Ipomoea purpurea (L.) Roth

Ipomoea purpurea (gloria de la mañana, mantu de María, don Diego de día, campaniella morada, quebra platos) ye una especie botánica nel xéneru Ipomoea, familia de les Convolvulaceae, nativa de Méxicu y de Centroamérica.

Flores

Descripción

Como toles campanielles, la planta enredar por sigo mesma n'estructures, creciendo a un altor de 2 a 3 m d'altor. Les fueyes tienen forma de corazón y los tarmos tienen vellosidaes y tamién cogordes ríxides patentes. Les Flores son de forma de trompetilla, predominando'l colores azul, púrpura y blancu d'unos 3 a 6 cm de diámetru.

Hábitat

Los hábitats comunes pa esta planta son: paisaxes esteriores, rexes y los campos. Ta naturalizada en rexones tropicales y templaes del mundu. Anque frecuentemente ye considerada yerba nocivo. Ipomoea purpurea, abondó pola guapura de les sos flores púrpura y blanques; tien amás variedaes de cultivu.

Usos

Les granes triangulares tienen cierta hestoria nel so usu como droga sicodélica, como na Ipomoea tricolor que contién LSA (amida d'ácidu lisérgico). Ye precisu resaltar que les granes contienen toxines, polo que cualquier usu tien de ser con muncho precuru. Los efeutos que provoca la intoxicación son casi idénticos a los del LSD.

Taxonomía

Ipomoea purpurea describióse por (L.) Roth y espublizóse en Botanische Abhandlungen und Beobachtungen 27. 1787.^[2]

Etimoloxía

Ipomoea: nome xenéricu que procede del griegu ips, ipos = vierme y homoios = paecencia, pol vezu cambiadizu de los sos tarmos.

purpurea: epítetu llatín que significa "de color púrpura".^[3]

Sinonimia

• Convolvulus purpureus L.
• Ipomoea hirsutula J.Jacq.
• Ipomoea purpurea var. diversifolia (Lindl.) O'Donell
• Pharbitis purpurea (L.) Voigt^[4]
• Convolvulus glandulifer (Ruiz & Pav.) Spreng., 1824
• Convolvulus mutabilis Salisb., 1796
• Ipomoea affinis M.Martens & Galeotti, 1845
• Ipomoea chanetii H.Lév., 1911
• Ipomoea discolor Jacq., 1798
• Ipomoea glandulifera Ruiz & Pav., 1799
• Ipomoea hirsutula J.Jacq., 1813
• Ipomoea hispida Zuccagni, 1806
• Ipomoea Entemedia Schult., 1809
• Ipomoea pilosissima M.Martens & Galeotti, 1845
• Ipomoea purpurea f. triloba Meisn., 1869
• Ipomoea zuccagnii Roem. & Schult., 1819 nom. illeg.
• Pharbitis diversifolia Lindl., 1737
• Pharbitis hispida Choisy, 1834^[5]

Galería

• 
• Light blue I. purpurea

• Pink Ipomoea purpurea

• Pink Ipomoea purpurea close-up

• Enredadera de Ipomoea purpurea

• Pink Ipomoea purpurea

• Purple Ipomoea purpurea close-up

• Fotografia de barríu electrónicu de polen de Ipomoea purpurea.

Ver tamién

• Terminoloxía descriptiva de les plantes
• Cronoloxía de la botánica
• Historia de la Botánica

Referencies

Bibliografía

1. CONABIO. 2009. Catálogu taxonómicu d'especies de Méxicu. 1. In Capital Nat. Méxicu. CONABIO, Mexico City.
2. Correa A., M.D., C. Galdames & M. Stapf. 2004. Cat. Pl. Vasc. Panamá 1–599. Smithsonian Tropical Research Institute, Panamá.
3. Davidse, G., M. Sousa Sánchez, S. Knapp & F. Chiang Cabrera. 2012. Rubiaceae a Verbenaceae. 4(2): i–xvi, 1–533. In G. Davidse, M. Sousa Sánchez, S. Knapp & F. Chiang Cabrera (eds.) Fl. Mesoamer.. Missouri Botanical Garden Press, St. Louis.
4. De la Barra, N. 1997. Reconstr. Evol. Paisaxe Veg. Cochabamba i–v, 1–174. Tesis, Universidá Mayor San Simón, Cochabamba.
5. Flora of China Editorial Committee. 1995. Flora of China (Gentianaceae through Boraginaceae). 16: 1–479. In C. Y. Wu, P. H. Raven & D. Y. Hong (eds.) Fl. China. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.
6. Forzza, R. C. 2010. Llista de espécies Flora do Brasil http://floradobrasil.jbrj.gov.br/2010. Jardim Botânico do Rio de Janeiro, Rio de Janeiro.
7. Gibbs Russell, G. Y., W. G. M. Welman, Y. Retief, K. L. Immelman, G. Germishuizen, B. J. Pienaar, M. Van Wyk & A. Nicholas. 1987. List of species of southern African plants. Mem. Bot. Surv. S. Africa 2(1–2): 1–152(pt. 1), 1–270(pt. 2).
8. Hammel, B. Y. 2010. Convolvulaceae. En: Manual de Plantes de Costa Rica. Vol. 5. B.Y. Hammel, M.H. Grayum, C. Herrera & N. Zamora (eds.). Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 119: 72–126.
9. Hokche, O., P. Y. Berry & O. Huber. (eds.) 2008. Nuevu Cat. Fl. Vasc. Venez. 1–859. Fundación Instituto Botánicu de Venezuela, Caracas.
10. Idárraga-Piedrahita, A., R. D. C. Ortiz, R. Caleyes Posada & M. Merello. (eds.) 2011. Fl. Antioquia: Cat. 2: 9–939. Universidá d'Antioquia, Medellín.

