Ага́ч бал корты́ (лат. Xylocopa valga) - умарта кортлары гаиләлегеннән булган бөҗәк. Зур умарта кортларын, төклетураны хәтерләтә.
Гаилә булып яшәмиләр; оя ясау өчен корыган агачка бүлемнәр һәм кереп йөрү юллары тишеп, төрле токымдагы агачларның кипкән үзагачларында, телеграф баганаларында һәм иске корылмаларда, утын һәм агач материалларында оялыйлар. Далалы участокларда ояларын кайвакыт чокыр һәм текә яр битләрендә туфракта ук ясыйлар. Гәүдәсе һәм канатлары куе шәмәхә төстә. Озынлыгы 20-23 мм. Төньяктан тыш, Русиянең барлык Европа өлешендә таралган. Татарстанда һәр җирдә диярлек очрый. Мамадыш районын исәпләмәгәндә, һәркайда аз санлы төр. Карт урман читләрендә һәм урман аланнарында, чокыр һәм сызаларның урманлы сөзәклекләрендә, зур торак пунктлардагы агач өемнәрендә, ташландык авылларда тереклек итә. Татарстан территориясендә җитлеккән затлар июньнән оча башлый. Ана кортлар 60 төргә якын чәчәкле үсемлекләргә, шәһәрдә күбрәк сәрви агачына куна.
ТРның Кызыл китабына кертелгән.
Ага́ч бал корты́ (лат. Xylocopa valga) - умарта кортлары гаиләлегеннән булган бөҗәк. Зур умарта кортларын, төклетураны хәтерләтә.
Гаилә булып яшәмиләр; оя ясау өчен корыган агачка бүлемнәр һәм кереп йөрү юллары тишеп, төрле токымдагы агачларның кипкән үзагачларында, телеграф баганаларында һәм иске корылмаларда, утын һәм агач материалларында оялыйлар. Далалы участокларда ояларын кайвакыт чокыр һәм текә яр битләрендә туфракта ук ясыйлар. Гәүдәсе һәм канатлары куе шәмәхә төстә. Озынлыгы 20-23 мм. Төньяктан тыш, Русиянең барлык Европа өлешендә таралган. Татарстанда һәр җирдә диярлек очрый. Мамадыш районын исәпләмәгәндә, һәркайда аз санлы төр. Карт урман читләрендә һәм урман аланнарында, чокыр һәм сызаларның урманлы сөзәклекләрендә, зур торак пунктлардагы агач өемнәрендә, ташландык авылларда тереклек итә. Татарстан территориясендә җитлеккән затлар июньнән оча башлый. Ана кортлар 60 төргә якын чәчәкле үсемлекләргә, шәһәрдә күбрәк сәрви агачына куна.
ТРның Кызыл китабына кертелгән.
Оҫта ҡорт[1] (лат. Xylocopa valga) — Яңғыҙаҡ ҡорттар төрөнә ҡараған бал ҡорттары ғаиләһендәге Apidae бөжәк.
Яры ҡанатлылар отрядының ысын бал ҡорттары ғаиләһенә ҡараған бөжәк. Кәүҙәһе 2,0—2,8 см оҙонлоҡта (ата ҡорттар вағыраҡ), ҡара төҫтә, күкһел—миләүшә ялтырауыҡлы, оҙон һирәк төктәр менән ҡапланған. Мыйығы өҫ яҡтан ҡара төҫтә, аҫтан — ерәнһыу. Ҡорһағы йомро. Ҡанаттары ялтыр, күкһел—миләүшә төҫтә, алғы ситтәре асыҡ төҫтә.
Ояһын ҡоро үҙағаста, иҫке ағас ҡаралтыларҙа һәм башҡа урындарҙа ҡора, уның күҙәнәктәренә тат, һеркә һәм йомортҡа һалына. Ҡарышлауыҡтары ҡурсаҡ көбөндә ҡурсаҡлана. Башҡортостан шарттарында йылына 1 быуын үҫә. Ҡарышлауыҡтары һәм йәш ҡорттар ҡышлай. Йәш ҡорттар яҙ көнө килеп сыға. Көндөҙ әүҙем.
