Bufo viridis

Vabreitung vo da Wechslkrod im engaran Sinn (Bufotes viridis viridis)

De Wechslkrod Bufotes viridis (LAURENTI 1786), aa greane Krod gnennd, is a Froschluach aus da Famülie vo de echtn Krodn (Bufonidae). Se is in Täu vo Eiropa und Vuadarasien dahaam und kummt meist in offane Laundschoftn vua, wia Fööda und Steppm. Meglichaeweis haundlt sa si bei da Wechslkrod um an Komplex vo meahrare, nauh vawaundte Oartn. Ois Synomyme fian wissonschoftlichn Nauman findt mar aa no Bufo viridis und (sötana) Pseudepidalea viridis.

Wia ma s dakennd

Aum auffölligstn is de Foab vom Bugl: auf an höön, weißlatn odar a braunan Grund san greane Fleggn driwagschtrad. Zweng dem schaun de Viecha vo obmat gscheckat aus, ois wiar a Tarngwandl vom Mülitär. Is Musta vom Bugl is bei an jedn anzlnan Viech individuöö. Auf da Seitn und im Gnack findt ma oft aa no rode Warzn. De Untaseitn is zmeist afoabig weiß, zeidweulich san aa klane, dunglare Fleckal eigstraad.

Mandl vo da Wechslkrod

Weiwal vo da Wechslkrod‎

De Iris vo de Gluara spüüd olle Iwagäng vo höögrean bis gööb. Bsundast fia d Wechslkrod is aa no, dass amoi hölla, amoi dungla sei kau; je danoch, wiar im Viech grod is. Zmeist hängt des midn Liacht und mid da Temparatua zaumman.

Mandl und Weiwal untascheidn sie a wengl (Geschlechtsdimorphismus): Bei de Mandln is des Musta aufm Bugl oft recht vawoschn, bein Weiwal sicht mas deitlicha. De Mandln haum in da Poarungszeid an Schwölla bein Dam. Den brauchn s, dass sa si in da Kopula bein Weiwal bessa auhaftln kenna. Und außadem haum de Mandln aa no a Schoiblosn, mid dera das ruafn. Da Ruaf, den wos ma ois „trillern“ beschreim kau, huacht si a wengl au wia dea vo an Zwergl.

Vawaundschoft

Oartobrenzung

De Wechslkrodn, wos ma in Östareich und Bayern findt, san de Nominatfuam Bufotes viridis viridis. Es gibt owar a greßare Vawaundtschoft aa: In Vuada- und Zentralasien findt ma owa no an gaunzn Schiwwe vo de so gnenndn "Greakrodn", wo se de Fochwööd net gaunz ans is, wööchane vo dena jetzan eigane Oatn san, und wööchane grod amoi Untaoatn vo da Wechslkrod.

Neichare molekularbiologische Oawatn^[1][2] mana sogoa, dass ma bei de Wechslkrodn vo Eiropa und Nordafrega meahrare Oartn oospeudln suit, und zwoa:

Bufotes variabilis: Balkan und Klaa-Asien, davo isoliat in Noaddeitschlaund

Bufotes balearicus: Deule vo Süditalien, auf de Balearn (duat woahscheinli eigschleppt)

Bufotes boulengeri: Nordafrega

Bufotes siculus: Sizilien

Gaunz ans is ma si in da Fochwööd olladings net, wos ma vo de vuagschloganan neichn Oatn hoidn sui. Auf dar an Seitn gibts suichane, de mana, das des Gaunze lediglich vaschiedane mitochondriale Linian aufzagt, de wos net zwaungsleifig a Beweis fiar a Oatuntascheidung san.^[3] Auf dar aundan Seitn hod se grod bei da Fuam Bufotes siculus zagt, dass offnsichtlich Kreizungsbarriern zwischen dera Fuam und da Bufotes balearicus gibt^[4], wos a kloares Indiz fiar a Oatobgrenzung is. Fia de aundan neichn Oatn is de Soch owa nu net gaunz ausgstaundn, da Hauptautor vo de gaunzn neichn Oatn hod z. B. de Güütigkeit vo da Fuam Bufotes variabilis söwa indirekt relativiat^[5]. Genaröö muaß ma no auf neichare Fuaschungseagebnisse fiar an endgütigs Urteu woatn.

