La família dels zoàrcids (Zoarcidae) és constituïda per peixos marins pertanyents a l'ordre dels perciformes i al superordre dels acantopterigis.[1]
Cos allargat. Aletes dorsal i anal allargades i formant una aleta contínua juntament amb l'aleta caudal. Absència d'aletes pelvianes. 58-150 vèrtebres. Segons les espècies, poden presentar o no escates. Zoarces americanus n'és l'espècie amb la màxima longitud: 1,1 m.[2]
Les tres espècies del gènere Zoarces són ovovivípares, tots els altres són ovípars.[2]
Les 220 espècies d'aquesta família són marines (algunes a gran fondària).[3]
Es distribueixen des de l'Àrtic fins a l'Antàrtic.[2]
La família dels zoàrcids (Zoarcidae) és constituïda per peixos marins pertanyents a l'ordre dels perciformes i al superordre dels acantopterigis.
Die Familie der Aalmuttern (Zoarcidae) oder Gebärfische ist eine Familie der Aalmutterverwandten, die von der Arktis bis zur Antarktis in allen Weltmeeren vorkommt. Die meisten der fast 260 Arten leben im nördlichen Pazifik. Dort gibt es mehrere endemische Gattungen. An den Küsten Nordeuropas leben drei Arten, Sars Wolfsfisch (Lycenchelys sarsi) und Vahls Wolfsfisch (Lycodes vahli) an den Küsten Norwegens und Islands, die Aalmutter (Zoarces viviparus) auch in der gesamten Nord- und Ostsee.
Drei Arten der Gattung Zoarces sind ovovivipar, die übrigen ovipar. Einige Arten betreiben Brutpflege.
Der Körper der Fische ist langgestreckt, das Maul end- oder unterständig. Rückenflosse, Schwanzflosse und Afterflosse sind zu einem durchgehenden Flossensaum zusammengewachsen. Die Bauchflossen fehlen oder sind verkümmert; wenn vorhanden, stehen sie vor den Brustflossen. Schuppen sind sehr klein, von Haut überwachsen oder fehlen. Eine Schwimmblase ist nicht vorhanden. Die Tiere erreichen eine Länge von sieben Zentimeter bis 1,10 Meter.
Der Name der Aalmuttern ergibt sich aus dem früheren Glauben, dass die Europäische Aale von diesen geboren würden. Hintergrund hierzu ist, dass aufgrund des Wanderverhaltens der Aale zur Fortpflanzung im Atlantik lange keine Erklärung für deren Vermehrung vorhanden war.
Wikisource: Aalmutter – Artikel der 4. Auflage von Meyers Konversations-LexikonDie Familie der Aalmuttern (Zoarcidae) oder Gebärfische ist eine Familie der Aalmutterverwandten, die von der Arktis bis zur Antarktis in allen Weltmeeren vorkommt. Die meisten der fast 260 Arten leben im nördlichen Pazifik. Dort gibt es mehrere endemische Gattungen. An den Küsten Nordeuropas leben drei Arten, Sars Wolfsfisch (Lycenchelys sarsi) und Vahls Wolfsfisch (Lycodes vahli) an den Küsten Norwegens und Islands, die Aalmutter (Zoarces viviparus) auch in der gesamten Nord- und Ostsee.
Drei Arten der Gattung Zoarces sind ovovivipar, die übrigen ovipar. Einige Arten betreiben Brutpflege.
Kivimatikat libo kivimadehet (Zoarcidae) ollah ahvenkaloin lahkoh kuului kalaheimo.
The eelpouts are the ray-finned fish family Zoarcidae. As the common name suggests, they are somewhat eel-like in appearance. All of the roughly 300 species are marine and mostly bottom-dwelling, some at great depths. Eelpouts are predominantly found in the Northern Hemisphere. The arctic, north pacific and north Atlantic oceans have the highest concentration of species, however species are found around the globe.
They are conventionally placed in the "perciform" assemblage; in fact, the Zoarcoidei seem to be specialized members of the Gasterosteiformes-Scorpaeniformes group of Acanthopterygii.[3]
The largest member of the family is Zoarces americanus, which may reach 1.1 m in length. Other notable genera include Lycodapus and Gymnelus.
