Lamprocapnos spectabilis (formerly Dicentra spectabilis); also known as old-fashioned bleeding-heart, Venus's car, Lady in a bath, Dutchman's trousers, or Lyre-flower is a rhizomatous perennial plant native to eastern Asia from Siberia south to Japan. It is a popular ornamental plant for flower gardens in temperate climates, and is also used in floristry as a cut flower for Valentine's Day. It usually has red heart-shaped flowers with white tips which droop from arching flower stems in late spring and early summer. White-flowered forms are also cultivated.
Srdcovka nádherná (Lamprocapnos spectabilis) je zahradní okrasná rostlina kvetoucí nezaměnitelnými, červeně růžovými, vpravdě srdčitými květy na tenkých větvičkách.
Tento druh zažil taxonomické zemětřesení. Byl jako jediný vyjmutý z rodu Dicentra a vřazen do monotypického, zvláště pro něj vytvořeného rodu Lamprocapnos, oba rody mají české jméno srdcovka. Dále byla její tradiční čeleď zemědýmovité zrušena a všechny rody byly z ní přeřazeny do rozšířené čeledi mákovitých. Změny byly provedeny na základě fylogenetických výzkumů.
Tato bylina pochází z východní Asie, z oblastí řídkých, světlých a opadavých lesů v severovýchodní Číně a na Korejském poloostrově. Roste tam na zatravněných paloucích a svažnatých stráních v nadmořské výšce až 2800 m. Z Asie se dostala v 19. století do Evropy i Severní Ameriky a stala se oblíbenou rostlinou. Začala se pěstovat v zámeckých i venkovských zahradách a na některých místech zplaněla a unikla do domácí volné přírody.
Rostlina vydrží po mnoho let růst a kvést na polostinném stanovišti s hlubokou, humózní půdou bohatou na živiny, mírně vlhkou a dobře propustnou. Pokud má květina dostatek vláhy v období růstu i v čase kvetení, poroste úspěšně i na místě plně osluněném. Nesnáší půdy těžké a trvale zamokřené. Z obav o poškození plytce ukrytých kořenů se nedoporučuje hluboké okopávání. Vydrží růst po mnoho let na stejném místě, dělení trsu není nutné.
Mimo vegetační období je v podmínkách Střední Evropy mrazuvzdorná. Začíná rašit v dubnu, je však citlivá na jarní mrazíky. Po zatažení rostliny se na podzim doporučuje na rostlinu přihrnout kompost nebo vyzrálý chlévský hnůj.
Vytrvalá rostlina s přímými, šedě zelenými nebo načervenalými lodyhami vysokými 40 až 80 cm, které vyrůstají ve volných trsech z dužnatých, hlíznatých kořenů uložených jen nehluboko pod povrchem. Lodyha je lysá, v horní části obvykle rozvětvená a obloukovitě dolů ohnutá. Lodyžní listy s řapíky mají trojúhelníkovité čepele dvoj až trojnásobně zpeřené, jejich obvejčité laločnaté lístky na krátkých řapíčcích jsou po obvodě jemně zubaté, lysé a na horní straně tmavozelené a na spodní šedozelené.
V obryse srdčité květy na chabých stopkách vytvářejí 15 až 25 cm dlouhá květenství, převislé hrozny. Ty jsou tvořené sedmi až patnácti, jednostranně svěšenými květy vyrůstajícími z paždí listenů.
Květ má kalich tvořený dvěma, brzy opadavými plátky. Koruna je zploštěná, 15 až 25 × 15 až 20 mm velká, červeně růžová či vzácně bílá. Má čtyři plátky, vnější jsou polosrdčitého tvaru, vakovité a na vrcholu jsou nazpět ohnuté, vnitřní jsou elipsovité, žlábkovité, v polovině příčně zúžené a z květu vyčnívají bílým vrcholem. Tyčinky jsou vespod nitkami srostlé do dvou svazečků, výše jsou volné a nesou eliptické prašníky, čnělka s bliznou tyčinky převyšuje. Rostlina kvete v průběhu května a června. Ploidie druhu je 2n = 16.
Plod je podlouhlá, elipsoidní, mnohosemenná tobolka otvírající se po dozrání dvěma chlopněmi. Obsahuje kulovitá, tmavá semena schopná klíčit brzy po uzrání.
Srdcovku nádhernou lze množit v období mimo vegetační období, na jaře nebo na podzim, rozdělením trsů. Pro spolehlivé ujmutí oddělku z trsu je nutno nepoškodit jeho křehké kořeny a vysadit ho mělce. V zahradnictvích se rozmnožuje také bylinnými řízky. Větší množství rostlin lze získat ze semen, která se vysejí hned po dozrání nebo na jaře do studeného pařeniště.
Tato nenáročná rostlina patří mezi druhy, jenž koncem jara rychle vyrostou, asi dva měsíce (květen - červen) kvetou a pak její listy sežloutnou a celé rostlina zase rychle zaschne. Je tradiční rostlinou venkovských zahrad, která nepotřebuje náročnou péči a přesto každoročně kvete svými nezaměnitelnými květy srdčitého tvaru, odtud je také její rodové jméno „srdcovka“. Byly vyšlechtěny také některé kultivary, mezi nejznámější patří 'Gold Heart' s růžovými a 'Alba' s bílými květy nebo 'Goldheart' se zlatě zbarvenými listy.
