Multimedia w Wikimedia Commons Muszkatela różowawa (Ducula rosacea) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny gołębiowatych, podrodziny treronów. Występuje w części wysp Indonezji oraz w Timorze Wschodnim. Bliski zagrożenia wyginięciem.
Po raz pierwszy gatunek opisał Coenraad Jacob Temminck w 1836. Holotyp pochodził z Timoru. Nowemu gatunkowi nadał nazwę Columba rosacea[2][4]. Obecnie (2017) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny umieszcza muszkatelę różowawą w rodzaju Ducula. Uznaje gatunek za monotypowy[5]. Muszkatela różowawa jest blisko spokrewniona z muszkatelą ciemną (D. whartoni), niekiedy uznawaną za jej podgatunek. Te dwa gatunki najbliżej spokrewnione są z muszkatelami: bladą (D. pistrinaria) i popielatą (D. pickeringii). Osobniki z wysp Morza Jawajskiego bywają wyodrębniane do podgatunku D. r. zamydra, jednak występujące u nich cechy, jak silniejsza opalizacja na grzbiecie, występują u ptaków także i z innych obszarów[4][6].
Długość ciała wynosi 39–44 cm, masa ciała 360–395 g[4]. Samice nieco mniejsze od samców. W upierzeniu nie występuje dymorfizm płciowy. Muszkatele różowawe mają małe głowy i długie ogony, typowe dla muszkateli. Większość upierzenia szaropopielata; ciemniejszy jest grzbiet, skrzydła i ogon. Głowa i górna część gardła mają barwę fiołkoworóżową lub różowawą. Pozostała część gardła wraz z szyją jasnoszare. Pierś w górnej części różowoszara; w kierunku brzucha kolor przechodzi w różowawą. Wierzch ciała może być brązowo- lub niebieskozielonkawy. Lotki ciemniejsze od reszty skrzydła. Sterówki ciemnozielonawe. Występuje wąska różowawa obrączka oczna. Tęczówka ciemnobrązowa, dziób niebieskawoszary, woskówka czerwona lub purpurowa, nogi czerwone[6]. Długość skrzydła wynosi 220–245 mm u samców, 212–242 mm u samic; długość ogona 126–147 mm; długość dzioba 17–20 mm[7].
Muszkatele różowawe zamieszkują wyspy Morza Jawajskiego (Wyspy Seribu, Karimunjava, Bawean, Maselembu, Arends), Morza Balijskiego (Wyspy Kangean) i Morza Flores (Salayar, Tanah Jampea, Kalao, Kalaotoa, Wyspy Tukangbesi), lokalnie na północ po Moluki (Loloda, północno-zachodnia Halmahera, Bacan, Tayandu, Wyspy Kai), większość Małych Wysp Sundajskich (Satonda, Flores, Besar, Pantar, Alor, Roti, Semau, Timor, Wetar, Kisar, Romang, Leti, Moa, Luang, Sermata, Damar, Wyspy Babar, Wyspy Tanimbar)[4]. BirdLife International zaznacza jako możliwy obszar występowania również niektóre wyspy w północnej części Moluków (prowincja Moluki Północne). Zasięg występowania szacuje na 2,3 mln km²[8].
Musztatele różowawe zamieszkują niewielkie wyspy i nadbrzeżne obszary większych wysp – wilgotne lasy monsunowe z drzewami zrzucającymi liście, lasy deszczowe, nadbrzeżne zakrzewienia i tereny rolnicze. Na Tanimbar spotykane są suchych monsunowych lasach na płaskowyżu w centrum wyspy, na Timorze również zasiedlają interior wyspy. Według autora Pigeons and Doves (2010) muszkatele różowawe odnotowywane były do 600 m n.p.m.[7], według BirdLife International do 930 m n.p.m.[8] Pożywieniem tych gołębi są owoce (wiadomo o figach) i pąki kwiatowe puchowców pięciopręcikowych (Ceiba pentandra). Nie wiadomo więcej o diecie tych ptaków. Gniazda znajdywano w październiku (Wetar), maju (Semau) i czerwcu (Park Narodowy Karimunjawa, Jawa)[4]. Poza tym brak informacji o rozrodzie[6][7].
IUCN uznaje muszkatelę różowawą za gatunek bliski zagrożenia (NT, Near Threatened) nieprzerwanie od roku 2000 (stan w 2017). Zagrożeniem dla tych ptaków jest odłów i utrata środowiska życia wskutek wycinki lasów, budowy dróg i rozwoju kopalni[8]. Nie jest to częsty gołąb w niewoli. W marcu 2017 w Europie można było oglądać muszkatele różowawe w trzech publicznych placówkach – Tier- und Freizeitpark w Friesoythe, w ogrodzie zoologicznym w Pilźnie (niedostępne dla zwiedzających) oraz w ogrodzie zoologicznym w Pradze[6].
Muszkatela różowawa (Ducula rosacea) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny gołębiowatych, podrodziny treronów. Występuje w części wysp Indonezji oraz w Timorze Wschodnim. Bliski zagrożenia wyginięciem.
