Doosschildpadden[1] (Cuora) zijn een geslacht van schildpadden uit de familie Geoemydidae.[2] De groep werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door John Edward Gray in 1856.
Doosschildpadden zijn waterminnende dieren die ook wel op het land komen. Ze zijn omnivoor en eten dus zowel dierlijk als plantaardig materiaal. Er zijn twaalf verschillende soorten die allemaal leven in Azië, op Cuora amboinensis na komen alle soorten voor in China en in omliggende landen als Thailand, Indonesië en Vietnam. Alle soorten uit de geslachten Cuora en Terrapene worden doosschildpadden genoemd vanwege het scharnierende buikpantser. Met dit dubbele scharnier kan de schildpad zowel de voorzijde als de achterzijde van het buikpantser omhoog klappen bij gevaar, zodat de poten, de staart en de kop volledig in het schild verdwijnen. Hierdoor kunnen de schildpadden beter overleven op het land, terwijl ze afstammen van typische waterbewoners.
Omdat Cuora-soorten in Azië voorkomen, en Terrapene-soorten in Noord-Amerika wordt deze laatste groep wel Amerikaanse doosschildpadden genoemd. De klepschildpadden (geslacht Kinixys) kennen een soortgelijk trucje, maar gebruiken het rugschild of carapax, dat deels naar beneden wordt geklapt, en alleen aan de achterzijde. De kop wordt beschermd door deze terug te trekken en de poten ervoor te vouwen.
De Aziatische doornschildpad wordt ook als doosschildpad aangeduid en behoorde enige tijd tot het geslacht Pyxidea. Dit is in 2004 door Stuart en Parham teruggedraaid, overigens al voor de derde keer.
Er zijn twaalf verschillende soorten, lange tijd was er een dertiende soort; Cuora evelynae. Deze schildpad wordt tegenwoordig echter als ondersoort gezien van de geelranddoosschildpad (Cuora flavomarginata).
Geslacht Cuora
Doosschildpadden (Cuora) zijn een geslacht van schildpadden uit de familie Geoemydidae. De groep werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door John Edward Gray in 1856.
Doosschildpadden zijn waterminnende dieren die ook wel op het land komen. Ze zijn omnivoor en eten dus zowel dierlijk als plantaardig materiaal. Er zijn twaalf verschillende soorten die allemaal leven in Azië, op Cuora amboinensis na komen alle soorten voor in China en in omliggende landen als Thailand, Indonesië en Vietnam. Alle soorten uit de geslachten Cuora en Terrapene worden doosschildpadden genoemd vanwege het scharnierende buikpantser. Met dit dubbele scharnier kan de schildpad zowel de voorzijde als de achterzijde van het buikpantser omhoog klappen bij gevaar, zodat de poten, de staart en de kop volledig in het schild verdwijnen. Hierdoor kunnen de schildpadden beter overleven op het land, terwijl ze afstammen van typische waterbewoners.
Omdat Cuora-soorten in Azië voorkomen, en Terrapene-soorten in Noord-Amerika wordt deze laatste groep wel Amerikaanse doosschildpadden genoemd. De klepschildpadden (geslacht Kinixys) kennen een soortgelijk trucje, maar gebruiken het rugschild of carapax, dat deels naar beneden wordt geklapt, en alleen aan de achterzijde. De kop wordt beschermd door deze terug te trekken en de poten ervoor te vouwen.
De Aziatische doornschildpad wordt ook als doosschildpad aangeduid en behoorde enige tijd tot het geslacht Pyxidea. Dit is in 2004 door Stuart en Parham teruggedraaid, overigens al voor de derde keer.
