Sus celebensis is found in the lower east portion of the oriental region and the upper west portion of the Australian region. Sus celebensis is common in the northern, central and eastern Sulawesi Island. Available evidence supports that this species formerly occured thoughout Sulawesi, as well as the neighboring islands of Selayer, Muna, Buton, Peleng, Lembeh and the Togain Islands. The species is now scarce in Southern Sulawesi and may also be extinct on the neraby Selayar due to the virtual deforestation of these areas. Wild pigs referred to as feral S. celebensis have been extensively introduced in Indonesia on the islands of Halmahera, Flores, Timor, Lendu, Simeuleu, and Nias Islands, and the domesticated forms of S. celebensis can be seen on the islands of Roti and Savur.
Biogeographic Regions: oriental (Native ); australian (Introduced , Native )
Other Geographic Terms: island endemic
The distributioon of Celebes wild boars has been greatly increased by humans, because these pigs were introduced to Halmahera, Flores and Timor when they become part of the local menu. On Roti, they were bred as domestic animals, but probably as a hybrid with Asian pigs. On Moluccas, the Aru Islands, and New Guinea (where they are known as Papua Pigs), piglets of this species have been reported to have actually been raised by the native women on their own breast milk! These pigs live half-tame and half-wild, voluntarily returning to the settlement at night when they are signaled by different drum signals of various owners.
There is no information on the communication habits of the S. celebensis. However, as mammals, it is likely that they utilize some combination of visual, accoustic, tactile, and chemical communication.
Communication Channels: tactile
Perception Channels: visual ; tactile ; acoustic ; chemical
Sus celebensis is a common species, and is not listed by the IUCN. It is locally abundant, and cannot be regarded as seriously threatened throughout its range at the present time. Budiarso states that he recorded 2,317 pigs harvested in the regions of Northern Sulawesi during 12 months in 1990 to 1991, and found that females are more susceptible to these commercial hunting operations which may make heavily exploited populations vulnerable. With the expansion of human settlements , S. celebensis is threatened by a combination of habitat loss and genetic contamiantion and/or disease through increased contact with imported domestic pigs Sus scrofa.
US Federal List: no special status
CITES: no special status
IUCN Red List of Threatened Species: near threatened
There are no know adverse affects that S. celebensis has on human economies. It might be speculated, however, that in agricultural areas, these pigs might present a problem as crop pests.
Wild piglets that are caught by villagers in Sulawesi are kept and are usually raised for slaughter for eating or sold at the local market. The Minahasa people consider wild pig meat to be superior to the domestic pork and are willing to pay 20 to 50% more for it. However, resources are insufficient to enforce controls on hunting and there are reports that organized commercial hunting is continuing even on designated reserves and national parks. Brief surveys of three villages markets in northeast Sulawesi concluded that about 2 to 20 wild pigs per week were being brought by these commercial hunters and slaughtered by butchers when needed.
Positive Impacts: food
No information could be found on the specific ecosystem roles of S. celebensis. However, it is likely that their foraging behavior has some impact on local plant and insect communities. Because pigs root, it is likely that they help to aerate the soil.
Ecosystem Impact: soil aeration
Most feeding activity occurs during the daylight hours, with more activity in the early morning and late afternoon. Celebes wild boars are omnivorous and their diet consists of roots, fruits, leaves, shoots, carrion, and insects.
Animal Foods: carrion ; insects; terrestrial non-insect arthropods
Plant Foods: leaves; roots and tubers; seeds, grains, and nuts; fruit
Other Foods: fungus
Primary Diet: omnivore
Celebes wild boars are reported to occur in a wide variety of habitats on the Indonesian Islands, including rainforests, swamps, high grassland terrains, and agricultural areas. They are found at altitudes up to moss forest at about 2300 m, but they prefer valleys.
Range elevation: 2300 (high) m.
Habitat Regions: tropical ; terrestrial
Terrestrial Biomes: savanna or grassland ; forest ; rainforest
Wetlands: swamp
Other Habitat Features: agricultural
Data are lacking on longevity in the wild, but most members of the genus Sus are thought to live a maximum of 10 years in the wild. Rarely has this species been raised in captivity outside Sulawesi, and as far as it is known, pure-bred animals have never been produced in captivity. The longevity of this species in captivity is greater than 9 years.
Average lifespan
Status: wild: 10 years.
Range lifespan
Status: captivity: more than 9 (high) years.
Average lifespan
Status: wild: 10.0 years.
The coat of S. celebensis is often black in color with yellow and/or white hairs intermixed. Some specimens have been known to be reddish/brown. The ventral side lightens to a creamy off-white with age. There is always a dark dorsal stripe, and a yellow band that encircles the snout. Distinctive tufts of hair are found on the forehead. Piglets are born with five dark brown and six light horizontal stripes along the length of their bodies, which tends to go away after about 6 months of age.
Adult males develop three pairs of facial warts. The preorbital pair is the largest, but these do not reach their full size until the pigs are at least 8 years old. All the warts become larger with age.
The backs of Sulawesi warty pigs are short and slightly convex. These animals have relatively short legs, and a long tail that is simply tufted. Body length has been recored at 80 to 130 cm, and shoulder height at 70 cm. Adult males are larger than sows, averaging 60 cm at the shoulder. These swine can weigh any where from 40 to 70 kg. Recent forms are larger than the sub-fossil remains found in caves in Southern Sulawesi.
Range mass: 40 to 70 kg.
Range length: 80 to 130 cm.
Sexual Dimorphism: male larger; ornamentation
Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry
The only known predator of this species is humans through hunting. It is likely that there are other predators, however, as the striped pattern of young pigs is typically interpreted as a form of camouflage.
Known Predators:
Anti-predator Adaptations: cryptic
There have not been any studies of this behavior at this time but, it is part of the action plan proposed by the IUCN.
Although information is lacking on this species, the mating system of the genus Sus is typically polygynous. Males are reported to compete for access to females, and are generally unable to effectively secure access to mates until they reach their full adult size. Adult males may have reproductive access to as many as 10 females, but around 3 is more typical. It is reasonable to assume that S. celebensis is similar to congeners in mating system.
Although not reported in the literature, one might speculate that the warts found on males of this species, as secondary sexual characteristics, play some role in reproduction. These may be attractive to females, or they may function in competition between males.
Mating System: polygynous
Breeding may occur at any time in the year, but there is a peak in February, with most births occurring in April or May. Females build large nests made of grasses, leaves, branches and twigs, piled over a shallow depression of two meters. Unlike most ungulates, members of the genus Sus give brith to their offspring in a nest, where the offspring remain for some time.
Although many important details on the reproduction of S. celebensis are lacking, the remainder of the genus Sus has well documented reproductive patterns. Females are reported to have an estrous cycle of approximately 21 days, during which the females are only sexually receptive for 2 or 3 days. Gestation ranges from 100 to 140 days. Piglets weigh from 500 to 1,500 g at birth, and are weaned in 3 to 4 months. It is likely that S. celebensis falls within this range of variation.
In the genus Sus, young often become independent of the mother prior to the birth of her next litter. However, female young may have a prolonged association with their mother. Females usually give birth about once per year.
Within the genus Sus, sexual maturity may be reached by a few months of age. However, most females don't breed until they are about 18 months old. Males, although capable of breeding at younger ages, are usually not able to secure access to mates until they reach their full adult size, around the age of 5 years.
Breeding interval: These animals probably produce only one litter per year.
Breeding season: This species does not have a strict breeding season, although most matings occur in February..
