Psilotum és un gènere de falgueres de la família Psilotaceae, de l'ordre Psilotales, i de la classe Psilotopsida.
Hi ha dues espècies, Psilotum nudum i Psilotum complanatum, amb un híbrid conegut entre els dos, Psilotum × intermedium W. H. Wagner.
La distribució de Psilotum és tropical i subtropical, al Nou Món, Àsia i la regió del Pacífic. Les latituds més altes conegudes es troben a Carolina del Sud i el sud del Japó per a P. nudum.
Les Psilotaceae tradicionalment no s'ha considerat autèntiques falgueres, però, en canvi, es tenen per un ancestre "primitiu" de les plantes vasculars similars als fòssils de Rhyniophytes i Psilophyta. A més, no tenen veritables fulles ni arrels (com els briòfits), i, per tant, representen l'estadi més simple de plantes vasculars.
Les dades moleculars més recents[1] recolzen l'evidència morfològica que podrien relacionar-se amb les falgueres (divisió Pteridophyta) malgrat haver perdut una sèrie de característiques pròpies de les falgueres.
La generació gametofítica de Psilotum nudum L. Beauv. (P. triquetrum Swartz) és inusual en tenir una estructura de ramificació singular amb el teixit vascular al centre.[2] La nutrició del gametòfit sembla ser heteròtrofa i recorda a la dels fongs.[3]
Psilotum és un gènere de falgueres de la família Psilotaceae, de l'ordre Psilotales, i de la classe Psilotopsida.
Psilotum er en slægt af små buskagtige planter (og enkelte epifytter) fra ret tørre subtropiske og tropiske områder i Amerika, Asien og på øerne i Stillehavet, nogen er epifytter. De formerer sig ved sporer ligesom bregner, har ingen egentlige blade og ingen egentlige rødder ligesom mosser og betragtes generelt som meget primitive. Grenene er grønne og i grenhjørnerne sidder små knopper i stedet for blade – disse knopper er oftest grønne, hvidgrønne eller gulgrønne.
Beskrevne arter
Psilotum ist eine der zwei Gattungen aus der Familie der Gabelblattgewächse (Psilotaceae). Ihr werden zwei Arten zugerechnet.
Psilotum-Arten sind krautige Pflanzen, die keine Wurzeln ausbilden. Die unterirdischen Teile der Stängel sind stark verzweigt und bilden Gemmen. Die oberirdischen Stängel sind schlank, gut ausgeprägt, dichotom verzweigend und können bis zu 1 m lang werden, sind jedoch meist kürzer. Die Blätter sind pfriemförmig oder schuppenförmig. Sie weisen keine Aderung auf, oder diese ist nur schwach an der Basis ausgeprägt.
Die Sporangien sind sitzend oder nahezu sitzend, zunächst kugelförmig, später dreilappig oder dreizellig. Die Sporen sind elliptisch und grob runzelig.
Die Gattung Psilotum enthält nur zwei Arten und eine Hybride:[1]
Psilotum ist eine der zwei Gattungen aus der Familie der Gabelblattgewächse (Psilotaceae). Ihr werden zwei Arten zugerechnet.
Псылёт (Psilotum) — род споравых расьлінаў сямейства псылётавых.
Прадстаўлены 4 відамі, якія шырока распаўсюджаны ў тропіках і субтропіках абодвух паўшар’яў. Спарафіт у надземнай частцы дыхатамічна разгалінаваны, з дробнымі лускападобнымі вырастамі. У падземнай частцы — карэнішчападобны рызамоід са шматлікімі рызоідамі і эндатрофнай мікарызай. У псылёту цэнтральны цыліндар — актынастэла. У спарангіях на канцах кароткіх галінак утвараюцца аднолькавыя споры. Пры прарастаньні яны ўтвараюць двухполы ґамэтафіт, які разьвіваецца ў сымбіёзе з ґіфамі грыбу. Спэрматазоіды псылёту мнагажгуцікавыя. Малады спарафіт жывіцца за кошт ґамэтафіту. Пазьней ён жыве самастойна. Плоскае ці трохграннае сьцябло псылёту дасягае вышыні 20-100 см.
