Himantoglossum robertianum (lat. Himantoglossum robertianum) - səhləbkimilər fəsiləsinin qayışləçək cinsinə aid bitki növü.
Birləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Himantoglossum robertianum (lat. Himantoglossum robertianum) - səhləbkimilər fəsiləsinin qayışləçək cinsinə aid bitki növü.
Les mosques grosses (Himantoglossum robertianum) és una orquídia terrestre europea. En un primer moment va ser descrita sota el nom d’Orchis robertiana per Loiseleur, que la batejà així en honor al botànic francès Gaspard Nicolas Robert (1776-1857). A continuació va passar-se a anomenar-se Barlia robertiana (nom assignat per Greuter), i el 1999, Pierre Delforge va classificar-la en el gènere Himantoglossum.
És una planta robusta, amb dos (de vegades tres) bulbs més o menys ovoides, la tija del tronc és gruixuda i estriada longitudinalment. La seva altura pot variar de 15 a 80 cm, però la major part del temps no ultrapassa els 50 cm.
Les fulles basals en roseta (de 5 a 10 fulles) són verd clares, àmplies, carnoses, brillants, amb nervadures paral·leles, caulinars i abracen el tronc.
La inflorescència és una espiga, a sota més aviat piramidal i progressivament més aviat cilíndrica. Conté nombroses bràctees crenades i lineals i que poden assolir 3 cm i les flors, esperonades, estan orientades cap a baix.
Els tèpals són estriats, envoltant el label, amb colors variables del verd al porpra, els tres externs ovoides i connivents, els dos interns lineals. El label, de rosa a porpra, s'allarga, de gran mida (sovint 2 cm), a lòbul central amb dos lòbuls laterals lineals similars a braços i corbats cap a l'interior. Floreix de febrer a abril.
La pol·linització és entomogàmica sent els seus pol·linitzadors coneguts les abelles i els borinots.
Els fruits són en càpsula. La disseminació de les diminutes llavors és anemocora (pel vent).
Les mosques grosses creixen en sòls calcaris: garrigues, herbassars, brollars, clarianes de boscos, talussos, i a les vores dels camins. La planta és vivaç i es troba per tota la mediterrània incloent els Països Catalans.
Les mosques grosses (Himantoglossum robertianum) és una orquídia terrestre europea. En un primer moment va ser descrita sota el nom d’Orchis robertiana per Loiseleur, que la batejà així en honor al botànic francès Gaspard Nicolas Robert (1776-1857). A continuació va passar-se a anomenar-se Barlia robertiana (nom assignat per Greuter), i el 1999, Pierre Delforge va classificar-la en el gènere Himantoglossum.
Das Riesenknabenkraut (Himantoglossum robertianum, Syn.: Barlia robertiana), auch Roberts Mastorchis genannt, ist eine Pflanzenart innerhalb der Familie der Orchideen.
Beim Riesenknabenkraut handelt es sich um eine ausdauernde krautige Pflanze, die Wuchshöhen von 25 bis 80 Zentimetern erreicht. Als Überdauerungsorgane werden zwei unterirdische ovale Knollen gebildet.
Am Grund des Stängels befinden sich zwei bis vier schuppenförmige Blätter. Es sind nur fünf bis zehn grundständige Laubblätter vorhanden. Die einfache Blattspreite ist glatt, glänzend und bei einer Länge von bis zu 30 Zentimetern sowie einer Breite von etwa 10 Zentimetern länglich-oval. Der Stängel ist blattlos.
Das Riesenknabenkraut blüht im Allgemeinen in der Zeit von Ende Dezember bis ins Frühjahr. Ein oder zwei schmalere Blätter umfassen den Blütenstängel scheidenähnlich. Der traubige Blütenstand enthält 25 bis 60 dicht beieinander sitzende Blüten. Von den Tragblättern sind die unteren länger als die Blüten. Die zwittrige Blüte ist zygomorph und dreizählig. Die drei Blütenhüllblätter des äußeren Blütenblattkreises sind oval und nach vorne gebogen, das mittlere bildet mit zwei Petalen eine Art Kappe. Die Lippe ist dreilappig, wobei der mittlere Lappen nochmals in zwei lang ausgezogene Zipfel geteilt ist. Am Grund bildet die Lippe einen etwa 0,5 Zentimeter großen Sporn mit einem Nektarium.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 36.[1]
Das Verbreitungsgebiet reicht von Marokko im Westen durch den Mittelmeerraum bis in die südwestliche Türkei und nach Zypern im Osten.[2] Der Verbreitungsschwerpunkt liegt im westlichen Mittelmeerraum.
