dcsimg

Eremoryzomys polius ( Catalan; Valencian )

provided by wikipedia CA

Eremoryzomys polius és una espècie de rosegador dels orizominis que viu a la vall del Riu Marañón, al nord dels Andes peruans. El nom genèric Eremoryzomys deriva de la paraula grega ερημια ('erm') i el nom Oryzomys i fa referència a l'àmbit de distribució de E. polius. L'esquena és de color gris i la panxa és més clara. Les orelles són curtes. La llarga cua és més fosca a la part superior que a la inferior.

Referències

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autors i editors de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CA

Eremoryzomys polius: Brief Summary ( Catalan; Valencian )

provided by wikipedia CA

Eremoryzomys polius és una espècie de rosegador dels orizominis que viu a la vall del Riu Marañón, al nord dels Andes peruans. El nom genèric Eremoryzomys deriva de la paraula grega ερημια ('erm') i el nom Oryzomys i fa referència a l'àmbit de distribució de E. polius. L'esquena és de color gris i la panxa és més clara. Les orelles són curtes. La llarga cua és més fosca a la part superior que a la inferior.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autors i editors de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CA

Eremoryzomys

provided by wikipedia EN

Eremoryzomys polius, also known as the gray rice rat[1] or the Marañon oryzomys,[5] is a rodent species in the tribe Oryzomyini of the family Cricetidae. Discovered in 1912 and first described in 1913 by Wilfred Osgood, it was originally placed in Oryzomys and named Oryzomys polius. In 2006, a cladistic analysis found that it was not closely related to Oryzomys in the strict sense or to any other oryzomyine then known, so that it is now placed in its own genus, Eremoryzomys. The Brazilian genus Drymoreomys, named in 2011, is probably the closest relative of Eremoryzomys. Eremoryzomys has a limited distribution in the dry upper valley of the Marañón River in central Peru, but may yet contain more than one species.

A large, long-tailed rice rat, with head and body length of 138 to 164 mm (5.4 to 6.5 in), E. polius has gray fur and short ears. There are well-developed ungual tufts of hair on the hindfeet. Females have eight mammae. The rostrum (front part of the skull) is long and robust and the braincase is rounded. The bony palate is relatively short. The IUCN assesses the conservation status of the species as "Data Deficient"; it is poorly known but may be threatened by habitat destruction.

Taxonomy

The first two specimens of Eremoryzomys polius were collected by Wilfred Osgood and M.P. Anderson in 1912. The next year, Osgood described these animals as a new species in the genus Oryzomys, Oryzomys polius.[3] Osgood wrote that he was unable to find any species closely related to O. polius and compared it with O. xanthaeolus (currently Aegialomys xanthaeolus) "for convenience".[6] Its relationships remained obscure ever afterward and it was never assigned to any of the several groups of species recognized within Oryzomys.[7]

In 2006, Marcelo Weksler published a large-scale cladistic analysis of Oryzomyini ("rice rats"), the tribe to which O. polius belongs. He used both morphological data and molecular characters from the IRBP gene. In all of his analyses, O. polius was found to be part of clade D, one of four large groups within Oryzomyini, as the sister group to a clade containing all the other species of clade D.[8] Clade D was supported by two shared derived (synapomorphic) molecular characters and by seven morphological synapomorphies—the tail has a different color above and below; the parietal bone extends to the side of the skull; the incisive foramina (openings in the palate) extend back between the first molars; the posterolateral palatal pits (perforations of the palate near the third molars) are complex; the sphenopalatine vacuities (openings in the mesopterygoid fossa, the gap behind the end of the palate) are large; the pattern of the arterial circulation in the head is derived; and the posteroloph (a crest at the back) is present on the third upper molar. Two other molecular synapomorphies supported the clade of all members of clade D except O. polius, coupled with three morphological traits—in these species, but not in O. polius, the first upper molar has an additional small root at the outer (labial) side; the first lower molar has additional small roots; and the second upper molar has the mesoflexus (one of the valleys between the cusps and crests) divided in two.[9]

In Weksler's analysis, species placed in Oryzomys did not form a coherent (monophyletic) group, but instead were found at various positions across the oryzomyine tree, and he suggested that most of these species, including O. polius, should be placed in new genera.[10] Later in 2006, Weksler and others described ten new genera for species formerly placed in Oryzomys,[11] including Eremoryzomys for polius; thus, the species is now known as Eremoryzomys polius.[4] In reference to its "isolated distribution", they incorporated the Greek word eremia "lonely place" into the generic name.[12] The 2008 IUCN Red List, citing Pacheco, commented that Eremoryzomys may in fact include more than one species.[1] In 2011, a new oryzomyine, Drymoreomys albimaculatus, was described from southeastern Brazil, and phylogenetic analysis of morphological and molecular data suggested that this animal is the closest known relative of Eremoryzomys.[13]

Eremoryzomys is now one of about 28 genera[11] in the tribe Oryzomyini, which includes well over a hundred species distributed mainly in South America, including nearby islands such as the Galápagos Islands and some of the Antilles. Oryzomyini is one of several tribes recognized within the subfamily Sigmodontinae, which encompasses hundreds of species found across South America and into southern North America. Sigmodontinae itself is the largest subfamily of the family Cricetidae, other members of which include voles, lemmings, hamsters, and deermice, all mainly from Eurasia and North America.[14]

