De ovale poelslak (Radix balthica) is een slakkensoort uit de familie van de Lymnaeidae.[1] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1758 door Linnaeus.
Bronnen, noten en/of referenties
Oval damsnegl (Radix balthica) er et bløtdyr og tilhører familiegruppen damsnegler som er en del av gruppen vannlungesnegler (Basommatophora).
Den er utbredt nord i Asia og Europa, det vil si palearktic. Den finnes også på Island.
Skallhøyde er 20-25 millimeter, bredden 14-17 millimeter og det har 4-4,5 vridninger. Åpningen er omtrent 19 millimeter på sitt bredeste. Skallet er høyrevridd. Å lese et skall vil si å holde det på en spesiell måte slik at antall vridinger kan telles og høyden kan måles. Åpningen skal vende mot deg og toppen opp. Mål er skallhøyde og nummer er vridninger.
Skallets fasong og farge kan variere en god del, men det er ofte olivngult eller brunt. Skallet har litt av samme form som hos blæresnegler. Damsnegler har flate og brede tentakler. Hos blæresnegler er de tynne og runde. Men det er vanskelig å skille mellom artene og noen arter kan bare skilles på indre anatomiske forskjeller.
Oval damsnegl lever i ferskvann, både stillestående og rennende. Den kan også finnes i ganske «kjølige» vann i fjellet.
Oval damsnegl er tvekjønnet, for å kunne legge egg kreves allikevel to snegler, som under parringen, befrukter hverandre gjensidig.
Oval damsnegl (Radix balthica) er et bløtdyr og tilhører familiegruppen damsnegler som er en del av gruppen vannlungesnegler (Basommatophora).
Den er utbredt nord i Asia og Europa, det vil si palearktic. Den finnes også på Island.
Błotniarka jajowata (Radix balthica) – gatunek ślimaka wodnego z rodziny błotniarkowatych (Lymnaeidae), do 2001 roku opisywany pod nazwą Radix ovata. Obecnie ta nazwa nie jest już stosowana[2].
Gatunek liczny i dość pospolity w północnej i zachodniej Eurazji[2]. Występuje w rzekach, stawach, zbiornikach okresowych, a nawet w wodach lekko zasolonych (także w Bałtyku).
Gatunek obejmuje osobniki z muszlami, których skrętka stanowi 1/4 do 2/5 całej wysokości muszli, natomiast wrzeciono zwykle pozbawione jest fałdki natomiast z ostatnim skrętem tworzy prawie prostą linię. Dołek osiowy zasłonięty lub szczelinowy. Muszla cienka i prześwitująca, w ogólnym zarysie jajowata lub kulistojajowata, składająca się z 2 do 5 zwojów. Powierzchnia nieregularnie paskowana lub młotkowana, barwy żółtawej, jasnorogowej, rzadko ciemniejsza. Brzeg otworu zazwyczaj ostry chociaż można spotkać osobniki o brzegu przypłaszczonym a nawet wywiniętym. Niektóre formy bardzo podobne do błotniarki uszatej i można je rozróżnić preparując układ rozrodczy.
Odżywia się dostępną roślinnością: bakteriami, glonami (glony nitkowate i okrzemki), a także roślinami naczyniowymi oraz pokarmem zwierzęcym (martwe organizmy, jaja zwierząt wodnych, itp.). W okresie letnim ślimaki gromadzą się przy powierzchni wody, gdzie pobierają tlen, zimą, kiedy jest lepsze natlenienie są bardziej rozproszone. Tlen pobierają przez płuca i całą powierzchnią ciała. Szczyt sezonu rozrodczego przypada na maj, zaś sezon zaczyna się już w marcu i kończy późnym latem. Kokony jajowe od 2 do 5 cm zawierają od 20 do 180 jaj. Ślimaki wykluwają się po 20–30 dniach natomiast dojrzałość płciową uzyskują po 3 miesiącach.
Błotniarka jajowata jest żywicielem przywry Clinostomum complanatum[3]
Pierwotnie gatunek ten dzielono na kilka odrębnych i kilkanaście odmian. Obecnie w konchiologii wyróżnia się tylko 4 odmiany typowe, tworzące jednak wiele form o cechach pośrednich. Poniżej zachowano oryginalne nazwy, choć ich klasyfikacja biologiczna mogła ulec zmianie.
Lymnaea peregra v. typica O.F.Müller – ma muszlę stosunkowo grubościenną i zwartą, barwy jasnobrunatnej lub rogowej o 4 do 5 skrętach i skrętce tępo zakończonej, zajmującej 1/3 do 2/5 wysokości. Dolna połowa otworu jajowata, górna trójkątnie zaostrzona. Forma typowa dla niewielkich, często wysychających zbiorników, zbiorników górskich (zimnych) oraz wód termalnych. Dobrze znosi wysychanie, a nawet może prowadzić życie amfibiotyczne (wychodzi na ląd). Muszla 7-22 mm wysokości i 5-13 mm szerokości.
Lymnaea peregra v. ovata Drap. Muszla cienkościenna, barwy żółtej lub rogowej, jajowata z ostatnim skrętem znacznie rozdętym. Skrętów 4 lub 4 i pół, skrętka stożkowata i ostro zakończona, zajmuje 1/4 wysokości muszli. Wysokość 15-30 mm, szerokość 9-20 mm. Otwór jajowaty w górnej części trójkątny. Zamieszkuje rzeki i zbiorniki gęsto zarośnięte roślinnością.
Lymnaea peregra v. lagotis Schr. – skrętka tępo zakończona, stanowi 1/3 wysokości muszli, skręty wyraźnie, schodkowato oddzielone od siebie. Ostatni skręt silnie rozdęty, z otworem uchowatym (mylona z błotniarką uszatą). Skrętów 4-5. Muszla o wysokości 15-25 mm i szerokości 10-20 mm. Typowa forma dla zbiorników z wodą niezanieczyszczoną, dlatego najrzadziej spotykana.
Lymnaea peregra v. ampla Hartm – ma muszlę prawie kolistą. Skrętka ostro zakończona, ledwie zauważalna wobec ogromu ostatniego skrętu. Jego górny brzeg często osiąga poziom, a nawet przewyższa szczyt skrętki. Skrętów 3 lub 3 i pół. Skorupka jasna, często prążkowana (w strukturze grubsze (ciemniejsze) żebra wzmacniające).
Błotniarka jajowata (Radix balthica) – gatunek ślimaka wodnego z rodziny błotniarkowatych (Lymnaeidae), do 2001 roku opisywany pod nazwą Radix ovata. Obecnie ta nazwa nie jest już stosowana.
卵萝卜螺（学名：Radix ovata）为椎实螺科萝卜螺属的动物，俗名椎实螺、痕螺。分布于北亚、欧洲、北美、北非以及中国大陆的黑龙江、吉林、辽宁、河北、新疆、浙江等地，多生活于静水的稻田、池塘、湖泊沿岸、缓流的小溪、沟渠、沼泽以及咸水。[1]
这是一篇與软体动物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