Ҡуҙаҡлылар, ирен сәскә һымаҡтар, роза һымаҡтарҙың таты һәм һеркәһе менән туҡлана. Үҫемлектәрҙе һеркәләндереүсе. Үҙағаста бөжәктең бер нисә ояһы булғанда уның структураһы боҙола.
Башлыса Көнбайыш һәм Үҙәк Евразияла, Африканың төньяғында таралған. Далала, урманлы далала, урман аҡландарында, урман ситтәре буйлап, торлаҡ янында тереклек итә. Башҡортостандың Урал алдында (Әлшәй, Баҡалы, Ғафури, Өфө, Саҡмағош райондары) осрай. Башҡортостандың һәм Рәсәй Федерацияһының Ҡыҙыл китабына индерелгән.
Оҫта ҡорт (лат. Xylocopa valga) — Яңғыҙаҡ ҡорттар төрөнә ҡараған бал ҡорттары ғаиләһендәге Apidae бөжәк.
Xylocopa valga is a species of carpenter bee common to: western, central and southern Europe, except for far northern latitudes; the Caucasus; Middle East; Central Asia; and Mongolia.[3] The species has become extinct in Latvia and Lithuania.[4]
This solitary bee has a black and blue coloured body, 20–27 mm in length, and densely covered with purple hairs. The small wings also have a purple tint. The bee creates cavity nests by gnawing the wood in the trunks of dead trees and in old wooden structures. It inhabits both forests and urban areas.[3]
Xylocopa valga is a species of carpenter bee common to: western, central and southern Europe, except for far northern latitudes; the Caucasus; Middle East; Central Asia; and Mongolia. The species has become extinct in Latvia and Lithuania.
Xylocopa valga est une espèce d'abeilles charpentières du genre Xylocopa, très proche du xylocope violacé (Xylocopa violacea).
La distinction ne peut se faire en vol, mais on peut facilement reconnaître les mâles de X. violacea, grâce à leurs deux avant-derniers articles antennaires orangés. Xylocopa valga est également assez commune en Europe méridionale.
Mėlynoji bitė (lot. Xylocopa valga) – bičių (Apidae) šeimos vabzdys.
Kūnas 20-27 mm ilgio, juodas, apaugęs juodais plaukeliais. Sparnai su mėlynai violetinės spalvos blizgesiu.
Skraido nuo gegužės pradžios iki rugpjūčio pabaigos. Lanko daugelio augalų stambesnius žiedus. Lizdus daro negyvoje, sausoje medienoje: senuose sudžiūvusiuose medžiuose, mediniuose stulpuose, įvairiuose mediniuose pastatuose. Urvai būna iki 30 cm ilgio. Vienam lizde būna iki 10–15 akelių. Nauja karta išsivysto ir lizdus palieka liepos pabaigoje – rugpjūčio mėn. Žiemoja suaugėlio stadijos supuvusiuose kelmuose ar statinių sienose.
Aptinkama Vakarų ir Vidurio Europoje (išskyrus šiaurinius regionus), Šiaurės Afrikoje, Viduriniuosiuose Rytuose, Turkijoje, Kaukaze, pietų Sibire, Centrinėje Azijoje, Mongolijoje.
XX a. pirmoje pusėje arealas Europos šiaurėje siekė net Pietų Suomiją ir Ladogos ežero pakrantes. Šiuo metu Lietuvoje ir Latvijoje neaptinkama. Lenkijoje išliko tik pietrytinėje šalies dalyje. Lietuvoje paskutinį kartą pastebėta 1944 m. Mazgaigalio kaime (Panevėžio r.). Išnykimo priežastys nėra tiksliai žinomos, manoma, jog dėl medinių statinių ir pavienių sausų medžių sumažėjimo. Rūšis įrašyta į Lietuvos, Rusijos ir Ukrainos raudonąsias knygas
Lietuvos Raudonoji Knyga, Lututė 2007, 35 p. ISBN 978-9955-692-71-3.