Von Meereshöhe steigt sie bis auf Höhenlagen von 1700 Metern. Die Standorte sind vollsonnig bis halbschattig. Der Boden ist meist basenreich und trocken bis frisch. Ein typischer Standort sind die kalkhaltigen Wiesen des Nationalparks Luberon und der Hochebene des Vaucluse.
Die Erstveröffentlichung erfolgte 1807 unter dem Namen (Basionym) Orchis robertiana durch Jean-Louis-Auguste Loiseleur-Deslongchamps. Das Artepitheton robertianum ehrt den französischen Botaniker Gaspard Nicolas Robert. In der Literatur oft zu finden ist der Name Barlia robertiana (Loisel.) Greuter. Die Neukombination zu Himantoglossum robertianum (Loisel.) P.Delforge wurde 1999 in Naturalistes Belges, Band 80, S. 401 veröffentlicht.[2] Weitere Synonyme für Himantoglossum robertianum (Loisel.) P.Delforge sind: Orchis longibracteata Biv. nom. illeg., Orchis fragrans Ten. nom. illeg., Orchis foliosa Masson ex Ker Gawl. nom. inval., Aceras longibracteatum Rchb.f., Loroglossum longibracteatum (Rchb.f.) Moris ex Ardoino, Barlia longibracteata (Rchb.f.) Parl., Himantoglossum longibracteatum (Rchb.f.) Schltr.[2]
Eine Weile nahm man nur eine nahe Verwandtschaft von Barlia robertiana mit der Gattung der Riemenzungen (Himantoglossum) an. Doch ist sie als Himantoglossum robertianum (Loisel.) P.Delforge akzeptiert.[3]
Himantoglossum robertianum ist eng verwandt mit Himantoglossum metlesicsianum (W.P.Teschner) P.Delforge, die auf Teneriffa und La Palma vorkommt.
Das Riesenknabenkraut (Himantoglossum robertianum, Syn.: Barlia robertiana), auch Roberts Mastorchis genannt, ist eine Pflanzenart innerhalb der Familie der Orchideen.
Himantoglossum robertianum is a species of flowering plant in the orchid family (Orchidaceae) native to the Mediterranean Basin.
Himantoglossum robertianum is a bulbous plant.[3] It flowers from January to April.[1][4] The bulb is edible when cooked.[1]
Himantoglossum robertianum is native to the Mediterranean Basin and is found in Portugal, Morocco, Spain, Balearic Islands, France, Italy, Sardinia, Corsica, Algeria, Libya, Yugoslavia, the Greek mainland, the Aegean Islands and Crete, Anatolia and Cyprus,[5] and recently (March 2023) found in Israel.[6] It is found in short, poor grassland, garrigue, scrub, and open woodland. It prefers dry to moist, alkaline and calcareous substrates.[4][1] It can be found up to 1,700 m (5,600 ft) altitude.[1] The plant was found growing in Britain for the first time in 2022. It is believed that its distribution range is expanding due to the effects of climate change.[7]
Himantoglossum robertianum is a species of flowering plant in the orchid family (Orchidaceae) native to the Mediterranean Basin.
La orquídea gigante u orquídea de largas brácteas (Himantoglossum robertianum) es una orquídea terrestre europea. En principio fue descrita bajo el nombre de Orchis robertiana por Loiseleur, que se la había dedicado a su amigo botánico G.-N. Robert, a continuación se llamó Barlia robertiana (nombre asignado por Greuter), y recientemente (1999), Pierre Delforge lo vinculó al género Himantoglossum.
El epíteto robertiana indica ser la orquídea de Robert, en honor del botánico francés Gaspard Nicolas Robert (1776-1857).
