Vinca difformis, ye una especie de planta melecinal perteneciente a la familia de les apocinacees. Ye orixinaria de la cuenca del Mediterraneu.
Vinca difformis estender pol suelu con llargues cañes cubiertes por fueyes arrondaes, brilloses y opuestes. Les flores son de color azul nidiu, dacuando pueden paecer blanques, tienen un llargu tubu que s'abrir en cinco lóbulos un pocu asimétricos, que recuerden un pocu la imaxe d'una héliz. Floria mientres el iviernu y la primavera.
Ye orixinaria de la cuenca del Mediterraneu. N'España alcuéntrase en Alicante, Barcelona, Girona, Islles Baleares y Tarragona. Ye camefito, atopándose en zones avesees, bardiales y marxes de caminos y riegues.
Contién alcaloides distintos a los de les otres especies del xéneru, ente los que destaquen alcuéntrase la vincamedina y la sarpagina.[1]
Vinca difformis describióse por Pierre André Pourret y espublizóse en On the Asclepiadeae 30. 1810.[2]
Númberu de cromosomes de Vinca difformis (Fam. Apocynaceae) y táxones infraespecíficos: 2n=230.[3] 2n=46.[4][5]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Vinca difformis, ye una especie de planta melecinal perteneciente a la familia de les apocinacees. Ye orixinaria de la cuenca del Mediterraneu.
Planhigyn blodeuol a llwyn bychan, bytholwyrdd ydy Perfagl serennog sy'n enw benywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Apocynaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Vinca difformis a'r enw Saesneg yw Intermediate periwinkle.
Planhigyn Ewropeaidd ydy hwn yn wreiddiol, yn enwedig gorllewin Ewrop.
Gwyn a glas golau yw lliw ei flodau a gwelir hwy ar ddiwedd y gaeaf a chychwyn y gwanwyn. Gall y blanhigyn dyfu hyd at hanner metr o uchder, ond tros metr o led.
Planhigyn blodeuol a llwyn bychan, bytholwyrdd ydy Perfagl serennog sy'n enw benywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Apocynaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Vinca difformis a'r enw Saesneg yw Intermediate periwinkle.
Planhigyn Ewropeaidd ydy hwn yn wreiddiol, yn enwedig gorllewin Ewrop.
Gwyn a glas golau yw lliw ei flodau a gwelir hwy ar ddiwedd y gaeaf a chychwyn y gwanwyn. Gall y blanhigyn dyfu hyd at hanner metr o uchder, ond tros metr o led.
Das Mittlere Immergrün (Vinca difformis) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Immergrün (Vinca) in der Familie der Hundsgiftgewächse (Apocynaceae).
Das Mittlere Immergrün ist ein immergrüner Halbstrauch, mit kriechendem, bis zu 2 Meter langem und an den Knoten wurzelndem Spross. Am Spross bilden sich sterile, niederliegende Seitenäste und aufrechte Blütensprossen, die Wuchshöhen von 50 Zentimeter erreichen. Die Blätter sind gegenständig, kurz gestielt, eiförmig, an den Rändern kahl und haben eine Länge von 2,5 bis 7 Zentimeter. Die Blüten sind gestielt und einzeln in den oberen Blattachseln angeordnet. Der Kelch ist bleibend, die Kelchzipfel sind pfriemlich, 5 bis 14 Millimeter lang und kahl. Die Krone ist blassviolett und 3 bis 4,5 Zentimeter breit. Die Kronröhre ist bis zu 18 Millimeter lang, trichterig und weist 5 Kronzipfel auf, die flach ausgebreitet, vorn schief abgeschnitten und bis 16 Millimeter lang sind.
Die Blütezeit reicht von Februar bis Mai.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 46.[1]
Das Mittlere Immergrün kommt im westlichen Mittelmeergebiet mit Algerien und Marokko östlich bis Italien vor. Auf den Azoren kommt es eingebürgert vor.[2] Es wächst an schattigen, feuchten Stellen und in Hecken.
Man kann zwei Unterarten unterscheiden:[3]
Das Mittlere Immergrün (Vinca difformis) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Immergrün (Vinca) in der Familie der Hundsgiftgewächse (Apocynaceae).
Vinca difformis l'è 'na spéce de piànta semper-vérda de la famìa botànica de le Apocynaceae, uriginària de l'Euròpa ucidentàla: Penìzola Ibérica, Francia, Penìzola italiàna e Sardégna.
I fiùr celèscc ciar o quàze biànch i fiurés a la fì de l'envéren o al prensépe de la primaéra.
