nimet breadcrumb-navigoinnissa
Die Netzschleimpilze oder Schleimnetze (Labyrinthulomycetes) bilden ein Taxon innerhalb der Stramenopilen und sind somit näher mit Braunalgen, Goldalgen (im weiteren Sinne, das heißt: Goldbraune Algen, Kieselalgen und Gelbgrüne Algen), Eipilzen[1] und Hyphochytriales (einzige Ordnung der Hyphochytriomycota)[2] verwandt, als mit den Schleimpilzen oder den Echten Pilzen.[1] Sie leben vorwiegend im Meer, einige Arten sind allerdings auch im Süßwasser oder terrestrisch zu finden. Die bekanntesten Arten parasitieren an verschiedenen Meerespflanzen, etwa am Seegras, dem Meersalat oder auch dem Riesentang (Macrocystis pyrifera).
Die Netzschleimpilze sind einzellige, ei- bis spindelförmige Organismen mit jeweils einem Zellkern, die durch Schleimfasern miteinander verbunden sind und große Zellansammlungen bilden. Die Schleimfasern sind hohl und haben eine verstärkte Außenwand, die Einzelzellen leben innerhalb dieser Fasern und bewegen sich in ihnen fort. Die Gesamtheit der Fasern bildet ein Netz, das als Netz- oder Filoplasmodium bezeichnet wird. Die aus Polysacchariden bestehenden Fasern werden von den Einzelzellen mithilfe spezieller Organellen, den nach außen gerichteten Sagenogenen oder Bothrosomen, sezerniert.
Über die Lebensweise der Netzschleimpilze ist nur sehr wenig bekannt. Einige Arten parasitieren auf Meerespflanzen, wobei etwa Labyrinthula macrocystis als Erreger der Seegraskrankheit an den nordatlantischen Küsten gefürchtet ist. Weitere Wirtspflanzen sind etwa der Meersalat oder auch verschiedene Braunalgen. Viele weitere Arten leben als Saprobionten im Wasser und am Detritus, einige Arten lösen dabei auch Fischernetze auf. Im Süßwasser befallen Labyrinthula-Arten ebenfalls Wasserpflanzen und sorgen dabei häufig für eine Entkrautung der Gewässer.
Netzschleimpilze vermehren sich ungeschlechtlich durch Zellteilung oder Zoosporenbildung, eine geschlechtliche Vermehrung wurde nur bei Labyrinthula beschrieben. Bei der ungeschlechtlichen Vermehrung kommt es zu einer Längsteilung und somit Verdopplung der Einzeller, die dann an die Peripherie des Netzes wandern und dieses weiter vergrößern.
Gelegentlich kommt es zur Sporenbildung, initiiert durch eine Aggregation mehrerer Zellen an einer Stelle des Netzes. Diese Zellen verändern ihre Form, indem sie runder werden und sich zugleich mit dünnen Zellhüllen umgeben, während die Gesamtgruppe durch eine weitere Hülle eingeschlossen wird. In diesem Sorus kommt es zu mehreren Zellteilungen und die dadurch entstehenden Zoosporen verlassen anschließend die Umhüllung.
Die Zoosporen sind durch zwei Flagellen begeißelt und besitzen bei den Arten der Gattung Labyrinthula am Geißelapparat einen orangeroten Augenfleck, der zur Lichtwahrnehmung dient. Frei schwimmend suchen diese Zoosporen nach neuen Wirten oder geeigneten Substraten, in die sie eindringen. Danach erfolgt die Produktion des Schleimnetzes und die erneute Vermehrung.
Nach der überarbeiteten Klassifikation der Eukaryoten, die im Jahr 2012 von Sina M. Adl und anderen veröffentlicht wurde, bilden die Netzschleimpilze ein Taxon innerhalb der Diaphoretickes, darin der super-group Sar und werden dort wiederum den Stramenopilen zugerechnet.[3] Wie einige andere Taxa innerhalb dieser Gruppe, etwa die Eipilze (Peronosporomycetes), besitzen sie keine Chloroplasten und ernähren sich heterotroph.
