dcsimg

Corema album ( الإنجليزية )

المقدمة من wikipedia EN

Corema album, the Portuguese crowberry (Portuguese: camarinha; Spanish: camarina; Galician: camariña), is a species of flowering plant in the family Ericaceae endemic to the Iberian Peninsula and the Azores, where it may be considered a different species. Its white berries have been consumed by people in the Iberian Peninsula since the Islamic period.[2] The only other species of the same genus is Corema conradii, found in North America.

Description

Corema album in a coastal maritime pine forest, Ovar

Corema album is a dioecious, perennial shrub with numerous branches, usually between 30–75 mm (1.2–3.0 in) tall, which can reach 1 m (3 ft 3 in) both in stature and width. Male plants are more upright and female have shorter and more procumbent branches. The leaves are in whorls of three or four, with short petioles which tend to lie against the stem. They are 8–10 mm (0.31–0.39 in) long x 1 mm (0.039 in) wide and are covered with sessile glands when young. Roots are thick and spreading, similar to other members of the Ericaceae.[2][3]

Despite being dioecious, some plants from the southwest of the Peninsula have some hermaphrodite inflorescences paired with male inflorescences, though the fruits originated by hermaphrodite flowers have a tendency to be underdeveloped. Fruits appear in the middle of the branch as the terminal bud continues to grow. Female flowers are smaller than the male flowers. The fruits are white or pink-white, berry-like drupes, 5–8 mm (0.20–0.31 in) in diameter with 2 to 9 pyrenes.[2]

Fruits are edible and are completely white when ripe, with a strong skin. It is considered to be mildly acidic with a lemony flavour.[2][3]

Corema album has its growth fase from late February to July but grow most in late spring. It flowers mostly from January to April and the fruit ripens in June–July in the south and August–September in the north and remain on the plant until October through December. It is thought to live between 25 and 35 years long.[2][4]

Distribution and habitat

Corema album on a sand dune environment, Costa da Morte

Corema album has two subspecies with completely different distributions.

C. album subsp. album is common in coastal sandy dunes of the Atlantic Iberia, from Galicia and the Cíes Islands in the north, along the Portuguese coast south to the Province of Cádiz,[3] It has naturalized in France and its presence in Morocco is uncertain.[1] It is particularly common in secondary dunes and dune valleys, where extreme communities often originate.[4]

C. album subsp. azoricum inhabits volcanic lava and ash fields and is present on five[5] or six of the nine islands of the Azores at usually low altitudes (below 200 m (660 ft)).[2]

There are large populations in the three large dune systems, Aspeillo in Doñana National Park in the south of Spain, from Sines to Tróia (around the Comporta coast) in south-west of Portugal, and from Nazaré to Ovar in the Costa de Prata of central-north Portugal. Disjunct populations exist on cliffs and isolated sand dunes throughout the rest of the range.[2]

The bush is a drought-adapted Mediterranean shrub and will tolerate low moisture levels in the soil.[2]

Ecology

Berry closeup

C. album subsp. album grows mainly on sand dunes, but will also inhabit rocky sites and cliffs. It occurs primarily in heathland, dwarf scrub and scrub vegetation of Halimium halimifolium, Cistus libanotis, Rosmarinus officinalis, Lavandula stoechas, Cytisus grandiflorus, Stauracanthus genistoides, Juniperus oxycedrus, Juniperus phoenicea, and is the dominant scrub in some areas along with Pinus pinea.[2]

Conservation

In the Azores, the species is considered a priority for conservation and is one of the one hundred endangered species with priority for conservation in the Macaronesia region.[2]

In mainland Europe the species is not considered endangered despite growing in protected dune systems (e.g. Southwest Alentejo and Vicentine Coast Natural Park and Doñana National Park).[2]

Horticultural distribution

Corema album has been reported to grow very well near London, England and be hardy in USDA hardiness zone 8. Its natural distribution is mostly within zone 10 and a portion of Zone 9 in the Peninsula, and 11 in the Azores.[2]