Range number of offspring: 1 to 8.
Average number of offspring: 2-3.
Average gestation period: 4-5 months.
Average weaning age: 3-4 months.
Range time to independence: 1 (high) years.
Average age at sexual or reproductive maturity (female): 18 months.
Key Reproductive Features: iteroparous ; year-round breeding ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; fertilization ; viviparous
Parental behavior in this species is not well documented. As part of the IUCN action plan, this area still needs to be looked in to and studied in more detail.
In spite of lack of specific information on S. celebensis, it is possible to draw inferences about the species from patterns common in the genus and in other mammals.
Unlike many artiodactyls, pigs are born in a nest. They are somewhat altricial compared to other ungulates. The mother cares for her young, providing them with food (milk), protection, and necessary grooming. All that young pigs learn about life, they learn from their mothers. Male pigs are reported to be solitary except near the time of mating, and so do not typically participate in parental care.
In many species of Sus, females are known to maintain relationships with their mothers. Although not specifically reported for S. celebensis, it is possible that such relationships occur. These extended relationships may be responsible for the association of multiple females with their young which are sometimes seen. In such associations, females of unknown relatedness come together after their young are weaned to form larger social groups.
Parental Investment: no parental involvement; altricial ; pre-fertilization (Protecting: Female); pre-hatching/birth (Provisioning: Female, Protecting: Female); pre-weaning/fledging (Provisioning: Female, Protecting: Female); pre-independence (Protecting: Female); post-independence association with parents
El porc senglar de Sulawesi (Sus celebensis) és una espècie de porc senglar que viu a Sulawesi (Indonèsia). Sobreviu a la majoria d'hàbitats i pot viure a altituds de fins a 2.500 metres.
El porc senglar de Sulawesi (Sus celebensis) és una espècie de porc senglar que viu a Sulawesi (Indonèsia). Sobreviu a la majoria d'hàbitats i pot viure a altituds de fins a 2.500 metres.
Prase celebeské (Sus celebensis), také vepř celebeský[2] je druh prasete obývající ostrov Sulawesi. Mezinárodní svaz ochrany přírody jej hodnotí jako téměř ohrožený druh.
Prase celebeské popsali Salomon Müller a Hermann Schlegel roku 1843 a jeho druhové jméno poukazuje na oblast výskytu.[3] Patří do čeledi prasatovití (Suidae) a rod prase (Sus). Jsou známy celkem tři poddruhy, rovněž nesoucí své jméno podle ostrovů[3]: Sus celebensis celebensis, Sus celebensis floresianus (prase celebeské floreské) a Sus celebensis timoriensis (prase timorské).[2] Podobně jako všechny asijská prasata má 38 chromozomů, na rozdíl od prasete divokého (Sus scrofa) či prasete sundského (Sus verrucosus) se však odlišují v chromozomech Y.[4]
Prase celebeské je druhem orientální a australské oblasti, obývá Indonésii, hlavně ostrov Sulawesi (Celebes), kde široce žije ve východní a jihovýchodní části ostrova. Vzácně se vyskytuje rovněž na jihu a severovýchodě Celebesu a osídlilo i přilehlé ostrovy. Na řadu míst, včetně ostrova Flores či Timor, byl dovezen a mnohdy se zde kříží s divokými prasaty nebo zde žijí domestikované formy (ostrovy Roti, Savur[4]).[5] Hustota populace se mezi různými lokalitami značně liší.[6]
Prase celebeské lze najít v mnoha přirozených prostředích, od tropických lesů až po oblasti obdělávané zemědělstvím. Přestože dávají přednost nížinám a nad 1 500 m n. m. se nevyskytují hojně, mohou žít až do nadmořské výšky 2 300 m.[7] Druh je méně hojný než babirusa (Babyrousa).[8]
Prase celebeské je středně velký druh prasete dosahující větší velikosti než jeho fosilní předkové z ostrova. Jednotlivé populace se od sebe odlišují. Prase měří 80 až 130 cm na délku, 60 až 70 cm na výšku (u samců) a hmotnost se pohybuje mezi 40 až 70 kg, přičemž samci jsou větší než samice.[4] Druh má krátké končetiny a kulatá záda. Rypák je krátký, oběma pohlavím rostou na obličeji tři páry bradavic, mnohem výraznější jsou ale u samců. Největší bradavice rostou v blízkosti očí, jejich plný vývin však trvá do osmi let. Uši jsou malé. Zbarvení je tmavé s krémově zbarveným břichem, ale mohou se vyskytovat rovněž jedinci červenohnědí. Na hlavě roste prasatům chomáč srsti černé barvy, který nadále pokračuje přes hřbet. Druh může být zaměněn s babirusou, které však roste řidší srst a samci vlastní velké zuby vyčnívající z tlamy či světlejším prasetem visajanským (Sus cebifrons), jenž však nemá bradavice vyvinuté jako prase celebeské.[6][7]
Mláďata jsou posázeny pruhy, jež zmizí za šest měsíců.[7]
Podle studie prasat ze severního Celebesu z roku 1996 tvoří prasata skupiny od jedné do šesti jedinců,[8] složení skupin není známo. Jsou to pravděpodobně společenská zvířata, teritorium nebylo určeno, ale odhaduje se na 500 až 1000 ha u samic a 1000 až 2000 ha u samců. Komunikace nebyla nikdy zjištěna.[7] Druh je všežravý, požírá jak rostlinnou potravu, jako jsou kořeny či padlé ovoce, tak maso, například mršiny. Vyhledává ji převážně v časných ranních hodinách a večer,[4] celkově nejaktivnější je od 6 do 11 hodin dopoledne a od 14 do 18 hodin odpoledne. Poledne tráví zavrtané v bahně. Na rozdíl od většiny druhů prasat je tento druh denní, avšak v oblastech narušovaných lidmi může být aktivní v noci.[6][7]
O rozmnožování prasete celebeského není známo dostatečné množství informací, podobně jako všechna ostatní prasata však budou polygamní. Pářit se mohou prasata celebeská po celý rok, nejčastěji pravděpodobně v únoru. Samice do zálehu o délce okolo dvou metrů, který vystele vegetací, porodí po asi 16 až 20 týdenní březosti dvě až osm mláďat, která lze pozorovat od dubna do května. Délka života ve volné přírodě nebyla zdokumentována a prase mimo hybridů nebylo chováno ani v zajetí, na základě ostatních prasat je proto odhadnuta na deset let.[4]
Mimo člověka tento druh loví krajta mřížkovaná (Python reticulates).[5]
Kvůli ničení přirozeného prostředí, které je způsobeno například odlesňováním, a rozrůstající se lidské populaci populace prasat celebeských na některých místech poklesla. Dalším nebezpečím je lov probíhající i přes výskyt v rezervacích, protože maso těchto prasat je draze prodáváno. Dle studie z roku 1990 jich bylo v severovýchodní části ostrova zabito 2 až 20 týdně, přičemž samice jsou zabíjeny častěji.[4] Možným nebezpečím je také malá genetická rozmanitost.[5]
Mezinárodní svaz ochrany přírody považuje prase celebeské za téměř ohrožený druh a vyskytuje se v řadě chráněných oblastí. Pro ochranu druhů na ostrově byla založena organizace A Wildlife Crimes Unit Program, avšak bez větších úspěchů.[5]
Obrázky, zvuky či videa k tématu prase celebeské ve Wikimedia Commons
Prase celebeské (Sus celebensis), také vepř celebeský je druh prasete obývající ostrov Sulawesi. Mezinárodní svaz ochrany přírody jej hodnotí jako téměř ohrožený druh.
