Neocaridina davidi (abans anomenada Neocaridina heteropoda), red-cherry shrimp o gamba cirera és una gamba d'aigua dolça provinent de Taiwan que és mantinguda freqüentment en aquaris. La coloració natural d'aquesta gamba és un color verd-marró, encara que la varietat vermella és normalment la més venuda. No se l'ha de confondre amb Caridina cantonensis que és molt semblant i també molt popular en l'aquariofília.
Els exemplars adults arriben a fer fins a 4 centímetres de llarg i pot viure entre 1 i 2 anys. En aquesta espècie és bastant senzill identificar les femelles, ja que des de molt aviat es pot apreciar una petita taca a la part posterior del cefalotòrax, que indica que aquest exemplar està començant a desenvolupar els ous, i per tant és una femella. En estat adult, aconsegueixen una major grandària que els mascles, i en totes les variacions de color, les femelles sempre tenen més quantitat de pigments i per tant, tenen un color més cridaner.
Són omnívores i per tant poden menjar les restes d'aliments per peixos que caiguin al fons, algues, carronya, etc. Tot i així, tenen una gran predilecció per les algues, cosa que ajuda a mantenir l'aquari net si es mantenen en grups considerables. Alhora, també és bo suplir aquesta alimentació d'algues amb menjar granulat que caigui al fons de l'aquari per assegurar-nos que tinguin una dieta variada.
És molt popular en aquariofília i s'hi poden trobar moltes varietats com ara la red cherry, la sakura o la red fire, segons la intensitat i solidesa de coloració que presenti. Mitjançant selecció artificial, també s'ha aconseguit exemplars d'altres colors, com grocs, taronges o blaus. És una de les millors gambes d'aigua dolça per la seva fortalesa, adaptabilitat a molt diferents tipus d'aigua i la facilitat de reproduir-se en l'aquari. Les femelles neden i es mouen menys que els mascles, però són més voraces i atrevides que els mascles. Les adultes són molt més atrevides i no s'espanten fàcilment ni tan sols de peixos de mida considerable, sobretot les més velles. Si al principi són tímides i espantadisses, amb el temps es fan més confiades.
Són tant diürnes com nocturnes. Si l'aquari és comunitari i cohabiten amb peixos amenaçadors passaran el dia ocultes i es passejaran per la nit. Prefereix llum baixa o tamisada per les plantes, però no té problemes a sortir a plena llum per menjar algues, restes de menjar de peixos, etc.
Com totes les gambes, és especialment sensible a qualsevol tipus de canvi en l'aigua. Tenint en compte aquesta dada, i mantenint-les en uns marges raonables, és una espècie que criarà molt fàcilment, de fet en determinats llocs la descriuen com una gamba "invasora". Els rangs de duresa i temperatura que es donen com òptims per a aquesta espècie són orientatius, si es fa de forma progressiva, consta que poden viure a 12 °C tot i que, per sota de 18 °C no es pot assegurar que es reprodueixin, per dalt, poden viure per sobre de 30 °C, sempre que l'aigua tingui una bona oxigenació, a més temperatura tindran un metabolisme més ràpid. Si l'aigua de la zona està per sobre o per sota dels paràmetres òptims, podem adaptar aquesta espècie sense necessitat de modificar l'aigua, que se sàpiga poden viure a GH 1-20 i Kh 1-20, es recomana no sortir del rang òptim, per a les varietats de color més seleccionades.
Neocaridina heteropoda var. yellow.
Neocaridina heteropoda amb ous.
Neocaridina davidi (abans anomenada Neocaridina heteropoda), red-cherry shrimp o gamba cirera és una gamba d'aigua dolça provinent de Taiwan que és mantinguda freqüentment en aquaris. La coloració natural d'aquesta gamba és un color verd-marró, encara que la varietat vermella és normalment la més venuda. No se l'ha de confondre amb Caridina cantonensis que és molt semblant i també molt popular en l'aquariofília.
Kirsikkasukarapu (Neocaridina heteropoda var. "red") on punertava harjarapujen heimoon kuuluva makean veden katkarapulaji. Harjarapujen eturaajoissa ei ole saksia, kuten varsinaisilla katkaravuilla, vaan pienehköt sukaskimput.
Kirsikkasukarapu kasvaa noin 4 cm pitkäksi. Se on pohjaväriltään kellertävän läpikuultava, ja vartaloa peittävät pienet punaiset täplät. Luonnonmuoto on vaaleampi, akvaarioissa suositaan punaisempaa muotoa (var. Red). Värin syvyys riippuu ravun hyvinvoinnista, ruokavaliosta ja olosuhteista. Naaras muuttuu erityisen voimakkaan punaiseksi, kun sen ruumissa kehittyy munia.[2] Koiras on pienempi kuin naaras, ja varsinkin sen pyrstöosa on kapeampi.[3]
Kirsikkasukaravun kantamuoto elää Kaakkois-Aasiassa. Punainen muoto on jalostettu Saksassa[3] tai Taiwanissa.[2]
Kirsikkasukarapu syö luonnossa kasvispitoista sekaruokaa. Akvaariossa sille kelpaavat yleiset kuivaruoat.[3]
Kirsikkasukarapu on rauhallinen eläin, joka viihtyy kasvien joukossa. Se lisääntyy melko helposti vankeudessa. Naaras kantaa munia 15-20 päivää. Keltaiset munat erottuvat sen pyrstön alla.[4]
Säikähtäessään kirsikkasukarapu hyppää taaksepäin pyrstönsä alla olevalla raajalla.
Kirsikkasukarapu (Neocaridina heteropoda var. "red") on punertava harjarapujen heimoon kuuluva makean veden katkarapulaji. Harjarapujen eturaajoissa ei ole saksia, kuten varsinaisilla katkaravuilla, vaan pienehköt sukaskimput.
De vuurgarnaal (Neocaridina heteropoda of Neocaridina davidi) is een roodachtige garnaal (ook wel cherry-garnaal of rode garnaal genoemd) die veel in gezelschapsaquaria wordt gehouden.
