Mandelinka topolová (Chrysomela populi) je brouk, jehož larvy poškozují listy žírem. Škodí především na topolech, při přemnožení způsobuje holožír.
CHRSPO[1]
Podle EPPO a Biolib je pro patogena s označením mandelinka topolová (Chrysomela populi) používáno více rozdílných názvů, například Chrysomela vigintopunctata nebo Melasoma vigintipunctata.[1]
Mandelinka topolová je rozšířená v Evropě.[2], kde je běžným druhem ve většině zemí[2] včetně Česka. Dále se vyskytuje v Asii.[3]
Brouci jsou lesklí, kulatí, mírně podlouhlí, 8–12 mm velcí. Krovky jsou nahnědle červeně zbarveny.[4] Někteří jedinci mohou být zbarveni oranžově.
Larvy jsou až 15 mm velké, v mládí černé, později špinavě žlutobílé s černými skvrnami a bradavkami.[4]
Přezimují dospělí brouci. V květnu kladou na spodní stranu listů vajíčka. Mladé larvy se zdržují na spodní straně listů. Horní pokožka listů není poškozena. Larvy se často zdržují společně, ve skupinách. Vyžírají hromadně plošky ve spodní pokožce listů. Později se rozlézají po listech, které skeletují nebo děrují. Dorostlé larvy se kuklí na listech. V příznivých letech má druh až tři generace.[4]
Vyskytuje se v lesích, parcích a v okolí řek s výskytem hostitelských rostlin, zejména v nížinách. Živí se úživným žírem na topolech a podle dostupných informací je hostitelskou rostlinou i vrba.[3] Na další území se šíří okřídlenými dospělci.
Mezi jeho přirozené nepřátele patří mnoho druhů kuklic (Tachinidae) a vosy (Ichneumonidae). Masožravé larvy druhu Xanthandrus comptus se rovněž živí tímto druhem.
Při přemnožení může způsobit totální holožíry. Příznakem napadení jsou zcela skeletované listy a Larvy na listech.
V případě velkého přemnožení lze larvy a brouky posbírat ručně (na malé ploše).[5] Pro chemickou ochranu se používá Vaztack 10 EC, Decis Mega nebo dále Agrion Delta a Fast M.[5]
Obrázky, zvuky či videa k tématu mandelinka topolová ve Wikimedia Commons
Mandelinka topolová (Chrysomela populi) je brouk, jehož larvy poškozují listy žírem. Škodí především na topolech, při přemnožení způsobuje holožír.
Haavanlehtikuoriainen (Chrysomela populi) on aikuisena talvehtiva kovakuoriainen.
Haavanlehtikuoriaisen kuoren väri vaihtelee kirkkaanoranssista tummanruskeaan ja keltaiseen. Sen pää saattaa auringonvalossa näyttää hehkuvan sateenkaaren väreissä. Ruumis on tummanmusta. Sillä on kolme jalkaparia ja niiden päissä terävähköt "kynnet". Kuoriaista pidetään ns. normaalina kuoriaisena muotonsa takia (puolikuu). Sen kuoressa on pieni musta täplä peitinsiipiliitoksessa. Se on noin 10–12 mm pitkä ja puolipallon muotoinen.
Sekä toukat että aikuiset kuoriaiset syövät pajun- ja haavanlehtiä. Mahdolliset tuhot metsälle/metsäyhtiöille ovat vähäisiä.
Koko Etelä-Suomesta Pohjanmaalle asti.
Muninta-aika alkaa touko-kesäkuun vaiheessa ja jatkuu heinäkuun alkuun. Naaras munii 40–50 munaa kerrallaan ja jopa yli tuhat munaa yhteensä lehtien alapinnalle.
Haavanlehtikuoriaisen saalistajia luonnossa ovat ainakin seuraavat: Calathus fuscipes, maakiitäjäiset (Carabidae), etelänharsokorento (Chrysopa formosa), pihaharsokorento (Chrysoperla carnea), Coccinella saucerotti, kaljukekomuurahainen (Formica polyctena), piikkilude (Picromerus bidens) ja välkelude (Zicrona caerulea).[1]
Haavanlehtikuoriainen talvehtii lehtien alla eli se on monivuotinen.
Haavanlehtikuoriainen (Chrysomela populi) on aikuisena talvehtiva kovakuoriainen.
De grote populierenhaan (Chrysomela populi) is een kever uit de familie bladhaantjes (Chrysomelidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus.[1]
Dit relatief grote bladhaantje is te zien van april tot augustus, en te herkennen aan de meestal scharlakenrode dekschilden; de rest van het lichaam is zwart. De dekschilden kunnen ook wat bruiner of geler van kleur zijn, vooral pas uit de pop gekropen exemplaren zijn lichter; dode (opgezette) exemplaren kleuren bruin. Vanwege de ronde vorm en het bolle schild lijkt deze soort op een van de lieveheersbeestjes, maar hij mist altijd de stippen en wordt iets groter, tot 13 millimeter. Ook is het schild iets langwerpiger en zijn kop en borststuk duidelijker gescheiden. Er is nog een overeenkomst met lieveheersbeestjes; bij verstoring wordt een bittere en smerig ruikende vloeistof afgescheiden die vijanden zoals vogels moet verjagen.