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Ipomoea purpurea.

Məlumat mənbəsi

• Tofiq Məmmədov, "Azərbaycan dendroflorası II cild", Bakı:-"Səda"-2015.

Planhigyn blodeuol siap twmffat yw Tegwch y bore sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Convolvulaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Ipomoea purpurea a'r enw Saesneg yw Common morning-glory.^[1]

Mae gan y blodyn bump sepal, pump petal a pump brigeryn.

Gweler hefyd

• Geiriadur rhywogaethau Gwefan Llên Natur

Cyfeiriadau

Mae gan Gomin Wikimedia
gyfryngau sy'n berthnasol i:

Tegwch y bore

Povijnice nachová (Ipomoea purpurea), je druh tropické rostliny z čeledě svlačcovité. Pochází z Jižní Ameriky a v Česku se pěstuje jako okrasná letnička.

Rozšíření

Povijnice nachová pochází ze Střední a Jižní Ameriky. Má rozsáhlý areál, sahající od Mexika až po Argentinu. Vyskytuje se i na Karibských ostrovech. Mimo to roste zplanělá v teplejších oblastech téměř celého světa.^[1]

Související články

• Povijnice batátová

Odkazy

Reference

1. ↑ HASSLER, M. Catalogue of life. Synonymic Checklists of the Vascular Plants of the World [online]. Naturalis Biodiversity Center, 2016. Dostupné online. (anglicky)

Externí odkazy

• Obrázky, zvuky či videa k tématu povijnice nachová ve Wikimedia Commons
• Taxon Ipomoea purpurea ve Wikidruzích

Die Purpur-Prunkwinde (Ipomoea purpurea) ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Prunkwinden (Ipomoea) in der Familie der Windengewächse (Convolvulaceae). Diese Kletterpflanze ist in der Neotropis weitverbreitet und einige Sorten werden als Zierpflanze verwendet.

Beschreibung

Illustration aus Curtis: The Botanical Magazine, Volume 4, 1791, Tafel 113

Illustration aus Illustraciència Award

Vegetative Merkmale

Die Purpur-Prunkwinde ist eine windende, einjährige krautige Pflanze, die Wuchshöhen von bis zu 3 Meter erreicht. Der Stängel ist behaart. Die wechselständig angeordneten Laubblätter sind in Blattstiel und Blattspreite gegliedert. Die Blattspreite ist einfach oder dreilappig.

Generative Merkmale

Die zwittrigen Blüten sind radiärsymmetrisch und fünfzählig mit doppelter Blütenhülle. Die fünf Kelchblätter sind 8 bis 15 Millimeter lang, stumpf, spitz oder zugespitzt und haben keine lang ausgezogene Spitze. Die Krone ist meist 3 bis 5, selten bis 8,5 Zentimeter lang. Der Kronsaum ist blau bis rot oder weiß und weist oft farbige Streifen auf. Es sind drei Narbenlappen vorhanden.

Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 30.^[1]

Phänologie

Die Blütezeit reicht von Juli bis Oktober. Die Purpur-Prunkwinde ist ein Vormittags- und Mittagsblüher.

Vorkommen

Die Heimat der Purpur-Prunkwinde ist in der Neotropis weitverbreitet. Sie wird fast weltweit kultiviert und ist in einigen Gebieten verwildert.^[2] Die Purpur-Prunkwinde kommt in Mexiko an Flussufern und in Eichenwäldern in Höhenlagen von 2240 bis 2650 Meter vor.

Taxonomie

Die Erstveröffentlichung erfolgte 1762 unter dem Namen (Basionym) Convolvulus purpureus durch Carl von Linné.^[2] Synonyme für Ipomoea purpurea (L.) Roth sind: Convolvuloides purpurea (L.) Moench, Convolvulus mutabilis Salisb. nom. superfl., Convolvulus pilosus Rottler, Convolvulus eriocaulos Roem. & Schult., Convolvulus intermedius Roem. & Schult. nom. illeg., Convolvulus schultesii Roem. & Schult., Convolvulus glandulifer Spreng., Convolvulus hirsutulus (J.Jacq.) Colla, Pharbitis purpurea (L.) Bojer, Diatrema purpurea (L.) Raf., Pharbitis nil var. paichou (J.R.Wu) J.R.Wu, Pharbitis hispida (Zuccagni) Choisy, Pharbitis diversifolia Lindl., Pharbitis githaginea Hochst. ex Choisy, Pharbitis nil var. diversifolia (Lindl.) Choisy, Pharbitis hispida var. imberbis Beurl., Convolvuloides leucosperma Moench, Ipomoea discolor Jacq., Ipomoea glandulifera Ruiz & Pav., Ipomoea hispida Zuccagni, Ipomoea intermedia Schult., Ipomoea hirsutula J.Jacq., Ipomoea zuccagnii Roem. & Schult., Ipomoea affinis M.Martens & Galeotti, Ipomoea nil var. diversifolia (Lindl.) Choisy, Ipomoea pilosissima M.Martens & Galeotti, Ipomoea mexicana A.Gray nom. illeg., Ipomoea wattii C.B.Clarke, Ipomoea chanetii H.Lév., Ipomoea purpurea var. superba Ledeb., Ipomoea purpurea var. diversifolia (Lindl.) O'Donell.^[2]

Die Sorte ‘Milky Way’

Nutzung

Die Purpur-Prunkwinde wird zerstreut als Zierpflanze für Spaliere und Balkonkästen genutzt. Sie ist seit spätestens 1629 in Kultur. Es gibt einige Sorten. Die Purpur-Prunkwinde benötigt einen sonnigen Standort.