Das Sulawesi-Pustelschwein (Sus celebensis), manchmal auch Celebesschwein genannt, ist eine auf dem Malaiischen Archipel lebende Säugetierart aus der Familie der Echten Schweine (Suidae). Teilweise wird es halbwild als Haustier gehalten.
Das Fell der Sulawesi-Pustelschweine ist schwarz und mit vereinzelten gelben und weißen Haaren gesprenkelt, es gibt allerdings auch rötlich-braun gefärbte Exemplare. Die schweinetypische Schnauze ist von einem hellen Ring umgeben, auf der Stirn haben sie einen weißen Haarschopf. Im Gesicht haben sie wie alle Pustelschweine drei Paare pustelförmige Schwellungen, die mit fortschreitendem Alter größer werden. Die Beine sind verhältnismäßig kurz, der Schwanz eher lang und mit einer Quaste versehen. Diese Tiere erreichen eine Kopfrumpflänge von 80 bis 130 Zentimeter, die Schulterhöhe beträgt rund 70 Zentimeter und das Gewicht liegt zwischen 40 und 70 Kilogramm.
Ursprünglich waren Sulawesi-Pustelschweine auf der Insel Sulawesi (Celebes) und kleineren vorgelagerten Inseln beheimatet. Sie wurden vom Menschen auf andere Inseln des Malaiischen Arichipels eingeführt, wie Halmahera, Flores, Timor und anderen Inseln der Molukken und der Kleinen Sundainseln. Die Schweine sind nicht wählerisch in Bezug auf ihren Lebensraum und bewohnen sowohl Regenwälder wie auch Sümpfe und Grasländer und kommen im Gebirge bis in 2300 m Seehöhe vor.
Diese Schweine leben in Familiengruppen, zwei oder drei Familien schließen sich manchmal zu Verbänden zusammen. Sie sind eher tagaktiv, die Nahrungssuche geht meistens am frühen Morgen und am späten Nachmittag vonstatten. Sie sind Allesfresser, die Wurzeln, Früchte, Blätter, Aas, Insekten und andere Wirbellose zu sich nehmen.
Die Paarung kann das ganze Jahr über erfolgen, die meisten Geburten fallen jedoch in die Monate April oder Mai. Die Tragzeit beträgt rund vier bis fünf Monate, danach kommen zwei bis drei (in Ausnahmefällen auch bis zu zehn) Jungtiere zur Welt. Zur Geburt errichtet das Weibchen ein Nest, in welchem die Neugeborenen ihre ersten Lebenstage verbringen.
Das Sulawesi-Pustelschwein wurde vom Menschen in einigen südostasiatischen Inseln eingeführt. Auch die Hausschweinpopulationen auf einigen Inseln der Molukken und auf Neuguinea könnten auf diese Art oder auf Hybriden mit dem Wildschwein zurückgehen. Auf einigen Inseln werden Sulawesi-Pustelschweine halbwild als Haustiere gehalten, das heißt, sie verbringen den Tag in den Wäldern und kehren zur Nacht in die Ställe zurück.
Auf Sulawesi selbst ist die Art noch relativ häufig, lediglich in den südlichen Regionen und auf einigen vorgelagerten Inseln ist sie selten geworden. Die IUCN zählt sie nicht zu den bedrohten Arten.
Neben Hirschebern (Babyrousa), Handabdrücken und Anoas bildeten bereits in der Altsteinzeit vor etwa 40.000 bis 45.000 Jahren die Besucher der Höhlen in der Region Maros-Pangkep das Sulawesi-Pustelschwein in Wandmalereien ab.[1][2] 2021 wurde die Abbildung eines etwa lebensgroßen Sulawesi-Pustelschweins in der Leang-Tedongnge-Höhle auf ein Alter von mindestens 45.500 Jahren datiert und ist damit die derzeit älteste bekannte Höhlenmalerei der Welt.[3][4][5]
Das Sulawesi-Pustelschwein (Sus celebensis), manchmal auch Celebesschwein genannt, ist eine auf dem Malaiischen Archipel lebende Säugetierart aus der Familie der Echten Schweine (Suidae). Teilweise wird es halbwild als Haustier gehalten.
The Celebes warty pig (Sus celebensis), also called Sulawesi warty pig or Sulawesi pig, is a species in the pig genus (Sus) that lives on Sulawesi in Indonesia. It survives in most habitats and can live in altitudes of up to 2,500 m (8,000 ft). It has been domesticated and introduced to a number of other islands in Indonesia.
The Celebes warty pig is a medium-sized pig, and quite variable in size and appearance. Although a number of subspecies have been recognised, it is now regarded as a monotypic taxon. It is the only pig species that has been domesticated apart from the wild boar; being semi-domesticated may have had an influence on the variability of its appearance.[2] This pig has a head-and-body length of between 80 and 130 cm (30 and 50 in) and a long tail, with males generally being larger than females. The back is rounded and the legs short. The colour is greyish-black, sometimes tinged with red or yellow on the flanks. There are three pairs of facial warts and a fringe of pale bristles on the snout and more bristles on the cheeks. The crown and nape are topped by a short crest of dark bristles, while a dark mid-dorsal stripe extends from the crest towards the tufted tail.[3] Young pigs have longitudinal stripes, but these fade as the piglets grow.[2]
The Celebes warty pig occurs in Sulawesi, being plentiful in central, eastern and south-eastern parts of the island but uncommon in the northeastern and southern parts.[1] It also occurs naturally on the nearby smaller islands of Buton, Muna, Kabeana, Peleng, Lembeh and the Togian Islands. Besides this, it has been domesticated and introduced to various other islands, has hybridised with Sus scrofa, and has become feral in some places, giving rise to a number of different pig populations.[1] It inhabits various habitat types including rainforest, swamp, cultivated land and grassland, at altitudes up to 2,500 m (8,000 ft).[1]
This pig tends to move around in small groups of up to nine individuals, led by a dominant male and including several females and their offspring. Foraging takes place mainly in the early morning and the evening; the diet consists mainly of roots, shoots, leaves and fallen fruit, but also includes carrion, invertebrates and small vertebrates. Breeding takes place throughout the year. Gestation periods are probably between four and five months, and litter sizes can be up to eight, but in one study, averaged about two.[2] The most important natural predator is the reticulated python.[1]
The chief threats faced by this pig are an expanding human population, deforestation, with conversion of the land to agricultural use, and hunting for human consumption. Even in areas such as national parks, where the species is protected, hunting still occurs and the meat is traded in local markets. This over-hunting and loss of habitat has led the International Union for Conservation of Nature to assess the pig's conservation status as being "near threatened".[1]
A cave painting of a Celebes warty pig in the Leang Tedongnge cave on Sulawesi has been dated to an age of at least 45,500 years ago, making it the oldest known cave painting.[4] A layer of calcite over the painting was dated using uranium-series isotope dating to give a minimum age for the painting. The image was made using red ochre, and is accompanied by images of human hands made by blowing ochre on to the cave wall around the hands. The painting depicts a male pig, including the male's pair of facial warts. It was first seen by Westerners in 2017.[5]
At one point in time there may have been a portion of the land which shifted upward resulted in increased diversification. The researchers found out that the Sulawesi who roam the island today were preceded by other ancestors who once expanded from the innermost area of the island to the outermost part of it.