Seed germination is improved when fruits are ingested by animals. Most seeds need a dormancy period of 1–2 years but this can be avoided by keeping them moist. The plant can be propagated by cuttings.[2]

References

  1. ^ a b "Corema album (L.) D. Don". Catalogue of Life. Retrieved 8 December 2020.
  2. ^ a b c d e f g h i j k l m de Oliveira, Pedro Bras; Dale, Adam (1 January 2012). "Corema album (L.) D. Don, the white crowberry – a new crop". Journal of Berry Research. 2 (3): 123–133. doi:10.3233/JBR-2012-033. Retrieved 6 January 2022.
  3. ^ a b c "Corema" (PDF). Flora Iberica. Retrieved 8 December 2020.
  4. ^ a b "Corema album (L.) D.Don". Flora-Ono. Retrieved 9 December 2020.
  5. ^ "Corema album subsp. azoricum P.Silva". Flora-On. Retrieved 1 February 2021.
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia authors and editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia EN

Corema album: Brief Summary ( الإنجليزية )

المقدمة من wikipedia EN

Corema album, the Portuguese crowberry (Portuguese: camarinha; Spanish: camarina; Galician: camariña), is a species of flowering plant in the family Ericaceae endemic to the Iberian Peninsula and the Azores, where it may be considered a different species. Its white berries have been consumed by people in the Iberian Peninsula since the Islamic period. The only other species of the same genus is Corema conradii, found in North America.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia authors and editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia EN

Corema album ( الإسبانية، القشتالية )

المقدمة من wikipedia ES

Corema album, la caramiña (en Galicia) o camarina (en Andalucía), es una especie fanerógama, un subarbusto adscrito tradicionalmente a la familia de las empetráceas, incluida hoy en día en la de las ericáceas, distribuida por la costa atlántica española de Galicia a Cádiz.

 src=
Flores y estambres.
 src=
Vista general de la planta.

Descripción

Es especie dioica y zoocora,[2]planta perenne que puede llegar a alcanzar hasta 1 m. de altura, pero habitualmente no se yergue tanto; en Aquitania suele tener un porte de 30 a 70 cm.

Las hojas son de color verde oscuro, como agujas de unos 6 a 10 mm. Se disponen de modo verticilado. Las más jóvenes son glandulosas, y las más viejas, lisas y de un color verde brillante. Las ramas despiden un olor parecido al de la miel.

Las flores, sea la planta masculina o femenina, son rojas, y se agrupan en cabezas terminales. En Portugal florece entre marzo y mayo. En Galicia, normalmente comienza a finales de marzo, y puede llegar hasta finales de abril.

Los frutos son pequeñas bayas o drupas parecidas a las grosellas, de sabor acidulado y de unos 6 a 8 mm. de diámetro.

En Portugal y en Aquitania suelen ser blancas; en Galicia pueden tener un ligero color rosado, y entonces recuerdan más aún a las grosellas.

En Portugal salen entre julio y septiembre. En Galicia, normalmente a mediados de abril (en algunos ejemplares, a mediados de marzo) y pueden durar hasta mediados de septiembre (en algunos ejemplares, hasta final de mes).

Distribución

Es una planta endémica de la costa atlántica ibérica, de Cádiz (su extremo sur es el Cabo Camarinal junto a la Playa de Bolonia) a Galicia, y se puede encontrar una subespecie de ella (Corema album azorica o C. a. azoricum) en las Islas Azores, en concreto en la Isla de São Miguel, en la Isla Graciosa, en la Isla de São Jorge, en la Isla del Pico y en la Isla de Faial. Además está naturalizada en Aquitania, donde sin embargo es poco común.

Hábitat y estado actual en Galicia

Crece en las dunas fijas o semifijas de la playa, o formando parte del sotobosque del dunar plantado de pinos, o incluso en pinares algo alejados de la orilla, pues es una planta capaz de regular su contenido de agua mediante el control de la transpiración.