Belege

• Eckehart J. Jäger, Friedrich Ebel, Peter Hanelt, Gerd K. Müller (Hrsg.): Rothmaler Exkursionsflora von Deutschland. Band 5: Krautige Zier- und Nutzpflanzen. Spektrum Akademischer Verlag, Berlin Heidelberg 2008, ISBN 978-3-8274-0918-8.

Einzelnachweise

1. ↑ Erich Oberdorfer: Pflanzensoziologische Exkursionsflora für Deutschland und angrenzende Gebiete. Unter Mitarbeit von Angelika Schwabe und Theo Müller. 8., stark überarbeitete und ergänzte Auflage. Eugen Ulmer, Stuttgart (Hohenheim) 2001, ISBN 3-8001-3131-5, S. 771.
2. ↑ ^{a b c} Rafaël Govaerts (Hrsg.): Ipomoea purpurea - Datenblatt bei World Checklist of Selected Plant Families des Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew. Zuletzt eingesehen am 31. Januar 2016.

Ipomoea purpurea, the common morning-glory,^[2] tall morning-glory,^[3] or purple morning glory, is a species in the genus Ipomoea, native to Mexico^[4] and Central America.

Description

Like all morning glories, the plant entwines itself around structures, growing to a height of 2–3 m (6 ft 7 in – 9 ft 10 in) tall. The leaves are heart-shaped and the stems are covered with brown hairs. The flowers are trumpet-shaped, predominantly blue to purple or white, and 3–6 cm (1.2–2.4 in) in diameter.^[5]

Distribution and habitat

The plant is predisposed to moist and rich soil, but can be found growing in a wide array of soil types.^[6] It is naturalized throughout warm temperate and subtropical regions of the world. Although it is often considered a noxious weed, I. purpurea is also grown for its attractive purple and white flowers, and has many cultivars. Common cultivars include I. purpurea 'Crimson Rambler' (red-violet blossoms with white throats), 'Grandpa Ott's', 'Kniola's Black Knight', 'Star of Yelta' (blossoms in varying shades of deep purple with white or pale pink throats), and 'Milky Way' (white corolla with mauve accents).

Chemistry

The triangular seeds have some history of use as a psychedelic; they, like I. tricolor, may contain LSA.^[6] Effects are reported to be somewhat similar to those of LSD.^[7]

Flower color

Acylated cyanidin glycosides can be isolated from violet-blue flowers of I. purpurea. These anthocyanins were all based on cyanidin 3-sophoroside-5-glucoside, acylated with caffeic acid and/or p-coumaric acid.^[8]

Acylated pelargonidin glycosides can be isolated from the red-purple flowers of I. purpurea. The acylated anthocyanins were all based on pelargonidin 3-sophoroside-5-glucoside, acylated with caffeic acid and/or glucosylcaffeic acid.^[9]

Toxic treatments

Commercial morning glory seeds are commonly treated with toxic methylmercury, which serves as a preservative and a cumulative neurotoxic poison that is considered useful by some to discourage their recreational use. The US has no legal requirement to disclose to buyers that seeds have been treated with a toxic heavy metal compound.^[10] According to the book Substances of Abuse, in addition to methylmercury, the seeds are commonly coated with a chemical that cannot be removed with washing that is designed to cause unpleasant physical symptoms, such as nausea and abdominal pain. The book states that this chemical is also toxic.^[11]

Gallery

• 

  Light blue I. purpurea

• 

  Pink I. purpurea

• 

  Pink I. purpurea close-up

• 

  I. purpurea in Loganville, Georgia

• 

  Pink I. purpurea

• 

  Purple I. purpurea close-up

• 

  Purple I. purpurea close-up

• 

  Scanning electron micrograph of I. purpurea pollen

• 

  Violet-blue I. purpurea

See also

• Morning glory

References

Ipomoea purpurea, llamada popularmente gloria de la mañana, manto de María, don Diego de día, campanilla morada o quiebra platos (entre otros nombres), es una especie de la familia Convolvulaceae, nativa de México, América del Sur y de Centroamérica.

Descripción

Es una herbácea anual de hábito trepador que puede alcanzar 6 m de altura apoyándose en estructuras u otras plantas. Las hojas son anchamente ovadas (acorazonadas) con margen entero o lobulado (de 3 o 4 siempre menos de 5); los tallos tienen largas vellosidades ásperas. Las inflorescencias son cimosas con 2 a 5 flores en forma de trompeta con 5 pétalos de color azul pálido o violáceo con el tubo blanco. entre los cultivares 'Alba' tiene flores totalmente blancas, en 'Violácea' son dobles de color púrpura y en 'Tricolor' azules con franjas blancas y rojas. El fruto es una cápsula globosa valvada con semillas negras de unos 5 mm.^[1]​

Distribución y hábitat

Está naturalizada en regiones subtropicales de América Central y del sur, y se ha introducido en las regiones templadas de ambos hemisferios. Se cultiva como ornamental y suele crecer espontáneamente cerca de los lugares de plantación debido a la facilidad de germinación, por lo que frecuentemente se considera una especie invasiva.^[2]​

Taxonomía

Ipomoea purpurea fue descrita primero por Linneo como Convolvulus purpureus y publicada en Species Plantarum, vol. 1, p. 219[1], 1753. Posteriormente Albrecht Wilhelm Roth la atribuyó al género Ipomoea y lo publicó en Botanische Abhandlungen und Beobachtungen, 27, 1787.^[3]​ En ciertas zonas agrestes de la Costa de Oro uruguaya se la conoce también como "Campanolga" (Ripoll, Scoria et al).