Frantz, L., Rudzinski, A., Nugraha, A., Evin, A., Burton, J., Hulme-Beaman, A., Linderholm, A., Barnett, R., Vega, R., Irving-Pease, E. K., Haile, J., Allen, R., Leus, K., Shephard, J., Hillyer, M., Gillemot, S., van den Hurk, J., Ogle, S., Atofanei, C., Thomas, M. G., … Larson, G. (2018). Synchronous diversification of Sulawesi's iconic artiodactyls driven by recent geological events. Proceedings. Biological sciences, 285(1876), 20172566. https://doi.org/10.1098/rspb.2017.2566
The Celebes warty pig (Sus celebensis), also called Sulawesi warty pig or Sulawesi pig, is a species in the pig genus (Sus) that lives on Sulawesi in Indonesia. It survives in most habitats and can live in altitudes of up to 2,500 m (8,000 ft). It has been domesticated and introduced to a number of other islands in Indonesia.
El jabalí verrugoso de Célebes (Sus celebensis) es una especie de mamífero artiodáctilo de la familia Suidae que habita principalmente en la isla de Célebes en Indonesia.[2]
La especie es abundante al centro, oriente y sureste de la isla de Célebes, habiendo desaparecido probablemente de la cercana isla de Selayar. También se encuentra en otras islas adyacentes como Buton, Muna, Kabeana, Peleng, Lembeh y en algunas de las islas Togian. La especie también ha sido domesticada e introducida en otras islas, donde se ha hibridado con la especie Sus scrofa, dando lugar a una variedad de poblaciones de cerdos ferales y domésticos en las islas de Flores, Timor, Simeulue, Ceram, Buru y Nias.[1]
La especie ocupa gran diversidad de hábitats en las islas de Indonesia, incluyendo selvas, pantanos, praderas altas y áreas agrícolas. Se encuentras en alturas de hasta 2300 metros de altitud, pero prefiere los valles.[3]
El pelaje de S. celebensis es predominantemente negro con pelos blancos o amarillos intercalados. Algunos individuos tienen un color marrón-rojizo. La parte ventral es más clara y se torna más obscura con la edad. Los machos adultos desarrollan tres pares de verrugas faciales. El par preorbital es el más largo y alcanza el tamaño definitivo a los ocho años. La espalda es corta y ligeramente convexa. Tienen piernas relativamente cortas y cola larga. La longitud corporal se ha medido entre 80 y 130 cm, la altura en la cruz es de 70 cm. Los machos adultos son más grandes que las hembras. Puede pesar de 40 a 70 kg.[3]
Poco se conoce acerca de sus hábitos pero se cree que su comportamiento se asemeja a los otros miembros del género Sus.
Se cree que la especie es social, con grupos familiares que integran manadas de 2-3 familias. Los machos son solitarios excepto en la época de apareamiento. Los hábitos de búsqueda de alimento de los integrantes del género son principalmente crepusculares o nocturnos, siendo Sus celebensis una excepción por ser diurno.
El apareamiento puede ocurrir en cualquier época del año, pero es más frecuente en febrero y la mayoría de los partos ocurren en abril y mayo. Las hembras construyen grandes nidos de hierba, hojas y ramas apilados sobre una depresión del terreno de dos metros. A diferencia de la mayoría de ungulados dan a luz en este nido, donde permanecen las crías por un tiempo. Se cree que de la misma forma que las otras especies del género Sus las hembras tienen ciclos de 21 días de los cuales son receptivas de 2 a 3 días; el periodo de gestación oscila entre 100-140 días, los recién nacidos pesan entre 500-1000 g y son destetados a los 3-4 meses.[3]
En 2008 la especie fue catalogada como casi amenazada en la Lista Roja de la UICN, por la posibilidad que el número de individuos de la especie esté disminuyendo a causa la caza significativa, pérdida del hábitat y disminución de su área de distribución.[1]
Se reconocen las siguientes subespecies:[2]
El jabalí verrugoso de Célebes (Sus celebensis) es una especie de mamífero artiodáctilo de la familia Suidae que habita principalmente en la isla de Célebes en Indonesia.
Sus celebensis Sus generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Suinae azpifamilia eta Suidae familian sailkatuta dago
Sulawesinsika eli celebesinsika (Sus celebensis) on Indonesiassa elävä sikalaji. Se luokiteltiin aikaisemmin samaan lajiin käsnäsian kanssa, mutta tunnustetaan nykyisin omaksi lajikseen.[3] Sulawesinsika on villisian ohella ainoa sikalaji, joka on kesytetty kotieläimeksi.[4]
Sulawesinsika on keskikokoinen sikalaji.[5] Karjut ovat emakoita suurempia. Sulawesinsian pituus on 80-130 senttimetriä, ja paino 40-70 kiloa. Karjun säkäkorkeus on 60-70 senttimetriä, emakon vähemmän.[6] Etelä-Sulawesin luolista löytyneiden subfossiilien ja pleistoseenikautisten löytöjen perusteella nykyiset sulawesinsiat ovat edeltäjiään kookkaampia.[5] Sulawesinsialla on pitkä, tupsullinen häntä. Jalat ovat suhteellisen lyhyet. Selkä on lyhyt ja hieman kupera.[7] Naama on lyhyt ja korvat suhteellisen pienet.[6] Aikuisille koiraille kehittyy kolme paria käsniä, jotka kaikki kasvavat iän myötä. Suurin käsnäpari on silmien edessä, ja saavuttaa täyden mittansa vasta 8 vuoden iässä.[7]
Aikuisten sikojen karvoitus on yleensä tumma, mutta jotkin yksilöt ovat punaruskoita tai kellertäviä,[5] ainakin kyljiltä.[6] Toisinaan niillä on vielä vaaleampaa karvoitusta takamuksessa ja vatsassa.[5] Vatsa vaalenee iän myötä.[7] Päälaella ja toisinaan myös niskassa on paksuja, tummia karvoja, jotka muodostavat selkään tumman harjan. Tummassa naamassa on huomiota herättävä keltaisten karvojen muodostama viiru, joka kulkee kuonon yli silmien edestä. Poskissa on myös valeita karvatupsuja.[6] Porsailla on syntyessään viisi tummanruskeaa ja kuusi vaaleaa vaakasuorana kulkevaa raitaa. Raidat katoavat yleensä 6 kuukauden kuluessa.[7] Nuoret, vielä emensa kanssa liikkuvat yksilöt ovat vielä kokonaan punertavia.[6]
Ainoa sulawesinsian levinneisyysalueella elävä luonnonvarainen sikalaji on hirvisika, jolla on kuitenkin hyvin vähän karvoitusta. Hirvisian kuono on myös pidempi ja kapeampi. Karjuilla on myös kuonon läpi kasvavat syöksyhampaat. Visayanpartasialla on samanlainen viiru kuonossa kuin sulawesinsialla, mutta on väritykseltään harmaampi, eikä sillä ole samanlaisia näkyviä pahkoja naamassa. Karjujen harja on myös suurempi kuin sulawesinsian vastaava.[6]