The eelpout family was first proposed as the family Zoarchidae in 1839 by the English naturalist William John Swainson but the spelling was changed to Zoarcidae after the spelling of the genus Zoarces was corrected by Theodore Gill in 1861.[1] The 5th edition of Fishes of the World classifies this family within the suborder Zoarcoidei, within the order Scorpaeniformes.[4] Other authorities classify this family in the infraorder Zoarcales wihin the suborder Cottoidei of the Perciformes because removing the Scorpaeniformes from the Perciformes renders that taxon non monophyletic.[5]
Fishes of the World mentions four subfamilies but does not assign genera to the subfamilies[4] but these were set out in Anderson and Federov's Annotated Checklist[6] and this has been followed by FishBase[7] and Catalog of Fishes.[8]
The eelpouts are classified into four subfamilies and 61 genera with around 300 species:[8][1]
The body of eelpouts is relatively elongated and laterally compressed.[9] Their heads are relatively small and ovoid. Juveniles have a more rounded snout and relatively larger eye than adults.[9] Their scales are absent or very small. [10] The dorsal and anal fins are continuous down their bodies up to their caudal fin. They produce the pigment biliverdin, which turns their bones green. This feature has no apparent evolutionary function and is harmless.[11] Overall, there is no sexual dimorphism.[12]
Little is known about eelpout populations because they often slip through nets in sampling studies, and because some species live in inaccessibly deep habitats. Species for which trophic ecology has been documented are typically, if not always, benthic scavengers or predators.[11][13] However they are known for their generosity. At least one species has also adapted to able to breathe air when out of water.[11]
The eelpouts are the ray-finned fish family Zoarcidae. As the common name suggests, they are somewhat eel-like in appearance. All of the roughly 300 species are marine and mostly bottom-dwelling, some at great depths. Eelpouts are predominantly found in the Northern Hemisphere. The arctic, north pacific and north Atlantic oceans have the highest concentration of species, however species are found around the globe.
They are conventionally placed in the "perciform" assemblage; in fact, the Zoarcoidei seem to be specialized members of the Gasterosteiformes-Scorpaeniformes group of Acanthopterygii.
The largest member of the family is Zoarces americanus, which may reach 1.1 m in length. Other notable genera include Lycodapus and Gymnelus.
Los viruelas (familia Zoarcidae) son una familia de peces marinos incluida en el orden Perciformes.[1] Se distribuyen desde el Ártico al Antártico.
Tienen el cuerpo alargado, con la boca situada inferior, las aletas dorsal y anal son alargadas y formando una aleta continua junto con la aleta caudal, mientras que las aletas pélvicas suelen estar ausentes.[2] Una de las especies puede alcanzar 1,1 m de longitud.[2]
Las tres especies del género Zoarces son ovovivíparas, todos los demás ovíparos.[2]
Existen más de 300 especies agrupadas en unos 60 géneros siguientes:[1]
Los viruelas (familia Zoarcidae) son una familia de peces marinos incluida en el orden Perciformes. Se distribuyen desde el Ártico al Antártico.
Tienen el cuerpo alargado, con la boca situada inferior, las aletas dorsal y anal son alargadas y formando una aleta continua junto con la aleta caudal, mientras que las aletas pélvicas suelen estar ausentes. Una de las especies puede alcanzar 1,1 m de longitud.
Las tres especies del género Zoarces son ovovivíparas, todos los demás ovíparos.
Zoarzido (Zoarcidae) perziformeen ordenako izen bereko familiako arrainez esaten da. Gorputz luzekoak izaten dira; 50 cm luze egiten dira gehienera. Bizkarreko, isatseko eta uzkialdeko hegala elkarri erantsiak dituzte. Ez dute ezkatarik, baina azala gai lindirgatsuez estalia du. Kolorez marroi ilunak dira. Zoarzidoen familiako arrain motarik ezagunena Zoarces viviparus izenekoa da.
Hona hemen generoen bilakaera:[2]
Zoarzido (Zoarcidae) perziformeen ordenako izen bereko familiako arrainez esaten da. Gorputz luzekoak izaten dira; 50 cm luze egiten dira gehienera. Bizkarreko, isatseko eta uzkialdeko hegala elkarri erantsiak dituzte. Ez dute ezkatarik, baina azala gai lindirgatsuez estalia du. Kolorez marroi ilunak dira. Zoarzidoen familiako arrain motarik ezagunena Zoarces viviparus izenekoa da.
