الأسماء في صفحات التنقل
Zeytun bitkisi — Zeytun fəsiləsindən bitki cinsi. Cənubi Avropa, Afrika, Cənubi Asiya və Avstraliyanın mülayim isti və tropik zonalarında yayılmışdır. 20-yə yaxın növü var.
Zeytun həmişəyaşıl halda, 4-6, nadirən 10–12 m hündürlükdə ağac olub, müxtəlif çətir formasındadır. Çətirinin diametri 2 metrə qədər çata bilir. Yarpaqları bütöv,uzunluğu 3–8 sm,eni isə 1–5 sm – dir. Yarpaqlarının üst hissəsi tutqun yaşıl, alt hissəsi gümüşü – parlaq, kənarları burulmuş halda olur. Yarpaqlarının epidermis qatında qış dövründə ikinci dəfə nişasta toplanır. Yarpaqları 2–3 il tökülmədən ağacın üzərində qalır. Nəzəri o qədər də cəlb etməyən xırda ağ və ya yaşıltəhər rəngli çiçəkləri və yetişəndə qara-bənövşəyi rəngə boyanan meyvələri vardır. Meyvəsi birtoxumludur, lətli, yağlı yanlığı var, toxumları uzunsov, qonur rənglidir. Zeytun may-iyun aylarında çiçək açır, meyvələri oktyabr-noyabrda yetişir. Tarixi mənbələrdən aydın olur ki, zeytun 1500–2000 ilə qədər yaşayır. O, 150 ilə qədər məhsul vermə qabiliyyətinə malik olur. Hazırda Tunis dövləti ərazisində yaşı 2000-ə çatan diametri 4 m olan zeytun ağacı qorunub saxlanılır. Bu cür yaşlı zeytun ağaclarına Kipr və Əlcəzair dövlətlərinin ərazilərində də rast gəlmək olar. Zeytun meyvəsinin yetişməsi təkamül nəticəsində qazanılan rənglərinə görə təyin edilir.
Meyvələrinin lət hissəsində 70 %-ə qədər, toxumunda isə 25 - 30 % əla keyfiyyətli piyli yağ vardır. Bu yağdan həm yeyinti sənayesində, həm də təbabətdə geniş istifadə olunur.Bioloji düsturu:K5L5E5D1(Müzakirə proqramlarında qeyd olunacaq)
Zeytun dünyanın subtropik ölkələrində çox qədimdən becərilən qiymətli bitkidir. O, hələ eramızdan 2500 il əvvəl qədim misirlilər tərəfindən becərilmiş və meyvələrindən və onun yağından bir sıra xəstəliklərə qarşı [revmatizm, yanıq, göz xəstəlikləri və s., həmçinin yeyinti məhsulu, xoş dadlı və ətirli ədviyyat kimi istifadə edilmişdir.
Zeytun hazırda da ən qiymətli piyli yağlı bitki, eləcə də bəzək bitkisi kimi dünyanın bir sıra subtropik ölkələrində geniş miqyasda becərilir. Zeytun sənaye əhəmiyyətli bitki kimi çoxdan bəri Qara dəniz sahillərində, Krımda, Gürcüstanda geniş becərilir.
Azərbaycanda son 25-30 ildə zeytun çox geniş becərilir. Xüsusən onun Abşeronda becərilməsi çox gözəl nəticə verir. Zığda salınmış zeytun plantasiyası buna canlı sübutdur. Bu qiymətli bitki Abşeronun bağlarına, parklarına, Bakı şəhərinin küçələrində xüsusi ziynət verir, onları yaşıl dona bürüyür. Abşeronda yetişdirilən yüzlərcə ağac və kol bitkiləri arasında o öz görkəmilə də nəzəri cəlb edir.
Azərbaycanda 30-40 il bundan əvvəl zeytunun qiymətli bitki olduğunu az adam bilirdi. O, vaxt zeytun ağacının Abşeronda da çox az idi. İndi vəziyyət tamamilə başqadır. Hazırda zeytunu Abşeronun hər güşəsində görmək olar. İndi onu çoxları tanıyır və onun meyvələrinin müalicə əhəmiyyətini bilənlər də az deyildir. Buna baxmayaraq, təəssüf ki, bu qiymətli bitkiyə hələ lazımi qədər qayğı ilə yanaşılmır, onun meyvələrindən səmərəli istifadə olunmur.
Şəhərlərimizin bəzi küçələrində və bağlarında zeytunun meyvələri vaxtında yığılmır, çox vaxt meyvələrini yığarkən zeytun ağacının qol-budaqlarını da qırırlar. Beləliklə, bu qiymətli bitkinin inkişafı pozulur. Nəticədə zeytunun barı get-gedə azalır, hər il külli miqdarda zeytun meyvələri tələf olur. Halbuki, zeytun ağacını böyüdüb məhsuldar hala çatdırmaq və hər kiloqram zeytun meyvəsi əldə etmək böyük zəhmət tələb edir.
Zeytunun istifadəsinə gəldikdə qeyd etmək lazımdır ki, meyvələrini iki mərhələdə yığırlar: tam yetişməmiş, tam yetişmiş. Abşeronda zeytun meyvələrinin yığımı, adətən, oktyabr ayından başlanır.
Birinci mərhələdə, yəni tam yetişməmiş vaxt yığılan meyvələrdən yeyinti sanayesində konserv məmulatı hazırlanır. Yetişən vaxtda yığılan meyvələr duza qoyulur. Zeytunun tam yetişmiş meyvələrindən tibbi məqsəd üçün əla keyfiyyətli zeytun yağı alınır ki, bu yağdan bir sıra dərman preparatlarının: xüsusən yanıq məlhəmlərinin və iynə dərmanlarının tərkibində yara sağaldan, iltihabı aradan qaldıran və ağrıkəsən dərman kimi geniş istifadə edilir. Bundan başqa meyvələrindən yeyinti sənayesində qiymətli qidaməhsulları hazırlamaq üçün də geniş istifadə olunur.
Amerikanın həftəlik “Times” jurnalı zeytunu dünyanın ən sağlam ərzaqlar qrupuna daxil etmişdir. Bu bitki və onun yağı insan səhhəti üçün faydalıdır və qanda xolestrolun miqdarını azaltmaq qabiliyyətinə malik monodoymamış turşu yağlarının çoxluğuna görə məşhurdur. Zeytun ürək və qan damarlarını arteriosklerozdan qoruyur; o, sağlam qidalanma modeli sayılan Aralıq dənizi pəhrizinin əsas komponentidir.Bu bitkinin yarpaqları oleuropein, oleasterol və lein, olein turşusu, antioksidantlar: E vitaminindən, polifenollardan ibarətdir.
Son illərdə zeytun ağacının yarpaqlarından ürək-damar sistemi xəstəliklərinin müalicəsində, xüsusən hipertoniya xəstəliyində dəmləmə və duru spirtli ekstrakt formada daxilə qəbul edilir. Əsl Vətəni Aralıq dənizi sahilləri olmasına baxmayaraq zeytun indi Abşeronda özünə daha əlverişli ikinci vətən tapmışdır.
Əvvəllər Abşeronda cəmi 3 min hektar sahədə zeytun əkilirdi. Amma dünyada elə ölkələr var ki, onlarda milyonlarla hektar sahədə bu qiymətli bitki becərilir. İspaniya, İtaliyada 2 milyon hektar, Türkiyədə 1 milyon hektardan çox zeytun əkilən sahə var". Qida yağları içərisində ən faydalı yağ zeytun yağıdır. Azərbaycanda yetişdirilən zeytunun digər ölkələrdə, məsələn, Aralıq dənizi sahillərində bitən zeytundan fərqləndirən xüsusiyyət ondan ibarətdir ki, məhsullarımızın yağlılığı daha çoxdur. "Qur’ani-Kərim"də bir neçə qiymətli bitki sırasında zeytunun da adı çəkilir. Elə bir vegetativ orqan yoxdur ki, zeytun ona fayda verməsin. Sadəcə ondan istifadə etməyi bacarmaq lazımdır".