Псылёт (Psilotum) — род споравых расьлінаў сямейства псылётавых.
Прадстаўлены 4 відамі, якія шырока распаўсюджаны ў тропіках і субтропіках абодвух паўшар’яў. Спарафіт у надземнай частцы дыхатамічна разгалінаваны, з дробнымі лускападобнымі вырастамі. У падземнай частцы — карэнішчападобны рызамоід са шматлікімі рызоідамі і эндатрофнай мікарызай. У псылёту цэнтральны цыліндар — актынастэла. У спарангіях на канцах кароткіх галінак утвараюцца аднолькавыя споры. Пры прарастаньні яны ўтвараюць двухполы ґамэтафіт, які разьвіваецца ў сымбіёзе з ґіфамі грыбу. Спэрматазоіды псылёту мнагажгуцікавыя. Малады спарафіт жывіцца за кошт ґамэтафіту. Пазьней ён жыве самастойна. Плоскае ці трохграннае сьцябло псылёту дасягае вышыні 20-100 см.
Psilotum is a genus of fern-like vascular plants. It is one of two genera in the family Psilotaceae commonly known as whisk ferns, the other being Tmesipteris. Plants in these two genera were once thought to be descended from the earliest surviving vascular plants, but more recent phylogenies place them as basal ferns, as a sister group to Ophioglossales. They lack true roots and leaves are very reduced,[1] the stems being the organs containing photosynthetic and conducting tissue. There are only two species in Psilotum and a hybrid between the two. They differ from those in Tmesipteris in having stems with many branches and a synangium with three lobes rather than two.
Whisk ferns in the genus Psilotum lack true roots but are anchored by creeping rhizomes. The stems have many branches with paired enations, which look like small leaves but have no vascular tissue. Above these enations there are synangia formed by the fusion of three sporangia and which produce the spores. When mature, the synangia release yellow to whitish spores which develop into a gametophyte less than 2 mm (0.08 in) long. The gametophyte lives underground as a saprophyte, sometimes in a mycorrhizal association. When the gametophyte is mature, it is monoicous, producing both egg and sperm cells. The sperm cells swim using several flagella and when they reach an egg cell, unite with it to form the young sporophyte. A mature sporophyte may grow to a height of 30 cm (10 in) or more but has no apparent[1] leaves. The stem has a core of thick-walled protostele in its centre surrounded by an endodermis which regulates the flow of water and nutrients. The surface of the stem is covered with stomata which allow gas exchange with the surroundings.[2][3][4]
The gametophyte of Psilotum is unusual in that it branches dichotomously, lives underground and possesses vascular tissue.[5] The nutrition of the gametophyte appears to be myco-heterotrophic, assisted by endophytic fungi.[6]
Psilotum nudum rhizomes
Clump of Psilotum nudum plants
Psilotum complanatum plant
The genus Psilotum was first formally described in 1801 by Olof Swartz and the description was published in Journal für die Botanik (Schrader).[7][8] The name of the genus is from the Ancient Greek word psilos meaning "bare", "smooth" or "bald"[9] referring to the lack of the usual plant organs,[10] and the seeming lack of leaves.[1]
There are two species, Psilotum nudum and Psilotum complanatum, with a hybrid between them known, Psilotum × intermedium W. H. Wagner.
The distribution of Psilotum is tropical and subtropical, in the New World, Asia, and the Pacific, with a few isolated populations in south-west Europe. The highest latitudes known are in South Carolina, Cádiz province in Spain,[11] and southern Japan for P. nudum. In the U.S., P. nudum is found from Florida to Texas, and P. complanatum in Hawaii.
