dcsimg

Artedidraconidae ( German )

provided by wikipedia DE

Die Artedidraconidae (zu Ehren von Peter Artedi, und Gr.: drako = Drache) sind eine Familie der Antarktisfische (Notothenioidei). Sie leben auf dem Grund des Südpolarmeers.

Merkmale

Die Fische sind langgestreckte, den Groppen ähnelnde Bodenbewohner und werden vier bis 34 Zentimeter lang. Ihr Körper ist schuppenlos. Sie haben zwei deutlich getrennte Rückenflossen, die erste ist kurz und wird von einem bis sieben flexiblen Flossenstacheln gestützt. Das Maul ist vorstülpbar (protraktil). Am Unterkiefer haben sie eine Kinnbartel. Der Kiemendeckel ist mit höckerartigen Stacheln besetzt, die Kiemenmembranen sind am Kiemenisthmus weitflächig zusammengewachsen. Die Arten der Artedidraconidae haben 33 bis 41 Wirbel und vier oder fünf Hypuralia (Knochen des Schwanzskelettes).

Systematik

Die Artedidraconidae wurden früher als Unterfamilie den Antarktisraubfischen (Harpagiferidae) zugeordnet, dann aber in den Familienrang erhoben. Sie bilden aber eine monophyletische Klade mit den Harpagiferidae und sind deren Schwestergruppe.

Gattungen und Arten

Literatur

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Artedidraconidae: Brief Summary ( German )

provided by wikipedia DE

Die Artedidraconidae (zu Ehren von Peter Artedi, und Gr.: drako = Drache) sind eine Familie der Antarktisfische (Notothenioidei). Sie leben auf dem Grund des Südpolarmeers.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Artedidraconidae

provided by wikipedia EN

The Artedidraconidae, barbeled plunderfishes, are a family of marine ray-finned fishes, notothenioids belonging to the Perciform suborder Notothenioidei. The family comprises four genera. These fishes are endemic to deep waters off Antarctica.

Taxonomy

Artedidraconidae was first described as a family in 1988 by the American ichthyologist Richard Eakin[1] with Artedidraco as its type genus, the type species of Artedidraco is A. mirus which was described in 1905 by the Swedish zoologist Einar Lönnberg.[2] The genera in the family were previously classified as part of the Harpagiferidae.[3] The family is classified within the suborder Notothenioidei of the order Perciformes.[4] The name of the family is a compound of Artedi, honouring the Swedish naturalist Peter Artedi who was known as the “father of ichthyology,” and who was born 200 years before Lönnberg described A. mirus with draco, from dracœna meaning “dragon” an ancient Greek name for the weeverfish genus Trachinus , although this may be a reference to the relationship Lönnberg mentioned to Draconetta which was thought to be a member of the Nototheniidae at that time.[5]

Genera

The following four genera are classified within the family Artedidraconidae:[6]

Artedidraconidae taxa are said to have undergone sympatric speciation.[7]

Characteristics

Artedidraconidae fishes are characterised by having a body tapering from their large heads to their caudal fins. They have 2 dorsal fins, the first contains 2-7 spines and the second has 22-30 segmented soft rays while the anal fin has 14-21 soft rays. They have large pectoral fins containing 14-21 fin rays while the pelvic fins are positioned at the jugular and contain a single long, sharp spine and 5 soft rays. There are 8-11 branched rays in the caudal fin. They have a large and protractile mouth with small conical teeth on the jaws but none elsewhere. The snout has a single nostril on each side. There is a flattened and hooked spine on the operculum. There are no scales on the head and body. There are two lateral lines, upper and middle.[3] A mental barbel, i.e. on the chin, is a characteristic of this family; the morphology of this barbel is variable with the species.[7] They have structures called convexitas superaxillaris, which are large spherical protrusions with an elastic feel on the body, situated just under the base of the pectoral fin; they may have a role in the system of cold resistance, secreting anti-freeze proteins and possibly a social function, expressing dominance. The smallest species is Pogonophryne albipinna which has a maximum standard length of 3.8 cm (1.5 in) while the largest species in the family is Pogonophryne neyelovi which has a maximum total length of 35.5 cm (14.0 in).[6]