V zahradnické praxi se doporučuje srdcovku nádhernou vysazovat do malých skupinek (ve sponu 40 × 40 cm) nebo jako solitéru mezi nižší trvalky, ty po jejím zatažení zakryjí uvolněnou plochu. Vhodné je také umístění po okrajích nízkých dřevin, do stinných partií a na okraje vyšších skalek. Lodyhy s květy jsou také vhodné k řezu (do vázy).
Lodyhy i listy obsahují toxické izochinolinové alkaloidy protopin a sanguinarin, které mohou po styku s pokožkou u citlivých lidí vyvolat zánět. Po požití způsobují lehkou otravu projevující se nevolností a zvracením.[1][2][3][4][5][6]
Kultivar 'Alba'
Kultivar 'Goldheart'
Květenství
Tobolka a semena
Obrázky, zvuky či videa k tématu srdcovka nádherná ve Wikimedia Commons
Srdcovka nádherná (Lamprocapnos spectabilis) je zahradní okrasná rostlina kvetoucí nezaměnitelnými, červeně růžovými, vpravdě srdčitými květy na tenkých větvičkách.
Tento druh zažil taxonomické zemětřesení. Byl jako jediný vyjmutý z rodu Dicentra a vřazen do monotypického, zvláště pro něj vytvořeného rodu Lamprocapnos, oba rody mají české jméno srdcovka. Dále byla její tradiční čeleď zemědýmovité zrušena a všechny rody byly z ní přeřazeny do rozšířené čeledi mákovitých. Změny byly provedeny na základě fylogenetických výzkumů.
Tekst üüb Öömrang Breegen harten (Lamprocapnos spectabilis) san en plaant uun det famile Papaveraceae.
"Mantje uun't baasebale"
Onerslach mä witj bloosen
Breegen harten (Lamprocapnos spectabilis) san en plaant uun det famile Papaveraceae.
't Vrouwenhartjen (Latien: Dicentra spectabilis) is een plaante dee allange in de cultuur is. 't Is een 60 – 80 cm hoge, vaste plaante. An de sappige, riek vertakken, opgaonde stengels zitten griesgreune blaojen dee samen-esteld bin uut meerdere, redelijk grote, dreetallige deelblaojen. Een goed ontwikkelde plaante kan nao verloop van tied een ruumte van ongeveer 1 m² innemen. 't Blad starf allinnig vrie vrog in 't jaor of en laot dan een grote leegte achter.
't Vrouwenhartjen bleui van mei tot juni. De roze tot rozerooie bloemen mit witte hartjes hangen beziejen mekaar an de lange, overhangende bloemstengels. De twee butenste, roze kroonblaojen vormen samen een hartjen, terwiel de binnenste twee, witte kroonblaojen eindigen in een traone, dat vanuut 't hartjen teveurschien kump. De witte kroonblaojen umgeven de stempel en de meeldraoden.
't Vrouwenhartjen is inheems in China, Korea en Oost-Siberië, waor e greui op losse plekken in vochtige bossen en lich beschaoduwde bosranen.
't Vrouwenhartjen wonnen gelieke as D. formosa veul an-ebeujen as tuunplaante. Der besteet oek een cultivar mit volledig witte bloemen en lichter-ekleurd blad.
In partie kattelieke contreien steet e oek wel bekend as 't Mariahartjen.
Dicentra spectabilis
De witte cultivar
Vrouwenhartjen
't Vrouwenhartjen (Latien: Dicentra spectabilis) is een plaante dee allange in de cultuur is. 't Is een 60 – 80 cm hoge, vaste plaante. An de sappige, riek vertakken, opgaonde stengels zitten griesgreune blaojen dee samen-esteld bin uut meerdere, redelijk grote, dreetallige deelblaojen. Een goed ontwikkelde plaante kan nao verloop van tied een ruumte van ongeveer 1 m² innemen. 't Blad starf allinnig vrie vrog in 't jaor of en laot dan een grote leegte achter.
't Vrouwenhartjen bleui van mei tot juni. De roze tot rozerooie bloemen mit witte hartjes hangen beziejen mekaar an de lange, overhangende bloemstengels. De twee butenste, roze kroonblaojen vormen samen een hartjen, terwiel de binnenste twee, witte kroonblaojen eindigen in een traone, dat vanuut 't hartjen teveurschien kump. De witte kroonblaojen umgeven de stempel en de meeldraoden.
't Vrouwenhartjen is inheems in China, Korea en Oost-Siberië, waor e greui op losse plekken in vochtige bossen en lich beschaoduwde bosranen.
't Vrouwenhartjen wonnen gelieke as D. formosa veul an-ebeujen as tuunplaante. Der besteet oek een cultivar mit volledig witte bloemen en lichter-ekleurd blad.