Eiuadnung innahoib vo de Krodn

Gegnwärtig nimmd ma ois Grundloog fia de taxonomische Enuadnung a Oawat aus Fraungreich, wo gmaant wiad, de Wechslkrod und iahre Vawaundtn suitatn in a eigane Untagoddung Bufotes gstööt wean^[6]. In weitara Foige hod si owa de Meinung duchgsetzt, dass do in a aundare Goddung gheat wia de aundan eiropäischn Krodn^[7]. t) Vuarausgaunga is dem Dischkuas a Vuaschlog im Amphibian tree of live^[8]. Demnoch waratn de Wexlkrod und iahre asiatischn Vawaundtn a neiche Goddung, de wos Pseudepidalea haßn soi. Bsundast in da deitschschprochign Fochwööd woa des owa extrem umstritdn.^[9] . Weu da Naum Bufotes owa nochweislich da ödare wia Pseudepidalea is, muass a noch de Regln vo da Nomenklaturkommission gnumma wean. De neiche Goddung fia de Wechslkrod woar aa zweng dem umstridn, weu ma in da frein Natua aa Bastardln mit de zwa aundan eiropäischn Krodn-Oatn; efta mit da Kreizkrod und sötana mit da Heppin. Noch da Meinung vo maunge Autorn suitats owa zwischn Vatreta vo vaschiedane Goddungan kaane Bastardln net gebm^[10].

Vabreitung

Oigemeine Vabreitung und Lebmsraum

Da Tagliamento in Owaitalien‎. De Restwossalockn san natialiche Laichplätz vo da Wechslkrod

Oide Schodagruabm san Laichgewässa fia de Wechslkrod in da Kuitualaundschoft

De Wechslkrod is a Oat mit ana kontinental-mediterranen Vabreitung. Uaspringlich woars in de Steppm und Hoibwüstn vo Zentral- und Vuada-Asien daham. Noch da letztn Eiszeid hod sa si weida in Richtung Westn hi ausbradt. In Middleiropa hod eana dabei de friache Laundwiatschoft ghoifn, weu duachn Menschn vü Wöda oghoizt wuan san und neiche, offane Laundschoftn entstaundn san De heitige Gesaumbtvabreitung gehd vo Deitschlaund und Italien im Westn bis iwa de Mongolei noch Südsibirien eine. De neadlichstn Vuakumman san in Sidschwedn, de sidlichstn im Noadn vo Afrika und im Iran. Auf de Balearn gibts eigschleppte Populationan. Zweng de Streidarein in da Fochwöd, ob jetzan anzelne Untaoatn vialleicht net do scho eigane Oatn waratn, kaumma de exakte Gesaumbtvabreitung net goar aso genau sogn^[11]

Genaröö findt ma de Wechslkrod zmeist in offane und trockane Lebmsreim; des kennan natialiche Steppm genauso ois wiar Agrarlaundschoftn, Weidn, ausdrickate Gstettn oda sogoa Goatnlaund im stoak vabaudn Siedlungsraum sei. De Ausnauhm is da Kaukasus, weu duatn kummts aa efta im dichtn Woid vua. A Bsundaheid is de Soiztoleranz sowoi vo de ausgwochsanan Viecha ois wia vo de Quappal. In da Ostsee san scho schwimmade Wechslkrodn aufn Meer zwischn de dänischn Insln gseng wuan. De Quappal kennan si aa in Brackwossa und aundare Gewässa mid ana hochn Salinität, so ois wia z. B. in de Soizlockn vom Seewinkl, entwickln.

Olaichn duat de Wechslkrod zmeist in offane Gewässa mid vüü Sunn, wo meglichts weng Fisch und Wossainsektn (Feind vo de Kaulquappm) drinnat san. Es mocht da Wechslkrod aa nix, waun sa si dabei um temporäre Gewässa - des san soichane de zeidweulich austrickan - haundlt. Natialiche Laichplätz san z. B. Restwossalackn in an natialichn Flusssystem, de wos ma heidzdoog owa nua meah recht sötn findt, so ois wia z. B. aum Tagliamento in Owaitalien. In da Kuitualaundschoft san klane, temporäre Gewässa, wia ma s in Staabrich und Schoodagruabm findt, wichtig ois Laichplätz fia de Oat. De Wechslkrod is a ausgsprochane Pionier-Oat; des haßt, se is ane vo de easchtn Amphibien-Oatn, wos a neichs Gewässa findt.