Bərdə, Ağdam, Ağcabədi, Füzulidə zeytun tarixən olub. Bu gün Bərdənin mərkəzində yaşı min illərlə ölçülən zeytun ağacları var. Tarixən yurdumuzda gedən müharibələr nəticəsində bu ağaclar qırılıb, məhv edilib.
"Quran"da zeytun haqqında belə bir ifadə var:
"Göydən suyu endirən Odur. Onunla hər növ bitkini çıxardıq. Bunlar meyvələndikləri zaman meyvələrinin yetkinləşməsinə baxın! Bunlarda insanı bir cəmiyyət üçün ibrətlər vardır."[2]
— Ənam surəsi, 99
İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Zeytun bitkisi — Zeytun fəsiləsindən bitki cinsi. Cənubi Avropa, Afrika, Cənubi Asiya və Avstraliyanın mülayim isti və tropik zonalarında yayılmışdır. 20-yə yaxın növü var.
Zeytun həmişəyaşıl halda, 4-6, nadirən 10–12 m hündürlükdə ağac olub, müxtəlif çətir formasındadır. Çətirinin diametri 2 metrə qədər çata bilir. Yarpaqları bütöv,uzunluğu 3–8 sm,eni isə 1–5 sm – dir. Yarpaqlarının üst hissəsi tutqun yaşıl, alt hissəsi gümüşü – parlaq, kənarları burulmuş halda olur. Yarpaqlarının epidermis qatında qış dövründə ikinci dəfə nişasta toplanır. Yarpaqları 2–3 il tökülmədən ağacın üzərində qalır. Nəzəri o qədər də cəlb etməyən xırda ağ və ya yaşıltəhər rəngli çiçəkləri və yetişəndə qara-bənövşəyi rəngə boyanan meyvələri vardır. Meyvəsi birtoxumludur, lətli, yağlı yanlığı var, toxumları uzunsov, qonur rənglidir. Zeytun may-iyun aylarında çiçək açır, meyvələri oktyabr-noyabrda yetişir. Tarixi mənbələrdən aydın olur ki, zeytun 1500–2000 ilə qədər yaşayır. O, 150 ilə qədər məhsul vermə qabiliyyətinə malik olur. Hazırda Tunis dövləti ərazisində yaşı 2000-ə çatan diametri 4 m olan zeytun ağacı qorunub saxlanılır. Bu cür yaşlı zeytun ağaclarına Kipr və Əlcəzair dövlətlərinin ərazilərində də rast gəlmək olar. Zeytun meyvəsinin yetişməsi təkamül nəticəsində qazanılan rənglərinə görə təyin edilir.
Meyvələrinin lət hissəsində 70 %-ə qədər, toxumunda isə 25 - 30 % əla keyfiyyətli piyli yağ vardır. Bu yağdan həm yeyinti sənayesində, həm də təbabətdə geniş istifadə olunur.Bioloji düsturu:K5L5E5D1(Müzakirə proqramlarında qeyd olunacaq)
Olea és un gènere vegetal, dins de la família oleaceae, que inclou una vintena d'espècies. Una espècie és a l'àrea mediterrània (Olea europea, l'olivera) i la resta a Sud d'Àfrica, sud-est asiàtic, est d'Austràlia i Nova Caledònia. Descripció general: Arbres o arbusts sempre verds, a vegades poligamodioics. Fulles oposades, simples peciolades, enteres o serrades.Inflorescència axil·lars o terminals, en panícula i a vegades en raïm o umbel·la. Flors petites bisexuals o unisexuals. Calze petit, campanulats lòbuls deltats o ovats normalment ciliats. Corol·la amb tub curt.Estams de 2 a 4 inserits a la base del tub de la corol·la, antera ovada el·liptica. Dos òvuls en cada lòcul pènduls. Estil curt o absent,estigma normalment capitat. Fruit en drupa, endocarpi dur a vegades papiraci. Sovint amb una sola llavor.
Olea és un gènere vegetal, dins de la família oleaceae, que inclou una vintena d'espècies. Una espècie és a l'àrea mediterrània (Olea europea, l'olivera) i la resta a Sud d'Àfrica, sud-est asiàtic, est d'Austràlia i Nova Caledònia. Descripció general: Arbres o arbusts sempre verds, a vegades poligamodioics. Fulles oposades, simples peciolades, enteres o serrades.Inflorescència axil·lars o terminals, en panícula i a vegades en raïm o umbel·la. Flors petites bisexuals o unisexuals. Calze petit, campanulats lòbuls deltats o ovats normalment ciliats. Corol·la amb tub curt.Estams de 2 a 4 inserits a la base del tub de la corol·la, antera ovada el·liptica. Dos òvuls en cada lòcul pènduls. Estil curt o absent,estigma normalment capitat. Fruit en drupa, endocarpi dur a vegades papiraci. Sovint amb una sola llavor.
Olivovník (Olea) je rod vyšších dvouděložných rostlin z čeledi olivovníkovité (Oleaceae). Jsou to stromy a keře s jednoduchými vstřícnými listy a drobnými květy. Olivovníků je přes 40 druhů a jsou rozšířeny od Afriky a jižní Evropy přes Asii až po Austrálii. Nejznámější je olivovník evropský, strom pěstovaný v jižní Evropě pro plody zvané olivy.
Olivovníky jsou stálezelené keře a stromy s jednoduchými vstřícnými řapíkatými listy. Čepel listů je celistvá, celokrajná nebo zubatá.
Květenství jsou nejčastěji úžlabní či vrcholové laty, řidčeji hrozny nebo okolíky. Květy jsou malé, čtyřčetné, jednopohlavné nebo oboupohlavné. Kalich je drobný, zvonkovitý, se 4 cípy. Koruna je se 4 cípy a krátkou či dlouhou korunní trubkou. Tyčinky jsou 2, řidčeji až 4, přirostlé na bázi korunní trubky. Semeník je svrchní, srostlý ze 2 plodolistů a se 2 pouzdry. Každé pouzdro obsahuje 2 vajíčka. Čnělka je krátká nebo je blizna přisedlá. Blizna je hlavatá nebo mírně dvoulaločná. Plodem je peckovice obsahující nejčastěji jedno tvrdé semeno.[1]
Rod zahrnuje více než 40 druhů. Je rozšířen v Africe, Asii, jižní Evropě, v Austrálii a na tichomořských ostrovech.[1] Olea europea subsp. guanchica je endemit Kanárských ostrovů. V Austrálii je původní jediný druh olivovníku, Olea paniculata.[2] Tento druh má široký areál sahající od Indie a jižní Číny po Austrálii a Novou Guineu. V Číně je původních 12 druhů olivovníku.[1] Na Madagaskaru rostou 4 původní druhy.[3]
Květy olivovníku evropského
Větévka olivovníku Olea capensis
Plody afrického olivovníku Olea lancea
Starý kmen olivovníku evropského
Olivovník evropský (Olea europea) náleží mezi nejstarší kulturní rostliny. Získává se z ní především velmi kvalitní olej, plody jsou pochutina oblíbená v řadě zemí.[4] V olivovníku evropském byly zjištěny aldehydy (hexanal) s antimikrobiální aktivitou.[5] Olej použitelný v potravinářství i průmyslově je získáván také z plodů čínského druhu Olea tsoongii.[1] Dřevo afrického druhu Olea capensis je velmi tvrdé a je hojně využíváno na podlahy, tesařské práce, na stavbu domů, mostů a podobně. V Jižní Africe bylo také tradičně využíváno na výrobu kopí.[6]
Olivovníky jsou teplomilné dřeviny a v našich podmínkách je není možné pěstovat celoročně venku.
Letitý olivovník evropský
Sklizené olivy
Dřevo olivovníku Olea capensis
Dřevo olivovníku evropského
Obrázky, zvuky či videa k tématu olivovník ve Wikimedia Commons
Olivovník (Olea) je rod vyšších dvouděložných rostlin z čeledi olivovníkovité (Oleaceae). Jsou to stromy a keře s jednoduchými vstřícnými listy a drobnými květy. Olivovníků je přes 40 druhů a jsou rozšířeny od Afriky a jižní Evropy přes Asii až po Austrálii. Nejznámější je olivovník evropský, strom pěstovaný v jižní Evropě pro plody zvané olivy.