Psilotum superficially resembles certain extinct early vascular plants, such as the rhyniophytes and the trimerophyte genus Psilophyton. The unusual features of Psilotum that suggest an affinity with early vascular plants include dichotomously branching sporophytes, aerial stems arising from horizontal rhizomes, a simple vascular cylinder, homosporous and terminal eusporangia and a lack of roots.[12][1] Unfortunately, no fossils of psilophytes are known to exist. A careful study of the morphology and anatomy suggests that whisk ferns are not closely related to rhyniophytes, and that the ancestral features present in living psilophytes represent a reduction from a more typical modern fern plant. Significant differences between Psilotum and the rhyniophytes and trimerophytes are that the development of its vascular strand is exarch, while it is centrarch in rhyniophytes and trimerophytes.[13] The sporangia of Psilotum are trilocular synangia resulting from the fusion of three adjacent sporangia,[13] and these are borne laterally on the axes. In the rhyniophytes and trimerophytes the sporangia were single and in a terminal position on branches.[14]
Molecular evidence strongly confirms that Psilotum is a fern (in the broad sense that includes horsetails) and that psilophytes are sister to ophioglossoid ferns.[15]
{{cite journal}}: |first2= has generic name (help) 
Psilotum is a genus of fern-like vascular plants. It is one of two genera in the family Psilotaceae commonly known as whisk ferns, the other being Tmesipteris. Plants in these two genera were once thought to be descended from the earliest surviving vascular plants, but more recent phylogenies place them as basal ferns, as a sister group to Ophioglossales. They lack true roots and leaves are very reduced, the stems being the organs containing photosynthetic and conducting tissue. There are only two species in Psilotum and a hybrid between the two. They differ from those in Tmesipteris in having stems with many branches and a synangium with three lobes rather than two.
Psilotum es un género de Psilotopsida de porte herbáceo que habita en grietas de rocas, en ocasiones como epifitas en troncos de árboles, en zonas tropicales y subtropicales. Las ramas aéreas de Psilotum son fotosintéticas y presentan un cilindro vascular de tipo actinostela, sus enaciones carecen de tejido vascular. Presenta grupos tres esporangios fusionados formando sinangios, distribuidos a lo largo de los tallos, cada sinangio está asociado a un apéndice bifurcado.
Viridiplantae, Embryophyta, Tracheophyta, Euphyllophyta, Monilophyta, Clase Psilotopsida, Orden Psilotales, familia Psilotaceae, género Psilotum.
Sinónimos: "Whisk ferns" (en inglés), nombre con el que a veces también se refieren a toda la familia Psilotaceae, incluyendo a Tmesipteris.
2 especies:
Las dos especies en realidad pueden hibridarse entre sí.
Psilotum nudum es tropical y subtropical de la zona de África, América, Asia, Macaronesia y sur de Europa, P. complanatum es encontrada en regiones de Asia, Oceanía, las más altas altitudes las alcanzan en Carolina del Sur para uno y el SO de Japón para el otro.
Ver caracteres de Psilotaceae.
Psilotum es un género de Psilotopsida de porte herbáceo que habita en grietas de rocas, en ocasiones como epifitas en troncos de árboles, en zonas tropicales y subtropicales. Las ramas aéreas de Psilotum son fotosintéticas y presentan un cilindro vascular de tipo actinostela, sus enaciones carecen de tejido vascular. Presenta grupos tres esporangios fusionados formando sinangios, distribuidos a lo largo de los tallos, cada sinangio está asociado a un apéndice bifurcado.
Psilotum est un genre de fougères qui regroupe 2 à 3 espèces des régions tropicales à intertropicales voire tempérées-chaudes. En Europe, on peut retrouver, à l'extrême sud de l'Espagne, une seule espèce, Psilotum nudum (découverte seulement en 1966).
Le genre Psilotum est caractérisé par des tiges à divisions dichotomiques (= divisions en forme de Y). Les tiges portent des sporanges réunis en fructification à 3 lobes. Ce sont des espèces épiphytes ou saxicoles.
