Amarilis[1] (lat. Amaryllis nittata) je lukovičasta biljka porijeklom iz Južne Amerike. Listovi su dugi 40-50 cm, glatki, tamnozeleni. Cvjetovi su krupni, ljekvasti, široko otvoreni, nalaze se na vrhu (2-4) veoma čvrste cvjetne stabljike, duge 60-70 cm. Boja cvjetova može biti crvena, krem, bijela ili dvobojna - prugasta. Biljka cvjeta samo jedanput godišnje.
Razmnožava se sjemenom i lukovicama. Ako se razmnožava sjemenom, sjetvu treba vršiti odmah po njegovom sazrijevanju. Sjetva se vrši u drvenim sanducima koji su napunjeni mješavinom listovke, baštenske zemlje i pijeska.[2] Posijano sjeme se drži na toplom mjestu (18-20°). Nakon dvije sedmice sjeme niče i kada se razviju prva dva lista treba izvršiti rasađivanje, staviti ih na polusjenovito mjesto, umjereno zalivati i držati u prostorijama sa temperaturom 12°. Od sjetve sjemena do dobijanja biljke u cvijetu prođe period od 3 do 5 godina. Najčešći način razmnožavanja amarilisa je bočnim lukovicama, kao i dijeljenjem starih lukovica.
Cvjetanje amarilisa zavisi od vremena kada je lukovica počela da se forsira. Najbolje vrijeme je kraj novembra, da bi biljka cvjetala krajem januara. Lukovica (samo jedna) se sadi u saksiju koja mora biti toliko velika da lukovica ne dodiruje njene zidove. Sadi se u mješavinu lisnjače, stajskog đubriva i pijeska, tako da 1/3 lukovice bude pokrivena zemljom. Ovako pripremljenu saksiju treba staviti na toplo i zasjenčeno mjesto, sa ujednačenom temperaturom (18-23°) u trajanju od 3 sedmice.[2] U prvoj sedmici nakon sadnje biljku ne treba zalivati. Nakon 7 do 10 dana, kada izbiju izbojci dužine oko 8 cm, treba početi sa intenzivnijim zalivanjem (svaki drugi dan) i redovnim prihranjivanjem. Za vrijeme cvjetanja zalivati svakog dana. Biljku ne treba držati u jako toploj prostoriji.
Od sredine augusta zalivanje postepeno smanjivati, da bi u septembru potpuno prestali. Lukovica amarilisa treba da miruje od septembra do novembra, jer je mirovanje preduslov da biljka cvjeta. U periodu mirovanja lukovice ne treba zalivati, a kada listovi sasvim požute treba ih odsjeći na 7 cm iznad lukovice i amarilis ostaviti na tamno mjesto (podrum) da miruje. U decembru skinuti gornji sloj zemlje oko lukovice, dodati 2-3 cm svježe zemlje, obilno zaliti i dalje njegovati do cvjetanja.
Amarilis (lat. Amaryllis nittata) je lukovičasta biljka porijeklom iz Južne Amerike. Listovi su dugi 40-50 cm, glatki, tamnozeleni. Cvjetovi su krupni, ljekvasti, široko otvoreni, nalaze se na vrhu (2-4) veoma čvrste cvjetne stabljike, duge 60-70 cm. Boja cvjetova može biti crvena, krem, bijela ili dvobojna - prugasta. Biljka cvjeta samo jedanput godišnje.
Амарилис (лат. Amaryllis) е род на луковичести растенија од фамилијата на кокичиња. Растенијата од овој род често се мешаат со родот Hippeastrum, чие тривијално (но не и ботаничко) име понекогаш е амарилис, но исправниот назив е јатрви. За разлика од хипеаструмите, кои се богат род, распространет во Новиот свет, родот амарилис содржи само два претставника кои се среќаваат во каменестите и суви региони на Јужна Африка. Еден од видовите - Amaryllis belladonna - често се одгледува како украсно растение.
Амарилисот е повеќегодишно луковичесто растение. Се одликува со многу убав цвет со различни бои и големини. Амарилисите се размножуваат со семе, а најчесто вегетативно, односно со одделување, сечење или едноставно одвојување на новите луковици кои започнуваат да цветаат по 3-4 години.