Description

Eremoryzomys polius is a large, long-tailed rice rat that in color resembles some North American woodrats (Neotoma).[3] The fur is grayish above and lighter below, where the hairs are gray at the bases but white at the tips. The external ears (pinnae) are short and the tail is dark above and light below.[12] The hindfeet have well-developed ungual tufts (patches of hair) along the plantar margins and between all of the digits, a character shared only with Sooretamys angouya among oryzomyines.[15] The squamae, small structures resembling scales that cover the soles of the hindfeet in many oryzomyines, are well developed. The claw of the first digit extends nearly to the end of the first phalanx of the second toe and the claw of the fifth toe extends slightly beyond the first phalanx of the fourth toe.[4] As in most oryzomyines, the female has eight mammae.[16] Head and body length is 138 to 164 mm (5.4 to 6.5 in).[17] In Osgood's original two specimens, an old female and an adult female, tail length is 188 and 180 mm (7.4 and 7.1 in), respectively; hindfoot length is 30 and 30 mm (1.2 and 1.2 in); and greatest skull length is 37 and 34.7 mm (1.46 and 1.37 in).[3] E. polius has 12 thoracic, 7 or 8 lumbar, and 35 or 36 caudal vertebrae;[18] the presence of 12 thoracic vertebrae is a putative synapomorphy of Oryzomyini.[19]

Skull

A river flowing through a mountainous landscape.
Eremoryzomys occurs in the basin of the upper Río Marañón.[5]

In the skull, the rostrum (front part) is long and robust. The nasal bones are short, not extending further back than the lacrimals,[4] and the premaxillaries extend about as far back as the nasals.[20] The zygomatic notch, an extension at the front of the zygomatic plate, is present. The plate's back margin is level with the front of the first upper molar.[4] A strong jugal bone is present in the zygomatic arch (cheekbone), so that the maxillary and squamosal bones, which form the front and back parts of the arch, respectively, do not overlap when seen from the side.[fn 1] The narrowest part of the interorbital region (located between the eyes) is to the front and the region's margins exhibit strong beading. Various crests develop on the rounded braincase, especially in old animals.[4] The parietal bones form part of the roof of the braincase and, unlike in some other rice rats, also extend to the sides of the braincase.[21] The interparietal bone at the back of the braincase is narrow and wedge-shaped, so that the parietal and occipital bones meet extensively.[22]

The incisive foramina are very long, extending well between the molars. The posterolateral palatal pits are well-developed and recessed into a fossa (depression).[4] The bony palate is relatively short, with the mesopterygoid fossa extending forward to the end of the molar row or even between the third molars.[fn 2] The roof of the fossa is perforated by large sphenopalatine vacuities. Usually, an alisphenoid strut is present; this extension of the alisphenoid bone separates two foramina (openings) in the skull, the masticatory–buccinator foramen and the foramen ovale accessorium. The condition of various grooves and foramina of the skull indicates that the pattern of the arterial circulation of the head is derived.[4] The subsquamosal fenestra, an opening at the back of the skull determined by the shape of the squamosal bone, is large and the mastoid bone is perforated by a fenestra (opening).[23] The squamosal lacks a suspensory process that contacts the tegmen tympani, the roof of the tympanic cavity, a defining character of oryzomyines.[24]

In the mandible, the mental foramen, an opening in the mandible just before the first molar, opens to the outside, not upwards as in a few other oryzomyines.[25] The upper and lower masseteric ridges, which anchor some of the chewing muscles, usually join into a single crest at a point below the first molar and do not extend forward beyond the molar.[26] There is no distinct capsular process of the lower incisor, a trait Eremoryzomys shares with only a few other oryzomyines.[27]

Molars

The molars are bunodont (with the cusps higher than the connecting crests) and brachydont (low-crowned).[28] On the upper first and second molar, the outer and inner valleys between the cusps and crests do not interpenetrate. Many accessory crests are present, including the mesolophs and mesolophids. The anterocone and anteroconid, the front cusps on the upper and lower first molar, are not divided into smaller outer and inner cusps.[12] Small accessory roots are absent from the molars, so that each of the three upper molars has two roots on the outer side and one on the inner side and each of the lower molars has one root at the front and one at the back.[29]

Distribution and status

As far as now known, Eremoryzomys polius is confined to a small area in central Peru, at an altitude of 760 to 2,100 m (2,490 to 6,890 ft),[30] but the species may range more widely. It occurs in forest in the dry lowlands of the upper parts of the basin of the Marañón River, east of the main mountain range of the Andes.[31] The biogeographical pattern indicated by the relationship between Eremoryzomys and the Brazilian Drymoreomys is unusual. While there are some similar cases of relationships between Andean and Atlantic Forest animals, these involve inhabitants of humid forests in the Andes; Eremoryzomys, in contrast, lives in an arid area.[32] Because E. polius is so poorly known, the 2008 IUCN Red List assesses it as "Data Deficient". It is threatened by habitat destruction for cattle pasture and is not known from any protected areas.[1]

Notes

  1. ^ Weksler et al., 2006, p. 10; Percequillo et al., 2011, p. 388. Weksler, 2006, table 5, scores Eremoryzomys (as Oryzomys polius) as having overlapping squamosals and maxillaries (see character state definitions for character 30, p. 32).
  2. ^ Weksler et al., 2006, p. 10. Percequillo et al., 2011, p. 367, write that the fossa does not reach between the molars in Eremoryzomys.

