Els sepiòlids (Sepiolida) són un ordre de cefalòpodes Coleoidea estretament relacionats amb la sèpia (ordre Sepiida). Viuen en aigües litorals superficials, sobretot a l'Oceà Pacífic i Oceà Índic, però també hi ha espècies com Sepiola rondeleti, a l'Atlantic i el Mediterrani.[1]
Tenen vuit braços i dos tentacles i generalment són bastants petits (típicament el mantell del mascle té una llargada d'entre 1 i 8 cm).[2]
Els sepiòlods tenen una relació de simbiosi amb el bacteri bioluminiscent (Vibrio fischeri).[2]
La classificació dels sepiòlids dins els coleoids està actualment controvertida i pot haver canvis en el futur.[2]
Els sepiòlids (Sepiolida) són un ordre de cefalòpodes Coleoidea estretament relacionats amb la sèpia (ordre Sepiida). Viuen en aigües litorals superficials, sobretot a l'Oceà Pacífic i Oceà Índic, però també hi ha espècies com Sepiola rondeleti, a l'Atlantic i el Mediterrani.
Tenen vuit braços i dos tentacles i generalment són bastants petits (típicament el mantell del mascle té una llargada d'entre 1 i 8 cm).
De Dwargdintenfische oder Zwerg-Enktfisken (Sepiolidae) sünd en Familie un en Ornen (Sepiolida) mank de Teinarm-Dintenfische. Se sünd bannig eng verwandt mit de Echten Dintenfische.
Dwargdintenfische sünd lüttjer, as Echte Dintenfische un hefft ok keen Schulp as Binnenskelett. Ehr Mantel is wat runner, un is twuschen een un veer un hen un wenn ok bit acht Zentimeters lang. Se hefft acht Arms mit Suugproppens doran un twee Tentakels to'n Fangen vun ehre Büte. Dwargdintenfische leevt in en Symbiose mit Bakterien, de lüchten doot, dormank ok Vibrio fischeri. Düsse Bakterien leevt in en Lüchtorgan in den Mantel vun de Koppfööt un weert versorgt mit en Lösung ut Zucker un Aminosüer.
De meisten Aarden leevt in dat flacke Küstenwater vun Pazifik, Atlantik und siene Randseen un den Indischen Ozean. Swemmen könnt se mit ehre Flunken un ok dör Truggstoot dör den Trechter an't Lief, as de annern Dintenfische.
Midderwielen is kloor, wie de unnerscheedlichen Gruppen in düsse Familie insorteert weern mütt, man jummers noch unkloor is, wo se mank de ganzen Dintnfische henhöört. Jereb un Roper hefft jem in ehre Monographie vun 2005 wedder as Familie to de Echten Dintenfische tostellt.
De Dwargdintenfische oder Zwerg-Enktfisken (Sepiolidae) sünd en Familie un en Ornen (Sepiolida) mank de Teinarm-Dintenfische. Se sünd bannig eng verwandt mit de Echten Dintenfische.
Pikkuseepiat (Sepiolida) on kymmenlonkeroisten ylälahkoon kuuluva pienikokoisten mustekalojen lahko.
Pikkuseepiat ovat sukua seepioille, mutta niiden vaippa on yleensä lyhyempi, pallomainen, ja vaipan eväpoimut ovat lyhyitä siivekkeitä. Pikkuseepioilla ei myöskään ole sisäistä tukirankaa eli valaansuomua. Vaipan pituus on tyypillisesti 1–6 cm, koko eläimen pituus 2–8 cm.[1]
Pikkuseepioilla on kahdeksan imukupillista lonkeroa ja kaksi pidempää pyyntilonkeroa. Koiraan ensimmäinen vasemmanpuoleinen lonkero on erikoistunut parittelutehtävään (heterokotylus), siittiöpakkauksen siirtämiseen naaraaseen. Pikkuseepiat voivat uida sekä vaipan eväpoimujen avulla että vaippaontelosta suppilon kautta puristetun vesisuihkun avulla.
