Cost capìtol a l'é mach në sbòss. Da finì.
A chërs an dzora a conìfere, pì da rair an dzora a latifeuje, an pòst motobin ùmid.
A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
As peul nen mangesse.
Rigidoporus crocatus (Pat.) Ryvarden
Cost capìtol a l'é mach në sbòss. Da finì.
AmbientA chërs an dzora a conìfere, pì da rair an dzora a latifeuje, an pòst motobin ùmid.
Comestibilità A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
As peul nen mangesse.
Twardoporek czerniejący, podstawnica czerniejąca (Rigidoporus crocatus (Pat.) Ryvarden) – gatunek grzybów z rodziny wachlarzowcowatych (Meripilaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Rigidoporus, Meripilaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1894 r. N.T. Patouillard nadając mu nazwę Poria crocata. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1983 r. L. Ryvarden, przenosząc go do rodzaju Rigidoporus[1].
W 1965 r. Stanisław Domański w 1965 r. opisywał ten gatunek pod nazwą podstawnica czerniejąca, w 2003 r. Władysław Wojewoda zaproponował nazwę twardoporek czerniejący[3].
Jednoroczny, czasami wieloletni. Rozpostarty, osiągający średnicę do 10 cm, łatwy do oddzielenia od podłoża. W stanie świeżym łykowaty, po wyschnięciu twardy i szorstki. Obrzeże o szerokości do 2 mm, płodne lub jałowe. Powierzchnia delikatnie kutnerowata, w stanie świeżym o barwie od jasnoróżowej do różowobrązowej, w stanie suchym od różowobrązowej do białoszarej. Kontekst różowy lub płowy, korkowaty lub zdrewniały, o grubości do 1 mm. Hymenofor rurkowaty. Rurki o długości do 3 mm, w podobnej barwie, jak kontekst, ale ciemniejsze. Liczba porów 5-7 na 1 mm. Smak łagodny[4].
System strzępkowy monomityczny. Strzępki w subikulum proste, hialinowe, grubościenne lub cienkościenne, o średnicy 3–8,5 μm, w stanie suchym galaretowate i trudne do rozróżnienia. Strzępki w tramie podobne, o średnicy 3–4 μm. Cystyd i innych płonnych elementów hymenium brak. Podstawki szeroko wrzecionowate, z 4 sterygmami, o rozmiarach 15–20 × 10–12 μm. Zarodniki jajowate lub niemal kuliste, hialinowe, gładkie, nieamyloidalne, o rozmiarach 3,5–5,5 × 3,5–5 μm[4].
Twardoporek czerniejący występuje w Ameryce Północnej, Środkowej, Południowej i w Europie Północnej. W Europie zasięg jego występowania ciągnie się od około 46 – 69° szerokości geograficznej[5]. W Polsce do 2003 r. podano kilka stanowisk[3].
Występuje w lasach na martwym drewnie, zarówno liściastym, jak iglastym. Rozwija się na głównie na zgniłych kłodach drzew, zarówno liściastych, jak iglastych. W Polsce notowany na drewnie jodły, grabu, buka i świerka[3], w innych krajach także na brzozach i wiązach[4].
Saprotrof. Powoduje białą zgniliznę drewna[4].
Twardoporek czerniejący, podstawnica czerniejąca (Rigidoporus crocatus (Pat.) Ryvarden) – gatunek grzybów z rodziny wachlarzowcowatych (Meripilaceae).