N. heteropoda is een zoetwatergarnaal uit China, Korea en Taiwan. In Hawaï is de soort als exoot te vinden. Ze komt van nature voor in water met een temperatuur van 18 tot 28 graden Celsius en een neutrale pH van 6,5 tot 7,5. Deze soort is sterk verwant aan N. denticulata en verschilt ervan doordat de derde en vierde pereopoden seksueel dimorf zijn.[2]
De vuurgarnaal is een selectief gefokte soort, wat betekent dat de rode kleur werd gefokt uit de wilde variëteit. De kleur van de wilde vorm is erg variabel en kan worden aangepast aan de omgeving met behulp van chromatoforen. Hoewel in de handel vooral de rode vorm te vinden is worden overigens ook wel wildkleur en allerlei andere kleuren zoals blauw, wit-geel en kleurloos (transparant) aangeboden.
Het is een sociale soort, die voorkomt in kleine groepjes van zes en meer individuen. In gevangenschap kunnen ze tot 18 maanden oud worden.
Alhoewel vuurgarnalen omnivoren zijn, is er een duidelijke voorkeur voor plantaardig materiaal zoals algen.
Neocaridina heteropoda vertoont een duidelijk seksueel dimorfisme: naast de vorm van de pereopoden verschillen mannetjes en vrouwtjes ook in grootte (vrouwtjes zijn grootst) en in kleur (mannetjes zijn vaak bleker en valer gekleurd).
Zoals bij alle Pleocyemata is er geen larvaal naupliusstadium. Na de bevruchting worden de eieren uitgebroed en vastgehecht aan de pleopoden gedurende 3 tot 4 weken. Juvenielen zijn bij het uitsluipen 2 tot 3 mm groot en leven en eten dan onmiddellijk als adulten.
Bronnen, noten en/of referentiesDe vuurgarnaal (Neocaridina heteropoda of Neocaridina davidi) is een roodachtige garnaal (ook wel cherry-garnaal of rode garnaal genoemd) die veel in gezelschapsaquaria wordt gehouden.
Kirsebærreke er en art i gruppen Atyidae. Det er en altetende ferskvanns reke som blir opptil 2.5 cm lang og lever i ett til to år.
Hannen er mindre og ikke så fargerik som hunnen.Hannen blir 20mm og hunnen blir 25mm. Ofte kan man se en gul «sal» på hunnen; det man ser er eggene som utvikles i egglederne.
Kirsebærreke trives med en temperatur mellom 18 og 25 °C og en pH mellom 6,3 og 8,2. Den er ikke aggressiv, men tar alt av fôr. De trenger mye grønt i maten og er gode algeetere.
Så lenge det er en hann og en hunn i et akvarium, og ingen predatorer, vil kirsebærrekene formere seg. Hunnen bærer de befruktede eggene under halen til de klekkes. Nyklekkede kirsebærreker ser ut som miniatyrutgaver av foreldrene.
Kirsebærreke er en art i gruppen Atyidae. Det er en altetende ferskvanns reke som blir opptil 2.5 cm lang og lever i ett til to år.
Neocaridina davidi[1] – słodkowodna krewetka karłowata z rodzaju Neocaridina zamieszkująca wody Chin i północnego Wietnamu, wyhodowana na Tajwanie[2]. Krewetka ta jest zwierzęciem chętnie hodowanym przez akwarystów słodkowodnych ze względu na jego jasne wybarwienie o różnych, barwnych odcieniach: czerwieni (Fire Red lub Red Cherry), błękitu i żółci. Hodowle wykazują duży potencjał gospodarczy tego gatunku[3]. Pozycja systematyczna tych ozdobnych skorupiaków nie jest jasna i trwa dyskusja nad przynależnością tych zwierząt do Neocaridina davidi (Bouvier, 1904) lub Neocaridina heteropoda Liang, 2002[1][3]. Prawdopodobnie synonimem N. davidi jest także N. denticulata sinensis (Kemp, 1913)[1].
W 2018 r. stwierdzono obecność Neocaridina davidi jako gatunku inwazyjnego w dolnej Odrze, w kanale odprowadzającym podgrzane wody z elektrowni w Gryfinie. Populacja utrzymuje się w tym miejscu co najmniej od 2003 r., a została zapoczątkowana najprawdopodobniej przez wpuszczenie do Odry przez posiadacza akwarium[4].
Samice są większe i masywniejsze od samców, zazwyczaj bardziej wybarwione. Posiadają również charakterystyczne siodełka (w których rozwijają się jajeczka) oraz wypukły odwłok. Samce są mniejsze, smuklejsze, nie posiadają siodełka, zaś ich odwłok jest płaski.
Woda w akwarium powinna mieć optymalnie ok. 25 st. C. Parametry wody: 12 GH, 5 KH, pH 6,8 – 7,5. W temperaturze niższej niż 20 st. C. może nie przystępować do rozrodu.
Akwarium nie musi być duże, kilka osobników można trzymać od 20 l wzwyż. Dno akwarium najlepiej wysypać piaskiem, lub drobnym żwirkiem. W akwarium powinny się również znaleźć liczne kryjówki, świetnie się do tego celu nadają korzenie, bądź kamienie. Warto umieścić w akwarium drobnolistne rośliny, wśród których krewetki będą się skrywać. Najlepszy jest mech jawajski.
Niezbędny jest w akwarium filtr biologiczny, gdyż krewetki są bardzo wrażliwe na związki azotu i miedzi. Nieodzownym elementem jest też kamień napowietrzający (choć zdecydowanie lepiej, kiedy zapewniamy krewetkom filtrację na poziomie biologicznym sadząc w akwarium dużą ilość roślin), skorupiaki te są bardzo wrażliwe na brak tlenu w wodzie. Braki tlenu w wodzie prowadzą do przyduchy, a następnie do śmierci krewetek. Nie powinny być trzymane z rybami gustującymi w skorupiakach.