Innerhalb der Netzschleimpilze werden zwei Familien unterschieden, wobei die Labyrinthulaceae nur die Arten der Gattung Labyrinthula beinhalten. Diese zeichnen sich unter anderem durch einen Augenfleck am Geißelapparat sowie fakultative sexuelle Vermehrung aus. Die Thraustochytriacae beinhalten mehrere Gattungen ohne Augenfleck der Zoosporen:
Die Netzschleimpilze oder Schleimnetze (Labyrinthulomycetes) bilden ein Taxon innerhalb der Stramenopilen und sind somit näher mit Braunalgen, Goldalgen (im weiteren Sinne, das heißt: Goldbraune Algen, Kieselalgen und Gelbgrüne Algen), Eipilzen und Hyphochytriales (einzige Ordnung der Hyphochytriomycota) verwandt, als mit den Schleimpilzen oder den Echten Pilzen. Sie leben vorwiegend im Meer, einige Arten sind allerdings auch im Süßwasser oder terrestrisch zu finden. Die bekanntesten Arten parasitieren an verschiedenen Meerespflanzen, etwa am Seegras, dem Meersalat oder auch dem Riesentang (Macrocystis pyrifera).
Лабиринтидите или лабиринтуломицетите (Labyrinthulida или Labyrinthulomycetes) образуваат класа во царството на протисти. Овие организми традиционално се сметаат за сордници на вистинските („виши“) габи. Одделот се состои од околу 70 видови.
Вегетативното тело на лабиринтидите е претставено со две форми. Тоа може да биде мрежест плазмодиум, односно филоплазмодиум (по што се нарекуваат уште и мрежести лигави габи), кој претставува посебна лигава цевчеста мрежа од ектоплазма, во чија внатрешност или на нејзината надворешност се движат клетки без цврста обвивка, со што се образува своеобразен многуклеточен организам што може да израсне и до неколку сантиметри. Другата форма, карактеристична за траустохитридите (Thraustochytriales), е претставена со едноклеточни талуси, слични на тие од хитридиомицетите. Ектоплазматичната мрежа во овој случај е слабо развиена и потсетува на ризомицелиум.
Ектоплазмата е исполнета со слуз кој содржи полисахариди, од неа се издаваат особени цевковидни органели карактеристични за овој оддел; тие се нарекуваат ботрозоми, сагенозоми или сагеногени. Во една клетка можат да се најдат 10-20 ботрозоми, а кај траустохитридите има само еден базален ботрозом. Мрежастиот плазмодиум има заштитна функција, на пример, го спречува исушувањето на колонијата; вантре во мрежата се одвива движење на клетките насочено кон изворот на храна; низ ектоплазмата се одвива размената на материи меѓу клетките и околната средина. Лабиринтидите се првенствено водни организми, но ектоплазматичната мрежа дозволува колонијата да излезе на копното, при што во себе ги зачувува условите на водната средина, па затоа таа се нарекува „обратен костим за нуркање“. Ризоидните израстоци на ектоплазмата кај траустохитридите служат за размена на материите и прикрепување за супстратот.
Полов процес не е забележан кај лабиринтидите или тој досега не е докажано дека постои.
Клетките во мрежастиот плазмодиум се делат, тие можат да инцистираат и да излезат од слузастата обвивка, или да се соберат во групи и да образуваат заедничка обвивка на која се развиваат посебни структури наречени соруси. Поединечните цисти и клетките од сорусите во поволни услови герминираат во амебоидни клетки кои даваат нови мрежасти плазмодиуми. Поретко клетките во сорусите се претвораат во спороцисти, од кои секоја дава 6-8 или повеќе двекамшичести зооспори. Кај траустохитридите, целиот талус (освен израстоците на ектоплазмата) се претвота во зооспорангиум што дава 100 и повеќе зооспори, кои се ослободуваат по разрушувањето на обвивката на зооспорангиумот (пролиферација). Зооспорите имаат ботрозоми, портокалова стигма во основата на камшичињата (освен траустохитридите), камшичиња - хетероконтни и хетероморфни (предното камшиче е пересто, задното е камшиковидно, мазни, што морфолошки ги зближува со зооспорите на оомицетите).