Pikkuseepiat jaetaan kahteen heimoon ja niitä tunnetaan yli 70 lajia. Suurin osa lajeista elää Tyynenmeren ja Intian valtameren alueella, useimmiten matalissa ja suojaisissa rannikkovesissä. Atlantin rannikolla Euroopassa yleinen laji on pikkuseepia (Sepiola atlantica).
Useimmilla pikkuseepioilla on vaipassaan bioluminoivana valoelimenä toimiva ontelo. Valon tuottavat mustekalan kanssa symbioosissa elävät Vibrio fischeri -bakteerit. Valon tehtävä on häivyttää mustekalan profiili alhaalta taustavaloa kohti katsottaessa.
Pikkuseepiat (Sepiolida) on kymmenlonkeroisten ylälahkoon kuuluva pienikokoisten mustekalojen lahko.
Pikkuseepiat ovat sukua seepioille, mutta niiden vaippa on yleensä lyhyempi, pallomainen, ja vaipan eväpoimut ovat lyhyitä siivekkeitä. Pikkuseepioilla ei myöskään ole sisäistä tukirankaa eli valaansuomua. Vaipan pituus on tyypillisesti 1–6 cm, koko eläimen pituus 2–8 cm.
Pikkuseepioilla on kahdeksan imukupillista lonkeroa ja kaksi pidempää pyyntilonkeroa. Koiraan ensimmäinen vasemmanpuoleinen lonkero on erikoistunut parittelutehtävään (heterokotylus), siittiöpakkauksen siirtämiseen naaraaseen. Pikkuseepiat voivat uida sekä vaipan eväpoimujen avulla että vaippaontelosta suppilon kautta puristetun vesisuihkun avulla.
Austrorossia mastigophoraPikkuseepiat jaetaan kahteen heimoon ja niitä tunnetaan yli 70 lajia. Suurin osa lajeista elää Tyynenmeren ja Intian valtameren alueella, useimmiten matalissa ja suojaisissa rannikkovesissä. Atlantin rannikolla Euroopassa yleinen laji on pikkuseepia (Sepiola atlantica).
Os sepiolideos (Sepiolida, Fioroni 1981) son unha orde de moluscos cefalópodos, estreitamente relacionados coas xibas (orde Sepiida).
Son animais de pequeno tamaño, entre 1 e 8 cm de lonxitude, cun corpo redondeado (a diferenza das xibas, que o teñen ovalado) e dúas aletas circulares a ámbolos lados do manto.
Carecen de cuncha interna ou téñena rudimentaria, de natureza quitinosa. Teñen, como as xibas, oito brazos curtos e dous tentáculos longos, con ventosas esféricas; os tentáculos son retráctiles e acóllense nunhas bolsas que posúen na cabeza.
Son animais bentónicos e peláxicos, e viven preferentemente en augas litorais superficiais, sobre todo nos océanos Pacífico e Índico, pero tamin hai especies comúns no Atlántico e o Mediterráneo, como é o caso de Sepiola rondeleti.
Canto ás prácticas reprodutivas, as femias depositan os ovos en paquetes de 1 a 400, que cobren con area e abandonan.
Os membros desta orde teñen unha relación simbiótica cunha bacteria bioluminescente Vibrio fischeri, presente na auga circundante e que comeza xa no momento da eclosión. A bacteria alóxase nun órgano especial do manto e a luz que emite permite ó animal ocultarse no contorno.
Coñécense unhas 70 especies distribuídas en 17 xéneros nunha única familia (WORMS):
Os exemplares desta orde péscanse e comercialízanse en Galicia cos nomes de chopiño e choquiño; en castelán sepiolas e globitos.
Segundo Rosa Ramonell en Galicia son relativamente frecuentes as seguintes especies:
Os sepiolideos (Sepiolida, Fioroni 1981) son unha orde de moluscos cefalópodos, estreitamente relacionados coas xibas (orde Sepiida).
Dwerginktvissen (Sepiolida) zijn een orde van inktvissen.