Xylocopa valga is een vliesvleugelig insect uit de familie bijen en hommels (Apidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1872 door Gerstäcker.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesZadrzechnia czarnoroga (Xylocopa valga) – pszczoła samotnica występująca w zachodniej, środkowej i południowej Europie; Bliskim wschodzie; Azji centralnej i Mongolii[2].
Ciało koloru czarno-niebieskiego gęsto pokryte purpurowymi włoskami. Nieduże skrzydła o o purpurowym odcieniu. Długość ciała od 20 do 27 mm.
Buduje gniazda poprzez wygryzanie otworów w pniach martwych drzew lub starych drewnianych konstrukcjach. Zamieszkuje zarówno lasy jak i tereny zurbanizowane. W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej[3].
Zadrzechnia czarnoroga (Xylocopa valga) – pszczoła samotnica występująca w zachodniej, środkowej i południowej Europie; Bliskim wschodzie; Azji centralnej i Mongolii.
Ciało koloru czarno-niebieskiego gęsto pokryte purpurowymi włoskami. Nieduże skrzydła o o purpurowym odcieniu. Długość ciała od 20 do 27 mm.
Buduje gniazda poprzez wygryzanie otworów w pniach martwych drzew lub starych drewnianych konstrukcjach. Zamieszkuje zarówno lasy jak i tereny zurbanizowane. W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej.
Storsnickarbi[2] (Xylocopa valga) är en biart som beskrevs av Carl Eduard Adolph Gerstäcker 1872.[3] Den ingår i släktet snickarbin och familjen långtungebin.[4][3] Inga underarter finns listade.[4]
Ett påtagligt stort, svart och svarthårigt bi med mörkvioletta, metalliskt skimrande vingar.[5][6] Kroppsformen påminner om en humla, men behåringen är betydligt glesare och lyser igenom åtminstone på ryggsidan. Tungan är kort och kraftig.[6] Kroppslängden är mellan 22 och 28 mm.[5]
Arten föredrar varma, torra habitat och kan förekomma nära bebyggelse i parker och trädgårdar. Flygperioden är lång, från slutet av mars till mitten av september.[7] Biet är generalist och samlar pollen från många olika familjer; de vanligaste är ärtväxter och kransblommiga växter. Det är också en viktig pollinatör av tidigblommande fruktträd, som bland annat plommon, körsbär, persika, mandel och päron (alla inom familjen rosväxter).[5]
Honan gräver ut larvbon i form av en gång med larvceller i tämligen mjukt, dött, gärna murket trä. Ingången är rund, och gången går rakt in i träet för att sedan vika av och följa fiberriktningen. Finns det plats kan boet ha mer än en, parallell gång. Avkomman, både honorna och hanarna, kläcks på sensommaren och äter upp sig på nektar innan de återvänder till sina bon för att övervintra. Parningen sker under tidig vår efter de har kommit fram från övervintringen.[5]
Storsnickarbiet förekommer i Medelhavsområdet med nordgräns från södra Frankrike över södra Polen till Kaukasus, och sydgränsen från Marocko till Iran. I Skandinavien har den påträffats ett fåtal gånger i Danmark och en gång (2017) i Sverige i Helsingborg, troligtvis införd med virke.[5]
Storsnickarbi (Xylocopa valga) är en biart som beskrevs av Carl Eduard Adolph Gerstäcker 1872. Den ingår i släktet snickarbin och familjen långtungebin. Inga underarter finns listade.
Довжина тіла 20–30 мм. Тіло чорне, але груди і особливо голова часто із синім металевим блиском, крила темні з фіолетовим відливом. Самиця: 2 членик джгутика вусика такий, як два наступні разом узяті; задня гомілка зовні із площадкою, повністю вкритою маленькими зубцями. Самець: вусики повністю чорні; останній членик джгутика вусика прямий; спинка вкрита чорними волосками.