Ова се првенствено морски организми, поретко слатководни, а познати се и сувоземни видови. Паразитираат на морските (Ulva, Zostera) и слатководните (Vaucheria, Cladophora) алги и растенија. Постојат и видови кои се патогени за животните (мекотели, риби) или водат сапрофаген начин на живот. Ги користат површините на водните растенија за прикрепување. Среде сувоземните видови се среќаваат паразити на корењата на пченицата.
Лабиринтидите или лабиринтуломицетите (Labyrinthulida или Labyrinthulomycetes) образуваат класа во царството на протисти. Овие организми традиционално се сметаат за сордници на вистинските („виши“) габи. Одделот се состои од околу 70 видови.
The Labyrinthulomycetes (ICBN) or Labyrinthulea[1] (ICZN) are a class of protists that produce a network of filaments or tubes,[2] which serve as tracks for the cells to glide along and absorb nutrients for them. The two main groups are the labyrinthulids (or slime nets) and thraustochytrids. They are mostly marine, commonly found as parasites on algae and seagrasses or as decomposers on dead plant material. They also include some parasites of marine invertebrates.[3]
Although they are outside the cells, the filaments of Labyrinthulomycetes are surrounded by a membrane. They are formed and connected with the cytoplasm by a unique organelle called a sagenogen or bothrosome. The cells are uninucleated and typically ovoid, and move back and forth along the amorphous network at speeds varying from 5-150 μm per minute. Among the labyrinthulids, the cells are enclosed within the tubes, and among the thraustochytrids, they are attached to their sides.
Labyrinthulomycetes/Labyrinthulea used to belong to the defunct fungal phylum Labyrinthulomycota.[4] They were originally considered unusual slime moulds, although they are not very similar to the other sorts. The structure of their zoospores and genetic studies show them to be a primitive group of heterokonts, but their classification and treatment remains somewhat unsettled.
This class has usually two orders, Labyrinthulales and Thraustochytriales (ICBN), or Labyrinthulida and Thraustochytrida (ICZN),[5] but a third has recently been proposed.[6][7][8]
The labyrinthulomycete Thraustochytrium aureum is notable for the alternative genetic code of its mitochondria which use TTA as a stop codon instead of coding for Leucine.[10] This code is represented by NCBI translation table 23, Thraustochytrium mitochondrial code.[11]
Aplanochytrium sp. under light microscope
Aplanochytrium sp. under SEM
Aurantiochytrium sp.
Test of Amphitrema, a testate amoeba recently included in the group
![Leon Cienkowski, Polish botanist who in 1867 described Labyrinthula, the first genus of the group[12]](http://en.wikipedia.org/wiki/File:Tsenkovsky_Lev_Semyonovich.jpg)
Leon Cienkowski, Polish botanist who in 1867 described Labyrinthula, the first genus of the group[12]
The Labyrinthulomycetes (ICBN) or Labyrinthulea (ICZN) are a class of protists that produce a network of filaments or tubes, which serve as tracks for the cells to glide along and absorb nutrients for them. The two main groups are the labyrinthulids (or slime nets) and thraustochytrids. They are mostly marine, commonly found as parasites on algae and seagrasses or as decomposers on dead plant material. They also include some parasites of marine invertebrates.
