Rugilus similis adolah kumbang dari famili Staphylinidae. Spesies ko juo marupokan bagian dari ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia.
Kumbang iko biasonyo punyo elitra nan pendek.
Rugilus similis adolah kumbang dari famili Staphylinidae. Spesies ko juo marupokan bagian dari ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia.
Kumbang iko biasonyo punyo elitra nan pendek.
Rugilus similis – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.
Gatunek ten został opisany w 1839 roku przez Wilhelma Ferdinanda Erichsona jako Stilicus similis[1].
Chrząszcz o smukłym i trochę wypukłym ciele długości od 5 do 5,5 mm. Duża, tak szeroka jak pokrywy głowa ma szorstko i bardzo gęsto punktowaną powierzchnię, wargę górną zaopatrzoną w dwa ząbki oraz skroń w widoku z góry co najwyżej nieco dłuższą od długości oka. Czułki są krępe, żółte. Przedplecze ma kolor czarny lub brunatnoczarny, a powierzchnię silnie punktowaną z podłużną bruzdą przez środek. Tylne brzegi pokryw są żółtobrunatne przy szwie. Odnóża są żółte z nieprzyciemnionymi wierzchołkami ud i nasadami goleni tylnej pary. Samiec ma piąty sternit odwłoka z szerokim, półkolistym wgnieceniem, którego boczne brzegi wydłużone są w rozjaśnione z tyłu, listewkowate kolce, zaś szósty sternit z trójkątnym wycięciem na tylnej krawędzi[2].
Owad znany z Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Estonii, Łotwy, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Rumunii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Macedonii, Rosji i Bliskiego Wschodu[1]. Zasiedla wilgotne lasy, pola i łąki. Bytuje w ściółce, pod mchem i rozkładającymi się szczątkami roślinnymi (np. gnijącym sianem)[2][3].
Rugilus similis – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.
Gatunek ten został opisany w 1839 roku przez Wilhelma Ferdinanda Erichsona jako Stilicus similis.
Chrząszcz o smukłym i trochę wypukłym ciele długości od 5 do 5,5 mm. Duża, tak szeroka jak pokrywy głowa ma szorstko i bardzo gęsto punktowaną powierzchnię, wargę górną zaopatrzoną w dwa ząbki oraz skroń w widoku z góry co najwyżej nieco dłuższą od długości oka. Czułki są krępe, żółte. Przedplecze ma kolor czarny lub brunatnoczarny, a powierzchnię silnie punktowaną z podłużną bruzdą przez środek. Tylne brzegi pokryw są żółtobrunatne przy szwie. Odnóża są żółte z nieprzyciemnionymi wierzchołkami ud i nasadami goleni tylnej pary. Samiec ma piąty sternit odwłoka z szerokim, półkolistym wgnieceniem, którego boczne brzegi wydłużone są w rozjaśnione z tyłu, listewkowate kolce, zaś szósty sternit z trójkątnym wycięciem na tylnej krawędzi.
Owad znany z Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Estonii, Łotwy, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Rumunii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Macedonii, Rosji i Bliskiego Wschodu. Zasiedla wilgotne lasy, pola i łąki. Bytuje w ściółce, pod mchem i rozkładającymi się szczątkami roślinnymi (np. gnijącym sianem).