Kivinilkat (Zoarcidae) on ahvenkalojen heimo, johon kuuluvia lajeja esiintyy viileillä ja lauhkeilla merialueilla sekä maapallon eteläisellä että pohjoisella pallonpuoliskolla.[2][3] Suomen merialueilla tavataan pelkästään heimon nimikkolajia kivinilkkaa (Zoarces viviparus).[4]
Kivinilkoilla on pitkänomainen ruumis, jossa on 58–150 selkänikamaa; pisin on amerikankivinilkka (Zoarces americanus), joka voi kasvaa jopa 1,1 metrin pituiseksi. Heimoon kuuluvilla lajeilla on pitkä selkä- ja peräevä, jotka yhtyvät saumattomasti pyrstöevään, sekä hyvin pienet vatsaevät, jotka voivat myös puuttua kokonaan.[2] Muita yhteisiä tuntomerkkejä ovat uimarakon puuttuminen sekä huomaamaton kylkiviiva. Suu on suuntautunut joko eteen tai alaspäin ja pienet suomut ovat syvällä ihossa tai puuttuvat kokonaan.[3]
Kivinilkat elävät merenpohjassa rantavyöhykkeellä tai syvemmän meren alueella. Niiden pääasiallista ravintoa ovat pienet selkärangattomat pohjaeläimet.[3] Suurin osa heimon lajeista laskee mätimunansa merenpohjaan kudun jälkeen eli ne ovat ovipaarisia. Munat ovat yleensä suurikokoisia mutta niitä on melko vähän.[2][3] Kolme Zoarces-sukuun kuuluvaa lajia synnyttää poikasensa elävinä eli ne ovat ovovivipaarisia. Osa lajeista huolehtii poikasista myös syntymän jälkeen. Heimon tieteellinen nimi onkin johdettu kreikankielisestä sanasta zoarkes, joka tarkoittaa ’elämää suojelevaa’.[2]
Kivinilkat jakaantuvat seuraaviin sukuihin, joihin kuuluu yli kaksisataa lajia:[1][2]
Kivinilkat (Zoarcidae) on ahvenkalojen heimo, johon kuuluvia lajeja esiintyy viileillä ja lauhkeilla merialueilla sekä maapallon eteläisellä että pohjoisella pallonpuoliskolla. Suomen merialueilla tavataan pelkästään heimon nimikkolajia kivinilkkaa (Zoarces viviparus).
Kivinilkoilla on pitkänomainen ruumis, jossa on 58–150 selkänikamaa; pisin on amerikankivinilkka (Zoarces americanus), joka voi kasvaa jopa 1,1 metrin pituiseksi. Heimoon kuuluvilla lajeilla on pitkä selkä- ja peräevä, jotka yhtyvät saumattomasti pyrstöevään, sekä hyvin pienet vatsaevät, jotka voivat myös puuttua kokonaan. Muita yhteisiä tuntomerkkejä ovat uimarakon puuttuminen sekä huomaamaton kylkiviiva. Suu on suuntautunut joko eteen tai alaspäin ja pienet suomut ovat syvällä ihossa tai puuttuvat kokonaan.
Kivinilkat elävät merenpohjassa rantavyöhykkeellä tai syvemmän meren alueella. Niiden pääasiallista ravintoa ovat pienet selkärangattomat pohjaeläimet. Suurin osa heimon lajeista laskee mätimunansa merenpohjaan kudun jälkeen eli ne ovat ovipaarisia. Munat ovat yleensä suurikokoisia mutta niitä on melko vähän. Kolme Zoarces-sukuun kuuluvaa lajia synnyttää poikasensa elävinä eli ne ovat ovovivipaarisia. Osa lajeista huolehtii poikasista myös syntymän jälkeen. Heimon tieteellinen nimi onkin johdettu kreikankielisestä sanasta zoarkes, joka tarkoittaa ’elämää suojelevaa’.
Les zoarcidés (Zoarcidae) forment une famille de poissons perciformes comptant 220 espèces marines, certaines de grandes profondeurs. Ces espèces sont appelées lycodes ou loquettes. La plus grande espèce est Zoarces americanus qui peut mesurer plus d'un mètre.