Het populierenhaantje leeft op de populier en de wilg, ook aanverwante soorten zoals ratelpopulier en zwarte populier. Zowel de larve als kever leeft van de bladeren die weggeknaagd worden, en bij voorkeur de frisse jonge blaadjes. De kleur van de larve is wit tot witgeel met rijen ronde zwarte vlekjes over het hele lijf, een cilindrische, rupsachtige vorm en een zwarte kop. Ook de larve kan een smerige stof afscheiden en leeft vaak op de onderzijde van bladeren ter beschutting. De volwassen kever overwintert om in april weer tevoorschijn te komen. In grote delen van Europa is deze soort zeer algemeen, ook in Nederland en België.
De grote populierenhaan (Chrysomela populi) is een kever uit de familie bladhaantjes (Chrysomelidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus.
Rød poppelbladbille (Chrysomela populi) også kalt stor ospebladbille er en bille som tilhører familiegruppen bladbiller (Chrysomelidae). Den lever særlig på osp.
Rød poppelbladbille er forholdsvis stor, mellom 10-12 mm lang. Den har et svart eller mørkt grønnlig hode og halsskjold (pronotum). Halskjoldet er litt smalere i bakkanten enn de klart røde dekkvingene. Dekkvingene har en uregelmessig punktur, ikke ordnet i langsgående rekker. Scutellumet er lite og svart på farge. Kroppen er jevnt oval som bladbillene ofte er. Beina er mørke. Den er svært lik ospebladbille, som er litt mindre.
Både larvene og de voksne (imago) billene lever av å spise blad på næringsplantene, osp, selje og vier.
Rød poppelbladbille tilhører gruppen av insekter med fullstendig forvandling (holometabole insekter), som gjennomgår en metamorfose i løpet av utviklingen. Larvene er radikalt forskjellige fra de voksne i levevis og i kroppsbygning. Mellom larvestadiet og det voksne stadiet er et puppestadie, en hvileperiode, der billens indre og ytre organer endres.
Rød poppelbladbille (Chrysomela populi) også kalt stor ospebladbille er en bille som tilhører familiegruppen bladbiller (Chrysomelidae). Den lever særlig på osp.
Multimedia w Wikimedia Commons Rynnica topolowa, stonka topolowiec[1], topolówka[1] (Chrysomela populi) – gatunek chrząszcza z rodziny stonkowatych i podrodziny Chrysomelinae.
Chrząszcz o ciele długości od 10 do 12 mm, z wyjątkiem pokryw ubarwionym czarnozielono lub granatowo z metalicznym połyskiem. Przedplecze jest u nasady wyraźnie węższe od pokryw, a jego boczne brzegi są wałeczkowato zgrubiałe i od pozostałej jego wierzchniej strony odgraniczone relatywnie płytkimi bruzdami. Barwa pokryw jest czerwona z niewielką, czarną plamką na ich styku u wierzchołka. Brzegi boczne pokryw również są wałeczkowato pogrubione, a u wierzchołków, w kątach przyszwowych opatrzone wgłębieniem. Boczne krawędzie pokryw są z tyłu nieorzęsione, a ich epipleury z tyłu silnie zwężone. Punktowanie powierzchni pokryw jest bardzo delikatne i tworzy pojedynczy rządek wzdłuż ich bocznych brzegów. Samca charakteryzuje silnie zakrzywione prącie o płytce grzbietowej ku szczytowi rozszerzonej i zaopatrzonej w podłużną szczelinę przez środek[2].
Owad ten żeruje na wierzbie, osice a zwłaszcza na młodych topolach, na których wiosną składa jaja w niewielkich, nieregularnych skupiskach do 20-30 sztuk. Larwy kształtem przypominają larwy biedronki, lecz są jasnoszare w czarne plamki. Zimuje w ściółce pod liśćmi. Postacie dorosłe można spotkać od maja do końca lipca (także w sierpniu). Zaniepokojone (wzięte na rękę) wydzielają czerwoną, silnie pachnącą karbolem (i prawdopodobnie nieprzyjemną smakowo) ciecz, którą po minięciu niebezpieczeństwa mogą wyssać z powrotem. Substancję odstraszającą uzyskują z zawartych w pokarmie salicylanów.
Bywa notowany jako szkodnik młodników topolowych i upraw wierzb[2].
