dcsimg
صورة Otoplanidae
اسم غير محسوم

Rhabditophora

Rhabditophora ( البولندية )

المقدمة من wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Rhabditophoraklad płazińców klasyfikowany w zależności od systemu w randze podtypu lub gromady. Obejmuje większość (ok. 25 000) współcześnie żyjących gatunków płazińców w tym większość form dawniej zaliczanych do wirków oraz wszystkie znane gatunki pasożytnicze. Cechą charakterystyczną grupy jest obecność rabditów. Przedstawiciele Rhabditophora występują w środowiskach wodnych (zarówno morskich jak i słodkowodnych) oraz lądowych.

Apomorfie

 src=
Schemat funkcjonowania gruczołów adhezyjnych typu duo-gland. Kolor czerwony: komórka cementująca, zielony: komórka uwalniająca, niebieski: komórka spajająca. ep: nabłonek, acmv: microvilli komórki spajającej.

Rhabditophora stanowią grupę zróżnicowaną anatomicznie i ekologicznie w związku z czym poszczególne linie filogenetyczne wykazują nieraz bardzo odmienne cechy budowy ciała. Tym niemniej istnieje pogląd, że dwie cechy morfologiczne stanowią autapomorfię Rhabditifora. Pierwszą z nich miałaby być obecność rabditów, pałeczkowatych ziarnistości występujących w komórkach nabłonkowych i parenchymie służących min. do obrony przed drapieżnikami.

Ta postulowane apomorfia uległa prawdopodobnie wtórnemu uwstecznieniu u form pasożytniczych z grupy Neodermata (tasiemców i przywr), u których doszło do wykształcenia syncytialnego nabłonka zabezpieczającego przed obroną immunologiczną żywiciela i ułatwiającego wchłanianie substancji odżywczych.

Drugą postulowaną apomorfią kladu miałby być specyficzny układ cementujących gruczołów (ang. duo-glandular system)[3]. Gruczoły tego typu składają się z trzech rodzajów komórek - komórki gruczołowej cementującej, komórki gruczołowej uwalniającej i komórki spajającej. komórki gruczołowe uwalniają odpowiednio substancję cementującą lub rozpuszczającą przez kanaliki, które posiadają wspólne ujście uformowane przez komórkę spajającą. System ten jest bardzo wydajny i umożliwia szybkie i sprawne przyczepianie i uwalnianie się od podłoża. Formy pasożytnicze wykorzystują ten system w tkankach żywiciela.

Plezjomorfie

Zakłada się, że szereg cech morfologicznych, takich jak główne lateralne pnie nerwowe, entolecytalne komórki jajowe, czy bruzdkowanie spiralne stanowią cechy pierwotne dla całego typu płazińców. W obrębie Rhabditofora najbardziej bazalne klady zachowały niektóre z tych cech. W toku ewolucji grupy dochodziło jednak kilkukrotnie i niezależnie do zmiany tych stanów [4].

Filogeneza

Grupą siostrzaną dla Rhabditophora miałyby być Catenulida. W obrębie podtypu wyróznia się rozmawite klady o nieustalonych rangach taksonomicznych. Aktualna filogeneza wewnątrz Rhabditophora jest oparta na analizach genów rybosomalnego DNA i cytochromu b[5] oraz transkryptomów[4]:

Platyhelminthes

Catenulida


Rhabditophora

Macrostomorpha


Trepaxonemata Amplimatricata

Lecithoepitheliata



Polycladida



Euneoophora

Rhabdocoela



Proseriata


Acentrosomata Adiaphanida

Prolecithophora




Fecampiida



Tricladida




Bothrioneodermata

Bothrioplanida



Neodermata








Bibliografia

Przypisy

  1. Rhabditophora, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. World Register of Marine Species (ang.). [dostęp 26.04.2014].
  3. Birgit Lengerer, Robert Pjeta, Julia Wunderer, Marcelo Rodrigues, Roberto Arbore, Lukas Schärer et al.. Biological adhesion of the flatworm Macrostomum lignano relies on a duo-gland system and is mediated by a cell type-specific intermediate filament protein. „Frontiers in Zoology”. 11 (12), 2013. DOI: 10.1186/1742-9994-11-12 (ang.).
  4. a b Bernhard Egger, Francois Lapraz, Bartłomiej Tomiczek, Steven Muller, Christophe Dessimoz, Johannes Girstmair, Nives Skunca et al.. A Transcriptomic-Phylogenomic Analysis of the Evolutionary Relationships of Flatworms. „Current Biology”. 25, s. 1347–1353, 2015. DOI: 10.1016/j.cub.2015.03.034 (ang.).
  5. Christopher E. Laumer andGonzalo Giribet. Inclusive taxon sampling suggests a single, stepwise origin of ectolecithality in Platyhelminthes. „Biological Journal of the Linnean Society”. 111 (3), s. 570–588, 2014. DOI: 10.1111/bij.12236 (ang.).
p d e
Systematyka płazińców na podstawie Egger et al. 2015 Typ: PlatyhelminthesCatenulida
Meixner, 1924
Catenulida Meixner, 1924
Rhabditophora
Ehlers, 1985
Macrostomorpha
Doe, 1985
Haplopharyngida Karling, 1974Macrostomida Karling, 1940
Trepaxonemata
Ehlers, 1984
Amplimatricata
Egger et al., 2015
Lecithoepitheliata Reisinger, 1924Polycladida Lang, 1884
Euneoophora
Laumer & Giribet, 2014
Rhabdocoela Meixner, 1925Proseriata Meixner, 1938
Acentrosomata
Egger et al., 2015
Adiaphanida
Noren & Jondelius, 2002
Prolecithophora Karling 1940Fecampiida Rohde, Luton & Johnson, 1994Tricladida Lang, 1884
Bothrioneodermata
Egger et al., 2015
Bothrioplanida Sopott-Ehlers, 1985
Neodermata
Ehlers, 1985
Cestoda Rudolphi, 1808Monogenea Carus, 1863Trematoda Rudolphi, 1808
przeniesione
Acoela Uljanin, 1870Gnathostomulida Riedl, 1969Nemertodermatida Karling, 1940Xenoturbellida Westblad, 1949
Na podstawie:
Bernhard Egger, Francois Lapraz, Bartłomiej Tomiczek, Steven Muller, Christophe Dessimoz, Johannes Girstmair, Nives Skunca et al. A Transcriptomic-Phylogenomic Analysis of the Evolutionary Relationships of Flatworms. „Current Biology”. 25, s. 1347–1353, 2015. DOI: 10.1016/j.cub.2015.03.034 (ang.).
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia POL

Rhabditophora: Brief Summary ( البولندية )

المقدمة من wikipedia POL

Rhabditophora – klad płazińców klasyfikowany w zależności od systemu w randze podtypu lub gromady. Obejmuje większość (ok. 25 000) współcześnie żyjących gatunków płazińców w tym większość form dawniej zaliczanych do wirków oraz wszystkie znane gatunki pasożytnicze. Cechą charakterystyczną grupy jest obecność rabditów. Przedstawiciele Rhabditophora występują w środowiskach wodnych (zarówno morskich jak i słodkowodnych) oraz lądowych.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia POL