Het lichaam lijkt op dat van een zeekat, de inktvissen hebben acht zuigarmen en twee tentakels maar bezitten geen inwendige skeletschelp. Dwerginktvissen hebben een symbiose met de lichtgevende bacterie (Vibrio fischeri) die leeft in het lichtorgaan in hun mantel. Dwerginktvissen worden ongeveer één jaar oud.
Dwerginktvissen (Sepiolida) zijn een orde van inktvissen.
Sepiolida – rząd dziesięciornic, tradycyjnie, wraz z rzędem Sepiida, zaliczanych do mątew. Przykładowymi przedstawicielami są mątewka pospolita (Sepietta oweniana)[2] i mątewka karłowata (Sepiola rondeleti)[3].
W obrębie tego rzędu wyróżniono rodziny[1]:
Relacje pokrewieństwa pomiędzy nimi nie są jasne i część taksonomów[4][5] nie włącza Idiosepiidae do tego rzędu lecz do odrębnego rzędu Idiosepiida[2].
Sepiolida – rząd dziesięciornic, tradycyjnie, wraz z rzędem Sepiida, zaliczanych do mątew. Przykładowymi przedstawicielami są mątewka pospolita (Sepietta oweniana) i mątewka karłowata (Sepiola rondeleti).
W obrębie tego rzędu wyróżniono rodziny:
Sepiolidae IdiosepiidaeRelacje pokrewieństwa pomiędzy nimi nie są jasne i część taksonomów nie włącza Idiosepiidae do tego rzędu lecz do odrębnego rzędu Idiosepiida.
Mực bánh bao hay mực lùn mập (Danh pháp khoa học: Sepiolida) là một bộ mực gồm các loài loài mực xúc tu ngắn. Chúng sống trong vùng nước ven biển nông của Thái Bình Dương và một số nơi ở Ấn Độ Dương cũng như ngoài khơi bờ biển phía Tây của bán đảo Cape, Nam Phi.
Những loài động vật thân mềm có làn da mờ với các sắc tố gọi là tế bào sắc tố, xuất hiện những mảng nhỏ hay dấu chấm. Chúng sử dụng các tế bào chuyển đổi màu sắc để có thể thu hút bạn tình hoặc pha trộn vào môi trường xung quanh, có những con mực phát sáng trong làn nước biển. Chúng có ngoại hình đẹp rất lung linh trong làn nước, những màu sắc tươi sáng của mực lấp lánh trong nước là do sắc tố da của chúng phát ra, thường có ánh màu nâu và vàng. Mực xúc tu ngắn cũng tương tự như các loài mực khác. Chúng là loài động vật nhỏ với 8 xúc tu ngắn và hai xúc tu dài, những xúc tu nhỏ được cuộn tròn bên dưới cơ thể của con mực.
Mực bánh bao hay mực lùn mập (Danh pháp khoa học: Sepiolida) là một bộ mực gồm các loài loài mực xúc tu ngắn. Chúng sống trong vùng nước ven biển nông của Thái Bình Dương và một số nơi ở Ấn Độ Dương cũng như ngoài khơi bờ biển phía Tây của bán đảo Cape, Nam Phi.
Sepiolida Fioroni, 1981
СемействаSepiolida (лат.) — отряд головоногих моллюсков, родственно близких к каракатицам. Тело, как правило, более округлое, нежели у каракатицы и не имеет рудиментарного остатка внутренней раковины (так называемая кости каракатицы). Имеют восемь рук с присосками и два щупальца и, как правило, довольно маленькие размеры (типичный размер мантии самца находится между 1 и 8 см)[1]. Сепиолиды живут в мелких прибрежных водах Тихого океана и в некоторых частях Индийского океана, а также в мелководьях на западном берегу Капского полуострова в ЮАР. Как и каракатицы, они могут плавать либо с помощью плавников на их мантии, либо реактивного движения. Они также известны как «кальмары-клецки» (англ. dumpling squid) из-за их округлой мантии или как «короткие кальмары» (stubby squid).