Labyrinthulomycetes (ICBN), Labyrinthulea (ICZN) o laberintúlidos es un grupo de protistas que forman colonias y producen una red de filamentos o tubos que les sirven como pistas para que las células se deslicen sobre ellos y absorban los nutrientes.[2][3] Son en su mayoría de origen marino, encontrándose comúnmente como parásitos de algas o descomponiendo materia vegetal. También incluyen algunos parásitos de invertebrados marinos.[4] En total, se conocen unas 40 especies en este grupo.[5]
Las células están unidas a los filamentos que forman parte de una red ectoplásmica. Aunque localizados en el exterior de las células, los filamentos están rodeados por una membrana. Estos se forman y están conectados con el citoplasma por un orgánulo único llamado sagenogen o botrosoma. Las células son uninucleadas y típicamente ovoides y se mueven adelante y atrás a lo largo de la red amorfa a una velocidad comprendida entre 5 y 150 μm por minuto.
Los laberintúlidos fueron inicialmente considerados mixomicetos inusuales, aunque realmente ambos grupos son bastante diferentes. La estructura de sus zoosporas biflageladas y estudios genéticos han establecido que constituyen un grupo primitivo de Heterokontophyta. El grupo se divide en tres órdenes, Amphitremida, Labyrinthulida (que forma redes extensas) y Thraustochytrida (que forma pequeñas redes).
Labyrinthulomycetes (ICBN), Labyrinthulea (ICZN) o laberintúlidos es un grupo de protistas que forman colonias y producen una red de filamentos o tubos que les sirven como pistas para que las células se deslicen sobre ellos y absorban los nutrientes. Son en su mayoría de origen marino, encontrándose comúnmente como parásitos de algas o descomponiendo materia vegetal. También incluyen algunos parásitos de invertebrados marinos. En total, se conocen unas 40 especies en este grupo.
Las células están unidas a los filamentos que forman parte de una red ectoplásmica. Aunque localizados en el exterior de las células, los filamentos están rodeados por una membrana. Estos se forman y están conectados con el citoplasma por un orgánulo único llamado sagenogen o botrosoma. Las células son uninucleadas y típicamente ovoides y se mueven adelante y atrás a lo largo de la red amorfa a una velocidad comprendida entre 5 y 150 μm por minuto.
Los laberintúlidos fueron inicialmente considerados mixomicetos inusuales, aunque realmente ambos grupos son bastante diferentes. La estructura de sus zoosporas biflageladas y estudios genéticos han establecido que constituyen un grupo primitivo de Heterokontophyta. El grupo se divide en tres órdenes, Amphitremida, Labyrinthulida (que forma redes extensas) y Thraustochytrida (que forma pequeñas redes).
Les Labyrinthulomycota sont une division de champignons du règne des Chromista.
Selon NCBI (2 juillet 2013)[1] :
Les Labyrinthulomycota sont une division de champignons du règne des Chromista.
Os labirintulomicetos (Labyrinthulomycetes segundo o ICBN, e Labyrinthulea[1] segundo o ICZN), son un grupo de protistas con categoría de clase que se caracterizan por producir unha rede de filamentos ou tubos,[2] que lles serven como vías de reptación para que escorreguen por elas as súas células e absorben nutrientes para elas e fíxanos ao substrato. Existen dous grandes grupos: labirintúlidos e traustoquítridos (Thraustochytriales). Son principalmente mariños, frecuentemente parasitos de algas e vexetación mariña (anxiospermas como as posidonias e outras) ou como descompoñedores de materia vexetal morta. Uns poucos son parasitos de invertebrados mariños.
Os filamentos ectoplásmicos que segregan, aínda que se proxectan fóra da célula, están rodeados pola membrana celular e saen da célula por entre os espazos que hai entre unha especie de escamas que cobren a célula. Fórmanse e conéctanse ao citoplasma por un orgánulo exclusivo chamado saxenóxeno, saxenoxenetosoma [3], saxenetosoma [4] ou botrosoma. As células son uninucleadas e tipicamente ovoides, e móvense dun lado para outro sobre a rede amorfa de filamentos a velocidades que van de 5 a 150 μm por minuto. Nos labirintúlidos as células escorregan dentro da rede de filamentos que os envolve totalmente, e nas colonias de traustoquítridos están a un lado e os filamentos parecen "raíces".