En el pasado, ocupaba casi todo el litoral gallego. Hoy en día, las principales poblaciones gallegas están en los arenales de las Islas Cíes, en los de la playa de Trece y en los de las estribaciones del Cabo Vilán (municipio de Camariñas). Igual que este último, muchos otros topónimos, como "Puebla del Caramiñal", indican la abundancia de la planta en el pasado de Galicia. El límite Norte de su distribución mundial está en la Praia do Rodo de Pantín (Valdoviño, A Coruña), con algunos pies cercanos al Cabo Prior, en los campos de As Cabazas en Covas (Ferrol, A Coruña).

Su regresión en el litoral gallego se debió a las manipulaciones de los dunares, al empleo de las plantas para hacer escobas y al exceso de recolecta de las bayas, que, al ser refrescantes, eran empleadas por los marinos para calmar la sed.

Hoy en día, los principales riesgos para la conservación de esta especie en el litoral gallego son la sobreexplotación de su hábitat natural y la invasión de organismos vegetales como acacias y la surafricana uña de león (Carpobrotus edulis), que se emplea en jardinería para cubrir taludes.

En el ámbito internacional, está catalogada por la Unión Mundial para la Conservación entre las especies en peligro crítico de extinción.

Usos

Además de emplearse la planta para hacer escobas y usar la drupa los marinos para calmar la sed, también se ha aprovechado la camariña de estas maneras:

Las bayas, que también se llaman camariñas, se recogen (en Aquitania, hacia el 15 de agosto) para comerlas frescas y para hacer jaleas y aguardiente. Uno de los manjares típicos de Figueira da Foz consiste en una jalea de camariñas con azúcar y zumo de limón.

También se usa como planta ornamental, pero se encuentra sobre todo en estado silvestre.

A las bayas se le han atribuido siempre propiedades febrífugas, y durante la dominación romana fueron muy apreciadas por este motivo.

La leyenda de las caramiñas

El rey Dionisio I de Portugal, que gustaba mucho de la cultura y de las artes, era un gran amante de la hermosura, no en vano también era trovador, y por eso mismo y para eso mismo también era mujeriego.

Cuenta la leyenda que, sabiendo su esposa, Isabel de Portugal, que había acudido él a una de sus citas amorosas y que el encuentro habría de repetirse, mandó ella al día siguiente que le ensillaran un caballo y a primera hora de la tarde partió a buscarlo acompañada de algunos guardias y dos ayas de entre las que le habían puesto al corriente, en parte sólo con las miradas y el gesto de la cara, de las idas y venidas de su señor, y esta vez la llevarían a donde habría de encontrarlo.

A media tarde llegaron al lugar indicado, en un pinar cuyos árboles el mismo rey había mandado sembrar, y entonces la reina mandó al séquito que se detuviera y ella, sola, se encaminó hasta un roquedo que hay entre los pinos y el mar, y allí encontró a la pareja. El rey, asombrado, abrió los ojos de espanto; por su parte, los de la reina dejaron caer unas lágrimas cristalinas que se extendieron por todas las matas del pinar, convertidas como en perlas de un blanco tan blanco que volvieron aquel bosque lugar de maravilla.

Desde ese día, las lágrimas de la reina, convertidas en perlas blancas para que pueda ver ella las infidelidades de su esposo, y agridulces como fueron sus lágrimas entonces, salen en septiembre en el Pinar del Rey, y sobre todo a la orilla del mar.

El Pinar del Rey, obra de los súbditos de Dionisio I, estaba destinado a proteger del viento los cultivos y a constituir una reserva de madera para la construcción de carabelas que en su día podrían servir a Portugal para su expansión ultramarina.

El Pinar del Rey se halla en su mayor parte en el concejo de Marinha Grande, y ocupa unos dos tercios de él.