Östarreich

In Östarreich findt mas zmeist in ana Hächn untahoib vo 500m. De Ausnauhm is a Vuakumman auf da tirolarisch-bayrischn Grenz, wo s auf 1150m auffegeht. Genaröö findt de Wechslkrod in Östarreich eha in da pannonischn Region. Des is in easchta Linie des Floch- und Higllaund vom Ostn, und zwoa in Wean, Niedaöstarreich, im Buagnlaund und in da Oststeiamoak. In dera Gegnd is aa no relativ heifig. Lokal kummts aa in Owaöstarreich, Kärntn und Nordtiroi vua, duatn gehts ia owa net goar a so guat, weu da Lebmsraum ollaweu schlechta wiad.^[12] Im Soizbuaga Flochgau is ausgstuabm.^[13]

Bayern

In Bayern san in easchta Linie de Isar-Inn- Schodaplottn und de östliche Doanaugegend vo da Wechslkrod besiedlt. Im Noadn findt ma nua meah klaane, varinslte Populationan; duatn deafats friara owa meah gebm haum. Genaröö wean de Viecha in Bayern ollaweu weniga, ma kau sogn, dass duatn scho a recht a rares Viech is. Vo da Hächn hea san de meistn Vuakumman unta 600m daham. So ois wiar in Östareich gibts owar aa in de Cheamgaua Oipm a Pobulation in de Beag obmat auf 1150m.^[14]

Lebmsweis

A Paarl im Amplexus

Quappal vo da Wechslkrod

Weiwal vo da Insl Zypern (Fuam Bufotes variabilis)

Iwas Joa

In Middleiropa kumman des easchtn Wechslkrodn scho im März aus eanare Wintaquartiare, soboid dass amoi mea wia 10 °C hod. De Laichzeit faungt zmeist scho im Aprü au und kaun bis Juli eine dauan. De Mandln gengan glei direkt ins Laichgewässa und faungan ins Ruafn au. Dabei huckns mit an aufgstöödn Owakärpa entweda im flochn Wossa, oda se ruafn aa, während dass aufm Wossa treibm. Oft wean de Mandln untaranaund aar a weng raufat, weu sa si gengseitig mit Weiwal vawechsln und auklamman. In dem Foi kau s aa sei, dass an Obwehrruaf -a tiafes Grunzn-ausstoßn. Waun a Mandl daun a Weiwal gfundn hod, klaummat sa si um de Iaksn vom Weiwal (Fochausdruck: Amplexus axillaris). Während dass oolaichn, kreut is Weiwal midn Mandl aufm Bugl aum Gewässagrund umanaund und wigglt de Laichschnua um Astln oda Greidln, de wos untam Wossaspiagl san. Is Mandl straat daweu in Sauman iwan Laich. De Weiwal san nochn Olaichna glei wieda draussd ausn Wossa; bei de Mandln kau s sei, dass no wa weng duatn bleibm. De restliche Zeid vom Joa vabringans aum Laund. Duatn tans aa iwawintan, und zwoa in Ead- und Fösspoitn, owar aa in Kölla und Logareim.

Entwigglung vo de Quappal

In de Laichschnialn, de wos 2-4m laung san, findt ma 5000-12000 Eia. De Quappal schlupfm boid amoi, und zwoa noch 3-6 Doog. Nochad bleibms no a poa Tog in da Umgewung vo de Laichschnialn. Waun de Bedingungan guat san, kummts scho noch 6 Wochn zua Metamorphosn, da Schnitt san 6-8 Wochn. Noch da Metamorphosn gengans glei auns Laund. Vo de Mandln waaß ma, dass noch 2 Joa geschlechtreif san, vo de Weiwal nimmt ma des aa au, es is owa no net nochgwießn.

Fuada

D Wechslkrodn fressn wia d meistn Froschluach je noch Entwigglungsstadium a untschiadlichs Fuada. D Quappal san Ollesfressa. D klaanan Jungkrodn, wos grod ausn Wossa kumma san lebm vo extrem klaane, grod müllimetagroße Gliadahaxla, so ois wia Springschwänz, Pflaunznleis und Mübm. Ausgwochsane Viecha hawan in easchta Linie Käfa, owar aa Aumassn, Wiam und aundare wiawelose Viecha.

