nimet breadcrumb-navigoinnissa
Die Mermithidae sind eine Familie der Fadenwürmer (Nematoda). Es handelt sich dabei um sehr lange und dünne Würmer, die in Insekten und anderen wirbellosen Tieren wie Webspinnen, Krebstieren, Egeln parasitierend leben. Die Hauptwirte sind Insekten und hier kommen Mermithidiae in Vertretern von mindestens 15 Ordnungen vor.[1]
Sie ähneln sowohl in der Lebensweise als auch im Aussehen sehr stark den Saitenwürmern (Nematomorpha). Sie besitzen keinen durchgehenden Darm und die Nahrung wird wie bei den Saitenwürmern über die Körperwand aufgenommen. Nach der Jugendphase verlassen die adulten Würmer häufig ihren Wirt und leben in feuchtem Boden oder in Gewässern, wo sie sich verpaaren.
Mermithidae treten bei Insekten bei allen Lebensstadien von der Larve bis zur Imago auf. Sie leben in der Körperhöhle und ernähren sich von Nährstoffen im Blut der Insekten. In den Wirten können die Würmer von 0,5 auf etwa 10 Millimeter anwachsen, jedoch sind auch Tiere mit deutlich größerer Länge bis 20 oder 50 Zentimeter nicht selten.[1] In vielen Insekten, darunter auch Stechmücken und Kriebelmücken, können die Würmer in großer Anzahl vorkommen, wodurch sie auch für die biologische Schädlingskontrolle von Interesse sind.[1]
Innerhalb der Krebse werden vor allem landlebende Krebse wie Asseln oder Kleinkrebse des Süßwassers wie Gammaridae befallen, sehr selten sind marine Krebse Wirte für die Würmer.[2]
Innerhalb der Familie wurden über 50 Gattungen unterschieden, die jedoch teilweise nur auf der Basis von Einzelfunden oder Larvenstadien beschrieben sind.[1] Im Integrated Taxonomic Information System (ITIS) werden die folgenden 20 Gattungen benannt:[3]
Die namensgebende Gattung stellt die Gattung Mermis dar.
Die Mermithidae sind eine Familie der Fadenwürmer (Nematoda). Es handelt sich dabei um sehr lange und dünne Würmer, die in Insekten und anderen wirbellosen Tieren wie Webspinnen, Krebstieren, Egeln parasitierend leben. Die Hauptwirte sind Insekten und hier kommen Mermithidiae in Vertretern von mindestens 15 Ordnungen vor.
Мермитидалар (лат. Mermithidae) — жумуру курттардын бир тукуму.
Mermithidae is a family of nematode worms that are endoparasites in arthropods. As early as 1877, Mermithidae was listed as one of nine subdivisions of the Nematoidea.[2] Mermithidae are confused with the horsehair worms of the phylum Nematomorpha that have a similar life history and appearance.
Mermithids are parasites, mainly of arthropods. Most are known from insects, but some are recorded from spiders, scorpions and crustaceans. A few are known to parasitize earthworms, leeches and molluscs,[3] and a specimen is known from a spider preserved in Baltic amber.[4]
At least 25 species are known to parasitize mosquito larvae, making them of considerable interest in biological control.[5][6] A species, probably Pheromermis vesparum, was recorded from the invasive Asian hornet (Vespa velutina) in France. The parasite was considered to be a member of the local fauna which had adapted to a new host. However, the authors concluded that the mermithid could not hamper the hornet invasion nor be used in biological control programs against this invasive species.[7]
Mermithids are wire-like and have a smooth cuticle with layers of spiral fibres. The digestive tract is similar to that of free-living nematodes only in the young larvae prior to their parasitic life; in the parasitic stages the oesophagus is disconnected from the mid-intestine, and females lack an anus. The female genital opening is at the midbody, while the male opening is at the tip and visible as one or two spicules. The eggs are laid either in water or on land, and the newly hatched larvae are free-living, as are the adults that emerge from the hosts to lay eggs.[8]
The taxonomy of the group has been confused due to poor specimen collection as well as very limited morphological characteristics, and most are discovered by entomologists rather than nematologists. Even the best-studied species, Romanomermis culicivorax, has an unclear taxonomic status.[9]
Mermithid nematodes induce water-seeking behavior in their hosts, by relying on altering the host's hemolymph osmolality (concentration of salt) to achieve the same effect.[10]
These genera are included in the family:
Mermithidae is a family of nematode worms that are endoparasites in arthropods. As early as 1877, Mermithidae was listed as one of nine subdivisions of the Nematoidea. Mermithidae are confused with the horsehair worms of the phylum Nematomorpha that have a similar life history and appearance.