Distribution, habitat and biology

Artedidraconidae is found in the Southern Ocean where they occur in deeper waters around the continent of Antarctica and some sub Antarctic islands.[6] That are found at depths between 5 and 2,500 m (16 and 8,202 ft). These fishes are sluggish and sedentary and typically stay motionless on the substrate for long periods waiting for prey to come to them, normally peracarid crustaceans and polychaete worms.[8]

References

  1. ^ a b Richard van der Laan; William N. Eschmeyer & Ronald Fricke (2014). "Family-group names of Recent fishes". Zootaxa. 3882 (2): 001–230. doi:10.11646/zootaxa.3882.1.1. PMID 25543675. Retrieved 9 September 2021.
  2. ^ Eschmeyer, William N.; Fricke, Ron & van der Laan, Richard (eds.). "Genera in the family Artedidraconidae". Catalog of Fishes. California Academy of Sciences. Retrieved 4 October 2021.
  3. ^ a b R. Eakin (1990). "Artedidraconidae Barbeled plunderfishes". In O. Gon and P.C. Heemstra (eds.). Fishes of the Southern Ocean. South African Institute for Aquatic Biodiversity. ISBN 9780868102115.
  4. ^ J. S. Nelson; T. C. Grande; M. V. H. Wilson (2016). Fishes of the World (5th ed.). Wiley. p. 464. ISBN 978-1-118-34233-6.
  5. ^ Christopher Scharpf & Kenneth J. Lazara, eds. (12 April 2021). "Order Perciformes: Suborder Notothenoididei: Families Bovichtidae, Pseaudaphritidae, Elegopinidae, Nototheniidae, Harpagiferidae, Artedidraconidae, Bathydraconidae, Channichthyidae and Percophidae". The ETYFish Project Fish Name Etymology Database. Christopher Scharpf and Kenneth J. Lazara. Retrieved 4 October 2021.
  6. ^ a b c Froese, Rainer, and Daniel Pauly, eds. (2021). "Artedidraconidae" in FishBase. June 2021 version.
  7. ^ a b Lombarte, Antoni; Ignacio Olaso; Anna Bozzano (2003). "Ecomorphological trends in the Artedidraconidae (Pisces: Perciformes: Notothenioidei) of the Weddell Sea" (PDF). Antarctic Science. 15 (2): 211–218. Bibcode:2003AntSc..15..211L. doi:10.1017/S0954102003001196. S2CID 86262316. Retrieved 7 March 2010.
  8. ^ Dianne J. Bray. "Antarctic Plunderfishes, Artedidraconidae". Fishes of Australia. Museums Victoria. Retrieved 4 October 2021.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Artedidraconidae: Brief Summary

provided by wikipedia EN

The Artedidraconidae, barbeled plunderfishes, are a family of marine ray-finned fishes, notothenioids belonging to the Perciform suborder Notothenioidei. The family comprises four genera. These fishes are endemic to deep waters off Antarctica.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Artedidraconidae ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

Los Artedidraconidae son una familia de peces marinos incluida en el orden Perciformes, distribuidos exclusivamente por aguas profundas del océano Antártico.[1]​ Su nombre procede del clérigo Peter Artedi, buen amigo de Linneo, y del griego drako (dragón).[2]

Como características anatómicas de estos peces decir que presentan barbas en la barbilla y que en el opérculo tienen una espina en forma de gancho.[1]

Sistemática

Ha existido una reciente controversia sobre su clasificación: según ITIS deberían encuadrarse en la subfamilia Artedidraconinae de la familia Harpagiferidae, mientras que estudios más recientes y según FishBase deben ser clasificados en una familia aparte para ellos solos. En cualquiera de los casos, en este taxón existen 25 especies agrupadas en 4 géneros:

Referencias

  1. a b Eakin, R.R., 1990. Artedidraconidae. p. 332-356. En O.Gon y P.C.Heemstra (eds.) Fishes of the Southern Ocean. J.L.B. Smith Institute of Ichthyology, Grahamstown, Sudáfrica.
  2. Romero, P., 2002. An etymological dictionary of taxonomy. Madrid, unpublished.