Sinonímia:
Planta vivaz que se encuentra distribuida por todo el mediterráneo que en principio se desarrolla sobre suelo de calizas: garrigas, lugares herbosos, malezas, claros de bosques, taludes, borde de los caminos.
Es una planta robusta, con dos (a veces tres) bulbos más o menos ovoides, su tallo de tronco grueso estriado longitudinalmente. Su altura puede variar de 15 a 80 cm, pero la mayor parte del tiempo no sobrepasa los 50 cm.
Hojas basales en roseta (5 a 10 hojas), verde claro, amplias, carnosas, brillantes, con nervaduras paralelas. Hojas caulinares que abrazan el tronco.
La inflorescencia es una espiga, en primer lugar más bien piramidal, a continuación más bien cilíndrica. Numerosas brácteas crenadas y lineales pudiendo alcanzar 3 cm. Flores con espolón orientado hacia abajo.
Los tépalos son estriados, rodeando el labelo, con colores variables del verde al púrpura, los tres externos ovoides y conniventes, los dos internos lineales. El labelo, de rosa a púrpura, se alarga, de gran tamaño (a menudo 2 cm), a lóbulo central con dos lóbulos laterales lineales similares a brazos curvados hacia el interior. Florece de febrero a abril
Polinización por insectos (entomofilia) siendo sus polinizadores observados las abejas y los abejorros.
Los frutos son cápsulas. La diseminación de sus diminutas semillas es anemocora (por el viento).
Extremo de la inflorescencia
Detalle de la flor
Grupo de cuatro inflorescencias en la Sierra de Carrascoy de Murcia
Ejemplar hipocromático en la Sierra de Carrascoy de Murcia
La orquídea gigante u orquídea de largas brácteas (Himantoglossum robertianum) es una orquídea terrestre europea. En principio fue descrita bajo el nombre de Orchis robertiana por Loiseleur, que se la había dedicado a su amigo botánico G.-N. Robert, a continuación se llamó Barlia robertiana (nombre asignado por Greuter), y recientemente (1999), Pierre Delforge lo vinculó al género Himantoglossum.
Himantoglossum robertianum on kämmekkälaji, joka kasvaa harvinaisena Välimeren rantavaltioissa, mutta Kreikalle kuuluvalla Rodoksen saarella se on melko yleinen. Se kukkii joulukuusta varhaiskevääseen näyttävin valkoisin, vaaleanpunaisin tai violetinsävyisin kukin. Kukkavarsi on 25–60 cm, joskus jopa metrin pitkä. Lehdet ovat sileälaitaiset, noin 30 cm pitkät. Kasvi kasvaa aurinkoisilla paikoilla kalkkipitoisessa maassa.[3]
Himantoglossum robertianum on kämmekkälaji, joka kasvaa harvinaisena Välimeren rantavaltioissa, mutta Kreikalle kuuluvalla Rodoksen saarella se on melko yleinen. Se kukkii joulukuusta varhaiskevääseen näyttävin valkoisin, vaaleanpunaisin tai violetinsävyisin kukin. Kukkavarsi on 25–60 cm, joskus jopa metrin pitkä. Lehdet ovat sileälaitaiset, noin 30 cm pitkät. Kasvi kasvaa aurinkoisilla paikoilla kalkkipitoisessa maassa.
Himantoglossum robertianum
L'Orchis géant (Himantoglossum robertianum), ou orchis à longues bractées est une espèce d'orchidée terrestre européenne.
C'est une plante robuste, pouvant dépasser 50 cm, à inflorescence dense, fréquente en région méditerranéenne de la fin de l'hiver au début du printemps, où on peut la rencontrer notamment sur les talus herbeux des bords de routes ou de chemins.
Plante vivace surtout méditerranéenne poussant en principe sur sol calcaire : garrigues, lieux herbeux, broussailles, bois clairs, talus, bord des chemins.
Plante vigoureuse à deux (parfois trois) bulbes plus ou moins ovoïdes, à tige épaisse striée longitudinalement. Sa hauteur peut varier de 15 à 80 cm, mais la plupart du temps, elle ne dépasse pas 50 cm. Feuilles basales en rosette (5 à 10 feuilles), vert clair, larges, charnues, brillantes, à nervures parallèles. Feuilles caulinaires engainant la tige.