Gefährdung und Schutz

De gräßte Gfoa fia de Wechslkrod is, dass oft kaane guadn Laichgewässa mea gibt. Da Grund fia des is anaseits, dass klaan Lackal mea in da heitign Laundschoft findt. Anaseits weans zuagschitt, aundaraseits wochsns zua, weu neamd mea des Gstrauchat runumadum mea weggaschneidt, weu sa si heitzdog net auszoit. Oft wean aa Schodagruabm zweng da „Renaturierung“ mid ollalei Staudn zuapflaunzt, weu gmaant wiad, dass des net schee is. No a Grund is de Intensiviarung vo da Fischareiwiatschoft, weu duachn an iwamäßgn Fischbesotz olle Quappal zsaumgfressn wean. Gfährlich is aa s Aussetzn vo ausländische Fisch wia Sonnenbarsch und Goidfisch, weu de aa recht aggresive Fressfeind fia d Quappal san. Und natialiche Laichplätz nebm Fliss gibts zweng da Flussvarbauung aa kaane mea. Zweng oidem steht de Oart in da EU untar an strengan Schutz und is im Aunhaung IV vo da Fauna-Flora-Richtlinie aufglist.

Nationale Rode Listn-Einstufungan (Auswoi)^[15][16]

• Rote Liste Bundesrepublik Deutschland: 3 – gefährdet
• Rote Liste Österreichs: VU (haaßt sovü wia: gefährdet)
• Rote Liste der Schweiz: RE (de Oart is duatn ausgstuam)

Beleg

1. ↑ M. Stöck, C. Moritz, M. Hickerson, D. Frynta, T. Dujsebayeva, V. Eremchenko, J.R. Macey, T.J. Papenfuss & D.B. Wake: Evolution of mitochondrial relationships and biogeography of Palearctic green toads (Bufo viridis subgroup) with insights in their genomic plasticity. Molecular Phylogenetics and Evolution 41 (2006): 663-689.
2. ↑ M. Stöck, A. Sicilia, N. Belfiore, D. Buckley, S. Lo Brutto, M. Lo Valvo, M. Arculeo: Post-Messinian evolutionary relationships across the Sicilian channel: Mitochondrial and nuclear markers link a new green toad from Sicily to African relatives. BMC Evol. Biol. 56 (2008): 8, doi:10.1186/1471-2148-8-56. (Engl. Zusammenfass. und PDF-Download) .
3. ↑ Batista, V., S. Carranza, M.A. Carretero & D.J. Harris (2006): Genetic variation within Bufo viridis: Evidence from mitochondrial 12S and 16S RRNA DNA sequences. -- Buttleti de la Societat Catalana d´Herpetologia. 17: 24 – 33
4. ↑ Caroline Colliard, Alessandra Sicilia, Giuseppe Fabrizio Turrisi, Marco Arculeo, Nicolas Perrin, Matthias Stöck (2010): Strong reproductive barriers in a narrow hybrid zone of West-Mediterranean green toads (Bufo viridis subgroup) with Plio-Pleistocene divergence. BMC Evolutionary Biology 2010, 10:232
5. ↑ Kurt Grossenbacher (Hrsg.) (2008):Handbuch der Reptilien und Amphibien Europas Band 5/II, Froschlurche (Anura) II 504 S., 4 Farbtafeln, div. SW-Grafiken, Aula Verlag ISBN 9783891046555
6. ↑ Dubios, A. & De Bour, R. (2010): The nomenclatural status of the nomina of amphibians and reptiles created by Garsault (1764), with a parsimonious solution to an old nomenclatural problemregarding the genus Bufo (Amphibia, Anura), comments on the taxonomy of this genus, and comments on some nomina created by Laurenti (1768). Zootaxa 2447: 1–52. Archiviert vom Original am 9. Jänna 2014, obgruafa am 11. Meaz 2013.
7. ↑ R. A. Pyron & J. J. Wiens: A large-scale phylogeny of Amphibia including over 2800 species, and a revised classification of extant frogs, salamanders, and caecilians. Molecular Phylogenetics and Evolution, 61, 2, S. 543-83, November 2011
8. ↑ FROST et al. (2006). The Amphibian Tree of Life. Bulletin of the American Museum of Natural History no. 297: 1-370.
9. ↑ Miguel Vences: The Amphibian Tree of Life: Ideologie, Chaos oder biologische Realität? – Zeitschrift für Feldherpetologie, 14, Heft 2: S. 153–162. Laurenti-Verlag, Bielefeld 2007. ISSN 09467998.
10. ↑ Dieter Glandt: Taschenlexikon der Amphibien und Reptilien Europas. Quelle & Meyer, Wiebelsheim 2010. ISBN 978-3-494-01470-8
11. ↑ LAUFER, H. & PIEH, A.: Wechselkröte Bufo viridis LAURENTI 1786. In: LAUFER, H., FRITZ, K. & P.SOWIG (2007): Die Amphibien und Reptilien Baden-Würrtembergs: S 357 - 374 Ulmer Verlag, Stuttgart ISBN 978-3-8001-4385-6.
12. ↑ CABELA, A. & GRILLITSCH, H. & TIEDEMANN, F. (2001): Atlas zur Verbreitung und Ökologie der Amphibien und Reptilien in Österreich: Auswertung der Herpetofaunistischen Datenbank der Herpetologischen Sammlung des Naturhistorischen Museums in Wien. Wien (Umweltbundesamt), 880 S ISBN 3-85457-586-6
13. ↑ Kyek Martin & Andreas Maletzky (2006): Atlas und Rote Liste der Amphibien und Reptilien Salzburgs. Stand Dezember 2005. Naturschutz-Beiträge 33/06. 240 Seite. ISBN 3-901848-35-5
14. ↑ HECKES, U.& H.J GRUBER: Verbreitung und Bestandessituation der Wechselkröte (Bufo viridis) in Bayern. In: PODLOUCKY, M. & MANZKE, U. (Ed.) (2003): Verbreitung, Ökologie und Schutz der Wechselkröte (Bufo viridis): Distribution, ecology and conservation of the Green Toad (Bufo viridis).- Mertensiella [Supplement zu Salamandra], Rheinbach; 14 (im Auftrag der Deutschen Gesellschaft für Herpetologie und Terrarienkunde), S 130-146
15. ↑ Bundesamt für Naturschutz (Hrsg.): Rote Liste der gefährdeten Tiere, Pflanzen und Pilze Deutschlands 1: Wirbeltiere. Landwirtschaftsverlag, Münster 2009, ISBN 978-3784350332
16. ↑ Online-Übersicht bei www.amphibienschutz.de

