og Sentral-Amerika nord til Mexico. De 18 artene er nærmest beslektet med dovenfugler og de to delgruppene blir ofte sett på som egen orden fugler, Galbuliformes. Generelt er dette låglandsfugler, de fleste med habitat i skog eller i randsona av skog, gjerne i løvtaket.
Jakamere er små til mellomstore fugler fra 14 til 34 cm lange og veier mellom 17 og 75 g. Dette er skinnende elegante fugler med langt nebb og lang stjert. I utseende og atferd kan de minne om bietere i den gamle verda, men som de fleste insektetere som fanger insekt i lufta har bietere tendens til å ha korte brede nebb i motsetning til lange tynne hos jakamarene. Beina er korte og svake, og føttene har første og fjerde tå bakovervendt. Fjærdrakta er ofte lys og svært glinsende, selv om noen arter har en mer kjedelig drakt. Det er mindre kjønnsbaserte ulikheter i drakta, hannene har ofte en kvit brystflekk som hunnene mangler.
Jakamarerne er insektetere og tar ulike bytte i lufta, mange spesialiserer seg på sommerfugler og møll. Fuglene kan sitte stille og angripe byttet når det er nært nok. Storjakamar er atypisk ved at den plukker stillesittende insekt og dessuten tar små øgler og edderkopper.
Det fins få grundige studier av hekkevanene til jakamarer. Man tror de generelt er monogame, selv om noen få arter organiserer seg i samarbeidende hekking hvor flere voksne deler plikter. Fuglene er hulerugere med reir enten i bakken eller i termitt-tuer i skogshabitat. De som hekker i jorda gjør det vanligvis i elvebredda eller i veikanter. De kan også grave huler ved opprevne røtter i nedfallsskog. Ved elvebreddene kan hekkinga tidvis være i løsere kolonier. Størrelsen på kullene varierer fra ett til fire egg, begge foreldra deltar i ruginga. Til forskjell fra spetter så er ungene kledde med dunfjær når de blir klekt.
Multimedia w Wikimedia Commons Złotopióry[2], złotkowate, złotki, jakamary[3] (Galbulidae) – rodzina ptaków z rzędu dzięciołowych (Piciformes).
Rodzina obejmuje gatunki zamieszkujące polany w tropikalnych lasach deszczowych, zarośla na obrzeżach lasów i brzegi zbiorników wodnych, porośniętych drzewami i krzakami. Występują od Ameryki Południowej do Meksyku[4].
Ptaki te charakteryzują się następującymi cechami:
Do rodziny należą następujące rodzaje[2]:
Kladogram Galbulidae za Aves—A Taxonomy in Flux 2.89 Introduction[5].
GalbulidaeJacamaralcyon
Brachygalba
Jacamerops
Galbalcyrhynchus
Galbula
Złotopióry, złotkowate, złotki, jakamary (Galbulidae) – rodzina ptaków z rzędu dzięciołowych (Piciformes).
Galbulidae é uma família de aves Piciformes que compreende várias espécies de arirambas nativas dos neotrópicos, encontradas na América Central e na América do Sul.[1] São aves pequenas que passam maior parte do tempo pousadas nos galhos em busca de insetos, possuem bicos extremamente longos e costumam nidificar dentro buracos em barrancos.[2] Assemelham-se de forma indireta aos abelharucos do Velho Mundo (família Meropidae), embora sejam mais próximos dos pica-paus (família Picidae).[3]
Esta família geralmente está incluída na ordem Piciformes, embora alguns autores a coloquem em sua própria ordem, Galbuliformes, junto com a família Bucconidae.[4]
São várias suas denominações populares: ariramba-da-mata-virgem, ariramba-da-mata, beija-flor-da-mata, beija-flor-da-mata-virgem, beija-flor-do-mato-virgem, beija-flor-grande, cavadeira, cutielão, jacaió, jacamaici, jacamar, jacamarici e uirapiana.
"Ariramba" vem do tupi ari'rãba.[5] "Jacamaici" e "jacamarici" vêm do tupi.[6] "Uirapiana" vem do tupi wirapi'ana.[7]
Galbulidae é uma família de aves Piciformes que compreende várias espécies de arirambas nativas dos neotrópicos, encontradas na América Central e na América do Sul. São aves pequenas que passam maior parte do tempo pousadas nos galhos em busca de insetos, possuem bicos extremamente longos e costumam nidificar dentro buracos em barrancos. Assemelham-se de forma indireta aos abelharucos do Velho Mundo (família Meropidae), embora sejam mais próximos dos pica-paus (família Picidae).