A mermithid questing for Dermaptera Mermithids are parasites, mainly of arthropods. Most are known from insects, but some are recorded from spiders, scorpions and crustaceans. A few are known to parasitize earthworms, leeches and molluscs, and a specimen is known from a spider preserved in Baltic amber.
At least 25 species are known to parasitize mosquito larvae, making them of considerable interest in biological control. A species, probably Pheromermis vesparum, was recorded from the invasive Asian hornet (Vespa velutina) in France. The parasite was considered to be a member of the local fauna which had adapted to a new host. However, the authors concluded that the mermithid could not hamper the hornet invasion nor be used in biological control programs against this invasive species.
Multimedia w Wikimedia Commons Mermithidae – rodzina nicieni, będących endopasożytami stawonogów. Już w 1877 roku Mermithidae były klasyfikowane jako jedna z dziewięciu podgrup Nematoidea[3]. Mermithidae bywają mylone z nitkowcami, robakami o podobnej biologii i morfologii.
Mermithidae są obligatoryjnymi pasożytami, głównym żywicielem są różne gatunki stawonogów. Większość opisywano u owadów, ale znane są też pasożyty pająków, skorpionów i skorupiaków. Rzadziej opisywano przypadki zarażenia dżdżownic, pijawek i mięczaków[4]. Znany jest przedstawiciel tej rodziny zachowany razem z zainfestowanym pająkiem w bałtyckim bursztynie, pochodzącym sprzed 40 milionów lat[5]. Przynajmniej 25 gatunków pasożytuje na larwach komarów, co czyni je interesującymi z punktu widzenia biologicznego zwalczania tych owadów[6].
Mermithidae mają wydłużony kształt, pokryte są cienkim oskórkiem zbudowanym z warstw spiralnych włókien. Przewód pokarmowy ma budowę zbliżoną do tej u wolnożyjących nicieni jedynie u larw, nie prowadzących jeszcze pasożytniczego trybu życia: w stadiach pasożytujących przełyk nie ma łączności z jelitem środkowym, a u samic brak jest odbytu.
Otwór płciowy u samic znajduje się w połowie długości ciała, podczas gdy u samców znajduje się na końcu i jest widoczny jako jedno lub dwa ujścia. Jaja składane są albo do wody albo na lądzie, wylęgające się z nich larwy są wolnożyjące, tak jak dojrzałe płciowo osobniki, które opuszczają żywicieli by złożyć jaja[7].
Taksonomia tej grupy nie jest wyjaśniona; robaki te są słabo reprezentowane w kolekcjach zoologicznych, mają też mało morfologicznych cech charakterystycznych pozwalających na ich oznaczanie; ponadto, częściej są odkrywane przez entomologów niż nematologów. Nawet pozycja systematyczna najlepiej poznanego gatunku Romanomermis culicivorax jest niepewna[8].
Mermithidae – rodzina nicieni, będących endopasożytami stawonogów. Już w 1877 roku Mermithidae były klasyfikowane jako jedna z dziewięciu podgrup Nematoidea. Mermithidae bywają mylone z nitkowcami, robakami o podobnej biologii i morfologii.