Taxonomía

Corema album fue descrita por (L.) D.Don ex Steud. y publicado en Nomenclator Botanicus ed. 2, 1: 419 2: 63. 1840.[3]

Sinonimia
  • Corema album subsp. azoricum P.Silva
  • Corema azoricum (P.Silva) Rivas Mart. & al.
  • Corema febrifugum Boiss. ex Willk. & Lange
  • Empetrum album L.basónimo
  • Euleucum album Raf.[4]

Nombres comunes

  • Castellano: brezo de Portugal, brezo rojo, camariña, camariñas, camariñera, camarina, camarinas, caramina, caraminas.[1]

Referencias

  1. a b «Corema album». Real Jardín Botánico: Proyecto Anthos. Consultado el 26 de noviembre de 2009.
  2. María Calviño‐Cancela (2019). «Spatial patterns of seed dispersal and seedling recruitment in Corema album (Empetraceae): the importance of unspecialized dispersers for regeneration». Journal of ecology (en inglés) (British Ecological Society). Consultado el 6 de febrero de 2019.
  3. «Corema album». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado el 4 de enero de 2013.
  4. Corema album en PlantList

 title=
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autores y editores de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia ES

Corema album: Brief Summary ( الإسبانية، القشتالية )

المقدمة من wikipedia ES

Corema album, la caramiña (en Galicia) o camarina (en Andalucía), es una especie fanerógama, un subarbusto adscrito tradicionalmente a la familia de las empetráceas, incluida hoy en día en la de las ericáceas, distribuida por la costa atlántica española de Galicia a Cádiz.

 src= Flores y estambres.  src= Vista general de la planta.
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autores y editores de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia ES

Corema album ( الفرنسية )

المقدمة من wikipedia FR

camarine à fruits blancs

La camarine à fruits blancs (Corema album ou Corema alba) est un sous-arbrisseau dioïque de la famille des Ericaceae (APG III), auparavant placée dans les Empetraceae, cette espèce pousse en bordure de la côte atlantique, en Andalousie, au Portugal, en Galice, et en Aquitaine.

Description

 src=
Détail des fruits et des feuilles

La camarine est une plante vivace et érigée, haute de 30 à 70 cm, les feuilles sont vert-foncé, semblables à des aiguilles de 6-10mm, les fleurs sont groupées en têtes terminales, les fruits sont de petites drupes blanches de 6 à 8 mm de diamètre. Peu commune en France, elle est plus répandue en Galice et au Portugal. Elle pousse en bord de mer dans les dunes fixées (dune grise) ou en sous-bois dans la dune plantée de pins. C'est une plante homéohydre, qui a la capacité de réguler sa teneur en eau.

Usage

Les baies, acidulées, sont récoltées autour du 15 aout, et mangées fraîches. On peut en faire de la gelée. On en faisait aussi du vinaigre et de l'eau de vie.

La camarine dans la culture portugaise

On la trouve dans une chanson traditionnelle : Fostes au Senhor da Pedra. Elle illustre une légende qui met en scène la reine Élisabeth de Portugal dont les pleurs se changent en baies blanches pour lui laisser voir l'infidélité de son mari Denis Ier de Portugal.

Voir aussi

Références

Sous le nom Corema album

Sous le nom Corema alba

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia FR

Corema album: Brief Summary ( الفرنسية )

المقدمة من wikipedia FR

camarine à fruits blancs

La camarine à fruits blancs (Corema album ou Corema alba) est un sous-arbrisseau dioïque de la famille des Ericaceae (APG III), auparavant placée dans les Empetraceae, cette espèce pousse en bordure de la côte atlantique, en Andalousie, au Portugal, en Galice, et en Aquitaine.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia FR

Camariña ( الجاليكية )

المقدمة من wikipedia gl Galician
 src=
Flor da camariña

A camariña[1][2] (Corema album) é un arbusto da familia das ericáceas (tribo: empetreae), que florea de febreiro a maio na beiramar. É planta endémica do litoral atlántico da Península Ibérica (dende a costa de Cádiz até Galiza). Tamén recibe os nomes de caramiña e camariñeira[3].