Ponieważ glony składają się w większości z wody, krewetki powinny być dokarmiane. Dlatego podawane są pokarmy sztuczne zawierające spirulinę, pokarmy naturalne i sztuczne zawierające karotenoidy, cyklop, artemia (słonaczek). Podawanie pokarmów zawierających karoten powoduje, iż krewetki ładnie się wybarwiają. Krewetki również jedzą resztki pokarmu, szczątki roślin, ale również padlinę np. martwą rybę.
Krewetki hodowane w akwariach dokarmiane są marchewką, bananem, brokułami, kalafiorem, fasolką szparagową, groszkiem, ogórkiem zielonym, selerem, szpinakiem, papryka czy pomidorami. Wszystko przed podaniem powinno być odpowiednio spreparowane, tzn. ugotowane lub sparzone. Podawać można również sztuczne pokarmy np. Shrimp Sticks czy Spirutabin Forte 36%. Chętnie też zjedzą suszone liście buku, dębu, migdałecznika oraz olchy (również szyszki) zbierane z dala od miasta. W liściach tych znajdują się garbniki, które dezynfekują i lekko zakwaszają wodę – krewetki czują się w niej znakomicie. Niestety nie działa to w twardej wodzie.
Krewetki osiągają dojrzałość płciową w wieku 3-4 miesięcy[2]. N. davidi nie trzeba w żaden sposób stymulować do rozrodu. Przy odpowiednich warunkach po niedługim czasie same zaczynają się rozmnażać. Wówczas pod odwłokiem samic pojawiają się małe jajeczka (w zależności od osobnika mogą one być żółte, pomarańczowe, a nawet zielone). U N davidi dochodzi do przeobrażenia niezupełnego. Po 3-4 tygodniach wykluwają się ok. 2 mm krewetki[2]. Młode nie są wybarwione.
Młode krewetki karmione są tym samym pokarmem, co dorosłe, tyle, że rozdrobnionym[2]. Nim krewetki osiągną duże rozmiary warto zabezpieczyć filtr, gdyż często młode są do niego wciągane, gdzie giną.
Krewetki przechodzą proces linienia, czyli zrzucania pancerza. Gdy zbliża się czas wylinki krewetki się ukrywają, przestają jeść, stają się apatyczne. Zdawało by się, że zdychają. Samo zrzucenie pancerza trwa chwilę, krewetki ukrywają się by przygotować się na ten bardzo męczący dla nich proces. Po zrzuceniu pancerza ukrywają się przez kolejne 2-3 dni czekając aż ich nowy pancerz stwardnieje.
Forma czerwona (var red)
Dwie krewetki N. davidi na liściu mikrozorium
Samica N. davidi z jajami
Zbliżenie krewetki
Krewetka N. davidi w akwarium
Odmiana żółta N. davidi var. yellow
Neocaridina davidi – słodkowodna krewetka karłowata z rodzaju Neocaridina zamieszkująca wody Chin i północnego Wietnamu, wyhodowana na Tajwanie. Krewetka ta jest zwierzęciem chętnie hodowanym przez akwarystów słodkowodnych ze względu na jego jasne wybarwienie o różnych, barwnych odcieniach: czerwieni (Fire Red lub Red Cherry), błękitu i żółci. Hodowle wykazują duży potencjał gospodarczy tego gatunku. Pozycja systematyczna tych ozdobnych skorupiaków nie jest jasna i trwa dyskusja nad przynależnością tych zwierząt do Neocaridina davidi (Bouvier, 1904) lub Neocaridina heteropoda Liang, 2002. Prawdopodobnie synonimem N. davidi jest także N. denticulata sinensis (Kemp, 1913).
W 2018 r. stwierdzono obecność Neocaridina davidi jako gatunku inwazyjnego w dolnej Odrze, w kanale odprowadzającym podgrzane wody z elektrowni w Gryfinie. Populacja utrzymuje się w tym miejscu co najmniej od 2003 r., a została zapoczątkowana najprawdopodobniej przez wpuszczenie do Odry przez posiadacza akwarium.
Körsbärsräka (Neocaridina Davidi, tidigare heteropoda) är en liten äkta räka från Taiwan som blir cirka 2,5 till 3 centimeter lång.
Färgen varierar från mörkrött till brunrött, beroende på gener och kost men även på räkans humör. Den lever i två till tre år och är mycket omtyckt som nybörjarräka för hemmaakvarier på grund av dess fina färg och tålighet.
Körsbärsräkor är lätta att ta hand om i akvarium och förökar sig snabbt. De kan anpassa sig till många vattenförhållanden, och kommer att trivas på samma villkor som många vanliga akvariefiskar. Några körsbärsräkor kan hållas i ett litet akvarium på 4-8 liter, men 40 liter eller mer rekommenderas för att klara av en aktiv koloni.
Denna sorts räka tillbringar en stor del av sin tid med att sitta på vattenväxter, när sådana finns, och gömmer sig i dem som skydd, speciellt efter att de ömsat skal. De äter också alger och mikroorganismer som bildas på växtblad utan att skada bladen. Javamossa och javaormbunke är båda utmärkta för dessa räkor, eftersom de trivs i samma förhållanden som körsbärsräkan och ger en tilltalande visuell kontrast med den röda färgen på räkorna.
Vattenväxter som särvsläktet, Ceratopteris thalictroides, E. crassipes och Elodea kan användas till dubbla syften som dekoration och som ett naturlig vattenfilter som tar bort nitrat från vattnet.
Körsbärsräkor reagerar på färgen på deras bakgrund och substrat. Om de hålls i en tank med ljust substrat, blir de blekare, ibland även transparenta. Används ett mörkare substrat, tar de till sin fullständiga röda färg. Färgintensitet beror också på vilken typ av mat de får (levande föda som innehåller mycket protein och fett är bättre än flingfoder), pH-värde och temperatur.