Certaines espèces comme Zoarces viviparus possèdent des caractéristiques rares pour des poissons, comme le fait d'être vivipares.
Selon World Register of Marine Species (4 mai 2016)[1] :
Pachycara sp.
Les zoarcidés (Zoarcidae) forment une famille de poissons perciformes comptant 220 espèces marines, certaines de grandes profondeurs. Ces espèces sont appelées lycodes ou loquettes. La plus grande espèce est Zoarces americanus qui peut mesurer plus d'un mètre.
Certaines espèces comme Zoarces viviparus possèdent des caractéristiques rares pour des poissons, comme le fait d'être vivipares.
Iasc le colainn chaol is ceann leathan, eití fada droma is timpireacha, agus eití uchtacha dea-fhorbartha. Flúirseach i bhfarraigí cladaigh na hEorpa. Suas le 50 cm ar fhad, foirmithe go hiomlán nuair a shaolaítear é. Tugtar an t-ainm seo ar an mbreac beadaí freisin.
Zoarcidae, porodica isključivo morskih grgečki iz podreda Cottoidei. Žive od morima od Arktika pa do Antarktika. Narastu maksimalno 1,1 metar dužine (vrsta Zoarces americanus; sinonim Macrozoarces americanus). Leđna i analna peraja su duge i sa repnom čine neprekuinutu cjelinu. Tri vrste ove porodice su ovoviviparne, a ostali zoarcidi su oviparni. Vole duboke vode u zonama plime
Porodica se sastoji od 60 rodova sa ukupno 202 vrste od kojih je 6 otkriveno 2012. Prvu vrstu među njima opisao je Linnaeus 1758., Zoarces viviparus[1].
Zoarcidae, porodica isključivo morskih grgečki iz podreda Cottoidei. Žive od morima od Arktika pa do Antarktika. Narastu maksimalno 1,1 metar dužine (vrsta Zoarces americanus; sinonim Macrozoarces americanus). Leđna i analna peraja su duge i sa repnom čine neprekuinutu cjelinu. Tri vrste ove porodice su ovoviviparne, a ostali zoarcidi su oviparni. Vole duboke vode u zonama plime
Porodica se sastoji od 60 rodova sa ukupno 202 vrste od kojih je 6 otkriveno 2012. Prvu vrstu među njima opisao je Linnaeus 1758., Zoarces viviparus.
Gli Zoarcidae sono una numerosa famiglia di pesci ossei marini appartenenti all'ordine Perciformes.
Gli Zoarcidae sono tipici pesci da acque fredde, popolano le acque costiere dei mari freddi (sono comuni nei mari dell'Artide e dell'Antartide) e le zone abissali di tutti gli oceani. Nel mar Mediterraneo è presente, rarissima, solo la specie abissale Melanostigma atlanticum; lungo le coste dell'Oceano Atlantico europeo, compresi il mar Baltico, il Mare del Nord e La Manica, è comune la specie Zoarces viviparus.
L'aspetto di questi pesci ricorda i ghiozzi o le bavose per quanto riguarda la testa e gli anguilliformi nel resto del corpo. Il muso è dotato di labbra carnose e la bocca, che è posta nella parte inferiore della testa, può essere piccola o molto ampia secondo le specie. Il corpo è allungato, talvolta serpentiforme. Le pinne dorsale, anale e caudale sono indistinguibili, unite in una pinna unica e continua. Le pinne ventrali sono spesso assenti, quando sono presenti sono poste molto in avanti, nella regione giugulare. Le pinne pettorali sono piuttosto ampie nella maggioranza delle specie. La linea laterale, così come le scaglie è assente in alcuni generi, quando sono presenti le squame queste sono molto piccole. È presente una sola narice per lato.
La dimensione massima di oltre 1 metro è raggiunta da Macrozoarces americanus, la misura media è di qualche decina di centimetri.
Sono ovipari tranne i rappresentanti del genere Zoarces, che invece sono ovovivipari. Alcune specie praticano cure parentali.
La famiglia comprende i seguenti generi:[1]
Gli Zoarcidae sono una numerosa famiglia di pesci ossei marini appartenenti all'ordine Perciformes.