Vinca difformis, commonly called the intermediate periwinkle,[1] is an evergreen, flowering subshrub native to Western Europe, including the Iberian Peninsula, France, the Italian Peninsula and Sardinia. Its whitish-blue flowers have a blooming season from late winter to early spring. It grows to about half a meter, and forms mats over a meter across.
Vinca difformis, commonly called the intermediate periwinkle, is an evergreen, flowering subshrub native to Western Europe, including the Iberian Peninsula, France, the Italian Peninsula and Sardinia. Its whitish-blue flowers have a blooming season from late winter to early spring. It grows to about half a meter, and forms mats over a meter across.
Vinca difformis es una especie de planta medicinal perteneciente a la familia de las apocináceas. Es originaria de la cuenca del Mediterráneo.
Vinca difformis se extiende por el suelo con largas ramas cubiertas por hojas redondeadas, brillantes y opuestas. Las flores son de color azul suave, a veces pueden parecer blancas, tienen un largo tubo que se abre en cinco lóbulos un poco asimétricos, que recuerdan un poco la imagen de una hélice. Florece durante el invierno y la primavera.
Es originaria de la cuenca del Mediterráneo. En España se encuentra en Alicante, Valencia, Barcelona, Gerona, Islas Baleares, Tarragona y Málaga. Es camefito, encontrándose en zonas sombrías, zarzales y márgenes de caminos y torrentes.
Contiene alcaloides diferentes a los de las otras especies del género, entre los que destacan se encuentra la vincamedina y la sarpagina.[1]
Vinca difformis fue descrita por Pierre André Pourret y publicado en On the Asclepiadeae 30. 1810.[2]
Número de cromosomas de Vinca difformis (Fam. Apocynaceae) y táxones infraespecíficos: 2n=230.[3] 2n=46.[4][5]
|url= (ayuda) Vinca difformis es una especie de planta medicinal perteneciente a la familia de las apocináceas. Es originaria de la cuenca del Mediterráneo.
A Herba da envexa, pervinca ou cangroia[1].Vinca difformis, é unha especie de planta medicinal pertencente á familia das apocináceas. É orixinaria da conca do Mediterráneo. En Galiza considérase especie invasora, de feito atópase na lista de Flora invasora de Galicia elaborada pola Xunta[2].
Vinca difformis esténdese polo chan con longas ramas cubertas por follas arredondadas, brillantes e opostas. As flores son de cor azul suave, ás veces poden semellar brancas, teñen un longo tubo que se abre en cinco lóbulos un pouco asimétricos, que recordan un pouco a imaxe dunha hélice. Florea durante o inverno e a primavera.
É orixinaria da conca do Mediterráneo. Na Península Ibérica atópase no levante. É camefito, atopándose en zonas sombrizas, silveiras, pedregueiras e bordos de camiños.
Número de cromosomas de Vinca difformis (Fam. Apocynaceae) e táxones infraespecíficos
Vinca difformis Pourr.
2n=230.
Vinca difformis Pourr.
2n=46.
Contén alcaloides diferentes aos das outras especies do xénero, entre os que salientan a vincamedina e a sarpaxina.[5]
A Herba da envexa, pervinca ou cangroia.Vinca difformis, é unha especie de planta medicinal pertencente á familia das apocináceas. É orixinaria da conca do Mediterráneo. En Galiza considérase especie invasora, de feito atópase na lista de Flora invasora de Galicia elaborada pola Xunta.