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Artedidraconidae: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

Los Artedidraconidae son una familia de peces marinos incluida en el orden Perciformes, distribuidos exclusivamente por aguas profundas del océano Antártico.​ Su nombre procede del clérigo Peter Artedi, buen amigo de Linneo, y del griego drako (dragón).​

Como características anatómicas de estos peces decir que presentan barbas en la barbilla y que en el opérculo tienen una espina en forma de gancho.​

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Artedidraconidae ( Basque )

provided by wikipedia EU

Artedidraconidae arrain pertziformeen familia da, Antartikoko ur sakonetan bizi dena.[1]

Generoak

FishBaseren arabera, familiak egun 30 espezie ditu, 4 generotan banaturik:[2]

Erreferentziak

  1. Nelson, Joseph S. Fishes of the World John Wiley & Sons ISBN 0-471-54713-1.
  2. www.fishbase.org


Biologia Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.
(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Artedidraconidae: Brief Summary ( Basque )

provided by wikipedia EU

Artedidraconidae arrain pertziformeen familia da, Antartikoko ur sakonetan bizi dena.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Artedidraconidae ( French )

provided by wikipedia FR

Les Artedidraconidae sont une famille de poissons de l'ordre des Perciformes.

Systématique

Cette famille de poissons n'est pas reconnue par ITIS qui en fait une sous-famille, les Artedidraconinae, et qui la place comme suit : PerciformesNotothenioideiHarpagiferidae.

Certaines sources comme le WoRMS l'attribue à Anatoly Petrovich Andriyashev (d) en 1967, tandis que d'autres, comme les autres wikipédias, donnent Richard Reynolds Eakin (d) en 1988.

Liste des genres et espèces

Selon World Register of Marine Species (6 juillet 2020)[1] :

Notes et références

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Artedidraconidae: Brief Summary ( French )

provided by wikipedia FR

Les Artedidraconidae sont une famille de poissons de l'ordre des Perciformes.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Artedidraconidae ( Italian )

provided by wikipedia IT

Artedidraconidae Eakin, 1988 è una famiglia di pesci d'acqua salata appartenente all'ordine dei Perciformes.

Etimologia

Il nome scientifico del genere deriva dall'unione di Artedi, cognome del naturalista svedese Peter Artedi (1705-1735) e draco, che in greco significa drago.

Distribuzione e habitat

Queste specie sono diffuse nelle fredde acque antartiche.

Generi

La famiglia comprende 30 specie, suddivise in 4 generi[1]:

Note

  1. ^ Pogonophryne, elenco specie su FishBase, su fishbase.org. URL consultato il 27 ottobre 2014.

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori e redattori di Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia IT

Artedidraconidae: Brief Summary ( Italian )

provided by wikipedia IT

Artedidraconidae Eakin, 1988 è una famiglia di pesci d'acqua salata appartenente all'ordine dei Perciformes.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori e redattori di Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia IT

Gebaarde ijskabeljauwen ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

Vissen

Gebaarde ijskabeljauwen (Artedidraconidae) zijn een familie van straalvinnige vissen uit de orde van Baarsachtigen (Perciformes).[1]

Geslachten

Bronnen, noten en/of referenties
  1. (en) Artedidraconidae. FishBase. Ed. Ranier Froese and Daniel Pauly. 10 2011 version. N.p.: FishBase, 2011.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Gebaarde ijskabeljauwen: Brief Summary ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

Gebaarde ijskabeljauwen (Artedidraconidae) zijn een familie van straalvinnige vissen uit de orde van Baarsachtigen (Perciformes).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Plundrarfiskar ( Swedish )

provided by wikipedia SV

Plundrarfiskar (Artedidraconidae) är en familj i ordningen abborrartade fiskar med cirka 25 arter fördelade på fyra släkten. Arterna lever i Antarktiska oceanen vid havets botten. Det vetenskapliga namnet hedrar den svenska naturforskaren Peter Artedi och innehåller det grekiska ordet drako som syftar på fiskarnas utseende som påminner om drakar.

Beskrivning

Dessa fiskar liknar stensimpan i utseende och når en kroppslängd mellan 4 och 35 cm. De saknar fjäll och har två tydlig från varandra skilda ryggfenor. Den första ryggfenan är kort och har bara en till sju strålar, den andra har betydlig fler strålar. Vid underkäken finns en påfallande skäggtöm.