Körsbärsräkan är en fredlig räka. De är aktiva under dagen, och kan ses äta på alger, akvariets dekoration eller sidorna av tanken, och ibland även para sig. Periodvis ömsar de sitt skal, detta bör vara kvar i tanken, eftersom räkor äter det för att återvinna värdefulla mineraler som det innehåller.
Gravida honor tenderar att gömma sig i mörkret. Om de känner sig hotade av rovdjur, kommer de att överge sina ägg. De behöver en miljö med trä eller växter såsom Javamossa att gömma sig och sina barn i. När de bär äggen under sina kroppar, kan man se att de cirkulerar vatten över äggen med benen för att säkerställa god hälsa.
Körsbärsräkor är främst algätare, men kommer att äta den mesta mat som används till akvarium. Skållade (kokt tills den är mjuk) grönsaker som zucchini (squash), babymorötter, ärter och spenat kan användas som kompletterande mat, men ska utfodras sparsamt. Överblivna grönsaker kan mycket snabbt brytas ner och skapa problem med vattenvärdena. Vid utfodring av kommersiell fisk/räkmat ska man se till att det inte finns någon koppar i. Många uppfödare tror att kopparsulfater förekommer i den mesta fiskmat, men inte är farligt i små mängder. Kopparsulfater som finns i bekämpningsmedel mot sniglar är i stora mängder och kommer att döda räkorna.
Hanen är mindre och inte lika färggrann som honan. Hanens stjärt är tunnare eftersom den inte används för att bära ägg. Honan visar en mycket mörkare och mer omfattande röd färg, och har ofta en "sadel"-märkning för att utveckla ägg.
Att odla körsbärsräkor är enkelt, det enda man i princip behöver göra är att sätta en hane och hona i samma akvarium. Man kan se äggen utvecklas i honans äggstockar som en vit eller gul triangulär "sadel"-märkning på ryggen. När hon är redo att lägga ägg, släpper hon feromoner i vattnet för att signalera sin tillgänglighet för hanarna. Hanarna i tanken blir ofta exalterade, och simmar mycket aktivt när de söker efter källan till feromonerna. Äggen blir mörkare och mörkare tills de unga räkorna kläcks efter cirka tre veckor. När de kläcks är de små (~ 1 mm) kopior av de vuxna. De har inget planktoniskt larvstadie. De tillbringar sina första dagar i livet gömda bland växter, där de nästan är osynliga.
Wikimedia Commons har media som rör körsbärsräka.
Körsbärsräka (Neocaridina Davidi, tidigare heteropoda) är en liten äkta räka från Taiwan som blir cirka 2,5 till 3 centimeter lång.
Färgen varierar från mörkrött till brunrött, beroende på gener och kost men även på räkans humör. Den lever i två till tre år och är mycket omtyckt som nybörjarräka för hemmaakvarier på grund av dess fina färg och tålighet.
Kiraz karides (Neocaridina heteropoda var. red ya da cherry shrimp), en tanınmış tatlı su karideslerinden biridir. Akvaryumlarda en yaygın olarak beslenen karides türlerinden biri olan kiraz karidesin kökeni Güney Asya’da yaşayan vahşi formu Neocaridina heteropoda’ya dayanır. Doğada genellikle yeşil-kahverengi renk tonlarına sahip olan Neocaridina heteropoda’nın aksine kiraz karidesler keskin kırmızı bir renge sahiptir. Tamamıyla gelişmiş bir kiraz karides 4 cm boya ulaşabilir. 6.5-8 pH aralığında ve 15-30C (57-86F) sıcaklığında temiz suda yaşayabilirler. En ideal su sıcaklığı 22-23C dir. Kiraz karidesler hem etçil hem de otçul (omnivore) olarak beslenirler. Gerekli yaşam ortamı ve ihtiyaçları karşılandığı takdirde iki seneye kadar yaşayabilirler.
Kiraz karidesler akvaryumda bakımı ve üretimi kolay olan bir karides türüdür. Oldukça geniş bir aralıktaki su kondisyonlarına adapte olabilir ve birçok akvaryum balığıyla birlikte bakılabilirler. Birkaç tane kiraz karidesi besleyebilmek için 5-10 litrelik ufak tanklar yeterli olacaktır. 40 litre ve üstündeki bitkilendirilmiş tanklar 20 veya daha fazla bireyden oluşan bütün bir koloninin bakımı için yeterlidir. Sadece karides beslenilecek tanklarda maksimum karides sayısı 2 litre suya bir karides düşecek şekilde belirlenebilir. Kiraz karidesler akvaryumlarda zamanlarının çoğunu bitkiler üzerinde, yosun arayarak geçirirler. Bitkiler üzerindeki yosun ve diğer mikroorganizmaları bitkilere zarar vermeden tükettikleri için bulundukları akvaryum sistemlerinde oldukça faydalıdırlar. Bulunduruldukları akvaryumların iyi bitkilendirilmiş olması onların doğal davranışlarını göstermeleri için önemlidir. Özellikle kabuk değiştirme dönemlerinde bitkiler onlar için iyi bir saklanma ortamı sağlayacaktır. Java moss ve java fern gibi bitkiler onlara doğal bir ortam sağlayabilmek ve fiziksel olarak savunmasız kaldıkları kabuk değiştirme dönemlerinde onlara fiziksel koruma sağlamak için kullanılabilecek uygun ve bakımı kolay bitki türlerinden bazılarıdır. Özellikle hızlı metabolizmalı moss türleri hem onlara yaşam alanı oluşturmak hem de akvaryumda doğal filtrasyon yapmaları sebebiyle tavsiye edilen karides tankı bitkileridir. Ayrıca bitkili ortamlarda güçlü kırmızı renklerinin oluşturduğu kontrast daha dikkat çekici ve estetik bir görüntü sağlayacaktır.
Salyangoz ilaçları gibi materyallerde bulunan ağır metaller karidesler için çok zararlı olduğu için bu tarz kimyasallar karides bulunan tanklarda kullanılmamalıdır.