Oliven (Olea) er en slægt med ca. 30 arter, som er udbredt i Europa, Afrika, Sydasien og Australien. Det er stedsegrønne træer og buske, der bærer små, modsatte blade med hel rand. Blomsterne er regelmæssige og 4-tallige. Frugten er en stenfrugt.
Beskrevne arter
Die Ölbäume (Olea) sind eine Gattung der Ölbaumgewächse (Oleaceae) mit 40 bis 50 Arten. Der in Europa bekannteste Vertreter ist dabei der Olivenbaum (Olea europaea).
Ölbäume sind immergrüne Bäume und Sträucher. Die einfachen Blätter sind gegenständig, einfach und gestielt, die Spreite ist ganzrandig oder gezähnt.
Die Blütenstände entspringen den Blattachseln oder sind endständige Rispen, gelegentlich Trauben oder Dolden. Die Blüten sind sowohl zwittrig oder auch eingeschlechtig, es gibt also zugleich männliche, weibliche und zwittrige Pflanzen. Der Kelch ist klein, glockenförmig und vierlappig, die zumeist behaarten Lappen sind dreieckig oder eiförmig. Die Krone ist ebenfalls vierlappig und hat eine kurze Röhre. Es gibt vier bis zwei Staubblätter, die am Ansatz der Blütenröhre befestigt sind, die Staubfäden sind kurz oder fehlen ganz, die Staubbeutel sind elliptisch, eiförmig oder annähernd rund. Es gibt zwei Fruchtblätter pro Blüte, der Griffel ist kurz oder fehlt. Die Früchte sind Steinfrüchte mit einem dicken und festen Endokarp und meist nur einem Samen.
Die Gattung Olea ist rein altweltlich, sie findet sich in Europa, Afrika, Asien, Australien und auf den Pazifischen Inseln.
Zur Gattung Olea gehören 34 bis 50 Arten:
Nicht mehr zu dieser Gattung wird gerechnet:
Die Ölbäume (Olea) sind eine Gattung der Ölbaumgewächse (Oleaceae) mit 40 bis 50 Arten. Der in Europa bekannteste Vertreter ist dabei der Olivenbaum (Olea europaea).
L'aliva hè una pianta di a famiglia Olea.
Irem Olea yaɛqel tamessartut, tawsit Olea, tagrumma n leḥcawec yesɛan tiɣariwin tucrikin. Kraḍ adu-tiwsatin ttwexleqen-d sakin imuhal n uceggeṛ yenheṛ amesnacek P.S. Green[1], Yegweḍ ar ad yaɛqel dɣa ad yessegrew 33 tilmas d 9 adu-tilmas gar aṭas n igdawalen i erkden s kraḍ timiḍiwin n tasnacekt d usnirem n umaḍal.
Irem Olea yaɛqel tamessartut, tawsit Olea, tagrumma n leḥcawec yesɛan tiɣariwin tucrikin. Kraḍ adu-tiwsatin ttwexleqen-d sakin imuhal n uceggeṛ yenheṛ amesnacek P.S. Green, Yegweḍ ar ad yaɛqel dɣa ad yessegrew 33 tilmas d 9 adu-tilmas gar aṭas n igdawalen i erkden s kraḍ timiḍiwin n tasnacekt d usnirem n umaḍal.
Den olyfboom (Olea) [2] is e geslacht van oengevêer 40 sôortn uut de famielje van de olyfboomachtign, inêems in warmgemoatigde en troopiesche streekn van Zuud-Europa, Afrika, Zuud-Oazje en Australazië [3]. 't Zyn altydgroene boomn en struukn, mê klêene, teegnoovrestoande, ienklvoedige bloarn. De vruchte is e stêenvruchte. De bloarn van d' olyfboomn bevattn tricho-sklereïedn [4].
Vo de mens is verre de belangrykste sôorte de geweune olyfboom (Olea europaea), inêems in de streeke van de Middellandsche Zêe, Afrika, Zuudwest-Oazje en de Himalaja [5][6]. O. paniculata is e grotre boom, die ogtn van 15–18 m oalt in de busschn van Queensland, en die 'n ard en sterk oet ipleevrt. De nog ardre Olea laurifolia, inêems in Natal, is belangryk in Zuud-Afrika.
Olea-sôortn wordn lik voedslplante gebruukt deur de larvn van sommigte schubvleuglign woaroendre de zwartkamdwergspannre (Gymnoscelis rufifasciata).
Den olyfboom (Olea) is e geslacht van oengevêer 40 sôortn uut de famielje van de olyfboomachtign, inêems in warmgemoatigde en troopiesche streekn van Zuud-Europa, Afrika, Zuud-Oazje en Australazië . 't Zyn altydgroene boomn en struukn, mê klêene, teegnoovrestoande, ienklvoedige bloarn. De vruchte is e stêenvruchte. De bloarn van d' olyfboomn bevattn tricho-sklereïedn .
Vo de mens is verre de belangrykste sôorte de geweune olyfboom (Olea europaea), inêems in de streeke van de Middellandsche Zêe, Afrika, Zuudwest-Oazje en de Himalaja . O. paniculata is e grotre boom, die ogtn van 15–18 m oalt in de busschn van Queensland, en die 'n ard en sterk oet ipleevrt. De nog ardre Olea laurifolia, inêems in Natal, is belangryk in Zuud-Afrika.
Olea-sôortn wordn lik voedslplante gebruukt deur de larvn van sommigte schubvleuglign woaroendre de zwartkamdwergspannre (Gymnoscelis rufifasciata).
Òliwka (Olea L. ) – to je szlach òliwkòwëch drzéwiãtów z rodzëznë òliwkòwatëch. Na Kaszëbach òne nie roscą.
Tekst üüb Öömrang Öölebuumer (Olea) san en skööl faan plaanten uun det famile faan a Öölebuumplaanten (Oleaceae) mä 40 bit 50 slacher. Uun Euroopa käänt am fööraal di Öölebuum (Oliiwenbuum) (Olea europaea).
O. ambrensis – O. borneensis – O. brachiata – O. capensis – O. caudatilimba – O. chimanimani – O. cordatula – O. dioica – O. europaea – O. exasperata – O. gagnepainii – O. gamblei – O. hainanensis – O. javanica – O. lancea – O. laxiflora – O. moluccensis – O. neriifolia – O. obovata – O. palawanensis – O. paniculata – O. parvilimba – O. polygama – O. rosea – O. rubrovenia – O. salicifolia – O. schliebenii – O. tetragonoclada – O. tsoongii – O. welwitschii – O. wightiana – O. woodiana – O. yuennanensis
Öölebuumer (Olea) san en skööl faan plaanten uun det famile faan a Öölebuumplaanten (Oleaceae) mä 40 bit 50 slacher. Uun Euroopa käänt am fööraal di Öölebuum (Oliiwenbuum) (Olea europaea).
Маслина, ак чечек ( Olea) – өсүмдүктөрдүн ак чечектер тукумунун уруусу. Маслинанын 60тай түрү белгилүү. Анын 1 түрүнүн (эгилме маслина же зайтун дарагы) чарбалык мааниси чоң. Ал дайыма жашыл субтропик мөмө дарагы, бийиктиги 4–12 м. Жалбырагы майда, 2–3 жылда бир күбүлөт. Гүлү ак, мөмөсү данектүү, тоголок, сүйрү, салмагы 15 гга чейин, өңү көгүш же каралжын. Маслина кургакка байымдуу, 13–18°С суукка чыдайт, 300–400 жыл өсөт. Бир дарактан 20–40 кг түшүм алынат. Испания, Италия, Грецияда өстүрүлөт. Анын дүйнөдө 500дөй сорту белгилүү. КМШ өлкөлөрүндөгү 80дей сорту Крымда, Закавказьеде, Түркмөнстанда, Краснодар крайында өстүрүлөт. Мөмөсүнөн консерва жасалып, зайтун майы тартылат. Майы тамак-ашка, консерва өнөр жайында жана медицинада колдонулат. Күнжарасы – малга тоют.
