Glomeromycota C. Walker & A. Schüßler – gromada (typ) grzybów[1]. Rodzajem typowym dla Glomeromycota jest Glomus Tul. & C. Tul[2]. Znanych jest ok. 200 gatunków zaliczanych do tej gromady, przy czym liczba ta może być wyższa[3].
Glomeromycota są szeroko rozpowszechnionymi glebowymi grzybami mikoryzowymi. Szacuje się, że tworzą symbiotyczne układy z co najmniej 80% gatunków roślin lądowych. Jest to specyficzny, obligatoryjny dla grzyba typ relacji zwany mikoryzą arbuskularną[3]. Prawdopodobnie jest to najstarszy typ mikoryzy, a koewolucja Glomeromycota i roślin trwa od 450 mln lat[4]. Świadczą o tym skamieniałości arbuskularnych struktur związanych z aglaofitonem, jedną z najstarszych znanych roślin lądowych[5]. W związku z rozpowszechnieniem i długą historią układy symbiotyczne grzybów z tej grupy w znacznej mierze odpowiadają za produktywność gleby[4]. Wchodzenie w układ mikoryzowy z grzybami arbuskularnymi jest dla roślin kosztowne, gdyż szacuje się, że grzyby mogą pozyskać do 20% asymilowanego przez nie węgla. Jednocześnie jednak grzyby ułatwiając przyswajanie biogenów (zwłaszcza fosforu) i zmniejszając obciążenie metalami ciężkimi lub atakami patogenów i pasożytów, zwiększają wzrost roślin i przewagę konkurencyjną[6].
Grzyby z gromady Glomeromycota rozmnażają się przez różnego typu zarodniki, np. chlamydospory[6].
Glomeromycota jest taksonem monotypowym. Należy do niego jedna klasa[7]:
W systemach niewyróżniających tej grupy taksonomicznej jej przedstawiciele zaliczani są (byli) do gromady Zygomycota, związani byli z przedstawicielami rodziny Endogonaceae[6].
Glomeromycota C. Walker & A. Schüßler – gromada (typ) grzybów. Rodzajem typowym dla Glomeromycota jest Glomus Tul. & C. Tul. Znanych jest ok. 200 gatunków zaliczanych do tej gromady, przy czym liczba ta może być wyższa.