Kiraz karides agresif olmayan bir karides türüdür. Günün büyük bir kısmını akvaryumdaki bitki, kum, taş, kütük gibi yüzeylerde yosun ve organik tortuları yiyerek geçirirler. Kiraz karidesler periyodik olarak kabuk değiştirirler. Değiştirilen kabuk vücudun bütün parçalarının bütün olarak bulunduğu yarı saydam bir karides maketini andırır. Bu kabukların akvaryumdan alınmasına gerek yoktur, aksine karideslerin kabuk gelişimleri için gerekli birçok minerali içeren bu kabuklar karidesler tarafından tüketileceği için akvaryumda bırakılması daha yararlı olacaktır.
Üreme dönemlerinde dişi karidesler akvaryumlarındaki karanlık bölgelerde saklanma eğilimlidirler. Bu dönemlerde dişiler akvaryumlarındaki diğer canlılar tarafından rahatsız edilirlerse kendilerini tehlikede hisseden karidesler yumurtalarını terk edebilirler. Dişi karidesler vücutlarının altındaki yumurtalarına bacaklarıyla oluşturdukları su akımı ile sürekli taze su sağladıkları için terk edilmesi durumunda yumurtalar ölecektir.
Kiraz karideslerin diyetinin büyük kısmını yosunlar oluşturur. Yosun haricinde akvaryumlarda kullanılan her türlü yemi tüketirler. Bu sayede aynı zamanda yem artıklarınıda tüketecekleri için akvaryumdaki biyolojik yükü de azaltırlar. Sadece karides beslenen akvaryumlarda yem tercihi yosun yiyiciler için üretilen sıkıştırılmış yosun tabletlerinden yana yapılmalıdır. Bunların haricinde iyice haşlanmış bezelye taneleri ve ıspanak da besin çeşitliliği için kullanılabilir. Ancak bu sebzeler kontrollü bir şekilde aşırıya kaçılmadan verilmeli ve su kirliliği oluşturmamak için tüketilmeyen sebzeler akvaryumdan uzaklaştırılmalıdır.
Erkek kiraz karidesler dişilere göre daha küçük ve daha soluk renklidirler. Yumurta taşımadıkları için erkeklerin kuyruk yapısı dişiler kadar gelişmiş değildir. Dişiler erkekler tarafından döllenen yumurtaları açılana kadar vücutlarının altında taşırlar. Çatlayan yumurtalar dişiler tarafından suya bırakılır. Yumurta taşıyan dişilerin strese girmeleri yumurtaları açılmadan bırakmalarına neden olabilir. Yumurtalardan çıkan larvalar birçok balığın yiyebileceği boyutlardadır bu sebeple etoburların tehditlerine oldukça açıktır. Yavruların hayatta kalabilmesi ve gelişebilmesi için iyi bitkilendirilmiş bir tankta olmaları çok önemlidir.
Kiraz karides (Neocaridina heteropoda var. red ya da cherry shrimp), en tanınmış tatlı su karideslerinden biridir. Akvaryumlarda en yaygın olarak beslenen karides türlerinden biri olan kiraz karidesin kökeni Güney Asya’da yaşayan vahşi formu Neocaridina heteropoda’ya dayanır. Doğada genellikle yeşil-kahverengi renk tonlarına sahip olan Neocaridina heteropoda’nın aksine kiraz karidesler keskin kırmızı bir renge sahiptir. Tamamıyla gelişmiş bir kiraz karides 4 cm boya ulaşabilir. 6.5-8 pH aralığında ve 15-30C (57-86F) sıcaklığında temiz suda yaşayabilirler. En ideal su sıcaklığı 22-23C dir. Kiraz karidesler hem etçil hem de otçul (omnivore) olarak beslenirler. Gerekli yaşam ortamı ve ihtiyaçları karşılandığı takdirde iki seneye kadar yaşayabilirler.
Neocaridina heteropoda була вперше віднайдена у прісноводних водоймах Тайваню на початку XXI століття. Дикі особини мали нічим не примітне сіро-прозоре забарвлення з червоними вкрапленнями. Завдяки роботі невідомих селекціонерів доволі швидко були виведені особини яскраво червоного кольору, що одразу стали об'єктом зацікавленості акваріумістів з усього світу та отримали неофіційну назву — вишнева креветка. Розмір Neocaridina heteropoda не перевищує 2 см без врахування довжини вусиків. Самки більші за самців та мають дещо яскравіше забарвлення. Крім того, у самок крізь панцир помітне «сідло» — жовте утворення на спинці, що являє собою яєчники з дозріваючою ікрою. Ікра цього виду має переважно жовтий колір, хоча інколи трапляється й зеленкувата. Втім, забарвлення ікри ніяк не впливає на якість виводку.
Вишневі креветки користуються надзвичайною популярністю серед акваріумістів значною мірою саме завдяки простоті утримання. Навіть новачок без проблем зможе виконувати усі умови, яких потребують членистоногі. Вони всеїдні, невибагливі та легкі у розведенні. Оптимальні параметри води для утримання Neocaridina heteropoda: температура 22-26 °С, gH 4-20 °dGH, kH 1-15 °dGH, ph 6,3-8,0. Найкраще утримувати вишневих креветок з невеликими миролюбними рибками у акваріумах не менших за 5-10 літрів з великою кількістю рослин, каміння та корчів, які забезпечать їх у разі нестачі їжі необхідними водоростями. Ред Черрі полюбляють чисту воду з гарною аерацією і є чутливими до різкої зміни води. Єдиними великими рибами, які можуть співіснувати з вишневими креветками без загрози для життя членистоногих, є рослинноїдні кольчужні соми, такі як отоцинклюси чи баріанциструси.
Neocaridina heteropoda живиться майже усіма кормами для мешканців акваріуму і непогано підтримують чистоту в сфері свого існування. При відсутності рослинності слід додавати до раціону креветок спеціальні таблетки зі спіруліною, бо саме водорості підтримують міцну імунну систему вишневих креветок. Ред Черрі з задоволенням вживають гранульовані корми для донних риб та безхребетних, а також очищені та бланшовані овочі.