Mermithidae są obligatoryjnymi pasożytami, głównym żywicielem są różne gatunki stawonogów. Większość opisywano u owadów, ale znane są też pasożyty pająków, skorpionów i skorupiaków. Rzadziej opisywano przypadki zarażenia dżdżownic, pijawek i mięczaków. Znany jest przedstawiciel tej rodziny zachowany razem z zainfestowanym pająkiem w bałtyckim bursztynie, pochodzącym sprzed 40 milionów lat. Przynajmniej 25 gatunków pasożytuje na larwach komarów, co czyni je interesującymi z punktu widzenia biologicznego zwalczania tych owadów.
Mermithidae mają wydłużony kształt, pokryte są cienkim oskórkiem zbudowanym z warstw spiralnych włókien. Przewód pokarmowy ma budowę zbliżoną do tej u wolnożyjących nicieni jedynie u larw, nie prowadzących jeszcze pasożytniczego trybu życia: w stadiach pasożytujących przełyk nie ma łączności z jelitem środkowym, a u samic brak jest odbytu.
Otwór płciowy u samic znajduje się w połowie długości ciała, podczas gdy u samców znajduje się na końcu i jest widoczny jako jedno lub dwa ujścia. Jaja składane są albo do wody albo na lądzie, wylęgające się z nich larwy są wolnożyjące, tak jak dojrzałe płciowo osobniki, które opuszczają żywicieli by złożyć jaja.
Taksonomia tej grupy nie jest wyjaśniona; robaki te są słabo reprezentowane w kolekcjach zoologicznych, mają też mało morfologicznych cech charakterystycznych pozwalających na ich oznaczanie; ponadto, częściej są odkrywane przez entomologów niż nematologów. Nawet pozycja systematyczna najlepiej poznanego gatunku Romanomermis culicivorax jest niepewna.
Мермитиды (лат. Mermithidae) — семейство паразитических нематод из отряда Mermithida (Enoplea). Заражают членистоногих, главным образом, насекомых, а также пауков, скорпионов, ракообразных, некоторые виды паразитируют на дождевых червях, пиявках и моллюсках[2][3]. Обычно специфичны для одного вида хозяев (или одного или двух семейств), приводя его к летальному исходу в ходе своего развития. Впервые мермитиды были обнаружены крупным итальянским натуралистом Улиссе Альдрованди и упомянуты в 1623 году в одном из посмертных его трудов[2]. Известен экземпляр, найденный в пауке из Балтийского янтаря, возрастом около 40 млн.лет[4]. Обладают гладкой кутикулой с микроскопическими порами[5]. Имеют значение для биологического контроля вредных видов, так как около 25 видов паразитируют на личинках комаров (Culicidae, Chironomidae, Ceratopogonidae)[2][6][7]. У муравьёв обнаружены представители 7 родов паразитических мермитид: Agamomermis, Allomermis, Camponotimermis, Comanimermis, Heydenius, Meximermis и Pheromermis[8].
Более 200 видов и 30 родов (Poinar, 1979)[2], в том числе[9]:
Мермитиды (лат. Mermithidae) — семейство паразитических нематод из отряда Mermithida (Enoplea). Заражают членистоногих, главным образом, насекомых, а также пауков, скорпионов, ракообразных, некоторые виды паразитируют на дождевых червях, пиявках и моллюсках. Обычно специфичны для одного вида хозяев (или одного или двух семейств), приводя его к летальному исходу в ходе своего развития. Впервые мермитиды были обнаружены крупным итальянским натуралистом Улиссе Альдрованди и упомянуты в 1623 году в одном из посмертных его трудов. Известен экземпляр, найденный в пауке из Балтийского янтаря, возрастом около 40 млн.лет. Обладают гладкой кутикулой с микроскопическими порами. Имеют значение для биологического контроля вредных видов, так как около 25 видов паразитируют на личинках комаров (Culicidae, Chironomidae, Ceratopogonidae). У муравьёв обнаружены представители 7 родов паразитических мермитид: Agamomermis, Allomermis, Camponotimermis, Comanimermis, Heydenius, Meximermis и Pheromermis.