पारजांब किंवा करंबा ऑलिव वंशातील सदापर्णी वृक्ष असून सदाहरित वनामध्ये हा वृक्ष आढळतो. मुख्यत: पच्छिमघाटामध्ये याचे स्थान आहे. भारतासहित बांग्लादेश व म्यानमार या देशात या वृक्षाचे अस्तित्व जाणवते. या झाडाची उंची १५ मीटर पर्यंत असू शकते. याची पाने काळसर हिरवी रंगाची, आकाराने दीर्घवृत्ताकृती व दातेरी असतात. याची फुले लहान व रंगाने पांढरी असतात तर फळे आकाराने वाटण्याच्या आकाराची आठळीयुक्त व रंगाने काळसर जांभळी असतात. [१]
पारजांब किंवा करंबा ऑलिव वंशातील सदापर्णी वृक्ष असून सदाहरित वनामध्ये हा वृक्ष आढळतो. मुख्यत: पच्छिमघाटामध्ये याचे स्थान आहे. भारतासहित बांग्लादेश व म्यानमार या देशात या वृक्षाचे अस्तित्व जाणवते. या झाडाची उंची १५ मीटर पर्यंत असू शकते. याची पाने काळसर हिरवी रंगाची, आकाराने दीर्घवृत्ताकृती व दातेरी असतात. याची फुले लहान व रंगाने पांढरी असतात तर फळे आकाराने वाटण्याच्या आकाराची आठळीयुक्त व रंगाने काळसर जांभळी असतात.
இடலை (Olea) என்பது இடலைவகையி குடும்பத்தைச் சேர்ந்த பேரினம் ஆகும். இதில் மொத்தம் சுமார் 40 இனங்கள் உள்ளன. இவை மத்திய கிழக்கு, தென் ஐரோப்பா, ஆப்பிரிக்கா, தென் ஆசியா மற்றும் ஆஸ்திரலேசியா போன்ற பகுதிகளில் காணப்படுகின்றன. இவற்றில் ஐரோப்பிய இடலை என்ற இனம் குறிப்பிடத்தக்க இனம் ஆகும்.
இடலை (Olea) என்பது இடலைவகையி குடும்பத்தைச் சேர்ந்த பேரினம் ஆகும். இதில் மொத்தம் சுமார் 40 இனங்கள் உள்ளன. இவை மத்திய கிழக்கு, தென் ஐரோப்பா, ஆப்பிரிக்கா, தென் ஆசியா மற்றும் ஆஸ்திரலேசியா போன்ற பகுதிகளில் காணப்படுகின்றன. இவற்றில் ஐரோப்பிய இடலை என்ற இனம் குறிப்பிடத்தக்க இனம் ஆகும்.
ზეთიშხილი (Olea) — ჩანარიშ გვარი ზეთიშხილიშობურეფიშ ფანიაშე. ჩინებული რე 60-შახ გვარობა. ომეურნე შანულობა უღუ ხვალე ზეთიშხილს (Olea europea). იროწვანე, სუბტროპიკულ ხილამი ჩანარი რე, 4-12 მ სიმაღალაშახ. ფურცელეფი ჭიფე, ლანცეტიშობური უღუ, ჟიშერუმე წვანე, თუდოშე - მოვარჩხილიშფერ-ტუტაშფერი. გუმნაღელი წკამი რე, მოგჷრძე-ოვალური ვარდა მოკვარკვალე ფორმაშ რე, იწონუ 15 გ. თასიშე ეშნაველი ჩანარი გუმოღალას იჭყანს 10-12 წანაშე, დოჸაშილშე ეშნაველი - 4-5 წანაშ უკული. თელარენს 300-400 წანაშე უმოსის. ართი ჯაშე 20-40 კგ მოსალი მოურს. გუმნაღელს გიმირინუანა ოკეთებელო, ოკონსერვებელო, ზეთიშ გითოღალაშო (გუმნაღელიშ ლადირი ატატა იკათუანს 25-შე 80%-შახ ზეთის, თ. ჯ. ზეითუნიშ ზეთის), მედიცინას, კოპტონს - ჩხოლარეფიშ ოცამალო, მარქვას - ოხურიე დო ოხარატე საქვარუას. საქორთუოს ზეთიშხილი გოფაჩილი რე აფხაზეთის, თაშნეშე კახეთიშ სქირე სუბტროპიკულ ზონას.
ზეთიშხილი (Olea) — ჩანარიშ გვარი ზეთიშხილიშობურეფიშ ფანიაშე. ჩინებული რე 60-შახ გვარობა. ომეურნე შანულობა უღუ ხვალე ზეთიშხილს (Olea europea). იროწვანე, სუბტროპიკულ ხილამი ჩანარი რე, 4-12 მ სიმაღალაშახ. ფურცელეფი ჭიფე, ლანცეტიშობური უღუ, ჟიშერუმე წვანე, თუდოშე - მოვარჩხილიშფერ-ტუტაშფერი. გუმნაღელი წკამი რე, მოგჷრძე-ოვალური ვარდა მოკვარკვალე ფორმაშ რე, იწონუ 15 გ. თასიშე ეშნაველი ჩანარი გუმოღალას იჭყანს 10-12 წანაშე, დოჸაშილშე ეშნაველი - 4-5 წანაშ უკული. თელარენს 300-400 წანაშე უმოსის. ართი ჯაშე 20-40 კგ მოსალი მოურს. გუმნაღელს გიმირინუანა ოკეთებელო, ოკონსერვებელო, ზეთიშ გითოღალაშო (გუმნაღელიშ ლადირი ატატა იკათუანს 25-შე 80%-შახ ზეთის, თ. ჯ. ზეითუნიშ ზეთის), მედიცინას, კოპტონს - ჩხოლარეფიშ ოცამალო, მარქვას - ოხურიე დო ოხარატე საქვარუას. საქორთუოს ზეთიშხილი გოფაჩილი რე აფხაზეთის, თაშნეშე კახეთიშ სქირე სუბტროპიკულ ზონას.
Olea (/ˈoʊliə/ OH-lee-ə[3]) is a genus of about 40 species in the family Oleaceae, native to warm temperate and tropical regions of the Middle East, southern Europe, Africa, southern Asia, and Australasia.[2] They are evergreen trees and shrubs, with small, opposite, entire leaves. The fruit is a drupe. Leaves of Olea contain trichosclereids.[4]
For humans, the most important and familiar species is by far the olive (Olea europaea), native to the Mediterranean region, Africa, southwest Asia, and the Himalayas,[5][6] which is the type species of the genus. The native olive (O. paniculata) is a larger tree, attaining a height of 15–18 m in the forests of Queensland, and yielding a hard and tough timber. The yet harder wood of the black ironwood O. capensis, an inhabitant of Natal, is important in South Africa.
Olea species are used as food plants by the larvae of some Lepidoptera species including double-striped pug.
Olea (/ˈoʊliə/ OH-lee-ə) is a genus of about 40 species in the family Oleaceae, native to warm temperate and tropical regions of the Middle East, southern Europe, Africa, southern Asia, and Australasia. They are evergreen trees and shrubs, with small, opposite, entire leaves. The fruit is a drupe. Leaves of Olea contain trichosclereids.
For humans, the most important and familiar species is by far the olive (Olea europaea), native to the Mediterranean region, Africa, southwest Asia, and the Himalayas, which is the type species of the genus. The native olive (O. paniculata) is a larger tree, attaining a height of 15–18 m in the forests of Queensland, and yielding a hard and tough timber. The yet harder wood of the black ironwood O. capensis, an inhabitant of Natal, is important in South Africa.
Olea species are used as food plants by the larvae of some Lepidoptera species including double-striped pug.
