Multimedia w Wikimedia Commons Skulicowate (Glomeridae) – rodzina wijów z gromady dwuparców i rzędu skulic[1].
Dwuparce te mają ciało krótkie, szerokie i wypukłe. Ich tułów składa się z 13 segmentów. Tergity, pleuryty i sternity są ze sobą połączone ruchomo, a ponadto tergity II i III są ze sobą zlane w jednolitą płytę dorsalną. Dzięki takiej budowie skulice mogą się zwijać w idealną kulkę, zasłaniając całkowicie głowę, collum, sternity, pleuryty i przydatki. Ponadto w razie zagrożenia używają wydzieliny międzysegmentowych gruczołów obronnych, których ujścia znajdują się po stronie grzbietowej ciała[2].
Skulice przemieszczają się w glebie przesuwając jej cząstki jak buldożer, ale w przeciwieństwie do innych dwuparców używają do tego płyty dorsalnej a nie collum i głowy[2]. Jako, że ich ciała są krótsze nie drążą one tuneli i występują głównie w górnych warstwach gleby. Sprzyja temu też ich mniejsza wrażliwość na wysychanie[3].
Zamieszkują przede wszystkim strefę tropikalną i subtropikalną. Żyją w ściółce; odżywiają się martwą materią organiczną.
Do rodziny tej należy 176 opisanych gatunków z 27 rodzajów[1], w tym[4]:
Skulicowate (Glomeridae) – rodzina wijów z gromady dwuparców i rzędu skulic.
Dwuparce te mają ciało krótkie, szerokie i wypukłe. Ich tułów składa się z 13 segmentów. Tergity, pleuryty i sternity są ze sobą połączone ruchomo, a ponadto tergity II i III są ze sobą zlane w jednolitą płytę dorsalną. Dzięki takiej budowie skulice mogą się zwijać w idealną kulkę, zasłaniając całkowicie głowę, collum, sternity, pleuryty i przydatki. Ponadto w razie zagrożenia używają wydzieliny międzysegmentowych gruczołów obronnych, których ujścia znajdują się po stronie grzbietowej ciała.
Skulice przemieszczają się w glebie przesuwając jej cząstki jak buldożer, ale w przeciwieństwie do innych dwuparców używają do tego płyty dorsalnej a nie collum i głowy. Jako, że ich ciała są krótsze nie drążą one tuneli i występują głównie w górnych warstwach gleby. Sprzyja temu też ich mniejsza wrażliwość na wysychanie.
Zamieszkują przede wszystkim strefę tropikalną i subtropikalną. Żyją w ściółce; odżywiają się martwą materią organiczną.
Do rodziny tej należy 176 opisanych gatunków z 27 rodzajów, w tym:
Cantabromeris Mauries, 2005 Epiromeris Strasser, 1976 Eupeyerimhoffia Brölemann, 1913 Geoglomeris Verhoeff, 1908 Glomerellina Silvestri, 1908 Glomeris Latreille, 1803 Haploglomeris Verhoeff, 1906 Hyleoglomeris Verhoeff, 1910 Loboglomeris Verhoeff, 1906 Nearctomeris Wesener, 2012 Onychoglomeris Verhoeff, 1906 Protoglomeris Brolemann, 1897 Rhyparomeris Ribaut, 1955 Schismaglomeris Verhoeff, 1909 Simplomeris Verhoeff, 1936 Spelaeoglomeris Silvestri, 1908 Strasseria Verhoeff, 1929