Selon ITIS (30 nov. 2019)[2] :
Psilotum est un genre de fougères qui regroupe 2 à 3 espèces des régions tropicales à intertropicales voire tempérées-chaudes. En Europe, on peut retrouver, à l'extrême sud de l'Espagne, une seule espèce, Psilotum nudum (découverte seulement en 1966).
Psilotum (lat. Psilotum), rod paprati u porodici Psilotaceae raširen po tropskoj Aziji, Južnoj Americi, Africi, Australiji, Srednjoj i jugu Sjeverne Amerike, a od Europe u Španjolskoj.[1]
Pripada mu uključujući jedan hibrid sa Havaja (P. × intermedium) tri vrste vazdazelenih trajnica.
Psilotum (lat. Psilotum), rod paprati u porodici Psilotaceae raširen po tropskoj Aziji, Južnoj Americi, Africi, Australiji, Srednjoj i jugu Sjeverne Amerike, a od Europe u Španjolskoj.
Pripada mu uključujući jedan hibrid sa Havaja (P. × intermedium) tri vrste vazdazelenih trajnica.
Psilotum adalah salah satu marga tumbuhan paku modern yang dianggap menempati posisi dasar (basal) dalam perkembangan evolusinya. Marga ini adalah satu dari dua marga dalam Psilotaceae. Nama ilmiah ini diambil dari bahasa Yunani psilos yang berarti "telanjang" / "polos", karena tidak memperlihatkan organ-organ yang biasa ada pada tumbuhan, seperti akar dan daun[1].
Saat ini diakui terdapat dua jenis, Psilotum nudum dan Psilotum complanatum, dengan bastar dari keduanya juga diketahui, dinamakan Psilotum × intermedium W. H. Wagner. Keduanya mirip, namun P. nudum tumbuh relatif tegak sedangkan P. complanatum tumbuh menjuntai dengan tangkai pipih.
Penyebaran Psilotum bersifat tropis dan subtropis, di Dunia Baru, Asia, dan Pacific, dengan sedikit populasi di Eropa Baratdaya[2]. P. nudum juga ditemukan di kepulauan selatan Jepang, serta Florida, Texas, dan Hawaii.
Psilotum adalah salah satu marga tumbuhan paku modern yang dianggap menempati posisi dasar (basal) dalam perkembangan evolusinya. Marga ini adalah satu dari dua marga dalam Psilotaceae. Nama ilmiah ini diambil dari bahasa Yunani psilos yang berarti "telanjang" / "polos", karena tidak memperlihatkan organ-organ yang biasa ada pada tumbuhan, seperti akar dan daun.
Psilotas (lot. Psilotum) – į riniją panašus augalas. Jis neturi nei lapų, nei šaknų. Išsišakojęs šakniastiebis apaugęs rizoidais, medžiagas iš dirvos imti padeda mikorizę sudarantis grybas. Fotosintezę vykdo mažais žvyneliais padengti stiebai. Daug žiuželių turintys spermatozoidai susidaro nepriklausomai po žeme augančiame gametofite, į kurį prasiskverbia mikorizę sudarantis grybas.
Yra žinomos dvi rūšys – Psilotum nudum ir Psilotum complanatum, bei jų hibridas – Psilotum x intermedium.
Psilotum is een geslacht van varens uit de familie Psilotaceae.
Het zijn zeer primitieve vaatplanten, waarvan het niet duidelijk is of zij als voorouders van de modernere vaatplanten beschouwd mogen worden, ofwel als een doodlopende tak van de evolutionaire boom.
Psilotum komt voor in droge subtropische en tropische gebieden in Amerika, Azië en de Stille Oceaan, met enkele geïsoleerde populaties in Zuidwest-Europa.
De botanische naam Psilotum is afgeleid van het Oudgriekse ψιλός, psilos (naakt), naar de afwezigheid van allerlei organen die bij andere varens wel voorkomen.
