Modrzyk zwyczajny[3], modrzyk (Porphyrio porphyrio) – gatunek średniego ptaka z rodziny chruścieli (Rallidae). Zasiedla prawie wszystkie kontynenty; nie spotka się go jedynie w Amerykach i Antarktydzie. Cały zasięg wyspowy, ogólnie to południowa Azja, Indonezja, Afryka Południowa i Środkowa, wschodnia Australia; W Europie tylko na Sycylii, 2 małe populacje w Hiszpanii. Jego biotop to wszystkie tereny wodno-błotne.
W języku maori modrzyk to pūkeko. Podgatunek z Samoa nazywany jest "manuali'i", co w tym języku znaczy "przywódczy ptak".
W Polsce nie pojawia się, ale kilka razy pojawił się w Czechach. Pierwszy raz w 1884 w okolicach Nové Hrady, potem w 1905 nieopodal Žehuňský rybník, w 1910 na jeziorze Nesyt, a w sierpniu 1957 w Jaroslavice[4].
Modrzyk zwyczajny, modrzyk (Porphyrio porphyrio) – gatunek średniego ptaka z rodziny chruścieli (Rallidae). Zasiedla prawie wszystkie kontynenty; nie spotka się go jedynie w Amerykach i Antarktydzie. Cały zasięg wyspowy, ogólnie to południowa Azja, Indonezja, Afryka Południowa i Środkowa, wschodnia Australia; W Europie tylko na Sycylii, 2 małe populacje w Hiszpanii. Jego biotop to wszystkie tereny wodno-błotne.
W języku maori modrzyk to pūkeko. Podgatunek z Samoa nazywany jest "manuali'i", co w tym języku znaczy "przywódczy ptak".
W Polsce nie pojawia się, ale kilka razy pojawił się w Czechach. Pierwszy raz w 1884 w okolicach Nové Hrady, potem w 1905 nieopodal Žehuňský rybník, w 1910 na jeziorze Nesyt, a w sierpniu 1957 w Jaroslavice.
Charakterystyka Wielkości kury. Bardzo długie, czerwone palce i nogi. Cały czarny z wyjątkiem białych pokryw podogonowych. Czerwony dziób i płytka czołowa "Policzki" i gardło opalizują na niebiesko. Stosunkowo mała głowa. Młode całe szare, z białym gardłem i jasnoczerwonymi dziobem i nogami. Ptaki podgatunku madagascarencis na grzbiecie opalizują na niebiesko, z podgatunku caspius z jaśniejszą głową. Wymiary długość ciała: 38-50 cm rozpiętość skrzydeł: 90-100 cm masa ciała: 520-1100 g Zachowania Ogólnie jest roślinożerny. Zjada pędy, pąki, liście, rdzenie i łodygi oraz korzenie roślin wodnych. Czasami zjada trochę owadów, mięczaków, owadów, a sporadycznie nawet małe ptaki, gryzonie i jaszczurki. Dobrze radzi sobie podczas pływania i nurkowania. Kiedy się czymś zaniepokoi, pokazuje białe pokrywy podogonowe. Lęgi Do gniazdowania modrzyki gromadzą się na moczarach, w trzcinach, kępach sitowia na pastwiskach albo w wysokich i nieskoszonych trawach. Gniazdo jest podobne do gniazda łyski, ale nie tak staranne. Kilka samic składa jaja do jednego gniazda i razem je wysiadują przez 23-27 dni. Każda składa 3-6 plamkowanych, najwięcej w jednym gnieździe może być 12. Pisklęta są karmione przez 10-14 dni. Modrzyk, Victoria w Australii Podgatunki modrzyk zwyczajny (P. porphyrio porphyrio) (Linnaeus, 1758) – Hiszpania, Francja, Sardynia, północna Afryka w Tunezji P. porphyrio caspius (Hartert, 1917) – Morze Kaspijskie P. porphyrio seistanicus (Zarudny & Harms, 1911) – od Iraku do Pakistanu P. porphyrio pelewensis (Hartlaub & Finsch, 1872) – Palau P. porphyrio melanopterus (Bonaparte, 1856) – Małe Wyspy Sundajskie, Moluki i Nowa Gwinea modrzyk wspaniały (P. porphyrio bellus) Gould, 1820 – zachodnia Australia modrzyk zielonogrzbiety (P. porphyrio samoensis) Peale, 1848 – Nowa Gwinea i Nowa Kaledonia oraz Samoa