La oleo [2] (Olea) [3] estas genro de ĉirkaŭ 40 specioj el la familio de la oleacoj, hejma en la mezvarmaj kaj tropikaj regionoj de suda Eŭropo, Afriko, suda Azio kaj Aŭstralazio. Estas ĉiamverdaj arboj kaj arbedoj, kun etaj, kontraŭstarantaj folioj. La frukto estas drupo. La folioj de la genro oleo enhavas triĥosklereidojn.
Por la homoj, la plej grava specio estas la olivujo (Olea europaea), indiĝena en la Mediteranea regiono. O. paniculata estas pli granda arbo, ekhavanta altecon de 15-18 m en la arbaroj de Kvinslando, kaj produktanta malmolan kaj rezistantan lignon. La ankoraŭ pli malmola ligno de O. laurifolia, vegetanta en Kvazulu-Natalo, estas grava en Sud-Afriko. Oleo-specioj estas utiligataj kiel nutraĵplantoj de la larvoj de kelkaj papiliospecioj kiaj Gymnoscelis rufifasciata.
La oleo (Olea) estas genro de ĉirkaŭ 40 specioj el la familio de la oleacoj, hejma en la mezvarmaj kaj tropikaj regionoj de suda Eŭropo, Afriko, suda Azio kaj Aŭstralazio. Estas ĉiamverdaj arboj kaj arbedoj, kun etaj, kontraŭstarantaj folioj. La frukto estas drupo. La folioj de la genro oleo enhavas triĥosklereidojn.
Por la homoj, la plej grava specio estas la olivujo (Olea europaea), indiĝena en la Mediteranea regiono. O. paniculata estas pli granda arbo, ekhavanta altecon de 15-18 m en la arbaroj de Kvinslando, kaj produktanta malmolan kaj rezistantan lignon. La ankoraŭ pli malmola ligno de O. laurifolia, vegetanta en Kvazulu-Natalo, estas grava en Sud-Afriko. Oleo-specioj estas utiligataj kiel nutraĵplantoj de la larvoj de kelkaj papiliospecioj kiaj Gymnoscelis rufifasciata.
Olea es un género de 34 especies aceptadas - de la 185 descritas que incluyen 151 meros sinónimos - de la familia de las Oleaceae, nativa de regiones templadas cálidas y tropicales del sur de Europa, África, sur de Asia y Australasia. Son árboles siempreverdes, arbustos, con hojas pequeñas, opuestas, enteras. El fruto es una drupa.
Para el hombre, la especie más importante es de lejos el olivo (Olea europaea), nativa de la región del Mediterráneo. Olea paniculata es el árbol más grande, alcanzando 15 a 18 m en Queensland, y dando madera excelente y dura. La aún más dura es Olea laurifolia, de KwaZulu-Natal Natal, importante en Sudáfrica.
Las especies de Olea son usados como plantas alimenticias por larvas de ciertos Lepidoptera, incluyendo a Gymnoscelis rufifasciata.
En España (excluidas las Islas Canarias donde crece Olea europea guanchica), solo Olea europea europea está representado.
Olea es un género de 34 especies aceptadas - de la 185 descritas que incluyen 151 meros sinónimos - de la familia de las Oleaceae, nativa de regiones templadas cálidas y tropicales del sur de Europa, África, sur de Asia y Australasia. Son árboles siempreverdes, arbustos, con hojas pequeñas, opuestas, enteras. El fruto es una drupa.
Para el hombre, la especie más importante es de lejos el olivo (Olea europaea), nativa de la región del Mediterráneo. Olea paniculata es el árbol más grande, alcanzando 15 a 18 m en Queensland, y dando madera excelente y dura. La aún más dura es Olea laurifolia, de KwaZulu-Natal Natal, importante en Sudáfrica.
Las especies de Olea son usados como plantas alimenticias por larvas de ciertos Lepidoptera, incluyendo a Gymnoscelis rufifasciata.
Especies aceptadas Olea ambrensis Olea borneensis Olea brachiata Olea capensis Olea capitellata Olea caudatilimba Olea cerasiformis Olea chryssophylla (sinónimo de O. europea cuspidata), un olivo silvestre de Asia y de África. Olea europaea (olivo) Olea europaea var. sylvestris (acebuche) Olea exasperata (olivo de las dunas). Olea gagnepainii Olea gamblei Olea hainanensis Olea javanica Olea lancea Olea laperrini (sinónimo de Olea europaea laperrinei), endemismo de las montañas del Sáhara central. Olea laurifolia (sinónimo de Olea capensis capensis) Olea laxiflora Olea maderensis Olea moluccensis Olea neriifolia Olea oleaster, un olivo salvaje cuyo cultivar “Olivastro” se usa como pie de injerto para O. europaea; formalmente clasificada como la subespecie O. europaea oleaster. Olea palawanensis Olea paniculata Olea parvilimba Olea polygama Olea puberula Olea rosea Olea rubrovenia Olea salicifolia Olea schliebenii Knobl. Olea sylvestris (sinónimo de Olea europaea europaea), un olivo silvestre de fruta pequeña del Mediterráneo, a veces pie de injerto de O. europaea. Olea tetragonoclada Olea tsoongii Olea undulata (sinónimo de Olea capensis capensis) Olea welwitschii Olea wightiana Olea woodiana Olea yuennanensisEn España (excluidas las Islas Canarias donde crece Olea europea guanchica), solo Olea europea europea está representado.
Õlipuu ehk oliivipuu (Olea) on igihaljaste taimede perekond õlipuuliste (Oleaceae) sugukonnast.
Perekonda arvatakse üle 20 liigi. Levilaks Euroopa, Aafrika, Lõuna-Aasia ja Austraalia parasvöötme lõunaserv ning troopilised alad. Perekonda kuuluvad igihaljad puud ja põõsad, millel on väikesed, vastakad, terveservalised lehed. Viljaks on luuvili.
Õlipuu ehk oliivipuu (Olea) on igihaljaste taimede perekond õlipuuliste (Oleaceae) sugukonnast.
Perekonda arvatakse üle 20 liigi. Levilaks Euroopa, Aafrika, Lõuna-Aasia ja Austraalia parasvöötme lõunaserv ning troopilised alad. Perekonda kuuluvad igihaljad puud ja põõsad, millel on väikesed, vastakad, terveservalised lehed. Viljaks on luuvili.
Oliivit eli öljypuut (Olea), joita kutsutaan myös oliivipuiksi, ovat oliivikasveihin (Oleaceae) kuuluva kasvisuku. Suvun tärkein laji on viljelty oliivipuu (Olea europaea), jonka hedelmistä eli oliiveista (öljymarjoista[2]) voidaan puristaa oliiviöljyä.
Oliivit eli öljypuut (Olea), joita kutsutaan myös oliivipuiksi, ovat oliivikasveihin (Oleaceae) kuuluva kasvisuku. Suvun tärkein laji on viljelty oliivipuu (Olea europaea), jonka hedelmistä eli oliiveista (öljymarjoista) voidaan puristaa oliiviöljyä.
Le terme Olea désigne un taxon, le genre Olea, c'est-à-dire un ensemble de plantes ayant des caractéristiques communes. Trois sous-genres (subg., niveaux de taxonomie) ont été créés à la suite des travaux de révision menés par le botaniste P.S. Green[1], Il aboutit à reconnaître et à regrouper 33 espèces et neuf sous-espèces parmi les nombreuses synonymies qui se sont établies en trois siècles de botanique et d'explorations du monde.
Trois nouveaux taxons ont été reconnus : le sous-genre Tetrapilus, le sous-genre Paniculatae et Olea woodiana subsp. disjuncta. La nouvelle classification des taxons, dont le sous-genre Olea, s'établit comme suit [2]:
Cette classification peut sembler complexe, elle est le fruit du travail du botaniste P.S. Green, spécialiste en taxonomie, qui a travaillé en collaboration avec d'autres spécialistes dont Pablo Vargas du Jardin Botanique Royal de Madrid, notamment pour l'espèce Olea europaea.
L'espèce type est Olea europaea L. (le lectotype)[1], une espèce économiquement importante mondialement.