Палеарктичний вид, поширений від Марокко й Іспанії на захід до Монголії й Китаю на схід. Є вказівки про його знаходження в Індії та Австралії, куди цей вид, швидше за все, було завезено. В Україні зустрічається в усіх регіонах (останні п'ять років цей вид часто зустрічається на Чернігівщині).
Імаго зустрічається з середини квітня до кінця вересня. Дає одну генерацію на рік, зимує імаго. Стара самиця гине восени, але іноді зимує вдруге і навесні знову будує гніздо. Антофіл, полілект. Гнізда влаштовує в деревині (мертвих деревах, телеграфних стовпах, будівлях, коренях багаторічних рослин на схилах та яругах), де вигризає ходи, в яких будує до 10–12 комірок лінійним рядом із перетинками з тирси. Кожна комірка містить пилкову масу у вигляді витягнутого тетраедра, на яку відкладається одне яйце. Після завершення будівництва самиця залишається у гнізді, де охороняє та контролює розвиток свого потомства, до його народження восени. Молоді самиці та самці зимують всередині ходів у деревині. Копуляція відбувається переважно навесні. Суб-соціальний вид, на якому можна досліджувати процеси виникнення справжньої соціальності у комах. У окремих видів цього роду вже знайдено примітивну соціальність із стерильною кастою робочих особин.
Чисельність зменшується через скорочення доступних місць для гніздування (сухі дерева) внаслідок вирубування та випалювання полезахисних лісосмуг, ксерофітних рідколісь та степових схилів гір, особливо на півдні України та в Криму. Значну негативну роль відіграє незаконне колекціонування в комерційних цілях.
Охороняється в заповідниках степової та лісостепових зон і в Криму. Необхідно створити заказники в інших місцях мешкання виду. Заселює штучні гніздові конструкції типу вуликів Фабра.
Xylocopa valga là một loài Hymenoptera trong họ Apidae. Loài này được Gerstäcker mô tả khoa học năm 1872.[2]
Xylocopa valga là một loài Hymenoptera trong họ Apidae. Loài này được Gerstäcker mô tả khoa học năm 1872.
Xylocopa valga Gerstäcker, 1872
СинонимыПчела́-пло́тник[1] (лат. Xylocopa valga) — вид одиночных пчёл семейства Apidae.
Крупные (длина тела 30—35 мм) одиночные пчёлы. Голова, грудь, брюшко и ноги чёрные, блестящие, в редких чёрных волосках. Крылья тёмные, с сине-фиолетовым блеском. Усики сверху чёрные, снизу рыжеватые. Лёт имаго с конца мая по октябрь.
Чёрно—синее плотное тело этой крупной пчелы густо покрыто фиолетовыми волосками, небольшие крылья с изрезанными краями также имеют фиолетовую окраску. Свои гнёзда пчёлы выгрызают в древесине, делая для этого длинные ходы, создавая некое подобие многоэтажного дома, с потолками и полом, разделяющими каждую ячейку, в которой будет развиваться личинка.
Ареал охватывает Западную и Центральную Европу (за исключением северных районов), Закавказье, Ближний Восток, Среднюю Азию и Монголию. Населяет опушки островных лесов, посёлки и города восточной Европы на юге зоны лиственных лесов, в лесостепи, степи и предгорьях Большого Кавказа на высоте до 1300 м над уровнем моря.
Редкий вид, внесённый в Красные Книги России и Украины.
В России вид обитает на юге Краснодарского, Ростовской области и Ставропольского краев, Северном Кавказе, в среднем и нижнем Поволжье, в Центрально-Чернозёмном районе, в Кирсановском районе, Тульской, Московской, Псковской, Ленинградской и Архангельской областях, в южном Приуралье и Тыве, однако в Татарстане довольно обычна.
На территории Украины — в Закарпатье, Киевском и Черниговском Полесье, центральных и южных областях.