Netikrosios vėgėlės, arba jūrinės vėgėlės (lot. Zoarcidae, angl. Eelpouts, vok. Aalmuttern) – ešeržuvių (Perciformes) žuvų šeima. Smakro srityje nėra ūselio, tuo jos skiriasi nuo gėlavandenės vėgėlės. Nugarinis ir analinis pelekai ilgi, susilieję su uodeginiu. Pilviniai pelekai yra rudimentiniai ir prisitvirtinę prieš krūtininius pelekus.
Šeimoje yra apie 220 rūšių:
ir kt.
Netikrosios vėgėlės, arba jūrinės vėgėlės (lot. Zoarcidae, angl. Eelpouts, vok. Aalmuttern) – ešeržuvių (Perciformes) žuvų šeima. Smakro srityje nėra ūselio, tuo jos skiriasi nuo gėlavandenės vėgėlės. Nugarinis ir analinis pelekai ilgi, susilieję su uodeginiu. Pilviniai pelekai yra rudimentiniai ir prisitvirtinę prieš krūtininius pelekus.
Šeimoje yra apie 220 rūšių:
Paprastoji gyvavedė vėgėlė, arba gyvagimdė vėgėlė (Zoarces viviparus). Gyvena ir Baltijos jūroje.ir kt.
De puitalen (Zoarcidae) vormen een familie van baarsachtige vissen. Ze hebben, zoals de naam al aangeeft, een palingvormig voorkomen met een langgerekt lijf. Alle ongeveer 220 soorten[2]leven in zee, de meeste op de bodem, waarvan sommige tot op grote diepte. De grootste soort in de familie is de Amerikaanse puitaal die tot 1,1 meter lang kan worden.
De familie bestaat uit ongeveer 50 geslachten, onderverdeeld in vier onderfamilies[1]:
De puitalen (Zoarcidae) vormen een familie van baarsachtige vissen. Ze hebben, zoals de naam al aangeeft, een palingvormig voorkomen met een langgerekt lijf. Alle ongeveer 220 soortenleven in zee, de meeste op de bodem, waarvan sommige tot op grote diepte. De grootste soort in de familie is de Amerikaanse puitaal die tot 1,1 meter lang kan worden.
Ålekvabber er ei gruppe piggfinnfiskar. Alle artane er marine og er særleg utbreidd i arktiske og antarktiske strøk. Gruppa vert òg kalla ålebrosme.
Ålekvabber har ein langstrekt kropp med samanhengande rygg-, hale- og gattfinne. Mange artar manglar bukfinner, medan brystfinnene ofte er store og runde. Dei største artane, som Macrozoarces americanus, vert opptil 1,1 meter lange.
Ålekvabber er ei gruppe piggfinnfiskar. Alle artane er marine og er særleg utbreidd i arktiske og antarktiske strøk. Gruppa vert òg kalla ålebrosme.
Ålekvabber er en gruppe piggfinnede fisker. Alle artene er marine og er særlig utbredt i arktiske og antarktiske strøk. Gruppen kalles også ålebrosmer.
Ålekvabber har en langstrakt kropp med sammenhengende rygg-, hale- og gattfinne. Mange arter mangler bukfinner, mens brystfinnene ofte er store og runde. De største artene, som Macrozoarces americanus, blir opptil 1,1 meter lange.
Denne iktyologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Ålekvabber er en gruppe piggfinnede fisker. Alle artene er marine og er særlig utbredt i arktiske og antarktiske strøk. Gruppen kalles også ålebrosmer.
Węgorzycowate[2] (Zoarcidae) – rodzina morskich ryb okoniokształtnych.
Morza strefy arktycznej i antarktycznej.
