Die Erbsenstreulinge (Pisolithus) sind eine Pilzgattung aus der Familie der Hartbovistverwandten (Sclerodermataceae). Sie gehören trotz ihrer äußeren Form in die Ordnung der Dickröhrlingsartigen (Boletales). Die Typusart ist Pisolithus arenarius.
Die Erbsenstreulinge bilden auf der Erdoberfläche aufsitzende (epigäische), unregelmäßig keulenförmige bauchpilzartige Fruchtkörper, die am Grund stielartig verlängert sind und in kräftige Rhizomorphen auslaufen. Die Peridie ist derb, braun und glatt, während der Reifung der Fruchtkörper wird sie brüchig und zerfällt schließlich unregelmäßig. Die Gleba füllt nur den oberen Teil des Fruchtkörpers aus, die die Basidien enthaltenden Teile der Gleba sind durch sterile Adern voneinander getrennt und bilden später erbsenförmige Körperchen, die Pseudoperidien, die zuletzt pulverförmig zerfallen.
Die Arten der Gattung Erbsenstreulinge leben als Ektomykorrhizapartner in Wurzelsymbiose mit verschiedenen Laub- und Nadelbäumen.
Die Gattung wurde früher als monotypisch betrachtet, heute werden jedoch mindestens 14 Arten anerkannt[1], davon 5 in Europa[1][2], eine davon (Pisolithus albus agg.) gehört in ein noch nicht endgültig geklärtes Artenaggregat, welches ursprünglich in Australien beheimatet ist, durch Eucalyptus-Pflanzungen aber nach Asien (China, Thailand), Afrika (Marokko, Senegal), Nordamerika (USA) und Europa (Spanien) verschleppt wurde[1]. Mit Pisolithus microcarpus wurde eine weitere, mit Eucalyptus vergesellschaftete Art nach Marokko eingeschleppt, ist demnach auch in Europa zu erwarten[1]. Die Bestimmung ist nur eingeschränkt mit klassischen Methoden möglich, jedoch ist die Barcoding-Region ITS hier sehr gut geeignet, um Arten voneinander anhand der DNA-Sequenzen zu unterscheiden[1].
Die Gattung ist fast weltweit verbreitet und kommt von den Tropen bis in die gemäßigten und borealen Bereiche vor.
Der Gemeine Erbsenstreuling (auch Böhmische Trüffel genannt) ist ein beliebter Gewürzpilz.
Die Erbsenstreulinge (Pisolithus) sind eine Pilzgattung aus der Familie der Hartbovistverwandten (Sclerodermataceae). Sie gehören trotz ihrer äußeren Form in die Ordnung der Dickröhrlingsartigen (Boletales). Die Typusart ist Pisolithus arenarius.
Pisolithus is a genus of fungi within the family Sclerodermataceae (suborder Sclerodermatineae).[2] The type species, P. arenarius, is now known to be synonymous with P. arhizus.[3]
As accepted by Species Fungorum;[4]
Former species (all Sclerodermataceae family);[4]
Pisolithus is a genus of fungi within the family Sclerodermataceae (suborder Sclerodermatineae). The type species, P. arenarius, is now known to be synonymous with P. arhizus.
Pisolithus es un género de hongos dentro de la familia Sclerodermataceae (suborden Sclerodermatineae).[2] La especie tipo, P. arenarius, ahora se conoce como sinónimo de P. arhizus.[3]
Pisolithus es un género de hongos dentro de la familia Sclerodermataceae (suborden Sclerodermatineae). La especie tipo, P. arenarius, ahora se conoce como sinónimo de P. arhizus.
Pisolithus è un genere di fungo appartenente alla famiglia Sclerodermataceae (sottordine Sclerodermatineae).[1] Il tipo nomenclaturale, P. arenarius, in seguito venne identificato con il sinonimo di P. arhizus.[1]
Pisolithus è un genere di fungo appartenente alla famiglia Sclerodermataceae (sottordine Sclerodermatineae). Il tipo nomenclaturale, P. arenarius, in seguito venne identificato con il sinonimo di P. arhizus.
Pisolithus Alb. & Schwein. (purchatnica) – rodzaj grzybów z rodziny tęgoskórowatych (Sclerodermataceae)[1]. W Polsce występuje jeden gatunek[2].