In partie kattelieke contreien steet e oek wel bekend as 't Mariahartjen.
Éklitra o Keur éd Marie (Dicentra spectabilis) ,
Ch’nom Dicentra i vient de Borkhausen in 1812.
In frinsé = Cœur de Marie o Cœur-de-Jeannette o coèr Cœur-Saignant.
Ale est eune plante vivace del famille d'chés Papavéracées.
Ech anthiu nom del famille ch’étoait chés Fumariaceae.
Witte cultivar
Korfloretoj estas specio de florplanto el la familio de papavacoj, kun origino en Siberio, norda Ĉinio, Koreio kaj Japanio. Tie ĝi aperas en montaraj foliarbaroj, en altecoj de 30 ĝis 2400 metroj. Ĝi estas la sola specio de la monotipa genro Lamprocapnos sed ankoraŭ ofte estas nomata per sia malnova nomo Dicentra spectabilis,[1] nun indikita kiel sinonimo. Ĝi estas tre ŝatata en ĝardenoj kaj floristejoj pro ĝiaj korformaj rozaj kaj blankaj printempaj floretoj.
Se korfloro aŭ sanganta koro estas taŭga nomo por unuopa floro la planton oni prefere nomu korfloretoj aŭ lamprokapno spektinda. Pro la formo de siaj floroj, similaj al koroj kun larmo sube, ĝi akiris multe da diversaj popolaj nomoj: rompitaj koroj, sangantaj koroj, gutantaj koroj, ĝanetfloretoj, marifloretoj, terfumo kaj ankoraŭ aliaj.
La sukplenaj forte disbranĉiĝintaj, supreniraj tigoj portas grizverdajn foliojn, kiuj konsistas el pluraj, relative grandaj triopaj partfolioj. Bone kreskinta planto povas, post iom da tempo, okupi kvadratmetron. La trilobe kompundaj folioj forvelkas relative frue en la jaro kaj tiam montriĝas vaka loko en la ĝardeno. Ĝi floras de majo ĝis junio, foje jam en aprilo. La floroj mezuras maksimume 20 x 27 mm-ojn. Ili grupiĝas grapole, 3 ĝis 15 floretoj sur iom longa penda tigo. La du eksteraj, rozruĝaj spronaj kronfolioj formas la koreton dum la du internaj blankaj kronfolietoj finiĝas per larmo, kiu elstaras, kelpendas, el la koro. La blankaj kronfolietoj kovras la stigmon kaj la stamenojn. La kromosomnombro estas 2n = 16.[2]
En 1753 Karolo Lineo enigis ĝin en sian flaŭron, kiel Fumaria spectabilis. En 1847 ĝi fariĝis Dicentra spectabilis. [3]
Dum longa tempo do la korfloretoj estis konsiderataj aparteni al la Dicentroj, ĉar la floroj tre similas. Pro nekonforma anatomio de la semŝelo montriĝis necese korekti tion. Molekulgenetika esploro, en 1997, alportis la pruvon ke vere temas pri aparta genro. De tiam ĝi estas konata kiel sola specio en la genro Lamprokapno.
Ne estas mirinde ke pro tiuj taksonomiaj necertecoj la sinonimoj abundas:
La unuaj specimenoj enkondukiĝis en Britio en la 1840-aj jaroj, de la skota botanikisto Robert Fortune.
Kvankam ĝi estas tre ofte renkontita ĝardenplanto, la korfloretoj nur tre malofte eskapas en la naturon por libere evolui. Laŭ Sabine Brandes, kiu esploris la fenomenon, ekzistas nur tre malmulte da stabilaj neofitoj.[4]
En nesekaj kaj mezvarmaj regionoj ĝi kreskas sub plena suno. En pli sekaj regionoj ĝi bezonos iom da ombro.
Afidoj (plantlaŭsoj), helikoj kaj limakoj foje atakas la foliojn.
Ĝi estas staŭdo[5] kaj oni do povas dum multaj jaroj, senintervene, lasi la radikaron sin evolui, kompaktiĝi. La radikoj estas tre rompiĝemaj kaj facile vundiĝas ĉe traktado.
Semoj kun blankecaj oleosomoj formiĝas en longaj guŝoj. Oni nepre devas semi ilin freŝaj, ili rapide perdas sian fekundecon dum sekiĝo.
Multobligo per ŝirdivido de radikaro prefere okazu printempe.
Diversaj kultivaroj ekzistas, inter alie "Alba" kun tute blankaj floroj kaj "Ora koro" el Hadspen Garden, Britio, en 1997, kiu havas flavajn foliojn, kiuj verdiĝas mezosomere.
La korfloretoj estas konsiderataj ornama planto en ĝardenaj florbedoj sed ankaŭ tranĉiĝas por en vazo ornami ĉambron. Pro ĝia ŝatateco la planto estas objekto de varia eksperimentado, kio montriĝas per kultivaroj. Estas logike ke la korfloretoj furoras ĉirkaŭ Sankta Valenteno.
Kontakto kun la suko de la planto povas, ĉe iuj homoj, rezulti en irito de la haŭto, pro iuj alkaloidoj.