Gatunek znany z krainy palearktycznej i północnej części krainy orientalnej. W Europie stwierdzony został m.in. w Irlandii, Wielkiej Brytanii[2][3], Francji, Belgii, Holandii, Niemczech, Szwajcarii, Liechtensteinu, Austrii, Włoszech, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Łotwie, Polsce, Czechach, Węgrzech, Bośni i Hercegowinie, Serbii, Bułgarii, Albanii, Macedonii, Grecji i Rosji[4]. Na zachód sięga do Maroka, a na wschód po Pakistan, Indie, Chiny i Japonię. W Polsce pospolity na terenie całego kraju[2][3].
Jaja
Larwy
Poczwarka
Owad dorosły
Rynnica topolowa, stonka topolowiec, topolówka (Chrysomela populi) – gatunek chrząszcza z rodziny stonkowatych i podrodziny Chrysomelinae.
Chrząszcz o ciele długości od 10 do 12 mm, z wyjątkiem pokryw ubarwionym czarnozielono lub granatowo z metalicznym połyskiem. Przedplecze jest u nasady wyraźnie węższe od pokryw, a jego boczne brzegi są wałeczkowato zgrubiałe i od pozostałej jego wierzchniej strony odgraniczone relatywnie płytkimi bruzdami. Barwa pokryw jest czerwona z niewielką, czarną plamką na ich styku u wierzchołka. Brzegi boczne pokryw również są wałeczkowato pogrubione, a u wierzchołków, w kątach przyszwowych opatrzone wgłębieniem. Boczne krawędzie pokryw są z tyłu nieorzęsione, a ich epipleury z tyłu silnie zwężone. Punktowanie powierzchni pokryw jest bardzo delikatne i tworzy pojedynczy rządek wzdłuż ich bocznych brzegów. Samca charakteryzuje silnie zakrzywione prącie o płytce grzbietowej ku szczytowi rozszerzonej i zaopatrzonej w podłużną szczelinę przez środek.
Owad ten żeruje na wierzbie, osice a zwłaszcza na młodych topolach, na których wiosną składa jaja w niewielkich, nieregularnych skupiskach do 20-30 sztuk. Larwy kształtem przypominają larwy biedronki, lecz są jasnoszare w czarne plamki. Zimuje w ściółce pod liśćmi. Postacie dorosłe można spotkać od maja do końca lipca (także w sierpniu). Zaniepokojone (wzięte na rękę) wydzielają czerwoną, silnie pachnącą karbolem (i prawdopodobnie nieprzyjemną smakowo) ciecz, którą po minięciu niebezpieczeństwa mogą wyssać z powrotem. Substancję odstraszającą uzyskują z zawartych w pokarmie salicylanów.
Bywa notowany jako szkodnik młodników topolowych i upraw wierzb.
Gatunek znany z krainy palearktycznej i północnej części krainy orientalnej. W Europie stwierdzony został m.in. w Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemczech, Szwajcarii, Liechtensteinu, Austrii, Włoszech, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Łotwie, Polsce, Czechach, Węgrzech, Bośni i Hercegowinie, Serbii, Bułgarii, Albanii, Macedonii, Grecji i Rosji. Na zachód sięga do Maroka, a na wschód po Pakistan, Indie, Chiny i Japonię. W Polsce pospolity na terenie całego kraju.
Chrysomela populi là một loài bọ cánh cứng trong họ Chrysomelidae. Chúng này được Linnaeus miêu tả khoa học đầu tiên năm 1758.[1] Đây là loài gây hại phát triển phổ biến ở Uzbekistan.
Bài viết về phân họ côn trùng Chrysomelinae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Chrysomela populi là một loài bọ cánh cứng trong họ Chrysomelidae. Chúng này được Linnaeus miêu tả khoa học đầu tiên năm 1758. Đây là loài gây hại phát triển phổ biến ở Uzbekistan.
Распространён в Европе, на Кавказе, в Пакистане, Сибири, Казахстане, Центральной Азии, на Дальнем Востоке России, в Китае и Японии[5].
Длина тела взрослых насекомых 9—13 мм[7][5]. Тело зелёное или синее[8]. Надкрылья желтовато-коричневые или красные[9]. Данный вид имеет следующие характерные признаки[5]:
Обитают хвойных, смешанных и широколиственных лесах, на лесных опушках, в пригородах, на старых лесосеках, сухих лугах, а также встречаются на прибрежных кустарниковых ивах на границах песчаных берегов водоёмов, например, рек, озёр[5].
Особи питаются в основном молодыми листьями на различных ивах и тополях, но главным образом на осине, тополе белом, иве прутовидной и иве пурпурной[5], хотя представители также отмечены питающимися на тополе чёрном[10], тополе реснитчатом, Populus × canadensis, Populus × canescens, ива ломкая[4].
Хотя некоторые виды ив могут быть устойчивы от личинок, то есть личинки начавшие питаться листьями ив — ива чёрная и ива вавилонская, отмирают через некоторое время[11]. Гибрид Populus × wettsteini слабо устойчив от личинок, то есть небольшая часть личинок, питающихся на данном тополе, отмирает[4].
_larvae,_Arnhem,_the_Netherlands.jpg)
.JPG)
.jpg)
.jpg)