Si, d'après les critères morphologiques, les taxons se chevauchent, ils sont distincts dans leur distribution et les caractéristiques moléculaires mises en évidence par les analyses bio-chimiques[3]. Cette page a pour objet, en suivant la classification de P.S. Green, d'orienter le lecteur vers les taxons actuels du genre Olea.
Ce genre[1] regroupe des buissons ou des arbres dont les jeunes pousses sont soit parsemées d'écailles peltées, soit glabres ou pileuses.
Les feuilles sont opposées, simples, coriaces, rarement plus ou moins parcheminées, étroitement lancéolées ou elliptiques à ovales ou oblancéolées, glabres ou pileuses, avec des écailles peltées sur toutes les surfaces, denses ou éparpillées ; la nervuration est plus ou moins sombre. Les marges sont entières ou dentelées avec des domaties sur les axes de la nervure médiane et sur les nervures primaires sur les faces inférieures.
Les inflorescences sont des panicules axillaires ou terminaux et les fruits des drupes avec un mésocarpe épais et charnu et un endocarpe lignifié (noyau).
Selon les travaux récents[4],[5],[6] et les données publiées, le genre Olea est divisé en 3 sous-genres regroupant 33 espèces et sous-espèces. Nous donnons ci-dessous les 3 sous-genres (et les sections acceptées, quand il y a lieu) :
La différenciation des taxons a été étayée sur la localisation géographique, la couleur et la forme des feuilles, les fruits frais, les noyaux, le port des arbres et des analyses faisant appel aux marqueurs génétiques pour l'établissement de relations phylogénétiques.
Le taxon Oléastre (Olea europaea subsp. europaea var. sylvestris) fait l'objet d'études en cours. Il vient d'être reconnu comme une ressource génétique importante.
Les espèces d'Oliviers ont été reclassées par les travaux de P.S. Green (2002) du point de vue de la systématique. La récente publication de Catherine Breton et André Bervillé (2012) reprend trois sous-genres d'Olea (voir ci-dessus).
La principale source est la base de données du NCBI[7] et l'IPNI[8] afin de revoir les synonymes et les taxons officiels. Pour le moment, voici un classement provisoire par région géographique.
L'Olivier (espèce Olea europaea L.) est un végétal dont l'importance économique actuelle est grande. Nous citons ici les sous-espèces ayant fait l'objet de publications récentes en France ou dans la région méditerranéenne.
L'espèce Olea europaea (Olivier cultivé) a été divisée en sous-espèces (subsp.), lesquelles ont été subdivisées en variétés botaniques (var.).
Les cultivars sont une subdivision de la variété botanique : ce sont les variétés de culture. Pour les variétés d'Olea europaea, on trouve :
Pour un article plus général, voir Oleaceae.
Le terme Olea désigne un taxon, le genre Olea, c'est-à-dire un ensemble de plantes ayant des caractéristiques communes. Trois sous-genres (subg., niveaux de taxonomie) ont été créés à la suite des travaux de révision menés par le botaniste P.S. Green, Il aboutit à reconnaître et à regrouper 33 espèces et neuf sous-espèces parmi les nombreuses synonymies qui se sont établies en trois siècles de botanique et d'explorations du monde.
Trois nouveaux taxons ont été reconnus : le sous-genre Tetrapilus, le sous-genre Paniculatae et Olea woodiana subsp. disjuncta. La nouvelle classification des taxons, dont le sous-genre Olea, s'établit comme suit :
Sous-genre Olea, comprenant 2 sections : Section Olea, c'est-à-dire un groupe d'espèces végétales appartenant au sous-genre Olea, comprenant 6 sous-espèces, Section Ligustroides, subg. Tetrapilus, subg. Paniculatae.Cette classification peut sembler complexe, elle est le fruit du travail du botaniste P.S. Green, spécialiste en taxonomie, qui a travaillé en collaboration avec d'autres spécialistes dont Pablo Vargas du Jardin Botanique Royal de Madrid, notamment pour l'espèce Olea europaea.
L'espèce type est Olea europaea L. (le lectotype), une espèce économiquement importante mondialement.
Si, d'après les critères morphologiques, les taxons se chevauchent, ils sont distincts dans leur distribution et les caractéristiques moléculaires mises en évidence par les analyses bio-chimiques. Cette page a pour objet, en suivant la classification de P.S. Green, d'orienter le lecteur vers les taxons actuels du genre Olea.
Masline (Olea), biljni rod iz porodice maslinovki i reda medićolike koji obuhvaća 35 priznatih i jednu nepriznatu vrstu, O. cordulata H.L. Li.
Vrsta u Hrvatskoj pozmnata kao mastrinka ili divlja maslina nije priznata, a njezin znanstveni nazivi O. oleaster Hoffmanns. & Link i O. e. subsp. oleaster (Hoffmanns. & Link) Negodi vode se kao sinonimi za europsku maslinu O.europaea L.. Isto se odnosi i na pitomu maslinu (Olea europaea var. sativa) (Weston) Lehr. Obje ove biljke jedna su vrsta, pa se njihovi znanstveni nazivi kao takvi vode kao sinonimi za istu vrstu koja je priznata kao O. europaea L.[1]
Masline su zimzeleno drveće i grmlje koje voli toplu i tropsku klimu, pa rastu na Mediteranu (južna Europa i sjeverna Afrika), južnoj Aziji, južnoj Arici, Australiji i drugim toplijim predjelima.
Masline (Olea), biljni rod iz porodice maslinovki i reda medićolike koji obuhvaća 35 priznatih i jednu nepriznatu vrstu, O. cordulata H.L. Li.
Vrsta u Hrvatskoj pozmnata kao mastrinka ili divlja maslina nije priznata, a njezin znanstveni nazivi O. oleaster Hoffmanns. & Link i O. e. subsp. oleaster (Hoffmanns. & Link) Negodi vode se kao sinonimi za europsku maslinu O.europaea L.. Isto se odnosi i na pitomu maslinu (Olea europaea var. sativa) (Weston) Lehr. Obje ove biljke jedna su vrsta, pa se njihovi znanstveni nazivi kao takvi vode kao sinonimi za istu vrstu koja je priznata kao O. europaea L.
Masline su zimzeleno drveće i grmlje koje voli toplu i tropsku klimu, pa rastu na Mediteranu (južna Europa i sjeverna Afrika), južnoj Aziji, južnoj Arici, Australiji i drugim toplijim predjelima.
Il genere Olea L., 1753 appartiene alla famiglia delle Oleaceae. Esso comprende (a seconda delle classificazioni) da 5 a circa 30 specie di piccoli alberi o grandi arbusti sempreverdi. Questi alberi hanno foglie opposte, piccole e indivise; il frutto è una drupa. Si trovano allo stato naturale in varie zone del mondo, nel bacino del Mediterraneo, nell'Africa meridionale, nell'Asia sudorientale, in Nuova Caledonia e in Australia orientale.
Il membro più famoso è di gran lunga l'olivo coltivato, Olea europaea, che è stato utilizzato sin dai tempi più antichi per l'olio e per mangiare il frutto, che essendo assai amaro allo stato naturale, dev'essere soggetto a una fermentazione naturale o messo sotto salamoia per poter essere consumato.
La classificazione secondo il GRIN Archiviato il 14 agosto 2009 in Internet Archive. del genere Olea comprende circa 30 specie:
USDA, ARS, National Genetic Resources Program. Germplasm Resources Information Network - (GRIN) [Online Database]. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. URL: https://web.archive.org/web/20150924124109/http://www.ars-grin.gov/cgi-bin/npgs/html/splist.pl?8414 (3 agosto 2005)
Il genere Olea L., 1753 appartiene alla famiglia delle Oleaceae. Esso comprende (a seconda delle classificazioni) da 5 a circa 30 specie di piccoli alberi o grandi arbusti sempreverdi. Questi alberi hanno foglie opposte, piccole e indivise; il frutto è una drupa. Si trovano allo stato naturale in varie zone del mondo, nel bacino del Mediterraneo, nell'Africa meridionale, nell'Asia sudorientale, in Nuova Caledonia e in Australia orientale.