Descrición

A camariña é un arbusto de folla perenne, de floración invernal, polinización anemógama e sistema de reprodución por alogamia. O arbusto da camariña medra formando matogueiras que poden chegar a medir até un metro de altura. A súa floración comeza a finais de marzo, aínda que pode chegar até mediados do mes de abril, cun máximo durante o mes de febreiro. A frutificación comenza normalmente a mediados de abril, pero pode adiantarse nalgúns exemplares a mediados de marzo, rematando a mediados de setembro, aínda que pode alongarse ata finais dese mes.

Os talos talos da camariña poden acadar 1 metro, ten moita póla; as follas son lineares e dispóñense de xeito verticilado, sendo as máis novas glandulosas e as máis vellas glabras e dunha cor verde brillante. Tanto as flores masculinas como as femininas, son de cor vermella. Os ovarios son en estilete e froito, drupáceo e comestíbel, é unha baga esférica, que cando madurece é de cor branca ou rosada. En Portugal e na Aquitania adoitan ser brancas; en Galiza poden ter unha lene cor rosada, lembrando as grosellas.

Hábitat

O seu hábitat natural son as dunas litorais fixas ou semifixas.

Distribución

É unha planta endémica da costa atlántica ibérica, de Cádiz (o seu extremo sur é o Cabo Camarinal xunto á Praia de Bolonia; até Galiza. Pódese ademais atopar unha subespecie (Corema album azorica ou C. a. azoricum) nas Illas Azores, en concreto na Illa de São Miguel, na Illa Graciosa, na Illa de São Jorge, na Illa do Pico e na Illa do Faial. Ademais está naturalizada na Aquitania, onde, pola contra, é pouco común.

No pasado ocupaba case todo o litoral galego. As súas principais colonias a nivel galego atópanse nos areais das Illas Cíes na provincia de Pontevedra, e nos areais da praia do Trece e da contorna do Cabo Vilán na Costa da Morte, Camariñas na provincia da Coruña. A súa abondosa presenza no pasado refléctese na numerosa toponimia existente ao longo da costa galega, e que fai referencia á planta: Camariñas, A Pobra do Caramiñal etc.

Situación e problemas ecolóxicos

A súa extinción do litoral galego foi debida ás actuacións sobre o hábitat dunar no que viven. Tamén polo uso que se lle deu no pasado para a fabricación de vasoiras e pola súa apaña indiscriminada para a inxestión das súas bagas refrescantes, empregadas polos mariñeiros para calmar a súa sede.

Na actualidade os principais riscos para a súa supervivencia son a sobreexplotación do seu hábitat natural e a ameaza de especies invasoras como a acacia (Acacia melanoxylon) e a surafricana herba do coitelo (Carpobrotus edulis). A nivel mundial está considerada pola Unión Internacional para a Conservación da Natureza como en Perigo Crítico de extinción.

Usos

Ademais dos usos xa mencionados para facer vasoiras e coma froito silvestre para calmar a sede, a camariña tense aproveitado doutros xeitos:

As bagas apáñanase (na Aquitania, contra o 15 de agosto) para as comer frescas e para facer xeleas e augardente. Un dos manxares típicos de Figueira da Foz (Portugal) consiste nunha xelea de camariñas con azucre e zume de limón. Ás bagas atribúenselle propiedades febrífugas, e durante a dominación romana foron moi apreciadas por este motivo.

Tamén se emprega coma planta ornamental, mais atópase especialmente brava.

A lenda das camariñas

O rei Dinís I de Portugal, que gustaba moito da cultura e das artes, era un grande amante da fermosura, ademais era trobador, e mullereiro.

Conta a lenda que, sabendo a súa dona, Isabel de Portugal, que o reu acudira a un dos seus encontros amorosos e que se había repetir, mandou ela ao día seguinte que lle enselasen un cabalo e a primeira hora da tarde partiu na súa busca acompañada dalgúns gardas e dúas institutrices de entre as que lle puxeran ao corrente, en parte só coas miradas e acenos da cara, das idas e vindas do seu señor, e desta vez levaríana a onde o podería atopar.