Вишневі креветки дуже плодючі і їх легко розвести у домашніх умовах. На першому етапі самки носять ікру у спеціальному «сідлі», що знаходиться у них в спинному відділі. Після заплідення личинки переміщуються під хвіст креветки, де вона носить їх протягом 21-28 днів. Самка постійно доглядає за ікрою та вентилює її плеоподами. Маленькі креветочки, що вилуплюються з личинок, є точною мініатюрною копією дорослих особин та одразу здатні вести самостійне життя. Живляться вони тими ж продуктами, що й старші креветки. У молодих самок зазвичай буває від 5 до 15 мальків, у старших дещо більше.
Tép Anh Đào hay còn gọi là tép đỏ hay tép Cherry (Danh pháp khoa học: Neocaridina davidi var. red) là một trong đa dạng loài của các loài tép thủy sinh trong họ Neocaridina. Chúng là một trong những loài tép thủy sinh được ưa chuộng với màu sắc rực rỡ.
Chúng là một đột biến màu của loài tép lùn Neocaridina denticulata sinensis. Dạng hoang dã của loài tép này xuất xứ từ Đài Loan, một phần Trung Quốc. Biến thể màu đỏ được phát triển và lai tạo ở Đài Loan và không hề tồn tại ngoài môi trường tự nhiên.
Chúng là loài tép nhỏ. Cá thể trưởng thành có kích thước tối đa từ 2.5 đến 3 cm với tép cái hơi lớn hơn tép đực. Tép cái cũng đỏ hơn so với tép đực, đặc biệt là khi sinh sản. Tép đực, ngoài kích thước hơi nhỏ và bụng hơi thon hơn, còn hơi trong hơn với các sọc đỏ. Vì vậy, khi tép trưởng thành thì rất dễ phân biệt giới tính. Tuổi thọ của tép khoảng hai năm.
Con đực thường nhỏ hơn, dài hơn, đuôi hẹp và màu sắc ko đẹp bằng con mái. Con mái màu sắc đẹp hơn và to hơn. Phần lưng của con mái vào kỳ sinh sản sẽ có vùng tam giác trắng vàng trên lưng gọi là trứng lưng, nhìn khá giống yên ngựa. Khi xuất hiện yên ngựa trên lưng chứng tỏ tép đã trưởng thành và sẵn sàng để giao phối, sinh sản. Tép hoạt động cả ngày và ít khi nào đứng yên. Tép đỏ lột vỏ định kỳ. Khi mang trứng tép có xu hướng ẩn nấp nhiều hơn và khi thấy nguy hại sẽ xả bỏ trứng, lúc này tép sẽ cần môi trường cây cối nhiều để ẩn nấp.
Tép anh đào biến đổi màu sắc theo màu nền và môi trường xung quanh. Nếu chúng được nuôi trong một hồ có nền màu sáng, tép sẽ trở nên nhạt màu, hoặc thậm chí trong suốt. Trên một nền màu tối hơn, tép sẽ thể hiện màu đỏ một cách rõ rệt nhất. Màu sắc của tép cũng phụ thuộc vào các loại thực phẩm hàng ngày của tép cảnh (thức ăn tươi sống cung cấp những chất đạm và chất béo có nhiều dinh dưỡng có lợi hơn so với các loại thực phẩm chế biến sẵn), ngoài ra thì pH của nước và nhiệt độ cũng ảnh hưởng khá nhiều đến màu sắc và sức khỏe của tép.
Tép đỏ là loài ăn tạp, chúng rất thích ăn tảo. Ngoài ra thì thức ăn tươi sống và rau quả cần được bổ sung thêm cho tép cảnh các loại đậu que luộc mềm, cà rốt, dưa leo. Lá bàng cũng hay được dùng cho tép ăn để bổ sung chất đề kháng giúp chúng khỏe hơn, nên luộc lá bàng để bớt vàng nước và loại bỏ vi khuẩn gây hại. Thức ăn và nước nuôi tép nên loại bỏ đồng và kim loại nặng vì nhưng chất này sẽ gây độc cho tép.
Chúng là loài tép cảnh ngày càng trở nên phổ biến vì giá thành rẻ, dễ nuôi, không quá kén chọn. Chúng sặc sỡ, hòa đồng, hiền lành, dễ nuôi, dễ lai tạo và ăn tảo mà lại không phá cây. Trên thực tế, một số ghi nhận cho rằng chúng ăn nhiều loại tảo thậm chí cả loại tảo tóc hơn so với những loài tép khác, kể cả tép Amano (Caridina japonica).
Hồ thủy sinh là môi trường sống rất tốt cho tép, dễ sinh sản, khi đã thích ứng sẽ phát triển nhanh. Nên cho rêu và dương xỉ vào hồ nuôi tép vì những loại cây này thích hợp và chúng sẽ tạo ra môi trường thuận lợi để tép phát triển, ngoài ra cây cối cũng là nơi để tép con lẩn trốn và tép mới lột xác, khi đó vỏ tép rất mềm và yếu, dễ bị cá và tép khác làm hại.
Tép Anh Đào hay còn gọi là tép đỏ hay tép Cherry (Danh pháp khoa học: Neocaridina davidi var. red) là một trong đa dạng loài của các loài tép thủy sinh trong họ Neocaridina. Chúng là một trong những loài tép thủy sinh được ưa chuộng với màu sắc rực rỡ.
Neocaridina heteropoda Liang, 2002[1]
Охранный статусNeocaridina heteropoda (лат.) — вид пресноводных креветок из семейства Atyidae. Два китайские подвида в природе известны по четырёх находкам из трёх провинций Китая (Чжэцзян, Аньхой, Хэнань), «корейский» подвид описан в 1938 году по материалу с рыбного рынка в Корее.
Длина тела — до 2 см без учёта антенн. Своё название «вишнёвые креветки» получили в связи с насыщенной красной окраской. Самки крупнее и ярче самцов. Также у самок сквозь панцирь видно «седло» — желтоватое образование на спинке, представляющее собой яичники с созревающей икрой.
