Gołąbek poduchowaty (Russula torulosa Bres.) – gatunek grzybów z rodziny gołąbkowatych (Russulaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Russula, Russulaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
W języku łacińskim słowo torulosus oznacza muskularny. Nazwę polską podała Alina Skirgiełło w 1991 r.[2] Synonimy łacińskie[3]:
Średnica 7-12 cm. Za młodu wypukły, później płasko rozpostarty. Skórka błyszcząca, w kolorze od ciemnopurpurowofioletowego do karminowoczerwonego[4].
Przyrośnięte, koloru białego, u starszych okazów ochrowe[4].
Wysokość 5-8 cm, grubość 1-3 cm, przysadzisty, gruby. Charakterystyczną cechą jest rzadko u gołąbków spotykany kolor trzonu:czerwonofioletowy do niebieskofioletowego[4].
Biały, twardy, o charakterystycznym zapachu jabłek. Smak gorzki i ostry[4].
Jasnożółty[4].
Gatunek bardzo rzadki. Występuje w Europie, najczęściej pod sosną zwyczajna. W Polsce do tej pory nie został znaleziony[2]. Czasami jego owocniki można latem i jesienią spotkać na suchych siedliskach, głównie na wapiennych glebach[4].
Grzyb mikoryzowy[2]. Grzyb niejadalny.
Podobne ubarwienie ma gołąbek czerwonofioletowy (Russula sardonia), ale ma blaszki cytrynowożółte, bardzo ostry smak i jest delikatniejszy. Gołąbek agrestowy (Russula gueletii) ma zapach agrestu i czerniawy środek kapelusza[4].
Gołąbek poduchowaty (Russula torulosa Bres.) – gatunek grzybów z rodziny gołąbkowatych (Russulaceae).