Esta família geralmente está incluída na ordem Piciformes, embora alguns autores a coloquem em sua própria ordem, Galbuliformes, junto com a família Bucconidae.
São várias suas denominações populares: ariramba-da-mata-virgem, ariramba-da-mata, beija-flor-da-mata, beija-flor-da-mata-virgem, beija-flor-do-mato-virgem, beija-flor-grande, cavadeira, cutielão, jacaió, jacamaici, jacamar, jacamarici e uirapiana.
Galbulidae este o familie de păsări tropicale. Numite „păsări strălucitoare” ele trăiesc în pădurile cu climă caldă umedă din America de Sud. Arealul lor de răspândire se întinde din sudul Mexicului, ajungând până în Paraguay și sudul Braziliei. Degetul intern și mijlociu al păsărilor sunt sudate (unite între ele) la bază. Speciei „Jacamaralcyn tridactyla” îi lipsește degetul posterior. Păsări strălucitoare au un penaj foarte frumos colorat ceace a atras și porecla lor de „colibri de pădure”. Ele stau tăcute nemișcate și pândesc situate la înălțime, insectele pe care le vânează, printre care se numără mai ales fluturii. Clocesc în găuri săpate în pantele munților ca și familia bucconidaelor.
Acest articol referitor la subiecte din zoologie este un ciot. Puteți ajuta Wikipedia prin completarea sa.
Galbulidae este o familie de păsări tropicale. Numite „păsări strălucitoare” ele trăiesc în pădurile cu climă caldă umedă din America de Sud. Arealul lor de răspândire se întinde din sudul Mexicului, ajungând până în Paraguay și sudul Braziliei. Degetul intern și mijlociu al păsărilor sunt sudate (unite între ele) la bază. Speciei „Jacamaralcyn tridactyla” îi lipsește degetul posterior. Păsări strălucitoare au un penaj foarte frumos colorat ceace a atras și porecla lor de „colibri de pădure”. Ele stau tăcute nemișcate și pândesc situate la înălțime, insectele pe care le vânează, printre care se numără mai ales fluturii. Clocesc în găuri săpate în pantele munților ca și familia bucconidaelor.
Galbalcyrhynchus
Brachygalba
Jacamaralcyon
Galbula
Jacamerops
Bleščavci (znanstveno ime Galbulidae) so družina drevesnih ptic iz tropske Južne Amerike in Mehike. So vitki drevesni ptiči, ki prežijo s koncem vej na žuželke in jih lovijo v zraku. Živijo predvsem na robovih gozdov, na posekah, ob rekah in potokih ter v pokrajinah z redkim drevjem.
Na hrbtu se jim perje največkrat kovinsko blešči in spominjajo na velike kolibrije, drugi bleščavci pa spominajo po načinu, kako čepijo na veji, na legate. Imajo tanek, precej dolg in včasih rahlo upognjen kljun, ob njegovem korenu pa nekaj ščetinastih peres. Njihove noge in prsti so kratki in nepripravni za hojo in skakanje; drugi in tretji prst sta na začetku medsebojno zrasla. Pri nekaterih vrstah sta oba spola operjena enako, pri drugih pa različno.
Ob ženitovanju izkopljeta samec in samica v zemljo rov, v katerega izleže samica 2-4 bela jajca. Samec hrani samico, oba pa skrbita za mladiče.
Bleščavci (znanstveno ime Galbulidae) so družina drevesnih ptic iz tropske Južne Amerike in Mehike. So vitki drevesni ptiči, ki prežijo s koncem vej na žuželke in jih lovijo v zraku. Živijo predvsem na robovih gozdov, na posekah, ob rekah in potokih ter v pokrajinah z redkim drevjem.
Na hrbtu se jim perje največkrat kovinsko blešči in spominjajo na velike kolibrije, drugi bleščavci pa spominajo po načinu, kako čepijo na veji, na legate. Imajo tanek, precej dolg in včasih rahlo upognjen kljun, ob njegovem korenu pa nekaj ščetinastih peres. Njihove noge in prsti so kratki in nepripravni za hojo in skakanje; drugi in tretji prst sta na začetku medsebojno zrasla. Pri nekaterih vrstah sta oba spola operjena enako, pri drugih pa različno.
Ob ženitovanju izkopljeta samec in samica v zemljo rov, v katerega izleže samica 2-4 bela jajca. Samec hrani samico, oba pa skrbita za mladiče.