Etimología

• purpurea: epíteto latíno que significa "de color púrpura".^[4]​

Sinonimia

• Convolvulus purpureus L.
• Ipomoea hirsutula J.Jacq.
• Ipomoea purpurea var. diversifolia (Lindl.) O'Donell
• Pharbitis purpurea (L.) Voigt^[5]​

Nombres comunes

• aurora de México, mecapatli, mecatlancasis de México, suspiros de Chile.^[6]​

Galería de imágenes

Referencias

Aitoelämänlanka (Ipomoea purpurea syn. Pharbitis purpurea ) on koristeena kasvatettu köynnöskasvi. Elämänlangaksi kutsutaan myös isokiertoa eli karhunköynnöstä (Calystegia sepium), joka on kiusallinen rikkaruoho. Lajit erottaa mm. siitä, että aitoelämänlangan lehdet ovat tasaisen herttamaiset, kun taas isokierron lehdet ovat kulmikkaammat.

Ulkonäkö ja koko

Aitolämänlangan varret voivat kasvaa kahdesta kolmeen metriä pitkiksi.^[1] Lehdet ovat vaaleanvihreitä ja muodoltaan herttamaisia. Hyvissä olosuhteissa lehdistöstä tulee hyvin runsas. Kukat ovat suppilon muotoiset. Yksittäinen kukka kestää vain muutaman päivän, mutta kasvi tuottaa kierteisiä nuppuja niin paljon, että kukkia riittää koko kesäksi. Kukka vaihtaa väriä vanhetessaan. Kukan halkaisija on tyypillisesti 3–6 senttimetriä.

Alkuperä

Aitoelämänlanka on kotoisin Meksikosta ja Keski-Amerikasta. ^[2]

Elämänlangan siemenillä on syötynä huumaava vaikutus. Siemenet sisältävät LSAta, samoin kuin sukulaiskasvi päivänsini. ^[3]

Lähteet

Aiheesta muualla

• Laji.fi: Aitoelämänlanka (Ipomoea purpurea)
• LuontoPortti: Aitoelämänlanka (Ipomoea purpurea)
• ITIS: Ipomoea purpurea (englanniksi)
• United States Department of Agriculture (USDA): Ipomoea purpurea (englanniksi)
• Flora of China: Ipomoea purpurea (englanniksi)
• Centre for Agriculture and Biosciences International (CABI): Ipomoea purpurea (tall morning glory) (englanniksi)

Ipomoea purpurea • Liseron pourpre

Le volubilis (Ipomoea purpurea) est une espèce de plantes herbacées de la famille des Convolvulaceae originaire du Mexique. Elle est largement cultivée comme fleur de jardin annuelle dans les régions tempérées où elle est appréciée pour sa végétation exubérante et ses grandes fleurs en entonnoir. Elle peut parfois devenir une plante invasive.

Nom scientifique : Ipomoea purpurea (L.) Roth., famille des Convolvulaceae, tribu des Ipomoeae.

Nom commun : volubilis, ipomée, liseron bleu ; anglais : morning glory.

Description

C'est une plante herbacée vivace dans son aire d'origine par sa souche tubéreuse, mais cultivée comme annuelle. Cousine du liseron, elle est grimpante grâce à ses tiges volubiles et peut atteindre 2 à 5 mètres de haut.

Les feuilles, alternes, sont entières et acuminées (en forme de cœur).

L'ipomée s'épanouit généreusement de la mi-juillet environ à la fin septembre. Fleurs à corolle en entonnoir (infundibuliforme) de couleur bleue, rose ou pourpre, groupées par trois à cinq en petites cymes. La plupart des variétés produisent de grandes fleurs en trompette, qui s'ouvrent le matin et se referment dans l'après-midi à la faveur de la chaleur. Elles durent trois jours au maximum, mais le remplacement est continu.

Fruits en capsules déhiscentes, polyspermes. Les graines sont toxiques.

C'est une espèce originaire des régions tropicales.

Culture

Ses très nombreux cultivars sont aujourd'hui largement cultivés pour garnir les treillages et tonnelles. Elle peut aussi grimper sur des tiges en bambous ou un grillage.

Cette plante spectaculaire et très facile à réussir peut se semer en intérieur fin février ou en place à l'extérieur en mai (dès que les températures ne descendent plus sous 10 °C). Elle apprécie les sols riches.

Symbolique

Dans le langage des fleurs, le volubilis représente l'amitié dévouée. Elle symbolise aussi la liaison facile et sans conséquence ainsi que l'incertitude.

Usage psychotrope

Les graines de certaines volubilis contiennent de l'ergine (aussi appelé LSA), un alcaloïde hallucinogène proche du LSD. Les graines sont généralement réduites en poudre (sans quoi elles ne seraient pas digérées) puis avalées. Alternativement, elles peuvent être machées.

Les effets se font sentir lentement (4 heures) et longtemps (environ 6 - 10 heures). Ceux-ci sont précédés d'une heure de nausées.^{[réf. nécessaire]}

Les trois effets les plus évidents sont une modification de la perception (voire hallucinations), un changement dans la manière de penser, et une douce euphorie.^{[réf. nécessaire]}

Le fait d'avoir des antécédents familiaux de schizophrénie ou en souffrir augmente la problématique de la consommation.^{[réf. nécessaire]}

Ipomoea purpurea (gloria da mañá^[1]) é unha especie botánica no xénero Ipomoea, familia das Convolvulaceae, nativa de México e de Centroamérica. En Galicia atópase naturalizada, especialmente en xardíns urbanos e leiras abandonadas e aramados ou reixas das vilas.

