Prosopis fiebrigii es una especie arbórea perteneciente al género de fabáceas Prosopis. Habita en el centro-sur de Sudamérica.
Se distribuye en regiones semitropicales del Paraguay y áreas limítrofes de la Argentina, en una franja de hasta 20 km de ancho que corre paralela al río Pilcomayo, desde el estero Patiño por el norte hasta la localidad de Laguna Blanca por el sur. Habita en pastizales y palmares que sufren de inundaciones periódicas, en suelos arcillosos en ambientes del chaco oriental o húmedo.
Es un árbol poco espinoso, de hasta 15 m de altura. Las hojas son glabras, grandes, uniyugadas. Las flores se presentan en inflorescencias; la corola es blanco-amarillenta con pétalos verdosos. El fruto es una legumbre comprimida, acuminada, larga, recta, con una longitud de entre 14 y 29 cm y un ancho de entre 11 y 18 mm. En la madurez posee un color amarillo pajizo.[1][2][3][4][5]
Prosopis fiebrigii fue descrito en el año 1915 por el botánico alemán Hermann August Theodor Harms.
Etimológicamente, el nombre genérico Prosopis proviene del griego antiguo y podría significar ‘hacia la abundancia’ ("pros" = ‘hacia’ y "Opis" = ‘diosa de la abundancia y la agricultura’).[6] El nombre específico fiebrigii rinde honor al botánico y zoólogo alemán Karl August Gustav Fiebrig.
Prosopis fiebrigii es una especie arbórea perteneciente al género de fabáceas Prosopis. Habita en el centro-sur de Sudamérica.
Prosopis fiebrigii là một loài thực vật có hoa trong họ Đậu. Loài này được Harms miêu tả khoa học đầu tiên.[1]
Bài viết liên quan đến Tông Trinh nữ này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
Prosopis fiebrigii là một loài thực vật có hoa trong họ Đậu. Loài này được Harms miêu tả khoa học đầu tiên.