Jakamarer eller glansfåglar (Galbulidae) är en familj med tättingar som förekommer i Syd- och Centralamerika, öster om Anderna och så långt norrut som Mexico. Familjen omfattar fem släkten med 18 arter, och är närbesläktade med trögfåglarna, och tillsammans behandlas dessa båda familjer antingen som underordningen Galbulae inom ordningen hackspettartade fåglar (Piciformes) eller också förs de till den egna ordningen Jakamar- och trögfåglar (Galbuliformes). Generellt förekommer de i skogar på låg höjd.
Jakamarer är små till medelstora fåglar som mäter 14–34 cm på längden och väger mellan 17 och 75 gram. De är glänsande, ofta beskrivna som eleganta fåglar, med lång, rak och spetsig näbb med hoptryckta sidor, och lång stjärt. Morfologiskt och ekologiskt påminner de om biätarna, som också skiljer sig ifrån merparten av insektsätande fåglar vilka fångar sitt byte i luften, som istället oftast har korta breda näbbar. Jakamarerna har korta och veka ben och de har två framåtriktade, och två bakåtriktade tår, men ett fåtal har bara tre tår. Deras fjäderdräkt är mycket mjuk och ofta färgstark och kraftigt irisering, men ett fåtal arter har ganska matt fjäderdräkt. Könen uppvisar mindre skilönader i fjäderdräkt, där hanarna ofta har en vit fläck på bröstet.[1]
Jakamarer är insektätare och tar ett flertal olika typer av insekter - många är specialiserade på fjärilar. De födosöker på ett liknande sätt som flugsnapparna genom att utifrån en favoritgren lokalisera flygande insekter och sedan fånga dem med näbben under en kort flygtur för att sedan återvända till samma gren. Bara jättejakamar (Jacamerops aureus) skiljer sig ifrån de andra då den även plockar insekter från grenar och bladverk och ibland även fångar mindre ödlor och spindlar.[1]
Jakamarernas häckningssystem är inte helt känt. De tros generellt vara monnogama, men ett fåtal arter verkar ägna sig åt kooperativ häckning där ett flertal adulta individer delar på uppgifterna. De placerar sina bon i tunnlar i mjuk jord eller i termitstackar uppe i träd. Markhäckande arter placerar oftast sina bon i flodbanker men även i vägbanker. Om det inte finns dylika banker kan den placera boet i mjuk mylla exempelvis vid rotvältor. Vid flod- och vägbanker kan det förekomma löst sammanhållna kolonier. De lägger mellan 1 och 4 ägg, där 2–4 är vanligast. Båda föräldrarna ruvar. Ruvningstiden för flertalet arter är okänt men rödstjärtad jakamar (Galbula ruficauda) ruvar i 19–26 dagar. När ungarna föds har de dundräkt vilket skiljer dem ifrån alla arter inom ordningen piciformes.[1]
FAMILJ GABULIDAE
Artikeln är till stora delar en översättning ifrån engelskspråkiga wikipedias artikel Jacamar, läst 2010-11-04, där följande källor anges:
Jakamarer eller glansfåglar (Galbulidae) är en familj med tättingar som förekommer i Syd- och Centralamerika, öster om Anderna och så långt norrut som Mexico. Familjen omfattar fem släkten med 18 arter, och är närbesläktade med trögfåglarna, och tillsammans behandlas dessa båda familjer antingen som underordningen Galbulae inom ordningen hackspettartade fåglar (Piciformes) eller också förs de till den egna ordningen Jakamar- och trögfåglar (Galbuliformes). Generellt förekommer de i skogar på låg höjd.
Jakamar (Galbula), Parlak kuşgiller (Galbulidae) familyasına ait tropik kuş türlerini kapsayan bir cins.
Amerika'nın tropik bölgelerinde yaşayan bu kuşlar parlak renkleri ve iri başlarından kuyruklarına doğru incelen gövdeleri ile dikkat çeker. Kuyrukları genellikle uzun ve sivri uçlu, bazılarında köşelidir. Çoğunun sırt ve göğüs bölümü mavi, yeşil ya da tunç renginde menevişli, gerdanları erkeklerde beyaz, dişilerde kahverengidir.
Orman içinde akarsuların kıyısındaki ağaçlara tüneyen jakamarlar uzun, kesin gagalarını havaya kaldırıp avını bekler. Yakınından kelebek ya da kızböceği gibi uçucu bir böcek geçerken üstüne hızla atılır ve gagasına sıkıştırdığı avını tüneğinde parçalayarak yer. Jakamarlar yumurtalarını yerde ya da bir setin üstünde açtığı oyuğa bırakır.