Il membro più famoso è di gran lunga l'olivo coltivato, Olea europaea, che è stato utilizzato sin dai tempi più antichi per l'olio e per mangiare il frutto, che essendo assai amaro allo stato naturale, dev'essere soggetto a una fermentazione naturale o messo sotto salamoia per poter essere consumato.
Alyvmedis (lot. Olea, vok. Ölbäume) – alyvmedinių (Oleaceae) šeimos augalų gentis, kuriai priklauso visžaliai krūmai ir medžiai. Iš viso yra apie 35 rūšys, augančios drėgnose ir tropinio klimato srityse pietų Europoje, Afrikoje, pietų Azijoje.
Gentyje apie 35 rūšys:[1][2][3]
Alyvmedis (lot. Olea, vok. Ölbäume) – alyvmedinių (Oleaceae) šeimos augalų gentis, kuriai priklauso visžaliai krūmai ir medžiai. Iš viso yra apie 35 rūšys, augančios drėgnose ir tropinio klimato srityse pietų Europoje, Afrikoje, pietų Azijoje.
Olīvkoki (Olea) ir olīvu dzimtas augu ģints. Tajā ietilpst aptuveni 40 sugas. No Eiropas olīvkoka iegūst olīvas. Ģintī ietilpst arī melnais dzelzskoks, kura koksne ir ļoti cieta un grūti apstrādājama, tomēr to izmanto mākslas darbu veidošanā.
Olīvkoki (Olea) ir olīvu dzimtas augu ģints. Tajā ietilpst aptuveni 40 sugas. No Eiropas olīvkoka iegūst olīvas. Ģintī ietilpst arī melnais dzelzskoks, kura koksne ir ļoti cieta un grūti apstrādājama, tomēr to izmanto mākslas darbu veidošanā.
Olea is een plantengeslacht met ongeveer 20 soorten binnen de familie Oleaceae. Het geslacht komt voor in gematigd warme gebieden en tropische gebieden van Zuid-Europa, Afrika, Zuidelijk Azië en Australazië.
Het zijn altijd groene bomen en struiken, met kleine, overstaande, ongedeelde bladeren. De vrucht is een steenvrucht.
Voor mensen is de belangrijkste soort de olijf, (Olea europaea), die voorkomt in het mediterrane gebied.
O. paniculata is een grotere boom, die een hoogte van 15-18 meter kan bereiken. Deze boom komt voor in de bossen van Queensland en levert een hard en stevig soort hout. Het nog hardere hout van de Olea laurifolia, die voorkomt in KwaZulu-Natal, is van belang in Zuid-Afrika.
De soorten uit het geslacht Olea worden gegeten door de larven van sommige Lepidoptera soorten, waaronder de Zwartkamdwergspanner.
Olea er en slekt i oljetrefamilien (Oleaceae).
Alle planter i slekten er eviggrønne trær eller busker. Bladene er motsatte og enkle; de kan være helrandete eller tannete. Blomstene sitter i sidestilte eller endestilte kvaster. Frukten er en steinfrukt. Det er mer enn 40 arter, og de er utbredt i Sør-Europa, Afrika, Asia, Australia og på stillehavsøyene. Underslekten Tetrapilus i Sørøst-Asia skiller seg ut på flere måter og bør kanskje regnes som en egen slekt.
Det mest kjente og viktigste treet i slekten er oliven (Olea europaea). Fruktene av oliventreet har siden antikken vært brukt til fremstilling av olje som brukes til mat, til å smøre kroppen og i lamper. Oliventreet kommer fra det østre middelhavsområdet og Vest-Asia, der det trolig var en av de første plantene som var kultivert. Skriftlige spor peker tilbake til Kreta for mer enn 5 000 år siden. Arten er plantet og til dels naturalisert i andre deler av verden med middelhavsklima.
. PMID 19465750. doi:10.1093/aob/mcp105.
Olea er en slekt i oljetrefamilien (Oleaceae).
Alle planter i slekten er eviggrønne trær eller busker. Bladene er motsatte og enkle; de kan være helrandete eller tannete. Blomstene sitter i sidestilte eller endestilte kvaster. Frukten er en steinfrukt. Det er mer enn 40 arter, og de er utbredt i Sør-Europa, Afrika, Asia, Australia og på stillehavsøyene. Underslekten Tetrapilus i Sørøst-Asia skiller seg ut på flere måter og bør kanskje regnes som en egen slekt.
Det mest kjente og viktigste treet i slekten er oliven (Olea europaea). Fruktene av oliventreet har siden antikken vært brukt til fremstilling av olje som brukes til mat, til å smøre kroppen og i lamper. Oliventreet kommer fra det østre middelhavsområdet og Vest-Asia, der det trolig var en av de første plantene som var kultivert. Skriftlige spor peker tilbake til Kreta for mer enn 5 000 år siden. Arten er plantet og til dels naturalisert i andre deler av verden med middelhavsklima.
Hasło w Wikisłowniku Oliwka (Olea L.) – rodzaj drzew należący do rodziny oliwkowatych. Zalicza się do niego 33[2]–35[3] gatunków zimozielonych drzew i krzewów. Rośliny te rosną w strefie międzyzwrotnikowej i w ciepłym klimacie umiarkowanym południowej Europy, Afryki, południowej Azji i w Australii. Największe znaczenie użytkowe ma oliwka europejska, z której owoców pozyskuje się oliwę. Gatunek ten i kilka innych z rodzaju (O. capensis, O. welwitschii) dostarcza cenionego, bardzo twardego drewna (zaliczane są one do tzw. drzew żelaznych)[2].
Enaimon Raf., Leuranthus Knobl., Pachyderma Blume, Picricarya Dennst., Pogenda Raf., Steganthus Knobl., Stereoderma Blume, Tetrapilus Lour.
Należy do rodziny oliwkowatych (Oleaceae) Hoffmanns. & Link, która jest jednym z kladów w obrębie rzędu jasnotowców (Lamiales) Bromhead z grupy astrowych spośród roślin okrytonasiennych[1].
Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Rosopsida Batsch, podklasa jasnotowe (Lamiidae Takht. ex Reveal), nadrząd Oleanae Takht., rząd oliwkowce (Oleales Lindl.), podrząd Oleineae Engl., rodzina oliwkowate (Oleaceae Hoffmanns. & Link), podrodzina Oleoideae (Hoffmanns. & Link) Arn., plemię Oleeae (Hoffmanns. & Link ex R. Br.) Dumort., rodzaj oliwka (Olea L.)[5].
Roślina uprawna: w basenie Morza Śródziemnego uprawiana jest od kilku tysiącleci oliwka europejska (Olea europaea). Z owoców i nasion produkowany jest olej jadalny – oliwa. Owoce po uprzednim odpowiednim spreparowaniu nadają się do spożycia. Są bogate w związki mineralne, przede wszystkim fosfor, potas i żelazo, a także witaminy z grupy B, prowitaminę A, oraz witaminę C i E. Należą do owoców wyjątkowo wysokokalorycznych, 100 g zawiera ok. 150 kcal (zależy to oczywiście jeszcze od gatunku oliwek). Jedna mała (ok. 3 g) oliwka to 3–4 kcal. Oliwki zielone i czarne pochodzą z tych samych roślin. O kolorze decyduje etap dojrzewania owoców, na którym zostają zerwane (zielone zbierane są wcześniej). Główni eksporterzy: Hiszpania, Włochy, Grecja.
W powszechnej tradycji oliwka symbolizuje pokój i pojednanie (gałązka oliwna) oraz zwycięstwo, chwałę, honor, dumę, wolność, bezpieczeństwo, prawdę, sprawiedliwość, mądrość, rozum, oczyszczenie, miłosierdzie[6].
Odgrywała dużą rolę w sztuce i wierzeniach narodów śródziemnomorskich.