Homoj kiuj ludis kun floro imagis vidi bildon de vireto (germanoj) aŭ virineto (britoj) en bankuvo. De tie la konataj popolaj nomoj: Lady in a bath kaj Männchen in der Badewanne.
Tiu ĉi teksto estas prilaboro de la vikipediaj artikoloj en angla, franca, germana, hispana, nederlanda kaj rusa kun aldono de propraj pliaj esploroj.
Se korfloro aŭ sanganta koro estas taŭga nomo por unuopa floro la planton oni prefere nomu korfloretoj aŭ lamprokapno spektinda. Pro la formo de siaj floroj, similaj al koroj kun larmo sube, ĝi akiris multe da diversaj popolaj nomoj: rompitaj koroj, sangantaj koroj, gutantaj koroj, ĝanetfloretoj, marifloretoj, terfumo kaj ankoraŭ aliaj.
Särkynytsydän (Lamprocapnos spectabilis syn. Dicentra spectabilis)[1] on unikkokasvien heimoon kuuluva punakukkainen pensas. Se on perinteinen koristekasvi.
Särkyneelläsydämellä on pitkät, kaarevat, haarattomat varret ja himmeän sinivihreät liuskaiset lehdet.[2] Varresta riippuvat alaspäin ruusunpunaiset kellomaiset kukat, joiden keskellä vilkkuu valkoista. Yhdessä varressa on rivissä 5–15 kukkaa. Se kukkii toukokuusta heinäkuuhun. Kasvi kasvaa 50–70 cm korkeaksi.[3]
Särkynytsydän on alun perin kotoisin Aasiasta, Siperiasta ja Japaniin ulottuvalta alueelta.[4]
Särkynytsydän viihtyy auringossa tai puolivarjossa. Se aloittaa kasvunsa aikaisin, ja voi saada hallavaurioita, jos lämpimän kauden jälkeen tulee uudestaan kylmää.[5]
Särkynytsydän (Lamprocapnos spectabilis syn. Dicentra spectabilis) on unikkokasvien heimoon kuuluva punakukkainen pensas. Se on perinteinen koristekasvi.
Wisate wutrobički (Lamprocapnos spectabilis) je rostlina z podswójby kokrikowych rostlinow (Fumarioideae) ze swójby makowych rostlinow (Papaveraceae). Rostlina bu dołho rodej wutrobički (Dicentra) přirjadowana, ale po molekulargenetiske přepytowanja pokazachu, zo je samostatna.
Wisate wutrobički (Lamprocapnos spectabilis) je rostlina z podswójby kokrikowych rostlinow (Fumarioideae) ze swójby makowych rostlinow (Papaveraceae). Rostlina bu dołho rodej wutrobički (Dicentra) přirjadowana, ale po molekulargenetiske přepytowanja pokazachu, zo je samostatna.
Dailusis auskarėlis (lot. Dicentra spectabilis, angl. Venus's car, vok. Doppelsporn, pranc. Cœur de Marie) – žvirbliarūtinių (Fumariaceae) šeimos, auskarėlių (Dicentra) šeimos daugiametė darželinė gėlė. Natūraliai paplitę Rytų Azijoje, tarp Sibiro ir pietų Japonijos. Auginama daugelyje Europos šalių. Žydėti pradeda gegužės mėnesį. Žiedai širdelės formos, po 3-15 ant žiedkočio. Žydi baltai arba rausvai. Nuodingas.
Het gebroken hartje (Lamprocapnos spectabilis, synoniem Dicentra spectabilis[1] ), soms ook tranend hartje genoemd, is een plant die al heel lang in cultuur is. Het is een 60–80 cm hoge vaste plant.
Aan de sappige, rijk vertakte, opgaande stengels bevinden zich grijsgroene bladeren die zijn samengesteld uit meerdere, tamelijk grote, drietallige deelblaadjes. Een goed ontwikkelde plant kan na verloop van tijd een ruimte van circa 1 m² innemen. Het blad sterft echter vrij vroeg in het jaar af en laat dan een grote leegte achter.
Het gebroken hartje bloeit van mei tot juni. De roze tot rozerode bloemen met wit centrum hangen naast elkaar aan de lange, overhangende bloemstengels. De twee buitenste, roze kroonbladeren vormen samen een hartje, terwijl de twee binnenste, witte kroonblaadjes eindigen in een traantje, dat vanuit het hartje tevoorschijn komt. De witte kroonblaadjes omgeven de stempel en de meeldraden.
Het gebroken hartje komt van nature voor in China, Korea en Oost-Siberië, waar het groeit op open plekken in vochtige bossen en lichtbeschaduwde bosranden.
Het gebroken hartje wordt net als Dicentra formosa veel aangeboden als tuinplant. Er bestaat ook een cultivar met volledig witte bloemen en lichter gekleurd blad (Dicentra spectabilis 'Alba').
Bloem
Dicentra spectabilis 'Alba'
Referentie
Het gebroken hartje (Lamprocapnos spectabilis, synoniem Dicentra spectabilis ), soms ook tranend hartje genoemd, is een plant die al heel lang in cultuur is. Het is een 60–80 cm hoge vaste plant.