Sulawesinsian luontaista levinnsisyysaluetta on Sulawesiin saari ja sen läheisyydessä sijaitsevat Selayrin, Butonin, Munan, Kabeanan, Pelengin, Lembehin saaret sekä eräät Togiansaarten saaret. Nykyään laji on hyvin harvinainen Sulawesin koillis- ja eteläosissa, ja sen uskotaan hävinneen kokonaan Selayrilta. Halmaheran saaren kanta on ilmeisesti perimältään lähempänä Uuden-Guinean sikoja kuin sulawesinsikaa.[1]
Ihmisten siirtäminä sitä tavataan myös muilla Indonesian saarilla, joilla se on usein risteytynyt villisian kanssa.[1] Siat istutettiin saarille luultavasti sitä varten, että niitä voitaisiin myöhemmin tarvittaessa metsästää ruoaksi.[5] Siirtoistutuksista peräisin olevia kantoja tavataan Floresilla, Timorilla, Simeuleulla, Lendulla, Rotella ja Sawulla.[1] Molukeilla, Uudessa-Guineassa ja Salomonsaarilla elävien kantojen uskotaan polveutuvan sulawesinsikojen villisikojen välisistä risteymistä.[8] Mammal Species of the World -tietokannan luokituksessa Floresin ja Timorin kannat kuuluvat omiin alalajeihinsa.[2]
Sulawesinsikaa tavataan monenlaisissa elinympäristöissä, joihin kuuluvat sademetsät, rämeet, avoimet ruohotasangot, maatalousalueet. Sitä tavataan jopa lähes 2500 metrin korkeudessa sijaitsevissa pilvimetsissä, mutta on harvinainen yli 1500 metrin korkeudessa.[1] ja suosii laaksoja.[7]
Sulawesinsika on päiväaktiivinen.[7] Se on aktiivisimmillaan aamulla ja iltapäivällä. Keskipäivän se viettää rypemällä mutakuopissa, joita se on kaivanut kuonollaan. Kuivuneen mudan se hankaa usein pois puunrunkoa vasten, mikä luultavasti auttaa nahan hoitamisessa. Yöllä sika yleensä lepää, mutta alueilla joilla on ihmistoimintaa se muuttuu usein yöaktiiviseksi. Sulawesinsiat liikkuvat yksin tai 2-9 yksilön perheryhminä, joihin kuuluu yleensä yksi karju, useita emakoita niiden poikasia. Liikkeellä olevaa laumaa johtaa tavallisesti hallitseva karju. Karjut saattavat jättää hajumerkkejä naamarauhastensa eritteillä, mutta tätä käyttäytymismallia ei tunneta.[6] Verkkopytonin lisäksi lajilla ei merkittäviä luontaisia vihollisia.[9][6]
Sulawesinsika on kaikkiruokainen.[7] Sen ravinto koostuu pääosin juurista, nuorista versoista, lehdistä ja pudonneista hedelmistä,[10] myös pienistä selkärankaisista, hyönteisistä, madoista, äyriäisistä, kaloista ja raadoista.[10][6]
Sulawesinsika eli celebesinsika (Sus celebensis) on Indonesiassa elävä sikalaji. Se luokiteltiin aikaisemmin samaan lajiin käsnäsian kanssa, mutta tunnustetaan nykyisin omaksi lajikseen. Sulawesinsika on villisian ohella ainoa sikalaji, joka on kesytetty kotieläimeksi.
Le sanglier des Célèbes (Sus celebensis) est un mammifère proche du porc, et du sanglier, avec lesquels il est interfécond.
L'espèce n'est pas notée comme rare, mais elle est menacée localement par la réduction de son habitat et l'hybridation avec le porc commun.
Bien que des naissances soient observées toute l’année, elles connaissent un pic en février, et s’étalent aussi d'avril à mai.
Originaire de l'île de Sulawesi en Indonésie, l'espèce a été domestiquée et introduite sur plusieurs îles indonésiennes et au Timor. On le trouve à l'état domestique sur l'île de Roti et celle de Sawu. Sur la plupart des autres îles, il est revenu à l'état sauvage (marronnage) ou bien, il est maintenu à divers degrés de domestication : chassé ou alors parfois élevé à partir de porcelets capturés. Il est présent sur l'île de Florès sous le nom de Sanglier de l'Île de Flores (Sus celebensis floresianus).
L'histoire naturelle de cette espèce est complexe. Il y intervient, en effet, divers degrés de domestication, des introductions multiples dans de nouveaux milieux à des époques probablement anciennes, et des hybridations avec d'autres espèces. Elle est également, de plus, mal connue.
Le sanglier des Célèbes est d'un intérêt particulier, étant la seule espèce de porcin domestiquée autre que le cochon Sus scrofa domesticus.
Son histoire a également un intérêt anthropologique certain, du fait de son histoire commune avec le peuplement humain de cette région du monde : les sangliers des Célèbes sont les animaux représentés sur la plus ancienne fresque préhistorique figurative de la planète connue actuellement, une fresque vieille d'au moins 45 000 ans découverte en 2017 dans la grotte de Leang Tedongnge[1],[2] (Célèbes ou Sulawesi) (soit un peu plus ancienne que les peintures rupestres de la grotte d'El Castillo en Espagne et de la grotte Chauvet en France, datées d'environ 35 000 à 40 000 ans ; et beaucoup plus anciennes que les peintures pariétales de la grotte de Lascaux, vieille de seulement près de 20 000 ans) ; et, de plus, le sanglier des Célèbes constitue à lui seul plus de 80 % du bestiaire recensé dans les grottes karstiques de cette îles (les autres animaux représentés étant aussi des porcs-cerfs babiroussa (babiroussa des Célèbes), des buffles sauvages anoa (bubalus depressicornis et bubalus quarlesi), des marsupiaux Ailurops (Couscous des Célèbes) et d'autres ...[3]).
Le sanglier des Célèbes (Sus celebensis) est un mammifère proche du porc, et du sanglier, avec lesquels il est interfécond.
L'espèce n'est pas notée comme rare, mais elle est menacée localement par la réduction de son habitat et l'hybridation avec le porc commun.
Babi Sulawesi atau Babi Berkutil Sulawesi, disebut juga Celebes warty pig (Sus celebensis), merupakan species babi genus (Sus) hidup di daerah Sulawesi, Indonesia. Habitat hidupnya pada ketinggian diatas 2,500 m (8,202.1 kaki). Spesies ini telah dijinakan dan pelihara di Papua New Guinea.
Populasi liar yang masih bertahan (disebut sebagai subspesies) Babi Berkutil Timor.
Babi Sulawesi atau Babi Berkutil Sulawesi, disebut juga Celebes warty pig (Sus celebensis), merupakan species babi genus (Sus) hidup di daerah Sulawesi, Indonesia. Habitat hidupnya pada ketinggian diatas 2,500 m (8,202.1 kaki). Spesies ini telah dijinakan dan pelihara di Papua New Guinea.
Populasi liar yang masih bertahan (disebut sebagai subspesies) Babi Berkutil Timor.
Il cinghiale dalle verruche di Celebes (Sus celebensis), detto anche cinghiale dalle verruche di Sulawesi o semplicemente cinghiale di Sulawesi, è un membro selvatico della famiglia dei Suidi diffuso in Indonesia: il suo areale originario comprendeva solamente Sulawesi e alcune piccole isole circostanti, ma è stato introdotto sulle isole di Halmahera e Simeulue e, forse, anche su Flores (sottospecie floresianus o heureni) e su Timor (sottospecie timoriensis).