Rodzaje zaliczane do tej rodziny [3] są zgrupowane w podrodzinach Gymnelinae, Lycodinae, Lycozoarcinae, Neozoarcinae, Zoarcinae:
Aiakas — Andriashevia — Argentinolycus — Austrolycus — Azygopterus — Barbapellis — Bellingshausenia — Bentartia — Bilabria — Bothrocara — Bothrocarina — Crossostomus — Dadyanos — Davidijordania — Derepodichthys — Dieidolycus — Ericandersonia — Eucryphycus — Eulophias — Exechodontes — Gosztonyia — Gymnelopsis — Gymnelus — Hadropareia — Hadropogonichthys — Iluocoetes — Japonolycodes — Krusensterniella — Letholycus — Leucogrammolycus — Lycenchelys — Lycodapus — Lycodes — Lycodichthys — Lycodonus — Lycogrammoides — Lyconema — Lycozoarces — Magadanichthys — Maynea — Melanostigma — Nalbantichthys — Neozoarces — Notolycodes — Oidiphorus — Opaeophacus — Ophthalmolycus — Pachycara — Patagolycus — Phucocoetes — Piedrabuenia — Plesienchelys — Pogonolycus — Puzanovia — Pyrolycus — Santelmoa — Seleniolycus — Taranetzella — Thermarces — Zoarces — Zoarchias
Węgorzycowate (Zoarcidae) – rodzina morskich ryb okoniokształtnych.
Zoarcidae é uma família de peixes da subordem Zoarcoidei.
Existem cerca de 220 espécies agrupadas em cerca de 46 géneros:
Zoarcidae é uma família de peixes da subordem Zoarcoidei.
Tånglakefiskar (Zoarcidae) är en familj i underordningen tånglakelika fiskar (Zoarcoidei). Arterna förekommer från Arktis till Antarktis i alla hav[1] men de flesta finns i norra Stilla havet.
Ryggfenor, stjärtfenor och analfenor är sammanvuxen till ett band. Bukfenor är oftast små eller saknas. Kroppslängden ligger beroende på art mellan 7 centimeter och 1,1 meter (störst är Macrozoarces americanus[1]). Vid Nordeuropas kustlinjer förekommer arten tånglake (Zoarces viviparus).
Familjen utgörs av 60 släkten med tillsammans cirka 300 arter.[1]
Tånglakefiskar (Zoarcidae) är en familj i underordningen tånglakelika fiskar (Zoarcoidei). Arterna förekommer från Arktis till Antarktis i alla hav men de flesta finns i norra Stilla havet.
Ryggfenor, stjärtfenor och analfenor är sammanvuxen till ett band. Bukfenor är oftast små eller saknas. Kroppslängden ligger beroende på art mellan 7 centimeter och 1,1 meter (störst är Macrozoarces americanus). Vid Nordeuropas kustlinjer förekommer arten tånglake (Zoarces viviparus).
Familjen utgörs av 60 släkten med tillsammans cirka 300 arter.
Поширені від Арктики до Антарктики .
Три види з роду Zoarces є яйцеживородними, всі інші яйцекладні.
Бельдюговые[1][2] (лат. Zoarcidae) — семейство лучепёрых рыб из отряда скорпенообразных.
Морские, как правило, придонные рыбы. Встречаются от морей Арктики до Антарктики. Имеют удлинённое тело с длинными спинным и анальным плавниками, слитыми с хвостовым плавником. Брюшные плавники отсутствуют или рудиментарные. Число позвонков от 58 до 150. Большинство яйцекладущие, часть видов рода Zoarces — яйцеживородящие. Длина тела от нескольких сантиметров до 1,1 м (Zoarces americanus)[2].
В составе семейства выделяют 4 подсемейства, 46 родов, около 230 видов[2].
Бельдюговые (лат. Zoarcidae) — семейство лучепёрых рыб из отряда скорпенообразных.