Á tardiña chegaron ao lugar indicado, nun piñeiral cuxas árbores o mesmo rei mandara sementar, e logo a raíña mandou ao séquito que se detivese e ela, soíña, encamiñouse cara un rochedo que habían entre os piñeiros e o mar, e alí encontrou a parella. O rei, abraiado, abriu os ollos de pavor; pola súa banda, os da raíña deixaron caer unhas bágoas cristalinas que se estenderon por todo o mato do piñeiral, convertidas coma en perlas dun branco tan branco que tornaron aquela foresta nunha marabilla.

Dende ese día, as bágoas da raíña, convertidas en perlas brancas para que poida ver ela as infidelidades do seu home, e agridoces como foron as ssúas bágoas, saen cada setembro no Piñeiral do Rei, e especialmente na beiramar.

O Piñeiral do Rei, obra dos súbditos de Dinís I, estaba destinado a abeirar do vento os cultivos e a constituír unha reserva de madeira para a construción de carabelas que no seu día poderían servir a Portugal para a súa expansión ultramariña. O Piñeiral do Rei existe e se atopa na súa meirande parte no concello de Marinha Grande, ocupando dous terzos del.

Taxonomía

Corema album foi descrita por (L.) D.Don ex Steud. e publicado en Nomenclator Botanicus ed. 2, 1: 419 2: 63. 1840.[4]

Sinonimia
  • Corema album subsp. azoricum P.Silva
  • Corema azoricum (P.Silva) Rivas Mart. & al.
  • Corema febrifugum Boiss. ex Willk. & Lange
  • Empetrum album L.basónimo
  • Euleucum album Raf.[5]

Notas

  1. Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para camariña.
  2. Nome vulgar da especie en Gran dicionario Xerais da lingua galega, Vigo, Xerais, 2009
  3. Nomes vulgares en Vocabulario de ciencias naturais, Santiago de Compostela, Xunta de Galicia, 1991 e Gran dicionario Xerais da lingua galega, Vigo, Xerais, 2009
  4. "Camariña". Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado o 4 de xaneiro de 2013.
  5. Camariña en PlantList
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autores e editores de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia gl Galician

Camariña: Brief Summary ( الجاليكية )

المقدمة من wikipedia gl Galician
 src= Flor da camariña

A camariña (Corema album) é un arbusto da familia das ericáceas (tribo: empetreae), que florea de febreiro a maio na beiramar. É planta endémica do litoral atlántico da Península Ibérica (dende a costa de Cádiz até Galiza). Tamén recibe os nomes de caramiña e camariñeira.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autores e editores de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia gl Galician

Corema album ( الإيطالية )

المقدمة من wikipedia IT

Corema album (in francese camarine, in portoghese camarinha o camarinheira, in spagnolo caramiña o camariña[1]) è una pianta perenne appartenente alla famiglia delle ericacee.

Descrizione

 src=
Fiori di Corema album
 src=
Frutti di camarinha

La camariña è una specie dioica perenne che può raggiungere il metro di altezza, anche se abitualmente mantiene dimensioni minori; in Aquitania ad esempio solitamente si mantiene tra i 30 a 70 cm di altezza.

Le foglie sono verdi scure, con forma aghiforme, sono lunghe 6–10 mm e si dispongono a verticillo. Le più giovani sono di tipo glanduloso, ma con il tempo diventano lisce e di colore verde brillante. I rami emanano un odore simile a quello del miele[2].

I fiori sono rossi sia negli esemplari di sesso maschile che in quelli di sesso femminile e si raggruppano in capolini apicali. In Portogallo la fioritura avviene tra marzo e maggio, mentre in Galizia normalmente comincia verso fine marzo e può protrarsi fino alla fine di aprile.