Flores

Descrición

Como todas as ipomeas, a planta enrédase por si mesma en estruturas, medrando a unha altura de 2 a 3 m de altura. As follas teñen forma de corazón e os talos teñen vilosidades e tamén setas ríxidas patentes. As Flores son de forma de trompeta ou sino, predominando as cores azuis, púrpuras e brancas duns 3 a 6 cm de diámetro.

Hábitat

Os hábitats comúns para esta planta son: paisaxes exteriores, reixas e aramados, e leiras especialmente urbanas. Está naturalizada en rexións tropicais e temperadas do mundo, incluída Galicia. Aínda que frecuentemente é considerada herba nociva e invasora. Ipomoea purpurea, proliferou pola beleza das súas floras púrpura e brancas; ten ademais variedades de cultivo.

Usos

As sementes triangulares teñen certa historia no seu uso coma droga psicodélica, coma na Ipomoea tricolor que contén LSA (amida de ácido lisérxico). Cómpre resaltar que as sementes conteñen toxinas, polo que calquera uso debe ser con moita precaución. Os efectos que provoca a intoxicación son case idénticos aos do LSD.

Taxonomía

Ipomoea purpurea foi descrita por Carl von Linné e Roth e publicado en Botanische Abhandlungen und Beobachtungen 27. 1787.^[2]

Etimoloxía

Ipomoea: nome xenérico que procede do grego ips, ipos = verme e homoios = semellante, polo hábito volúbel dos seus talos.

purpurea: epíteto latíno que significa "de cor púrpura".^[3]

Sinonimia

• Convolvulus purpureus L.
• Ipomoea hirsutula J.Jacq.
• Ipomoea purpurea var. diversifolia (Lindl.) O'Donell
• Pharbitis purpurea (L.) Voigt^[4]
• Convolvulus glandulifer (Ruiz & Pav.) Spreng., 1824
• Convolvulus mutabilis Salisb., 1796
• Ipomoea affinis M.Martens & Galeotti, 1845
• Ipomoea chanetii H.Lév., 1911
• Ipomoea discolor Jacq., 1798
• Ipomoea glandulifera Ruiz & Pav., 1799
• Ipomoea hirsutula J.Jacq., 1813
• Ipomoea hispida Zuccagni, 1806
• Ipomoea intermedia Schult., 1809
• Ipomoea pilosissima M.Martens & Galeotti, 1845
• Ipomoea purpurea f. triloba Meisn., 1869
• Ipomoea zuccagnii Roem. & Schult., 1819 nom. illeg.
• Pharbitis diversifolia Lindl., 1737
• Pharbitis hispida Choisy, 1834^[5]

Galería de imaxes

• I. purpurea de cor azul.

• I. purpurea de cor azul clara.

• Ipomoea purpurea rosa.

• Primeiro plano de Ipomoea purpurea rosa.

• Rubideira de Ipomoea purpurea.

• Primeiro plano de Ipomoea purpurea rosa.

• Primeiro plano Ipomoea purpurea púrpura.

• Fotografía de barrido electrónico do pole de Ipomoea purpurea.

Notas

Véxase tamén

Bibliografía

1. CONABIO. 2009. Catálogo taxonómico de especies de México. 1. In Capital Nat. México. CONABIO, Cidade de México.
2. Correa A., M.D., C. Galdames & M. Stapf. 2004. Cat. Pl. Vasc. Panamá 1–599. Smithsonian Tropical Research Institute, Panamá.
3. Davidse, G., M. Sousa Sánchez, S. Knapp & F. Chiang Cabrera. 2012. Rubiaceae a Verbenaceae. 4(2): i–xvi, 1–533. In G. Davidse, M. Sousa Sánchez, S. Knapp & F. Chiang Cabrera (eds.) Fl. Mesoamer.. Missouri Botanical Garden Press, St. Louis.
4. De la Barra, N. 1997. Reconstr. Evol. Paisaje Veg. Cochabamba i–v, 1–174. Tesis, Universidad Mayor San Simón, Cochabamba.
5. Flora of China Editorial Committee. 1995. Flora of China (Gentianaceae through Boraginaceae). 16: 1–479. In C. Y. Wu, P. H. Raven & D. Y. Hong (eds.) Fl. China. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.
6. Forzza, R. C. 2010. Lista de espécies Flora do Brasil https://web.archive.org/web/20150906080403/http://floradobrasil.jbrj.gov.br/2010/. Jardim Botânico do Rio de Janeiro, Río de Xaneiro.
7. Gibbs Russell, G. E., W. G. M. Welman, E. Retief, K. L. Immelman, G. Germishuizen, B. J. Pienaar, M. Van Wyk & A. Nicholas. 1987. List of species of southern African plants. Mem. Bot. Surv. S. Africa 2(1–2): 1–152(pt. 1), 1–270(pt. 2).
8. Hammel, B. E. 2010. Convolvulaceae. En: Manual de Plantas de Costa Rica. Vol. 5. B.E. Hammel, M.H. Grayum, C. Herrera & N. Zamora (eds.). Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 119: 72–126.
9. Hokche, O., P. E. Berry & O. Huber. (eds.) 2008. Nuevo Cat. Fl. Vasc. Venez. 1–859. Fundación Instituto Botánico de Venezuela, Caracas.
10. Idárraga-Piedrahita, A., R. D. C. Ortiz, R. Callejas Posada & M. Merello. (eds.) 2011. Fl. Antioquia: Cat. 2: 9–939. Universidad de Antioquia, Medellín.