Systematik

Plundrarfiskar räknades i början som underfamilj till familjen Harpagiferidae som likaså förekommer kring Antarktis. Djurgruppens status ändrades sedan till familj. De båda familjerna bildar tillsammans en monofyletisk klad i underordningen notothenioider.

Familjen utgörs av fyra släkten:

Referenser

Den här artikeln är helt eller delvis baserad på material från tyskspråkiga Wikipedia, 9 september 2011.

Tryckta källor

Webbkällor

Externa länkar

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia författare och redaktörer
original
visit source
partner site
wikipedia SV

Plundrarfiskar: Brief Summary ( Swedish )

provided by wikipedia SV

Plundrarfiskar (Artedidraconidae) är en familj i ordningen abborrartade fiskar med cirka 25 arter fördelade på fyra släkten. Arterna lever i Antarktiska oceanen vid havets botten. Det vetenskapliga namnet hedrar den svenska naturforskaren Peter Artedi och innehåller det grekiska ordet drako som syftar på fiskarnas utseende som påminner om drakar.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia författare och redaktörer
original
visit source
partner site
wikipedia SV

Антарктичні бородатки ( Ukrainian )

provided by wikipedia UK

Поширення

Це донні риби Південного океану, що мешкають навколо Антарктики.

Опис

Розміри тіла в межах 10-85 см завдовжки. Є два спинних плавці, передній — короткий і складається лише з 4 колючок, інший довгий і займає більшу частину спини. На нижній щелепі є вусик.

Класифікація

До родини відносять 4 роди і 30 видів:

Примітки

  1. Froese R., Pauly D. (eds.) (2012). Родина Artedidraconidae на FishBase. Версія за December 2012 року.


license
cc-by-sa-3.0
copyright
Автори та редактори Вікіпедії
original
visit source
partner site
wikipedia UK

Антарктические бородатки ( Russian )

provided by wikipedia русскую Википедию
Царство: Животные
Подцарство: Эуметазои
Без ранга: Вторичноротые
Подтип: Позвоночные
Инфратип: Челюстноротые
Группа: Рыбы
Группа: Костные рыбы
Подкласс: Новопёрые рыбы
Инфракласс: Костистые рыбы
Надотряд: Колючепёрые
Серия: Перкоморфы
Подотряд: Нототениевидные
Семейство: Бородатковые
Международное научное название

Artedidraconidae

Роды Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
NCBI 36206EOL 5374FW 266362

Борода́тковые (лат. Artedidraconidae)[1][2] — семейство морских автохтонных антарктических донных лучепёрых рыб подотряда нототениевидных (Notothenioidei) отряда окунеобразных (Perciformes). Латинское название семейства происходит от имени «отца ихтиологии» Петра Артеди (швед. Peter Artedi) и греческого слова «дракон» (греч. δράκων), характеризующего необычный внешний вид рыб, выделяющихся своей очень крупной головой с загнутыми вверх оперкулярными шипами и заметно варьирующем в длину у разных видов подбродочным усиком — своеобразной «бородкой».

 src=
Хмелеусая бородатка Pogonophryne neyelovi Shandikov et Eakin, 2013, голотип, самец
 src=
Голова бирюзовой бородатки Pogonophryne tronio Shandikov, Eakin et Usachev, 2013, голотип, самец

Семейство включает более 30 видов в 4 родах (Artedidraco, Dolloidraco, Histidraco и Pogonophryne), распространенных в высокоширотной Антарктике и у острова Южная Георгия. Обитают в широком диапазоне глубин — от 5 м на мелководном шельфе окраинных морей Антарктиды и антарктических островов до батиальных глубин 2542 м. Образ жизни антарктических бородаток практически не изучен, а многие виды известны всего лишь по одному-двум экземплярам, по которым они были описаны. У прибрежных видов, обитающих на относительно небольшой глубине при отрицательной температуре воды, близкой к точке замерзания (минус 1,9 °C), в крови присутствуют биологические антифризыгликопротеины, препятствующие образованию и критическому росту кристаллов льда во внутренних жидкостях организма.