A Vinca difformis, comummente conhecida como erva-da-inveja ou pervinca,[1] é uma espécie de planta medicinal e ornamental da família das Apocináceas.[2] É originária da orla mediterrânica.[3]
A Vinca difformis é um subarbusto, portanto pertence ao biotipo dos caméfitos e do hemicriptófitos (planta perene que passa o Inverno em forma de roseta), que se estende pelo solo com longas ramadas, que podem alcançar os dois metros de comprimento, as quais se cobrem de folhas ovadas ou lanceoladas, brilhantes e opostas, com 2 a 7 centímetros de comprimento.[3][4]
As flores são azuladas ou violáceas, podendo, inclusive, por vezes, parecer mais esbranquiçadas. São flores pedunculadas, de cálice permanente e glabro, com um tubo afunilado e comprido, que pode chegar até aos 18 milímetros de comprimento, que se abre em cinco lóbulos um pouco assimétricos, que podem atingir os 16 milímetros de comprimento e que lembram vagamente a imagem duma hélice. A sua época de floração decorre entre Inverno e a Primavera.[2][4][5]
É originária da orla mediterrânea, particularmente do Mediterrâneo Ocidental, conglobando a Argélia, Marrocos e o Leste italiano.[6] Encontra-se naturalizada nos Açores, tratando-se por isso de um apófito (planta que está fora do seu habitat natural, por virtude da acção humana).[5]
Em Portugal, tem presença nas zonas do Noroeste ocidental, Centro-norte, Centro-oeste calcário, Centro-oeste olissiponense, Centro-leste montanhoso, Centro-sul arrabidense, Sudeste setentrional, Sudeste meridional e no Barrocal algarvio.[7]
Encontra-se geralmente em locais sombrios, húmidos e esquinados, seja a coberto de bosques (tipicamente carvalheiras) e silvados, em zonas ribeirinhas (ripícola) ou mesmo na margem de caminhos (ruderal).[1][4][7]
Contém alcalóides diferentes dos das outras espécies do seu género.[8]
Contém propriedades galactógenas, antidisentéricas, calmantes, antitóxicas, tónicas, aperientes, antilitiásicas, vulnerárias, hemostáticas e adstringentes.[8]
A Vinca difformis foi descrita por Pierre André Pourret , na obra On the Asclepiadeae n.º 30, publicada em 1810.[9]
Número de cromossomas de Vinca difformis (Fam. Apocynaceae) e taxones infraespecíficos: 2n=230.[10] 2n=46.[11]
Distinguem-se duas subespécies[12]:
Erva-da-inveja; pervinca;[15] congorsa,[16] congossa,[5] alcangorça, alcongosta, congossa maior, erva-congorça, erva-concorça e salva-da-inveja.[6][7]
Há uma abonação histórica do naturalista romano Plínio, que descreve esta pervinca como uma planta sempre verde, com a qual se fazia grinaldas.[4]
O folclore tradicional português atribuia a esta planta propriedades mágicas apotropaicas, para combater o mau-olhado, espantar fantasmas e devolver o viço aos que "se desengam de amores". Neste sentido, José Leite Vasconcellos, na sua obra «Tradições populares de Portugal», registou o costume de «Contra as feiticeiras é bom trazer uma pedra de ara, com aipo, arruda, loureiro, oliveira e herva de inveja, tudo numa saquinha», próprio da Idade Média em Portugal.[17]
No mesmo sentido, Zófimo Consiglieri Pedroso, na sua obra «Contribuições para uma Mitologia Popular Portuguesa», corrobora esta prática das portuguesas medievais levarem consigo um saquinho contendo ervas e objectos com propriedades apotropaicas, com alusão a um processo da Inquisição de Évora, em que uma condenada trazia consigo um saco de pano negro, contendo ervas mágicas, das quais a erva-da-inveja.[18] Na mesma toada, Gil Vicente, na sua farsa, «O auto das fadas», também faz figurar uma personagem, «a Feiticeira», munida de um "alguidarinho e saquinho de hervas", que se serve da "herva de enveja" para fins mágicos.[19]
É possível que o nome «erva-da-inveja», se deva exactamente a esta tradição popular, que associava esta planta a práticas mágicas contra o mau-olhado.[17]
|url= (ajuda) A Vinca difformis, comummente conhecida como erva-da-inveja ou pervinca, é uma espécie de planta medicinal e ornamental da família das Apocináceas. É originária da orla mediterrânica.
Ljusblå vintergröna (Vinca difformis) är en art i familjen oleanderväxter från västra och sydvästra Europa.
Ljusblå vintergröna (Vinca difformis) är en art i familjen oleanderväxter från västra och sydvästra Europa.
Це вічнозелений повзучий, до 2-х метрів у довжину напівчагарник. Листки блискучі супротивні, на коротких ніжках, яйцевидні, голі по краях і мають довжину від 2,5 до 7 см. Квітки в п'ять пелюсток, які злегка асиметричні, мають світло-блакитний колір, іноді можуть з'явитися білі. Період цвітіння триває з лютого по травень.
Північна Африка: Алжир; Марокко. Південна Європа: Італія; Франція; Португалія [вкл. Азорські острови]; Гібралтар; Іспанія. Росте в затінених ділянках, хащах і узбіччях і коло струмків.
Vinca difformis là một loài thực vật có hoa trong họ La bố ma. Loài này được Pourr. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1788.[1]
_001.jpg)
Bài viết liên quan đến phân họ Ba gạc này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Vinca difformis là một loài thực vật có hoa trong họ La bố ma. Loài này được Pourr. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1788.