Wilec purpurowy (Ipomoea purpurea) – gatunek roślin zielnych należący do rodziny powojowatych. W Polsce uprawiany jako roślina ozdobna i przejściowo dziczejący (efemerofit).

Morfologia

Łodyga

Pnąca się, owijająca się wokół podpór. Osiąga wysokość do 3 m.

Liście

Ciemnozielone, sercowate, ogonkowe.

Kwiaty

W kształcie szeroko rozwartego kielicha, o średnicy do 4 cm. Mają kolor u różnych odmian od białego poprzez różowy, purpurowy,purpurowofioletowy niebieski do fioletowego.

Owoc

Zastosowanie

Roślina ozdobna służąca do okrywania ogrodzeń, balkonów, altan. Można go uprawiać w zwykłej ziemi ogrodowej, jednak lepiej rośnie w wapiennej i żyznej ziemi. Wymaga stałego podlewania. Dobrze rośnie w słońcu, ale może też rosnąć w półcieniu. Uprawiany jest z nasion, które wysiewa się na początku marca bezpośrednio do doniczek czy skrzynek balkonowych. Należy wysiewać po 2-3 nasiona w odstępie co 10 cm. Podczas lata zasilać co 2-3 tyg. rozcieńczonymi nawozami.

Przypisy

Bibliografia

1. Anita Paszkiewicz-Tokarczyk: Balkon cały w kwiatach. Warszawa: Wydawnictwa „Alfa”, 1987. ISBN 83-7001-119-5.

Ipomoea purpurea, a Glória da Manhã, Corda-de-viola, é uma espécie do gênero Ipomoea, nativa do México e da América Central. Esse nome que designa muitas das 500-700 espécies de Ipomoea, se deve ao comportamento das suas flores abertas durante a noite ou na luz. A palavra grega "Ips" designa verme (σκουλήκι), "ipomoea" refere-se ao seu entrelaçamento. As ipomoeas já foram designadas como "Convolvulus" e essa espécie por Convolvulus pupurea por sua cor, somente no século XX recebeu seu nome atual "Glória da Manhã" (Morning Glory).^[1]

Como todas glórias-da-manhã a planta se enlaça ao redor de estruturas com seus galhos. Crescendo a uma altura de 2 a 3 metros. As folhas tem forma de coração e os galhos tem pêlos marrons. As flores são hemafroditas, com cinco pétalas, tem forma de trombeta, predominando o azul para púrpura ou branco, com 3 a 6 cm de diâmetro.^[2]

Composição bioquímica

Segundo Meira et al. foi isolada a partir Ipomoea purpurea (L.) Roth. uma glicoresina chamada ipopurpuroside, constituída da glicose, glicose , ramnose e 6-desoxi- D -glicose ligados glicosidicamente ao ácido ricinoleico. Outros glicoresinas chamadas marubajalapins I-XV, foram isolados a partir da fracção jalapina da parte de série (folhas e caules) de I. purpurea (Pharbitis purpurea). Das flores dessa espécie foram isolados e cianidinas e pelargonidinas Em estudo para a investigação de novos fontes de alcalóides ergolinicos dentro do gênero Ipomoea, a I. purpurea foi considerada uma espécies alcalóide-negativo, embora os relatórios anteriores indicaram a presença de alcalóides ergolinicos. Talvez porque I. purpurea é muitas vezes confundida com I. tricolor uma espécie alcalóide-positivo.^[3]

Cultivo e utilização

A Ipomoea purpúrea tem ampla utilização como espécie ornamental nas regiões temperadas e tropicais, uma gama de variedades e cores tem sido selecionadas com diversas hibridizações. Uma das utilizações medicinais dessa espécie são os preparados conhecidos como essências florais Como essência floral a Ipomeia existe em vários sistemas, como no Sistema Floral de Minas, com o nome de "Ipomea", no Sistema Floral do Nordeste com o nome de "Água Azul", no Sistema Florais da Califórnia com o nome de "Morning Glory", no Sistema Florais das Araucárias com os nomes Corda-de-Viola (Ipomoea purpurea) e Sininho Vermelho (Ipomoea hederifolia).^[4],^[5]

Ergina, também conhecida como amida de ácido D-lisérgico LSA com efeitos sedativos e análogos ao LSD (dietilamida do ácido lisérgico)

O grande número de variedades e dificuldades de classificação por outro lado dificultam sua utilização que fundamenta-se inclusive em conhecimento étnico - tradicional da civilização asteca destruída pela colonização. Possivelmente correspondendo ou sendo similar a uma das plantas denominadas "Ololiuqui" cujas sementes triangulares tem histórico de uso como psicodélico; É possível que tanto estas assim como as sementes da Ipomoea tricolor (para alguns autores I. violacea ^[6]) contenham ergina.^[7] Os efeitos da ergina são relatados como quase idênticos ao do LSD.^[8] Há controvérsias ainda quanto a ser a Ipomoea corymbosa (L.) a planta considerada mágico-medicinal conhecida na cultura asteca como ololiuhqui.^[9] Para Shultes e Hofmann (2010) ^[10] Ipomoea violacea é a planta utilizada como enteógeno nas áreas de descendentes dos Astecas (zapotecas e chatinos) em Oaxaca (México) onde é também conhecida por badoh negro, tlitlitzin além de ololiuhqui um nome que designa várias sementes.