References

  1. ^ a b c d Pacheco, V.; Zeballos, H.; Vivar, E.; Weksler, M. (2019). "Eremoryzomys polius". IUCN Red List of Threatened Species. 2019: e.T15609A22338308. doi:10.2305/IUCN.UK.2019-1.RLTS.T15609A22338308.en. Retrieved 14 November 2021.
  2. ^ Pacheco et al., 2008; Musser and Carleton, 2005, p. 1153
  3. ^ a b c d Osgood, 1913, p. 97
  4. ^ a b c d e f g h Weksler et al., 2006, p. 10
  5. ^ a b Musser and Carleton, 2005, p. 1153
  6. ^ Osgood, 1913, pp. 97–98
  7. ^ Weksler, 2006, table 2, p. 130; Musser and Carleton, 2005, pp. 1144, 1158
  8. ^ Weksler, 2006, figs. 34–40
  9. ^ Weksler, 2006, p. 130
  10. ^ Weksler, 2006, pp. 75, 77, fig. 42
  11. ^ a b Weksler et al., 2006, p. 1
  12. ^ a b c Weksler et al., 2006, p. 11
  13. ^ Percequillo et al., 2011, p. 372
  14. ^ Musser and Carleton, 2005
  15. ^ Weksler, 2006, p. 24
  16. ^ Weksler, 2006, p. 17, table 5
  17. ^ Weksler, 2006, table 8
  18. ^ Steppan, 1995, table 5
  19. ^ Weksler, 2006, p. 52
  20. ^ Weksler, 2006, pp. 27–28, table 5
  21. ^ Weksler, 2006, p. 30
  22. ^ Weksler, 2006, p. 31
  23. ^ Weksler, 2006, pp. 38–39; Weksler et al., 2006, p. 10
  24. ^ Weksler, 2006, p. 40
  25. ^ Weksler, 2006, p. 41, table 5
  26. ^ Weksler, 2006, p. 44; Weksler et al., 2006, p. 11
  27. ^ Weksler, 2006, pp. 41–42; Weksler et al., 2006, p. 11
  28. ^ Weksler, 2006, pp. 43–44
  29. ^ Weksler, 2006, p. 43; Weksler et al., 2006, p. 11
  30. ^ Percequillo et al., 2011, p. 378
  31. ^ Musser and Carleton, 2005, p. 1153; Pacheco et al., 2008
  32. ^ Percequillo et al., 2011, p. 379
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Eremoryzomys: Brief Summary

provided by wikipedia EN

Eremoryzomys polius, also known as the gray rice rat or the Marañon oryzomys, is a rodent species in the tribe Oryzomyini of the family Cricetidae. Discovered in 1912 and first described in 1913 by Wilfred Osgood, it was originally placed in Oryzomys and named Oryzomys polius. In 2006, a cladistic analysis found that it was not closely related to Oryzomys in the strict sense or to any other oryzomyine then known, so that it is now placed in its own genus, Eremoryzomys. The Brazilian genus Drymoreomys, named in 2011, is probably the closest relative of Eremoryzomys. Eremoryzomys has a limited distribution in the dry upper valley of the Marañón River in central Peru, but may yet contain more than one species.

A large, long-tailed rice rat, with head and body length of 138 to 164 mm (5.4 to 6.5 in), E. polius has gray fur and short ears. There are well-developed ungual tufts of hair on the hindfeet. Females have eight mammae. The rostrum (front part of the skull) is long and robust and the braincase is rounded. The bony palate is relatively short. The IUCN assesses the conservation status of the species as "Data Deficient"; it is poorly known but may be threatened by habitat destruction.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Eremoryzomys polius ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

El ratón arrozalero de Osgood o rata gris arrocera (Eremoryzomys polius) es una especie de roedor muroideo de la familia de los cricétidos y endémica del Perú.

Bibliografía

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Eremoryzomys polius: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

El ratón arrozalero de Osgood o rata gris arrocera (Eremoryzomys polius) es una especie de roedor muroideo de la familia de los cricétidos y endémica del Perú.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Oryzomys polius ( Basque )

provided by wikipedia EU

Oryzomys polius Oryzomys generoko animalia da. Karraskarien barruko Sigmodontinae azpifamilia eta Cricetidae familian sailkatuta dago.

Erreferentziak

  1. Osgood (1913) Cricetidae Field Mus. Nat. Hist. Publ..

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Oryzomys polius: Brief Summary ( Basque )

provided by wikipedia EU

Oryzomys polius Oryzomys generoko animalia da. Karraskarien barruko Sigmodontinae azpifamilia eta Cricetidae familian sailkatuta dago.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Eremoryzomys polius ( French )

provided by wikipedia FR

Eremoryzomys polius, unique représentant du genre Eremoryzomys, est une espèce de rongeurs de la tribu des Oryzomyini, au sein de la famille des Cricetidae.

Systématique

Découverte en 1912, cette espèce est décrite pour la première fois en 1913 par Wilfred Hudson Osgood sous le protonyme d’Oryzomys polius. En 2006, une analyse cladistique prouve qu'il est assez éloigné phylogénétiquement des autres espèces d’Oryzomys. Il est donc placé dans son propre genre, Eremoryzomys. Le genre brésilien Drymoreomys, nommé en 2011, est le plus proche parent d’Eremoryzomys.

Répartition

Eremoryzomys a une aire de distribution limitée dans la vallée supérieure sèche du río Marañón au centre du Pérou mais pourrait contenir d'autres espèces.

Description

C'est un grand rat à la longue queue, qui mesure de 138 à 164 mm sans la queue. Eremoryzomys polius a un pelage gris et de petites oreilles. Il a des touffes de poils bien développées entre les orteils. Les femelles ont huit mamelles. Le rostre est long et robuste et la boîte crânienne est arrondie. Le palais osseux est relativement court. L'UICN a classé l'espèce comme bénéficiant données insuffisantes car elle est peu connue, mais elle pourrait souffrir de la destruction de son habitat.

Publication originale

Notes et références

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Eremoryzomys polius: Brief Summary ( French )

provided by wikipedia FR

Eremoryzomys polius, unique représentant du genre Eremoryzomys, est une espèce de rongeurs de la tribu des Oryzomyini, au sein de la famille des Cricetidae.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Eremoryzomys polius ( Italian )

provided by wikipedia IT

Eremoryzomys polius (Osgood, 1913) è un roditore della famiglia dei Cricetidi, unica specie del genere Eremoryzomys (Weksler, Percequillo & Voss, 2006), endemico del Perù.[1][2]

Descrizione

Dimensioni

Roditore di medie dimensioni, con la lunghezza della testa e del corpo tra 157 e 164 mm, la lunghezza della coda tra 180 e 188 mm e la lunghezza del piede di 30 mm.[3]

Caratteristiche craniche e dentarie

Il cranio è allungato, il rostro è largo e robusto, le ossa nasali sono lunghe. Le creste sopra-orbitali sono ben sviluppate e taglienti e si estendono posteriormente sulla scatola cranica. I fori palatali sono molto grandi.