L'inflorescence est un épi, d'abord plutôt pyramidal, ensuite plutôt cylindrique. Nombreuses bractées érigées et linéaires pouvant atteindre 3 cm. Fleurs à éperon orienté vers le bas. Les tépales entourant le labelle sont striés, avec des couleurs variant du vert au violet, les trois externes ovoïdes et connivents, les deux internes linéaires. Le labelle, rose à violet, est allongé, de grande taille (souvent 2 cm), à lobe central bifide, à deux lobes latéraux linéaires semblables à des bras incurvés vers l'intérieur.
L'espèce n'est pas encore évaluée à l'échelle mondiale par l'UICN. En Europe et en France elle est classée comme non préoccupante [1]. Elle est considérée quasi menacée (NT), proche du seuil des espèces menacées ou qui pourraient être menacées si des mesures de conservation spécifiques n'étaient pas prises, dans la région Corse.
Elle fut d'abord décrite sous le nom d'Orchis robertiana par Jean-Louis-Auguste Loiseleur-Deslongchamps, qui l'avait dédiée à son ami botaniste G.-N. Robert.
En 1967, après révision taxinomique, elle fut nommée par Werner Rodolfo Greuter Barlia robertiana.
En 1999, Pierre Delforge l'a rattachée au genre Himantoglossum, révision refusée en 2003 puis finalement acceptée en 2009[2].
Exemplaire de grande taille
Sommet de l'inflorescence
Inflorescence épanouie
Détail de la fleur
Himantoglossum robertianum
Fleurs d'Himantoglossum robertianum diverses colorations
Himantoglossum robertianum
L'Orchis géant (Himantoglossum robertianum), ou orchis à longues bractées est une espèce d'orchidée terrestre européenne.
C'est une plante robuste, pouvant dépasser 50 cm, à inflorescence dense, fréquente en région méditerranéenne de la fin de l'hiver au début du printemps, où on peut la rencontrer notamment sur les talus herbeux des bords de routes ou de chemins.
L'orchidea di Robert (Himantoglossum robertianum (Loisel.) P. Delforge) è una pianta appartenente alla famiglia delle Orchidacee.[2]
Il suo nome è un omaggio al botanico francese Gaspard Nicolas Robert (1776-1857).
È una pianta alta da 20 a 50 cm.
Perenne tuberosa, con due organi sotterranei ovoidi.
Le foglie sono ovali o ellittiche e di colore verde chiaro.
L'infiorescenza, densa e cilindrica, porta numerosi fiori, grandi e profumati, di colore verde-violaceo.
Il labello, trilobato, è di colore rosa violaceo con macchie porporine centrali; I lobi laterali, allungati e sottili, sono a forma di braccia ripiegate verso il centro del labello mentre il lobo mediano è a sua volta diviso in due lobi generalmente divaricati.
Lo sperone, conico e più breve dell'ovario, è rivolto in basso.
Fioritura precoce (dicembre-aprile).
Si riproduce per impollinazione entomofila ad opera di diversi imenotteri apoidei tra cui Bombus hortorum e Xylocopa violacea[3].
B. robertiana non produce nettare, ma in compenso ospita numerose colonie dell'afide Dysaphis tulipae, la cui melata si accumula nello sperone dei fiori, fungendo da attrattiva per gli insetti [4].
In rari casi può ricorrere all'autoimpollinazione.[5]
Questa specie ha un areale steno-mediterraneo.[2]
In Italia è presente in gran parte della penisola e nelle isole maggiori.
L'habitat prediletto comprende prati, sottobosco, incolti e margini delle strade
L'orchidea di Robert (Himantoglossum robertianum (Loisel.) P. Delforge) è una pianta appartenente alla famiglia delle Orchidacee.
Il suo nome è un omaggio al botanico francese Gaspard Nicolas Robert (1776-1857).
De reuzenorchis (Himantoglossum robertianum) is een Europese orchidee van het geslacht Himantoglossum. Het is met zijn maximale hoogte van 1 meter een van de grootste Europese orchideeën, en tevens een van de vroegstbloeiende: reeds in januari kan de plant in bloei komen.
