Euglenozoa – grupa protistów wyróżniana we współczesnych systemach taksonomicznych. W tradycyjnych, opartych na morfologii systemach, jej przedstawiciele zaliczani byli do wiciowców. W systemach Cavaliera-Smitha w randze odrębnego królestwa[1] lub typu w obrębie królestwa Protozoa[2]. W systemie Adla i Simpsona w randze kladu wewnątrz supergrupy Excavata[3] (przy czym Excavata w systemie Cavaliera-Smitha z roku 2004 ma rangę podkrólestwa i należy do linii Cabozoa oraz Bicilliata).
Euglenozoa to jednokomórkowce wyposażone w dwie (rzadziej jedną lub więcej) wici. Podstawę wici tworzą dwa kinetosomy i trzy asymetrycznie ustawione mikrotubule. Często aparat służący do fagocytozy związany jest z aparatem wiciowym. Grzebienie mitochondrialne dyskoidalne. Cechą apomorficzną jest heteromorficzne wrzeciono leżące obok aksonemy[3]. Niektórzy przedstawiciele utracili zdolność fagotrofii i odżywiają się osmotroficznie lub prowadzą fotosyntezę (także z możliwością heterotrofizmu). Część przedstawicieli żyje wolno, podczas gdy inni są pasożytami (w tym wywołującymi śpiączkę afrykańską).
Według Adla należą tutaj [4]:
Dzielone były na następujące grupy według systematyki Adla i innych z 2005 roku[3]:
Prawdopodobnie blisko spokrewnione z kladem Heterolobosea (akrazje), zaliczanym niegdyś do śluzowców, z którym bywają łączone w grupę Discicristata. Akrazje z kolei wykazują pokrewieństwo z kladem Jakobida. Te trzy grupy, wraz z kilkoma innymi (Parabasalia, Fornicata, Preaxostyla), łączone są w takson Excavata[3].
Euglenozoa – grupa protistów wyróżniana we współczesnych systemach taksonomicznych. W tradycyjnych, opartych na morfologii systemach, jej przedstawiciele zaliczani byli do wiciowców. W systemach Cavaliera-Smitha w randze odrębnego królestwa lub typu w obrębie królestwa Protozoa. W systemie Adla i Simpsona w randze kladu wewnątrz supergrupy Excavata (przy czym Excavata w systemie Cavaliera-Smitha z roku 2004 ma rangę podkrólestwa i należy do linii Cabozoa oraz Bicilliata).
Euglenozoa to jednokomórkowce wyposażone w dwie (rzadziej jedną lub więcej) wici. Podstawę wici tworzą dwa kinetosomy i trzy asymetrycznie ustawione mikrotubule. Często aparat służący do fagocytozy związany jest z aparatem wiciowym. Grzebienie mitochondrialne dyskoidalne. Cechą apomorficzną jest heteromorficzne wrzeciono leżące obok aksonemy. Niektórzy przedstawiciele utracili zdolność fagotrofii i odżywiają się osmotroficznie lub prowadzą fotosyntezę (także z możliwością heterotrofizmu). Część przedstawicieli żyje wolno, podczas gdy inni są pasożytami (w tym wywołującymi śpiączkę afrykańską).