Entre as ipomoeas a espécie com maior produção e cultivo talvez seja a a Ipomoea batatas em função do aproveitamento de seus tubérculos na alimentação. Entre outras espécies do gênero (Ipomoea) podem ainda ser citadas, por seu efeito farmacológico no sistema nervoso, a Ipomoea pes-caprae com efeitos analgésicos, antiinflamatórios e a jalapa ou batata de purga Ipomoea purga também com analgésica, antiinflamatórias além de depurativa laxante, purgativa.^[11]

Uso étnico

A palavra Nahuatl "ololiuhqui" se refire à semente, enquanto a O nome da planta (Turbina corymbosa) em geral é "coaxoxouhqui", "cobra azul". Existem várias menções de suas propriedades medicinais nos códigos de Florentino e Durán e na história natural de Francisco Hernández. A semente é aplicada como um remédio tópico para a gota. Além disso, moída junto com o "picietl" ou o tabaco, tem a "estranha virtude de desvanecer enjoos e se aplicada por meio de emplastro amortece as carnes” admiravelmente também“ alivia os ossos deslocados ou quebrados e a cintura relaxada das mulheres, fortalecendo-as. ” O restante da planta também é mencionado vários benefícios: a casca moída alivia doenças do estômago, coração oprimido e febre; a raiz funciona como um purgativo e a sementes moídas tem propriedades de produzir alterações perceptivas. ^[12]

Galeria

• Ipomoea purpurea Morning Glory

• Ipomoea pururea - Birmingham, Reino Unido

• Ipomoea pururea - Andaluzia, Espanha

• Ipomoea purpurea - Wesserling, França

• Convolvulus purpureus, "Bot. Magazine", 1791

• Ipomoea purpurea cultivada 'Light Blue Star'

• Ipomoea bahiensis Willd. ex Roem. & Schult. (Brasil)

• Ipomoea violacea ou I Ipomoea tricolor var. Star of Yalta

• Ipomoea violacea von Jacquin. Plantarum rariorum, 1776

• Ipomoea purga - Köhler. Medizinal Pflanzen, 1887

• Batata-doce (Ipomoea batatas) flor de espécies cultivadas em fazendas de Hong Kong

Notas e referências

Purpurvinda (Ipomoea purpurea) är en ört i familjen vindeväxter, ursprungligen från tropiska Amerika. Arten introducerades i Europa (Frankrike) 1629.

Ettårig klättrande, hårig ört, 2-3 m. Blad runda till äggrunda 4-18 cm långa och 3,5-16,5 cm breda. Blomställningar i bladvecken med 1-5 blommor. Foderblad brett lansettlika med kort spets. Kronan 4-6 cm, trattlik och kan vara röd, purpurröd eller purpurblå, oftast bleknande mot mitten och med mörka band. Fröna är giftiga^[1].

Kan lätt förväxlas med kejsarvinda och blomman för dagen. Men kejsarvinda har smalt lansettlika foderblad med långt utdragen spets och ibland treflikiga blad och blomman för dagen saknar hår på stjälkar och blad.

Sorter

• 'Grandpa Ott' - djupt purpurblå med röda mittlinjer, 5 cm i diameter.
• 'Kniola's Black' - djupt purpurblå med purpurröda mittlinjer.
• 'Milky Way' - blommorna är vita med fem blåvioletta fläckar.
• 'Purple Haze' - purpurviolett med rödaktig stjärnmarkering.
• 'Scarlet O'Hara' - blommor rent purpurrosa med vitt svalg.
• 'Star of Yelta' - blommor mörkt purpurblå med svartröda band, purpurrosa mynning och vitt svalg, 7 cm i diameter. Rikblommande.

Odling

Sås tidigt på våren. Fröna sås direkt i stora krukor eftersom den ogillar omplantering och kan sluta växa. Kräver bästa möjliga ljus och en näringsrik jord som hålls jämnt fuktig. Näring varje vecka. Kan användas som utplanteringsväxt.

Synonymer

• Convolvuloides leucosperma Moench, 1794
• Convolvuloides purpurea (L.) Moench, 1794
• Convolvulus glandulifer (Ruiz & Pav.) Spreng., 1824
• Convolvulus mutabilis Salisbury, 1796 nom illeg.
• Convolvulus purpureus L., 1762
• Ipomoea affinis M.Martens & Galeotti, 1845
• Ipomoea chanetii H. Léveillé
• Ipomoea discolor Jacq., 1798
• Ipomoea diversifolia Lindley, 1810 nom. illeg.
• Ipomoea glandulifera Ruiz & Pav., 1799
• Ipomoea hirsutula Jacq.f., 1813
• Ipomoea hispida Zuccagni, 1806
• Ipomoea intermedia Schultes, 1809
• Ipomoea mexicana A.Gray, 1878
• Ipomoea pilosissima M.Martens & Galeotti, 1845
• Ipomoea purpurea var. diversifolia (Lindley) O'Donnell, 1953
• Ipomoea purpurea f. triloba Meisner, 1869
• Ipomoea zuccagnii Roem. & Schult., 1819 nom illeg.
• Pharbitis diversifolia Lindley, 1737
• Pharbitis hispida Choisy, 1834
• Pharbitis purpurea (L.) Voigt, 1845

Bilder

• 'Light Blue Star'

• 'Milky Way'

• 
• 
• 

Referenser

Webbkällor

• Yoneda, (1998-2004) Plants and classification of genus Ipomoea

Tryckta källor

• Austin, D. F. (1986) Nomenclature of the Ipomoea nil complex (Convolvulaceae) Taxon 35: 355-358.