При содержании в аквариуме вишнёвые креветки неприхотливы к условиям обитания и питанию. Основными требованиями вишневых креветок к условиям содержания является отсутствие в аквариумной воде солей меди, аммиака, нитритов и нитратов. Оптимальная для них температура — 23—25 градусов, а кислотность воды — pH = 7,5—8.[2]
Благодаря своей неприхотливости вишневые креветки прекрасно подходят в качестве первых питомцев для начинающих аквариумистов.
Размножение вишневой креветки осуществляется «самосевом»: самка вынашивает икринки сначала под панцирем, а затем «под хвостом». К назначенному сроку из икринок вылупляются миниатюрные особи, которые способны самостоятельно питаться. Кстати, отличается самец от самки не только по внешнему виду (самцы меньших размеров (длина около 2 см), чем самки (средняя длина составляет 4 см), и к тому же менее окрашены), но и поведением: особи мужского пола более проворные.
Это заготовка статьи по зоологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Neocaridina heteropoda (лат.) — вид пресноводных креветок из семейства Atyidae. Два китайские подвида в природе известны по четырёх находкам из трёх провинций Китая (Чжэцзян, Аньхой, Хэнань), «корейский» подвид описан в 1938 году по материалу с рыбного рынка в Корее.
玫瑰蝦（Neocaridina denticulata var. "red"），又名火焰蝦[1]或櫻花蝦[2]，是來自台灣的一種淡水蝦，為黑殼蝦經人工繁殖之改良品種，其色為淺紅且成網紋，具觀賞價值。若其色為遍體深紅或酒紅者，則會賦以美名為極火蝦或烤漆蝦，但在觀賞水族市場上沒有清楚明確的分級標準，並非稱為極火蝦即有相同程度的品質。目前除紅色蝦系外，已改良出多色鮮豔的新米蝦，如藍、黃、橘、黑，深受水族小缸或水草缸玩家喜愛。
牠們喜歡乾淨的水，pH 6.5-8，水溫範圍攝氏14-29度，最適當水溫為攝氏22度。
玫瑰蝦（Neocaridina denticulata var. "red"），又名火焰蝦或櫻花蝦，是來自台灣的一種淡水蝦，為黑殼蝦經人工繁殖之改良品種，其色為淺紅且成網紋，具觀賞價值。若其色為遍體深紅或酒紅者，則會賦以美名為極火蝦或烤漆蝦，但在觀賞水族市場上沒有清楚明確的分級標準，並非稱為極火蝦即有相同程度的品質。目前除紅色蝦系外，已改良出多色鮮豔的新米蝦，如藍、黃、橘、黑，深受水族小缸或水草缸玩家喜愛。
牠們喜歡乾淨的水，pH 6.5-8，水溫範圍攝氏14-29度，最適當水溫為攝氏22度。
レッドチェリーシュリンプは台湾産の淡水エビでアクアリウムにて飼育される品種である。本来の色は、茶色や緑であるが、アクアリウム向けとして赤に変異したものが主に販売されている。本種の体色は血統に依存し、エビの「品質」を決定する。その他、大きさ、行動などの特性は品種全体で多少の差こそあれ等しいとされ「品質」には影響しない。成熟したレッドチェリーシュリンプは約4cmに達する。飼育に適した水質は、pH6.5〜8、水温14-29℃（22℃が最適）で、きれいな水を好む。雑食性で飼育寿命は1〜2年程。以前はNeocaridina heteropodaとNeocaridina denticulata sinensisに分類されていたが、現在では Neocaridina davidiに分類されている[1]。
レッドチェリーシュリンプは、水槽での飼育で繁殖させるのが容易である。広範な水質に適応し、多くの一般的な観賞魚と同じ条件で飼育できるが、硝酸塩および亜硝酸塩の濃度を低く抑え、わずかにアルカリ性の水質であれば、最良の結果が得られる。温暖な地方では夏場には水槽水の冷却を行うのが好ましい。4〜8Lの小型水槽から飼育することができ、40リットル、もしくはそれ以上の水槽では活発なコロニーを飼育することができる。また、水草を植えることで環境をエビにとって快適にすることができる。水草は稚エビから成熟したエビにまで快適な環境を提供する。
レッドチェリーシュリンプは、水草がある場合、かなりの時間を水草に寄り添って過ごし、特に脱皮した後、自らを保護するために水草の中に隠れて過ごす。また、水草の葉に育った苔や微生物を葉を傷つけることなく食べる。ウィローモスやミクロソリウムはレッドチェリーシュリンプを飼育する上での優れた水草であり、同じ条件で飼育/栽培でき、エビ、水草はお互いの役に立つ。また、鑑賞者はエビの赤色と葉の緑とのコントラストを愉しむことができる。稚エビのときはほとんどの時間を水草に隠れて過ごし、微生物や苔を食べて過ごす。一般に、レッドチェリーシュリンプにとってウィローモスは安価で、生育が早く、素晴らしい隠れ場所を提供する水草である。
レッドチェリーシュリンプは、生育する環境によって体色を変える。明るい色の環境で飼育した場合は、より薄く、または、透明となる。反対に暗い色の環境で飼育すると赤色が濃くなる。水のpH、温度、餌も体色に影響し、餌は生き餌と高タンパク質高脂肪のものはフレーク食品よりも体色を濃くする際に有益である。エビ用の餌はいくつかのメーカーから市販されている。