Wnętrzniaki o owocniku gruszkowatym lub maczugowatym, wyrastającym pod ziemią, lub częściowo nad ziemią. Wewnątrz owocnika znajdują się perydiole o kanciastym kształcie[3].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Sclerodermataceae, Boletales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Synonimy: Durosaccum Lloyd, Endacinus Raf., Eudacnus Raf. ex Merr., Eudacnus Raf., Lycoperdodes Haller ex Kuntze, Pisocarpium Link, Polypera Pers., Polysaccum F. Desp. & DC.[4].
Polską nazwę nadał Franciszek Błoński w 1896 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym rodzaj ten opisywany były także jako grochówka[2].
Nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum[6]. Nazwy polskie według Władysława Wojewody[2].
Pisolithus Alb. & Schwein. (purchatnica) – rodzaj grzybów z rodziny tęgoskórowatych (Sclerodermataceae). W Polsce występuje jeden gatunek.
Pisolithus là một chi nấm trong họ Sclerodermataceae.[2] Loài điển hình, P. arenarius, nay được biết là đồng âm với P. arhizus.[1][3]
Pisolithus là một chi nấm trong họ Sclerodermataceae. Loài điển hình, P. arenarius, nay được biết là đồng âm với P. arhizus.
Пизо́литус (лат. Pisolithus) — род грибов-гастеромицетов семейства Ложнодождевиковых.
Все виды рода Pisolithus несъедобны.
Длительное время род Pisolithus, как и все представители семейства Sclerodermataceae, относился к порядку Агариковые наряду с настоящими дождевиками. Однако недавние филогенетические исследования позволили с уверенностью отнести грибы семейства Sclerodermataceae к порядку Болетовых.[1] Также выдвигаются предложения о целесообразности выделения рода Pisolithus в отдельное семейство Pisolithaceae, наряду с Sclerodermataceae, Astraeaceae, Boletinellaceae и другими семействами входящее в подпорядок Sclerodermatineae.[2]
Наиболее известным представителем рода является пизолитус красильный.
Родовое название Pisolithus происходит от греческих слов πίσος (pisos) — «горох» и λίθος (lithos) — «камень».
Название впервые дано в 1805 г. в работе «Conspectus Fungorum in Lusatiae superioris».[3]
и др.
Русские названия: пизолит.
Наземные грибы-гастеромицеты среднего или крупного размера; плодовые тела с ложной ножкой, реже сидячие, прикрепленные к почве корневидными мицелиальными тяжами, шаровидные или грушевидные. Стерильное основание отсутствует. Вольва отсутствует. Перидий очень тонкий, при созревании гриба разрушается, обнажая споровую массу. Глеба лакунарного типа, состоит из чётко различимых округлых камер-перидиолей; у зрелых грибов тёмноокрашенная, превращается в споровый порошок. Капиллиций отсутствует. Споры округлые, окрашенные, с шипами или бородавочками.
Упоминается сходство грибов рода Pisolithus с грибами-гастеромицетами рода Сетчатоголовник (Dictyocephalos) порядка Тулостомовых. Данные грибы отличаются от пизолитусов толстым, жёстким перидием и деревянисто-волокнистой ложной ножкой, у основания которой заметны остатки экзоперидия (вольва). Камеры-перидиолы в глебе не выражены.[5]
В роде всего 12 видов, из которых наиболее известен пизолитус красильный:
БиноминальноеПизо́литус (лат. Pisolithus) — род грибов-гастеромицетов семейства Ложнодождевиковых.
Все виды рода Pisolithus несъедобны.
Длительное время род Pisolithus, как и все представители семейства Sclerodermataceae, относился к порядку Агариковые наряду с настоящими дождевиками. Однако недавние филогенетические исследования позволили с уверенностью отнести грибы семейства Sclerodermataceae к порядку Болетовых. Также выдвигаются предложения о целесообразности выделения рода Pisolithus в отдельное семейство Pisolithaceae, наряду с Sclerodermataceae, Astraeaceae, Boletinellaceae и другими семействами входящее в подпорядок Sclerodermatineae.
Наиболее известным представителем рода является пизолитус красильный.