Het is een soort uit het Middellandse Zeegebied, die niet in België en Nederland voorkomt.
De botanische naam Himantoglossum is afgeleid van het Oudgrieks ἱμάς (himas) = riem en γλώσσα (glōssa) = tong en slaat op de lange, tongvormige lip van onder meer de bokkenorchis. De soortaanduiding robertianum is een eerbetoon aan Gaspard Nicolas Robert (1776-1857), een Frans botanicus uit Toulon.
De reuzenorchis is een overblijvende, niet-winterharde geofyt, met een tot 100 cm lange, dikke en robuuste stengel, naar boven toe violet aanlopend, met een tot 20 cm lange, cilindrische en dichtbebloemde aar met 20 tot 60 bloemen.
De bladeren zijn groot, vlezig, glanzend geelgroen gekleurd, de onderste in een rozet geplaatst, breed ovaal, uitgepreid tot rechtopstaand, naar boven toe smaller worden om uiteindelijk over te gaan in smalle, langwerpige schutbladeren, langer dan de bloemen zelf.
De bloemen zijn tot 4 cm groot, wijd openstaand, geurend naar lissen, met lichtgroene en violet gestreepte kelkbladen en bovenste kroonbladen, die als een open, losbladig helmpje over het gynostemium gebogen zijn.
De lip is veel groter dan de andere bloembladen, roze tot violet gestippeld op een witte ondergrond, drielobbig, aan de basis ingesnoerd en verdiept met opstaande randen. De middenlob is tot 2 cm lang, convex gebogen en aan de top V-vormig gespleten. De smallere zijlobben zijn naar binnen en naar voor gebogen, en hebben een gegolfde buitenrand. Het spoor is ongeveer even lang als het vruchtbeginsel, breed, met een stompe top, licht naar onder gebogen.
Het gynostemium is kort en stomp, de helmhokjes staan parallel aan elkaar, de pollinia zijn verbonden met één enkel retinaculum omgeven door een bursiculum, het rostellum vormt een plooi tussen de helmhokjes die versmalt tot een snaveltje. De stempel is langwerpig.
De bloeitijd is van januari tot april, de reuzenorchis is daarmee in Europa de vroegstbloeiende orchidee.
De reuzenorchis geeft de voorkeur aan kalkrijke bodems op zonnige of halfbeschaduwde plaatsen, zoals kalkgraslanden, lichte bossen en garrigues. In middelgebergte tot op 1.700 m.
De reuzenorchis komt voor in het Middellandse Zeegebied van Portugal tot Anatolië, in Marokko en in Corsica, en langs de Atlantische kust tot Noord-Spanje. In Frankrijk langs de kust en noordelijk tot de departement Alpes-Maritimes, Rhône en de Savoie. Nog niet zo lang geleden was de soort zeldzaam, maar de laatste jaren is ze sterk uitgebreid binnen en buiten haar oorspronkelijke areaal.
De reuzenorchis kan door zijn grootte en voorkomen met geen enkele andere soort verward worden, zeker niet met de nauw verwante bokkenorchis (H. hircinum).
De soort werd in Frankrijk lange tijd beschermd op nationaal vlak, en heeft daarvan geprofiteerd om zijn areaal verder naar het noorden uit te breiden.
Bronnen, noten en/of referentiesDe reuzenorchis (Himantoglossum robertianum) is een Europese orchidee van het geslacht Himantoglossum. Het is met zijn maximale hoogte van 1 meter een van de grootste Europese orchideeën, en tevens een van de vroegstbloeiende: reeds in januari kan de plant in bloei komen.
Het is een soort uit het Middellandse Zeegebied, die niet in België en Nederland voorkomt.
Himantoglossum robertianum là một loài thực vật có hoa trong họ Lan. Loài này được (Loisel.) P.Delforge mô tả khoa học đầu tiên năm 1999.[1]
Himantoglossum robertianum là một loài thực vật có hoa trong họ Lan. Loài này được (Loisel.) P.Delforge mô tả khoa học đầu tiên năm 1999.