I frutti sono piccole bacche (o più correttamente drupe) che ricordano quelle del ribes, dal sapore acidulo e di un diametro compreso tra i 6 e gli 8 mm. In Portogallo e in Aquitania sono di solito di colore bianco, mentre in Galizia possono apparire lievemente rosate e ricordano quindi ancora di più i frutti del ribes. In Portogallo la maturazione è completa tra luglio e settembre, mentre in Galizia è un po' più tardiva. La disseminazione è anemocora o zoocora[3].

Distribuzione e habitat

 src=
Cespugli ai margini di una pineta

Si tratta di una pianta endemica della costa atlantica della penisola iberica, diffusa da Cadice (l'estremità meridionale del suo areale è il Cabo Camarinal, nei pressi della spiaggia di Bolonia) fino alla Galizia. Una sottospecie (Corema album azorica o C. a. azoricum P.Silva[4]) è presente nelle Isole Azzorre, dove è una specie protetta[5]. La pianta è anche presente in Aquitania, dove però non è molto comune.

La pianta cresce sulle dune fisse o semi-fisse delle spiagge ma si adatta anche all'ambiente del sottobosco delle pinete costiere. Si tratta infatti di una specie in grado di regolare il proprio contenuto di acqua grazie a un buon controllo della traspirazione.

In passato occupava quasi tutta la zona litorale gallega. Oggi le principali popolazioni in Galizia si trovano sulle Isole Cíes, sulla spiaggia di Trece e nei pressi di Cabo Vilán (in comune di Camariñas). Come quest'ultimo toponimo anche altre località della zona presero il nome dalla pianta, come ad esempio "Puebla del Caramiñal", il che indica la grande importanza che aveva in passato. Il limite settentrionale del suo areale nella penisola iberica è costituito da alcune località nei pressi di La Coruña.

La sua forte regressione sul litorale galiziano è stata causata innanzitutto dalle manipolazioni e dalla riduzione in superficie che hanno subito le dune, ma anche dall'eccessiva raccolta delle piante per farne scope e delle sue bacche, che venivano un tempo utilizzate dai marinai per combattere la sete. Oggi le principali minacce alla sopravvivenza dei popolamenti di camariña, oltre alla riduzione dell'habitat, sono rappresentato dalla invasione di specie esotiche molto competitive come le acacie e il fico degli ottentotti, una pianta di origine sudafricana chiamata Carpobrotus edulis e che viene impiegata per stabilizzare le pendici franose. La specie viene quindi considerata seriamente minacciata[3].

Tassonomia

La specie appartiene alla famiglia delle Ericacee ma in alcuni testi viene inclusa in quella delle Empetraceae.[2][3]

Utilizzi

Le bacche, acidule, vengono raccolte a metà agosto e possono essere mangiate fresche. Possono essere trasformate in una gelatina. Un tempo stavano anche alla base della produzione di un particolare tipo di acquavite e di aceto. I rami erano usati per fare scope, e alle bacche erano attribuiti poteri febbrifughi. Viene anche utilizzata come pianta ornamentale.

Note

  1. ^ (ES) Miguel Anxo Lareo Alvarellos, Nagegando Galicia: De Ribadeo al Miño, Abooks, 2013, p. 16.
  2. ^ a b Revista Quercus Ambiente - Setembro/Outubro de 2009, p. 26
  3. ^ a b c (EN) María Calviño‐Cancela, Spatial patterns of seed dispersal and seedling recruitment in Corema album (Empetraceae): the importance of unspecialized dispersers for regeneration, in Journal of ecology, British Ecological Society, 2019. URL consultato il 6 febbraio 2019.
  4. ^ Corema album subsp. azoricum no NCBI.
  5. ^ (PT) Anexo II ao Decreto Legislativo Regional n.º 15/2012/A, de 2 de Abril.

 title=
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autori e redattori di Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia IT

Corema album: Brief Summary ( الإيطالية )