Наиболее крупный род пуголовковидных бородаток Pogonophryne, объединяющий не менее 22 описанных видов (и около десятка пока формально не описанных глубоководных форм), является не только самым крупным в семействе, но и самым крупным родом среди всех нототениевидных рыб. Пока непонятными остаются особенности видообразования в этой необычной группе рыб, в которой многие виды возникали симпатрично. Последние молекулярно-генетические данные свидетельствуют о чрезвычайной молодости антарктических бородаток, предки которых возникли всего лишь около 1,5 млн лет назад[3], в отличие от большинства других семейств нототениевидных рыб, имеющих более внушительную историю происхождения, насчитывающую не менее 10-13 миллионов лет, начиная от финальной фрагментации Гондваны и окончательного отделения Антарктиды от Южной Америки.

Мелкие и среднего размера рыбы, достигающие общей длины 106—364 мм. Половой диморфизм проявляется обычно в более высоком втором спинном плавнике у самцов и более крупном размере самок. Малоподвижные, донные рыбы-зоофаги; хищники, питающиеся разнообразной доступной животной пищей, в том числе и падалью. Антарктические бородатки являются единственным семейством среди нототениевидных рыб, которым свойственен подбородочный усик, функции которого ещё не во всём ясны. Вкусовых почек на усике не обнаружено. Вместе с тем, подбородочный усик может выполнять сенсорную функцию при поиске пищи и, как показали наблюдения в аквариуме, он является своеобразным триггером — пусковым механизмом, запускающим хватательный бросок в сторону обнаруженной жертвы[4]. Нерест единовременный. Размножаются в летний период южного полушария. Самцы охраняют кладку донной икры[5].

Характеристика семейства Бородатковые

 src=
Бородатка Скотта Pogonophryne scotti Regan, 1914, самка

Тело с массивной головой, бычковидное или пуголовковидное (при взгляде сверху и снизу), голое, за исключением глубоко погруженных в кожу, плотных костных чешуй в боковых линиях. Рот крупный, со слабовыдвижной верхней челюстью. На подбородке имеется усик, длина которого заметно варьирует у разных видов — от рудиментарного до очень длинного (более 30 % стандартной длины рыбы). Зубы на челюстях мелкие щетинковидные или небольшого размера — конусовидные, слегка загнутые внутрь рта; на нёбной кости и сошнике зубов нет. Жаберные мембраны широко приращены к истмусу, без образования складки. Два раздельных спинных плавника: в первом спинном плавнике обычно 2—7 мягких колючек (редко 1), во втором спинном плавнике 20—30 членистых лучей. В анальном плавнике 14—21 членистых лучей. Грудной плавник большой, веерообразный, содержит 14—22 луча. Брюшной плавник относительно короткий, югулярный (расположен на горле), содержит 1 колючий и 5 мягких членистых лучей. Хвостовой плавник закруглённый, содержит 8—11 ветвистых лучей. Лучей жаберной перепонки 5. Одна трубчатая ноздря с каждой стороны. Крышечная кость с крупным уплощенным крючковидным отростком (оперкулярным шипом), направленным назад и вверх. Боковых линий две — дорсальная (верхняя) и, как правило, более короткая медиальная (срединная): в дорсальной линии 2—28 трубчатых чешуй, в медиальной линии 6—26 чешуй. В надглазничном сейсмосенсорном канале 2 поры, в преоперкуломандибулярном канале 9 пор. Жаберные тычинки рудиментарные либо хорошо развиты. Позвонков 33—41, из них 12—18 туловищных и 19—26 хвостовых. В скелете хвостового плавника 4—5 гипуралий[1][2].

Роды и виды

В семействе в настоящее время насчитывается около 30 прибрежных и глубоководных видов. В целом же гипотетический объём семейства заметно больше и в ближайшее время может быть расширен приблизительно до 40 видов за счет новых, пока формально не описанных глубоководных форм пуголовковидных бородаток[1][2][6][7]:

Примечания

  1. 1 2 3 Eakin ;R. ;R. (1990): Artedidraconidae. In: O. Gon, P. C. Heemstra (eds) Fishes of the Southern Ocean. J. L. B. Smith Institute of Ichthyology. Grahamstown, South Africa, P. 332—356
  2. 1 2 3 4 Шандиков Г. А. (2013): Краткий обзор антарктических пуголовковидных рыб-бородаток рода Pogonophryne (Perciformes: Notothenioidei: Artedidraconidae). Вісник Харківського національного університету імені В. Н. Каразіна. Серія: Біологія, (2012), вип. 16, № 1035, с. 125—143
  3. Near T., Dornburg A., Kuhn K. L., Eastman J. T., Pennington J. N., Patarnello T., Zane L., Fernandez D. A., Jones C. D. (2012): Ancient climate change, antifreeze and the evolutionary diversification of Antarctic fishes. PNAS 109. P. 3434-3439. DOI:10.1073/pnas.1115169109 + Supplement 1-3 p. DOI:10.1073
  4. Iwami T., Numanami H., Naito Y. (1996): Behavior of three species of the family Artedidraconidae (Pisces, Notothenioidei), with reference to feeding. The collection of the fishes trawled in the Ross Sea. Proc. Antarct. Rec. Natl Inst Polar Res. Symp. Polar Biol. 9: 225—230.
  5. Jones C. D., Near T. J. (2012): The reproductive behaviour of Pogonophryne scotti confirms widespread egg-guarding parental care among Antarctic notothenioids. Journal of Fish Biology. 80: 2629—2635. DOI:10.1111/j.1095-8649.2012.03282.x
  6. 1 2 3 Shandikov G. A., Eakin R. R. (2013): Pogonophryne neyelovi, a new species of Antarctic short-barbeled plunderfish (Perciformes, Notothenioidei, Artedidraconidae) from the deep Ross Sea. ZooKeys, 296. P. 59–77. DOI:10.3897/zookeys.296.4295
  7. 1 2 Shandikov G. A., Eakin R. R., Usachev S. (2013): Pogonophryne tronio, a new species of Antarctic short-barbeled plunderfish (Perciformes: Notothenioidei: Artedidraconidae) from the deep Ross Sea with new data on Pogonophryne brevibarbata. Polar Biology, 36(2). P. 273-289. DOI:10.1007/s00300-012-1258-4
  8. Eastman J. T., Eakin R. R. (1999): Fishes of the genus Artedidraco (Pisces, Artedidraconidae) from the Ross Sea, Antarctica, with the description of a new species and a colour morph. Antarctic Science, 11(1). P. 13–22.
  9. Балушкин А. В., Сподарева В. В. (2013): Карликовая бородатка Pogonophryne minor sp. n. (Artedidraconidae; Notothenioide; Perciformes) — новый и один из самых мелких видов автохтонной ихтиофауны окраинных морей Антарктиды. Вопросы ихтиологии, Т. 53, вып. 1. С. 16-21.
  10. Балушкин А. В. (2013): Новый вид бородатки рода Pogonophryne (Perciformes: Notothenioidei: Artedidraconidae) из глубин моря Росса, Антарктика. Труды Зоологического института РАН. Т. 317, № 2. С. 119—124.
  11. Balushkin A. V., Spodareva V. V. (2013b): Pogonophryne skorai sp. n. (Perciformes: Artedidraconidae), a new species of toadlike plunderfish from the Bransfield Strait and coastal waters of the south Shetland Islands, Antarctica. Russian Journal of Marine Biology. Vol. 39, no. 3. P. 190–196. DOI:10.1134/S1063074013030048
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Авторы и редакторы Википедии

Антарктические бородатки: Brief Summary ( Russian )

provided by wikipedia русскую Википедию

Борода́тковые (лат. Artedidraconidae) — семейство морских автохтонных антарктических донных лучепёрых рыб подотряда нототениевидных (Notothenioidei) отряда окунеобразных (Perciformes). Латинское название семейства происходит от имени «отца ихтиологии» Петра Артеди (швед. Peter Artedi) и греческого слова «дракон» (греч. δράκων), характеризующего необычный внешний вид рыб, выделяющихся своей очень крупной головой с загнутыми вверх оперкулярными шипами и заметно варьирующем в длину у разных видов подбродочным усиком — своеобразной «бородкой».

 src= Хмелеусая бородатка Pogonophryne neyelovi Shandikov et Eakin, 2013, голотип, самец  src= Голова бирюзовой бородатки Pogonophryne tronio Shandikov, Eakin et Usachev, 2013, голотип, самец

Семейство включает более 30 видов в 4 родах (Artedidraco, Dolloidraco, Histidraco и Pogonophryne), распространенных в высокоширотной Антарктике и у острова Южная Георгия. Обитают в широком диапазоне глубин — от 5 м на мелководном шельфе окраинных морей Антарктиды и антарктических островов до батиальных глубин 2542 м. Образ жизни антарктических бородаток практически не изучен, а многие виды известны всего лишь по одному-двум экземплярам, по которым они были описаны. У прибрежных видов, обитающих на относительно небольшой глубине при отрицательной температуре воды, близкой к точке замерзания (минус 1,9 °C), в крови присутствуют биологические антифризыгликопротеины, препятствующие образованию и критическому росту кристаллов льда во внутренних жидкостях организма.