Biachl

• Antonia Cabela. & Heinz Grillitsch & Franz Tiedemann (2001): Atlas zur Verbreitung und Ökologie der Amphibien und Reptilien in Österreich: Auswertung der Herpetofaunistischen Datenbank der Herpetologischen Sammlung des Naturhistorischen Museums in Wien. Wien (Umweltbundesamt), 880 S ISBN 3-85457-586-6
• Kurt Grossenbacher (Hrsg.) (2008):Handbuch der Reptilien und Amphibien Europas Band 5/II, Froschlurche (Anura) II 504 S., 4 Farbtafeln, div. SW-Grafiken, Aula Verlag ISBN 9783891046555
• Rainer Günther (Hrsg) (1996): Die Amphibien und Reptilien Deutschlands. Jena (Gustav Fischer Verlag), 825 S ISBN 3-437-35016-1
• M. Podloucky & U. Manzke (Hrsg.) (2003): Verbreitung, Ökologie und Schutz der Wechselkröte (Bufo viridis): Distribution, ecology and conservation of the Green Toad (Bufo viridis).- Mertensiella [Supplement zu Salamandra], Rheinbach; 14 (im Auftrag der Deutschen Gesellschaft für Herpetologie und Terrarienkunde), 327 S ISBN 3-9806577-5-2

Zelony kąter

Zelony kąter (Bufo viridis) - to je łaza z rodzëznë kąterowatëch. Ten kąter żëje m. jin. w Kaszëbsczim Krôjòbraznym Parkù. Òn w swòjim czasu dosc głosno rechòce.

Ο Ευρωπαϊκός πρασινόφρυνος, Bufotes viridis (Laurenti, 1768) είναι ένα είδος άνουρου αμφιβίου της οικογένειας Bufonidae, που απαντάται στην Ευρώπη.