Сепиолиды симбиотически связаны с биолюминесцентными бактериями (Vibrio fischeri), которые населяют специальный орган в мантии животного. Бактерии питаются сахаром и аминокислотами, поставляемыми кальмаром, а взамен скрывают силуэт кальмара, если смотреть на него снизу, ослабляя эффект контрового освещения. Орган содержит фильтры, которые приближают спектральный состав этого света к характеристикам нисходящего света; линзу, биохимически схожую с глазом моллюска, для диффузного рассеяния свечения бактерий, и рефлектор, который направляет свет вентрально[1].
Сепиолиды являются итеропарными организмами и самка может отложить несколько кладок, каждая из которых может состоять из 1—400 яиц (в зависимости от вида), за всю жизнь, которая, по оценкам, продолжается год[1]. Яйца покрываются песком и оставляются без попечения родителей[1]. Симбиоз с V. fischeri из окружающей морской воды начинается сразу же после вылупления. А сама колонизация бактериями светового органа молодой особи вызывает морфологические изменения, которые приводят к зрелости[1].
Sepiolida (лат.) — отряд головоногих моллюсков, родственно близких к каракатицам. Тело, как правило, более округлое, нежели у каракатицы и не имеет рудиментарного остатка внутренней раковины (так называемая кости каракатицы). Имеют восемь рук с присосками и два щупальца и, как правило, довольно маленькие размеры (типичный размер мантии самца находится между 1 и 8 см). Сепиолиды живут в мелких прибрежных водах Тихого океана и в некоторых частях Индийского океана, а также в мелководьях на западном берегу Капского полуострова в ЮАР. Как и каракатицы, они могут плавать либо с помощью плавников на их мантии, либо реактивного движения. Они также известны как «кальмары-клецки» (англ. dumpling squid) из-за их округлой мантии или как «короткие кальмары» (stubby squid).
耳烏賊目(學名:Sepiolida)是頭足綱的一個分類,跟墨魚目的關係密切。與烏賊目的物種比較,耳烏賊目物種的外套膜比較圓,而且沒有烏賊骨;體形也較其他十腕總目的物種為小(雄性的外套膜長度介乎 1 cm 至 8 cm)[1],所以又名餃子烏賊[2]。與其他十腕總目的物種一樣,有八條手臂和兩條觸手。
耳烏賊目生活於太平洋的淺海岸,有部份亦會於印度洋[2]及南非西部的開普半島出現。他們的移動方式,除了可使用其肉鰭,還可以透過噴射推進。
短尾魷魚跟可發出生物光的細菌(“鯢弧菌”;Vibrio fischeri)有共生關係。這些細菌居住在烏賊的外套膜的在一個特殊發光器官內。當魷魚以糖和氨基酸溶液餵養這種細菌,細菌發出的光會跟從底下照到魷魚的外套膜相配合,從而把魷魚的剪影隱藏。
耳烏賊目是一種多次繁殖動物[1],在其短短一年的壽命裡[1][2],其雌性會產卵數次,每次會產出1-400顆卵子,視乎烏賊的品種而定[1]。 烏賊每次交配的時間都長達三小時[2],以確保卵子能夠成功受精,增加繁衍後代的機會。交配之後,烏賊都會因為有半小時動彈不得,所以完事後通常會躲在砂子底下,以確保自己的安全,[2]然後才會產卵。產出來的卵子會用沙土覆蓋,沒有父母照顧的[1]。
耳烏賊目從即開始孵化後,就立即跟周圍海水的鯢弧菌建立共生關係,讓細菌在其未成熟的發光器官內定植。當細菌在烏賊的發光器官內定植後,會催生烏賊性成熟[1]。
現時耳烏賊目包括有約70個品種。 當中后耳乌贼科(Sepiadariidae)包括有二個屬七個品種,而其餘的均屬於乌贼科(Sepiidae)。 耳烏賊科(Sepiolidae)現時的分類有爭議,將來可能會有改變[1]。