Наиболее крупный род пуголовковидных бородаток Pogonophryne, объединяющий не менее 22 описанных видов (и около десятка пока формально не описанных глубоководных форм), является не только самым крупным в семействе, но и самым крупным родом среди всех нототениевидных рыб. Пока непонятными остаются особенности видообразования в этой необычной группе рыб, в которой многие виды возникали симпатрично. Последние молекулярно-генетические данные свидетельствуют о чрезвычайной молодости антарктических бородаток, предки которых возникли всего лишь около 1,5 млн лет назад, в отличие от большинства других семейств нототениевидных рыб, имеющих более внушительную историю происхождения, насчитывающую не менее 10-13 миллионов лет, начиная от финальной фрагментации Гондваны и окончательного отделения Антарктиды от Южной Америки.

Мелкие и среднего размера рыбы, достигающие общей длины 106—364 мм. Половой диморфизм проявляется обычно в более высоком втором спинном плавнике у самцов и более крупном размере самок. Малоподвижные, донные рыбы-зоофаги; хищники, питающиеся разнообразной доступной животной пищей, в том числе и падалью. Антарктические бородатки являются единственным семейством среди нототениевидных рыб, которым свойственен подбородочный усик, функции которого ещё не во всём ясны. Вкусовых почек на усике не обнаружено. Вместе с тем, подбородочный усик может выполнять сенсорную функцию при поиске пищи и, как показали наблюдения в аквариуме, он является своеобразным триггером — пусковым механизмом, запускающим хватательный бросок в сторону обнаруженной жертвы. Нерест единовременный. Размножаются в летний период южного полушария. Самцы охраняют кладку донной икры.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Авторы и редакторы Википедии

阿氏龍鰧科 ( Chinese )

provided by wikipedia 中文维基百科
  • 見內文

阿氏龍鰧科,為輻鰭魚綱鱸形目的其中一個

分類

阿氏龍鰧科其下分4個,如下:

阿氏龍鰧屬(Artedidraco)

多羅龍鰧屬(Dolloidraco)

帆龍鰧屬(Histiodraco)

鬚蟾鰧屬(Pogonophryne)

參考資料

  1. 台灣魚類資料庫
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
维基百科作者和编辑

阿氏龍鰧科: Brief Summary ( Chinese )

provided by wikipedia 中文维基百科

阿氏龍鰧科,為輻鰭魚綱鱸形目的其中一個

license
cc-by-sa-3.0
copyright
维基百科作者和编辑

수염남극양태과 ( Korean )

provided by wikipedia 한국어 위키백과

수염남극양태과(Artedidraconidae)는 페르카목에 속하는 조기어류 과의 일종이다.[1] 4개 속으로 이루어진 해양 어류이다. 남극의 심해에 서식한다. 해부학적 특징으로는 턱에 수염이 있고, 아가미뚜껑에 갈고리 모양의 가시가 있다.[2]

하위 속

  • Artedidraco - 수염남극양태(A. orianae), 짧은수염남극양태(A. skottsbergi) 포함.
  • Dolloidraco
  • 날개수염남극양태속 (Histiodraco) - 유일종 날개수염남극양태(H. velifer)
  • Pogonophryne - 마불수염남극양태(P. marmorata) 포함.

각주

  1. (영어) "Artedidraconidae". FishBase. Ed. Rainer Froese and Daniel Pauly. 2015년 4월 version. N.p.: FishBase, 2015년.
  2. Eakin, RR, 1990.Artedidraconidae. p. 332-356. In O. Gon and PCHeemstra (eds.)Fishes of the Southern Ocean. JLB Smith Institute of Ichthyology, Grahamstown, South Africa.
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia 작가 및 편집자