Sono caratterizzati dalla seguente formula dentaria:

3 0 0 1 1 0 0 3 3 0 0 1 1 0 0 3 Totale: 16 1.Incisivi; 2.Canini; 3.Premolari; 4.Molari;

Aspetto

Le parti dorsali sono grigie con dei riflessi fulvi lungo la schiena, mentre le parti inferiori sono bianco-grigiastre con la base dei peli grigia eccetto quelli situati sul mento. Sono presenti degli anelli scuri intorno agli occhi. Le orecchie sono piccole, nerastre e finemente ricoperte di peli. Le zampe sono bianche. La coda è più lunga della testa e del corpo, è ricoperta finemente di corti peli e di scaglie, è scura sopra e bianca sotto.

Biologia

Comportamento

È una specie terricola.

Alimentazione

Si nutre di semi.

Distribuzione e habitat

Questa specie è conosciuta soltanto in tre dipartimenti del Perù centro-settentrionale.

Vive nelle foreste secche secondarie tra 1.500 e 2.000 metri di altitudine.

Stato di conservazione

La IUCN Red List, considerati i continui problemi tassonomici, l'assenza di informazioni recenti circa l'estensione del proprio areale, lo stato della popolazione e i requisiti ecologici, classifica E.polius come specie con dati insufficienti (DD).[1]

Note

  1. ^ a b c (EN) Pacheco, V., Zeballos, H., Vivar, E. & Weksler, M. 2008., Eremoryzomys polius, su IUCN Red List of Threatened Species, Versione 2020.2, IUCN, 2020.
  2. ^ (EN) D.E. Wilson e D.M. Reeder, Eremoryzomys polius, in Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference, 3ª ed., Johns Hopkins University Press, 2005, ISBN 0-8018-8221-4.
  3. ^ Eisenberg & Redford, 2000.

Bibliografia

  • Osgood WH, New Peruvian Mammals, in Field Museum of Natural History. Zoology, vol. 10, 1913.
  • John F.Eisenberg & Kent H.Redford, Mammals of the Neotropics, Volume 3: Ecuador, Peru, Bolivia, Brazil, The University of Chicago Press, 2000. ISBN 9780226195421

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori e redattori di Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia IT

Eremoryzomys polius: Brief Summary ( Italian )

provided by wikipedia IT

Eremoryzomys polius (Osgood, 1913) è un roditore della famiglia dei Cricetidi, unica specie del genere Eremoryzomys (Weksler, Percequillo & Voss, 2006), endemico del Perù.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori e redattori di Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia IT

Eremoryzomys polius ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

Eremoryzomys polius is een knaagdier uit de Oryzomyini dat voorkomt in de vallei van de Río Marañón in de noordelijke Andes van Peru. Het is de enige soort van het geslacht Eremoryzomys. Deze soort wordt meestal tot Oryzomys gerekend, maar recent onderzoek suggereert dat E. polius niet nauw verwant is aan Oryzomys zelf, maar in plaats daarvan de zustergroep is van een klade dat onder andere Holochilus, Nectomys en Oryzomys zelf omvat. De geslachtsnaam Eremoryzomys is een combinatie van het Griekse woord ερημια voor "eenzame plaats" met de naam Oryzomys en verwijst naar de eenzame locatie van de verspreiding van E. polius.

De rugvacht is grijs, de buikvacht lichter (wit). De oren zijn kort. Bij het begin van de klauwen aan de achtervoet zitten kroontjes van haren. De lange staart is aan de bovenkant donkerder dan aan de onderkant.

Literatuur

  • Weksler, M., Percequillo, A.R. & Voss, R.S. 2006. Ten new genera of oryzomyine rodents (Cricetidae: Sigmodontinae). American Museum Novitates 3537:1-29.
Bronnen, noten en/of referenties
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Eremoryzomys polius: Brief Summary ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

Eremoryzomys polius is een knaagdier uit de Oryzomyini dat voorkomt in de vallei van de Río Marañón in de noordelijke Andes van Peru. Het is de enige soort van het geslacht Eremoryzomys. Deze soort wordt meestal tot Oryzomys gerekend, maar recent onderzoek suggereert dat E. polius niet nauw verwant is aan Oryzomys zelf, maar in plaats daarvan de zustergroep is van een klade dat onder andere Holochilus, Nectomys en Oryzomys zelf omvat. De geslachtsnaam Eremoryzomys is een combinatie van het Griekse woord ερημια voor "eenzame plaats" met de naam Oryzomys en verwijst naar de eenzame locatie van de verspreiding van E. polius.

De rugvacht is grijs, de buikvacht lichter (wit). De oren zijn kort. Bij het begin van de klauwen aan de achtervoet zitten kroontjes van haren. De lange staart is aan de bovenkant donkerder dan aan de onderkant.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Eremoryzomys polius ( Portuguese )

provided by wikipedia PT

Eremoryzomys polius, também conhecido como Gray rice rat[2] ou os Marañon oryzomys,[3] é uma espécie de roedor da família Cricetidae. Descoberto em 1912 e descrito pela primeira vez em 1913 por Wilfred Osgood, foi originalmente colocado em Oryzomys e denominado Oryzomys polius. Em 2006, uma análise cladística descobriu que não estava intimamente relacionado com Oryzomys em sentido estrito ou com qualquer outra orizomínica então conhecida, de modo que agora é colocado em seu próprio gênero, Eremoryzomys. O gênero brasileiro Drymoreomys albimaculatus, nomeado em 2011, é provavelmente o parente mais próximo de Eremoryzomys. Eremoryzomys tem uma distribuição limitada no vale seco do rio Marañón, no Peru central, mas ainda pode conter mais de uma espécie.