绵鳚科其下40個屬，如下：
ゲンゲ科（学名：Zoarcidae）は、スズキ目ゲンゲ亜目に所属する魚類の分類群の一つ。少なくとも46属230種が記載され、その多くは北半球の寒冷な海に生息する深海魚である[1]。
ゲンゲ科の魚類はすべて海水魚で、熱帯から極圏に至るまで、世界中の海に幅広く分布する[1]。多くの種類は北太平洋あるいは北大西洋の冷たい海に分布し、北極海・南極海とその周辺海域からもそれぞれ15種・21種が知られている[1]。ほとんどの仲間は海底と密接に関連した生活を送る底生性の魚類で、沿岸の浅い海で暮らす普通種から、数千メートルの大深度で見つかるものまで、その分布範囲は極めて広い。
本科魚類は特に深海での多様性が顕著で、底生性深海魚のグループとしてはソコダラ科（タラ目）・アシロ科（アシロ目）・トカゲギス科（ソトイワシ目）・ホラアナゴ科（ウナギ目）の仲間と並ぶ重要な存在となっている。北大西洋に分布する深海性底生魚の種数のうち、ゲンゲ科魚類はおよそ9%を占めると見積もられている[2]。北半球の温帯域から北極に至る深海底においては個体数の上でも非常に多く、餌生物が豊富な領域では濃密な群れを形成することもある[3]。
ゲンゲ類の多くはヘビのように海底に横たわり、砂泥に埋もれた貝類・多毛類などを主な餌とするほか、大型種は棘皮動物や他の魚類をも捕食する[3]。埋在動物を捕食する際には、多量の堆積物を同時に摂食することになるが、本科魚類は肥大した唇を使って餌をより分けており、堆積物をそのまま飲み込むことはない[3]。ゲンゲ類は深海魚としては比較的発達した視覚をもつが、底部に埋まった餌の探索においては、むしろ鋭敏な触覚を用いるものと考えられている[3]。
コンニャクハダカゲンゲ属など一部は、食性および生態の面で特異なグループとなっている。彼らはゼラチン質のぶよぶよした体をもち、他のゲンゲ類とは異なり海底直上から中層を不活発に漂流している[4]。海底に沈降した大型生物の死骸の臭いをかぎつけ、腐肉食性の節足動物を捕食する[4]。
本科魚類の繁殖様式は基本的に卵生だが、ナガガジ属の3種のみ卵胎生である[1]。一部の種類では、親魚が卵を保護する習性をもつ[1]。
ゲンゲ科の仲間は一般にウナギのように細長い体型をもつ[1][5]。体長は数十cmのものが多く、最大種（Macrozoarces americanus）では1.1mに達する[1]。口は吻の先端か、あるいはやや下向きについている[1][6]。鱗は非常に小さく皮膚に埋もれ、ハダカゲンゲ属など一部は鱗を欠く[1]。鰓膜は峡部で接続する[1]。浮き袋をもたない[1]。
背鰭と臀鰭の基底は非常に長く、尾鰭と連続する[1]。腹鰭は小さく、胸鰭より前の咽頭部に位置するか、もたない種類もある[1]。腹鰭の退化はそれぞれの属で独立に生じたと推測されている[1]。Derepodichthys 属の腹鰭は海綿状で、眼の真下に位置する[1]。胸鰭は発達しており、海底で体を支え静止する生活に適応している[5]。椎骨は58-150個[1]。
ゲンゲ科にはNelson（2006）の体系において46属230種が認められる一方[1]、FishBaseには52属282種が記載されている[6]。かつて本科に所属した Leucobrotula 属および Parabrotula 属は、現在では独立のニセイタチウオ科（Parabrotulidae）とされ、アシロ目に含められるようになっている[1]。
1960年代前半まで、ゲンゲ科はスズキ目ギンポ亜目に含まれることが多かった[7]。1966年にGreenwoodらは本科のみを含む「ゲンゲ亜目」としてタラ目の内部に位置付けたが、後にメダマウオ科と近縁であることが指摘され、Nelson（1984）以降はスズキ目ゲンゲ亜目の一部として扱われるようになっている[7]。
本科の内部に、セダカゲンゲ亜科 Lycozoarcinae （セダカゲンゲ L. regaini 1種のみ）、ナガガジ亜科 Zoarcinae （ナガガジ属のみ）、ハダカゲンゲ亜科 Gymnelinae （12属）、マユガジ亜科 Lycodinae （32属）の4亜科を設置する見解もある[1]。
등가시치과(Zoarcidae)는 페르카목에 속하는 조기어류 과의 하나이다.[1] 약 220여 종으로 이루어져 있다. 바다 물고기로 주로 바다의 바닥에서 사는 저생어류이다. 문자갈치, 자갈치, 젤라친등가시치, 흑미갈치, 짧은머리등가시치, 등가시치 등을 포함하고 있다.
다음은 2015년 라드첸코(Radchenko)의 연구에 기초한 계통 분류이다.[2]
등가시치하목Cebidichthyidae
Opisthocentridae
Lumpenidae
Eulophiidae
Neozoarcidae