Di dimensioni medio-piccole (attorno al metro di lunghezza, 70 cm al massimo di altezza al garrese, poco più di 50 kg di peso), presenta un manto solitamente nerastro, con spruzzi di peli gialli o bianchi; non mancano tuttavia esemplari dal pelo bruno-rossiccio o anche giallo. Il grugno è circondato da una caratteristica banda gialla; gialla tende a divenire anche la zona ventrale, man mano che l'animale invecchia. Le zampe sono piuttosto tozze rispetto al corpo, mentre il quarto posteriore del corpo è leggermente ingobbito; il muso è abbastanza lungo e sottile e nei maschi adulti sono presenti tre paia di verruche. La coda è dritta e presenta un ciuffo di peli alla fine; un ciuffo nero è presente anche fra le orecchie.
Colonizza la maggior parte degli habitat, preferendo le zone aperte della foresta ad altitudini non eccessivamente elevate.
Ha abitudini principalmente diurne: la ricerca del cibo si concentra nelle prime ore del mattino o nel tardo pomeriggio. Si nutre di frutta, foglie, radici ed insetti. Nei luoghi in cui l'areale di questa specie si sovrappone a quello di altre specie, risulta facile trovare ibridi, in particolare col cinghiale e col maiale domestico.
L'accoppiamento può avvenire durante tutto l'anno, anche se si hanno picchi delle nascite attorno al mese di maggio. La gestazione dura fra i quattro ed i cinque mesi; i cuccioli, solitamente 3 (anche se sono stati documentati parti di 8 cuccioli), nascono in grosse tane costruite dalla femmina, che allo scopo accumula residui vegetali in una buca nel terreno. Appena nati, i cuccioli presentano le caratteristiche strisce orizzontali sul corpo, che vengono perse attorno ai 6 mesi d'età.
Classificata dalla IUCN come specie prossima alla minaccia, la specie viene abitualmente cacciata dagli abitanti dell'isola, che ne traggono nutrimento. Per il resto, su Sulawesi i grossi predatori sono del tutto assenti.
Il cinghiale dalle verruche di Celebes (Sus celebensis), detto anche cinghiale dalle verruche di Sulawesi o semplicemente cinghiale di Sulawesi, è un membro selvatico della famiglia dei Suidi diffuso in Indonesia: il suo areale originario comprendeva solamente Sulawesi e alcune piccole isole circostanti, ma è stato introdotto sulle isole di Halmahera e Simeulue e, forse, anche su Flores (sottospecie floresianus o heureni) e su Timor (sottospecie timoriensis).
Het celebeswrattenzwijn (Sus celebensis) is een zwijnensoort die voorkomt op Celebes en enkele eilanden daaromheen.
Ze worden 80 tot 130 cm lang en wegen 40 tot 70 kg. Ze worden ongeveer 10 jaar oud.
De draagtijd duurt 4 tot 5 maanden waarna er 2 tot 3 gestreepte jongen geboren worden; 8 jongen per keer is heel zeldzaam.
Ze leven in de meeste habitats, vooral in de regenwouden.
Bronnen, noten en/of referentiesHet celebeswrattenzwijn (Sus celebensis) is een zwijnensoort die voorkomt op Celebes en enkele eilanden daaromheen.
Świnia celebeska[3] (Sus celebensis) – gatunek ssaka z rodziny świniowatych. Pochodzi z wysp Indonezji. Stanowi obiekt polowań, część osobników żyjących na wolności to zdziczali potomkowie zwierząt udomowionych. Obecnie stosowane środki ochronne wydają się niewystarczające.
Nazwa rodzajowa Sus to łacińskie słowo oznaczające po prostu świnię[4][5]. Z kolei epitet gatunkowy powstał przez połączenie nazwy miejsca, gdzie ssaki te żyją (Celebes), z łacińskim sufiksem ensis[4].
Rozmiary i inne cechy gatunku są zmienne.
Wyróżniono trzy podgatunki S. celebensis[6][3]:
Świnia średniej wielkości[2], osiąga długość ciała 80-130 cm i wysokość 70 cm[7][4] w przypadku wieprzy, 60 cm[7] w przypadku macior. Masa ciała zawiera się pomiędzy 40[7][4] i 70[7]-80[4] kg, przy czym obecnie zaznacza się tendencja do zwiększania rozmiarów ciała, wykryta przez porównanie ze szczątkami z jaskiń północy Celebesu[7].
Okrywa włosowa składa się z włosów czarnych z wmieszanymi gdzieniegdzie białymi[7][4] i żółtymi[7][4]. Rzadziej widuje się osobniki brązowawe i czerwonawe. Na grzbiecie widnieje ciemna pręga, a n czole kępki włosów. Okolice pyska zabarwione są na żółto. Z wiekiem postępuje "siwienie" brzusznej strony ciała, przybierającej barwę biała lub kremową[7].
Głowę dojrzałych samców zdobią 3 pary wyrostków. Największe, przedoczodołowe, osiągają odpowiednie rozmiary, gdy świnia liczy sobie 8 lat, jednak wszystkie powiększają wraz z wiekiem[7].
Krótkie kończyny podtrzymują wypukły na grzbiecie tułów zakończonym długim, zakończonym kosmykiem włosów ogonem[7].
Zwierzę to pochodzi z Indonezji[2]. Zajmuje obecnie większą część Celebesu[2][8]. W środkowej części wyspy, na jej wschodzie i południowym wschodzie cały czas występuje obficie, podczas gdy na południu i północnym wschodzie jest rzadka[2]. Na pobliskiej wysepce Selayar prawdopodobnie już wyginęła[2][7]. Zamieszkuje za to następujące wyspy[2]:
Zwierzę zostało udomowione i dzięki ludziom rozprzestrzeniło się na nowe tereny. Udomowione świnie zamieszkują Roti i Sawu. Człowiek skrzyżował je także z dzikiem[2]. Populacje mieszańców zajmują obecnie wyspy[2]:
W efekcie działań ludzkich zwierzę introdukowano w Timorze Wschodnim[8].
Z kolei dzikie świnie z Halmahera, brane wcześniej za zdziczałą udomowioną świnię celebeską, okazały się bliżej spokrewnione z świnią nowogwinejską[2].
Ssaki te zamieszkują różnorodne środowiska. Żyją w równikowym lesie deszczowym[2][7], na bagnach, otwartych terenach porosłych trawą, a nawet na obszarach rolniczych[2][7]. Bytują na różnych wysokościach nad poziomem morza, przy czym powyżej 1500 metrów są częstsze, niż poniżej[2]. Dosięgają natomiast powyżej 2500 metrów nad poziomem morza[2][9], lub według innych źródeł nie przekraczają tej wysokości[4] albo też dosięgają tylko 2300[7], preferując doliny[7].
Niektóre osobniki (głównie samce) prowadzą samotny tryb życia, inne zaś spędzają czas w grupach liczących do sześciu zwierząt. Jednakże badania przeprowadzone w Tanjung Peropa Wildlife Reserve dały odmienne wyniki: tamtejsze grupy liczyły do dziewięciu osobników, średnio zaś 5. Zazwyczaj grupę tworzą 1-3 dorosłych, 1-2 dorastające zwierzęta i 1-3 młode[2]. Sądzi się, że małe stado składa się z 2-3 grup typu matka z młodymi[7].
Samotnie żyjące samce przejawiają agresję w stosunku do siebie. Popychają się, napierają na siebie i atakują się z otwartym ryjem[7].
Aktywność przypada na dzień, kiedy to grupki szukają pożywienia. Jej szczyt ma miejsce o zmierzchu i świcie[2].
Menu świni celebeskiej zawiera upadłe owoce, liście, korzenie, młode kiełki[2][7], a rzadziej bezkręgowce[2] (w tym owady[7]), drobne kręgowce i padlinę[2][7]. Nie gardzą orzechami, ziarnami i grzybami[7].