1. ^ Wigander, Millan (1976). Farliga växter. Stockholm: Almqvist & Wiksell Förlag. sid. 97. ISBN 91-20-04445-3

• Tsai-Wen Hsu, Kuo-Hsiung Wang, Tzen-Yuh Chiang (2006) Ipomoea purpurea (L.) Roth (Convolvulaceae), A Species of the I. nilComplex, Newly Naturalized in Taiwan. BioFormosa 41:19-22

• Wikimedia Commons har media som rör Purpurvinda.
  Bilder & media

• 1 Ареал
• 2 Хімія
  • 2.1 Колір квітів
• 3 Галерея
• 4 Див. також
• 5 Примітки
• 6 Посилання

1. ↑ USDA Plants Profile
2. ↑ Germplasm Resources Information Network: Ipomoea purpurea. Архів оригіналу за 24 вересень 2015. Процитовано 10 серпень 2015.
3. ↑ ^{а б} Richard H. Uva, Joseph C. Neal and Joseph M. Ditomaso, Weeds of The Northeast, (Ithaca, NY: Cornell University Press, 1997), Pp. 214–217
4. ↑ Charles Savage, Willis W. Harman and James Fadiman, Ipomoea purpurea: A Naturally Occurring Psychedelic Архівовано 24 December 2005^{[Дата не збігається]} у Wayback Machine.
5. ↑ Acylated cyanidin glycosides in the violet-blue flowers of Ipomoea purpurea. Norio Saito, Fumi Tatsuzawa, Kyoko Yoda, Masato Yokoi, Kichiji Kasahara, Shigeru Iida, Atsushi Shigihara and Toshio Honda, Phytochemistry, November 1995, Volume 40, Issue 4, Pages 1283–1289, DOI:10.1016/0031-9422(95)00369-I
6. ↑ Acylated pelargonidin glycosides in red-purple flowers of Ipomoea purpurea. Norio Saito, Fumi Tatsuzawa, Masato Yokoi, Kichiji Kasahara, Shigeru Iida, Atsushi Shigihara and Toshio Honda, Phytochemistry, December 1996, Volume 43, Issue 6, Pages 1365–1370, DOI:10.1016/S0031-9422(96)00501-8

Bìm (bìm) tía, tên khoa học Ipomoea purpurea, là một loài thực vật có hoa trong họ Bìm bìm. Loài này được (L.) Roth mô tả khoa học đầu tiên năm 1787.^[2]

Hình ảnh

Chú thích

Liên kết ngoài

• Phương tiện liên quan tới Ipomoea purpurea tại Wikimedia Commons
• Dữ liệu liên quan tới Ipomoea purpurea tại Wikispecies
• Vườn thực vật hoàng gia Kew; Đại học Harvard; Australian Plant Name Index (biên tập). “Ipomoea purpurea”. International Plant Names Index. Truy cập ngày 20 tháng 6 năm 2013.

Ботаническая иллюстрация Уильяма Кёртиса из журнала The Botanical Magazine^[en] (1791). Растение обозначено как Convolvulus purpureus

Однолетнее травянистое вьющееся растение^[5]. В терминах системы жизненных форм Раункиера — терофит: растение, переживающее неблагоприятные условия только в виде семян^[4].

Осевые части растений — с коротким опушением и длинными отогнутыми волосками^[5]. Длина стеблей — от 1,2^[3] до 3 м. Листья простые, с черешками от 2 до 12 см^[5]. Листовые пластинки обычно цельные, но иногда трёхлопастные или трёхраздельные^[3]; округло-овальные или широкоовальные (широкояйцевидные), от 4 до 18 см в длину и от 3,5 до 16,5 см в ширину, с более или менее сжатым жёстким опушением. Край листовой пластинки цельный или более или менее трёхлопастный, верхушка листа острая или заострённая. В соцветиях может быть до пяти цветков; цветоножка — длиной от 4 до 12 см; прицветники линейные, длиной от 6 до 7 мм, с редкими волосками^[5].

Околоцветник актиноморфный. Чашелистики — узкоэллиптические, на верхушке коротко заострённые, часто опушённые только в основании, длиной от 8 до 14 мм^[3] (до 16 мм^[5]). Венчики воронкообразные, из пяти сросшихся лепестков, голые (то есть без волосков), могут быть красными, красновато-фиолетовыми, сине-фиолетовыми^[5], розовыми или голубыми^[3], постепенно бледнеющие по направлению к белой центральной части, длиной от 4 до 6 см; иногда могут быть белыми^[3]. Длина венчиков — от 40 до 60 мм^[3]. Цветки обоеполые. Рыльце трёхлопастное^[5].

Плод — трёхгнёздная коробочка. Семена трёхгранные, длиной от 4 до 7 мм, чёрного или соломенного цвета, голые.

Число хромосом: 2n = 30, 32^[5].

Использование

Ипомея пурпурная повсеместно культивируется как декоративное красивоцветущее растение.

Семена используются в лечебных целях^[5].

Таксономия

Синонимы

В синонимику вида входят следующие названия (по информации базы данных The Plant List (2013)^[6], если не указано иное:

Комментарии

Примечания

圆叶牵牛（学名：Ipomoea purpurea）是旋花科番薯属的植物。分布在世界各地，包括热带美洲以及中国大陆的大部分地区，生长于海拔2,800米的地区，多生长在田边、路边、宅旁和山谷林内，目前已由人工引种栽培。

别名

牵牛花、喇叭花（各地通称） 连簪簪（四川） 打碗花（山西） 紫花牵牛（广州植物志）

参考文献

• 淡蓝色

• 特写

• 粉色圆叶牵牛

• 特写

• 摄於佛罗里达州Loganville

• 花粉的扫描电子显微照相

外部連結

• 圓葉牽牛 Yuanyeqianniu 藥用植物圖像資料庫 (香港浸會大學中醫藥學院) （繁体中文）（英文）