FAMİLYA: PARLAK KUŞGİLLER (GALBULIDAE)
Ağaçkakansılar ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Jakamar (Galbula), Parlak kuşgiller (Galbulidae) familyasına ait tropik kuş türlerini kapsayan bir cins.
Довжина тіла — 12 — 29 см. Зовні нагадують колібрі. Дзьоб тонкий, довгий, ноги короткі. Спинна сторона з металевим зеленкуватим відливом або чорна.
Гніздяться в норах або деревних гніздах термітів. У кладці 2-4 яйця. Пташенята покриті пухом. Живляться комахами.
Це незавершена стаття з орнітології.Galbulidae là một họ chim trong bộ Galbuliformes.[1]
Họ: GALBULIDAE
Bài viết liên quan đến bộ Gõ kiến này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Galbulidae là một họ chim trong bộ Galbuliformes.
Galbulidae Vigors, 1825
Якамаровые (лат. Galbulidae) — семейство птиц отряда дятлообразных. Иногда выделяются в отдельный отряд Galbuliformes[1].
Это заготовка статьи по орнитологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Якамаровые (лат. Galbulidae) — семейство птиц отряда дятлообразных. Иногда выделяются в отдельный отряд Galbuliformes.
鹟（wēng）䴕（liè）科（学名：Galbulidae）是鴷形目的一个科，现存5属18种，分布于拉丁美洲热带地区（新热带界）的森林中。体长14–34厘米，体重17-75克，羽毛有金属光泽，喙和尾都较长。以昆虫为食。
鹟（wēng）䴕（liè）科（学名：Galbulidae）是鴷形目的一个科，现存5属18种，分布于拉丁美洲热带地区（新热带界）的森林中。体长14–34厘米，体重17-75克，羽毛有金属光泽，喙和尾都较长。以昆虫为食。
白耳鶲鴷属（Galbalcyrhynchus） 白耳鶲鴷（Galbalcyrhynchus leucotis） 栗鶲鴷（Galbalcyrhynchus purusianus） 苍头鶲鴷属（Brachygalba） 白喉鹟鴷（Brachygalba albogularis） 苍头鶲鴷（Brachygalba goeringi） 褐鹟鴷（Brachygalba lugubris） 乌背鹟鴷（Brachygalba salmoni） 三趾鹟鴷属（Jacamaralcyon） 三趾鹟鴷（Jacamaralcyon tridactyla） 鹟鴷属（Galbula） 黄嘴鹟鴷（Galbula albirostris) 紫鶲鴷（Galbula chalcothorax） 蓝颈鹟鴷(Galbula cyanescens) 蓝额鶲鴷(Galbula cyanicollis) 黑腹鹟鴷(Galbula dea) 绿尾鹟鴷(Galbula galbula) 铜色鹟鴷(Galbula leucogastra) 铜胸鹟鴷(Galbula pastazae) 棕尾鹟鴷(Galbula ruficauda) 白颏鹟鴷(Galbula tombacea) 大鹟鴷属（Jacamerops） 大鹟鴷（Jacamerops aureus）.jpg)
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : キツツキ目 Piciformes 亜目 : キリハシ亜目 Galbulae 科 : キリハシ科 Galbulidae 学名 Galbulidae (Vigors, 1825) 和名 キリハシ（錐嘴） 英名 Jacamar 属 キリハシ科（きりはしか、学名 Galbulidae）は、鳥類キツツキ目の科である。
キリハシ（錐嘴）と呼ばれる。かつてはアメリカハチクイ、ゴシキドリモドキとも呼ばれた。
中南米の常緑林に生息する。
大きさは中型から小型(31cm～15cm)。脚は短く、嘴が長く細く尖っているため錐嘴と呼ばれる。
多くの種は上面の羽に美しい金属光沢がある。
虫食。枝に止まり、近くを昆虫が飛ぶとすばやく飛び立って空中で捕らえる。
オオガシラ科と姉妹群であり[1]、キリハシ亜目 Galbulae にまとめられる[2]。
キリハシ科内の系統関係は[3]。
キツツキ目 キリハシ亜目 キリハシ科属と種は国際鳥類学会議 (IOC) による[1]。5属18種が属する。
この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。
자카마류(jacamars)는 딱따구리목의 자카마과(Galbulidae)에 속하는 조류의 총칭이다. 남아메리카와 멕시코 지역까지 중앙아메리카의 열대 지역에서 발견된다. 5개 속에 18종을 포함하고 있다. 별도의 자카마목(Galbuliformes)으로 분류하기도 한다.