Jak jego bliscy krewniacy, zwierzę lubi tarzać się w błocie. Ryjąc w ziemi, użyźnia ją[7].
Część zwierząt wiedzie na wpół dziki tryb życia, za dnia poszukując pożywienia na własną ręką, w nocy wracając w pobliże siedzib ludzkich[4].
Nie prowadzi się badań nad zachowaniami rozrodczymi gatunku, choć planuje je IUCN[7]. Sądzi się, że przebiega ono podobnie, jak u innych świniowatych, u których stwierdza się poligamię, uczestnictwo w rozrodzie jedynie samców, które osiągnęły odpowiednią wielkość, pokrywających kilka samic. Uważa się też, że występujące u wieprzów tego gatunku brodawki mogą pełnić rolę w wabieniu wybranki lub odstraszaniu rywali. Tezy tej nie poparto na razie badaniami naukowymi[7].
Cykl owulacyjny trwa 3 tygodnie, obejmując tylko 2-3 dni płodne[7].
Na samca przypada 1,7 samicy[9]. Parzenie się zachodzi w lutym[7], urodziny natomiast w kwietniu i maju[7][4], po trwającej 100-140 dni ciąży[7]. Na świat przychodzą zwykle 2-3 młode[4], choć zdarza się i 8[4]. Maciora buduje sobie wtedy gniazdo – dwumetrowy w przekroju lej w ziemi, wymoszczony roślinnością. Nowo narodzone prosięta posiadają charakterystyczne pasy idące wzdłuż grzbietu, przy czym pomiędzy sześcioma jasnymi biegnie pięć ciemnych. Grają one rolę kamuflażu. Masa noworodków jest zróżnicowana – mogą ważyć 0,5 kg, jak i 1,5 kg. Są kiepsko rozwinięte i niezdolne do samodzielnego życia. Przez pewien czas pozostają w gnieździe, otoczone troskliwą opieką maciory. Matka karmi je mlekiem przez 3-4 miesiące. Ojciec nie bierze udziału w ich wychowaniu. Pozbywają się pasów na grzbiecie, osiągnąwszy pół roku. Samica rodzi następny miot w kolejnym roku. W rodzinie świniowatych poprzedni miot zwykle usamodzielnia się jeszcze przed przyjściem na świat nowego, jednakże więź młodych samiczek z matką trwa dłużej, niż jej synów. Choć brakuje na to dowodów, sądzi się, że relacje córki z matką nie kończą się z odstawieniem. Widywano stada kilku samic z młodymi, ale trudno jest ustalić ich wzajemne pokrewieństwo[7].
Warchlaki szybko, w wieku kilku miesięcy, osiągają dojrzałość płciową. Osiągnięcie jej nie oznacza od razu przystąpienia do rozrodu, albowiem samice zazwyczaj kończą półtora roku, nim biorą udział w przedłużaniu gatunku. Płeć męska nie przekazuje swych genów następnemu pokoleniu jeszcze dłużej. Jak wcześniej wspomniano, do rozrodu mogą przystąpić tylko samce, które osiągnęły już odpowiednie rozmiary, zazwyczaj mające skończone 5 lat[7].
Na wolności maksymalna długość życia osobnika wynosi co najmniej 9 lat[7], prawdopodobnie więcej niż 10[4].
Badania nad chromosomami świni celebeskiej, dzika i świni brodawkowatej (Sus verrucosus) ujawniły między innymi tak samą ilość chromosomów 2n=38, ale też różnice w wielkości 10. pary pomiędzy dwoma pierwszymi i ostatnim z wymienionych. Z kolei summetacentryczny chromosom Y u świni celebeskiej i brodawkowatej jest większy, niż u dzika. Chromosomy te różnią się także wzorami pasków po zabarwieniu[10].
Jedynym drapieżnikiem zagrażającym opisywanemu świniowatemu w naturze jest pyton siatkowy. Znacznie bardziej zagraża jej natomiast presja ze strony człowieka[2].
Zagrożeniem dla gatunku są polowania na mięso. Poza tym deforestacja, imigracja ludzka i zajmowanie coraz większych terenów przez rolnictwo także wywierają nań niekorzystny wpływ. W efekcie działania człowieka do puli genowej zostały wprowadzone obce geny, przyczynił się on także do roznoszenia chorób. W efekcie zagęszczenie osobników zmienia się od 0,4-2,0 osobnika na km2 na północnym półwyspie Celebesu do 5,1-14,5 osobnika na km², a według najnowszych danych nawet 23,5 osobnika na km² w Tanjung Peropa Nature Reserve na południowym wschodzie[2].
Liczebność obniża się. Stosowane środki ochronne nie wystarczają, kłusownictwo kwitnie[2]. Bardziej narażone są na nie samice, co ma niekorzystny wpływ na populację[7]. Handel utrzymuje się na niespotykanym jak dla zwierzęcia o tych rozmiarach poziomie[2]. Wieśniacy łapią głównie małe świnki, po czym hodują je w celu samodzielnego spożycia lub sprzedania na mięso, cenione bardziej niż otrzymane ze świni domowej. Jego cena u Minahasa może przewyższać zwyczajną wieprzowinę o 20-50%. W Nowej Gwinei zanotowano nawet przypadek, gdy ciężarna kobieta karmiła świnię własnym mlekiem. Badania w trzech lokalnych sklepach ujawniły dostarczanie i zabijanie tygodniowo od 2 do 20 osobników[7]. Monitoringiem rynku na północy Sulawesi zajmuje się Wildlife Crimes Unit Program. Jego działanie dotyczy jednak jedynie obszarów chronionych, ponieważ handel świnią celebeską pochodzącą z pozostałym miejsc jest legalny. Wszystko wskazuje na to, że w przyszłości gatunek może utracić genetyczną różnorodność lub podzielić się na niewielkie, izolowane populacje[2].
Świnię celebeską uważa się za szkodnika upraw, co nie zostało potwierdzone[7].
Zwierzę zamieszkuje miejsca chronione, jak[2]:
Obecna sytuacja wymaga przeprowadzenia wielu badań nad biologią zwierzęcia[9].
Świnia celebeska (Sus celebensis) – gatunek ssaka z rodziny świniowatych. Pochodzi z wysp Indonezji. Stanowi obiekt polowań, część osobników żyjących na wolności to zdziczali potomkowie zwierząt udomowionych. Obecnie stosowane środki ochronne wydają się niewystarczające.