Um grande Oryzomys de cauda longa, com cabeça e comprimento do corpo de 138 a 164 mm, Eremoryzomys polius tem pelo cinza e orelhas curtas. Existem tufos de cabelo ungueais bem desenvolvidos nos pés posteriores. As fêmeas têm oito glândulas mamárias. O rostro (parte frontal do crânio) é longo e robusto e a caixa craniana é arredondada. O palato ósseo é relativamente curto. A IUCN avalia o estado de conservação da espécie como "Dados Deficientes"; é pouco conhecido, mas pode estar ameaçado pela destruição do habitat.

Taxonomia

Os primeiros dois espécimes de Eremoryzomys polius foram coletados por Wilfred Osgood e M.P. Anderson em 1912. No ano seguinte, Osgood descreveu esses animais como uma nova espécie do gênero Oryzomys, Oryzomys polius.[4] Osgood escreveu que não foi capaz de encontrar nenhuma espécie intimamente relacionada a O. polius e comparou-a com O. xanthaeolus (atualmente Aegialomys xanthaeolus) "por conveniência".[5] Suas relações permaneceram obscuras desde então e nunca foi atribuído a nenhum dos vários grupos de espécies reconhecidas dentro dos Oryzomys.[6]

Em 2006, Marcelo Weksler publicou uma análise cladística em grande escala dos Oryzomyini ("Oryzomys"), a tribo à qual O. polius pertence. Ele usou dados morfológicos e caracteres moleculares do gene IRBP. Em todas as suas análises, O. polius foi encontrado para fazer parte do clado D, um dos quatro grandes grupos dentro de Oryzomyini, como o grupo irmão de um clado contendo todas as outras espécies do clado D.[7] O clado D era sustentado por dois caracteres moleculares derivados (sinapomórficos) compartilhados e por sete sinapomorfias morfológicas—a cauda tem uma cor diferente acima e abaixo; o osso parietal se estende até a lateral do crânio; os forames incisivos (aberturas no palato) estendem-se para trás entre os primeiros molares; as fossetas palatinas póstero-laterais (perfurações do palato próximas aos terceiros molares) são complexas; as vacuidades esfenopalatinas (aberturas na fossa mesopterigóide, a lacuna atrás da extremidade do palato) são grandes; o padrão da circulação arterial na cabeça é derivado; e o posterolofo (uma crista na parte posterior) está presente no terceiro molar superior. Duas outras sinapomorfias moleculares apoiaram o clado de todos os membros do clado D, exceto O. polius, juntamente com três traços morfológicos—nessas espécies, mas não em O. polius, o primeiro molar superior tem uma pequena raiz adicional na parte externa (labial) lado; o primeiro molar inferior tem raízes pequenas adicionais; e o segundo molar superior tem o mesoflexo (um dos vales entre as cúspides e cristas) dividido em dois.[8]

Na análise de Weksler, as espécies colocadas em Oryzomys não formaram um grupo coerente (monofilético), mas em vez disso foram encontradas em várias posições ao longo da árvore orizomínica, e ele sugeriu que a maioria dessas espécies, incluindo O. polius, deveriam ser colocadas em novos gêneros.[9] Mais tarde em 2006, Weksler e outros descreveram dez novos gêneros para espécies anteriormente colocadas em Oryzomys,[10] incluindo Eremoryzomys para polius; portanto, a espécie agora é conhecida como Eremoryzomys polius.[11] Em referência à sua "distribuição isolada", eles incorporaram a palavra grega eremia "lugar solitário" ao nome genérico.[12] A Lista Vermelha da IUCN de 2008, citando Pacheco, comentou que Eremoryzomys pode de fato incluir mais de uma espécie.[2] Em 2011, uma nova oryzomyine, Drymoreomys albimaculatus, foi descrita no sudeste do Brasil, e a análise filogenética de dados morfológicos e moleculares sugeriu que este animal é o parente mais próximo conhecido de Eremoryzomys.[13]

Eremoryzomys é agora um dos cerca de 28 gêneros[10] na tribo Oryzomyini, que inclui bem mais de uma centena de espécies distribuídas principalmente na América do Sul, incluindo ilhas próximas como as Ilhas Galápagos e algumas das Antilhas. Oryzomyini é uma das várias tribos reconhecidas na subfamília Sigmodontinae, que engloba centenas de espécies encontradas na América do Sul e no sul da América do Norte. Sigmodontinae em si é a maior subfamília da família Cricetidae, outros membros da qual incluem arganazes, lemingues, hamsters e camundongos, todos principalmente da Eurásia e América do Norte.[14]

Descrição

Eremoryzomys polius é um roedor de tamanho grande, de cauda longa, que se assemelha a alguns ratos-da-floresta norte-americanos (Neotoma).[4] A pelagem é acinzentada em cima e mais clara embaixo, onde os pelos são grisalhos nas bases, mas brancos nas pontas. As orelhas externas (pinnae) são curtas e a cauda é escura acima e clara abaixo.[12] Os pés posteriores têm tufos ungueais bem desenvolvidos (manchas de cabelo) ao longo das margens plantares e entre todos os dedos, um caráter compartilhado apenas com Sooretamys angouya entre os orizomíneos.[15] As escamas, pequenas estruturas semelhantes a escamas que cobrem as solas dos pés traseiros em muitos orizomíneos, são bem desenvolvidas. A garra do primeiro dedo se estende quase até o final da primeira falange do segundo dedo do pé e a garra do quinto dedo do pé se estende ligeiramente além da primeira falange do quarto dedo do pé.[11] Como na maioria das orizomínicas, a fêmea tem oito mamas.[16] O comprimento da cabeça e do corpo é de 138 a 164 mm.[17] Nos dois espécimes originais de Osgood, uma fêmea velha e uma fêmea adulta, o comprimento da cauda é 188 e 180 mm, respectivamente; o comprimento do retropé é de 30 e 30 mm; e o maior comprimento do crânio é 37 e 34,7 mm.[4] E. polius tem 12 vértebras torácicas, 7 ou 8 lombares e 35 ou 36 vértebras caudais;[18] a presença de 12 vértebras torácicas é uma sinapomorfia putativa de Oryzomyini.[19]