Aan de sappige, rijk vertakte, opgaande stengels bevinden zich grijsgroene bladeren die zijn samengesteld uit meerdere, tamelijk grote, drietallige deelblaadjes. Een goed ontwikkelde plant kan na verloop van tijd een ruimte van circa 1 m² innemen. Het blad sterft echter vrij vroeg in het jaar af en laat dan een grote leegte achter.
Het gebroken hartje bloeit van mei tot juni. De roze tot rozerode bloemen met wit centrum hangen naast elkaar aan de lange, overhangende bloemstengels. De twee buitenste, roze kroonbladeren vormen samen een hartje, terwijl de twee binnenste, witte kroonblaadjes eindigen in een traantje, dat vanuit het hartje tevoorschijn komt. De witte kroonblaadjes omgeven de stempel en de meeldraden.
Het gebroken hartje komt van nature voor in China, Korea en Oost-Siberië, waar het groeit op open plekken in vochtige bossen en lichtbeschaduwde bosranden.
Het gebroken hartje wordt net als Dicentra formosa veel aangeboden als tuinplant. Er bestaat ook een cultivar met volledig witte bloemen en lichter gekleurd blad (Dicentra spectabilis 'Alba').
Bloem
Dicentra spectabilis 'Alba'
Referentie
Germplasm Resources Information Network (GRIN)Serduszka okazałe, serduszka okazała, ładniczka okazała, biskupie serce, serce Jasia[3][4] (Lamprocapnos spectabilis) – gatunek byliny z rodziny makowatych. Przez długi czas zaliczany był do rodzaju serduszka (Dicentra) i stąd wynika utrwalona nazwa polska. Od 1997 roku gatunek wyodrębniany jest w osobny, monotypowy rodzaj Lamprocapnos[2][5]. W stanie naturalnym występuje w Chinach i Korei[5]. Poza tym szeroko rozpowszechniony w uprawie, sadzony także w Polsce.
Bylina. Kwitnie od maja do czerwca. Roślina lekko trująca. Cała roślina (a szczególnie korzenie) zawiera trujące substancje. Objawami zatrucia mogą być mdłości, wymioty i biegunka, jak dotąd nie opisano jednak przypadków zatruć[6].
W ostatnich latach XX wieku bardzo dużą popularnością cieszyła się odmiana 'Alba' o bardzo jasnych, prawie białych kwiatach. W 1997 roku w Anglii wyhodowano odmianę 'Gold Heart' o różowych kwiatach i pędach początkowo także przebarwionych na różowo, a następnie w ciągu lata barwiących się na żółtozielono.
Roślina ozdobna. Serduszkę stosuje się do nasadzeń grupowych na trawnikach lub na rabatach. Można je także sadzić jako soliter na trawnikach. Są także cenionym kwiatem ciętym, także w uprawie przyspieszonej pod osłonami na kwitnienie od marca.
Serduszka okazałe, serduszka okazała, ładniczka okazała, biskupie serce, serce Jasia (Lamprocapnos spectabilis) – gatunek byliny z rodziny makowatych. Przez długi czas zaliczany był do rodzaju serduszka (Dicentra) i stąd wynika utrwalona nazwa polska. Od 1997 roku gatunek wyodrębniany jest w osobny, monotypowy rodzaj Lamprocapnos. W stanie naturalnym występuje w Chinach i Korei. Poza tym szeroko rozpowszechniony w uprawie, sadzony także w Polsce.
Dicentra spectabilis (L.) Lem.
Diclytra spectabilis (L.) DC.
Fumaria spectabilis L.
Lepi srčki (znanstveno ime Lamprocapnos spectabilis) je okrasna trajnica iz družine makovk, edina vrsta iz rodu Lamprocapnos, ki izvira iz Sibirije, severne Kitajske, Koreje in Japonske, od tam pa so jo kasneje zanesli po vsem svetu.
Rastlina v višino zraste od 60 do 80 cm (v milejšem podnebju do 120 cm) in ima nežne, svetlo zelene deljene liste. Cvetovi so posamezno viseči z lokasto povešenih stebel, imajo obliko srca in so živo rožnate barve z belo sredino. Sestavljeni so iz dveh zunanjih venčnih listov, ki srčasto objemata prašnike v notranjosti cveta.[1] V Sloveniji rastlina cveti med aprilom in junijem.
Najbolj ji ustrezajo hladne senčne in polsenčne lege ter vlažna, odcedna tla.[2]
Lepi srčki (znanstveno ime Lamprocapnos spectabilis) je okrasna trajnica iz družine makovk, edina vrsta iz rodu Lamprocapnos, ki izvira iz Sibirije, severne Kitajske, Koreje in Japonske, od tam pa so jo kasneje zanesli po vsem svetu.