Sus celebensis é uma espécie de mamífero da família Suidae. Endêmica da Indonésia.[2]
A espécie é endêmica da Indonésia, ocorrendo naturalmente em Sulawesi e ilhas adjacentes, como Selayar, Buton, Muna, Kabeana e no arquipélago de Togian. Foi introduzida em Halmahera, Flores, Timor, Lendu e Simeulue.[2]
Três subespécies são provisoriamente reconhecidas, já que floresianus e timoriensis constituem populações introduzidas a partir de animais domesticados:[1]
Sus celebensis[2][3] är en däggdjursart som beskrevs av Müller och Hermann Schlegel 1843. Sus celebensis ingår i släktet Sus och familjen äkta svin.[4][5] IUCN kategoriserar arten globalt som nära hotad.[1]
Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[4] Wilson & Reeder (2005) skiljer mellan tre underarter.[2]
Detta svin förekommer på Sulawesi och på några mindre öar i närheten. Domesticerade former av arten introducerades på Moluckerna, på Timor och på andra sydostasiatiska öar. Där förekommer hybrider med vildsvinet som likaså blev införd. Habitatet varierar mellan regnskogar, träskmarker, gräsmarker och jordbruksmark. I bergstrakter vid 2500 meter över havet hittas arten i skogar som har mossa som undervegetation. Däremot är Sus celebensis mera vanlig i områden som ligger lägre än 1500 meter.[1]
Individerna bildar flockar som vanligen har upp till 6 medlemmar och i sällsynta fall upp till 9 medlemmar. Flocken består allmänt av 1-3 vuxna djur, 1-2 nästan vuxna djur och 1-3 ungar. Sus celebensis kan vara aktiv hela dagen men föredrar den tidiga morgonen och kvällen. Liksom andra svin är den allätare. Födan utgörs bland annat av rötter, frukter, unga växtskott, ryggradslösa djur, små ryggradsdjur och as.[1]
Wikimedia Commons har media som rör Sus celebensis.
Wikispecies har information om Sus celebensis.
Sus celebensis är en däggdjursart som beskrevs av Müller och Hermann Schlegel 1843. Sus celebensis ingår i släktet Sus och familjen äkta svin. IUCN kategoriserar arten globalt som nära hotad.
Inga underarter finns listade i Catalogue of Life. Wilson & Reeder (2005) skiljer mellan tre underarter.
Sus celebensis celebensis Sus celebensis floresianus Sus celebensis timoriensisDetta svin förekommer på Sulawesi och på några mindre öar i närheten. Domesticerade former av arten introducerades på Moluckerna, på Timor och på andra sydostasiatiska öar. Där förekommer hybrider med vildsvinet som likaså blev införd. Habitatet varierar mellan regnskogar, träskmarker, gräsmarker och jordbruksmark. I bergstrakter vid 2500 meter över havet hittas arten i skogar som har mossa som undervegetation. Däremot är Sus celebensis mera vanlig i områden som ligger lägre än 1500 meter.
Individerna bildar flockar som vanligen har upp till 6 medlemmar och i sällsynta fall upp till 9 medlemmar. Flocken består allmänt av 1-3 vuxna djur, 1-2 nästan vuxna djur och 1-3 ungar. Sus celebensis kan vara aktiv hela dagen men föredrar den tidiga morgonen och kvällen. Liksom andra svin är den allätare. Födan utgörs bland annat av rötter, frukter, unga växtskott, ryggradslösa djur, små ryggradsdjur och as.
Sus celebensis là một loài động vật có vú trong họ Suidae, bộ Artiodactyla. Loài này được Müller & Schlegel mô tả năm 1843.[2]
Phương tiện liên quan tới Sus celebensis tại Wikimedia Commons
.png){kind=small}
Bài viết về chủ đề Bộ Guốc chẵn này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Sus celebensis là một loài động vật có vú trong họ Suidae, bộ Artiodactyla. Loài này được Müller & Schlegel mô tả năm 1843.
蘇拉威西野豬（學名：Sus celebensis）是豬屬的一種，原產於印尼蘇拉威西島與部分鄰近島嶼。本種豬自遠古時代即為當地居民所馴化利用，近年來其族群數量因棲地破壞與過度捕獵等原因而下降，被IUCN列為近危物種。
蘇拉威西野豬身長80-130公分[2]，體重為40-70公斤。鼻上有一淺色環紋，毛色較淺的個體背部有一條紋[3]。毛髮黑、紅與黃者皆有，因此整體外觀可為紅棕色或黑色，其腹部幼年時為深色，成熟後則漸轉為白色，另外其面部有三對凸起的疣[4][3]，且公豬的疣比母豬的明顯很多[2]。
蘇拉威西野豬原產於印尼蘇拉威西島與部分鄰近島嶼，並已被人為引入小巽他群島、摩鹿加群島、帝汶島、錫默盧島（英语：Simeuleu）與新幾內亞，在這些地方有與野豬雜交的現象。另外也出現於菲律賓東民都洛省，但尚不清楚是原產或是人為引入。本種豬的生存環境多樣，包括雨林、高山森林、草原與農地等[1][5]:75。
有學者把帝汶島野化的蘇拉威西野豬族群稱為帝汶疣豬（英语：Timor warty pig），並將其視為蘇拉威西野豬的一個亞種Sus celebensis timoriensis，不過也有人將其視為一獨立物種或屬於野豬。另外也有學者把分布於弗洛勒斯島的霍氏野豬（英语：Flores warty pig）認定為當地野化的蘇拉威西野豬族群[6]。
2007年，有研究以粒線體DNA分析豬屬物種的親緣關係，發現蘇拉威西島南部與北部的族群分別形成一個演化支，且在演化樹中與野豬、爪哇疣豬（英语：Javan warty pig）與鬚豬的演化支交錯，顯示蘇拉威西野豬並非單系群，且兩族群可能是各自分別進入蘇拉威西島的[7][8]。2013年，有研究改以全基因組定序（英语：whole genome sequencing）分析東南亞各種豬的親緣關係，結果顯示蘇拉威西野豬是單系群，其姊妹群為鬚豬。細胞核DNA與粒線體DNA的分析結果不一致，可能是因後者樣本太小，造成不完全谱系分选（英语：incomplete lineage sorting）而誤判，也可能是因支序分支後彼此間仍有基因流動所致。根據全基因組定序的研究結果，蘇拉威西野豬的起源只有一次，可能是距今160萬-80萬年前由巽他古陸渡海移入蘇拉威西島的族群[9]。相較之下，鹿豚進入蘇拉威西的時間比蘇拉威西野豬早許多，可能在距今1300萬年前就已經進入[10]。
蘇拉威西野豬自史前時代就是當地人肉類的來源，另外其獠牙可用來雕刻，是當地的一種藝術品[5]:78。
蘇拉威西島南部馬羅斯縣的一座洞窟（英语：Caves in the district of Maros）Leang Timpuseng中有一幅岩畫中有豬形圖案，經铀钍测年法（英语：uranium- thorium dating）分析顯示其創作年代為距今約35400年前，是已知最早以自然景物為主題的岩畫之一，該畫描繪的物種可能是一種鹿豚，亦可能是蘇拉威西野豬，有研究經圖像比對分析，認為其為鹿豚的可能性較大[11]。
蘇拉威西野豬在野外常成小群出現，其食性為雜食性，主要以植物為食，但也會食用蚯蚓、昆蟲、水生無脊椎動物、鼠類、鳥類、甚至腐肉，牠們在原產地的主要天敵則是網紋蟒[1]。本種豬多半於四月至五月生下小豬，一窩可生2-8隻[5]:77。
近年來蘇拉威西野豬的族群數量因為大規模的棲地破壞、過度捕獵等原因而下降，甚至在當地的自然保護區與國家公園都有非法盜獵發生。目前蘇拉威西野豬被IUCN列為近危物種[1]。
蘇拉威西野豬（學名：Sus celebensis）是豬屬的一種，原產於印尼蘇拉威西島與部分鄰近島嶼。本種豬自遠古時代即為當地居民所馴化利用，近年來其族群數量因棲地破壞與過度捕獵等原因而下降，被IUCN列為近危物種。
술라웨시워티피그 또는 셀레베스위티피그(Sus celebensis)는 멧돼지속에 속하는 우제류의 일종이다. 인도네시아 술라웨시섬에서 발견된다. 해발 고도 최대 2,500m 지역에서 주로 서식한다.