Crânio

 src=
Eremoryzomys ocorre na bacia do alto Río Marañón.[3]

No crânio, o rostro (parte frontal) é longo e robusto. Os ossos nasais são curtos, não se estendendo mais para trás do que os lacrimais,[11] e os pré-maxilares se estendem até as nasais.[20] A incisura zigomática, uma extensão na parte frontal da placa zigomática, está presente. A margem posterior da placa está nivelada com a frente do primeiro molar superior.[11] Um osso jugal forte está presente no arco zigomático (maçã do rosto), de modo que os ossos maxilares e escamosas, que formam as partes anterior e posterior do arco, respectivamente, não se sobrepõem quando vistos de lado. Os mais estreitos parte da região interorbital (localizada entre os olhos) fica para a frente e as margens da região exibem forte pelorização. Várias cristas se desenvolvem na caixa craniana arredondada, especialmente em animais velhos.[a] A parte mais estreita da região interorbital (localizada entre os olhos) é para a frente e as margens da região exibem forte pelorização. Várias cristas se desenvolvem na caixa craniana arredondada, especialmente em animais velhos.[11] Os ossos parietais fazem parte do teto da caixa craniana e, ao contrário de alguns outros Oryzomys, também se estendem para as laterais da caixa craniana.[21] O osso interparietal na parte posterior da caixa craniana é estreito e em forma de cunha, de modo que os ossos parietal e occipital se encontram amplamente.[22]

Os forames incisivos são muito longos, estendendo-se bem entre os molares. As fossetas palatinas póstero-laterais são bem desenvolvidas e recuadas em uma fossa (depressão).[11] O palato ósseo é relativamente curto, com a fossa mesopterigóide estendendo-se para frente até o final da fileira molar ou mesmo entre os terceiros molares.[b] O teto da fossa é perfurado por grandes vazios esfenopalatinos. Normalmente, uma haste alisfenóide está presente; esta extensão do osso alifenóide separa dois forames (aberturas) no crânio, o forame mastigatório-bucinador e o forame oval acessório. A condição de vários sulcos e forames do crânio indica que o padrão da circulação arterial da cabeça é derivado.[11] A fenestra subescamosal, uma abertura na parte posterior do crânio determinada pela forma do osso esquamosal, é grande e o osso mastóide é perfurado por uma janela (abertura).[23][11] O esquamosal carece de um processo suspensor que entra em contato com o tegmen tympani, o teto da cavidade timpânica, uma característica definidora dos orizomíneos.[24]

Na mandíbula, o forame mentual, uma abertura na mandíbula imediatamente antes do primeiro molar, se abre para fora, não para cima como em alguns outros orizomíneos.[25] As cristas massetéricas superior e inferior, que ancoram alguns dos músculos da mastigação, geralmente se unem em uma única crista em um ponto abaixo do primeiro molar e não se estendem para além do molar.[26][12] Não existe um processo capsular distinto do incisivo inferior, uma característica que Eremoryzomys compartilha com apenas alguns outros orizomíneos.[27][12]

Molares

Os molares são bunodonte (com as cúspides mais altas que as cristas de conexão) e braquidonte (com coroa baixa).[28] No primeiro e segundo molar superior, os vales externos e internos entre as cúspides e cristas não se interpenetram. Muitas cristas acessórias estão presentes, incluindo os mesolofos e mesolofídeos. O anterocônio e o anteroconídeo, as cúspides anteriores nos primeiros molares superior e inferior, não são divididos em cúspides externas e internas menores.[12] Pequenas raízes acessórias estão ausentes dos molares, de modo que cada um dos três molares superiores tem duas raízes no lado externo e uma no lado interno e cada um dos molares inferiores tem uma raiz na frente e outra atrás.[29][12]

Distribuição e status

Até onde se sabe, Eremoryzomys polius está confinado a uma pequena área no centro do Peru, a uma altitude de 760 a 2 100 m,[30] mas as espécies podem variar mais amplamente. Ocorre na floresta das terras baixas secas da parte alta da bacia do rio Marañón, a leste da principal cordilheira dos Andes.[3][31] O padrão biogeográfico indicado pela relação entre Eremoryzomys e os Drymoreomys brasileiros é incomum. Embora existam alguns casos semelhantes de relações entre animais da Mata Andina e da Mata Atlântica, estes envolvem habitantes de florestas úmidas nos Andes; Eremoryzomys, em contraste, vive em uma área árida.[32] Como a E. polius é pouco conhecida, a Lista Vermelha da IUCN de 2008 a avalia como "Dados deficientes". Está ameaçado pela destruição de habitat para pastagens de gado e não é conhecido em nenhuma área protegida.[2]

Notas

  1. Weksler et al., 2006, p. 10; Percequillo et al., 2011, p. 388. Weksler, 2006, tabela 5, classifica Eremoryzomys (como Oryzomys polius) como tendo esquamosais e maxilares sobrepostos (consulte as definições de estado do caractere para o caractere 30, p. 32).
  2. Weksler et al., 2006, p. 10. Percequillo et al., 2011, p. 367, escreveu que a fossa não atinge entre os molares em Eremoryzomys.
  • Este artigo foi inicialmente traduzido, total ou parcialmente, do artigo da Wikipédia em inglês, cujo título é «Eremoryzomys», especificamente .