Co termo Labyrinthulomycetes/Labyrinthulea desígnase o antigo filo de fungos Labyrinthulomycota, que agora non son considerados fungos senón protistas. Inicialmente foron considerados un grupo raro de mofos mucosos (outros protistas), pero viuse que non son moi similares a eles. A estrutura das súas zoósporas e os estudos xenéticos mostraron que son un grupo primitivo de heterocontas, pero a súa clasificación e tratamento non está aínda firmemente establecido.
Esta clase ten só unha orde, Labyrinthulales (polo código botánico ICBN) ou Labyrinthulida[5] (polo código zoolóxico ICZN).
Os labirintulomicetos (Labyrinthulomycetes segundo o ICBN, e Labyrinthulea segundo o ICZN), son un grupo de protistas con categoría de clase que se caracterizan por producir unha rede de filamentos ou tubos, que lles serven como vías de reptación para que escorreguen por elas as súas células e absorben nutrientes para elas e fíxanos ao substrato. Existen dous grandes grupos: labirintúlidos e traustoquítridos (Thraustochytriales). Son principalmente mariños, frecuentemente parasitos de algas e vexetación mariña (anxiospermas como as posidonias e outras) ou como descompoñedores de materia vexetal morta. Uns poucos son parasitos de invertebrados mariños.
Os filamentos ectoplásmicos que segregan, aínda que se proxectan fóra da célula, están rodeados pola membrana celular e saen da célula por entre os espazos que hai entre unha especie de escamas que cobren a célula. Fórmanse e conéctanse ao citoplasma por un orgánulo exclusivo chamado saxenóxeno, saxenoxenetosoma , saxenetosoma ou botrosoma. As células son uninucleadas e tipicamente ovoides, e móvense dun lado para outro sobre a rede amorfa de filamentos a velocidades que van de 5 a 150 μm por minuto. Nos labirintúlidos as células escorregan dentro da rede de filamentos que os envolve totalmente, e nas colonias de traustoquítridos están a un lado e os filamentos parecen "raíces".
Labyrinthulomycetes (ICBN) ou Labyrinthulea[1] (ICZN) é uma classe de protistas que produzem uma rede ectoplasmática de filamentos ramificados, ou túbulos,[2] estruturas reticuliformes viscosas que servem como guias e suportes para o deslizamento das células, que se vão movimentando sobre aqueles filamentos na busca dos nutrientes que absorvem. A classe agrega dois agrupamentos taxonómicos principais, as ordens Labyrinthulida (ou "redes mucosas") e Thraustochytriida, e um pequeno grupo de amebas filosas com concha, a ordem Amphitremida. São maioritariamente espécies marinhas, ocorrendo em geral como parasitas sobre algas e ervas marinhas ou como decompositores sobre material vegetal morto. O grupo também inclui alguns parasitas de invertebrados marinhos.[3]
Embora estejam fora das células, os filamentos são rodeados por uma membrana, sendo formado por extensões do citoplasma ao qual estão ligados por um único organelo designado por sagenogen ou botrossoma. As células são não-nucleadas e tipicamente ovaladas e movem-se para a frente e para trás ao longo da rede amorfa a velocidades que variam de 5 a 150 μm por minuto.
Entre os Labyrinthulida as células estão fechadas dentro dos tubos, e entre os Labyrinthulida as células são ligados aos seus lados.
O taxon Labyrinthulomycetes/Labyrinthulea era tradicionalmente integrado no agora obsoleto filo de "pretensos" fungos Labyrinthulomycota. Foram inicialmente considerados como fungos mucilaginosos atípicos, apesar de não exibirem semelhanças com os restantes tipos. A estrutura dos seus zoósporos e os resultados de estudos de genética molecular demonstram que são um grupo primitivo de heterokonta, mas a sua classificação e enquadramento filogenético permanecem pouco claros.