レッドチェリーシュリンプは、活発に活動するエビではないが、終日活動を行い、水槽の装飾物やタンクの側面で苔を漁ったり、底床の砂利の間でデトリタスを漁ったり、時には交配している様子を見ることができる。脱皮は定期的に行い、水槽中に白い脱皮殻を残す。多くのエビと同様に本種も脱皮殻に含まれている貴重なミネラルを回収するために食べるので、脱皮殻は水槽内に放置しておいたほうが良い。
妊娠中のレッドチェリーシュリンプの雌は暗い所に隠れる傾向があり、また、捕食者によって捕食される危機を感じた場合は卵を放棄する。雌は自身と稚エビが隠れることができる流木やウィローモスなどの水草を必要とする。雌が抱卵しているときには卵を健康に保つために遊泳脚で卵に水をかけているのを目撃することができる。
レッドチェリーシュリンプは主として苔を食べる。また、アクアリウム用途のいかなる餌をも食べるようになるが、一部は圧縮された藻類ディスク（藻類ウェーハ）を好む。軽く茹でた野菜、ズッキーニ、ベビーキャロット、えんどう豆、ほうれん草は補助食品として用いることができる。しかし、それらは控え目に与える必要がある。食べ残された野菜は非常に早く腐敗し、水質の点で問題を引き起こす。水質を清浄に保つために一部の飼育者は食べ物のためにガラスのボウルや板を水槽の底に置くことがある。 商用の魚/エビ用の餌を用いる場合、銅が添加されていないことを確認する必要がある。銅はエビにとって危険である。多くのブリーダーは、ほとんどの魚の餌で見つかった硫酸銅は、低量で許容されていると考えているが、「スネールキラー」で見つかった硫酸銅は大量であり、エビを殺すとされる。
いくつかの水質調整剤は、水槽の水として安全となるように、銅、鉛、その他の金属を水道水から取り除いたり中和することができる。 エビ水槽内を健康的なバランスに保つ最善の方法は、エビに水草や漂流物の上に育つすべての微生物を食べさせるようにすることである。この方法で水槽は濾過器無しで適切なバランスを取ることができる。日に8時間の照明でエビは何の問題もなく成熟することができる。
雄は雌よりも小さく、体色の発色に乏しい。また、雄の尾は卵を保持する必要がないために雌より細い。雌はより大きく発色が良い。 卵の色は個々のエビにより異なる。
レッドチェリーシュリンプを繁殖させるのは簡単で水槽の中へ成熟した雌雄のエビを入れるだけである [2]。卵の発達している様子は雌の卵巣、背中にある緑もしくは黄色の三角形の「サドル」状のもの、の中に観察することができる。雌は卵を産む準備が整うと、脱皮の後に、雄に知らせるために水中にフェロモンを放出する。このとき、しばしば雄は慌ただしくなり、活発に泳ぎまわりフェロモンの発信源を探しまわる。簡単な交配（雄は雌の体に精子をふりかける）の後、雌は卵を遊泳脚に産み付ける。卵は雌の体内では受精せず、卵巣から体外に排出される際に受精する。したがって、卵を運んでいる雌が交配後であることは確実である。
いくつかの報告では、若い雌が初めて抱卵する際には一部もしくは全ての卵を落とす傾向があるとされている。おそらくは経験不足やサイズの小ささからくると思われる[3]。また、抱卵した雌が捕食者からのストレスに晒されたり、水質が悪かったりすると、卵を放棄することがある[4]。
雌は20〜30個の卵を持ち、それらが孵るまでには2〜3週間かかる。卵は緑か黄色で、雌の「サドル」の色と同じ色である。卵は段々と暗い色へと変わり、3週間後には稚エビが孵る。卵が孵る直前には、卵の中に稚エビの目を確認することができる。稚エビは親エビと同じ形状であるが、体長は1mm以下と小さい。レッドチェリーシュリンプはプランクトンの幼生期を持たず、最初の数日間は水草や石の間に隠れて水草のバイオフィルムなどをつついているためほとんど見ることができない。数日が経過すると水槽中にある苔を食べるようになる。
卵を孵した雌エビは、理想的なコンディションにあれば、2〜3日後に再度繁殖可能となる。
自然環境の中ではレッドチェリーシュリンプは主に捕食者であるが、水槽の中にあっては簡単に魚の潜在的な餌となる。魚がたとえエビを食べるには小さすぎる場合でも、手足を噛まれるなどのストレスは、エビを死に至らしめる。繁殖させるための最善の方法は、エビを単独で飼育することである。小さく、攻撃的でない魚、たとえば、ハーレクインラスボラ、ネオンテトラ、カージナルテトラ、ドワーフコリドラス、オトシンクルス、ドワーフグラミー、およびメダカのいくつかの種は成長したレッドチェリーシュリンプと混泳させることができる。しかし、稚エビは、オトシンクルスやいくつかの他の草食魚以外の魚には食べられている可能性が高い。エンゼルフィッシュを含むほとんどのシクリッドは、成熟したエビに対しても嫌がらせをし、容易に食べる。十分に覆われた隠れ場所（ウィローモスなどの水草は格好の役割を果たす）がある場合、レッドチェリーシュリンプはコロニーを保持し、大きい捕食魚と混泳させることができる。
レッドチェリーシュリンプは北米、欧州、アジア、オーストラリアと広く普及している。オンラインショップやアクアリウム店、個人のブリーダーから購入することができる。非常に多くの近似種、ファイアレッド、スノーボール、ブルーパール、ルリーシュリンプ、イエローシュリンプ、野生種、が存在するが、全て同じ条件で飼育することができる。しかし、異なるバリエーションのエビを飼育、繁殖させた場合、ほとんどの稚エビは野生の体色に戻ってしまうことが指摘されている。
レッドチェリーシュリンプは台湾産の淡水エビでアクアリウムにて飼育される品種である。本来の色は、茶色や緑であるが、アクアリウム向けとして赤に変異したものが主に販売されている。本種の体色は血統に依存し、エビの「品質」を決定する。その他、大きさ、行動などの特性は品種全体で多少の差こそあれ等しいとされ「品質」には影響しない。成熟したレッドチェリーシュリンプは約4cmに達する。飼育に適した水質は、pH6.5〜8、水温14-29℃（22℃が最適）で、きれいな水を好む。雑食性で飼育寿命は1〜2年程。以前はNeocaridina heteropodaとNeocaridina denticulata sinensisに分類されていたが、現在では Neocaridina davidiに分類されている。
.jpg)
.jpg)