Löjtnantshjärta eller blomsterlyra (Lamprocapnos spectabilis) är en art i familjen jordröksväxter vars naturliga utbredningsområde är Nordamerika och Östasien. Arten är den enda i släktet. Den odlas som trädgårdsväxt i Sverige sedan 1800-talet. Det är en hjärtliknande blomma i rosa eller vitt som kan bli 6–9 dm hög. Löjtnantshjärta blommar från maj-juni, den trivs i skugga och bör planteras fuktigt. Den drabbas sällan av sjukdomar, men sniglar på bladen är däremot vanligare.
Löjtnantshjärtan tillhörde tidigare släktet fänrikshjärtesläktet (Dicentra) men har på senare tid placerats i släktet Lamprocapnos istället.
Wikimedia Commons har media som rör Löjtnantshjärta.
Löjtnantshjärta eller blomsterlyra (Lamprocapnos spectabilis) är en art i familjen jordröksväxter vars naturliga utbredningsområde är Nordamerika och Östasien. Arten är den enda i släktet. Den odlas som trädgårdsväxt i Sverige sedan 1800-talet. Det är en hjärtliknande blomma i rosa eller vitt som kan bli 6–9 dm hög. Löjtnantshjärta blommar från maj-juni, den trivs i skugga och bör planteras fuktigt. Den drabbas sällan av sjukdomar, men sniglar på bladen är däremot vanligare.
В англійській мові через форму квіток називають «серце, що кровоточить» (англ. bleeding heart), «квітка-ліра» (англ. lyre flower). Якщо перевернути квітку, вона схожа на жінку в ванні, від чого походить ще одна назва (англ. lady-in-a-bath).
Багаторічна рослина, що формує густі зарості, з товстими м'ясистими кореневищами. Має папоротеподібне листя до 40 см, що росте на квітконіжках. Рожеві квіти зібрані у довгі суцвіття. У кінці літа вся рослина відмирає.
Зростає у Китаї та Північно-східній Азії.
Вирощують як декоративну. Має культурні сорти.
Суцвіття
Перевернута квітка, що нагадує жінку в ванні
Листя і пуп'янки
Сорт 'Goldheart'
Сорт 'Alba'
Lamprocapnos spectabilis là một loài thực vật có hoa trong họ Anh túc. Loài này được (L.) Fukuhara mô tả khoa học đầu tiên năm 1997.[2]
Hoa này còn được mang tên là "Trái tim rỉ máu" (bleeding heart) trong tiếng Anh, "Trái tim nước mắt" (Tränendes Herz) trong tiếng Đức và "Trái tim Marie" (Cœur de Marie) trong tiếng Pháp.
Lamprocapnos spectabilis thường thấy tại Hàn Quốc, và ở phía bắc và phía tây của Cộng hòa Nhân dân Trung Hoa trong các khu rừng ẩm và sáng ở độ cao 30-2400 mét. Tại đồng bằng, hoa thường được trồng như hoa vườn và ít khi mọc hoang dã.
Mùa hoa nở là vào tháng 5 và tháng 6, tuy hiếm nhưng đôi khi cũng nở vào tháng 4.
Hoa màu trắng
.jpg)
.jpg)
Lamprocapnos spectabilis là một loài thực vật có hoa trong họ Anh túc. Loài này được (L.) Fukuhara mô tả khoa học đầu tiên năm 1997.
Hoa này còn được mang tên là "Trái tim rỉ máu" (bleeding heart) trong tiếng Anh, "Trái tim nước mắt" (Tränendes Herz) trong tiếng Đức và "Trái tim Marie" (Cœur de Marie) trong tiếng Pháp.
Lamprocapnos spectabilis thường thấy tại Hàn Quốc, và ở phía bắc và phía tây của Cộng hòa Nhân dân Trung Hoa trong các khu rừng ẩm và sáng ở độ cao 30-2400 mét. Tại đồng bằng, hoa thường được trồng như hoa vườn và ít khi mọc hoang dã.
Mùa hoa nở là vào tháng 5 và tháng 6, tuy hiếm nhưng đôi khi cũng nở vào tháng 4.
Lamprocapnos spectabilis (L.) T.Fukuhara, 1997
Дице́нтра великоле́пная, или сердцецве́т великолепный (лат. Lamprocapnos spectabilis, ранее — Dicentra spectabilis), — вид цветковых растений, входящий в монотипный род Lamprocapnos в составе семейства Маковые (Papaveraceae). В некоторых системах вместе с близкими родами выделяется в семейство Дымянковые (Fumariaceae).
Дицентра великолепная была описана в 1753 году Карлом Линнеем под названием Fumaria spectabilis. В 1847 году она была перенесена в род дицентра. В 1997 году на основании молекулярных исследований этот вид был выделен в отдельный род Lamprocapnos. Название этого рода происходит от др.-греч. λάμπρος — «блестящий» и др.-греч. καπνός — «дым» — часто используемой части составных названий родов дымянковых. Видовой эпитет spectabilis означает «великолепная»[2]. Русское общеупотребительное название растения — «разбитое сердце».
Многолетнее травянистое растение, достигающее 90 см в высоту. Стебли прямостоячие, мясистые, толстые, ветвистые, облиственные.