Περιγραφή

Πρόκειται για ένα μεσαίου μεγέθους φρύνο, του οποίο το ολικό μήκος σώματος δεν ξεπερνά τα 10cm^[1][2]. Το πρότυπο και το μέγεθος των κηλίδων στο πίσω μέρος του σώματος του ποικίλει στους διαφορετικούς πληθυσμούς του είδους^[2]. Το χρώμα των κηλίδων επίσης ποικίλει, μεταξύ πράσινου και σκούρου καφέ, ενώ σε ορισμένα άτομα εμφανίζονται και κόκκινα στίγματα. Το κοιλιακό μέρος του είναι ανοιχτόχρωμο έως και άσπρο. Ο πράσινος φρύνος μπορεί να αλλάξει χρώμα, ανάλογα με τη θερμοκρασία ή το φως. Τα θηλυκά μεγαλύτερα από τα αρσενικά^[1][2].

Γεωγραφική κατανομή

Απαντάται στην κεντρική Ασία, την ανατολική Ευρώπη, τα Βαλκάνια και την Ιταλική χερσόνησο. Στη Σικελία συνυπάρχει με τον Αφρικανικό πρασινόφρυνο, Bufotes boulengeri^[2]. Στην Ελλάδα εντοπίζεται σε όλο τον ηπειρωτικό κορμό, την Πελοπόννησο, την Εύβοια και την Κρήτη, τα Ιόνια νησιά, τη Θάσο. Στη Νάξο, Σαμοθράκη, Λήμνο, Λέσβο, Χίο, Σάμο και τα Δωδεκάνησα αντικαθίσταται από τον ανατολικό πρασινόφρυνο^[3].

Βιολογία

Είναι εδαφόβιος και κυρίως νυκτόβιος φρύνος, αν και παρατηρείται και την ημέρα, ειδικά την άνοιξη. Κατά την αναπαραγωγική περίοδο τα αρσενικά ανεβαίνουν στην πλάτη των θηλυκών αγκαλιάζοντάς τα, γονιμοποιώντας τα αυγά των θηλυκών τα οποία γεννούν "χορδές" με 1-4 σειρές αυγών, οι οποίες μπορεί να φτάσουν και τα 4 μέτρα σε μήκος^[1].

Άμυνα

Αν αρπαχτεί βίαια εκκρίνει αμυντικές τοξικές ουσίες από αδένες του δέρματος, ικανές να αποτρέψουν τους περισσότερους θηρευτές αφού είναι ιδιαίτερα δύσγευστες και ερεθιστικές. Οι ουσίες αυτές είναι ακίνδυνες για τον άνθρωπο όταν έρθουν σε επαφή με το δέρμα, μπορεί όμως να προκαλέσουν κάποια συμπτώματα ερεθισμού ή και άλλα σε περίπτωση κατάποσης ή αν έρθουν σε επαφή με μάτια ή με πληγές^[1].

Παραπομπές

Жашыл кур бака.

Жашыл кур бака (Bufo viridis, Laurenti, 1768) - Таксономиялык жагынан толук изилденген эмес, эволюциялык изилдөөлөрдүн обүектиси катары мааниге ээ, ошондой эле регионалдык генофонду сактоо катары да; республиканын фаунасында Bufonidae тукумунун эки түрдүн бир өкүлү.

Жалпы жана өлкөдө таралышы

Европадан, Түндүк Африкадан, Алдынкы Азиядан тартып Орто Азияга чейин таралган, бул жерлерде таралышынын ареалы Чу жана Көп суулардын өрөөндөрү, Моюнкум чөлүнүн түштүк чек аралы менен чектелген . Кыргызстанда Чүй өрөөнү, Кыргыз Алатоосунун этеги жана Талас суусунун нугу менен Казакстандын чегине чейин. Бул райондордогу жашыл кур бакаларды мурун “ t urаnensis” жана “ asiomontanus” формаларына киргизишчү, булар Bufo danatensis Pisanetz синоними болчу ( Кыргызстандын башка территорияларында жашоочу данатин кур бака).

Жашаган аймактары

Чүй жана Талас өрөөндөрүнүн антропогендик ландшафттары, деңиз деңгээлинен 1200 м.ге чейинки бийиктикте, Кыргыз Алатоосунун этектеринде жапыз чөптүү талаалар.