المقدمة من wikipedia IT

Corema album (in francese camarine, in portoghese camarinha o camarinheira, in spagnolo caramiña o camariña) è una pianta perenne appartenente alla famiglia delle ericacee.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autori e redattori di Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia IT

Corema album ( البرتغالية )

المقدمة من wikipedia PT

Corema album (L.), conhecida pelos nomes comuns de camarinha ou camarinheira, é um arbusto da família Ericaceae, não obstante em algumas floras ainda surgir erradamente identificada como Empetraceae.[1]

Descrição

É um pequeno arbusto sempre-verde, dioico, com altura geralmente inferior a 1 m e ramos erectos muito ramificados. As suas ramagens libertam um odor semelhante ao do mel[1].

As folhas estreitas, lineares, com 10 mm de comprimento e 1 mm de largura, verde-escuras.

Floresce entre Março e Maio, com flores masculinas e femininas, em cachos terminais com 5 a 10 flores que surgem na extremidade dos ramos[1]. As pétalas são de cor rosa-pálido nas flores masculinas e habitualmente ausentes nas flores femininas.

Produz em Julho/Setembro um pequeno fruto branco com a forma de uma drupa carnuda, comestível.

Distribuição

A planta é frequente em sistemas dunares ou em matas baixas dos pinheirais, para o qual contribui a sua capacidade de controlar a transpiração, e desta forma o seu conteúdo hídrico.

Tem uma distribuição restrita, estando confinada à costa ocidental atlântica da Península Ibérica e Aquitânia, na França.[1]

Este arbusto apesar de também poder ser adaptado como ornamental, encontra-se sobretudo no seu habitat natural.

Subespécies

A subespécie Corema album (L.) D.Don ssp. azoricum P.Silva[2] é um endemismo dos Açores, onde é espécie protegida[3]. A subespécie ocorre nas ilhas de São Miguel, Graciosa, São Jorge, Pico e Faial[4].

Propriedades terapêuticas

O extrato de camarinha poderá ter propriedades anticancerígenas, revelam os resultados de um estudo liderado por uma equipa da Unidade de Investigação e Desenvolvimento Química-Física Molecular, da Faculdade de Ciências e Tecnologia da Universidade de Coimbra. Nas várias experiências realizadas em linhas celulares de cancro do cólon (HT29), observou-se que «extratos de Corema album conseguem inibir a proliferação deste tipo de células cancerígenas»[5].

Notas

 title=
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autores e editores de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia PT

Corema album: Brief Summary ( البرتغالية )

المقدمة من wikipedia PT

Corema album (L.), conhecida pelos nomes comuns de camarinha ou camarinheira, é um arbusto da família Ericaceae, não obstante em algumas floras ainda surgir erradamente identificada como Empetraceae.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autores e editores de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia PT

Corema album ( الأوكرانية )

المقدمة من wikipedia UK
  1. Catalogue of Life. Процитовано 11.07.2018. (англ.)
  2. Euro+Med Plantbase. Процитовано 11.07.2018. (англ.)
Erica cinerea, 1796.png Це незавершена стаття про Вересові.
Ви можете допомогти проекту, виправивши або дописавши її.
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Автори та редактори Вікіпедії
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia UK

Corema album ( الفيتنامية )

المقدمة من wikipedia VI

Corema album là một loài thực vật có hoa trong họ Thạch nam. Loài này được (L.) D.Don ex Steud. mô tả khoa học đầu tiên năm 1840.[1]

Hình ảnh

Chú thích

  1. ^ The Plant List (2010). Corema album. Truy cập ngày 7 tháng 6 năm 2013.

Liên kết ngoài


Bài viết phân họ thực vật Ericoideae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia tác giả và biên tập viên
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia VI

Corema album: Brief Summary ( الفيتنامية )

المقدمة من wikipedia VI

Corema album là một loài thực vật có hoa trong họ Thạch nam. Loài này được (L.) D.Don ex Steud. mô tả khoa học đầu tiên năm 1840.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia tác giả và biên tập viên
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia VI