Referências

  1. Pacheco, V.; Zeballos, H.; Vivar, E.; Weksler, M. (2019). «Eremoryzomys polius». Lista Vermelha de Espécies Ameaçadas. 2019: e.T15609A22338308. doi:. Consultado em 14 de novembro de 2021
  2. a b c Pacheco et al. 2019.
  3. a b c Wilson & Reeder 2005, p. 1153.
  4. a b c Osgood 1913, p. 97.
  5. Osgood 1913, p. 97-98.
  6. Weksler 2006, p. 130, tabela 2.
  7. Weksler 2006, figs. 34-30.
  8. Weksler 2006, p. 130.
  9. Weksler 2006, p. 75-77, fig. 42.
  10. a b Weksler, Percequillo & Voss 2006, p. 1.
  11. a b c d e f g h Weksler, Percequillo & Voss 2006, p. 10.
  12. a b c d e f Weksler, Percequillo & Voss 2006, p. 11.
  13. Percequillo, Weksler & Costa 2011, p. 372.
  14. Wilson & Reeder 2005.
  15. Weksler 2006, p. 24.
  16. Weksler 2006, p. 17, tabela 5.
  17. Weksler 2006, tabela 8.
  18. Weksler & Percequillo 2011, p. 282.
  19. Weksler 2006, p. 52.
  20. Weksler 2006, p. 27-28, tabela 5.
  21. Weksler 2006, p. 30.
  22. Weksler 2006, p. 31.
  23. Weksler 2006, p. 38-39.
  24. Weksler 2006, p. 40.
  25. Weksler 2006, p. 41, tabela 5.
  26. Weksler 2006, p. 44.
  27. Weksler 2006, p. 41-42.
  28. Weksler 2006, p. 43-44.
  29. Weksler 2006, p. 43.
  30. Percequillo, Weksler & Costa 2011, p. 378.
  31. Pacheco et al. 2008.
  32. Percequillo, Weksler & Costa 2011, p. 379.

Bibliografia

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

Eremoryzomys polius: Brief Summary ( Portuguese )

provided by wikipedia PT

Eremoryzomys polius, também conhecido como Gray rice rat ou os Marañon oryzomys, é uma espécie de roedor da família Cricetidae. Descoberto em 1912 e descrito pela primeira vez em 1913 por Wilfred Osgood, foi originalmente colocado em Oryzomys e denominado Oryzomys polius. Em 2006, uma análise cladística descobriu que não estava intimamente relacionado com Oryzomys em sentido estrito ou com qualquer outra orizomínica então conhecida, de modo que agora é colocado em seu próprio gênero, Eremoryzomys. O gênero brasileiro Drymoreomys albimaculatus, nomeado em 2011, é provavelmente o parente mais próximo de Eremoryzomys. Eremoryzomys tem uma distribuição limitada no vale seco do rio Marañón, no Peru central, mas ainda pode conter mais de uma espécie.

Um grande Oryzomys de cauda longa, com cabeça e comprimento do corpo de 138 a 164 mm, Eremoryzomys polius tem pelo cinza e orelhas curtas. Existem tufos de cabelo ungueais bem desenvolvidos nos pés posteriores. As fêmeas têm oito glândulas mamárias. O rostro (parte frontal do crânio) é longo e robusto e a caixa craniana é arredondada. O palato ósseo é relativamente curto. A IUCN avalia o estado de conservação da espécie como "Dados Deficientes"; é pouco conhecido, mas pode estar ameaçado pela destruição do habitat.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

Eremoryzomys polius ( Swedish )

provided by wikipedia SV


Eremoryzomys polius[3] är en däggdjursart som beskrevs av Wilfred Hudson Osgood 1913. Eremoryzomys polius är ensam i släktet Eremoryzomys som ingår i familjen hamsterartade gnagare.[4][5] Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[4]

Arten listades tidigare i släktet risråttor.[2]

Denna gnagare förekommer i Anderna i norra Peru. Utbredningsområdet ligger 1500 till 2000 meter över havet. Arten lever i torra skogar och den kan uthärda viss skogsbruk. Eremoryzomys polius undviker jordbruksområden.[1]

Källor

  1. ^ [a b] Pacheco, V., Zeballos, H., Vivar, E. & Weksler, M. 2008 Eremoryzomys polius Från: IUCN 2012. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2012.2 <www.iucnredlist.org>. Läst 2016-12-03.
  2. ^ [a b] Wilson, Don E., and DeeAnn M. Reeder, eds. (2005) , Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference, 3rd ed., Oryzomys polius
  3. ^ Wilson, Don E., and F. Russell Cole (2000) , Common Names of Mammals of the World
  4. ^ [a b] Bisby F.A., Roskov Y.R., Orrell T.M., Nicolson D., Paglinawan L.E., Bailly N., Kirk P.M., Bourgoin T., Baillargeon G., Ouvrard D. (red.) (17 april 2011). ”Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2011 Annual Checklist.”. Species 2000: Reading, UK. http://www.catalogueoflife.org/annual-checklist/2011/search/all/key/oryzomys+polius/match/1. Läst 24 september 2012.
  5. ^ ITIS: The Integrated Taxonomic Information System. Orrell T. (custodian), 2011-04-26
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia författare och redaktörer
original
visit source
partner site
wikipedia SV

Eremoryzomys polius: Brief Summary ( Swedish )

provided by wikipedia SV


Eremoryzomys polius är en däggdjursart som beskrevs av Wilfred Hudson Osgood 1913. Eremoryzomys polius är ensam i släktet Eremoryzomys som ingår i familjen hamsterartade gnagare. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.

Arten listades tidigare i släktet risråttor.