Саны

Бул комплектеги түрлөр үчүн, Кыргызстандагы жашыл кур бака аз сандуулугу менен мүнөздөлөт. Ак-Суу дарыясынын төмөнкү жагында көбөйүү жерлеринде максималдык жыштыгы 1 гектарга 10-12 жуп особдор туура келет. Кыргыз Ала-Тоосунун этектеринде, Жыламыш, Аламүдүн ж.б. суусу аралаган капчыгайлар бою эсепке алынган маршрута 1 сааттын ичинде ( туурасы 5м келген тилке боюнча) 1-3 төн 15 чейин особдор кездешет . Акыркы 12-16 жылдын ичинде санынын төмөндөшү жана ареалынын кыскарышы байкалды (Кыргызстанда).

Жашоо тиричилиги ( жашоо циклдары)

Чээнден чыгуу жана көбөйүшүнүн башталышы жылдын фенологиялык өзгөчөлүктөрүнө жараша – марттан тартып май айына чейин болот. Көбөйүү цикли узак. Көбөйүү мезгилинен сырткары күүгүмдө активдүү, ал эми жайкы ысык айларда жашоо тиричилигин түнкүсүн өткөрөт. Бир таштаган икрасынын саны 3-12 миңге жетет. Бир айлыктардын кургакка чыгышы июндан баштап август бою. Кумурскалар, кенелер, гусеницалар, дуулдактар, кыпчуурлар, моллюскалар чоңдорунун азыгынын негизги обүектилери ; көнөк баштар болсо детрит жана балырларды жешет.

Чектөөчү факторлор

Көбөйүүгө ыңгайлуу жерлердин азайышы: ирригациялык иштер, тоо суулардын агышынын өзгөрүшү, жерлерди айдоо, жашоо жерлеринин булганышы; Тетраплоиддик Bufo danatensis түр менен конкуренция түзүү, машина жолдорунда тебеленип өлүшү.

Көбөйтүү (колдо багуу)

Бирин-серин маалыматтар бар ; Кыргызстанда жүргүзүлбөйт. КР УИАнын Биология-топурактануу институнун түр аралык аргындаштыруу боюнча бир катар тажрыйбалардын натыйжасында маалыматтар алынган.

Уюштурулган коргоо аракеттери

Коргоонун атайын чаралары иштелип чыга элек. Токмок заказнигинин территориясында жашаган аймактары жана популяциялары жалпы режими менен коргоолууда.

Коргоо үчүн зарыл аракеттер

Төмөнкү (Аксуунун нугу боюнча Түлөк кыштагынын аймагы) жана тоо (Аламүдүн же Жыламыш сууларынын капчыгайлары) популяциясынан коргоого алынган жер бөлүп берүү.

Статусу

VU B2ab ( i i ,i i i , iv) ; D 2 категориясы; Акыркы мезгилде кескин түрдө популяциясынын жыштыгы төмөндөгөн Кыргызстандагы сейрек түрү.

Колдонулган адабияттар

• Кыргыз Республикасынын Кызыл китеби 2-басылышы – Бишкек: 2006. – 544 б. – ISBN 9967-23-367-2

Рапуха зялёная (Bufo viridis) — земнаводнае, якое належыць да роду рапухі.

Апісаньне

Дарослыя асобіны звычайна маюць даўжыню каля 50-70 мм, найбольшая даўжыня — 140 мм. Маса 12-52 г. Скура гузаватая. Верхняя частка цела сьветла-шэрага колеру зь зеленаватым адценьнем. На гэтым фоне раскіданы цёмна-зялёныя плямы, аблямаваныя вузенькай чорнай палоскай. Часта сустракаюцца чырвоныя кропачкі як на саміх плямах, так і паміж імі. Афарбоўка вельмі зьменлівая: практычна немагчыма знайсьці асобінаў, якія былі б падобныя па колькасьці плямаў, іх контурах, разьмяшчэньні, афарбоўцы. Афарбоўка ніжняй часткі цела: брудна-белы фон, часта зь цёмнымі плямамі. Сучляноўныя гурбячкі на ніжнім баку пальцаў задніх лапак звычайна адзінкавыя.

Літаратура

• Земнаводныя. Паўзуны: Энцыклапедычны даведнік. - Мн., БелЭн, 1996. ISBN 985-11-0067-6
• Пікулік М.М. Навошта нам амфібіі? - Мн.: Навука і тэхніка, 1992. ISBN 5-343-00383-4

Вонкавыя спасылкі

• http://slounik.org/149663.html