Листья на черешках до 12 см длиной, сверху зелёные, снизу с сероватым дымчатым налётом, гладкие, сложные, двукратно или трёхкратно разделённые. Листочки разделённые на небольшие доли, с зубчатым краем.
Цветки двусторонне-симметричные, сердцевидные. Собраны по 7—15 в кистевидные соцветия на концах цветоносов и в пазухах верхних листьев. Чашелистики цельные, рано опадающие. Внешние лепестки розового цвета, у некоторых форм белые. Внутренние лепестки белые, с красноватыми или желтоватыми прожилками. Тычинки широкие, похожие на лепестки. Рыльце пестика продолговатое, двудольчатое, завязь веретеновидная, зелёная.
Плод — продолговатая коробочка до 35 мм длиной, с неопадающим пестиком. В каждой коробочке по 2—8 гладких круглых семян чёрного цвета.
В дикой природе дицентра великолепная распространена на Дальнем Востоке, в восточном Китае и Северной Корее. Произрастает на полянах, в лиственных лесах, на высоте до 2800 м над уровнем моря.
Дицентра великолепная широко выращивается как декоративное растение. Предпочитает солнечные места, к почве неприхотлива. После цветения все надземные части растения отмирают. Устойчива к насекомым и различным грибковым болезням растений.
Хорошо известно несколько сортов дицентры. Например, сорта 'Alba' и 'Snowdrift' обладают чисто-белыми цветками. У 'Gold Heart' окраска листьев золотисто-жёлтая[3].
Корневища дицентры содержат ядовитые алкалоиды.
Дицентра великолепная была выделена в монотипный род Lamprocapnos в 1997 году. Морфологически отличается от настоящих дицентр (Dicentra) простыми кистевидными соцветиями и имеющимися на всех побегах листьями.
ещё 6 семействРодовые:
Видовые:
Дице́нтра великоле́пная, или сердцецве́т великолепный (лат. Lamprocapnos spectabilis, ранее — Dicentra spectabilis), — вид цветковых растений, входящий в монотипный род Lamprocapnos в составе семейства Маковые (Papaveraceae). В некоторых системах вместе с близкими родами выделяется в семейство Дымянковые (Fumariaceae).
荷包牡丹（学名：Lamprocapnos spectabilis），又名兔儿牡丹、鱼儿牡丹、铃儿草、铃心草、瓔珞牡丹、荷包花、蒲包花、土当归[2]、活血草[2]、華鬘草（日本），是紫堇科荷包牡丹屬的多年生草本植物，原产於中国北部，花多为桃红色与白色的复色花。廣泛分布在亞洲東部，自西伯利亞南部到日本的地區。19世纪时荷包牡丹才被引进欧洲，而在北美一般只能靠人工栽培。[3]
荷包牡丹花形玲珑可爱，花色艳丽多彩，叶丛错落美观，是温带地区很受欢迎的观赏植物，可用来布置花境和花坛，同时也是很好的切花材料。
荷包牡丹的近缘种包括兜状荷包牡丹（D. cucullaria）、加拿大荷包牡丹（D. canadensis），而同属主要的观赏花卉有大花荷包牡丹（D. macrantha）和美麗荷包牡丹（D. formosa）等，主要的栽培种包括白花荷包牡丹（Dicentra spectabilis 'Alba'）。