Esta classe era geralmente dividida em duas ordens, Labyrinthulales e Thraustochytriales (ICBN), ou Labyrinthulida e Thraustochytrida (ICZN),[4] mas uma terceira ordem, Amphitremida, foi recentemente proposta:[5][6]
|url= (ajuda) Labyrinthulomycetes (ICBN) ou Labyrinthulea (ICZN) é uma classe de protistas que produzem uma rede ectoplasmática de filamentos ramificados, ou túbulos, estruturas reticuliformes viscosas que servem como guias e suportes para o deslizamento das células, que se vão movimentando sobre aqueles filamentos na busca dos nutrientes que absorvem. A classe agrega dois agrupamentos taxonómicos principais, as ordens Labyrinthulida (ou "redes mucosas") e Thraustochytriida, e um pequeno grupo de amebas filosas com concha, a ordem Amphitremida. São maioritariamente espécies marinhas, ocorrendo em geral como parasitas sobre algas e ervas marinhas ou como decompositores sobre material vegetal morto. O grupo também inclui alguns parasitas de invertebrados marinhos.
Labyrintky[1][2] (iné názvy: labyrintovky [3], vodné slizovky[4], sieťovité slizovky[3], hydromyxomycéty[5]; po latinsky Lybyrinthulomycetes [v širšom zmysle], Labyrinthomorpha, Labyrinthulomycota, Labyrinthulea, Hydromyxomycetes) je taxón (hodnotený ako kmeň, oddelenie, trieda a pod.) patriaci pod stramenopily (Stramenopiles).
V súčasnosti sa zaraďujú pod stramenopily (Stramenopiles)[1]. V starších systémoch sa zaraďovali:
Labyrintky sú malá skupina morských, príp. brakických prvokov. Vytvárajú ektoplazmatickú sieťovinu, tvorenú vretenovitými alebo okrúhlymi bunkami. Amébovité bunky, pokiaľ sa vyskytujú, sa pohybujú v sieťovine kĺzaním. Sú to málo známe saprobionty alebo parazity na riasach. [2]
Labyrintky (iné názvy: labyrintovky , vodné slizovky, sieťovité slizovky, hydromyxomycéty; po latinsky Lybyrinthulomycetes [v širšom zmysle], Labyrinthomorpha, Labyrinthulomycota, Labyrinthulea, Hydromyxomycetes) je taxón (hodnotený ako kmeň, oddelenie, trieda a pod.) patriaci pod stramenopily (Stramenopiles).
망형충류(網形蟲類, Slime nets) 또는 라비린툴라류는 망형충강(Labyrinthulomycetes 또는 Labyrinthulea)의 망형충목(Labyrinthulales 또는 Labyrinthulida)에 속하는 원생생물의 총칭이다. 이 생물은 주로 바다 속의 조류나 그 밖의 식물 세포에 기생한다. 단세포체나 그 집단은 원형질사로 연락된 그물 모양의 위변형체(僞變形體)를 만든다. 세포는 분열법으로 증식하며, 이 원형질사에 따라 미끄러져 움직이게 된다. 그리고 각 세포에 막이 생겨 포자가 만들어진다. 유성 생식에 대해서는 밝혀져 있지 않다.
Eogyrea
플라시디아류플라시디아강
나노모나스강
오팔로모나스강
오팔리나상강 기리스타류망형충류(網形蟲類, Slime nets) 또는 라비린툴라류는 망형충강(Labyrinthulomycetes 또는 Labyrinthulea)의 망형충목(Labyrinthulales 또는 Labyrinthulida)에 속하는 원생생물의 총칭이다. 이 생물은 주로 바다 속의 조류나 그 밖의 식물 세포에 기생한다. 단세포체나 그 집단은 원형질사로 연락된 그물 모양의 위변형체(僞變形體)를 만든다. 세포는 분열법으로 증식하며, 이 원형질사에 따라 미끄러져 움직이게 된다. 그리고 각 세포에 막이 생겨 포자가 만들어진다. 유성 생식에 대해서는 밝혀져 있지 않다.