Oliwka (Olea L.) – rodzaj drzew należący do rodziny oliwkowatych. Zalicza się do niego 33–35 gatunków zimozielonych drzew i krzewów. Rośliny te rosną w strefie międzyzwrotnikowej i w ciepłym klimacie umiarkowanym południowej Europy, Afryki, południowej Azji i w Australii. Największe znaczenie użytkowe ma oliwka europejska, z której owoców pozyskuje się oliwę. Gatunek ten i kilka innych z rodzaju (O. capensis, O. welwitschii) dostarcza cenionego, bardzo twardego drewna (zaliczane są one do tzw. drzew żelaznych).
Olea L. é um gênero botânico da família Oleaceae
Encontrado na região do Mediterrâneo, África, sul da Ásia, Austrália e Nova Caledônia.
Olea L. é um gênero botânico da família Oleaceae
Encontrado na região do Mediterrâneo, África, sul da Ásia, Austrália e Nova Caledônia.
Olivsläktet (Olea) är ett släkte inom familjen syrenväxter. Dess mest kända art är olivträdet (Olea europaea). Sammanlagt innehåller släktet något över 40 olika arter. Vildväxande förekommer dessa i södra Europa, Afrika, södra Asien och Australien.
Wikimedia Commons har media som rör Olivsläktet.
Wikispecies har information om Olea.
Olivsläktet (Olea) är ett släkte inom familjen syrenväxter. Dess mest kända art är olivträdet (Olea europaea). Sammanlagt innehåller släktet något över 40 olika arter. Vildväxande förekommer dessa i södra Europa, Afrika, södra Asien och Australien.
Metne bakınız.
Dış bağlantılar
Wikimedia Commons'ta Olea ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur. 
Wikispecies'te Olea ile ilgili detaylı taksonomi bilgileri bulunur. Olea, zeytingiller (Oleaceae) familyasından kışın yaprağını dökmeyen, herdem yeşil boylu çalıları içeren bitki cinsi.
Deri gibi sert yapraklar sade, tam kenarlı, ender olarak dişlidir. Çiçekler teker teker yaprakların koltuğunda veya terminal durumlu mürekkep salkım vaziyetinde bulunur, beyaz ve güzel kokuludur. Çiçekler erdişi, bir evcikli veya iki evciklidir. Meyve çekirdekli suludur.
Olea' cinsi Afrika'nın güneyi, güney Asya, doğu Avustralya ve Yeni Kaledonya'da yaygın olarak görülür.
Olea, zeytingiller (Oleaceae) familyasından kışın yaprağını dökmeyen, herdem yeşil boylu çalıları içeren bitki cinsi.
Olea L., 1753
Типовой вид Дочерние таксоны Геохронология
Масли́на, олива[3] (лат. Olea) — род вечнозелёных деревьев и кустарников семейства Маслиновые (Oleaceae), известный прежде всего одним видом — Olea europaea (Маслина европейская, или Маслина культурная, или Оливковое дерево), высоко культивируемым с древности масличным растением.
Представители рода распространены в тёплых умеренных и тропических областях Южной Европы, Африки, Южной Азии и Австралии.
Вечнозелёные деревья или кустарники с серой корой.
Почки сидячие, без чешуек. Листорасположение супротивное. Листья цельные, от продолговато-яйцевидных до линейно-ланцетных, цельнокрайние, реже зазубренные, кожистые, голые, без прилистников.
Соцветия пазушные, реже конечные, кисти или рыхлые головки. Цветки мелкие, беловатые, двудомные или двуполые. Чашечка бокальчатая или колокольчатая, остающаяся, короткая, со слабо выраженными четырьмя зубцами, иногда четырёхраздельная. Венчик спайнолепестный, с короткой трубкой и четырьмя, реже пятью, короткими полуяйцевидными лопастями; иногда венчик отсутствует. Тычинки в числе двух, реже трёх или четырёх, прикреплены супротивно у основания короткой трубки, с короткими нитями; пыльники прямые, раскрываются почти снаружи. Завязь короткая, верхняя, почти округлая, двугнездная, с двумя семяпочками, в каждом гнезде; рыльце двулопастное, короткое, тупоголовчатое.
Плод — обычно односемянная костянка; косточка яйцевидная, твёрдая или хрупкая, продолговатая или округлая; мякоть маслянистая. Семена с маслянистыми семядолями, плоскими зародышевыми листочками и коротким, зародышевым корешком.
Самый известный и древнейший культурный вид — Олива европейская (Olea europaea), распространённая в Средиземноморском регионе. Плоды используют для изготовления оливкового масла и консервирования. Известно множество сортов оливок.
Оливковое масло используется как пищевой продукт, как сырьё для лекарственных препаратов, в парфюмерии и мыловарении.
Несмотря на давнее знакомство человека с оливой сроком, превышающим время его знакомства с большинством других видов более чем на тысячелетие, до сих пор не установлен круг представителей животного мира, питающихся оливами в дикой природе. Предположительно известно (но не подтверждено документально), что оливы иногда поедаемы некоторыми хищниками семейства кошачьих. В числе таких животных высоковероятны хаус (известный также как болотная рысь) и пантера, а также, по утверждению ряда недостаточно авторитетных, но многочисленных источников, даже домашние кошки[4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13]. Существует мнение, что масличными плодами питаются также некоторые[какие?] копытные животные, о которых утверждают, что они подпрыгивают, чтобы достать плоды оливы с более высоких веток, после того как нижние ветки обглоданы особями того же вида.
Олива изображена на множестве гербов.
Olea L., 1753, Sp. Pl.: 8.[14]
Heterotypic Synonyms:
Род насчитывает 33[15]—34[16]—35[17] видов:
Масли́на, олива (лат. Olea) — род вечнозелёных деревьев и кустарников семейства Маслиновые (Oleaceae), известный прежде всего одним видом — Olea europaea (Маслина европейская, или Маслина культурная, или Оливковое дерево), высоко культивируемым с древности масличным растением.
木犀榄属（学名：Olea）[2]是唇形目木犀科下的一个属，包含约40种植物，原产于暖温带和南欧、非洲、南亚、澳大拉西亚的热带地区。木犀榄属植物均为常绿乔木和灌木；叶较小，对生，为全缘；果为核果。
原产于地中海地区的油橄榄（Olea europaea）是迄今人类最重要的木犀榄属植物。腺叶木犀榄则比较高大，在澳大利亚昆士兰州的森林里面的腺叶木犀榄能达到15至18米，能产出硬而韧的木材，比它更硬的还有黑铁木（O. laurifolia），生长在南非夸祖鲁-纳塔尔省，是当地重要的树木。
木犀榄属植物也是一些鳞翅目幼虫的食用植物。
木犀榄属（学名：Olea）是唇形目木犀科下的一个属，包含约40种植物，原产于暖温带和南欧、非洲、南亚、澳大拉西亚的热带地区。木犀榄属植物均为常绿乔木和灌木；叶较小，对生，为全缘；果为核果。
原产于地中海地区的油橄榄（Olea europaea）是迄今人类最重要的木犀榄属植物。腺叶木犀榄则比较高大，在澳大利亚昆士兰州的森林里面的腺叶木犀榄能达到15至18米，能产出硬而韧的木材，比它更硬的还有黑铁木（O. laurifolia），生长在南非夸祖鲁-纳塔尔省，是当地重要的树木。
木犀榄属植物也是一些鳞翅目幼虫的食用植物。
オリーブ属（学名：Olea ）は、常緑の高木、低木の約40種を含むモクセイ科の属のひとつである。
地中海沿岸、アフリカ、オーストラリア、中央アジアなど、アメリカ大陸を除いて広く分布している。葉は全緑で対生し、切れ込みで4つに分かれた小さな白い花が咲く。また、果実は卵形、または球形で食用になる。
地中海沿岸と、似た気候の地域にだけ繁茂するオリーブ（英: Olive、学名：Olea europaea）は、栽培品種のみが知られており、500品種以上が世界で栽培されていると言われている[1]。耐霜性である。
この項目は、植物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（プロジェクト:植物／Portal:植物）。
オリーブ属（学名：Olea ）は、常緑の高木、低木の約40種を含むモクセイ科の属のひとつである。
_-_The_Olive_Trees_(1889).jpg)
.jpg)