荷包牡丹的种加词spectabilis意为“艳丽的”，属名Dicentra出自希腊语，意为“双花距的”，而荷包牡丹的每一个中文名都有其独特的来历。荷包牡丹的花语是答应追求、答应求婚[4]，这源於民间的流传有关荷包牡丹得名的美丽传说“玉女思君”[5][6][7]。瓔珞牡丹则是取其瓔珞般的外形。鱼儿牡丹是古人所赋，出自宋朝诗人周必大的《詠魚兒牡丹並序》：“鱼儿牡丹，得之湘中，花红而蕊白，状似双鱼，累累相比，枝不胜压，而下垂若俯首然，鼻目可辨，叶与牡丹无异，亦多二月开，因是得名。”“花嫔”出自周必大《詠魚兒牡丹》：“天教姚黄主芳菲，合有宫嫔次列妃。玉颈圆瑳宜粉面，霞裙深染学翚衣。枝头窈窕鱼双贯，风里翩跹凤对飞。莫把根苗方芍药，留春不似送将归。”铃儿草则是源自明成祖朱棣与马铎的对联“风吹不响铃儿草，雨打无声鼓子花。”[8]
荷包牡丹株高30－90厘米，根状地下茎肉质，根茎粗壮，茎紫红色，光滑无毛，茎基有多枚黄棕色大鳞片；叶柄长，叶对生，长约20厘米，为二回三出羽状复叶（“三出”指一叶柄上集生有三小叶），缺刻，有基部楔形的倒卵形深裂片，背面有白色粉末，叶形与牡丹叶相似；花茎长1.5厘米，基部有2枚细小尖头苞片，花同向下垂，形如心形荷包，3－15枚花顶生为拱形总状花序，每枚2.5－5厘米长，披针形桃红色萼片2枚，长4－4.5毫米，花瓣共4枚，长约2.5厘米，外层2枚花瓣大多为桃红色，变种有白色，花瓣基部包囊状，顶部变狭外翻，内层2枚花瓣狭长突出，顶部聚缩，外部白色，内部紫红色；6枚雄蕊分为2列，子房上位，1室，花柱细长，盾状柱头2裂。花期为早春至盛夏。蒴果为细长圆形，种子细小，先端有细毛。
中文名“荷包牡丹”就源於其花如荷包，叶似牡丹叶，而英文俗名之一“滴血的心”（bleeding heart）也是因其形似心脏。
不同花色的荷包牡丹.jpg)
普通的荷包牡丹 白花荷包牡丹 “金心” 荷包牡丹生长於温带较凉爽地区，喜阳光散射的半阴环境，较耐寒，怕高温暴晒，因此盛夏休眠期要置於通风良好的荫蔽处。喜湿润，但怕积水，因此要保持土壤半墒，过湿则烂根，过干则叶黄，而盛夏和冬季休眠期要保持土壤微润；喜多腐殖质的疏松肥沃中性或弱碱性土壤，而沙土和粘土也可生长，不过会生长不良；喜肥，宜施用少量有机肥或三元复合肥，花蕾显色後停肥，休眠期不施肥。[9]可播种、扦插或分株繁殖，可在早春或深秋栽培。嫁接荷包牡丹可选用多年生芍药作砧木。[10]虫害有蚜虫、蛞蝓、蜗牛和介壳虫，病害有叶斑病。[11]
荷包牡丹有数个栽培种，其中包括白花荷包牡丹以及英国栽培种“金心”（Dicentra spectabilis 'Goldheart'）。“金心”於1997年培育，特点是其嫩黄色的叶子在盛夏时会变为黄绿色。
荷包牡丹根可作为解毒活血镇痛的中药材使用，在《岭南采药录》中记载荷包牡丹根能散血、消疮毒、除风、和血，药性为辛、苦、温，归肝经，内服可用於治疗金疮、疮毒、胃痛，外敷可用於治疗跌打肿痛[9]，正如汪连仕《采药书》中所载“用其根捣汁，酒冲服之，令人沉醉，金疮之圣药也。”[12]
不过，荷包牡丹全草有潜在毒性[13]，部分人接触此植物会有皮肤刺痛感，源自荷包牡丹碱（英语：Bicuculline）和原阿片碱（英语：Protopine）等异喹啉类生物碱的作用[14][15]，因此要注意用量，否则可能出现呕吐、腹泻、呼吸衰竭、心脏麻痹等症状。
荷包牡丹（学名：Lamprocapnos spectabilis），又名兔儿牡丹、鱼儿牡丹、铃儿草、铃心草、瓔珞牡丹、荷包花、蒲包花、土当归、活血草、華鬘草（日本），是紫堇科荷包牡丹屬的多年生草本植物，原产於中国北部，花多为桃红色与白色的复色花。廣泛分布在亞洲東部，自西伯利亞南部到日本的地區。19世纪时荷包牡丹才被引进欧洲，而在北美一般只能靠人工栽培。
荷包牡丹花形玲珑可爱，花色艳丽多彩，叶丛错落美观，是温带地区很受欢迎的观赏植物，可用来布置花境和花坛，同时也是很好的切花材料。
荷包牡丹的近缘种包括兜状荷包牡丹（D. cucullaria）、加拿大荷包牡丹（D. canadensis），而同属主要的观赏花卉有大花荷包牡丹（D. macrantha）和美麗荷包牡丹（D. formosa）等，主要的栽培种包括白花荷包牡丹（Dicentra spectabilis 'Alba'）。
分類 界 : 植物界 Plantae 階級なし : 被子植物 angiosperms 階級なし : 真正双子葉類 eudicots 目 : キンポウゲ目 Ranunculales 科 : ケシ科 Papaveraceae 亜科 : ケマンソウ亜科 Fumarioideae 属 : ケマンソウ属 Lamprocapnos 種 : ケマンソウ L. spectabilis 学名 Lamprocapnos spectabilis (L.) Fukuhara[1] シノニム ケマンソウ（学名 Lamprocapnos spectabilis）はケマンソウ亜科の多年草。観賞用によく栽培され、花色は桃色のほかに白がある。別名タイツリソウともいう。ケマンは仏具の華鬘から。
草丈は30-60cm程になり、葉が緑白色を帯びる。2回3出羽状複葉で小葉は細裂する。 花期は4-6月で、斜めに伸びた総状花序にコマクサに似たハート型の花を付ける。花茎はアーチ状に湾曲する。花茎一本に花が最大で15輪ほど釣り下がって咲き、あたかも鯛が釣竿にぶら下がっているように見えるため、「タイツリソウ」の名が付いた。9月ごろに地上部が枯れて休眠に入る。株分けで増やすことが出来る。
全草、特に根茎と葉にビククリン、プロトピンなどを含む。誤食した場合、嘔吐・下痢・呼吸不全・心臓麻痺などを引き起こす。
この項目は、植物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（プロジェクト:植物／Portal:植物）。
.jpg)