De diploïde sporofyten van Psilotum zijn middelgrote epifytische of terrestrische planten. De plant bestaat uit vertakte, groene assen (stengels). Psilotum heeft vertakte ondergrondse assen en geen echte wortels. Op het rizoom (wortelstok) bevinden zich rhizoïden, die water en voedselstoffen opnemen met behulp van een mycorrhiza, een symbiose van wortels en schimmels. Psilotum bezit ook microfyllen: blad-achtige enaties, kleine, schubachtige structuren zonder nerven.
De tot een synangium in groepjes van twee of drie vergroeide sporendoosjes of sporangia zijn geel en bolvormig en staan aan de stengel in de oksel van blaadjes. In het sporangium ontstaan uit de sporemoedercellen (of sporocyten) door meiose de haploïde sporen. Het sporangium is voorzien van een dik tapetum, dat de ontwikkelende haploïde spore van voedsel voorziet. Zodra de synangia rijp zijn, worden de sporen vrijgegeven en verspreid door de wind. De sporen zijn microscopisch klein, niervormig. De sporen zijn alle van gelijke grootte: er is geen onderscheid in mannelijke en vrouwelijke sporen. Psilotum wordt dan ook isospoor genoemd.
Als de sporen kiemen groeien ze uit tot gametofyten. De haploïde gametofyten groeien ondergronds, zijn eveneens mycoheterotroof en lijken op een stukje rizoom, maar produceren antheridia met de zaadcellen en archegonia met elk een eicel. De zaadcellen zijn voorzien van twee flagellen en zwemmen bij aanwezigheid van water hiermee naar de eicel en bevruchten deze.
Psilotum's bezitten slechts een weinig ontwikkelde vaatstelsel, bestaande uit buisvormige cellen die water door de plant transporteren, vergelijkbaar met het xyleem van de meer geëvolueerde vaatplanten. Met de bladeren ontbreekt ook het floëem, de vaatbundels die glucose, het eindproduct van de fotosynthese, van de bladeren naar de rest van de plant vervoert. Daarentegen bevatten alle stengels chlorofyl en dus de mogelijkheid om aan fotosynthese te doen.
Er is lange tijd discussie geweest over juiste plaatsing van Psilotum en het zustergeslacht Tmesipteris, waarbij ze door sommige auteurs als echte varens beschouwd werden en door anderen als afstammelingen van de eerste vaatplanten. Psilotum vertoont sterke gelijkenissen met het geslacht Cooksonia uit het Siluur en met Rhynia uit het recentere Devoon, twee geslachten die in het verleden tot de klasse Psilophyta behoorden, zodat ook Psilotum tot die klasse werd gerekend.
In de recente taxonomische beschrijving van Smith et al. (2006), gebaseerd op DNA-onderzoek, worden beide geslachten echter als enige in een aparte orde Psilotales onder de klasse Psilotopsida geplaatst, als zustergroep van de andere varens[1].
Het geslacht telt slechts 2 soorten, die echter onderling hybridiseren.
Psilotum is een geslacht van varens uit de familie Psilotaceae.
Het zijn zeer primitieve vaatplanten, waarvan het niet duidelijk is of zij als voorouders van de modernere vaatplanten beschouwd mogen worden, ofwel als een doodlopende tak van de evolutionaire boom.
Psilotum komt voor in droge subtropische en tropische gebieden in Amerika, Azië en de Stille Oceaan, met enkele geïsoleerde populaties in Zuidwest-Europa.
Psilotum é um género de planta vascular, o único da família Psilotaceae e um dos dois únicos géneros da ordem Psilotales (o outro é Tmesipteris).[1]
Psilotum superficialmente se assemelha a certas plantas vasculares precoces extintas, como as riniófitas e o gênero de trimerófita Psilophyton. As características incomuns do Psilotum que sugerem uma afinidade com plantas vasculares primitivas incluem esporófitos dicotomicamente ramificados, hastes aéreas oriundas de rizomas horizontais, um cilindro vascular simples, homosporia, eusporângio terminal e falta de raízes.[2]
Psilotum é um género de planta vascular, o único da família Psilotaceae e um dos dois únicos géneros da ordem Psilotales (o outro é Tmesipteris).