Denna gnagare förekommer i Anderna i norra Peru. Utbredningsområdet ligger 1500 till 2000 meter över havet. Arten lever i torra skogar och den kan uthärda viss skogsbruk. Eremoryzomys polius undviker jordbruksområden.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia författare och redaktörer
original
visit source
partner site
wikipedia SV

Oryzomys polius ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Eremoryzomys polius là một loài động vật có vú trong họ Cricetidae, bộ Gặm nhấm. Loài này được Osgood mô tả năm 1913.[2]

Chú thích

  1. ^ Pacheco et al., 2008
  2. ^ a ă Wilson, D. E.; Reeder, D. M. biên tập (2005). “Oryzomys polius”. Mammal Species of the World . Baltimore: Nhà in Đại học Johns Hopkins, 2 tập (2.142 trang). ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.
  3. ^ Osgood, 1913, p. 97
  4. ^ Weksler et al., 2006, p. 10

Tham khảo


Hình tượng sơ khai Bài viết liên quan đến phân họ gặm nhấm Sigmodontinae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Oryzomys polius: Brief Summary ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Eremoryzomys polius là một loài động vật có vú trong họ Cricetidae, bộ Gặm nhấm. Loài này được Osgood mô tả năm 1913.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

회색쌀쥐 ( Korean )

provided by wikipedia 한국어 위키백과

회색쌀쥐(Eremoryzomys polius)는 비단털쥐과 쌀쥐족에 속하는 설치류이다.[2] 1912년에 발견되었고 1913년 오스굿(Wilfred Hudson Osgood)이 처음 기재했으며, 원래는 Oryzomys polius라는 학명으로 쌀쥐속으로 분류되었다.[3] 2006년 계통 분류학 연구에 의해 엄밀한 의미의 쌀쥐속 또는 알려진 다른 쌀쥐류와 근연 관계가 없다는 사실이 밝혀져서, 별도의 새로운 속 회색쌀쥐속(Eremoryzomys)의 유일종으로 분류되었다. 2011년 명명되었고 브라질에서 발견되는 흰반점산악쥐속의 종이 가장 가까운 종으로 추정되고 있다. 페루 중부 마라뇬강의 건조한 상류 계곡에 제한적으로 분포하지만, 회색쌀쥐 외의 다른 종은 아직 확인되지 않았다.[4][5][6]

계통 분류

다음은 2006년 웩슬러 등(Weksler_et_al..)[7]의 연구에 기초한 계통 분류이다.

쌀쥐족

아메리카가시쥐속, 아메리카사탕수수쥐속

     

우카얄리물쥐속, 맥코넬쌀쥐속, 핸들리쥐속, 큰머리쌀쥐속, 해먼드쌀쥐속, 톰스쌀쥐속,
나무쌀쥐속, 안데스횡단쌀쥐속

     

작은쌀쥐속, 거친털쥐속, 피그미쌀쥐속, 페루쌀쥐속

   

해안쌀쥐속, 세하두쌀쥐속, 흰반점산악쥐속, 회색쌀쥐속, 습지쥐속, 큰습지쥐속, 검은쌀쥐속,
남아메리카물쥐속, 갈라파고스쌀쥐속, 쌀쥐속, 브라질가짜쌀쥐속, 쌀물쥐속, 파라과이쌀쥐속

       

각주

  1. Pacheco, V.; Zeballos, H.; Vivar, E.; Weksler, M. (2008). Eremoryzomys polius. 《IUCN 적색 목록》 (IUCN) 2008: e.T15609A4891730. doi:10.2305/IUCN.UK.2008.RLTS.T15609A4891730.en. 2016년 10월 3일에 확인함.
  2. Musser, G.G.; Carleton, M.D. (2005). 〈Superfamily Muroidea〉 [쥐상과]. Wilson, D.E.; Reeder, D.M. 《Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference》 (영어) 3판. 존스 홉킨스 대학교 출판사. 1153쪽. ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.
  3. Osgood, W.H. 1913. New Peruvian mammals. Field Museum of Natural History, Zoölogical Series 10:93–100.
  4. Weksler, M. 2006. Phylogenetic relationships of oryzomyine rodents (Muroidea: Sigmodontinae): separate and combined analyses of morphological and molecular data. Bulletin of the American Museum of Natural History 296:1–149.
  5. Weksler, M., Percequillo, A.R. and Voss, R.S. 2006. Ten new genera of oryzomyine rodents (Cricetidae: Sigmodontinae). American Museum Novitates 3537:1–29.
  6. Percequillo, Alexandre R.; Weksler, Marcelo; Costa, Leonora P. (February 2011). “A new genus and species of rodent from the Brazilian Atlantic Forest (Rodentia: Cricetidae: Sigmodontinae: Oryzomyini), with comments on oryzomyine biogeography”. 《Zoological Journal of the Linnean Society》 (영어) 161 (2): 357–390. doi:10.1111/j.1096-3642.2010.00643.x. ISSN 1096-3642.
  7. Weksler, M. 2006. Phylogenetic relationships of oryzomyine rodents (Muroidea: Sigmodontinae): separate and combined analyses of morphological and molecular data. Bulletin of the American Museum of Natural History 296:1–149.
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia 작가 및 편집자

회색쌀쥐: Brief Summary ( Korean )

provided by wikipedia 한국어 위키백과

회색쌀쥐(Eremoryzomys polius)는 비단털쥐과 쌀쥐족에 속하는 설치류이다. 1912년에 발견되었고 1913년 오스굿(Wilfred Hudson Osgood)이 처음 기재했으며, 원래는 Oryzomys polius라는 학명으로 쌀쥐속으로 분류되었다. 2006년 계통 분류학 연구에 의해 엄밀한 의미의 쌀쥐속 또는 알려진 다른 쌀쥐류와 근연 관계가 없다는 사실이 밝혀져서, 별도의 새로운 속 회색쌀쥐속(Eremoryzomys)의 유일종으로 분류되었다. 2011년 명명되었고 브라질에서 발견되는 흰반점산악쥐속의 종이 가장 가까운 종으로 추정되고 있다. 페루 중부 마라뇬강의 건조한 상류 계곡에 제한적으로 분포하지만, 회색쌀쥐 외의 다른 종은 아직 확인되지 않았다.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia 작가 및 편집자